장음표시 사용
211쪽
sive hoc quem positimus ordine, sive quo- Α vis alio:Seleuciense sequebaturAbyssinus Alexandrino subjectus can. XXXVI. Can. X X X VII. Si Disicopus Curi diem suum in hyeme obierit, ct non potuerint populi
propter templarem maris mittere Antiochiam, ut Patriarcha Antiochenus constituat i s Archiepiscopum loco mortui, debent scribere ad nistriarcham, &c. Atqui A. D. s o. Cyprii contenderunt in Ephesina Synodo, hoe jus non competere Antiocheno Epistopo. Antiochenus sentiens usurpationem Bsuam Synodo non posse probari, non comparuit. Synodus Cyptiorum libe tatem tutata est adversus usurpationes se dis Antiochenae,quq tamen tandem Phy lactetia sua etiam in Persidem usque extendit,&ut praescriptionis jure confirm retur , Alexandrino cano. XXXV. ob
Can. XXXIX. Patriarcha est pater σ-mnium,qui sub potestate eius seunt,sicut illi,qui
sedem Roma tenet,caput est,ct princeps amnium CPatriarcharum, quandoquidem ipsi est primin, Aut Petrus,cui data est potestra in omnes principes Christianos ct omnes populos eorum, dcc.
mic articulus nec Nicea', nec usquam gentium est constitutus,sed a sedis Rom. mangonibus confictus aut addiramento turpissimo adulteratus. Nam&Nicenus can. 6. & Alexandrinus can. 8. non Iltra quam in suburbicarias urbes Romae vicinas, & circumjacentes potestatem ullam
dederunt Episcopo Rom. Roma qui- Ddem Tyrannicum hoc jus sibi arrogat, sed nec Christus,nec Apostolus ullu*,nec Synodus ulla jus hoc Romae concessit, nec Roma, utut lapidem omnem moverit, potuit in omnes Episcopos, nedum in omnes Principes Christianos tyrannidem am exercere, atque adeo ex can. X L V. falsi convinci potest ean. XXXIX. Nam canon X L V. vetat, ne quis Archiepiscopus Patriarcham accuset, nisi adhibito altero Patriarcha. Romam statim currendum sit, si Romae,si canoni XXXIX. credimus. Nihil tale exigunt Alexandrini. Sufficit illi , ut Patriarcha non nisi apud
alterum Patriarcham vicinum videlicet accusetur,quomodo & can. XLVI. vetat,
ne Patriarcha Archiepiscopi causam judicet, nisi adhibitis aliis Patriarchis, quae
certe sedis Rom. mor bus non conveniunt. Turrianus turdo se consilia dem
prodit, qui sibi ipsi malum cacat. Nam
ex his canonibus,quos Nicenos esse contendit, saltem aliquid bonae frugis collia gere possumus,quo confutentur perverse interpretationes canonis sexti Niceni, quas Baronius, Bellarminus, & maxim8 Turrianus ingenti animi contentione propugnant. Certe non potuit canonisexto Niceno melior paraphrasis dari. quam quae habetur in canonibus illis Alexandrinis cain. 8. Constitutum est, ut v
flvu 'pti, id est, Patriarcha alexandrupra eat, ct habeat potestatem totius OEgyptio omnium lacorum, ciνitatum ct oppidorum, qua sunt circa eam,quia sic conpenit, ct quia*militer Disium Roma, usest,fiuccessor Petri,potestatem habet omnium ciνitatum ac locorum, qua fiunt circa eam ac Militer scopus Anti chia, id est atriarcha,potestatem habeat illiis provincia totius, qua est circa eam, is in aliis item locis serνari debet, quod in praterito constitutum est. Patriarcharum inter Christianos orthodoxos usus nondum inoleverat. Post Synodum non ita multo post primum Archiepiscoporum, dein Exarchorum & Patriarcharum mentio frequens esse cepit. Quia igitur in hoc canone sedis Alexandrinae, Romanae, Antioche nae & Hierosolymitanae fit mentio,idque ως αδ τυπω, harum sedium episcopi vel parasiti persuasum hominibus voluerunt, quatuor patriarchatus a Nicenis institutos, cuin nihil minus cogitarint Niceni, neque primatum Romano Episcopo negabant Orientales Patriarchae, modo Mipsi superbo titulo Patriarchatus sepra
Res Episcopo Rom. eb gratior erat,
212쪽
Sedis Rom. Fides si Venesonatus. Lib. III
quod in Occidente nullum videbat, cui Atum tribueretur hic titulus. Itaque persuasum id etiam Theodoro Balsamoni, qui de Episcopo Rom. ita liberaliter loquitur, ut non Italiae, sed Occidentis P triarcham vocet. Sed quia id Baronio non sussicit, non dubitat Baronius A.D. 323. f. rso. & i 37. assirmare Balsamonem, cum haec essutiret,tetra odii nube emcatum in meridie palpare. Haec suis gnatonibus praemia rependit Romanus asturco.
