장음표시 사용
11쪽
est. Is. f. h. t. quem sequitur Dn. Beyeruta prox. GL ad h. t. in f Sed si de praxi quaeriis tur, prout hoc ad scopum nostrum primatio spectat, illa iterum in cootrarium eist, α pr observantia baneficii quasi separationiς coi muniter pronunciatur,t vid. illustr. Dn. Stryh. in no/.ad annem Procoonc crea.C. S. Llti& quos ibi citat. Ceterum G jure separationis &quasi separationis pluribus actum in ginteituns sum Concurs. Proces cgp. XI
later peculium ea ense, quasi eastrensi, profectisium & adventitium, idque ordinarium ti extraordinarium.
Communiter hae distinctiones, tanquam
inutiles obiter saltem tractantur, quasi non sint dignae, ut ullum temporis spatium iis recte intelligendis insumatur. V Tum ea, quae mox dicentur, ostendent,fallere non solum D qui taEa pro autoritate adfirmant, sol simul isc eos falli, qui eadem creedi impetu sequuntur.
usum scilicet habet ea distinctio si ii amsaxibusjura UasSatuestu peculii castrensis ve
12쪽
quasi castrensis, filius adversus ipsum patrem, SC actuetvsias extraneum solus inscio & invito Patuc agere potest, Liss. Iuvic.t.M. I iae caserenspecvt. Propter profectitium nec
adversus Patrem agit, ob a. l. 4. fudiri nec C ritca eπtraneum, patri enim& proprietas αos fluctus, id est, omne omnino jus competit id. Strari Exere. y. M. 6. nisi forsan pater absens sit, tune enim ex praesumto mandato admittitur, va. u. g. r.1 ae Iudita Ratione adventitii regularis pater, tanquam usufructuarius & legitimus administrator, actionem instituit, coissentiente tamen filio, si eius aetatis est, ut consentire queat, ι. ult. g.3. c. ri bonis
qua tib. quod si pater abest, vel furore impeditur, filius non minus, ut antea admittitur , cum cautione tamen de rato; vid. StruV. loci cit.
Denique quoad adventitium irregulare distinguit quidem Lauterbach.ad tri. μι utrum illud consentiente, an vero dissentiente patre,
filius acquisiverit, sed ea distinctio effectu hie destitui videtur, cum is in spr. αδε bon.qua
lib. fillo agendi potestatem concedat cum c-- sensu tamen patris, quamvis filius peculium eo dissentiente acquisivisset. Quidni ergo & eo casu, ubi patre in acquisitionem consensit, ejus quoque consensus in institutione actionis requirereturὶ Ergo ita dicendum: in adventitioitretulari filius semper agit, consentiente i meo patre, qui ad consenium illum praestandum
jurtain.ιί. compelli potist Per judic . Sed
13쪽
Sed anne quoad peculium adventitium inter filium & patrem lis esse potest Z Nega-i tur ob vinculum unitatis, unde quamdiu patria potestas & per consequens ipsum illud peculium durat, omnes lites suspenduntur, quae rem ipsam concernunt, de illis enim sermo est. Quod si de modo administrandi controversia oriatur, v. g. si pater bona adventi-' tia dissipare incipit, tunc quidem patrem con venire potest filius, juxta tBusiam & Brume- mannum adl. 4.g. de judici sed tunc non adest actio proprie sic dicta, sed nuda & summaria officii judicis imploratio, vel potius de- nunciatio aliqua. Quis vero exinde assereret, quod de re i a etiam inter patrem & filium actio institui possit Z quod tamen facere
Ita Usus distinctionis sese exerit in materia crastractuum S SC. Mace viam. In peculio cat strensi& quasi filius ex omnibus contractibus o bligatur, etiam ex mutuo, L .f. uti. S L a. f. a. ' Sta Macedon. & sic ibi cessat SCt Macedonian 1 excoptio ; secus in .reliquis, Mquoties quis pro filiosam. habetur, quod ad adventitium i rregulare minus. recte extendit Lauterbach.M. tit. de So.Macedon.cum hic fi-aiussam . morten I patris expectare non habeat necesse. Posses & hoc addere: Intuitu peculii militaris filii us cum patre contrahit, non autem latuitu reli quorum. . III. In
14쪽
III. In materia resamentorum. De peculio castrensi & quasi castrensi testatur pro lubitu 'filius,pr.Lquib. non est permissi a c. resam. t. a. c. de cois.pecul. I. so. C. M seisi. D cier.
non autem de reliquis, cujuscunque generis ea sint, hoc unico excepto, quod de peculio ad- , ventitio ordinario, patre permittente, de extra- ordinario autem, patreetiam invito donarionem mortu caussa celebrare possit: ad hanc enim praeesse non requiritur, ut quis sit patet familias, quod tamen in testamenti factione necessum cst, vid. Struv. . 4O.rit. 33.
