장음표시 사용
191쪽
Praeterea eanonis huius αmmαν vide. A Hic canon stiperiori consimilis est,&Quisquis appellat, is contendit sibi ne- plane gemellus stupor, nisi quod huic accesse esse appellare,selae adeo idjure me- cessit novum socordiae specimen, quod rito facere. Aut igi tur vanus & irritus erit paganos vocat eos, qui Constantii demum canon,aut quisquis in ultima India quan- tempore hoc nomen acceperunt post antumvis juste damnatus fuerit, huic licebit nos amplius quinquaginta. Pergit Pseu- actorem & judicem suum iniquissimi do C us: Inobedientibus inobedientes accusare pFovocatione vexare, & ad incitas adigere
Caput XXIV. Apric TA Eu TYCHIANO. Causa III. Quast. IV.
licet, unde generaliter colligitur, quod in accuses-ripne aqualitassiai ct con sationis inter accusantemctaccusatum siemper consideranda est,ut is qui accusat,velpar vel superior inveniatur. In B hunc canonem Glossa: Falbum dicit. Sufficit enim quod accusator si bona fuma, licet accusatus sit melioris, ut i. ea. latr. Item in aliis salsium dicit: quia nec infamis infamem,nec criminosius criminosium accusat,ut VI. q. r. qui crimen . nisi prius eum tolerarit sciens eum talem.
extra. de accusatio. nulli. Sed potest dici hoc Vlli unquam infami ais sacrilego quod extravagans ait: ess eciale in episcopo, de quocunq, negotio liceat adverseu. ut non possit removere ab accusatione illos,quos religiosum christianum , quamvis prius toleravit. Item fallit in arenario qui potest' humilis berritis,personast,testimο- accusare arenarium. ut c de inuficiose te .mmum dicere, nec de qualibet re,actione vel inseri- C arenam. Item sallit in cassibus, in quibus sociusprione Christianum impetere. criminis non repellit socium. Vides quam Vide quam ridiculus sit hic canon : multis nominilius PseudoCajus falsi da-Eu TYCHIANus I. ep. Electus A. D. 274. 1. Si quis Sacrilegus, Ethnicus, impius Christianum odisset, quid illi opus erat apud Episcopum eum accusarer Quod si apud Imperatorem,quid opus erat Eutychiani fulminibus, quae famo viliora habebantur ZNeque vero putes religiosum hIc vocari piam Monachum intelligit Pseudolus, quod phraseologiae genus multis post DPutychianum annis natum est. mnet glossa, quod certe non faceret, nisi
vidisset haec falso Crio tribui. Caput XXVLl Asric TA Eu SEBIO.
Electus A. D. JOysicos non accusare Disivos, hacte- nus observatum est 2 constitati me quia eiusdem non sunt conversationis .
Omnino & Episcopus erat & Iaicos metuebat male sibi conscius is, qui hasi' Agani vel haretici'e Iudaei non pose epistolas adornavit. Alio qui cantilenam sunt christianos accusare, aut νocem hanc non tam frequenter nobis occine- eis infamationu inferre. Ier:&quidem tam intempestive, ut eau Eus Caput XXV. Ap Fic TA CAIO. Causa II. stus. VII. c. u. CAIus PAPA FELICI EPISCOPO.
192쪽
ndis Rom Fides si die Stegionatus. Lib. III.
Eusebium dicentem inducat, quae adversantur historiae de damnatione Marcellini, quam ipse suis oculis viderat Eusebius a De Consic. D. s. c. II. E u s E B I u s I. ep. 2.CRuo Domini nostri Iesu Christi,cltra nuper
nobis gubernaeuia sanctae Rom. Eccina tenentibus quinto Non. Mai, inventa ent,in praedicto Kalendari die inventionis festum celebrare solenniter mandamus. Eusebius obiit A. D. 3 II. quum Constantius adhuc in Occidente ageret, &Ethnicus esset. Huius mater Helena crucem Domini invenit post Niceni Concilii tempora, hoc est, post A. D. 3 26. Itaque quod in Damasi Pontificali dicitur,Crucem sub Eusebio inventam, id Damasi non est, sed ad ectitium est,&impostori nostro imposuit. Huius vecordiae BaFonium quoque puduit.
Ap FICTA MARCELLO. Causa II. Qus. VI. f. cf.