Cui mala si palpere recalcitrat, undii, si BItaq; dilicolaus Papa ad Miehaelem imp. scribens & Baronius contendunt: Romanam Ecclestam a Nicem concilio nihil accepisse, quo nihil verius est. Nam illa ementito Petri nomine omnia ulurpavit.
DEpRAVATIONES A Pu DGRATIANu M. eorum gesta constat se remota, ais intercr pha deputata.
ctionem conciliorum, qua ex Bibliotheca
Ecdem istana descripta Romam missa est. Isidorum ita scrips1sse, docet res ipsa, & canon Gelasii, qui habetur Dist. X V. Adde quod cum Isidorus Hispalensis fuerit,hoc exemplar Toletanum potest esse ipsum
Isidori αυπκαψον, aut ei antiquitate
quam proximum: obiit A.D.631.Sed Juo Carnutensis Episcopus insignis Bereng rii, hostis asterius Isidori Mereatoris, qui post A. D. M L. scripsit,verba suae collectioni praemisit. Gratianus vero pro sua prudentia utramque sententiam Decreto inseruir,ne monito quidem lectore,utram magis probet, cum sint plane contrariae,& sintne unius Isidori,an duorum.
Edi Romanae satis non filii statuminandae suae poteri tiae vel superstitionis ergo falsa Patribus adfingere scripta, nisi genuina quoq,
Patrum seripta multis modis depravaret. Eas omnes depravationes convasare non
est necesse. Nobis ad specimen lassiciet aliquot indicare in iis potissimum argumentis, quae spectant illam,de qua haAenus egimus, Sed is Rpm. potestatem & D
sanctitatem, Dist. XIX. s. o. AususTINus DE Doc TRINA Christiana t.2. cap. 8.
IN Canonicis scripturis Ecclesiarum Catholicarum quam plurimum dioinarum siripturarum solertistimin indagator auctoritatem semquatur, inter quas sana istam quaue is sonica sedes habere, O ab ea alii meruerunt ampere pistolas.
eosdem nec sides Apostolica recepit,necsancti Patras illis assensum prabuerunt , pro eo quos ab hareticis siub nomine apostolarum compsisti dignosiuntur,quamvis in eis utilia inreniantur,tmen ab austoritate canonica ars Apostolica
CAput hoc apud B. Augustinum I
co indicato sic habet: In canonicis autem scripturis Ecclesiarum Catholicaram quamplurium auctoritatem sequatur : intoquM sane ita sunt, qua apostoli avsides
habere, ct epistolaε accipere me
213쪽
Cap. XXXVI Depravat apud Gratfanum. RI
Dist. XXXVII. c. I. Ex Dic Tis Ausu STINI.
Ora ipsi sacerdotibus necessaria sunt aἐ
dscendum, id est, liber Sacramentorem, lactis se , antiphona , baptisterium, compum, psalterium, homilis per circulum an ni,dcc. Haec Augustini non esse,patet ex eo , mod quadringentis fere post Augustinum annis in Synodo septima exigitur, tantum ut Sacerdos sacram scripturam calleat, & sacros canones. Confitia sunt igitur haec eo fere secuto,quo triplicis c ronae loco triplex etymon Sacerdoti arufictum est.