IV. In materia computarionis legitima. castrense & quasi castrense peculium non computatur in legitimam, neque etiam adventitium, WLy6. n. ibi: re etionem autem fleri
ex i a sub antia flairis, nonsiquid ex aliis causis filius lucratus est.Cde inofresam. be
ne tamen profectitium, hoc enim ex ipsa patris: substantia proficiscitur, & privilegio aliquo munitum non est. V.In materia relinquenda legitima.Quando quis post emancipationem de iis bonis te statur, quae ante ex peculio adventitio ad ipsum portinebant, tunc parentibus vel liberis ex iisdem legitimam portionem relinquere tenetur, v. Nov. Is c. 3.sed quando quis testamenem tum de castrensi peculio condit, tunc ad legitimam relinquendam non tenetur, l. p. S a
se inofresam. idem in quasi castrensi. D.
p/-ον S. I. eoae. quod tamen intolligendum. quam
15쪽
quamaseu ilia vera veI quasi militia δε-rat , ea enim cessante, ipsum quoque pris ilegium cessat, L .f. f. aus is mustofu . F. .
C. eod. Disputant vero, an non illud privilegiunt militum per Nov. 33 s. c. 3. verb. a rebus '.
'iis, in quibus habent restandi licentiam sublatum sitὶ ita videtur Covarruv. c. 'aranos. num. 9. X. de restam.Salyceto μιδ QMufies.num. mesenb. I 7.nam.3o. aliisque,vid. Brennem. ad ae. t. ρ. C. de in . r , stam . hii tamen se adprobat sententia Donelli comm. l. I9. c. s. & Reusneri de resam. p. a. n. p. quaestionem negantium, quia .eGlia privilegia. generali correctioni subjacere non solent. jus testandi autem in peculio in strensi vel quasi castrensi ex speciali privilegio sis ne dubio dependet. Et ergo adlata verba No ad. .quod liberi legitimam relinquere debeant, a rebus propriis, in quibus habent te ausi mrentiam intelligenda sunt, scilicet defuncom. VI. In materia collarionis honorum. Pecul um castrense & quasi castrense nunquam confertur, t. r. Loe. de collat. l. r. C. Ee castrenspecH. nec adventilium,ij C. de collat. bene
tamen prosemtium, v. t. 7. C. d. . . .
VII. Quoad beneficiam competentia. Fi
lius enim intuitu rerum castrensium Conran tus condemnatur in id solummodo, quod facere potest,t.6. Eardfri re icquod ad quasi castrensia ex DD. opinione eodem modo pertinet. Secus in aliis . g. adventitiis,praecipue i
16쪽
Ita. Intuitu i ius patris. In eastrensi &
iasi castrensi & proprietas & ususfructus permient ad solum filium, pater nihil habet, ne idem administrationem, nisi filius nondumajorennis sit, ubi tamen pater non percipit ictus, vid.CarpZOV.tib. s.. Reyp. 84. num.7.Inculto profectitio contra pater omne habet, us nihil: in adventitiB ordinario aliquid. mpe ususfructus ad patrem, aliquid, id est oprietas, ad filium spectat. In adventitio traordinario Pater iterum nihil habet, prae quam nudam administrationem, si filius --rfectae est aetatis, ubi tamen ad inventariumnficiendum & rationes reddendas aeque est,strictus, ut alius curator, non enim tune vitriae potestatis, sed ut curator administrat. Illustr, Str'. ad Lauterh. h. t. voc. admi
DISTINCTIO Lnter compensationem perpetuam de
mor mutuum debitum in perpetuum pro re nata vel tollit, vel minuit, fitque ipso, iure, ita ut ab illo momento, quo alter
17쪽
vicissim debere coepit, ego ad uturas ulterius solvendas non sim obligatus, v. t. 4. C. h. t. roraque Gotho'. in not. Posterior eo usque saltem effectum suum exerit, donee debitor meus poeuniam mihi debitam persolverit, & qua vis ego jure hoc meo, quod rerentionis alias vocatur, utar, usurae tamen interim nihilominus' currunt. Deinde strior obtinet saltem,si quantitates debeantur, aut species quidem, V. g. duo equi, sed in genere solum sine certa determinatione promissae, in hast enim non cadit pretium affectionis, secus in rebus determinate promissis , unde certa species eum specie; aut species cun quantitate compensa n nequit, quod fuse Persequitur Lauterbach. h. t.subait. O. Inposeriori autem species quoque propter debitam quantitatem, aut aliam speciem juste refinetur, donec solutio facta fuerit. Hic enim rem alteri in perpetuum non aufero, sed ad tempus saltem, & sic non obstat, licet ille maximum affectum erga eam
rem foveat. Ceterum de hoa notandum, quod re istis in hac distinctione a Laure bachio abusive compensatio vocetur, cum proprie talis non sit, prout observarunt Z-gerus, Maestertius, aliique a dicto Lauterbachio A. t. allegati, qui eorum opiniones immerito
scrupuisias limstanones appellat.
