장음표시 사용
12쪽
Inscriptus liber antiquitus 3 Διοανδους αρι στεια. Recitatur nomen iam ab Herodoto II, 116. sed audatis versibus ex di. Z, 89 sq. Quare eo loco illud e margine assi scriptum se censuere viri docti. Mihi probabilius vi sum. Διομηδους αριστείαν complexam esse non modo quantum, sed et partem libri quinti, in qua Diomedis et Glauci pugna ad idem argumentum spectat. Nec nisin 3 nouum argumentum procedit i Εκτορος καὶ Ἀμυομαχρο αιλια. Facile itaque suspicio mouetur, Diomedis pugnas singularo aliquod carmen constituisse id
que in liadis contextum receptum ab auctore, qui in XXIV libros distribuit, mulo diremtum esse. . Quaossionem inanem agitant grammatici in Sch. A. B. cur Diomedem, non Aiacem, quem , 768 secundum ab Achille nominat, loco princip illustrauorit poeta quasi hoc esset, quod ei sequendum fuisset. Aia com seruauit in suum locum, tuendis nauibus et Patrocli corpori reportando. Ita paullo post V. a. argutantur in desiniendo discrimine του μένους et του θαρσους Susti- ciebat dicere, hoc ad animum, illud ad corporis robur spectare. Repetunt eadem Euctam et ex parte Sch. r. 89θ' ιυ. Recte Sch. r. τοτ ὀ , ἐπιρρημα χρονικον. αλλας δὲ ἐνταυθα τοπικον. Etiam Apollon Lex. Mae. ἐπὶ μεν του τοτε χρονικως εχ αλ είμ. Similia Et Da l. in ενθα et Ammon. p. a. Alierum e pro Uipse Apollon notauit: ιυ. i. ἄνθ αλ ξειδ r.
13쪽
a. δῶκε ώνος χι Θαρσος Apollon Lex. μένος - ἐπὶ δὲ τῆς ἰσχύος ' κε ώνος και Θάρσος De discrimine harum vocum V ad s. antec. Gregor. p. 98. laudat oso in δ' quod nec placero potest, si refinxeris ἰδέ. Vulgata lectio est quoque p. Maxim. Tyr diss. XIV, P. 58. IV κδηλος μετα παπιν Sch. . pro ἐν παπιν ut Δ, 34 σφωὶ μέν τ' ἐπεοικε μετα πρί ποισιν ἐοντας. 3. 'Αργειοι τι γένοιτο δὲ κλεος - offendit hiatus, quem Homerus respuit. Facilis est medela iam a Bent. Ieio adscripta γένοι , ὀὲ - etsi numeris versus ut iis quos si mutari nolis, dicendum est, caesura in medio versu litatum leniri. Legerat quoque te Apollon.
Lex. h. v. versu laudato. κλεος ἐσθλον κροιτο. Apollon Lex. αροιτο απενεγκοιτο λαβοι, hemistichio adscripto Miror vocem hanc grami leo dignam notatu visam l4. δαιε οι re κορυθος τε καὶ Ἀασπίδος Ἀκάματον πυρ.
Zoili Ephesi reprehensio memoratur ad h. v. a Sch. A. Sch. r. et Eustathio, quod risum inducat ignis ex immodis humeris ardens ita enim metuendum fuisse, noconflagraret. Si reliquae huius hominis censurae huic similes fuero non aegre serendum est, obliuione eas de Ietas esse. Altera tamen ex parte grammaticorum gregem Eustathius prorsus delirat rem parum expediis dixeris respondendo, esse omissum οὐ non videntes, ita vim hantasinatis poetici infringi. Immo ipse armorum splendor mirabilis et terribilis statim dilectu verborum sensibus obiicitur. Similis, splendidior tamen, locus est Σ ao R. de Achille. In Ven. . ad s. 7 βτησις etum est alia, non dissimilis, non minus absurda, et imdocta quam illa, modo memorata. δαῖε ο - πυρ possit sane actione immanente accipi, ardesba QMs uti δαίειν, φλέγειν, adhibentur: V. C. Apollon. u. 73. IV, 174. ubi cs Brunck sicque in somero δέδνε δεθνει πυρ. Verum δαίω in Homericis transiliu dicitur, ut Nair Patroclus αῖε πυρ μέγα.
