장음표시 사용
411쪽
laceedentia Magni Cariab tempora densem anno 3I4, adeoque 3 progredi , quibus certum est, annis posteriorem , atque hinc Barde ici, si non primo implan- factum . ut qui hos annos cum latam , saltem resuscitatam fidem Gibnitio non attenderent , Barin Catholicam fuisse, ab eodemque devicensem Episcopatum unquam Principe Cathedralem Ecclesiam exstitiise dissentirent. Caeterum erectam, ut refert Chroni sta Min- crediderim eundem ipsum . qui densis, dum Ecclesias Episcopales primus factus est Episcopus Bardea Carao Magno institutas enumeis vicensis. dein translatum fuisserans disertis terminis Barde cen- cum cathedra Ardam , Sanctum sem statuens sitatam, inquit, Bar. scilicet Suidbertum Iuniorem . quiis ensem Beatae Mariae semper im colitur 3 o. Aprilis. Atque ideo .einis cr Caeciliae, qme nune est hanc Bardevicensem , quamvis erisnsis anno Clarim 786. brevi tempore cathedralem omi Porro in hanc noviter erectam tere isthic non potuimus , utpo-Cathedralem non minus quemad- te ex qua Aidsertus cum si amodum in alias novem, quas Ca- Clerican CoIonia Verdam tran
resus fundaverat, inductos Cleri- siens ibidem nobilissimam . &cos Canonicos, id est, Regulares multo tempore floridissimam Ec- ab eodem hoc piissimo Principe clesiam constituit, multosque hane ambigimus quidem , utpote huit viros Sanctissimos sibi, Is- qui vel ex hoc ipso, quod conso- que successores.ciatos in quodam loco Canoni- tamen Bardevici Collegium
cos sciverat, alios nollet agnosce- quoddam Canonicorum perman- re nisi regulariter viventes . velut serit Cathedrali ablata , ex chro- alibi ex ejusdem verbis ostendi- nicis , vetustisque monumentismus. Interea tamen diffiteri non colligere nequivimus , quamvis Possumus, eo obscuriora iterum enim certum , ante excisionem
Bardeusicensia fata post fundatum ipsius urbis, per Henricum Leo- Episcopatum esse, quo celerius haec nem factam, anno II 98. ibidem ipsa dignitas Perdam translata est . Canonicos fuisse ; quia vero de anno scilicet , ut notat vetus Sa- iis nihil peculiare ut diseurramus, xoniae Ecclesiarum Chronicon. suppetit, insuper ipsum Bardevi-8i . sic enim in eo loquitur. -- cum hanc sibi ab Helerodoxis lau--814. GHesia Ared sis, quae prius dem promeruit, quod inter pri-sem ita erat in Bard te . mas fuerit Lutheri venenatum
Ex quo fortasse facile combina- dogma amplectens, non est, quociri poterit, quod plures Scripto- ultro de loco Ecclesiae Catholicae res in diversiis partes sejunxit, ut infesto discurramus.
nempe negarent unqu/m Barde- Εxistit non procul Uerda.ficiant2..ici sedem Episcopalem fuisse, Metrop. L. I. c. I. & L. I. c. I T. certe id negabat Leibnitius, dum Chron. Ecclesiarum Saxon. apud ex vicinia Locorum , & nomi- Lesbnit. t. I. pag. 26O. item apud num factum fuisse ait, ut Ardem eundem fragm. Chrou. Bardevio. As Fpiscopatus nonnunquam B-- l. 3. p. 2I6. item Chron. Engessis evicensis, fit appellatus. At cem husii apud eumd. t m. a. p. Ioa I. sto omnino Baiaevirensem aliquam Meibom. in hist. Bardevic. t. 3.do distinctum fuisse atque PriO- P. 3 s. & seq. &c. rem ipso Hrdensi. Habemus enim ex Mindensi Chronico Bardevicenissem fundatum fuisse anno 786.