Dcra docens, sacra dans , ct dux secer e
Sacerdos.ls. XCIII. c. s. CYPRIANus DE UNITATE Ecclesiae.
QVi cathedram Petri, siver quam fundata est Ecclem, deserit, in Ecclesia se esse non
conssiat. Vera Cypriani verba seni: Hanc Eccrusia unitatem, qui non tenet, tenere sie fidem cro
dit 3 uui Ecclela renititur O remit,in Ecclesiast esse confidit 3
I N codice M. S. Vaticano. items in altero' Monasterii S. Salpatori, Bononia sunt verba hac, qua a Gratiano ct Iiιone aseruntur. Acsan paulo ante Dprianuι hanc ipsam Petri cathedram esse ostenderat, unde unitas Ecclem
In hoe libro, qui de unitate Ecclesiae, vel de simplicitate praelatorum inscribitur, ut & passim in epistolis suis Cypri nus invehitur in eos, qui Cornelio leo-A time ordinato alium inique subiti tuerant, nempe No Vaticinum : docetque unitatis & concordiae caussa in unaquaque Ecclesia unicum debere Episcopum constitui. Nihil igitur haec ad primatum, qualem cathedrae suae Pontifices affingunt , Et Cypriani quidem mentem alio trahi,nhil miramur. Illud excusari non potest, quod etiam eius vcrba violavit corruptor stylus Vaticani codicis, unde vi-B tium Bononiam & Carnutum usque propagatum. Hinc Juo Carnutensis, hinc Gratianus sive scientes sive imprudentes adulteratum Cypriani textum nobis obtruserunt. Hadrianus Papa I. Imperatorum Orientis Ac regum Franciae gratiam auc pans ex Vaticani sui tripode oraculum hoc emiserat in capitulis can. ult. Generali decreto statui vi , ut execrandum
anathemast, ct veluti praevaricator Catholicae C sisi siemper apud Deum reus existat, quicunt regum vel potentum deinceps canonum censiuram in quocuη1 crediderit vel permiserit viο-
Iandam . Postquam Francorum opibus aucti Romae episcopi Moecenates suos ac pa tronos despicere coeperunt, tum canonem hunc ita interpolarunt: quicunfi regum seu episeoporum res potentum deinceps Romanorum Pontificum decretorum censuram 8cc. Sic
D centis post Adrianum I. &in Polycarpo
l. q. C. ult. ac denique Gratianus Causa XXV. Quaest. I. c II.
Huic depravationi occasionem prae buisse videtur Nicolaus I. in Synodo
Rom. cuius verba referi Gratianus eadem quaest. c. I S.
Causa II. Quaest. VI. c. n. A D transmarina qui putaνerit spesta du a nulla intra socam in communio
214쪽
sasii latur, nisi sine Romanam sedem A numerare possiimus, quod passim huic
verint. aut illi concilio, Patrive tribuuntur, quae sunt alterius Patris, alterius concilii,verbi GREGORIANAE NOTAE.
Haec in antiquis codicibin cribuntur tan
quam Gratiani verba. Sane ita est in quibusdam codicibus , sed discrimine tam exiguo, ut fraude ma
nifesta parato staffusio dicere posset Gratianus.
Equiti Iedere, Lectios festare.
creta Concilii petimus, ut Constantixvolitana sedes similia privilegia, qua superior Roma habe accipiat, nec non in Ecclesiasticis rebus magnificetur ut illa ,sid hac secunda ροfl issam existens prius quam Alexandrina sedes num retur, deinde Antiochena ct posteam Hierosol
mitana. Hic notae Gregorianae in haec verba N E c N O N. Sic emendatum e t ex aliquot manuscriptu ct Gracis. Antea enim Iogebatur NON TAMEN.Virtutem quisquis amat, eam etiam in hoste amat. Notarum Gregorianarum authores Paulus, Constabilis & Sixtus Fabri non tantum sedulitatis, sed etiam ingenui candoris, quantum per Sedis Romanae mores licuit, nomine la dem non vulgarem merentur. Ex multis adulteriis, quibus scatebat jus Canonicum, quaedam castisarunt, plura procul dubio praestituri, si licuisset impune. Ex tribus huius canonis depravationibus saltem unam agnoverunt. Reliquas vel non animadverterunt, Vel putarunt a paucis animadversum iri. Pro petimus in Graeco est id est, definimus, statuimus : pro nulla,in Graeco est ἴσα, id est, aequalia. Decreti depravationibus an- gratia.
