장음표시 사용
161쪽
I 3 6 v I N,c E NJT I T G V I N I s II et Illa tamen mala faga, volatilis umbra malorum, Ridet, & obducta resipuit aure preces:
Oum potitis gaudet meliori insistere tergo, Et de praestantv robore palma placet. Si plus humani, Caesar, tua vita tulisset, Leto arrisisset forsitan illa miniis; Sed te conspicuum reliquis ex omnibus unum, Viribus & firmis perfida vidit amisi Vidit, & inuidit; validosque amplexa lacertos,
Ε luctaturas expedit arte manus e .
Et licet exsanguis vix ossibus haereat, fastum Quis neget, & benε pro viribus clle dolosλ Vritur his, quibus illa valet. Nil tale verentem Vno supplantat sat pede nixa virum; Assiigitque,ictusque repercutit: ille,priusquam se pugnasse putet, iam cecidisse videt. Scilicet, affixus lansuentia membra cubili, Tam cito fit cae s , qui modo Caesar erat
Ventum est ad dubiae suprema crepuscula vitae, Aureaque in mortem coepit abire dies . . IHic male crudescit male confirmata cicatrix, Et retractati vulneris ora patent.
Quis mihi tunc fuit extincto sub pectore sensus , Si quis tum sensius visus adesse mihi est
Ars cum victa manus dedit,& spem lusit aman
Et ferre ulterius posse negauit opemὶ Testabar vultu , premerem quem corde dolo
Inque leues mea iam vita fluebat aquas. Quid facerem, si me raperet sua pignora secum .. ratera pars animi dimidiumque meipFlere
162쪽
Flere licςbat, opem quia non afferre licebat: Dextra ope, sed lacrymis non caruere gena .
Quod si umquam caruere; fuit,quia quos Dolor
Fuderat, hos ipso in fonte gelabat Amor. Nec tacitos oculos fecit penuria flendi, Credite, sed luctus moestitiaeque gelu. Tranquillos vultus & lumina sicca gerebat Solus qui nostri caussa doloris erat. Ille quidem posuit peracerbo in funere vitam Sed docuit, fortes qua decet arte mori. O quoties pia vicini solatia leti optauit, longae praesidiumque viae lΙamq; auido non tam vultus quam pectoris ore Litiauit niveae frugis in orbe Deum: Quas animi flammas, & amantibus edita fiam- mis Caesar ab innocuo pectore vota dedit' Quam teneras fudit, per sense nouissima, voces, i Vltima quae nostro verba reposta sinu ZO exro,sensa velut memini, sic verba teneremio mea quanti esses lingua ministra bonit o Nondum plenus erat languentis imagine fati,
Coeperat aut vocem destituisse vigor; C sim stetit, & caros supremum affatus amicos; Qui fuerat vitae, sit quoque mortis olor: Atque ait: En morior. Cui numquam anteacta pudori Vita fuit, neque mors huic metuenda Venit.
Quamquam nec morior: quid enim sit vivere, si quod Interea experior, dicitis esse moti
163쪽
f sv v IN 'cENTI I o v I N IS II Numquam ego sic vixi, melior dum vita m
Dumque dies agerem, sic periisse velim. In vitii mortem toleraui, in funere vitam: Vivere nam semel hoc, illud obire diu est. Quod si sorte ' iuuat, quam nunc fero , dicere
Viuer diu felix, ut moriare semel. Mergor inastheta liquidae dulcedine mentis, Nec sese magni pectoris urna canit. Este quid hoc dicam λ video mihi surgere funus, Sud moesti pompam funeris esse procul. Non mota et antiquos animus sibi conscius annos, Nec fingit,quod non fecerit ante, nefaS. Si qua recordanti malefacta priora vetustas obiiciat, Dolor haec esse sepulta monet. Asidet ille comes morienti, hoc munere tan
Vt sit gaudendi caussa vel ipse Dolor: Quin neqtie me rerum euentus,metuensq; futuri Ciura, propinquantis nec movet ira mali. Quidquid id est, Iudex me eit Amor : ille tribunal Iudicis, ille rei pectus.amantis habet. Ille gerit fulmen,qui fulmine vulnera placat: Non timeo, nisi quis crimen amasse putet. O vigori 6 Deus t 5 animi liquidissimus ardor lEt potui hoc mortis promeruisse genus ξCredo equidem sese postrema in fata reseruat, Atque in delicias usque trucidat Amor. At vos,o cari,mea maxima cura, sodales, Desinite in lacrymis quaerere velle fidem. . Viuite
164쪽
Viuite vos quibus est vivendi gratia, Virtus:
Vivite, sed memores, tempora longa, mei. Quod si nulla tenent Superos oblivia rerum σSemper inexhausta vos ego mente geram. Vix ea; cum dulci recreatus munere VociS, Plus coepit vitae, mortis habere minus. Tempore iam cx illo Superi meliora ferebanis Velle videbatur vertere terga malum. Iarn voci sua vita , vigor situs additus ori est, Sopibatque oculos semper amoena quies.