Ex chronico vero Saxoniae, Ver-
Barsingentiusense. vl ginum Canonicarum Prae- ET
positura. Fundatores hujus Par
412쪽
dum de Sc via Arg. cir Gotha cum de Permoni anno Domini Iaci 3. Caetera nobis omnino ignota v que ad an. 14 3. quo tempore
harum Montalium statum nobis descriptum reliquit in suo libro de reformatione Monasteriorum us, dum inquit, easdem permulta te rea dis utam valde mitam habuisse. in proprietate in incontinemtia , ero inobedientia viventes, nullam pene elaustralem servantes dissi-plinam , nisi quod Chorum seuo tem
pore communiter visitabant. Has edi
go adeo a meta regularis tramitis aberrantes chin Dux Brunsvicensis muliarias dictus Senior ad frugem meliorem reducere nequia quam conatur , deinum cura
Ab ho de Binum Plebano in Hano ver demandata finem optatum est tira. Hic enim vir prudens, &circumspectu et in subsidium reformationis instituendae advocans Jomnem Bushium , se Rogerum Priorem de Witten borg , quamvis initio vix quacunque demum attentata persuasione obstinatos.& in malo jam quasi rigentes antimos puellarum ad meliora consilia movere possed, intentatis partim minis per Ducem ipsum de ejectione omnium illarum e m ω nasterio, ni monitionibus obtemperarent , partim suavi, ac lenocinante 1ermone per Buschium in gesto , denique adhortationibus
aures accommodant , & saniora aggrediuntur. mollitis hoc modo ad capestendam regularem Oh servantiam animis , cum tunc ex alieno Parthenone non statim praesti essent , quae ignorans serudirent, ipse Ioannes cum Rotis gero propriis in personis modum, orformam Sancia remularis os antiae promo verba Busintho choro, re fectorio , claustro em capitula ad os iam eisdem demonstrarunt. In Ch re quomori stare , sidere, ines are. dr cantare deberent, ostenderunt, in Iom. H.
refectoris menses duas, vel tres, fit singulariter comederent, Es uerunt.
cantarunt, Capitulum culparum eum
eis simaverunt r er cisera ονά nisnostri caeremonialis eis ae servientia prout opus habebant, verbis se rebus declaraverunt. At quamvis subjungit hic idem Scriptor , graciles
gas subtus habe res de panno, desuper
tem vesses nstras lineas quasi transeparentes , quas suer Aura vocant, habentes, non e inctas M latas eum manicis , quas pro canis deferrent, sub quibus omnia membra seua videre
poterant sintellige hoc in sano sensu, quae scilicet videri in homine honeste vestito possunt quae palam
Iubius habebant e Capitulum tamen culparum cum eis strvantes , se ad terram suppre mappam in medio pomtam singillae prosternebant, culpas suas
coram nobis aut altero nosorum , Uetit informara a nobis fuerant , confitentes. Haec Buschius. Observo vero nec ut spero inaniter duo praecipu8 in hoc monasterio, quae censeo non obiter a nobis esse dimittenda. Primum est, quantam ruinam causare possit praescriptarum sacrarum consuetudi num in quodam monasterio neglectus. Fece puellas istas, quis dubitet, ab origine fundationis
optima norma mille imbutas, quae tamen in eam degenerarunt ignorantiam , Ut nec chori , nec Refectorii , nec Capituli ullum amplisis regularem usum nostent, quem certe vix autumo simul &communi aliquo statuto, ac consensu , sed sensim, & quadam solum dissimulatione , ac tanquam rei levis facile negligendae aestim tione fuim obsoletum ; sicque jam intermittebatur exempli causa praescripta in choro inclinatio,
jam paulo post statio , jam it
rum quae cantanda erant, sumissa voce orabantur &c. atque his disejunctive ut levibus consideratis. C c c a omis-
413쪽
omissisque demum aded oblivione sepulta est etiam in gravioribus obligationibus disciplina, ut nul la effet inter illas amplius, aut ex propriatio, aut continentia, auttis. xy. . obedientia , o quam veridice dicebat sapiens , qui spernit modisa, pavitatim decidet. Et Apostolus Paulus : modicum fermentum totam maFAεtilol. se rrumpit et hinc Damianus, , ν. si tenuissima veneni stilla pando ueris
aheno Efundituri nonne totum, s. lentius Let, edtilium prorsus aiam
nobile judicatur i s ergo perexigua
malis laetissima saeptias bona eorrum punt 3 quo pacto te de lenocinante com scientia jactas , quia minimum es, quod contra professionis tua propositum privata proprietate possiaeas i nam juxta apostolum modicum fermentum totam massam corrumpit. Et atibi: qui modica opernit , paulatim decidis. Profectλ certissimum esse opinor, quod monasterium aliquod . ut superiores ac Praelati in stabili perfectione contineant, cum S. Gilberto teneantur prius guttur si candum offerre, quam admittere minimam professionis, vel instituti legem, ordinationemque relaxandam. Quodque ultra in istis male moratis monialibus attendo, est optime a Busicio notatus super fluus & irreligiosus vestium Ornatus , cerse non exiliter adversans regulari Disciplinae. Audiendus hic D. Brenaratis Scribens ad Hen-
s. tap. a. ricum Senonensem Episcopum, eique cultum externum impr perans : Honorificabitis autem non eultu vestium, non equorum fistus. sed ornatis moribus, sudiis spiritu tibus, operibus bonis. Guam multi aliters cernitur in nonnullis sacerdotibus vestium cultus plurimus , vi
tutum aut nutas , aut exiguus.