Episcopis. Ep. I. I vestra Antiochena,qua olim prima
erat , Romana cessi Sedi, nulla e L
qua eius non sit subierita ditioni, ad qliam omnes, qua si ad caput uxta Apostolorum, eorum, succorum sanctiones, qui potuerint, vel quibus neces fuerit lugere,
eamq, appellare debent, ut in aecipiant tuitionem oe liberationem, unde acceperunt informationρm ath consecrationem. Haec verba paulo aliter citantur a Gratiano, quam leguntur in epistola, quae dicitur a Marcello scripta Maxentio dc Ma-Α ximo V. Cl. Coss. Kal. Aprilis, cum antecedente XVI.ΚV.Febr. sepultus sit Marcellus teste Damasio. Adeo supine Pontificale situm confusilit hic stellio. Idem vult Antiochiam haberi pro secunda sede. At tempore Marcelli & ducentis post Marcellum annis secundum locum obtinebat Alexandria, ut docent subscriptiones concilii Niceni, Constantinopolitani Chalcedo hensis. Atque adeo, ne tum quidem, cum confictae sunt hae epi-B stolae unquam Antiochiae, vel eircumjacentem I corum Episcopi, nedum longius versus Orientem dissiti sitam informationem atque consecrationem acceperant a Sede Romana
MARCELLus PAPA MAXENTIO ep. 2. Electus est A. D. I LI.
C cInodim episcoporum absis huius Sedis Rom.aAthoritate, quanquam quosdam Episcopos psitis congregare, non potestis regulariter facere. es ullum Episcopum, qui ham appellaverit Eedem Apostolicam,damnare, antequam hἱηc sententia distinitiva procedat. Nam si seculares in publicis judiciis libellis utuntur appellatoriis, quanto magis Sacerdotibus haec eadem agere licet, qui super ossiunt, de quibuό dictum est: odixi, dii estis. & 1. q. T. can. q. Marcellus fingitur dixisse, Laico non liceat quemlibet cle-D ricum accusare. i. Haec epistola secunda dicitur scripta X VI. Kal. Febr. Maxentio & Maximo Coss. cum pridie sepultus esset blaNcellus post longi carceris squaliorem, cuius mentionem nullam facit haec epistola. a. orsem Maxentius Ethnicus monetur, a quibus congregari debeant Synodi, qui sunt appellationum gradus, qui ne Synaxes quidem fieri patiebo turp3. Quid insulsius, quam feram belluam, porteritum hominis ita astati, Ma-
193쪽
Cap. XXVIII. Asia Constantino. 3 6
strabonorum omnium charitas fi in teperfecte Ahabitaret, &c. q. Scriptura non Sacerdotes, sed M gistratus vocat Elohim, i. e. deos. s. Si in politicis negotiis vix ullum est municipium tam exile, cuius Praetor non possit quasdam causas sine provocatione definire, etiamsi non procul absit Senatus, ad quem provocatur, quid Z ultra Sauromatas,ultra Indos,&glacialem Oceanum, non licebit parricidam, incestum, haereticum,atheum Episcopum d Bmnare, antequam a Sede Rom.sententia Aefinitiva procedat Θ Quisquam ne cere bro tam pilambeo, ore tam ferreo reperiri potest, qui dicat sive ante, sive post Marcellum Sedem Rom. unquam hoc jure toto orbe potitam ξε. Si licet Antiocheno Episcopo quosdam Episcopos congregare, quidni Ac Synodum 3 Quotannis semel vel bis in singulis provinciis habebantur Synodi. Num harum ullam extra Italiam con- Cvocavit aut indixit Sedes Romana ante Marcellum, atque adeo trecentis amplius post Marcellum annis Θ
onstantinus Imp quarta die sivi
baptismi privilegimuRom. Ecclesiis Ponti ci contulit, ut in toto orbe Romano Sacerdotes ita hunc caput habeant ,sicut Iudices Regem, & c. Datim Roma tertio Kal. April. Domino nostro Fl Constantino a M.qssater, o Gallicano C. Cl. Coss. lIn hac subscriptione conveniunt C mnes codices excussi,&manu scrip Ii, quos
mihi videre licuit, quam tamen Vitiosam esse, nemo prudens negaverit. Nam Constantinus quartum consillatum iniit cum Licinio A. D. I 13. Gallicanus cum Basta A. D. 3 I7. Causa erroris est, quod author huius instrumenti, non Damasum,