14쪽
ti et . . Minerua δαιεν, καιε, D, quod manifestum fit s. . quo repetitur, οἱον οἱ πυρ δαῖε - ουρσa
Tandem - οἱ in antiquioribus codd. constanter seriptum est nec nisi in recentioribus est δαῖεν οἱ Alii δαῖ δ' οἱ quod et apud Suidam est, interpolarunt: map. Eustath. p. ii 4. Illud Lia I mansit ex digammo δαι Ioc irum autem, in hoc solo οἱ vetores poetas et grammaticos Alexandrinos του digamma vestigia servasse, nec adscivisse το νῖ. Sic Apollon. 4. I, ia3 et πρὸ γαρ o ου III, 9o et alia aliis locis. Huius generis Ioca collegerat Domiti Vann crit. P. 303 Dei mericis . Excurs VII ad Jl. A. 5. ἀστέρ οπωριγε ἐναλιγκιον se quod caniculam diei poeta Sch. A. Etiam Apollon Lex. ἀστέρ' - ώνω τι κυνὶ λέγει τω κατα ἐν πώραν φαινομένω. s. X,a6 27. ale Sch. B. Arcturum intelligit meliora tamen idem mox apponit; nam Cleandrum, ait Syracusanum ἐν
του περὶ ρίζοντος de quo nihil aliunde constares vidi
dixisse Homerum . . primam notionem horizontis, D verbo non apposito, proposuisse esse enim, λααπρὸν ψαίυνσι λελουμένοe Ωκεανοῖο, nihil aliud quam exoriens, περκυψας το οριζοντα. Itaque et Aratum exi. disse de horizonte, ημόθεν Ωκεανοῖο. v a6. ubi v. Schol. 4ωστέρι α ριγω, quod et Hestch habet, in antiquis exemplaribus scriptum mille testatur Eustathius, ut et K, a ορνιθι οδυσσευe. saltem Osi υe Notabile quoque, quod in πωρινο penultima producitur Clarke obseruante scilicet o v promantiando geminari potuit. In e τε abundare τε ipso Sch. . obseruat. 6. oc τε - λαπιτρον παμφαιννσι. - η ιπλῆ, οτιαντὶ του παμφαίνη πλεοναζε δε ' 3υκο τω τοιουτω. h. e. saepe haec forma apud Ibycum oecurrit. Non statim assequaris, quomodo tam Iouis res notari Potuexit, si de
15쪽
P'rogogico τι cogitos Enimuero obseruatio eicinam sciit haec occurror interdum tales coniunctivos pro indiCα-tiuo, idque uri dialecto Rheginorum, et eo saepe sum esse Ibycum, utpote Rheginoui v. Eustath ad Od H, P. 576, di ex Heraesule Alexandrino Elymol. in παμφαίννσι. Adde Lesbonactem de schemat. p. 79. Scili cet dicendum erat Rheginis in usu fuisse antiquam forimam, cuius exempla etiam in Homero occurrunt. Post omnia haec suspicor male doctrinam istam huc retractam esse, cum vitio exarari coepisset πααφαίνyσι, pro anti εqua Orma πα α φαίνησι ex φαινηαι. Vsus enim verborum
in i fuit latissim sparsus. λελουμένος TZκεανοῖο Sch. A. et B. ἐλλε ε i S
Laudatur mox πεμψεν ἐπ Ωκεανοῖο ροαω Iog. πέτοντρα exit. Γ, 5. Iuco nitidus ex otiones. Praesa tamen iunger παμφαβςσιν 'IL. iii ur ex Oceano. 7. Τοῖον οι πυρ δαῖεν Laborant Clarke et Dorulus in productae syllabae caussa exqxiirenda. Scilicet stili τοιον οι. In fine versus non interpungendum est i ne, αιὸν et ρσε δὲ sunt iungenda, hoc copulatiue, καὶ ἔρσεω io. ρευς 'Hφα τοιο. Alii recentiores υρευς, ut rati A. sic saltem is una syllaba est pronuntiandum. Sch. .mOnc ψMυς esse pronuntiandum hoc idem ex Herodiano et Apione Eustathius. Si hoc Ionicum fuit, dicendum est, aut sum variasse, aut Ionicam sorinam esse corruptam in Homericis, in quibus ubique modo ιρος, modo ἱερος occurrit; sic et variat lectio in Herodoto.