Hinc Horstius in hune Bernardi locum citat Concilii Carthag. qua ii Canonem decimum quintum, ubi dieitur: Episcopias vilem seu Liretilem, mensam, ae victum pave rem habeat, se digni tis sese auctoritatem side ae vita meritis quaerat. Unde iterum Bernarias adversus monachos vestium luxum, orna cap. rumque quaerentes diserte ait:
/Ginum cor vanitatis notam ingerit
eorpori ι se exteriar superfluitas intorioris vanitatis iniurium es. MAIIa indvimenta , animi moltitiem im
dicans. Non tanto curaretur corpo
ris culsus , nisi prius neglecta fuisset
mens incuba virtutibus. Et infra, nunc, inquit, leva oculos tuos, ct
viae , si non aeque, iat prius pesticula dissolis sacrum orianem discolorat s si
non aque, ut prius si ura enormis p ne inquina nudat. Solent dicere enum de vestibus eura es Deo, or non magis de moribus ' at forma vesium deformitatis mentium, se morum im
disium est. Guid sibi vult, quod
Clerici aliis esse , abud videri u tum Z id quidem minus caseum, mi nusqMe sincerum. Nempe habitu mi lues, quaestu Clericos, actu neutrum exhibent. Nam neque pugnans milites , neque ut Clerici evangeliis M. Cujus orianis sunt , cinnutrtasque esse cupiunt. xtrumque ae sterunt, utrumque confunAnt. Ἀώ quisque , inquit, in suo ordine comseurget, si in quo φ an qui sine omdine peccaverunt, sine ordine preM M J aut se sapiens Deus veraciter creditur, asymmo usi deosum nihil
inardinatum rei querer vereor is non abbi ordinandos , Prim tibi nullus ordo, sed stemptinemus horror imhabitat.
Alterum est, quod ipse praes tus Bustatus in hujus coenobii r formatione contigiisse scribit inis
quiens: Moniales isti ante adiem tum meum ad istas , coram Diace se Priame satis valide reformationi res terant, ita, ut me tionem illarum de
monasterio fluo 'sis minarentur , se etiam ad effectum perduxissent e ego
tamen, eum benevolentia, pruantia, ct mansuetudine perduxi eas ad om nia, qua volebam , ad veram refo mationem pertinentia, quantum tunc
in principis 'erat factibile. Mihi
414쪽
etiam semper satis fuerunt obedientes, gois fuerunt in advensu me , quando veni ad eas visitanias, se usi rudis in sancta vita, ct regulari observantia per Ab rufam Oriunisaeostri in Imbeis informata , per an nos plurimos permanserunt. Quod igitur in his ad malum obduratis puellis severitas evincere nequivit, fecit benevolentia , prudentia &mansuetudo, verε tria inevitabilia media ad reducendum religiosum subditum ad viam virtutis. N tum est, quam graviter Spiritus S. in veteri adhuc licEt dura & aspera lege damnaverit despoticum gubernandi modum in Principibus apud Dechielem Prophetam
D. itiast. dum dixit: cum auferitare imper ν .P.Pr bant gregi, secum potentia, unde
Laurentius Iustinianus, si ipse D
minus , inquit, ejus conver Funt oves, compatitur delinquentibus, ct ad se per paenitentiam redeunti ae, nunquam miseericordia elandu misso
poteritne se si tus se simus , eum austeritate , humaritate 'sposita , gregem Abi eraduum disperdere , omprimere , dilaniare eis. Caeterum nil nobis amplius de hoc Coenobio disserendum oecurrit, & haud dubie non errabimus opinantes, quemadmodum alia pleraque, sic& hoe sub manibus haeretic rum defecisse. Exstitit prope Hildesheim.Busch.
Berigero dense. Prioratus aut Praepositit . Initia
Mais sua ex parte debet Reinhaias Episcopo Halherstadens, de quo nos inferius in Hammersi ebensi Coenobio ampliora dabimus. Hine vero patet saeculi undecimi fine, aut duodecimi initio ejus origi nem esse assigendam. Istud praei rea coenobium cum reliquis septem unionem illam inierat, quam proprio Privilegio summus Pon
tifex Honorius anno II 26. muni
vit, in quo diserte Berigerothense istud monasterium cum aliis sep
omnia incolAperta sunt, & haud dubie ipsum in profana Haereti
situra. An monasterium istudeo tempore fundatum sit, quo legimus Canonicos Regulares ab Henrico Setinebore decimo quinto NovLMonasterii seu Falderae Pra posito isthue translatos fuisse, dia vinare non possum , id tamen Disctum anno I 332. ex compendio vitae S. V celini habemus: unde in Chronica Henricus Wolterus scribit: anno Domini Ira . melius
II 26. tune fundata fuit in miseriantiara 'stea dicebatur Numitotiuor jamjacet in Baiae Olme per transistitionem idem monastirium re si M. Quo verd postmodum tempore Bordesholmi Canonici esse desierint, necdum comperi, si
non antea, certὸ tunc, cum tot
urbs exclusa Romana fide sectarios excepit. Exstitit in Ipsa urbe. Acta Ss. ad 17. May in vita S. Thelmati. Chronica Walteri apud Mesbom.
