장음표시 사용
31쪽
In societate omnium bonorum'l traditione aliqua opus non est, sed i es; quae tempore se cietatis initae jam praesentes sunt, ipso jure traditae esse censentur, t. I. g. ibunct. L a. U. h. t. fisi quod juata l. 3 pr. eod. nomina cedi debe' antpro rata, puto ex illi ratione; quoniam. ex hypothesi juris Rohiam nomina & actiones ossibus contrahentium adhaerent, & as illis sinecessiorie separari nequeunt. Sed in societate bonorum in specie actualis traditio requiritur. quippe cujus intuitu nulla in legibus exceptio deprehenditur, unde hic valet; quod vitas di-ν citur ψ hontractus consensuales perfectionem sitam quidem ex solo habere consensu, sed ad consiummationem eorum traditionem etiam requiri. Ceterum etiam videri posset, in hoc lat re differentiam, quod incisus de refudicae essiciis omnium bonorum solummodo dicituri eos frui beneficio competentiae, n6n autem de sociis in societate bonorum; verum enim vero cum in t. n. f. s. f. cujus idem est autor, Ulpianus, dictum competentiae beneficium et iam unius rei sociis tribuatur, hinc illud quoque sociis iti societate bonorum generali haud denegandum esse videtur , praesertim cum cit i. i6 iri rejurier non aperte socios bonorum excludat; vid. Berger. resoL LL. ob f. h. t. que Ir. Illinr,Dn. stare. not. ad Laurerb. h. t. verb. ob f. s.
Ex hisce simul constat, quid differentiae
32쪽
inter societatem universalem & specἰalem in- 'tercedat. Inter societatem generalem & specialem autem nullam aliam reperio quoad effectum differentiam, quam quod specialis finia atur, quamprimum negotium illud speciale; cujus intuitu contraxerunt foeti, finitum est; societas universalis & generalis autem regula iter usque ad dies vita durare solat. Fateor, denique, societatem universalem hodie admodum raram esse, nam lieet coheredes saepe in communione hereditatis; ipsis delatae, ad tempus permaneant i eo tamen casu non adest societas amisersetis, sed rei universatisών. t. a 39. f. s.f. hercisi . scilicet bona,quae hera des extra hereditatem jam possederunt, ad hanc communionem non pertinent.
Inter communicationem rerum illat rum quoadfructus tantum, vel quoad ipsum dominium. π1 Sus lite deprehengitur maximus. Si enim
communitatIo quoad ipsum dominiumst, tunc casum fortuitum in rebus communicatis contingentem uterque sociorurn ex a
qua parte ferre tenetur, quod secus est in priori casu, ubi res saltem quoad fructus communicatae fuerunt, ibi enim damnum satale asimum liscium solummodo pettinet. Sas
33쪽
quaeritur; uidnam in dubio rasamenda D
Respondet Lauterbachius aliique, videri de bere, quid inter partes actum fuerit, juxta l. 34. 1. de R. I. sed cum hoc non semper appar at, ad conjecturas quandaque recurrendum est, eX quo nova quaestio exoritura in quam partem conjectura tunc tendere debeatΤ Mihi ita videtur. Societas initur aut de rebus Iromercalibus, quas non ad perpetuum usum servamus, sed mox iterum in alios quaestu causa transferimus, quod fit in societate bonorum in specie & particulari communiter aut viro initur de rebus non promercatibus, iquas nobis conservamus, quotannis exinde fructus percipientes, quod regulariter in societate omnium bonorum obtinere solet, Priori casu puto, quod in dubio praesumi debeat, res quoad ipsum dominium co latas esse,' & sie casum fortuitum ad utrumque pertinere, modo aditialiter illatae sint, cons. t. F8. S. I.
1f h. t. secus in casu posteriori. Non obstati. M. Frod. h. Lubi dicitur, si equus tuus qui
cum meis ad venditionem destinatus erat ante venditionem moriatur, quod tu hoc ca- si de reliquorum pretio nihil consequaris. dc sic periculum ad te solum pertineat ; Causa enim hujus assertionis est, quia equus nondum actu aliter collatus erat, cum non habenda quadriga, sid vendenda coita esset locietas, uti
verba a. l. habent. Ceterum judicium suum hie ilibet relinquo. Sane si unus pecuniam con
34쪽
tulit, alter solas operas praestitit, tunc DD. facile concedunt,& res ipsa loquitur, Communicatio- , , nem quoad fructus solum factam esse.