Causa XXX. uuast. IV. c. a. Ρ Roseruntur haec verba tanquam ex concilio Ches cedon. Si pater oes ,
aut duo tres cunn isna muliere, aut cum matre ct sita, aut cuma si ibis fororibiu, aut
cum duabus commatribus a iquu concubiterit, secun u.;a antiquam ct humai rem definitionem octo annis Faeniteat.
Hunc canon na Chalcedonensi Concilio falso adscribi constat. 1. Quia nihil tale extar in legitimis Synodi eius actis. 2. Quia tum nondam in Ecclesiam irrepserat haec superstitio, quae vetat mulierem compatri suo nubere, M vicis. sim. 3. Quia hominum commenta hoc canone praeceptis divinis aequantur aut
dum I. q. Sent. Dist. 3 3.inducitur sic loquens Augustinus de nuptiis l. I.
Denis mortuo νiro, cum qκo rerum fuit con-nabium,seri potest Cofugium, cum quo p cessit adulterium. ita Gratianum & Lombardum scripsisse, patet ex eo, quod Augustinum opponunt Leoni dicenti : Nullus ducat in matrimonium, gream prius polluit adulterio. Augustinum tamen cum Leone sensisse ac scripsisse : non potest verum connu-biuvi, docent non modo codices excuti Mnaanu scripti, sed & series sermonis eius. Sic Causa XX VIL Quaest. 2. 3 6. Augustino haec assingitur lententia: Non entdubium,illam mulierem non pertineread matrimonium, cum q&a commistio siexus non doc rur mspe. Gratianus opponit hanc sententiams
215쪽
Cap. XXX VII. Depravat.apud Gratianum. ysto
riam, quam Augustino,& 4lteram,quam Araoni I tribuit, sententiae Iulii I. cum t men & Augustinus de nuptiis l.I. c. I I. &Leo I. Rutico ep. 9 o. vel 9 a. plane sentiant idem quod Iulius I. nempe matrimonium etiam sine concubitu verum ac
integrum esse,ut in Josepho & B. Virgine. Sed ideo depravata sunt haec Augustini,
Leonisque verba, ut Benedicti ad Gradensem Patriarcham rescriptum videretur niti, si non Scripturae, saltem Patrum aliquot testimoniis. Sic Causia XXXII. Quaest. II. c. I 2. Ambrosio tribuuntur haec verba: Nuptiaterram replent, νiuinitas paradisum, c.