Brandenburgensis Ca- L et eis thedralis. Ottonem Magnum
communi Calculo setiptores vel aura res hujus Eeelesiae Cathedralis Authorem constituunt triginta annos ante Magdeburgensem fundatae. adeoque circa annum 9oo. si illis versibus stat sua fides.
Dum nongentenus terdenus ducitur annuS,
Extitit a Christo, tunc Rex Magnus fuit Otto Magdeborch anno fuit hujus structura secundo.
415쪽
Scilicet fructura secunia , eo naceo Compertum habere , anno
quod lChroniconi Saxoniae Eccle- Domini 9 8. Ottanis secundi in sarum, primam fundationem di- stinctu, & piae Conjugis suae Ad hcat anno Domini 783. in Schidein Reginae petitione praedictum Rere, quae est Dominium de Schνa- gem otionem nempe primum lenberge, & puidem a Carolo Ala- Abbatiam regalem intra urbem gno factam. Verum ingens dif- Magdeburg fundasse. His stanti- ferentia constitutae Chronologiae bus cum satis colligi detur urbem inter hunc aliosque Authores pro jam anteli conditum coenobium hujus Brandenhurgensis Ecclesiae stetiste, licet pariter ab otione e secunda'origine. Paulus et angius structum non dilcepto hic depri- enim ab intone factam fundatim ma istius urbis origine, quam e nem Episcopatus Brandenburgen- stitisse tempore Constantini M. sis sic explicat, ut eam praecessisse Kranetius scribit hine facilὰ pol Magdeburgensi dicat circa triginta rit assignari dictae urbis origo ad
annos, quodsi ergo juxta praesi- annum 93 . computato nimirum gnatum Calculum condita est an- numero rotundo a priscis saepe in a. s. Pist. no 93o. Magdeburgensis: sequb numerum verum substituto. - tur Brandenti urgensi assignandum Porro quod tangius ex Dith-
fore annum 'oo. Certe Author maro notat , Brandeburgensem
Fasciculi temporum fundationem triginta annis Magdehurgensi prae- Magdisurgen*m affigit anno 974. cessisse, intelligendum erit de ipsa igitur non secundo Ottonis Regis Cathedrali, sic, ut illa istam suo
amno, into enim electus est Rex exordio praevenerit; dato plus mi- anno 936. at neque anno 93 R. dia nus ejusdem origini anno 937. aut ci potest fundata, utpote omni- si statuto a Dithmaro anno pribus scriptoribus Alagdeburgensis mi Archiepiscopi olbret Magdeb.
originem inter 967. & 7o. con- 98 s. pariter opinemur nectendum videChron. stituentibus: prostatque Ioannis tempus fundationis ipsius Archie-Μ et 'PR4 summi Pontificis de erigendo Ar- piscopatus an. 9s s. His obicer de ν. 1, ' chiepiscopatu Magdeburgensi pri- initio Bradenhurgensis Cathedr vilegium Ottoni Magno datum, lis delibatis, pauca ultro dicenda
Qui mannes cum anno 936. Ro- restabunt, utpote antiquis defici-manam sedem conscenderit, scin entibus documentis. Interea ne deritque ad 972. praeterea incom- quis autum et gratis & de nihi-perto, privilegium pro ea con- lo a nobis inter nostra assumidenda obtentum fuisse, cum into hanc Cathedralem Brandenburgen- Ravennae moraretur, & quidem sem, dico id eo me iure facere, anno 967. plus minus, ut testa. quo diu jam competium est E tur vetus IChroni sta ineditus apud Elesias Saxonicas majores omnes Bro erum, hinc non potest huic a prima sui fundatione Regulares fundationi anterior calculus attri- simul, ae Clericales exstitiste; hinc
hui, quam ad summurn dicti am cum clarissimus Author disquisini sόν. & apparet si versus illosa tionum de ordine Canonico pro- falsitate liberare cupimus, expli- hasset Magdeburgensem regularem candos fore potius pro condita fuisse, sequens Epiphonema sub- urbe Partenopolitana, quam ipso jicit. Nec, inquit, alia Magd
Archiepiscopatu: quamvis ille di- burgensis Ecclesiae D si lina primum
serte hunc annum condito Episco- fuit, alia Sue ganearum Canon patui attribuat. B urerus nam- carum, siquidem Otto ille ipse tamque assirmat se ex Saxonicarum structor harum . quas Archivisiop
rerum insigni Chronico membra- tui Met burgensi jecit, Episev
416쪽
lium striam, Mis urgensis vimi- veris fabulosa, & hallucinationes rum, Mianensis, istiensis, Have in miscenti, ante nos jam notavit bergensis , ct Maia urgensis , eas Aleibomius. Opinor ego cum Pa-omno, ad unam regulam, se in una gio, diploma illud clausulam ad- insit -- fremavit. Intere, si lactam ab Adamo Bremensi obti- quid amplius ad elucidandam no- nuisse, & sincerius a mox praefato stram historiam de hac Cathedrali, Woltero relatam esse, ut eam suo quae ab anno Is61. supprem in Dominium temporale Elelioris S,
Toniae versa est, occurrerit, non
omittemus, ipso illud in opere
apud eund. z. t. p. s 3 s. Disquis de ordine Can. fol. 177.