ut is, qui praecedentes epistolas confinxit ed mendosos Fastos consuluit. Idem fingit Constantinum pridie Paschatis baptisatum, quarto phst die Martii XXX. Ieria tertia donationem hanc fecisse. Et sane A. . D. 911. Constantino quartum Cos. Martii tricesimus in feriam tertiam incidit. Itaque videri potest, Pseudolus hunc annum voluiiIe designare, vel A. D. 313. quo non quidem Christianum, sed Iudaicum Pascha, sive Luna XV. incidit in Martii XXV LPI. 'Ita legendum erit Dat. III. Kal. April. Constantino ter ct Licinio Aug. Coss. qui leviculus error censeri potest, si temporis, quo prodiit hoc instrumentum, barbariem spectes. Sed neutrum convenit authoris instituto, qui selegit annum, quo Pascha non Iudaicum, sed Christianu incidit in Martii XXVIII. Id imperante Constantino semel tantum
contigit, nempe A. D. 3O8. V. C. I 6 I. Diocletiano Aug. X. Maximiano Aug. VII. C oss. quadriennio ante, quam Constantinus Christi fidem susciperet. Caus, erroris histrioni fuit, quod Fastos Consulares cum Cyclis Paschalibus compo
nere nesciebat. Hanc connexionem ne
mo potest perite facere, nisi qui diligenter versatus fuerit in historia Ecclesiae de Imperii Rom.saltem ab Augusto ad Constantinum usque. Sed, si mihi non credis, confer Palavinium, Sol tZium, Occonem, Baronium cum Joh. Marianae Tabulis Paschalibus. Comperies, me nihil studio partium comminisci. Cum multa continerent haec acta Sylvestri, visium est quibusdam ea interpolare. Itaque donationem hanc a Constantino factam prima die post Baptismum vult author instrumenti, quod refertur Conciliorum
194쪽
tomo primo, & ab Isidoro Mercatore M. S. Bibliothecae Sedanensis. Hoc instrumentum plurimum differt ab eo, quod resert Gratianus. Ab utroque discrepat tertium, quod habetur pud Theodorum Balsamonem, sed non prorsus integrum. Qui confinxit secundum ab Isidoro Mercatore relatum,Videtur id voluisse conferre in A. D. 3 Is. Conmflantino III. Aug. Licinio III. Coss. Uterque codices mendosos nactus legit Constantino quater 2 Gallicano Cou. Sane vero propius dixeris Constantinum, si non baptietatum, saltem a lepra spirituali curatum
A. D. I3. quam A. D. II. cum tertium,
potius quam cum quartum Consulatum gereret. Sed sic quoque unius anni error est. Fidem enim Christianam suscepit Constantinus secundum non tertium Consul, idque antequam Romam per Venisset, in qua Christianos persequebatur
Maxentius, non Constantinus, qui nun-qαam persecutor fuit. Quid Z quod anno demum 3 EI. factus fuit Orientis potens,& anno demum 337. baptizatus est ZEuseb de Constantino differendi baptismi causa Φ V00 fuit aliqua peculiaris,cupido videlicet ba Gii, suscipiendi ad Jordani fluenta.
cae editio. Dum in dies morantur illum publica nenia. gotia, deprehendit illum morbus in Ancyrone Nicomediae suburbio. Ibi baptizatum veteres omnes tradunt, alii qui
dem ab Eusebio Nicomediensi Ariano quidem, sed orthodoxum mentiente, Gelasius Cyricenus ab Orthodoxo aliquo.
Tempus ita notant veteres, ut errori S DC
suspicio quidem ulla esse possit. Quippe
baptizatum & mox mortuum dicunt. De obitu Theodosii, Eusebius, Gelasius Feliciano ct Titiano Coss. Ma3 XXI. Socrates i.
l. 2. c. ult. Anno XXXI.regnisvLatatis LXVI Hieronymus in Chronico XXI. Pent costes. Eusebrus. Cum haec inter se convc niant, nec quisquam veterum prObae notae distentiat, quid in historia certum A potest esse, si hoc certum non est λ Etiam Olympiadem CCLXXVIII. addit Socrates : Id quoque convenit. Annis duobus& viginti post Constantini mortem filius eius Constantius Arimini Synodum con Vocat, A.ta 3 1 9. cui quadringenti Episcopi praeter alios innumeros interfuerunt. Hi pro more scribunt ad Imperatorem:
Literas eorum referunt Socrates i. a. c. 3 7. Theodoretus l. r. c. 18. SOZomen US l. s.
c. I 8. Athanasius, Hilarius in fragmentis B in Fabio editis, & Cassiodotus in haec
Scientes Constantinum illum etiampon obitum memoria dignum accurata δε-ligentia ac di iustione conscriptum sidet Dmbolum edidisse. Notum est Gκ Nyένα quid sit, nempe Symbolum fidei condere, ut apud Theodore tum l. s. c. s. Unde illam mς ὀιΣ ξελίω ab Athanasio toties Vexata. Pergit Synodus: Emni P ώς
αππιν non tantum absurdum, sed & illicitum ac impium quid significat.