. G O R I o l. On solas decretorum suo rum collectiones stellionatibus suis inquinavit sedes Romana, sed S pas
sim huius fraudum monimenta sparsit. Harum specircen aliquod edamus. Gregorius I. plura sua rum lucubrationum documenta transimisit ad posteros, quam omnes ipsius At hunc canonem in Ambrosii operibus antecessores, plura quam omnes decem non reperiri,fatentur notae Gregorianae, seculorum Romani Ponti fiees simul& est Ambrosio indignissimus. Nam & conjuncti. Tanto facilius fuit genuinis virgines tape replent infernum, & si nu- ipsius operibus juria quaedam admisceptiae coelum non replent,nunquid coelum te. Conciliorum Coloniensium A. D. implebunt lupanaria Z Et sanctissima: Uso 6. tom. a. pag. 9 3 1. Binius Sorbo- quaeque virgines nonne nuptiis suum or- nista falsi damnat literas quae Gregorio Lium debent 3 C tribuuntur ad Matinianum Ravennatem Ex pauculis his exemplis collige, Episcopum. Multo justius falsi damna- quanti meo O nobis sint suspecti libri, re possumus tum Suessionense, tum Au- qui . x Sedis Rom. Biblaothecis pro- gustodunense privilegia, quae Gregori deunt, maxime si propius attendas. Si- nis operibus inserta simi. De Suessio-xti Senensis verba Pium V. sic compel- nensi primum agamus: Gregorianorum Iantis A. D. 3166. Primum, inquit, isto operum Parisiis editorum A. D. 1 ue a I. Christianorum Orbe conquiri nefaria domina dc Aniue in i 72. Suessionense S. Me- libros is publice exuri iussi. Deinde ex- dardi privilegium ponitur sub finem purgari 9 emaculari curasti omnia Catholico- duodecimi Gregorianarum epistolarum ram ct praecipue retrrum patrum scripta, ,- libri. retisorum etatis nostra fue ibin contaminata,9 D Conciliorum autem colle imo Colo- venenis infecta. niensε A. D. 1 6 o s. secundo Gregoria-Huc pertinent Indices, quos vocant narum epistolarum libro post epistolam expurgatorios, excussi primum in Belgio privilegiarn illud inserit. & assingit A. D. IIII. An tuerpiae apud Christophorum Plantinum , deinde Madriti apud Alphon sum GomeZium, Regium Typographam A. D. 138'. Inclictioni XI. A. D. DXCIV. Videlicet , ne, si semper j aberetur in extrema sponda itare, pro rejectitio spurioque s cilius agnosceretur. Sed huius nuperae fraudis architecti prudentiuς Gltem debuerant rationibus suis consulere,& Indictioili XI. non D XC V. sed D XCIII. ut Vet: stiores editiones habent, Christi
annum assignare. Hocprivilegium solides falsi
216쪽
si Sedis Rom Fides sive Stestionatus. Lib. II L spu
tat si convicerunt Serenissimus maῖnae Bruanniae Rex Jacobus I. &D. Plessaeus Vir Cl. Sed ut eo liquidius constet,
quam id non temere sit a tantis viris factum, eorum rationibus elion has asjungamus .
I. A. D. 393. vel 394. Brunechildis eiusque nepos Theodoricus ita loquentes inducuntur, ac si pridem esset mortuus Childebertus Brunechildis maritus, Theodorici pater, cum tamen sexto demum post anno, Christi sexcentesimo mortuus sit Childebertus. I I. Solus inducitur loquens Theodoricus Aureliani Rex, nulla patruelis ipsius Clotharii II. Mentione facta, cum tamen eius potissimum esset habendar tio. Nam Suessionum Rex erat, non Theodoricus,sed Clotharius. III. Qimrsum sive Clotharius Sues. fionum, sive Theodoricus Aurelianensium Rex inducitur conventus Suessionensis proventus Alpinis potius quam Vicinis agris assignans IV. Cum ante Gregorium I. nullum Imperatorem, nullum Regem, Principem nullum regno spoliare,deponere tentarit ullus Episcopus, qua tion te potuit induci Gregorius I. omnes Episcopos, Reges, Principes deponens. qui sive frἀude, sive negligentia, vel minimum huius coRItitutionis apicem temerarint λ interim, ut
huic imposturae fides fieret, concilii Romani, quod A. D. 393. convocatum est, plerasque subscriptiones mutuatus est
Ano ολ L, , qudiciam etiam commentus est.
Augustodunense veris privilegium, quod Gregorianarum epistolarum lib.