Mandeburgensi Ecclesia reliqui
Chronico inseruerit, & ex isto novae editioni privilegioruum Hamburgensium in auctorio ad junctumst, utrobique sapienter clausula illa desiderata: non quod originali addita non fuerit, sed quod forte ob antiquitatem obsoleta, aut penitus recisa sit, quam Adamus suo arbitrio, sed non cum accuratione Chronologica supplevit. ordinatum ptimum Episcopum Bremensem mill adum fuisse, Omnes conveniunt, & juxta Pagium anno 787. quod ipse sufficientibus argumentis demonstrat.
Septem vero praecedentibus annis in his terris Sanctus vir jam Apostolum egerat Episcopi munere Mnomine cui tunc saepius conti-tiora apparent haec, quae nobis gisse idem Pagius ostendit fun- suggeruntur scribenda de Ecclesia gens, quamvis necdum in talem Bremensi; maxime cum lucem scrib ordinatus, quod . sit diximus,ptores illi proferant, qui tum au- anno primlim 787. contigit, thoritate scribendi, tuin praeroga- quo tempore Ecclesiam Brementiva antiquitatis facile quibusque sem exstructam fuisse, ne dubit Obvenientibus dubiis refellendis mus quidem, Ec diploma desupersum ciunt, inter quos cortε pri- a Cinolo concellum, aut anno se mum sibi locum merentur HelmoL quenti, id est juxta Adamum 788. ias & Auamus Bremensis: quibus aut posteriori fuit. Neque hiesi alios non minia probatae fidei audiendus inanis haereticus Blatero Authores iunxerimus, rem con- GAors, qui ne jura clericalia profectam pro hac synopticaBremensis pugnare. vetustissimis monumenis Ecclesiae descriptione merebimur. tis convictus, cogatur, diploma Fundatam autem hanc Ecclesiam Caroli falsitatis damnat, examine legimus in Chron. Mindeusi per in diversas pericopes, ejusdem va-Meibomium edito, anno 779. ve- nissimis commentis assumpto, tum novissimus Adami Bremens quod nos Deo dante. ipso inop a ud Meib. Editor in notis ad diploma Carali, re refutabimus. annum assignat 788. sanὰ ex ipsa Willlhardus ergo primus sua diplomatis subscriptione ibidem sanctissima conversatione Ecclesiae tradita, dc ex Henrico Woltero, Bremensi optatam originem ex qui hunc eundem annum notat, munificentia Magni carati dedit, cui tamen in suo Chronico quain eandemque Ecclesiastica oecono- modica fides adhibenda, identidem mia apprimε imbuit, monast
417쪽
Hum Cathedrali Ecclesiae conjunxit, de Clericalem Societatem in
laudato diplomate facta colligere licet: in quo Carolus Bremensem Ecclesiam ait se LMA assi probabilis vitae viro coram Deo & Sanctis ejus concessisse , quem etiam
prosequitur Princeps primum 6ώsdem Ecclesiae consecrari fecimus suum , ni pupulis diis i simi verbi secundum datam sibi sapientiam filiter dispensariis, o uoisilam hanc
Ecclesiam Canonyco oriane se mon seriati competentia. ut/titer instrendo, interim plantet, se riget edici mox paulo inferius dicit se eo, ν luere ad sesentacula, sive stipendia Dei servorum, inibi millitantium Deo. partem Arsae cte. Porro haud dubiὸ sub his verbis, monasteriali competentia, ct Dei 'morum inibi militantium, eis securius forte nonnemo asseret, non
novicos in Bremensi Cathedrali coadunatos fuisse, ut WH adb in praedicatione Evangelii subservirent, quo evidentius constat ipsum mul adum non miniis su sequos Bremenses Fpiscopos mi
riami monachismum & quidem ordinis S. Benedicti tenuisse, de quibus posterioribus legendae manifestie exstant in Actis SS. & in saeculis Benedictinis Mabillonii. Uerum erit de instituto prim
rum usque ad Mastarium qui se tus praesedit Episcoporum cum nemine litigem, suam cuique opinandi libertatem relinquens, Cum id hujus loci non sit: interea quamvis ipsos monachos adstruam
imo & monachos iis in Collegio
