Carmina cvm brevi annotatione

31쪽

adducti esse altero loco St. ubi sane probabilo stigenus velumenti fuisse quod tamen nunc vix lociam a bet, nam thorax non sui exutus, antequam sagitta extraheretur, sed extracta ea est e thorace sagitta autem inducta, non per subuculam, sed per thoracem sanguis emicare debuit. Est itaque στρεπτας χιτων thorax ipse. Fuere autem plura thoracum genera, primo thorax στατος , tum duobus cauis γυαλοις constans cum ne si quudem habilis ille mouendo corpori osset, varia genera plicatilium thoracum sunt inuenta seu ut laminis et squamis aereis essent nexi, seu ut catenulis, hamulis, tandem et loris ac fumbus. Quod si constaret, ultimum hoc genus iam Troianis temporibus usu frequentatum esse, στρε πτον χιτωνα ad releuem nam λινοθώρη Diomedes ello non potuit, eis lineus thorax filis tortis constare debuit acquiesco igitur in thorace exili seu plica.tili, voce generali vi oppositi, respectu του Θώρακος

II 5. κλυθ' ι. Cant. Har vn Vindob. κλυει με et sic apta Diony Hal. de struct orat. 5. Sic plerumquae Variat etiam d. Δ, 76a. f. sup ad A, 37. De ἀτρυτώνη v. ad B, 157. Ia . νυν αἴτ' - φίλαι, 'AΘένη νυν οι τέ με Eurisiath. Cant Lips Vrat. . . Mosc. i. edd. Hor. Id. I. Verum ua vim habet et acuitur. φίλαι- φίλομαι. v. sup ad s. i. Ante Clarkium editum erat φίλε 'A. νη quod si a φιλεο ductum dixeris, metro repugnat ἰ

terest. Sicque codd. Mori. Vrat. b. c. A. Mosc. . tiam in edd. Aristid T. I. p. i de myrna φίλαι tamen diserto Eustath et Hesych. adde nunc codd. Ven. Cant Towni. sed a m sec. φίλε Mosc. i. enueius refingit pravi nescio qua d caussa. Barnos Sch. x. sic edidit: φίλε ἀντὶ του φίλησον.

φίλεε φίλει τρ. και φῖλαι. unde haec habeat non an sequor nam in ed. r. Schol. r. et in edd. seqq. ns Oxon. Cantabr. legunιur nonnisi haec: φίλε αντὶ του

32쪽

. σολ Quod ap. Eustath. est nonnullos φίλε scriboro ἀντὶ του paει την τελευταίαν συναλείψαντας, nihil aliua est quam, quod vidimus, φίλε scribitur tamen φίλε ebiam in rat. a.

Similis varietas occurrit tris. . 8 νῖν αἴτε μάλι-

ιαν- εν τισι ὀὲ δε γραφε τονδε τέο ανδρα sic resim sendum est Scholion quod iterum legitur inf. ad , Iis Οὐέλεῖν ruitium habet ex hiatu Benit, emendatae, α ιδεῖν. Conueniret magis ανδρα βαλεῖν - ος μβαλε φθαμενος. Sed lenior est medicina, si legeris mνέρ λεῖν. Sch. r. λεῖν ἐν χερσὶ ἔχειν ἐπιφέρει γαρ εχ ο --ν Noluit adeo ἔλεῖν esse, occi res sed manus conserere, quia sequitur: εἰς ραη δαεος ἐλθεῖν, quod est ἐντο Ῥέλους γίνεσθαι, ut Hesych reddidit. Ita erit: in ei veniam intra iactum 4 aes, qui minus Iagur m Periit. 119 ουδέ με φησι o M. ου με p. 1ai. re φατ ευχόμενος - quod δοαε- nunc nostro usu diciti est. Sch. . scit ut sit, recratus, non

glariatus.