Absurdum igitur, vel potius nesis existimavimus,inquiunt Ariminenses,eo jam sub ipsium baptissimi te vi defuncto, o ad pacem illi
debitam prosecto quidquam innovare, O tot D Sanctos consessores ac martyres e malis iPius authoresct inpentores desticere. Haec non de Mediolanens Synodo, quae nullum fidei Symbolum edidit, sed de Nicena, non de Constante, quem cum fratri Constantio bellum interminatus esset, Synodus tam profuse nunquam laudasset,sed de Constantino patre dici res ipsa loquitur. Itaq;
constanter de Constantino haec pronuntiant Socrates, Sozomenus, Theodoe eius, Hilarius, Athanasius Graecus, Cassio-gorus. . ,ed quia unum codicem Athanalii Latinum invenit Baronius, in quo
195쪽
legitur Cessam, unius huius authoritate non dubitat reliquis omnibus falsi crimen impingere A. D. 13. Mendi causa perspicua est. Nam quia paulo ante Mediolanensis Synodi mentio facta fuerat,ideo putavit aliquis haec de Constante
dici. Nihil minus. Ariminensium mens est Constantium urgere primum Synodorum Nicenae ac Mediolanensis, tum patris ipsius Constantini authoritate. constantem enim, quem Constantius odio habuerat,cuius mors gratissima, memoria invisa Constantio erat, nominare, id bonae causae plus nocuisset, quam profuisset. Igitur, ut Ambrosius, Hieronymus, Eusebius, alii: sic sexcenti circiter
Ariminenses contestantur, Constantinum proxime ante mortem baptisatum. Sed
quia Romae visebatur Basilica Constantiniana& magnificum Baptisterium Constantini dictum, quia Constantini sumptibus fuerat extructum, facile fuit credere in eo baptigatum fuiste Constantinum. Neque tamen quisquam ab huius fabulie propugnatoribus pertinacissimis
citatur probae notae scriptor antiquior Gregorio Turonensi. Is narrans quomodo Clodoveus a Remigio bapti a tussit. Rex, inquit l. a. poscit si a Pontifice baptieari:
procedit norm Constan vi ad lavacrum, deleturus lepra veteris morbum sordentesch maculas gestorum antiquorum recenti latice deleturus. Haec Turonensis qui perduxit historiam suam usque ad A. D. 39s. Ex cuius allegoricis verbis coepit aliquis occasionem confingendae fabulae de lepra Constantini, cuius assertorem antiquis limum laudat Coccius Adhelmum quendam, quem vult scripsisse A. D. 68o. Adhelmus ne Baronio quidem innotuit. Beda suam historiam continuatusque ad A. D.73I.Tamen
ne is quidem satis diserte leprae meminit.
Qui diserte meminerit Baronius antiquiorem non habet Hadriano I. A. D. 78 .
Sed huius commenti vanitarem liquidius demonstrabunt sequentia duo capita.
Caput XXIX. AvpIcTA LIBERIO. Via leprosae Constantini
fabulae autor videbat, suo instituto plurimum obstare veterum testimonia , qui constanter docent, Constantinum Nicomediae baptizatum, im-B postor aliquis putavit, se posteris facile
persuasurum,mendum hoc esse codicum,
nec Constantino,sed filio eius Constanti, vel Constantio id accidisse. Itaque fab tam aliam adornavit, cui titulum fecit Acta Liberii. Extat putidum hoc figmen
De eo sic Baronius: Haec quidem sabent P νeterrima illa,antiquitate corroscin multis,prarata , ais admixtuneo additione aliqua labefactata Liberii acta. Atenim, Baroni, C neque haec, quae probare conaris, vera sunt,& indignissimus erat hic testis,cuius fidem appellares, cum acta illa non tam
mendis librariorum,quam mendaciis autoris scateant.
Is, ut fidem inveniat,&lectorem alli-Rese. Ciat, praemittit Symbolum fidei, quasi complectens summam doctrinae, quam Liberius annunciare solebat.
Hoc cum Miset Constans ex libro anti sis, edoctus est a libro S Irestra epistopi Romanorum, quod ct publice praedicaret, quia in nomine Iesu Christi cruci i a lepra mundatis fuisset per SILrestrum Constantinumpatruum Constantis. Hic in ipso limine stoliditatem tuam, bimpostor, turpiter prodis. I. Sylvester tui quidem respectu antiquus erat. At
Liberio comparatus antiquus esse non potuit, cum Marcus, cuius Diacon msuisse narrils Liberium, paucis mensibus
post Sylvestrum obiecit, & ipse Liberius
196쪽
313 Sedis Rom. Fides si oe Destionatus. Lib. II L
quindecim tantum annis post Sylvestri A dativo faceret Constantio. ippe altas mortem sedere coeperit. 2. Constanti- in manuscriptis tuis habetur constans. nus est Constantis pater, non patruus.