Bremensi sociatos concedum, Cainnonicos ut excludam , nullum video suppetere argumentum Sic profecto se Memenses habuerant, quemadmodum in multis aliis Ec.esesiis initici conversae alicujus gen eis: jungebantur monachi cietieis , & Sublevabant illi hosce mmma charitate, assumebantur quoque iidem, quos doctrina, virtusque peculiarius commendabat in Clerum: haec omia quia jam alibilate probavimus, necesse non est recoquere. Abducendos fuisse a monastica vita stricta nimirum illa, quae tum adhuc inter monachos S. Benedicti vigebat, &sancte custodiebatur apertε testatur vita S. Remiani apud Boland. die 4. Febr. n. I s. Porro hie Saninctus monasticum habitum primo post Episcopatum indu ille dieitur, ast quo modo , profecto non ut Episcopus monachus appareret , sed ut monasticae perfectioni se studere velle innueret, hinc vitae hujus scriptor cauia ait e Rembertum, issem quidemiarius professionis ex integro Ausi pissi, conversationis autem illius pro fessionem ita fecisse, in conversatio nem suam se flabitualem morum se
ram, ct o Lentiam fundiam regu lam S. Benedicti exhiberes notemus hoc Verbum exhiberet, non profit retur aut voto firmaret in quantum
labre se occupatio se repti pomisecatus
permitteret. Igitur quamvis certum illis temporibus solam diuturniorem gestationem habitus susfecisse ad firmandum & obligandum hominem statui religioso, at non devinciebat hoe ipQ ad st tum singularem & individuum maximε altiori professioni non facit E componi bilem. Hinc hen advertit Scriptor iste s. Remiam tum vestem illius professionis ex Integro suscepisse sicut id de S. quoque Gereo legimus at professionem non fecisse, eam sciliscet obligationem non Contraxime.
quae ipsium monachum strictE t lem perficeret , induebat ergo Remberitis ex devotione habitum monasticum, sed professione illa, qua stricth monachus esset debuisset, non se ligavit. Quemadmodum id multos Episcopos Ec Clo ricos Disitigod by Corale
418쪽
ricos secisse in comperto habemus, ita quidem, ut ideo in Regula Αquisgranensi prohibitum fuerit:
ne Canonica, ciericris euctiliam im P. 1 F. duant, At nemo exinde inferet,
illos ideo monachos effectos misese, aliud enim est gestatione diuturna habitus religiosi de antiquis temporibus loquimur obligari ad statum religiolum, aliud eadem adstringi ad singularitatem ejusdem. Igitur Rembertus longe antea jam vinculaverat se votis Clericalibus, quibus ut quendam, sua opinione, perfectionis stimulum adderet, habitu monastico Conci . se vestivit. Neque crediderim eundem afforis gestasse, sed intra
B, citi. ad Vestitum Clericalem. non absimi-
γ liter ab eo, quod Lacharias Pappa mandat. ut Oscopus Disa d gnitatem suam in mentis utatur Fmili modo ct Presbyteri Cardinales,
Mi quidem sibi subjecta praeclariorivse induti, debitum praeduationis perfluant, or in secreto propositum strvent cordis sui. Atque taliter vestiti Episcopi ex ordine Clericali fuere quam plurimi ; astoris habitum gerebant statui suo conforis mem e intus rigebant Cilicio. 8c asperrima tunica cincti. Caeterum fuisse olim monachorum ord. S. Benedicti habitum poenitentiae, ac mortificationis indumentum, qui aut ignorat, auc negat, Vehementer dubito, an regulam S. hujus Patriarchae lassicienter apprehende
Itaque neutiquam dici potest, S. Rembertum monachum fuisse, &tamen nec sub ipso dissentiam adhue Canonicis monachos adjunctos, qualem ipse ex Corbeja nova sibi excerptum habebat Adust rium. Demus ergo monachis suum,& non subripiamus, quae vera&necessaria sunt, sua quoque Can nicis. Quae autem de Clericorum Societate in Bremensi Ecclesia prioribus a fundatione ipsius annis mi, Tam. α
nus memorantur, demum in s- de Bol.
