Carmina cvm brevi annotatione

21쪽

Porphyri mox Iaud Apion tamen ο οεντι pro B aceepit ut ex Apollonii Lex. h. v. disco. Reprehendit hoci Porphyr Qu. Hom. . et in Sch. . ad Z, o I. 5a βαλλειν αγρια παντα quod manifeste βαλλειν est pro τυγχAειν Sch. A. etiam Suidas hoc versu lauda. to To. I, p. ab in βάλλειν.53. ἀλλ' ο οἱ τοτε γε χραῖσμ Ἀρτεμις χέαιρα. Θ quod Zenodotus scripserat: - χραι ταεν νατοιο δεω- ρα is sine sensu addit Sch. A. Haberet quidem sensum; sed sum non habet Θανατο πέλωρον morti monstrum. Alio modo Gorgon est δεινον πέλωρον. d. A, 33. τότε Ἀχραισέ legerat Sch. A. Vox ἰοχέαιρα negotium facessit etymo propter inser. tum , si ducitur Ar σου χαιρει το itaque adu Cant alterum, ἀπο ου χεειν τοὐς ους, τὰ βέλη. v. tDmol. Iosych Apollona'. v. 54. ουδὲ ἔκηβολίαι usum pluralis illustiant grammati- ei ad h. l. et , 59 De ἐκέκαστο v. ad Ν, SI. 55. δουρικλειτος ενελαος δουρικλυτος vitiose, ut aliabi, plerique ipsi en cum Sch. . . et o ni Elon. Primus correxit Barnes xei metricae paullo curiosior. ὀουρικλητος Mos 3. 56. προς Τελεθεν φευγοντα Corruperunt sic grani matici Alexandrini aut antiquiores, cum esse deberet προς- Θ εθεν, antiquitus, προμε εθεν. . ad A, II . et Exc. II ad A. Dionysius Sidonius obiurgauerat ristarchum quod ἐθεν h. l. non ἐγκλιτικως legerat, sed acuerat εθεν. sp Elymol. p. 124, 15.57. μου μ versus abest a Veneto, Us et a primis omni repetitus ex s. I. 58 9. ad dipten Scholion excidit. In cod. Lipe notatum erat, post hunc versum inserendos esse duo versus qui ius. 95. 96 leguntur pravo iudicio. Iidem erant inserti in rat. A. Ego vero malim sublatum s. 58.

In Had L erat: ηριπε δ' ἐξ χων.

22쪽

IN ILIADOS LIB. V o-65 15

59. o. τέκτονος υἱον Ἀρμογλω se quod poeta n men Harmonidia fabri ex re finxit οἰκεῖον γαρ τέκτονοστ αρμοων, ait Sch. A. et comparat d. X, 3M ubi Τερπτα- οιθος memoratur. - Est autem 'Aρμογλre, Le του Αρμονος. Apud Eusath fuere, qui Τέκτονος nomen proprium sacerent, Vt tria essent nomina, nati, pata tris et avi. Recitat II. o. I. a. Suidas in Δαιδαλου ποι- η τα sed parum docte.

δαίδαλα παντα in altera Aristarchea erat δαίδαλα πολλα Sch. A.

φίλατο. et potest serri γάρ μιν φίλατο. miro modo amnes hinc ningit μιν ε p. - Ceterum dubitare noli, ut in aliis, ita in hoc duas misso formas: φίλω, φίλομαι, φίληαι, priore longa Vnde ἐφίλατο quod etiam ab ApoLIonio Rhodio frequentatur; et φιλέω, priore breui. Ita μαρτυρα et μαρτυρέω. Nec laborandum est cum Clathio in singulis temporibus. s. ins ad us II 7. 6a. ος καὶ 'Aλεμωρ τεκτινατο νῆας ἐίσας Ambiguum est visum essetne Phereclus an pater armonides intelligendus, qui nauem fabricatus sit. In Harmonidem proniorem fuisse Aristarchum, aiunt Sch. . . Atqui c64 6 docero poterant, de Pherecto haec dici, qui ma- 1 suo finiati nauem, nunc ab Achiuis mortem laturus. Ita quoque accepere Veteres, Lycophron us 97. Ouidius, Coluilius Add. Eustam Sch. r.

