장음표시 사용
11쪽
io T. ANI: Ag I s ENE e Arcesse maria tentare, nec sequi castra. Parabile es quod natura desiderat, dc expositum: ad supervacua ludatur. Illa sunt quae togam conterunt, quarnos senescere sub tentorio cogunt, quae in aliena littora impingunt. Ad manum est, quod satis est.
reet ab ostentatione philosophia , ct ne eultu notabilem aut victu se faciat. Non sparnere vulgi omnia, sed modiee adhibere, citra vitium.
. Sordes abdicate ad Natura legem nos vocat.
clausulae F, ex meatone, da Spei Metu coniunctione. Liberum ab altero esse, qui alie ram posuito obnoxium utrique, qui uni.
QVod pertinaciter mitis, & omnibus omissis,
hoc unum agis, ut te quotidie meliorem ructas, & probo & gaudeo: nec tantum hortor, ut -perseveres, sed etiam rogo. Illud aurem te iam neo, ne eorum more qui non proficere, sed con-Φici cupiunt, ficias aliqua, quae in habitu tuo,a i genere vitae notabipa unci Asperum cultum, intonsim caput, 5c negligentiorem barbam, re
indicium argento odium, & cubile humi positum , ic quidquid aliud ambitionem perversa via sequi uir, devita. Satis ipsum nomen philosophiae, etiam si modeste tractetur, invidiosum est. Quid
si nos hominum consuetudini ca perimus exce -pere 3 Intus omnia dissimilia sint: frons nostra populo eonveniat. Non splendeat toga: ne sordeat quidem. non habeamus argentum, in quod solidi auri caelatura descenderit: sed non putemus frugalitatis indicium auro argentoque caruisse. Id
agamus, ut meliorem vitam sequamur quam vulgus , non ut contrariam: alioqui quos emendari
volumus , fugamus, dc a nobis avertimus. Illud quoque/ essicimus, ut nihil imitari velint nostri,
12쪽
ctinerit ine imitanda sint omnia. Hoc pri-PY1iIosophia promittit,sensum communem, ianitatem Sc Congregationem: a qua profes ie ctissimiΙiturio separabit. Videamus ne ista, quae admirationem parare volumus, ridicula odiosa sint. Nempe propositum nostrum eth,
uridum naturam vivere. Hoc contra naturam, torquere Corpus suum, & faciles odisse muntias, M squaliorem appetere, dc cibis non tan-- .m vilibus uti, sed taetris & horridis. Quemad 1odum delicatas res desiderare, luxuriae est: ita sitatas dc non magno parabiles fugere, dementiae ih. Frugalitatem exigit philosephia, non poenam: potest autem esse non incompta frugalitas. Hic mihi modus placet. Temperetur vita inter bonos mores re publicos: suspiciant omnes vitam no- .stram, sedic agnoscant. Qindergo Eadem faciemus, quae ceteri3 nihil inter nos & illos inter xit plurimum. Dissimiles esse nos vulgo, sciat, qui inspexerit propius. qui domum intraverit, nos potius miretur, quam supellectilem nostrain. M
mus ille est, qui fictilibus sic utitur, quemadmodum argento: nec ille minor es , qui sic argento utitur, quemadmodum fitilibus. Infirmi anim est, pari non posse divitias. Sed ut hujus quoque
diei lucellum tecum communicem, apud Hec tonem nostrum inveni, cupiditatum finem, etiam ad timoris remedia proficere. Desines, inquit, ii
mere, si sperare desieris. Dices, quomodo ista tam iuvetia pariter sunt 3 ita est, mi Lucili: cum via deantur dissidete conjuncta sunt. madmodum eadem catena & cultodiam oc militem copulat: sic ista quae tam dissimilia sunt, pariter incedunt. pem metus sequitur. Nec miror ista sic ire. utriunque pendentis animi est, utrumque suturi expectatione Bliciti. Maxima autem utriusque caussalDiqiligod by Cooste
13쪽
31 L. AMN AET SENxe AE caussa est, quod non ad praesentia aptamur, seiu cogitationes in longinqua praemittimus. Itaque providentia, maximum bonum condicionis hu---manae, in malum versa est. Ferae pericula quae vident, iugiunt: cum effligere, securae sunt: nos &venturo torquemur, dc praeterito. Multa bona n stra nobis nocenti timoris enim tormenrum m
moria reducit, providentia anticipat. Nemo tantum praesesitibus miser est. Ε P I s T. UL
Pνομινι se in Philosephia; O argumentum esse,
quod vitia sua agno t. Velus cum eo, ut vero