ἀποκριθέντε sine u multi contra metrum, etiam Lips ratia et ed. Rom. Porro ποκρινΘ τ ἐναντιω turpem insert hiatum. Ad veriora ducit cum ipsa coniectura, tum Boni ei auctoritas et memoratus ab ipso Harlei in quo super riptum - τες. Interpretantur quo IH αποχωρισθέντες Sch. r. et Eustath. Logi in ἐναντιον in Sch. r.
laudato iamen altero quoque orat A. Iars non sec.
16쪽
et L Rom. Mori Cantimari. Apparet adeo suille
κρινθέντες γαντιον praeeunte quoque enueio. γρ ωρμηθητην' Barnes. Sic quoquo rati . . Mosc. I. Elon.
IS. σαὶ μὲν - ,ποιib. Benti malebat τοι μεν - 17. H Diplo ex Scholiis A. excidii spectauit haud dubie ad verba ουδ'Ἀβαλ αυσον propriam vii του βαλλειν esse, minus. In rati a. ὁ ε δευτερος, memoria.
9 στ ος μετα ιαβον una voce scribere iubent gram 'matici Ergo fuere, qui μετα μαζον scriberent. Est
autem supplendum: κατα το μεταμαζον.ao Ἱδαος δ' ἀπορουσε πω - ῆρον Risitore bio Zoilua poetam, quod Idaeus, qui fugere vellet, curru et equis, quibus melius fugere poterat, relictis Ped fugisse narratur. Respondent grammatici, A. B. Seb. V. multo ineptius. Simplicissimum erat dicere, quod in Nota posui ad s. a I. as. υθ' ω περιβῆναι δελφειο κταμένοιο D quod το περιβῆναι Pro περμαχησαι, quodquo idem est, ςXρυσην αμφιβέβηκας , 37. Apud Apollon Lex. h. v. usi, περιβῆναι πεπτωκοτος περα-Aαι. Addit his Hesych. υπερμαχῆσαι. item tymol Eustath. Huc spectat quoquo ἀμφιβασις ins 6a3. s. Apollon. h. V. aa. ουδὲ γαρ υδέ κεν αυτος πέκφυγε κῆρα μέλαιναν- Primo alterum υn otiosum esse aiunt atqui est nomenim, a vis quidem, effugiturus fuisset mox alteram negationem ad rem, alteram ad personam spectare. A. B. Eu Sch. r. In γαρ argutatur Clark. Supplemdum esset sic nam si hoc fecisset, ut protegeret fratrem, caesus et i a fuisset a Diomed . Mox νυτο v. Ex IV. ad i. A P. 79-a4. Tenue est, sume tamen monendum. Est h.
inter var lect et variat ubique scriptura, bιαχηρ π quod . l. habent edd. Flor. Id. I. Rom. et αὐχημένος, quod Ald. a. intubi Expedita tamen res iam ab Ei ruologo in Homero non modo καχω et καχεων
17쪽
sed et ακάχροι, ἀκάχημαι, Dequentatum est et inde α-
que. me καχμένος, κογχ αδεος , V ad X. 35. 26. καταγειν κοίλας - νῆας Mirum quid in hoc tam notabit visum sit grammaticis ut notarent. APOl. Ion Lex. κατάγειν. haud dubio pro κατάγει - τον ναυσταθαον ἀπάγειν repetit eadem Hesych. t l. ibid. in Notis. Sano κατα quoniam Orfum, versus littus, via facta est.