Credula res Amor est , & ego quoque credulus . illi: Quam cito compressit spes rediuiua metum lLaetitiae quae signa dedi, quae gaudia finxi
Dicebam , Caesar fit bene, 1ospes eris. Sospes eris, laeta repetebant voce sodales: Tanti constabas omnibus una salus. Non sectis antiquam tenuit fiducia Romam, Caesaris alterius cum lacrymata necem est. Et liceat paruis componere magna; sed ingens Haec iactura boni non mihi parua venit. Iam procul occiderat domito Germanicus Istro, Fatorum 'te reus, victor ubi ante, fuit. Delicias tum Roma breues, & Principis umbram sFacta, querebatur, Principis umbra sui. Urbs gemit, & pullo mutatur purpura panno, Iura silent, sordet Curia, Templa Vacant. Ecce tibi medio veniens in funere, factum Fama renarrabat, vivere fassa Ducem: Auspiciis pia Roma fidem melioribus implet: Quodque magis vellet, verius esse putat.
165쪽
Laetitiae dat signa nouae,gaudetque recepto Principe ; laetitiae sed breuis aura nouae est. Sponte lua rursiis 'spes occidit orta salutis:
Et qui plus gaudet, non dolet ille minus. Nos quoque vitali pro Caesare duximus omen, Et fore sperabat vel Timor ipse bonum. Non Spes illa fuit, sed , quae sperantibus obstata Mors nigra, Mors placidae Virginis ora tulit. ISpem simulauit atrox , subiit faciemque coloremque:
Abiicitur Mortis sorma, sed arma manent. Scilicet, vi nobis duplex dolor esset: at illi, Bis velut erepto Caesare, palma duplex. Iamque adeo confesta minas, tractabile ferrum Expedit, & rigido stem prius ense necat: Illa fuit pugnae prolusio: deinde iacentem Insilit, & caeco vulnere Caesar hiat: Vulnere , quo Cassar: satis est. Ne cetera dicam ,
Furatur tacitus verba secuta Dolor. Et tamen, aeternum voluit te vivere virtus; iClim tibi, quod vitae defuit, illa dedit.
Caesar eras; fatum potuisses vincere : nec tu 1 Debueras caedi fulmine ; lauru S eras. Vt mihi triste iaces t multis tu flebile nomen, Nulli flebilius quam mihi nomen habes. 7Multos illa tuae rapuit clementia formae, iEt non turbati pectoris ille nitor: Q . Comis amabilitas, facilis reuerentia vultus,
166쪽
Eloqui j grauitas in tempore: gratia linguae Multa, ioci faciles, ingenuique fales:
Ille iuuandi ardor,studium sine fraude merendi. Et sibi, quam reliquis, melis nocitura prius: Con silio deuota manus ελ prudentia falli Nescia, nec docilis fallere simplicitas: Relligio, Pictas, recti tenor, ardor honesti, Cura locuturi pectoris ante Deum :Hic animi vigor, haec canestis filia fontis Quot tibi mollivit pectora, vena boni Adde, quod ingenii virtus non moribus impar
In te communis semen amoris erat.
Audierat te Roma diu, mirata loquentem:
Nec paruum, Romae quod placet,esse solet.
Seu tu Gregorium raperes e faucibus aeui,
Et faceres Magni vivere facta Senis: Palladis aut inter praeludi a prima, doceres, Quanta sit a Graecis fama paranda notis:
In noua seu caneres mutatas corpora formaS,
Corpora, quae sacrilm versa volumen habet. Quod ni si te rursiis tua vivere fata negarent, Tu tibi materies carminis aequa fores. Versa tibi facies: quantum mutatus ab illo Caesarei quam varias induis ore vices lTam cito robustium flecus irreparabile sordet Et fieri informis tam cito forma potest Z . Mutatas numquam meminisses voce figuras: Effera, si nescis, Mors quoque carmen arat, I . Ipsa quoque inuersos inimica Poettia Vultus Et canit, & vertens ora, canenda facit. A te materiem didicit modo carminis, a te Carminis exemplum coepit habere sui.
167쪽
Mors sera, cui carmen funus, cui perfida praebet atramenta cruor, cui stylus ensis adest; Caesare si tantum delectabare, gemellus Caesaris, & dempto nomine Caesar eram. In vitae campo gradibus properauimus aequis, In Coelum cur me praevolet ille prior ZFoedus amicitiae duo pectora fecerat unum: Quin & Relligio fecerat una pares: Pallas & una pares voluit, par denique vita3Par, nisi quod vita dignior ille fuit. Qui te dixerunt oculis & lumine captam: Certe dixerunt quod tua facta probant. Et tenebris gaudes, oculorum & munera ceIas 3
Caeca vocaris anus, dum mea damna vides. Caeca oculos, & caeca animam leuis umbra nocentum, Caeca profanatas,& sine mente, manus.