garis quarto Episcopo, qui Breia ες mensem sedem Hamhurgensi junctam m. 847. obtinuit, aliquan- Anscia s. do apertius prostant: hune enim . - . sanctum Episcopum , & monachum antea, de Benedictinum in
nova Corbeja, Zelosissimum fuisse stabiliendi Bremensis cieri in sua
votiva sanctitate testatur Adamus Bremensis dum ait: Gnoniam i tum flussium ejus erat pro salute an marum, si quando a praeduationemn tilium foris liber erat, domi congregationum se rum curam egit, qua rum primam, qua ab Hammaburg, obm barbarica incursione depulia est, ipse, ἐπ Miximus, transtulit ad Rainsolas. Se Mam in Bremis habuit sanctorum virorum , qui habitur/iam usi Canonico , regula vi--t monasica, uns ad nostri fera
Ergo ut fatetur Adam . hic status sanctorum horum vir rumconstans duravit usque ad sui fere temporis aetatem, id est ut minimum dicamus ad annum
circiter roso. nam Adamus ab anno IOZ7. Bremae Canonicus fuit:
quodsi ita ' rem confectam habemus tempore D. AUharii non solum Canonicos Bremae votivos fuisse, sed de sine monachis: α- stae enim imprimis Ottonis Is. Im- in Lia. peratoris de anno 983. privile-derbrogii
mos Eremensis Ecclesia Archieps ptivit. a a. pus per sivum missum innotuit serens-io pri ictati nostrae , quod duae serores a Rugnata vocata , altera Bend a in Fresia in pago Astringa, .n Camit o demtardi Ducis tradidi sent omnem Haereditatem suam ad Ecclesiam Br
mensem cum Fuis advocatis e ea Filicet conditione , ut eam diebus vitae
sua possidere debuissent. o facto.
una earum Re Tard divino jusu obiit. qua defuncta, alia quae seu misiti enaeia Hvino amore compuncta, to
tum, quod habuit. praefatae Bremensi Ecclesiae aemisit, duas videlicet curtes
419쪽
Hr essest se More, eum omnibus sngularitatem instituti: aliti vid DFuis pertiuen iis, aliis . omnibus rein mus , certo Canonicos ex regu-
- , in disersis locis jacentitas, pse la S. Benedicti observantias sibi
rens ab eodem Archiepiscopo, ut in constituisse, & Chrodegangi regu- eadem haereditate monasterium com iam plurima ex eadem decerpta strueretur, o Congregatis cieric continere. Ideo neque minimhmν-. Hoc libenter faciens cessite ei- obstabo dicenti, Canonicos secuisdem monasterio Hrepesholt nominato Io octavo, nono, decimo alicu- quandam partem decimarum, eo sti- jus communitatis. exempli gratia licet modo, ut aerici, qu=s istic μ- fortasse Et stetienses sub S. Miliba vinus amor aggregasset, regulam ct do, regulam S. Benedicti, qua ressinem Clericorum in Memensi E tum Clericale institutum admisit, elisa Deo serviensium perpetua sua in observallie interea adeo abest, ueeonversatione servarent enc. data s. haec particularis devotio illos ad Idus pnii a o Dominica Incarna- professionem monachorum de-tismis DCCCCLXXXIV. anno vero mandaret, quanto certius constat. Regni II. Ottonis XXV. Imperii am quamcunque regulam olim assum.
tem XV. AEum Herona feliciter. Hoc piam in singularitate instituti ni, Monasterium Hrepesholt Meibo- hil immutasse, quod nos ad ocu-mius scribit olim fuisse Canonico- tum probavimus ex Mabillonio. rum Regularium, de quo nobis Holstento, aliisque in nostra tae- alioquin nihil innotuit. Porro gesi. ex hoc privilegio certum, CauOnicos Bremensis Cathedralis ge- Absolvimus ergδ Bremenses no-ntii nos, nec Monachos fuisse qua- stros Canonicos ab existimato B les quidem ex adductis Adami nedictino monachismo, & vo I-Bremensis verbis, quod regula vix vae clericali vindicavimus, in qua νiat monastica, formare inani com- Cum inculpate viverem, ordinem-mento nituntur, regula haec mO- que Canonicum plenissimὸ obsernastica non alia est, quam regu Vareut cum vinculo votorum,
laris vivendi modus, qualem tam merito Adamus Bremensis dixit Aquisgranensem , quam Chrodo eosdem regula vixisse monastica. gangi, aut S. Augusini nuncupare Duravit vero haec Bremensum Caia postumus, & quid, si etiam Bre nonicorum regularis vita usque menses Canonici regulam suo mo- circiter, ucsupra diximu, , annum