Iaa. Asteriscus appositus, quod hoc loco eno sis habet versus, qui minus bene traductus hine est in do lysse cursu certante Sch. A. Logitur quoquo versus , 1. γυῖα δ' ἔ κεν ἐλαφρα qua γυῖα sint, hoc ipso veris exponitur, ποδας και χεῖρας, et ex eo a glossomplus. Erotianus in γυιον lio ipso versu adscripto ait κατὰ iam in sum τετάχθαι an voluit μελωνὸ1a. ἐπι ρ-- μαχεσθαι. Notabile, eum sit alias perpetuum μαχεσθαί τινι occurrit iterum s. 44 et τ a6. forte Pro ἐπιμάχεψαι τινι.ra5. ἐν γαρ τοι στηθεσσι μένος πατρώξο ηκα. Apud Galen do Hippocr. et Plat placit. III, a laudatur ve

33쪽

riter. - Perperam ac sinistro huc aduocant grammatici narrationem de Tydei in Menalippi caput saeuiemis immo nitHte, per quam immortalitate excidit petitam ex

Pherecyde, ut aiunt. Ex eodem eam petiit Apollod. III, 6 8 ubi v. Ol. p. 63o. Fra . berecyd. P. 169.ἀ36. Tydeus σακέσπαλος, rectius σακεσπαλος Vt tap. Suidam scriptum, o πολεμικος ὁ κατα των ἐναντιωντα σακη παλλιου. Sch. bri usi Elymol. Suid πολεμιστης Ises ch. At Apollon Lex. σακέσπαλος υ τολλόδωρος. τοετα των πολεμίων σακη διασείων, alio modo nisi cum OH. legas ὁ κατα του π.127. χλυν δ α τοι α ὀφθαλμων ἔλον. - Quaerunt grammatici in Sch. . . r. Eustath. si caligo nunc oculis Diomedis sui detracta, quomodo ille laci, cum mox non agnouerit, dum τίς ὁ συ ἐσσι, φέριστες quaerit , Stolida quaestio, cui alia non minus si lido respondent interquo ea hoc, quod Minervam οπmentem declarant ut conueniat, notum illud: νους ὀρφκαι νους κουει quod et Olympiod ad Platonis Phaedo nem habe Non viderunt, munus Mineruae ad id λα-

os datum esse ex poeta ipsius consilio Scilicet omnibus mortalibus caligo obiicitur. quoties dii acce dunt, ne ab iis dii conspici possint, hoc est dii in αο-

ρατοι nisi illi formam humanam adsciuerint. Ceterum his uss sexcenties utuntur veteres Pro diverso consilio modo ut ad mentem reseratur caligo tersa, modo ut acute dictum sit; sic sophistae, Luciam Aristides et similes alii Noua ratione Clemens Cohori. P.

87. suauiter Plato in Alcib. II, p. 5 D. Sed, ut poeta, Ioco usus est Virgil Aen. II, o sqq. πρὶν ἐπῆεν Mouan Lex Hippocr. in χλυς βα- dat ἐν γοῦν ἐπει v.

128. πρ - γιγνωσκης - ames: ,γρ γιγνώσκνς, τινώσκοις et γιγνώσκοις Editum erat τιννύακοι in Hor. Aldd. estque hoc in rat. c. γινωσκοις Mosc. 3. Sch. bri quippo qua reddunt ἐπιγιγνώσκοις et codd. Maximi

34쪽

Tyrii diss. XIV, p. 57. p. auis. Emendauit lecti

nem Turnobus ex ed. Rom. γινωσκνς sic Luciani eodd. Contempl. . ubi Is Ia9. 3 suauiter transfert.