'Aλεξανδρου legit Schol. Eurip. Phoen. 4. νῆας ἰασας . ad A, 468. Δ, 48.6S. αρχηκακους ηας. Notabilis sorma epithet quod

poeta ipse est interpretatus, α πασι κακον Τρώεσσι τένοντο. Disertior locus est X, Ii 4 5. 6. ubi do Helena i πλετο νείκεος αρχη. Herodotus V, 7 de missis ades ne ab Atheniensibus nauibus, αυται ὀ α νέες αρχ κακῶν ἐγένοντο Ελλησί τε καὶ βαρβαροις. Hic est Iocus, Dominustath respicit. In voco ἀρχέκακος placet sibi Coluthus, ineptus versificator

23쪽

-το ηας - ο τ αυτω. Audiamus grammaticum Sch. Α. μετεῖται, inquit, quia non recte extulit poeta Pr υτω, quod esset αυτω, cum ess deberet αυτω ut sit πασι καὶ κυτω. Scilicet si dixae poeta: τεκτyγατο ηας, κακον Τμ σου recte erat Z αυτω, quod est pro ἔοῖ --τῶ unde sacrum αυτω. Nunc autem subiectum sunt naves αι ἐγένοντο κακον Τρωεσσι καὶ αυτω. Respicit locum

e παντως ἡ εἰς συνθετον μεταληφ σετα. h. e. non si pro αυτω sed scribendum est Og, αυτω ut οἱ poni solet pro αυτα enclitice ut in illo: δέ οἱ κατα Θυαόν - ρhr φαίνετο βουλη M. O aa αλλα τοδ ημεν μοι, πολυ κάλλιον κέρδιον ηδέ οἱ αυτω. Contra recte Ν 495 Aeneas laetatur, ς δε λαae εθνος ἐπισπομενον έο αὐτῆ.

Ibi ius. Θόων ἐκ Θέσφατα νει scripsi: δεδατα ἐκ Θεων, τὰ

ἐκ Θεων γεγο οτα non ἐκθέσφατα, quod barbarum est, etsi sic quoque en Sch. r. Disiunctum tamen est in Hartei et t. νδε, oditur. At Aristarchea lectio sui δια του si ς'. v. ad A, o Sch. A. ηδε Harici. Tandem qnaeritur do vaticinio hoc, quod ignorauit Phereclus alioqui nauem non exstrux et Docet ipsa res, debuies illud ita esse comparatum, ut mala minaretur et populo et ei qui nauem fabricaturus esset Sch. . B. r. Eustath duo memorant oracula, haud dubie a poetis cyclicis prosecta, qui Antehomerica exposuerant; alterum de Menelao et Paride, eodem tempore Delphos Profectis prorsus alienum ab h. I. alterum ex Hellanico

male Sch. - έλληνικον δέ φησι χρησμον δοθῆναι de romaritima Troianis haud attingenda arandum ipsis es solum, a nauigatione autem abstinendum, ne sibi Dialum arcessant Dares, qui antiquiores rhetorice interpolauit, non modo Heleni vaticinium, sed et Panthi altorum memorat de Excid Troiae . . et 8. Plura teneremus si

24쪽

earmen Cyprium superesset: nam in hoc ante Paridis discessum 'Eλενος περὶ τω μελλοντιον προθεσπιοι - καὶ

Κασσοωδρα περι των μελλοσων προδηλοι, ut constat ex a gumento carminis a Proclo seruatb. V. Biblioth. E. D. istrat. II. P. S. Necesse igitur est aut oraculum hoe auctorem huius rhapsodia non latuisse, aut versum 6 serius esse illatum.