Mors fera,crede mihi,nisi tu modo caeca fuissim; Nunc equidem tibi pro Caesare praeda forem. Et poteras contenta meo, licet impare, fato, Tam mala, tam multis parcere Parca bonis. Et nostra poteras laudem pro morte mereri: Nunc vero scelus est, mortuus ille,tuum. Iamque ego, pectus iners, & inutile pondus, habebam Nomina vix vitae, cetera Morti S eranta En vocat haec vultus messis iam pallida falcem: Hic in fronte citas quid nisi funus olet tNonne vides medium vitaeque necisque cadauerὶ Membraque pars animi. quamulacumque re
168쪽
Scilicet huius erat factura facillima vitae: Quae, sit vita licet, plus habet usque necis. Iam mihi Persephone nigram descripserat ho
Impendebat enim pama ruina domus: Parua ; minutatim nam longo ex tempore coepit, . Quaeque diu venit, non venit a rite diem.
Ergone,sit quamuis mea forma simillima Morti, Non placuiti Morti displicuiste pudet.
Caesaris ingenium placuit, fatiauit amantem Caesar, & in tumulo corpus inane iacet.
Audeat & quisquam leges mihi ponere flendi
Me lugere vetat quisquiS, amare Vetat.
Et quoties mihi sollicito dixistis amici ZFac procul a querulo pectore Moeror eat. Si nescis, anim i Magus est Dolor: ille dolentes Si velit, in totidem vertere saxa potest. Sallaciγmis gemituque datum: iam desine que- stus INe trahat haec Mortis una rapina duos. Dixistis, fateor: sed non mihi dicta sedebant, Nec vobis voluit Moeror habere fidem. Ite meae lacrymae,cineres aspergite lymphis: Ι Dolor , in tumulum pectoris os la refer: Sis tumuli custos, tumuli fabricator & idem, o Dolor, an solem vesper, an ortuS agat. Tu mihi Phoebus eris, semperque remetiar ex te Siue Orientemeum siue cadente diem. Quid faciam 8 Cassiar tumulo iacet, ipse resurgam λNox illum obruerit, lux mihi solis erit 3 Moesta
169쪽
Moesta illu, me laeta probent3 lacrymabile corpus Ille sit,& lacrymis nulla tributa feram Quas ego nunc lacUmas memoro Z quae funera tracto 3 Aut quibus errorum ludor imaginibus ZO Dolor, o animi nigror importunus amantis, Quam procul a sese pectus abesse facis 3 Carnificem mentis si quis te dixerit umquam,
Dictum equidem vero verius esse reor.
Scilicet,ut crucies animos, & somnia fingas; Sis natura licet, plus tamen artis habes. 3Errabam : vivit Cassar meus. Ille dolorem Ridet, & ex lacrymis nil nisi caussa placet. . Viuit, & ad vitae fontem rigat aurea vitae Semina : quam cupio par mihi vena fluat Viuis: at hic moritur Castor tuus,5 bone Pollux. Tu bello victor ; ast ego miles adhuc. Te Caesum , me terra tenet et quam dispare campo Par fratrum quondam nobile castra locat 3 o age, melae tuo, si quid iuuat, accipe Caelo, Nec sit ab alterius mutua morte salus. Sosipes eram , itinerer cum lucis munere tecum: Rursis ero sospes, cum tuus hospes ero.
170쪽
IN FINEM STUDIORUM' AD EMERITOS AUDITORES
DIcamus bona verba bonis. Labor vltimus
anni, Rursiis ad integrum non rediturus, adest. O labor ; expulsor veterum supreme laborum, Quam mini iamdudum conspiciende veniss Quam cupida te parte mei meliore secutus, Optaui amplexus,otia cara, tuos lΕuenere. Dies, felix Regina dierum, hSupplicis expleuit vota precantis opem: Expleuit mea vota dies, expleuit Apollo, Et posito tandem pectine dixit, Abi. Iam rude donatus, quamqua rudis usq; canendi. Ad sacrum statuo garrula plectra tholum. Garrula sunt,fateor; vellit mihi Cynthius aurem, Huius & admonuit criminis esse reum. Ex illo placui numquam mihi tempore: duru est. Crede, Poetarum cedere nolle Patri. Cede Patri Varum, qui siepe procacibus olim Dicitur ex animis elicuisse fidem. Ille quidem pius est; sed, si furialiter odit, Feruet, ut AElneo reddita flamma iugo. Depositaque chely , furibundu temperat arcuim Temperat, & tenui pro fide, tela mouet;