18쪽
Im cum priore coincidit,vocabulis solum modo mutatis: per impropriam efiitai poralis, sive jus retentionis; per propriamem perpetua compensatio indigitatur, vita. nteth. tιb. R. reson ly. num. 26. Ergo hic ea n repetenda. quae ad praecedentem distioctia
Dis 'INCTIO. I. Inter depositum regulare & irre
N regulari transfertur solum eustodia , 'ncinjus utendi, qui enim re deposita utitur, fur. . tum usus committere dicitur, 6. F. de g. qua exactis nasi. secus in irregulari,i nim hoc nomen acce tit, quia a regulat siVs h dinariassepositi natura plane recedit, M. . stari r. In regulari casus fortuitns perti ad aeponentem, tanquam ad dominum eis Initregulari, bc ehta , si res fungibilis odIehda datur, revera nihil aliud est, quam A vruum, ergo etiam dominium cum omni- suis effectibus iri irregularem hunc deporium transfertur, vid. omnino t. s. s.f S c
19쪽
ao. g. de reb.credit. Imo hine simul deponem
binasua amittit, quibus' alias in concursu πeditorum fruitur, ι. T. S. pen. f. α os t. 2 .f. a. s de reb. aut. sua. pos . . ....
Inter depositum Iudicrate, seu sequestrum, & extrajudiciale. I Re distinctio ita generatim proposita uis
sum saltem babet th reticum, quod neminpe depositu uiciae, se equePrum, circa, res litigiosias Iolum, Oxtrajudiciale autem circa non litigiosas versetur,. custodia autem utro-hique eodem modo depositario concreditur. Quod si vero deinde ad subspecies deIcendi- mus, usus non contemnendus partim quoad jus Romanum, partim quoad mores nostros apparet, ut ex subsequentibus mox patebit.
. . DISTINCTIO III inter depositum extra diciale voluntarium & necessarium ,seu miserabile.
Usus do jure Romano in eo confistebat, quod actio depositi miserablis contra inficiantem in duplum dabatur. l. I. g. I. l. I p. st. 6. V r. major enim in eo depositario est malitiae gradus, qui afflicto assiictionem addit & misero novam miseriam, ergo etiam magis Coe
Lebatur, quam quidem alius quispiam, qui in
20쪽
posito voluntario restitutionem rei depositae, to malo detrectabat. Hodie eiusmodi ne 1am sine dubio etiam' graviter est coercendus: d non praecise in duplum, quia actiones poestes illae apud nos, teste i fori experientia, norint receptae. Ipse B. Brunnem. ad a. t. r. nam. 3 fatetur, actionem in duplum hi posito miserabili non frequentari in foro, seanui tamen negat, eam exolevisse. Nobis ve- , unum ex altero profluere vidatur, quod Iaecunque actio nunquam in foro fuit fre- lentata, ea quoque non possit esse recept ἱ-
melius dicitur, quam exolevissse, hoc enim ceptionem praecedentem supponit. Melius disset'notus illeGroenvvgen, si tractatumlsuum,n de legisus abrogatis, sed potius de ton reptis inscripsisset.
DIs TINCTIO IV. iter depositum judiciale voluntarium &necessarium.
iroluntarium, quoniam consensa utriusque ν litigantium fieri solet, in omnibus causis h permissiam, sicut enim quilibet juri suo re inciare potest, ita ille quoque, qui hactenus possessione fuit, ejusque favore uti potuis-t. Necesserium aulam, quod a judice deceris tur invita etiam parte, regulariter est prohibim, quia scilicet speciem executionis conis ituit, a qua procissus non est inchoandus, B ae