a8 se propter figuram Ia Δήρητος, τον μεν, τον δὲ, cum es deberet των υἱων Δ τὸν usu ἀλευάμενον ἀHυ
μενον et vili uin, non varietas τον ὁ κτααενον. abet hanc obseruationem, eamque ornat, usi ath. Simili iam
scriptio natum interis et die interiectum ex digammo. Notandum, λευάuενον absolute dici pro σεύγοντα -- In παρ' χεσφι tricas aciunt grammatici, cum currus abactus iam ianc esset itaque ad seqq. retulere haec emba. Non viderunt παρ χε σφι esse . I. idem quod Rin curru stantem Phogeo vi percusserat Diomedos. So. χειροῖ ἔλουσυπέεσσι Antiqua Icctio fuit λου-
Si. f. quod Zenodotus ediderat τειχεσιβλῆτα, τείχη καταβάλλων Enimuero ait grammaticus Α, eisi Eustathius nil resere ait, esse utrumque πολιορκητὴν Neptuni hoc opus esse του σειαιχθονος at Marii τοδτείχεσι προςπελάζειν' προύπλῆγαι, a πλῆαι καὶ ἐστὶν μοετο ἀναλογον τω παρὰ Στησιχορὸ πυλεαάχω. Glo sam repetunt esych. Etymol Sch. br. B es. Pro ar. laudat τειχε πλῆττα, et τειχεσιπληκτα. Scilicet si a πλησσω ductum esset, deberet esse ὀ τειχεσιπληκτης. MIαιφόνος. ιαινομενος φόνοις, Pollutus casdibus Sch. bri Elymol. ebch. . ex . . Non esse ιηφονος Ionice critiptum mireris laudatur tamen haec forma ex Archilocho apud Eustath.
18쪽
Argutias grammaticorum super Αρες, ρες productum et correptum, Uae res Hssim notata, etiam in Suida, vide p. Eustalli adde Claru Simplicissimum multi videtur dicere, litteram caninam modo lenius modo concitatius gominando pronuntiatam fuisse Αρρες, ρες, etsi scriberetur ρες, ρες Natura enim prior in Aprebreuis est. s. ad M, 34. nihil autem requentius geminatione consonantium. Bion altero loco pia scriba volucrat, ut esset nouum Vocabulum, pro βλαπτικέ non enim vocativum geminatum ab Homero frequentari. υκ τως ὀὲ χει η παρα&σια, adiiciunt Ven. A. et . addit Eustnihin , euam Ptolemaeum opugnasse. Petita haec esse ex Apion et Herodiano discimus ex Eustathio, qui pleniora haec labet, in quibus et ob oculos ponitur,nxia vocis Am instoxio: Aρεος 'Αρεως, Ἀρηος, et apud alios Aρητος, Ἀρου et χρεω. Fuit etiam Ἀρας, apud
οιο . Scilicet ubique iam inde a Flor editum erat ουκαν Δ, Τρωας ἐάσαιμεν Emendauit Turn. υκ ἐν καὶ Τρ. . at Steph. interponendo με ante Dr. Hoc firmant codd. Von. c. Schol. A. Vrat. a. h. in rat. c. excidit Ais To l. et haud dubie ceteri, e quibus Dila varietas notatur. Agnoscit et Eust. ου αν j τους ὁ μυεν.
fuit ut Τρωας Ceterum ames male edidit ἐάσσαι μεν. s. ad A, a. 35. κυδος ρεδε ὀρ- Vrat. e. et a pr. m. a. Enst. et explicat δώσει, etsi est vitioso editum ορέξοι. o ad νω ' δὲ χαμαιεθα 4. χαψώμεθα. Bam e Sch. r. lam dat, ubi est χασώμεθα vitiose.36. φιοεντι Σκαναανθω. Male, quasi ab A duetum esset, horhosum reddunt grammatici, V. Inpr. esych. h. v. non enim esse potest, nisi ab v ripa, etsi nunest unpliciter epitheton ornans a natura amnium, remis
ripis intus Nain ne hoc quidem vi voci essiciiur.
19쪽
tabat ad alias ripas respici, quia ηιων tantum de litoris maris dicatur autem dictum putes pro ἐπ ηιόνι του Σκαα ινδρου, in Homero vix ferain. Καμανδριν si xi Barocc. Hari ut alibi v. B, 467.