XI. ep. IO. insertum est, brevius cum fit,
paucioribus argumentis falsi potest impugnari , quam Suessionense, sed falsum tamen esse colligo I. ex his verbis, quae sunt illi cum Suessio taenii cummunia. Si qais vero Regum , Sacerdotum, Iudicum ac personariti, i secularium hanc constitumnis MA stra paginam agnostens, contra eam venire tentarerint,pote in honorisfibui dignitate careat. Ita videlicet loqueretur Gregorius, qui
toties Mauritium, Phocam, eorum IxΟ- res & liberos, ut clementissimos suos Dominos honorat, ac tantum non adorat, omnibus eorum mandatis etiam injustis dicto audientem se praebet. II. Galliae, cum quatuor tum essent Reges, eorum regna fluvii disterminabant, ut Metensis obtineret ea quae sunt iniet Mosam B & Rhenum, Suessionensis ea quae sunt inter Mosam & Se quanam Parisien sis ea, quae sunt inter Sequanam & Ligerim. Aurelianensis ea quae sunt trans Ligerim. Augustodunum igitur erat in ditione Clotharii II. Parisiensium & Suessionum, Regis, non Theodorici II. Regis Aurelianensis, cuius unius ac Brunechii-dis meminit privilegium illud. Caput XXXVIII.
Ea illi astinxerunt, quae ne phrenetico quidem sola inianti in mentem venire possunt.' iclephus forte per interrogandi notam dixerat : Deus debet obedire Diabolo. Constan- D tienses sessione VIII. volunt id assis mative enuntiasse. Thomas Cantuariensis Archiepiscopus Londini A. D. I. 9K. damnaverat XVIII. articulos miclepiat, quorum ultimus hic esse dicitur : Quidquid Papa, vel Cardinales sivi situnt ex sacra Scriptura deducere clare, illud duntaxat est credend-i, vel adsua monita faciendum. Et quidquid ultra prasium erint , est tanquam haereti-cim contemnendum. Hunc articulum multis exagitat Widefordus q. a O. quam reche, non hic quaero. Sic in articulis victephi fusius enarratis p. 2374. OmΠes,
217쪽
inquit iclephus , humana traditiones, A tatis deventum est, inquit de Euche. l. r. c. quas lex Epangelica non docet facere, fiunt ini- 2r, ut summκm Sacramentum muri, bustri, qua ct superflua. Et pag. 27s. Videtur mi- aranea, bla sthemo ore conferrent. Contra reis hi, quod omnes adinventiones hominum praeter verenter ac religiose loquitur Do is fidem Scriptura, sunt fecundum plus vel minus phus de sanctissimo hoc Sacramento. Sed culpabiles. Ex tribus his Wicles proposi- inter Mirificos, quidam convicti sunt butationibus, quas ipsi hostes eius referunt, senes aliquandiu non alio cibo aluis, plus satis liquet, quaenam fuerit eius hac quam Eucharistico pane. in parte sententia. Itaque procul dubio Wicleph. his consentanea alibi scripserat. Sciamus orationem dominicam, decaugum, cthmbolum, cum mediis facientibus ad eorum no- Britiam . At quaecunsalia notitia demistium, ne vin ensuperflua ,sita norima. sed verborum Wiclephi adulterator p. 263. Atqssac. &c. ac si iclephus contenderet ipsium symbolum, decalogum, & orationem Dominicam esse superflua & noxia. Hoc specimen, ex quo, tanquam gue leonem, sic ex cauda vulpe inam 4 agnoscas,quae clepho, quod libuit, affinxit. Ignatius apud Theodore tum dial. 3. CEucharistias, inquit, ct oblationes non admittunt Simoniani eὸ quod non constreantur Eucharistiam esse corpus Salpatoris. milhelmus vide fordus adversus Joh. iclephum disputans hunc locum tam pueriliter, quam inverecunde depravat. 'miclephus sic argumentabatur: Scriptura multis locis hoc Sacramentum vocat panιm, ergo est vere panis. Contra Ni defordus propter hoc, inquit, argumentum VCkleptas dici debuit Anthropomorptas, id est, quia discipulus Iohannis Apostoli in una epistola loquens in hac materia sc scribit: Confiderate, inquit, qualiter Anthopomorphi a communione 2 oratione sanctorum recedunt, propter quod non habent confieri Eucharistiam carnem G SaIνatoris: quia posuerunt Eucharistiam esse panem pro eo quod Scriptura pocat eam panem. Vnde secundam. Is m . &c. Certe Gnaviter impudentem esse io μονtet, qui stinet verecundia fines transsierit. ides ordi vestigiis Sycophanticis insistens Cardinalis Alanus de