66. βεβλεκε κατα γλουτον AElaasi acumen in βε- βλ κει v. dis 49 a. Super natibus, quae pars γλουτος sit, disputant Eustath et Elymol. h. v. ii δὲ δια προ- λυδ. Induxerat διαπρο Ald. a.

eum melior scriptura esset in Flori Ald. . Rom. Etiam minus bene legitur V. Sch. A. ad Il. O, 27. 67 αντικρυ κατα κυστιν. Malebat et . l. αντικρυς Benuei v. ad Γ, 359. f. ins ad I So. Vulgarem lectionem excitat Apollon Lex. h. V., OF αωκη, mirum labalma d. Rom. λ', meaeκν.

68. - δ ερι ο*ωεας quod et hic in vulnus pronus cecidit Sch. Respicit scilicet s. 58 εριου ὀθ69. Πηδαῖον δ' αρ πεφνε Scribunt Π Θαῖον Flor.

Ali 1. non 'Hδαῖον At id a Rom. et reliquae cum codd. Vrat. a. b. Mo . . . ton. Πηδαιον. Fuit haec scriptura Aristarchea, de qua Sch. Α agit. Iterum Πηδαῖον intulit Barnes αρα- φνε Ionicum non occurrit. o. ος α νοθος μὲν 'ν, πυκα δ' τρεφε δια Θεανω. F ad morem barbarorum notandum, qui e pluribus mulieribus libcros suscipiebant. Contra Laertes id facere non audebat d. A, 35. Sch A. ετραφε o Vnt. πυκα δὲ τρεφε recte Ionice Hesych, bi explicat πυκα ἐπιμελως, cum tymol. alias est

i. ρ ἶσα φιλοι τεκέεσσι. marnes Tum χαριζ τε εκε ω Id. a. et hinc ductae. Emendatum in Argent. o. βεβληκει et tamen ἐγγυθεν ἐλθων Miror nullam appositam igmen cum verbum hoc contra sumh. vianere non eminus, sed coininus, illato adlam

25쪽

bitum sit res tamen obseruatur ab Eustactio. Esto siuτο κοῖλον του Δοντος in occipite docent innes Sehol Eust. Um etc. το οπισθεν μέρος του κρανίου Aristot. H. A. 7. Tandem εhi χαλκω Vrat. b. spectauit sorio ad h. v. Scholion corruptum in Apollon Lex. in καταει-- νον quod coaluit ex alio loco κατα νιον Mox 4 αντικρυς tortor V ad . 7.

οχεων νυχρο εχ χαλκον dixeritne Poeta, quatenus natura sua metalla calorem non habent quorsiim referas quod παν δ' πο 'εραανθη ξίφος , 53. ita sensisse id tur risiot. Problem. s. o. an quia mortale frigus infert, quod magis poeticum, dubitant veteres A. B. Eust. Sch. r. Recte in altero hoc acquiescit Apollon Lex. 'φυχρον ἔχε χ ο τον αποψύχοντα τα σωματα ια γαι-

6. Ptolemaeus Ascalonita φιλοῖ το Ευαιμονιδες, DL κυριο γίνηται, έπερ καὶ τὶ Φιλιππος και Mελαγιππος ' scilicet alii iubebant scribi ευαίμιονίδης, Φίλωνος Probat hoc grammaticus en . . aliis exemplis Additae modo adspirationis, modo ademiae, si proprium esset, men Πολυανεια, υρυαλος, γχιαλος. scilicet scripta et haec modo Πολυμνεια modo Πολυμνεια Subiicit amon: ου τε μῆν ληθω ευρεθη γαρ το Παγοραος ατυνο αεγον, καὶ Ἀπιππος ὁ Κουαικος. recte scriptum sui Πανόραος.

Σφι ποψ. Venim ignorauit grammaticus omnino hunc amtiquiorem fuisse morem scribeudi, seruatum in non millis etiam serius et discrimen quod memorat, inter nomina

Propria et ppellativa, vanum est Petita ista esse ex Herodiano, discas ex Eustath ad h. l. p. a 4 ubi plura de hae in inedio olim apposita adspiratione de qua v. Villois. Proleg. P. II. 77. Κααανδρου edd. Aldd. Baroc et s. Mori eth L ut 49. item Vrat. b. 79 se nec Scholion extat sorte suum respicitus. 76,

26쪽

8o. μεταδρομαθην ελα ἔμον φασγαν αἴδες. Sustuli interpunctionem Post λιον, uni iungenda sunt με ὀρο- μα3ην φασγαν Hεας, b. e. μετατρέχων διωκαν. s.