Erat enim Constans non integre Christianus,sed quasi tentator. Baptietatus tamen in trinitate,non tamen integre confitebatur trini
Haec plane redolent stylum eius, qui Deinde cum barbarorum excursionem in imperii Rom. ditiones audisset Constans, hutns cladis causam Liberio imp tare fingitur his verbis:
Vere poena hac est propter hunc sacrilegum, quia, quod nunquam salitum est sectisuperstitio-
Donationem Constantini finxit,ut abea- B ne vanitatis. Ideo hac plaga multitudinis Bardem incude utrumque hunc nHmmum barorum ingens venit siver Romaniam. prodiisse non sit dubium. Caeterum Qx tribus hor. actorum editionibus media est concinnata nostro tempore ex conjectum. In ea legitur semper constantius, in reliquis duabus quae manu scriptis respondent, semel tantum legitur C onstantius, alias constans, quem tamen Orthodoxum
fuisse consta t. Saltem dixisses, quodnam sit illud αν ς inauditum , cuius Liberium insimulat Constans. Sed forsan illud est, quod addis:
Et dicebat dum exiret portam cipitatis: Sacrilegum Liberium,qui dixit patrem meum suis C leprosum ct baptinatum a 'lvestro Disivo ct mundatum, dum abiero super quadrupedes Danub', rediens ad urbem volucribus caeli ct bestiis terra carnes eius immolabo. Ipsium siolum Liborium. Non enim alios, ne dicant O Qrment me esse persecutorem. Hem nebulo, si leprosia tua fabula quid veri haberet, qui posset Constans negarerem nuper gestam, cuius totus orbis conscius erat Θ Non poteras turpius anima
Bapti ratus en ab Eusebio Nicome iensi in Nicomedia in Aquilone villa. Haec proleptice dicuntur,&rursus in
fra repetuntur. Ubique constanter legiatur Aquilone. Cum tamen villa Nicomediae proxima diceretur anc re, non Aquilo. Ac TA. Ioseph. Quod cum audi et Liberim Episcopus urbis Roma coepit deridere eum. Non erat ea Liberii potentia,nec protervia,ut Imperatorem deridere auderet. Ac TA. Quod cum multi referrent regi Constantio, irativi est vehementer, O usiit eum extra civitatem habitare.
Videris hic αλοικί ν, ac si Constans in
Ac TA. Eodem Ioco. i. e. Nicomediae mortuas est
Constans ct sepultus est Constante III. or Constantio Augustis oe Basso Consiuis .XIV. Kal. Mai. Et sedit eadem siede Petri Apostoli
197쪽
Ap FICTA DAMASO. Ontificale Damasi, sive is
Romanus, sive Porinensis fuerit Episcopus, tam flocci fecit Baronius, ut in serie Pontificum Romanorum a Clemente ad Sylvestrum usque nullam rationem habuerit Consistum, sub quibus ordinatos aut defunctos Episcopos Rom. refert Pontificale, cum tamen in eo Pontificali nihil minus sit suspectum, nihil minus mendosum notatione Consi1-lum. anto minus nos urgeri par est huius Pontificalis aut horitate in iis, quae pridem & merito controversa sunt ξ Igitur, quisquis huius Ponti ficalis author sit, ut alia multa, sic hoc quoque adjectitium est: Divester 'it in montem Soractem persecvtione Constantini concussus ct postmonin rediens cum gloria, baptinavit Constantinum Augustum, quom curavit Do ininus per bapri munia lepra. Et infra: Fontemsanatum ubi bapti-χatus est Augustus Constantinin a Divestro. Baronius vult haec esse verba Anastasii. Nos id non inviti lai gimur. Facile enim fuit Anastasio quingentis amplius annis post Constantinum in his falli vel fallere,
cum jam tum in eq insudarent Romani Pont; fices ac Pontificii, ut abusus nuper repertos priscis nominibus insererent. Itaque praelongam Paronii, qui tum Bibliothecarius erat, in alterum Bibliothecarium Analitasium enarrationem omittimus, non modo, quia in iis quaedam si1-
specta sunt, mi ulta palam mendosissima, sed quia non est nostri instituti inquirere, quot & quas quibus locis ac temporibus
C )nstantinus aur Quivis alius exstruxerir, basilicas, quot anathematis adornarir, ' Ot proventus annuos a signarit. &alia
id genus. Huius diligentiae gloriam Ba- Ionio non invidemus. Postquam basilicarum quas sub Sylvestro structas opinatur descriptioni XXII. praegrandes columnas dedit Baronius,paulis brevius πιλυ- θρυλλη ν illam Constantini donationem examinat: parcimus, inquit,quia nihil praeter s. 117.
illa, qua ab aliis dicta sint, asserre possumus. At-
enim, Baroni, cum de ea re variae sint sententiae, tuum erat, docere, quos potissumum authores sequaris& probes. Nenio pius negabit Constantinum Ecclesam Ro=nanam cun iis,quibus valuit,viciis coluisse, O muηeri-B bin stequentas. Quad, Baroni, non illud itibi satis est, si ea omnia Ecclesiae Rom.