factionis L oliticae princeps Bellar
nostris illudit. Exemplum 7 2 pro stram joculare. Til mannus Heshusius in libro de sexcentis erroribus Pontificiorum loco XV. ait. 3.fol. 87. Cathechismum Romanum damnat, quod dicat: Virtutem,qua expassione Christi manat, per Sacramenta, quas per a xeum quendam in nos derivare oportet Typographo excidit, ut pro alveuni scriberetati rarum. Typographi errorem satis revincebat vox sequens quendam. Bellarminus, ut Heshusium calumniar insimularet, fingit Heshusium scripssisse quasi per alνam
tuerit, cum in Scriptis, quae nomina Patrum praeserunt, multa sint θυολογουρύνως δαδε mκαἴα, prorsus adulterina, multa sublesta fidei, cum inter ea, quae pro ge nuinis habentur, multa sint suspecta,non pauca fraude stellionum adulterata, ne
218쪽
bps Sedis Rom. Fides sive Sustionati . Lib. III. yps
sere , quod istos veteris & novi Test:
menti canonicos libros admittarmas pro fidei nostrae canone, quod solum Deum in Scriptura loquentem controversiarum judicem amplectamur. Cumque nulla Sedes compareat, ex qua plures quam ex
Romana prodierint stelliones de falsarii, nulla ratione potest illi convenire μοί--, quod sibi arrogat. Quisquis Rallere,idem& falli potest. Atque adeo
cum veritas mendacii patrocinio opus
non habeat, & Sedes Romana primatus sui statuminandi causa multos libr s ad-ψterinos ediderit, multos genuinos asulterarit, primatus ille non potest non commentitius & Tyrannicus esse. Faxit Deus, ut stram ipsa turpitudinem agno scat,& ad meliorem frugem redeat. Quod si praefracto animo pergat medicos ac monitores suos hostilibus animis excipere, tandem pro sua quisque virili parte veterum iugum Babylonis excutiat, ut hac sarcina liberatus eo at crius salutare Christi jugum subeat, ut exitio Babelis eteptus, sanctuario Sionis
admissus aeternae salutis particeps fiat in Domino nostro Iesia Christo. Amen, N-ππ- -,
219쪽
TAM PONTI FI CUM ROMANORUM, EPISCOPORUM VARIO
RUM, CONCl LlORUM ET AVT HORUM,
QvAM VERBORUM ET RERUM IN HIS TR N
Saoerdotes, unius Christi tui fue
runt, non aAtem Petri, multo minus Pa-
Abiathar ιυ. A. per Abiatharem Deus ali stando futurapradicaνit Abiatharis potentia maior fuit potentiam-thanis ibid. a solis dejicitur II. BAbdalla sy . D. Persiam occupaνit ibid.
Abu-Abira ε Dptuni occupaνιζ. D . D. Damasium oppugnarit ibid. Acacius Antiochentu antistes ιυ. DAccursi comitis filios incautos opprimit Paulus II. Papa ro . AAchilles goo. B. eius elogium optime tam-
mum Iocum occupaνit 3δo Da emculatis roo. c. apud Ethni os quidem reperisur, non autem totiuι corporis dejectio, qualis Papa hodie sit ibi/.asti ct Romani in se mutuum ominatum
sibi νindicarunt M. D ricani Papam Romanum judicem non gnoνerunt s. DArchiepistoatum sibi non tribuere. n. Durbis Archiepiscopos sese nominanrunt , non concilii aut proνincia. ibid. aliis piscopis nec imperare,nec sistabaliis imp rari voluerunt Disivis ro . C
ricani primates semper fuerunt illustriores
quam primates Numidia Ioρ. AAsticam frangelii propagationem Ment Ramanis r13. Casticani quomodo libertati sua confiuluerint υδ. C. damnant Pelagium secundum.1 7. D ape in cacabis fervet Bulogero as . CAgato Discopus aac. BAgilulphus rex Longobardorum ιδδ. D vetus Theodati Gottorum regis Ariani logatus damnatur, isseti petitur ros. Calexander Halenin 3o . A. Alexander Pontifex non νust sidere insiti apostolica absqkimperatorMicentia. 262.Bpugnis dure colaphi tur ab Hii ibrando . ibid.