ἐμὸν Θεὸν in καὶ ἄνδρα. 4 quod Zenodotus Ieg

ra δ ανθρωπον. a 3o. μή τι συγ α Cant. μὴ συγ α - ἀνακρυ ita ἐξ ἐναντίας. monent nuo de ultima breui in τικρυ granianatici de qua iam dictum ad Γ, 35o. a Sa. τη γ υταμεν ἴδε χαλκιῆ. excidi H Zeno 'dotus legerat την γ ουτασαι ουτα ται scilicet infinite non υτασπι imperative, nam media forma non occurrit Aristarchus autem dupliciter exarauerat, ἐν γ υταμεν et iv υταριεν sine . Sch. . 5. προμαχοισιν ἐμίχλ1. Drepserat in Ald. r. ἐμί- π iterum expulsiim in Ald. a. cum CorrumPnt metrum, v v r4S. Et oristi primi passivi frequententur Homero. Porro Stephanus interpungebat: - ἐμα , καὶ πρίαπερ Θυιαψ μειμον Πωεσσι μαχεσθαι του μιν v. quod et ipsum bene fit. 156 μὶν τρις τοσσο ελε μένος Ptolemaeus mandae s. ἐν τῆ περὶ της πλοποιἴας ad s. recitauerat εχεν Sch. A. 137. νυα, ποι αδ αγρω δε ε οποκοις ὀίεσσι. DO-etum est excerptum in Sch. . et Leid ad h. v. o OG phyrio in quo diuersa aedium parte illustrantur, αυ-

35쪽

σο ἐπιπολῆς εισαι, et αυσσειν De impetu irruentis τι- χραi occurrit ius. II, 35 a. add. 369. Est vox Herodote et χρῆν et χραύειν es Valli ad Herod. p. 472. Ex οὐ factum est χραύω, - φαυ et u alia:

N. Eustalli haud dubio orta ex antiquo digammo restit. χραjω, mutato ut in aliis in v. Apud Apollon Lex est χοαυτει, κατα σει τον χρῶτα nam solent χρως - χρῆν ossimulare, ut Eustath Sch. r.

υπερχλαενον. Vna voce scriptum tuitus est Ptolemaeus Ascalonita, at αὐλῆς περ Dionysius Thrax).

I4o αλλα κατα σταθμους δυεται, α σε ἐρῆα φωβεῖται. - τι προς το πιν μαινόμενον, in altero Scholio corrupte, ἐπὶ το συνωπαον ου προς το ς τον τουτο πη- ταγεν Sch. . Respicit Scholion verba τα δ' ἐρῆα . . pro αἱ δ' ἐρῆααι. nam iες antecesserant. Mirum in modum torsit grammaticos negligentior haec oratio cum non grammatico, sed ad sensum dictum esset, δὲ quasi in antino habuisset προβατα, βοσκη:ιατα, α λα. Itaquoin Sch. r. subiectum factum est leo καταθυεται εχ ἐνεπαυλὶν ό λέων alii uere P. Scb. r. qui σοβε αι ταἐρῆμα iunxero, ut Pistor esset, τι καταξυεται εχ την ἔπαυλιν φοβουμενος την ἐρηαιαν quo tamen sensi non enim τα ἐρξα possunt esse loca deserta an quod ipsos ab opitulantibus destitutum videi Z quod in Sch. r.est Dui reddunt loca omnia Hrror re leta sunt in usu in loquendi peccant. Nec assoquor, quomodo Clarha nihil interesse profiteatur, utrum amplectaris. Immo v x pecudos consternatae fugiunt recto glossa este, in σα δ' ἔ u φοβειταν τα δὲ προβα- ρηιι γενομενα, ef του ποια ος φυγη. Alia glossa huc spectat Suidas: ἐρηα Θρέμαατα, καὶ ἐρξα ποιητικως. ἐρῆ-. Cum ἔρηα sollennis scriptura sit modo an liquitatem, modo dialectum, a assantur grammatici. v. Eustath. Etymol. Illa ium est per Clarkium, nam in edd. erat Ερηuα, et in codd. Vrat. b. e. A. Etiam Hesych. ἔρημα φυλακτα ad h. l. Gunt ramo huius genoris alia μοι.