donavit, quibus tu paragraphos circiter sexaginta, paginas undecim implevisti, nisi etiam totum Occidentem ad ecerit, άς ia λἰγω; Augustus Senatui tredecim provincias attri- Baronius buit icet eisdem posteriores Imperatores pro ar- ιT bitrio us fiat. QMdni idem credamus de provinciis a Confantino Focli Ro)n. donatis, licet eartim aliq ibisi modesta Eomanorum Pontis-C cum non sit Asa ξHaec geni re toto diveis a sunt. De Augusto recte illud Martiali su urpes. Qui donat quamvis plurima,plara nSat. Non dabat Senatui Augustu S Is . pro vincias, sed reliquas eripiebat, cuinque S. P. QR. princeps esset, erant haec donationum figmenta 3 lud bria , potius
tificum modesti. , non est quod multis agam, cum ea ab hinc mille anni toti orbi D st notissima. Iustam hanc pessionem, etiam sicareret hu- Paren'US mano, d irino saltem 11 re, nilo subor inuta siunt j I , divinis terrena rerum donimia, Γomana falista legitime bi umdicat.ac posteriores Reges ct Imperatores amplissimis privilegiis rutam habreere,
eanis illibatam flabilemi servatam volue
HIc quoque tui Ponti scis qui sibi tan-q tr a m sv m m o i n terris De o te i re na o m n i astrbjicit, modestia agnoscitarias, sed tua desideramus, qui calidissmsi mendaci hi pro concesso S ab omib. confessio alium is.
198쪽
Baronius f. I 18. Aaronius f. II 8. . Paronius S.II9.
Obsecro enim, quinam sunt illi posteriores Reges aut Imperatores, qui totum Occidentem Episcopo Rom. donarunt, aut donationem, quae Constantino assingitur , veram ac sibi gratam & ratam esse testati sunt Θ Hoc certe in Lunae epicycloquaeras licet. Sub Luna enim nusquam gentiam eos invenies. Sed enim, proh dolor i verissimam donatio mem, posses sionem continuam suspectam reddiderunt Graeculi stelliones. Iusta illa possesso a Ioanne diacono ex depravato illo,a Graecis mutuato donationis,ericlo,ambigua redditur,potius quam 'robetur.
Vae illi diacono, qui tam perspicuum Ecelesta Rom. jus in dubium revocarit. Sed, qui malami fit, ut tam certa, iam, sta possessio ante diaconum illum natum, aut, ni fallor,annis amplius sexcentis post Christum, ne in somnis quidem cuiquam
mortalium in mentem venerit, cum tamen jam pridem somniorum feracissima sint monasteria 3 non illud dixeris, millies ad ravim decantatum : Tibi, δ Petre, dabo claves regni caelorum. Sed illud, quod quaeritur, Tibi, o Romane episcope, do
totum Occidentem. Sic Graci donant, ut surripiant potiora: Quidquid id eIt,timeo Danaos O dona ferentes. Eia, Baroni, time, & cave, lateranguis in herba. Nisi caves, Graeculas aliquis, ea, quae tibi longe charissima sunt, surripier. iam non credat a Graecis eo edicto majestatem Romana Ecclesia pradicari, cum ex eo hac,
qua sequuntur, proferant a Constantino perbis illis sui se flaturas Decernentes statuimus, ut Romana Ecclesia habeat principalem potestatem,ost caput quatuorsidium, sedis Alexandrina, Antiochena, Hierosol)mitana, ct Constanti politana, ct ut semel dicam omnium totius orbis Ecclesartim. Abst pero a Romana Ecclem amplitudine se dignitate,ut ab homine elusimodi sibi vindicetpotestatem, ct non potius a Christo per Petrum, ut sapitis demonstratum ent fecundo temo. Saepe quidem, Baroni,gloriaris hoc a te
A demonstratum, sed ne tropicis quidem,
nedum apo dicticis argumentis unquam a te tuorumve ullo probatum est a Christo, vel a Petro, vel minimam j urisdictionem in alias Ecclesias datam Ecclesiae,sedive Romanae, nedum supremam in omneS,eamque perpetuam, - λσάθ-ον,αναμαρτη ra , quidquid dicat,iaciatve.