DISTINCTIO 111. Inter socium nomine proprio, aut foetet
Priori east sibi soli aequirit obligationem otexinde dependens jus agendi, contra ipsum selum quoque vicissim competit actio ei, cum quo contraxit, quia ejus fidem solum secutus est, non omnium sociorum, nisi res in utilitatem societatis versa probetur, Felic. de μ- ciet. cap. 3o.num. i3. S 41. Pseriori casu subdistinguendum: anprapositus erit negoIIationi , tunc enim locii indistincte obligantur, quamvis res in societatis utilitatem versa non fuerit, ipsi tamen agere nondum possimi, nisi in subsidium, aut nisi actio fuerit cessa,ex subtilitate juris Romani, quia jura quaesita ossibus contrahentium inhaerent, a quibus absque cessi One separari nequeunt. Quodsi non it prapositus, socios plane non obligat, nisi versio probetur,aut secundum legem societatis contra xerit e sectis etiam hoc casu non competit ius agendi, vid. Felic.d. capsiolassem dc quo ma gno numero allegat Lautorbaeh. h. i.add. illostr. Strylide caui. contractoct. a. c. gio ' sq.
35쪽
DISTINCTIO I. Inter emtionem naturalem s. oeconomia
cam s artificialem, sive negotiato
Οες4ηρmica vocatur, qua omnes pasresin familias indigent, quando scilicet ea sibi comparant, quibus in re dome stica opus habent: artificialis e contrario, per quam quaestus intenditur , qua Occupanturi mercatores. , Ustas se variis modis exserit. Scilicet ab emtione-venditione artificiali, sive negotiatoria, excluduntur nobiles & in dignitate constituti, v. l. 3. C. de Commerc. S me eat. Clerici, c. IS. S I 6.xde vis. f hones. cleric. vid. omnino donis.1 h.t. S. IV. & in aliis quibus loci orenses, v.Mev. ad jus Lubec. lib. I. .item apud Romanos osticiales, qui officii causa in provincia agebant, ι.oa. 8r. h. t. s. s. F.a d. dejur c. sed nemini oeconomia ea est interdicta. Quamvis etiam apud protestantes clericis permittatur, quod jus com
36쪽
mun. Cleric. g. R. solennem tamen mercaturam nedum hodie exercere possunt. Recte enim monet Schilterisc. cit. quod cavere de beat minister, ne talis negotiatio in detrimenis tum sacriministerii quoquo modo vergat, &quod abusu privilegium amittatur. Illud quo que extra dubium est, nobiles frumenta ex praediis suis redacta non minus, quam alios, quaestus causa vendere posse. In Saxonia porro usus hujus distinctionis
circa mulieres contrahentes deprehenditur. Scilicet, emtionem oeconomicam valide cete, brant mulieres sine curatoris consensu, curator enim toties praesens esse nequit, quoties mulieres carnes, pisces & id genus alia levioris momenti coemunt. At emtio negotiato ria sine curatoris consensu celebrari nequit, nisi forsan mulieres sint mercatrices, tunc γnim aliud dicendum, quia hoc casu mulieres privilegia sua amittunt, cum inter mercatores juxta simplicitatem naturalem procedatur, V. Mevius a usLubec ib. I. Iit. Io.Art.Lnum.
Oeconomicam quoque illi vali de exercent, qui adhuc sub tutela, vel cura constituti, cum de admodum exiguo eorum praeludiacio agatur , quod in concedenda restitutione in integrum praetor attendere non consuevit. Secus autem in negotiatoria , vel artificiali, ubi
de majori perieulo metus subest. Postea denique & hoc ad ce , quod in: ' . , C a Von
37쪽
venditi e & emtione oeconomica plerumque locum habeat pretium legatimum, in artificiali autem arbitrarium ; 1 ed de usu hujus distinctionis mox in materia de pretio in specio agetur.
Inter emtionem-venditionem sine scriptis & in scriptis factam.