amico, omnia communicare, quasnt utilia di uaproprium sapientis. Consuetudinem bono-YMm valde esseaeem, o supra ipsa praeepta via derisquod exempla Philosephorum atiquot docet. Ntelligo, Lucili, non emendari me tantum, sed transfigurari: nec hoc praemirio jam aut spero, nihil in me superesse, quod mutandum sit. Quidni multa habeam quae debeant corrigi, quae extenua- , quae attollit Et hoc ipsum argumentum es, melius translati animi, quod vitia sua, qua adhuc ignorabat, videt. Quibusdam ae Garulario fit, cum seipsi aegros esse sesiuerunt. Cuperem itaque
tecum communicare tam subitam mei mutati
em: tunc amicitiae nostrae certiorem fiduciam habere coepissem, illius verae, quam non spes, non timor, non utilitatis suae cura divellit: illius, cum qua homines motiuntur, 3c pro qua moriuntur. 'Multos tibi dabo, qui non amico,iadamicitia caruerunt. Hoc non potest accidere, cum animos in societatem honesta cupiendi par voluntas trahit. - id ni non possit 3 Sciunt enim ipsos omnia ha- bere communia, & quidem magis adversa. Concipere animo non potes, quantum momenii aD serie
14쪽
seae mihi singulos dies videam: Mitte, inquis, Mnobis ista, quae tam essicacia experius es. Ego v ro cupio sit omnia in te transfundere, dc in hocisaudeo aliquid discere, ut doceam: nec me ulla res dele, Libit, licet eximia sit & salutaris, quam mihi uni sciturus sim. Si cum hac exceptione d tur sapienti ut illam inclusam teneam, nec enun--ctem, rejiciam. Nullius boni, sine secto, jucundat possessio est. Mittam itaque ipsos tibi libros: 8cne multum operae impendas , dum passim profutura sectaris, imponam notas, ut ad ea ipsa protinus quae probo dc miror, accedas. Plus tamen tibi ocviva vox dc convictus, quam oratio, proderita in 'rem praesentem venias oponet. Primum quia ho-mines amplius oculis quam auribus credunt: de- sinde quia longum iter est per praecepta, breve re iessicax per exempla. Zenonem Cleanthes non e pressisset, si eum tantummodo audisset. vitae ejus interfuit, secreta perspexit, observavit illum, an --ex formula sua viveret. Plato dc Aristoteles, 3c omnis in diversum itura sapientium turba, plus ex moribus, quam ex verbis Socratis traxit. Metrodorum , dc Hermachum, dc Polyaenum, magnos viros non schola Epicuri, sed contubernium fecita Nec in hoc te accerso tantum, ut proficias, sed ut prosis. plurimum enim alter alleci conser mus. Interim quia diurnam tibi mercedulam d heo , quid me hodie apud Hecatonem delectav . it, dicam.Quaeris,inquit, quid profecerim Amiacus esse mihi coepi. Multum profecit. nunquam
erit solus. Qui sibi amicus est, scito hunc an
15쪽
t L. ANNAEI SENECAE E P I s T. VII. Proficientἱ turbam vitandam , O vitia ab ea trahi: vitanda item syectaeula, ct maxime cruenta. Neque publice reeitandum, aut digerendum, apud di miles. Pluris si, inquit, unus alterque
auditor bonus, aut etiam nultar.
- Uid tibi vitandum praecipue existimes, quae- dris 3 turbam. Nondum enim illi te tuto commiseris. Ego certe confiteor imbecillitatem meam. Numquam mores quos ex ruli, reser liquid ex eo quod composui, turbatur: aliquid ex his quae fugavi, redit. Quod aegris evenit, quos longa imbecillitas usque eo affecit, ut nunquam sine offensa proserantur , hoc accidit nobis, qu rum animi ex longo morbo reficiuntur. Inimica est multorum conversatio. Nemo non aliquod nobis vitium aut commendat, aut imprimit, aut nescientibus allinit. Utique quo major est populus cui commiscemur, hoc periculi plus est. Nihil ve- ro est tam damnosum bonis moribus, quam in aliquo spectaculo desidere. Tunc enim per v Iuptatem facilius vitia surrepunt. Quid me existi mas dicereZ avarior redeo, ambitiosior, luxuri sior 3 imo vero crudelior & inhumanior, quia inter homines fui. Casu in meridianum spectaculum 'incidi, lusus exspectans , 3c sales , 8c aliquid lax menti , quo hominum oculi ab humano cruore acquiescam. Contra est, quidquid ante pugnatum lest, misericordia fuit. Nunc omissis nugis, mera lhomicidia sunt: nihil habent quo tegantur: ad linum totis corporibus expositi, nunquam frustra lmanum mittunt. Hoc plerique ordinariis paribus l& postulaticiis praeserunt. sed ni praeferant non lgalea, non scuto repellitur serrum. Quo muni- lmentaὶquo gladii aries Omnia ista mortis morae 'sunt. Diuitiaco by Corale