Cum ergo nec a Christo, nec a Petro privilegium ullum sedi suae datum videret Roma satis aliquis Pontifex, subornavit B kominem, qui praeclarum hoc instrumentum cuderet, cuius beneficio, sino Christi, saltem Constantini authoritate sibi vindicaret jus dominii saltem in regna Occidentis, jurasd: ehionem vero Ecclesiasticam in omnes quaqua Versus E clesias. sed nec illud ipsium eidem a Constantinogra- Banoniustis donatum volunοῦ , Graeci verum,ut id totum in s. Ias. Eccle a Constantinopolitana convertatur emolumentum, nempe, ut hac techna jntersie G an- C liquas Ρatriarchales enumeretur Constantin politana Ecclesa sedes. Testis Grum retivi est, paramia, satis ent. Vide Graeci impostoris astutiam. Quia n. Ecclesia Constantinopolitana nullo loco
neque numero erat, invenit artem, qua
obtineret, non esse eam prorsus ab antis quarum sedium numero excludendam. Fruatur Romanus Episcopus totius Occidentis imperio, in omnes omnino Episcopos dominationem obtineat, modo
D saltem aliquis locus Ecclesiae Constantinopolitanae, vel in extrema sponda detur, hoc illi satis est, ita enim illius emolumento cedit tota Ecclesiae Rom .potestas. Haec est illa usirities, quam Graecis hominibus assingis. Haec ineluctabilia argumenta, quibus probas, falsum quidem esse illud, quo 1 circumfertur Constantinianae donationis instrumentum, sed a
Graecis, non a Romanis confictum, a Constantinopolitanae, non Romanae Ecclesiae parasito. At Deo sit laus, quod &tu, Baroni, agnoscere cogeris falsum illud
199쪽
esse instrumentum, pro cuius propugnatione tot Pontifices, tot Pontificii homines tanquam pro alis & focis decert
runt: Jam a quibus primum hoc confictam sit, parum nostra refert. Scimus huius praeclari Edicti extare etiam Graecam aliquam editionem & Graeciam olim mendaciis infamem esse. Sed ut in aliis, ita in hoc quoque primatum pridem Occupavit Roma,neque unquam illi defuerunt ab hine annis circiter mille etiam in ipsa Graecia gnatones, qui in eius gratiam quidlibet dicerent, scriberent, fingerent.
Tamen, qui Graecos codices cum Latinis comparabit, is agnoscet, Graeca a latinis esse propagata, non contra. Et quisquis
fabulam de lepra Constantini, idem &hanc donationem commentus est. Nam& unius operis partes connexae sunt, & alterum alterius ergo confietiim est, cui &appendicis instar additum figmentum
de imaginum sacrinum tempi re Cori stantini usa S cultu : Pa et id etiam ex eo , quo A Leo IX. vix ducentis quinqMaginta anni. Hadriano recentior ad Micha lim Imp. cribens totum fere instrumentia in donationis huius recitat
Cum autem hIc & siepe alias multa falsi insimules Baroni, quae in Gratiam Decre- to h Ab Natur, viderit Sixtus & alii Pontifices Rom. qui duos annales suis diplomatis confirmarunt, quim pulchre consuluerint suae & aliorum Pontificum famae, qua olim hoc opus Aureum Dipi Gratiani Decretum nuncupari patiebanteir.
QR d Gregorius XIII 3 Is ex certa scientia ct de Apostolicae potestatu plenitudine contestatus est se νro vitisse, ut i in canonicum jam to
tum emendatum, corret tum, expurgatum ad o
mnes ubi, Christi Melas sartum tectum perve
niat. Cum tamen in eo Baronius non
modo paleas, sed & stercora videar, notet, damnet. Hemi Augiae stabulum i huic repurgando tot Cardinales adhibuit Gregorius X lII. & tamen adhuc merum ster-
A quilinium est i Vae stercorariae sedi, huiusmodi libris.
Baronius Constantini donationem multis nominibus falsi manifestam agnoscere coactus, putavit Pontificiae majestatis interesse omnem lapidem movere potius, quam ut fateretur Hadrianum I. in Synodo Nicena II. magnum cultum foedis mendaciis propugnasse. Ut igitur
hanc sim ciis non efferret, sed inferret,
Herculeus labor illi fuit exantiandus. B Postquam omnia pensiculate excussat, sic rationes suas instituit, Anno Domini 32 q. Constantinum Crispi, Licinii, Faustae nobilium aliquot caedibus inquinatum , ac suppliciis irritatum ex clementissimo Principe Neronem factum , etiam in Christianos saeviisse, eamque ob causam a Deo lepra percussum contra stimulos
calcitrasse, adeb ut ex infantium cruore balnea sibi compararet, donec frustra tentatis barbaricis istis remediis a Petro &C Paulo monitus est ad Sylvestrum adire, &c. Huic fabulae statuminandae commodum se obtulit altera Zosimi tabula. Zostinus Christianis, & maxime Constantino infensissimus ac mendacissimus scriptor narrat, Constantinum hactenus patriis legibus usum, horum 1. panici-Zosim. ldiorum sbi conficium, O praeterea contemptae