83. ira argutantur grammatici v. Ven. . . Eust. Praeiverant iam antiquiores apud Aelian. H. A XVI, 1 ubi e versus recitatur super πορφυρεος Θανατος, cum simplieiter dicta esse debeat mors atra communi epitheto. Recte Apollon Lex reddit μελας καὶ βαθυς Amdacius Virgilius ur uream animum dixit pro atro an guino Ad ελλαβε tu Vita Homeri s. 4 τον ἡ διπλασιασμον των συριφύγων ο μεν Δωριευσιν, οἱ δε AAλευσιπροήνεμονται ' 1 Ἐλλαβε, και οπποτερος τάδε ἔρ- τα Indocte utrique. Nam poetice id fieri necesso fuit, non dialecto, sed Pronuntiandi i geminata. Fuit porro ductum ex hoc versu dictum Theocriti Chii, qui eo insolentiae progress Alexandro, ut a iubbus Ioniae postularet purpureas vestes, ad se mittendas, quod Franci nostri aiunt, equintio.ι ominis loco proin nuntiasse fertur versum τον δ' ελε πορφυρεος Θανατο καὶ Nοῖρα κραται . tradente Athenaeo XII. o. p. 54o et Amctore de educ puer P. II. A. Memoratur quoque Iuli nus Imp. sumta purpura versum recitasse. ap. Ammian.

Marc. XV, 8. Versum repetitum videbimus Π, 334 et x 477 Inepte eum παρωδεῖ Diogenes Cynicus P. Diog. Laert. VI, 7. 85. Τυδείδην δ' υκ ν γνοιης ποτέροισι μετείη se

propter orationis schema, quod poeta alloquitur aliquem qui non adest, et quod dictum est pro υκ αν ἔγνω τις, quae obseruatio etiam apud Longinum est . asi cum versu ipso. porro, quod tempora permutata sunt. quo- auam in praesenti haec efferuntur post πονέοντο et sequenati Θυνε. Suaviter versu utitur Plutarch de sollere animal P. s6 C. in dubitatione.

27쪽

86. η μετα Τρωεσσιν ὁμιλέοι Barocc. Vrat. a. ὁμιλέ ει. Primo nunc occurarit μιλεῖν pro καχεσθαι, quod saepe videbimus ut μιλος Pro acies. 57. απεξίου quod et p. Erotian es in θυ-- όρ- μων non dubito hoc grammaticis deberi pro antiquior. πεξιον. v. ad MI docent vetera saxa.

89 τον υτ α τε γέφυραι ἐεργμέναι χανουμιν. ἐεργμέναι περιπεφραγαέναι. σφαλισμέναι Sch. r. He-hch. συνδεδεώ δεαι Schol. Μοχ. I. Vt verbo dicain 10 msιν est includere, adeoque coercere, viam prohibere; Est pro etiam saepire φρασσειν, adeoque nrmare, tutR-xi unde ἔρκος adeoque γέφυρα δεργμένη sit pons a pius, munitus, trabibus utrinque appositis pro αντερελαα- σιν Bathen, Eissummes, Buums, idque h. l. ipsa res xequirit, apposito χανῶσι. pontes urniisluni non resistunt

impetu torrentis.