36쪽

M, μοῖος λοιπις, τοῖμος γέλοιος, γελοῖος τὸ τρόπαιον, ταπαῖον. v. Os ras rhythmo p. 9. O. 34i. αἱ μέν- αιστῖνα ἐπ' ἀλληλνσι κέ ντα. Excidit Schol. A. at Sch. . at notant, ambiguum ense, linino ianiratas an iuras uos, quae metu aliae suis per alias tErnuntur, seu in angulum nouissimum conglobantur alia super alias ruentes. Alierum hoc videtuae

αχιστῖνα Mira est scripturae inconstantia; nam et ἀα ηστῖναι, ἀγχη 'ναι , ἀγχιστῆναι scribitur variat quo que scriptiara in ceteris Iocis, in quibus occumit, ini riS6 do caesis, τοὶ δ' ἀγχ τῖνοι πιπτον νεκροι μου DRIM

hic Pe η etiam d. Claria id. X, ii, proci sagittis transfixi τοὶ δ' αγχιστῖνοι πιπτον. Eadem verba d 11, 8 et 448. in Ita loco ed. Rom. ἀχιστῆνοι Sed videamus Primo de loco nostro. ἀγχηστῖνα Ven. ratie Sch. T. in ed. pr. Apollon Lex hoc veri adscriptor si quo eda. Flox. Idd. Turneb. Steph. Idquo retinuit Carriana altero loco P 561. In Argent. 5a5. vitium irrepserat αγχιστῆναι , hoc sequutae sunt temero edd. sqq. Aigentia et Basil ἀγχηστῆναι ed. Rom. cum Eustath. qui desondit, quia ductum sit ἀπὸ του αγχι ἐσπαναι. Perperam nam est αγχι, αμστορ, γπιστευς, ἀγχιτ ιμοην, γπιστῖνος. Et sic emendarum, ἀγχιστῖναι, video primum in ed. Bas. p. Episcopi no585. c. n. Pond ni inde Oxon. Cant Bames tauris; ucque cum aliis codd. s. ips in litura, ut appareat, si fuisse Hesreb. diserto, et Probat Elyma et αγχιστήνη praescriptum est Deserenda itaque esso mihi visa est grammaticorum et codd. noctoritas, qui ἀγχηστῖναι scribunt, adductisorio exoromo alterius προμνηστῖναι d. Λ, 3 et di, abo altEx ante alterum Apollon Lex. α στῖναι, συμ εχ καὶ συνεγγι ἀλληλων A α ἐπαλληλαι, apposito

37쪽

το αγχι και αγχου, περ συνηθως ἐπὶ του συνεγγυς τί - σιν. iniqui ex his scriptura duci nequiti

ἐου αλλήλοισι Vrat. C. Osc. I. a.

siculi aieni in his senserunt Sch. . . nec tamen diserte satis exposuere nec magis Clarke Scilicet non inter se bene conueniunt uμε-ους ἐξαλλεται, hoc enim rec Pleutem γε ex ouili, at illud irruesntem in septum mclarat tum comparatio instituitur cum Diomede in x ianos irruente. Itaque suero p. Sch. A. et . qui sacciperent De I αυλνς αλλεται εἰς το ἐντος veram Apollonius περὶ προθεσεως nam vocem pronuntiauit ego

σο ξαλλεται. Alii p. Sch. . hoc pro καθελκεται αceperant, contra vim vocis, alii pro περαλλεται της αυ- λῆ. hoc sensu, qui est in Sch. r. redditus, αυτ του mαλλεται εχ την βαθεῖαν ἔπαυλιν ἔνδον. Veriorem rationem mihi videor attulisse in olla, bi dixi g. 4 i.

I 4 tantum ornantes, non ad comparatum spectantes,

et ἐμμεμαὼς quod sane proprio do irruente dicitur, Re inso A conscendit currum ἐμμεααυια εα, nisi forte P, S ita dictum putes e P ἐμμεααλε φέρον νέκυν, in inquam, illud accipiendum dictum pro μεααας, posquam Druseat. Secundum haec restat tamen aliquid in hoc vorsu, quod displicet, quia aliena hae sunt a loco, et proseis et osse videntur ab interpolator rhapsodo. Sensum a. hiat Benuoius, qui coniecturam adscriptit μααπεως admodum solicom memor s. 364 δ' - μααπέως πο- ρουσε, h. e. ἐσπευσαένως, ταχέως, προθυμως, ut ElymoL

ponit ita leo audactor tu it.