Sacramentorum religionis in Licinii nece ad
Flamines alii Sopatrum dicebant accedisse, admissorum Iustrationes petiturum. Illis rQon-D dentibus, non esse traditum lustrationis modum, qui tam foeda piacula posset eluere, quendam Histanum genere, cui nomen esset 'ptius, E mam delatum, Palatinis, mulierculis familiarem factum sententiam doctrina Christianhrum
habia e vim abolinii quodcun1 peccatum censr-nias.&c. Hispanum hunc Baronius nitesse Hosium. Sed quidni dicamus esse Ablabium AEgyptium quaest. D. 331. Consul fuit, quemque Euna prus ait, fuisse causiam mortis Sopatii λ Ut ut sit, vult Zosimus hanc fuisse occasionem, eur Constant in us Ietula
200쪽
relictis patriis legibus Christianismum amplexus sit, quod calidissimum esse
mendaciu, nemo, qui Constantini vitam Bar A P legerit, dubitabit,& ipse Baronius multis
si palinodiam canens haec Zosimi verba, quasi ex tripode dicta, laudat, ut ex iis col-
A. D. 3a . ligat Constantinum A. D. 32. . baptisag i S.& ZZ Melius Sozomenus, qui hoc, quod ψη I ' alii quidam paulo aliter interpola' bant, purum putum mendacium esse contendit, & validis argumentis id probat. g.7 ct /9- Baronius tamen hic acrius S OZomenum, quam Zosimum increpat: incredibilis est, inquit, Sorantem stupiditas, qui, ut neget Cristi m occisum a patre, &c. Imb stuporem
tuum miror, Baroni. Nam So Zomenus
non negat Crispum a patre occisum, sed hoc tantum negat, Constati tinum post Crispi demum caedem, & ea,quam fingebant Ethnici, occasione Christianum factum: cum tamen tu hic Ethnicis, quam Christianis scriptoribus accedere malis.
SoZomenus ita argumentatur: Constantinus septimo circiter sui imperii anno Christianismum amplexus est, Crispus Vicesimo demum aut circiter eius anno obiit. Item Constantinus Crispo Caesiare& Consule multas leges pro Christianis edidit. Non igitur post Crisipi demum
caedem Christi fidem amplexus est. Rursus Constantinus adversus Maxentium proficiscens factus est Christianus. Tum autem Sopatrum Syrum nondum viderat. Non igitur post Sopatrum demum visum Christo Sacramento dixit. Haec tam perite a Sozomeno dicuntur, quam inique Sozomenus a Baronio Vexatur, g. 13. quasi neget unquam Sopatrum cum Constantino locutum. At ne diutius contentiosum funem reciprocem, ipsius causae jugulum petamus. Acta concilii Niceni A. D. 313. habiti, Licinium adhuc in vivis fuisse testantur. Faustam occisam Ablabio Cos. A. D. 3 3 r. colligimus ex Sidonio Apollinari l. s. ep. 8. Crispum &
A Licinium anno Constantini vicesimo occisi's refert Sozomenus l. i. Eusebius secundo obmpiadis CCLXXVI anno. Id convenit A. D. 316. Igitur, quod Licinium, Crispum ac Faustam A. D.3Zq. oc cisos vult Baronius,falsum est. Itaque putrido filo appensia machina mole ruit sua. Deinde specta Baronii aestuantis am- A 3a bages: Modo ait, a populo furente po tuisse Sylvestrum in fugam agi: modo, ρο- tuit, inviu, Constantis mens his temporibus 3λ
B parum constans ab instituto de Christiana reli- , gione sit si ienda fac de deflecti. modb diserte
ala, persecntionem ab eo adversus Ecclestiani Dei concitatam, quam sit S lyester evitaret, una cumbuis montis Soractis secreta petiisse. At quorsiam hae stroph , cum fateri te cogat Hadrianus I. non a populo,sed ab
ipso Constantino, non unam, sed multas persecutiones excitatas adversus non unii
Sylvestrum, sed totu clerum Romanii in
cavernis tam misere latitantem, quam Un
C quam stab Decio 3 atque adeo, quidquid arguteris, jacuisse tum toto orbe Ecclesias, ut nuper sub Diocletiano. Constantinum,cum duodecim annos Christianus fuisset, adhuc percontari quinam dii essisient Petrus & Paulus, cumque, si Hadriano credimus, frequentissimus esset imaginum in Ecclesiis ustis. Constantinum tamen in iis duodecim annos versatum
nullas adhuc Petri Pauli imagines vidisse. D A. D. 313. Constantinus dira supplicia comminatur VIII. Kal. Junias iis, qui
Christianos vexaverint. Sequente Martio baptizari dicitur &Ecclesiae πλει eo m quam pli donare. Intra novem menses vir fit embryo,& mox virilem recuperat staturam.
Ecclesiae propugnator eam atrocissime oppugnat, & mox alii piissimis donis eam locupletat. Demus nihil esse tam prodigiosum , quod non admittere possint Constantini mores, qui fit, ut portentosae istae metamorphoses ab omnibus, qui us quam extant, scriptoribus genuinis vel