57. quod κHνα est, εἰς κλ σι εγαγον καὶ λι- δηνα ἐποιησαν Sch. A. τρεπειν εἰς φυγην. v. Sch. PORI, 76. Scilicet Lνεσθαι non modo μαχη dicitur, sedet φευγοντες.
os se propter homonymiam nominis χ&ος. ita enim et . L scribitur in Veia vide adi 856. sc quia alius ins I, 7 χὀιος κηρυε. Porro Sch. . . scribi
volunt παροξυτονής, 'Onος, ut distinguatur ab appellatis, ἴδιος Praeceptum hoc passim memoriae infigunt grammatici. - Tandem, ALGνων, adspirate scribero iubent Sch. A. B. ου γαρ leg ουτω ἱστορουνται λεγο αε-: οι. v. ad , 56. Sino adspiratione tamen vocem scribunt alii, ut Vrat. b. e. Versus i. μων μεσπι'γυς in cod. Lips in margine adscriptus est; et s. 4 δουπησεν δὲ πεσαν aberat a Ue . noto, Tomni inton. qui tamen in marg. adscriptum
4 i. δια δε στηθεσφιν ἔλασσε. sorte στηλυοφιν, ait Barnes, ut ἐρε υσιν, I, 568. Scilicet recte statuit esso dictum pro δια στηθεος φιν, quod esse Potuit στηθευσφι. Do hac paragogo . ad in Soo. 45. Φαῖστον ἐνήρατο Φαῖστος scribitur nomen viri, at Φαι στος, si est nomen vibis, ut B, 648. d. Γ, 96. Pro νονος υίον legitur τέκτονος si in Strabone IX, p. 633 C. errore sorte ex s. 59. μονος scribunt alii
44. ωρου, ο ἐκ To' - Vrat cum ed. Hor. Maeρου Ald. a. iam s. Mori Θωρου. At Bωρου indo ab Ald. a. cci legitur notum nomen ex fabulis. v. Ρoblodor. ἐκ- αργης memori. Cant. λαρνης rata a. Turnen Maeonum, adeoquo Lydia urbem fuisse, ex h. l. patet. Ich. A. D. r. Ταρνη, ποώς Δυκίας leg.
20쪽
MEM, νυν Σάρδεις. Prin illud firmant alii, et ipM
Strabo IX, p. 33 C. Me tamen Tamen et Sardes eamdem urbem, alibi non reperio traditum. Tamen pro AN ne Boeotiae vidimus sup ad B, o7. Achaiae urbem a ne Steph. yet memorat, vix cum fide: tamen Mysiae, Hermia tyranno claram alii eandem cum arne, ut A παντος et Παισος eadem urbs appellata est: v. Steph. yet. his vocibos, et Eustath. p. 56. . . cum Psych et at 46. I. ων ἐπιβησόμενον ut etiam pedestres scriptores ἐπιβαινειν ιππου malunt, quam Imrον. V. ad Thom Mag. p. 45. hi tamen de quo Homerus de curru, quod Diam πιβῆναι χεων. ηρου. Idem tamen quoque ς διφρο αναβας II, 657. quod pedestribus tantum de naui
dicitur: ἀναβῆναι νηος vel ἐς νῆα, vel αναβῆναι absolute, Homero et ipsum sollenne Singulare erat , 51 α νειν ἐπὶ 'υσίν ad . . vide. 47. στυγερος δ' αραυαιν σκοτος πε. ariet. μιν αορος επε. 48. τὸν μὲν - δετυλευον θεραποντες ἐσσυλεον vitium edd. ante ld. a. ἐσυλεο ἐσθλοὶ ἔταῖροι Cant. 49. ιὸν ὀ Στροφίοιο Σκααανθιον. Iterum p. 56 B, 465 sine sibilo Καμανψιον s. Mori Barocc. ratia. O . . e corr. edd. Aldd. et hinc prosectae mutavit timeb. ex ed. Rom. αιαονα Θηρης pro D&ογα εμπειρον antiquatum iam grammaticorum notato nam omnes id illustrant Elymol.
ρευειν nondum κυνηγεῖν non nisi semel in Odyssea oecurrit κυνηγετης Ι, ΣΟ.5o. π εγχει ὀξυόεντι. Erat γχει ita hiatus exorbi. Emendat quoque Benti diphthongo reuocato. γοεις a genere arboris ὀξυη abieti similis modo plura constarent, quam habero eam soli acuta, p. Theophri et Strab. XII, p. 857 . adde Sch. r. Euctast. Hesych apud quem etiam ορνακανθος memoratur. Pro hasta dicta F; occurrit p. Euris Heracl. 727. et P.