145 τον μὲν βαλῶ - quod βαλλειν eminus mTlis est. 146 τον δ' τερον είφεὶ μεγάλω κλκιδα παρ' uos πλῆς is quod Zenodotus scripserat του δ' ἔτερου sic poeta diei εανθῆς δὲ κοανς ελε Πηλειωνα rach. A. Videtur grammaticus hoc velle, recto dicrum esse, ελε ταν ἔτερον. io quo nemo dubitet a Zenodotus iunxerat

38쪽

του ἐτέρου κληri πλη9. At si τὸν δὲ est, explendum

est κατα κλiris et haec sollennis Homer forma. M tavit quoque poeta structuram, cum esse deberet, λετό με βαλων, τὸν a πληξας. σὸν αλλον Vrat. b. adscripto γρ. τερον. κληῖδα κλειδνα, κλεῖν Laudat Sch. . ex Dem sthene την κλεῖν κατεαγμα nomen vulgare est κατακλεῖ- Δ p. Sch. A. et πάρωμον in Sch. r. De hoc es ad 8, 336. x 47. πλῆξ' se ad discrimen obsereandum inter πλῆ- Θ, cominus manu feriit, et ἔβαλε.

έργαθεν, ἐχώρισεν, ἀπέκοψε. Eustath. πεῖρεεν, o ἐστιν,απεπύρισεν ἐκ το αυχενος τον τε μον, καὶ τὸν νωτον. imino vero τὸν ἔμον απὸ του αὐχένος καὶ ἀπὸ του νώτου. et est sanct humerus contiguus ceruici et trunco adeoquct

currit, ubi vide. 148. M' Aβαντα μετι ετο καὶ Πολυειδον. - spectu ad homonymiam: nam Polyidus alius vates, Eu-ehenoris Pater, Corinthius, memoratur inf. , 665 sqq. At Sch. . , καὶ γαρ Ἀργείων βασιλευε Πολυi8ος, ο τουΜΑ- ανευρων παῖδα qua de re v. Apollod. III, 3 r. An Argivorum regem eum tradiderint alii, ignoro; mrum Argiuus ille fuit, a Melampode oriundus V. P. Pausan. I, 3 et Eustath. p. 953, 5 fiam a Melampo- de Manlius, Od. , 4a ab hoc Clitus, ab hoc Cooranus orti erant Vate hoc usus erat BelIerophon p. Pindar. l. m, Io5. De eo s. ad Apollod Not P. 545 sq. At is, de quo hoc versu agitur, est alius, Troianus. Ceterum in notandis homonymiis his multi sunt grammatici V ad Γ, 44. Πολυειδον ita iam emendatum est in Ald. a. in Hor. Id. i. Rom. Eustam ut in parte eodd. ipso Veneto est Πολυβον quod quidem est vulgare, malo e culam in vulta etiam M. N 663. Nam poetis 3llaba Producimae, unde et scriptores hoc sequuntur, Pausan.

39쪽

14s se Scholion excidit, quod spectauit sorte actογειροπολοι γεροντος de qua voce V ad A. 63.

i5o. τοῖς ου ἐρχοαένοις γερων ἐκρίνα ὀνείρους. προς την ρμηνείαν Sch. A. b. e. quod ipse poeta ον

oνειροπολον est interpretatus hoc verm. Porro Sch. A. B. Eustast o Sch. r. et obscurius, notant ambiguitatem, et variis modis expedire allaborant. Quod primum o currit, est, iungenda esse τοῖς ου ἐρχομένοις, quibus non redeuntibus e bello, οἶς τισι ιχ μαγιουσι του πολεα-. γερων κρινε τους ὀνειρους quid tamen ita poterat vaticinari sorte itaque alterium: ετοι γε ἐμαντευσατο ς σύκἐπανερχοαενοις Proedixerat eos non esse redituros ita durum pro αυτους οἰκ ανελευσεσθαι. Melius ergo τοῖς ἐρχομέμις, cum in eltam rosciscerentur, iis Ουκ κράμνα ονείρους, eos non monuit, Perituros eos esse. Hoerecto tenuit Ernesti, Clar hi muli argutante: no a