16쪽
mnt. Mane leonibus & ursis homines, meridie spectatoribus sitis objiciuntur. Interfectores inter- .fecturis jubentur objici,& victorem in aliam det,
nent caedem. exitus pugnantium mors est: serro Migne res geritur. Haec fiunt, dum vacat arena. Sed latrocinium fecit aliquis: quid ergo meruit ut suspendatur. Occidit hominem. qui occidit, ille me--- cuit ut hoc pateremr: tu quid meruisti miser, ut hoc spectes Occide, ure,vetbera. Quare tam timia de incurrit in ferrum 3 quare parum audacter occi-
die quare parum libenter moritur Plagis aguntur in vulnera, de mutuos ictus nudis & obviis pectoribus excipiunt. Intermissum est spectaculum interim jugulantur homines, ne nihil agatur. Age ne hoc quidem intelligitis, mala exempla in eos redundare qui faciunt 3 Agite diis immor' talibus gratias, quod eum docetis esie crudelem, qui non potest discere. Subducendus populo est
tener animus, & parum tenax recti: facile transi--tur ad plures. Socrati, Catoni, & Laelio excutere
mentem suam dissimilis multitudo potuisset: adeo
nemo nostrum, qui cum maxime concinnamus ingenium, ferre impetum vitiorum tam magno comitatu venientium potest. Unum exemplum aut luxuriae, aut avaritiae, multum mali facit: convictoi delicatus paullatimenervat & emollit: vi cinus dives cupiditatem irritati malignus comes
quamvis candido & simplici, rubiginem suam as-fricuit: quid tu accidere his credis, in quos publice factus est impetus Necesse est aut imiteris, aut oderis. Utrumque autem devitandum est: ne vel similis malis fias, quia multi sunt: neve inimicus multis, quia dissimiles sunt. Recede in teipsum quantum potes. cum his vetiare, qui te meliorem lacturi sunt: illos admitte, quos tu potes facere
meliores, Mutuo ista fiunt, & homines dum do
17쪽
1ς L. A N N Ar et S E N T c AEcent, discunt. Non est ergo quod te gloria publicandi ingenii producat in medium,ut recitare i1his velis, aut disputare: quod facere te vellem, si haberes isti populo idoneam mentem. Nemo est, qui intelligere te possit. Aliquis fortasse unus aut alter incidet: de hic ipse sermandus tibi erit, institue dusque ad intellectum tui. Cui ergo, inquis, ista didici 3 non est quod timeas ne operam perdideris, si tibi didicisti. Sed ne mihi soli hodie didicerim, commimicabo tecum quae occurrerunt mihi egregie dicta circa eumdem fere sensum tria : ex quibus unum haec epithola in debitum solvet,duo in antecessum accipe. Democritus ait: Unus mihi pro populo est, & popuIus pro uno. Bene 3c 1lle quisquis fuit iambigitur enim de auctore 3 cum quaereremr ab illo , quo tanta diligentia artis speruret ad paucissimos perventurae Satis sunt, in- quit, mihi pauci, satis est unus , satis es nullus. Egregie hoc tertium. Epicurus cum uni ex consor- tribus studiorum suorum scriberet: Haec, inquit, ego non multis, sed tibi: satis enim magnum auter alteri theatrum sumus. Ista, mi Lucili, comdenda in animum sunt, ut contemnas voluptatem, ex plurium assensione venientem. Multi te laudant. Ecquid habes cur placeas tibi, si is es quem multi intelligunt introrsus bona tua spectenta Ε P I s T. VIII.
visare me vis turbam,e, populum 'atqui Stobei tui dorant rem aeoedere , in rebus mori. Re
nondet, non otiumssuadere, sedsecessιm. asus exemplo τ quἱ relictis aliis, Sapientia vacat, pracepta ejus scriptis propagat.Hoc operum nux rinis , O pulcherrimum esse. Denique incedi m
18쪽
u ab Epicuro, Libertatem veram Philosis his dari. rv me, inquis, vitare turbam jubes, secedere,& conscientia esse contentum: ubi illa praecepta vestra, quae imperant in actu mori 3 Quid 3 ego tibi videor interim sedere 3 in hoc me recondidi , & seres clausi , ut prodesie pluribus possim.