Alexander I. Pontifex fuitur aquam sabrenstersam populis bene F,utcunm ea
220쪽
Auxander VI. pontifex et S. D. pollicetur caelum aliis, semet ad inferos pandit iter. ibid. dicitur pitium ct scelus et . A. occultam commercium, habuit cum Turciso Imperatore a I. DAlexandrina Ecclem fundator M. AAlexandrini vetant, ne quis alia, quam qua inscripturis habentur nomina sitis imponat 3 ρ. B. quid illis Ioanium signi cet. id. quid Omaritia. ibid. quid Suriam ib. a Alexandrina Ecclam una est ex potenti mistribuι Acisu Iost. B
tum, ut hodie Romani Pontifices, non arrogaverunt sδa. Balbericus III. BAEleganasius y . ipsi Epistola ad Marcum astsngitur, ibid. non fugit Alexandria. ibid.
religatur Alexandria ibid. Alexius omnem Iδδ. AAllobrogum dux interpellat Galliarum regem Amadeus baudia duxΡρntifex creatur,o Felix appellatur auen. Aambrosus aue. C. quid intelligat per traditionem clarium,ibid. Petri eiu*, βαφρ-rum potestatem aequalem cuiuspis Mipa floris potestati affirmat so. D. omnes pa- 'res retidem Christi vicarios, totidem1 Apostolorum ct Petrisuccessores 11. A. dictum: nuptias terram replere,virginitatem Paradysum: ip salis annumeratur 3Ο. B. quo anno obierit ιυ. AAmbitioserum genius Ist . DAnastasius Patriarcha Antiochenus 16. A.BZenonis in Patriarchatu fiuccessor sy C. quando obierit Do Damaclitus Papa fecundum Bulingerum Romana Monarchia initium fecit sa. C. cur eius litera nauci facienda sint sa DAnastasim Papa Bibliothecarius aos. A.perpetuus adulator ibiI.
Anatolus rex, vir mortis I9.Banatolius pice-dνminus Us. D
Anglia rex excussit Papa Romani iugum yyy A. sibi competere illud,quod inveteri Testamento regibus in Iudaa,contendit, ibid. non facit injuriam Papa Romano I g. B.;m suum contra Papampublicis scriptis defendit ibid. Anicem Papa 332.prohibuit Cleris in Galliane comas alerent ibid. Antiochia Iost. CAntiochia potius quam Roma principatus in ecclesas tribuendus ibid. Antiochia injuriam fecit Meletio Ioa. DAntiocheno Patriarcha ius esse C pri epistop. mortuo alium substituere, susum e tZII. AAntiochena Ecclesia una est ex tribus potent imis Ecclesis Iost. BAnshetam Lucensis Di copus auea. B. creatur Papa ibid. alias dicitur Alexander ibid.aAnthemim Constantinopolitanus Episcopus seu Patriarcha io. B. fit instector Sum
rentina Diaecestos monachorum Uue. ΑAntoninus Florentinu3 a ρ. B. quando mor-
inpossinaris 's. A. damnatur ibid. pellare ad S nodos ex pluribus diaeresbus
constantes,non cuipis licet DL Ce postolorum alter alterum mutuo punit
postoli non tantum sint oves, sidetiam pastores υ. C. Omnes dici possunt Ecclesia fundamenti lapides S. D. omnes in po restate cum Petro aqualis esse ex Cardinale Cusano probatur 2 D postolorum congregatorumpotestas maior est,quam sugularim M. C sotos proprie, κυρ ως, linivoce diectos,
Papa sie facere perhibet ψ 7. BAquitania a p.B. eius annales ibid. rabs quare non distinguat intra Petrum 9 Petram p. CeArcadius Imperator C./υε rchi scopus patriarcham, ns adhibito