diendus Ocppen. Bentleius tentabat: τοῖς ου ἐρχοαενοα ο&ονὀ' κρίνα ὀνείρους vel ἐρχοαένοισι πολιν ' ves&μου δ' aberrando prorsus a sensu vero. 155 ααφω τηλυγετω se Excidit Scholion quod haud dubie spectaui ad τηλυγετο voc quod disertius expositum in Ven. . Plura v. sup ad Γ, 75. Sustici mono re h. l. esse τηλυγετω, vergent iactat Patri natos: τον τηλου της ἐλικίαις τω πατρὶ γεγονοτα quod ex . 15 manifestum sit. Sic iam Apollon Lex. h. v. δε τείρετο Vrat. a. c. A. d. Hor. Ald. r. δ' L Ald. a. cum sqq. Sedra δ' D. Arg. Tum Steph: i55. νγ γε τοὐς ἐναριζε. Ita codd. et a legitur inde ab Id. a. recte, nam sequitur idem tempus. Diam obch. agnoscit in vitiose scripto ἐράνιζε, ἀνερει, ἐσκυλευεν cf. und. in ἐνάριζε ex l. , Si. In Flor. Ald. i. erat ἐνάριξε, sic et codd. Cant Vrat. a. b. A.

Mosc. I. 3.166. φίλον δ' ἐεαίνυτο θυμον ἀαφοτέρα quod Z nodotus legerat αμφοτέρων. Quod sequutur, αμφιτοεις

40쪽

tidet, mendam esse non lectio: Nam pergit: το γαρ αμφοτερ νυν αμψοτερους σημαιγει. ομοιως a λέγεται κατα τουλκον με μι αδέλεσθε ὀοντες sup A, 99. Haec Ven. A. Quis definire ausiit, quid a poeta prosectum sit αμφοτέρα tamen ceteris doctius, duplici casu quarto. Habenthoe e codd. Barocc. en Lipsis m. r. Osc. I. 3 μιρων Canti Vrat. b. i5d χηρωσταὶ δια κτῆσιν δατέοντο Sch. A. οἱ δελπου τού γένους κληρονομοι, ο τον Gρον 3κον διανεαο--οι κληρονομοι adeoque heredes alieni. At Apollon. Lex. h. v. οἱ μακρόθεν προς κοντες κατα το γενος, καὶ H, οντα τοῦ σύνεγγυς α ρεματα κληρονοαουντες, ad eoque heredes non sui, nec agnati, sed gentiles Apol

ο ὐκ απόνητα rovo wο εργα τε παντα χηρωσταὶ μετ πισθεν 'ro*Θιμνοιο δασαντο. In Pind. L X, io est, πλουτον λαχεῖν ποιμεν ἐπακτον αλλοτριον, ubi Scholis laudat h. v. χωριστὰ -κτῆσιν δατέονται. quod nunc

emendatum est.

Porro in Sch. . multis docetur ex Ptolemaeo Ascalonita, Cui ultimam χηρωσταί adde Eusam qui ex Sophoclis Moxandro laudat στείχων γρωστην αλον leg. στιχων, ordinan. faciens ordine incedere. 159. 9Θ' Α Πρι-οιο si λαβε. Est A reuoca-- e Flor Ald. . et e codd. Townt. Von. Vrat. b. c. A. Mosc. r. ια intulerat Ald. a. Rom. λαβε suspectum erat Benileio ς βαλε locum habere patet ut tot aliis locis v. c. inr. 58o. ia. At λαβε do iis, quae nobis obvia sunt, quae occipimus, et ipsum bene se habet v. c. A, ta τουπερ si παδε λαβε κρείων 'Aγαμεαν- ειν