Nullus mihi per otium dies 'exit: partem noctium multis vindico: non vaco somno, sed succumbo, dc oculos vigilia larigatos, cadentesque, in opere detineta Secessi non tantum ab hominibus, sed etiam a rebus,dc primum a meis. Posterorum n Wodum ago: illis aliqua quae possint prodesse, comcribo : salutares admonitiones, velut medic nentorum utilium compositiones, litteris mam's, esse illas effraces in meis ulceribus expertus: iis etiam si persanata non sunt, serpere desierunta ectum iter, quod sero cognovi, dc lassus erra 3, aliis monstro. Clamo, Vitate quaecumque
Ugo placent, quae casus atribuit: ag omne so itum bonum, suspiciosi pavidique subsistite. Eta, δc piscis, spe aliqua oblectante decipitur. M a ista fortunae putatis insidiae sunti Q quis
trum tutam agere vitam volet, quanrum pluum potest, ita viscata beneficia devitet: in bus hoc quoque miserrimi fallimur, habere putamus, habemur. In praecipitia cursus iste
icit : hujus eminentis vitae exitus, cadere est. ide ne resithere quidem licet, cum coepit trans dis agere felicitas. Aut saltem rectis, aut te- aeris. cὶui hoc faciunt, non evertit fori d cernulat re allidit. Hanc ergo sanam dc si . .m formam vitae tenere memento, ut corporim indulgeas , quantum bonae valerudini sa- f. Durias tractandum est, ne animo male pareat:
19쪽
ig L A N N AE I S E N E C AE. pareat : cibus famem sedet, potio sitim exstinguat, vestis arceat frigus, domus munimentum sit adversus infesta corpori. Hanc utrum cespes erexerit, an varius lapis gentis alienae, nihil interest: scito hominem tam bene culmo, quam auro tegi. Contemne omnia, quae supervacuus Iahor velut ornamentum ac decus ponit. Cogita in te, praeter animum, nihil esse mirabile: cui ni gno nihil magnum esti Si hoc mecum, si hoc cum posteris loquor, non videor tibi plus prodesse, quam cum ad vadimonium advocatus descenderem , aut tabulis testimenti annulum imprimerem , aut in senatu candidato vocem 3c manunχ-- commodarem Mihi crede: qui nihil agere videntur , majora agunt, humana divinaque simul tractant. Sed jam filiis iaciendus est, Saliquid, ut institui, pro hac epistola dependendum. id de meo non fiet. adhuc Epicurum replicamus, cujus hanc vocem hodierno die legi. Philosophiae servias ponet, ut tibi contingat vera libertas. Non dis fertur in diem, qui se illi subjecit bc tradidit. st rim circumagitur. hoc enim ipsum philosophim ervire, liberias est. Potest fieri, ut me interroges, quare ab Epicuro tam multa bene dicta reseram potius quam nostrorum. quid est tamen, quare tu istas Epicuri voces putes esse,non publicas Quam multa poetae dicunt , quae a philosophis aut dicta
sunt aut dicenda Non attingam tragicos, aut togatas nostras : habent enim hae quoque aliquid severitatis, & sunt inter comoedias & tragoedias ediae: quantum disertissimorum versuum inter mimos jacet quam multa Publii,non excalceatis: sed cothumatis dicenda sunt Unum ejus versum,
qui ad philosophiam pertinet, hc ad lianc partem quae modo fuit in manibus, reseram , quo negat sortuita in nostris habenda.
20쪽
Is Evrs TOLAE. Alienum est omne, quidquid optando venit.
Hunc versum a te dici non paullo melius , dc asstrictius, memini: Non est tuum, fortuna quodfecit tuum. Illud etiamnum melius dictum a te non praete ibo: ta Dari bonum quod potuit, auferri potest. Hoc non imputo in selutum, de tuo tibi.
Ε P I s T. IX. Item pars aut explicatio priorum. Sapiensem non quarere homines, seipso contentum. diuid ergo 'non etiam amicum ' mo, sed potes O sina eo esse: potes1 amittere, O amissum reparare. In eo ipso fructus voluptas est, dum parat. . An ergo sua eaussa, ut Episurei censent ' Non , sed potius alterius cui prosit, pro quo periclitetur, pro quo moriatur. Merees virtutis, ipsa est. --
sui deinde O sabtiliar, matenus se contentus, quatenus non β: O in verbis distinctiuneula
AN merito reprehendat in quadam epistola tapicurus eos, qui dicunt sapientem seipso esse contentum, & propter hoc amico non indigere, desideras scire. Hoc objicitur Stilponi ab Epicuro, bc his quibus summum bonum visum est animus
impatiens. In ambiguitatem incidendum est, si exprimere ἁ-θειαν uno verbo scite voluerimus, de impatientiam dicere. Poterit enim comtrurium ei, quod significare volumus, intelligi Nos enim eum volumus dicere, qui re*uat omnia mali sensum: accipierur is, qui nullum possit serre malum. Vide ergo, num satius sit, aut invulner bilem animum dicere, aut animum extra omnem patientiam positum. Hoc inter nos δc illos inte