-οωσι αντὶ, κατέχωσι καὶ κώλυονειν. ElymoLἐπέχουσι κωλυουσι Eustath unde emendanda Sch. r. ἐπέχουσι λύουσι. f. M. 38. Alio sensu pro ἐπιθυμῶ est in Od. Θ, 288. At h. I. χαναν, χειν, nil aliud est, quam impetum iusinere nam maceria diruitur, diruitur pons aquarum vi. pertior fis est in illo: πρὼν χανὸιυδωρ , 47. Nec aliter dictus Pontem indignatur Armoecto, h. diruit, Aen. VIII, 7a8. 9o. υτ αρα ἔρκεα ισχει Metri caussa ερκεα pronuntiandum binis syllabis ρκη restat vel sic alter hiatus ἄρα ερκεα Ab εργω, quod ἱεργω suit, possit esse ερκος sed

repugnant loca magno numero . . . , 3 ευχετ' πειτα στα μέσφ'ρκει. Emendat enit αρ Ἀρκεα puto eum voluisse, saltem hoc vello praestat: αδ αρα Ἀρκεα ut toties αδ τε Μοχ. I. υτ αρ ρκεα.91. ἐπιβρών. rati A. ἐπιβρμει quod et ipsum bono se habet. 93. : υπο Τυδεμ πυκιναι κλονέοντο φαλαγγες. e sum adscribit et υτ interpretatur μετὰ Apollon Lex P. fido quod non aequor. Recitat eum quoque Schol.

28쪽

Apollonii Arg. I, 83 ut doceat, λόγον esse ταραχην,

κλονεισαρι, ταραττεσθαι, de turbata acie.

96. προ κλονέοντα. De προ λ vido modo dici ad s. 56. προμεν κλ. interpolato rat. c. et ed. Flor sed emendauit statim Ald. i. Recitat versum pol Ion in ἔθεν, et addit, GH του τα προ αυτου κλονέοντα

προεθεν.

s . - Τυω' ubique scriptum Vrat. b. tamen Τυω- Versus in p. Erotian. ἐτιταίνετο, αντὶ του

99. τυχων κατα μειον μον θώρηκος γυαλον se quod V ἴλον κυτος οὐ Θώρακος γυαλον δια τῆν ποικιλορονα λέ- τει, suspiceris δεα τὴν κοιλότητα nisi Voluit dicere, seriandae orationis caussa nunc τα τυαλα dicta pro κυτος ου μερος ωρισμένον του Θώρακος Seh. A. Scilicet, ut erant thoraces στατοὶ sic alii e binis cauis constantes consorti in medio tergi et Pectoris ut ins O, 53 Θύρη γυάλοι- σιν αρηρως memoratur. miserte talis thoracis speciem do scripsit Pausan X, 6. . 863. in tabula olygnoti. At nunc Θώρηκος τυαλον est pro toto thorace omnino di-etum, ut quoque , O et , 3ιέ. os versus respieit Apollon Lex. γυαλον pro κυτος του Θώρακος. Eadem He-heh. tymoL Fuit haec doctrina Arisambi. p. Ap Ilon Lex. in κραταιγυαλος P. 417 qua haud dubie ad h. I. spectat; nam omnino ille negare nequiit, γυαλα de thoaraeis partibus dici. in h. l. est τ ολον κυτος. s. , 365. In Sch. A. subiicitur obseruatio γυαλον etiam epitheton esse et acutum habere, ut in illo ignoti poetas versu: ευτ αν απο μὲ γυαλον λίθον αγκώσα σθαι. ε Rem, si non versum, illustrat Eustath ad ho institi, δὲ και 'Hροωρος φασὶ, γυαλον μῖν Θώρακος προπα-ρομνεσθαι, τυαλὸν ὀ λMον μονας λέγεσθαι οῖον, γυα-

29쪽

λον λοον αγκασασθαr sul adeo γυαλος λ. Θοe qui alias χειροπληθει χερμιος qui cauam manum explet. I Oo. αντικρυ αντιαρα Benti. δὲ si σχε Apollon. Lex. Mσχε διῆλθε, inde ejeli Sch. Enfiniti addunt, esse quoque o σχισε. Scilicet inter XIII significatus του εχειν p.rach. . ad JL B, 67. est quoque ἐλαύνω itaquGωιν Irπους, dirigere, εαυτον et absolute viti pro ἐν-