TErmini quidem hujus distinetionis nulla
indigent explicatione ; sed usus exindeupparet , quando controvertunt: utrum in duis λορartes si Haram in emtione adhibeares eandem tanquam partem essentialem , veli melioris saltem probationis gratia adjec ris 3 seu, quod idem est: Utrum emtio in du
biosinescriptis, an vero inscriptis facta esse
censtatur Z Haec controversia ventilata fuit inister illustr. Dn. strinium & Consultiss. Dn.milhelmum Leiserum , Professorem mittebergensem, prout ex tractatu de Causel.ContracI.SUI. a. Cap.r. 3. nec non ex additamento ad dict. tradit. citati Viri Inseris videri potest. Scilicet B. Brunnem. in Comm. Cocaa ι. I7. de .instron qaa lege sedes est hujus materiae expressum pactum desideraverat,atque adeo si illud non adsit, scripturam in dubio non ad essentiam ed ad meliorem solummodo probationem a partibus adhibitam esse affirmaverat , quod
38쪽
impugnandum sibi sumebat Leiserus, eui deinde in Cautelis Contractuum responsum fuit, Nostrum non est, ut omnia, quae ab utraque parte adlata fuerunt argumenta, hic ius ramus , quippe quae in citato tractatu legi αvideri possunt; hoc saltem dicimus, D D. in eo convenire omnes, quod in dubio partes ab ordinaria negotiorum humanorum natura recessisse non praesumantur, nisil aliud liquidissime doceatur,cum autem natura emtionis-
venditionis haec sit, ut solo consensu pςrficiatur, hinc applicatio sine dubio facile, fieri poterit. Nonduvi ergo scriptura ad essentiam , emtionis-venditionis pertinet, quamvis in aerii contrahendi partes petierint, iridia folle
Notarium hes)len meloer den senissiContractauisseten toniae / quod volebat Leiserus , haec
enim verba ςx substratae materiae natura exisplicari debent; sed requiritur, ut partes dixerint,sterfectum non prius esse debere contractum, nisi in serumento completo'. vel , se non aliter quam in sicriptis contrahere vesientem:
se sol olfens vid. cit. additam. 9. XVL ubi aliae
adhu ormulae deprehenduntur. Sed quisnam, dicis, est hujus controversiae usus Maximus sane. Si enim expresse conventum, quod emtio in scriptis celebrari debeat, partibus facultas poenitendi tamdiu salva manet, quamdiu scriptura & ei accedens sub- , . C 3 scriptio i
39쪽
seriptio & subsignatio nondum completa est At vero, si scriptura probationis saltem gratia adhibetur, squod in dubio praesumendum esse modo diximus, neutri parti facultas poenitendi competit, quamvis ne verbulum quidem literis consignatum fuerit, quod in relia quis contractibus consensualibus pariter ob sermndum
Upliciter explicant hanc distinctionem a PD. Primo quidem ita: Emtio rei sp
ratae dicitur, quando quis emit rem, quae non dum existit, naturaliter tamen produci solet, v. gr. fructus futuri anni: spei autem emtio,. quando quis illud emit, quod non naturan ordine, seaper accidens percipitur. v. g. iactus retis, de quo in ι. deact. emi. juxta hanc explicationem usus distinctionis in oculos iniscurrit, scilicet emtio spei pura est, & inde, etiamsi nihil captum, integrum tamen pretium exsolvendum, cum spes & alea loco rei vendiatae sit, v. Molina GL S I. tr. a. Dist. 34O. n. I Mantica de tac.ρο ambinconvent.tib. . it . Emtio autem rei speratae tacitam in se continete ditionem, si fractus nati fuerint, unde si nibu natum, nihil etiam debetur, sed potius preti
40쪽
pretium, si jam in antecessum solutum, iterum Lepetitur; e contrario si aliquid, licet minimum natum fuerit, eintor ad integrum pretium obligatur, Illustr. Dn. Stuli. Caul. ConIr.Sec .s.4. Ufeci. a. cap. F. S. 9. U Io. Deinde nonnulli etiam ita. explicant tradio . tam distinetionem, ut quoad res, quae per accidens percipiuntur, subdistinguant, an nempe aliquid v. g. pro stibus extrahendis'. aseis
prq missum fuerit. Priori casu vocant res ste rate, posteriori autem spei emtionen quo collimat Lauterbach. comp.jur. h. lcibique illust: Dn. Stryk. verb.si nihil captum. - Mihi quidem illa explicatio non adeo absurda esse vide tur ; sed cum plerosque interpretes eandem rejircere videam,hinc usum ejus practicum lectori
DISTINCTIO In Inter emtionem res demonsrative, restri' - riliseela modi alive factam.
DEmonstrative emtio facta esse dicitur,quan do corporis primo fit mentio & deinde etiam quantitatis secundario, v. gr. rtavist Cajus dein Sempronio agen in seinem