παλαοπετο ορο αιαατι aspergebatur cruore devoco hac a grammaticis vexata v. ad , 68. Η, Ti. tox. τῆ V ἐπι - Secundum nonnullos grammaticos

seribendum est τω ἡ ἔπι.ro4. 1μ' ἀνσχησεσθαι Aristarchus legerat GiF ν χὐεσθαι Sch. A. Alii δηθα σχ--, et hoc praeis

feram sic quoque Sch. bri Cant Eussath. etsi lii ei vulgatam norat: ἐῆθ' ανσχ εὐαι , πομεῖναι - Lips Moori viriose γα ησεσθα quod et Ald. a. recepit, ex Rom. cum antea recte ectum esset in Flor et Id. i. ανσ 1σεσθαι quod reuocauit Turneb et x eo H. Steph. Inf. 85 δηρο ετ ανσχν σεσθαι - Barnes. ὀχμΘα αυασχωθαι p. Eustath legi ait sed est temere ex eius verbis efficta lectio.

ας v. ad B, a4.ro6 εφατ ευχόμενος Vrat. b. d. nom. Hariel. et Eustath. ω φα ἐπευχομενος. Vt i M. I9. σου δ' οὐ βέλος ἁ- δαμασσεν ωκυ ρ. Q Sch. Vrat et Mosc. I. 1o8. Σθένελον Καπανηibν ἄν. Sic iam Hor recte. Ald. i. Καπανηib vitio librarii, unde Ald. a. Καπανῆος, et hoc sequuntur edd. usque ad Turnebum, qui saltem

Romanam inspexerat. ros. ορτο V. ' Δ, o. ρσεο codd. Ven. Vrat. a. e. osc. 3. omnes edd. ante Barnes, qui correxit, m

30쪽

era Cant Vrat. A. De πέπον v. ad B, a35 nune est, O bone. καταβησε δίφρου Clarve malit esse futurum καταβαρ- ααι, εο et ii Potest sano ferri, ut ἐπιβήσεο Λ, si a. λεμο , i possunt eodem modo accipi ut si lata nun Pro imperativo. Argutius tamen videtur fieri, quam Becesso est, quandoquidem haud dubio noua forma fuit Verbi, καταβγησοum, ut in tot aliis a Iuturo ducta sic ὀγσομαι. Ibae. v. ad B, 35. IIo. ἐμυσσνς recte restituit Barnes pro ἐρυσης, quod, edam media breuis sit, perpetuo errore editur. λωμοιο Ιερυσσους nec obstat, quod mox Cina ἐξέρυσε occurrit, Non επιερυσε, quod Benu desideraba Scit de his v. EM. de digammo. 112. βελος οἰκ διαμπερες--ἔρυ μιον. Inmps ααπαρὲς, vitio alibi quoquo obuio. 3. α α δ ανηκοντιζε accommodata Vox pro eo, quod αναφλυθι dicitur. Transiit inde in sum vulgarem de sontibus emicantibus. Notarunt viri docti erodoti IV, ibi et ἐγκοντίζειν est ap. Strabon. I, p.

73 A.

διὰ στρεπτοῖο χιτωνος Mireris hic Sch. Ven pro sus obmutescere Sch. r. p. ames του λυσιδω-

- , σιδήρου κρικωτου Θώρακος. Debebat saltem του δευσειδωτου σιδέρου, ρ. scribi nec plura agnoscit d. r- reliqua serius accesserunt etsi no σιδηρου quidem Probari potest Eustath ait στρεπτὸν χιτων οἱ μεν ἐπὶ ἱματίου νοουσι, λέγοντες στρεπτὸν τὸν κλαπτόν οἱ ὁ ἐπὶ θωρακος

in , Si ἐπὶ στρεπτοῖσι χι σι οτι δὲ κα του σώματος πόσαος τὸ στρεπτὸν, δηλουσι σαφως οἱ παλαιοί - Mob

sic enim dicitur subucula, vestis interior ειρηται ὀ ου- τως διὰ τὸ φαντου οντας Ιους τε εἶναι στρέψλεσθαι. se-cii ora 'Aρίσωρχος λεπιδωτου, δια τὸ χ, πλοκην κρίκων νεστρααμένην εἶναι hunc exscripsit partim esych. Vt de tunica multi στρεπτὸν χιτῶνα acciperent, Videntur