do servassent S. Benedictis dispo- Ioso. sub Bezaelino Archiepiscopo. nente ad id D. Ansibario, Vel etiam ad annum Io a. prassidente. eam Malduo, an continuo iidem ex adhuc floruisse, ex historia Archie-Canoni eis transisse aestimandi pii coporum Bremensium colligi- erunt ad professionem monacho- mus, in qua ista leguntur.' Husandia. rum S. Benedicti Z quis quaeso eru- cum omnibus est talis, qualem R ditorum hoc unquam conclu- guli desiderabant, singularem euram iis , deti tam parum profecto, quam ct amorem super aericos habisit,
quis nunc de Equitibus religio- quibus nec tolerare poterat, nisi, qui sub tegula s. Benedicti malum diceretuae verbum. Nam L. militant Deo dicere queat, eos- elaustrum renovavit, o Canonico I .dem ordinis esse S. Benedi, mensam primur instituis: prias enimcti. Dudum dixeram, & cau- eum praebenda sese tenuis videretur, te notaVeram , nequis E viris triginta convivia. quae talentius doctis eum in errorem impin- Episcopus per annum dari flatuit, gat, ut arguat ex sola regula, adsectis exsua parte . qui Mam δε- ab aliqua incietate observata , cimis, ita ordinavis, in albus detur stare
420쪽
fratribus panis ultra solitam annonam cotidis eis. composita litur mense, manum veriit ad claustrum,
quod dum prius ligneum esset, IV deum fecit: forma, ut mos es, qu isata , vario reliarum oraene ἀμ- ictum, er visis delectabile. Haec vero regularis vita dissolvehatur primum occasione incendii, de quo Ad mus Bremensis sequentia, Ania, inquit, Archiepissopi penultimo domus S. Petri confiagramit, ejusi flamma incendes elaustrum eum Ocinis, urbem cum aerificiis totam com
sumpserum, veterim habitaculi aiatam remansit vestigitim. Ita saera In se rus Ecclesia , ibi libri ct --
ses , ibi omnia ornamenta constem
pia seunt, ex illo tempore fratribus
qui arue canonice vixerant, extra
clauserum vagantibus, regula sancto. rum per multa prius saecula studiose conservata prim. negligentius haberi carpit: deinia funditus afecta consenuit. Ex tunc ergo in Bremensi Ecclesia regularem vitam refloruis.
se quis reperiet quippe quod saeculo duodecimo , ut testatur cum Helmoldo Mantatus , nobilissimus vir Thelmarus, relicta praebenda, & Decania Bremensi regularem vitam suscepturus se devoverit
Falderens Collegio, adeoque de hac in Bremensi Ecclesia nihil reliqui superfuisse apparet. Nos de S. D maro in Falderensis Coenobii descriptione pluribus agemus. Nunc Bremensis Ecclesia peni-ths a ministerio Ecclesiasti eo disto.
Iuta mutata est in Ducatum, exulante omnimode ex tota illa quondam Archidioecesi Catholica fide.
Adamus Brem. edit. novis. L. . c. 29. & L. a. c. s. & s I. Wol-terus in Chron. Bremens. apud Meibom. t. a. Chronica Sclavorum Helmoldi, edit. Leibnit. L. I. c. 73. Morer. Mag. Lex. est . Bre ma Meibom. Commentar de pagis Saxon. verbo Asrieta.
1 uti, nonicarum Praepositura.
Quam Hedmigis Conjux Friderici U. Filii Conraia Marchionis Mi nensis de quo nos plura, dum de Lauterbergensi seu Sereni Montis monasterio differemus relicta ubdua circa annum Iacio. fundavit. ut habemus in monumentis a Luin
deu igio tomo nono Reliquiarum editis, ubi dicitur: Hed lis ta-
strum monstalium de Brene, una cum
fibis suis fundamit, ubi in sancta comversatione vitam finimis. Dedis tum fuit templum a s Domini Iam. aut juxta Chron. Sereni Montis anno I 2 I. I 8. Kal. sept. intenderat
quidem Hed igis viro suo adhue superstite cum Enehardo Praeposito sereni Montis notitiam alecuta, defuncto eodem suo Marito in parte aliqua praelati montis aestiacium Construere, ut Religi sis pro ximior a tumultu saecularium remota quiesceret; verum Canoni
eis ceun Praeposito petitioni Hedis igis renitentibus, eo quia ipsa fama δεια negligens lasciυiam siectar tur ι n8 coepto proposito desisteret Brenense hoc in suo territori monasterium exorsa est, quod etiam tam felicibus fatis consumis mavit, ut ipsa abjuratis mundi illeeebris se Deo in eodem Parth none dicaret, & quamvis durior ob illatam repulsam facta sit Ser ni montis Canonicis, Novi tamen operis ejusdem instituti religiosos sibi devinxit, & hinc primum Praepositum praefici suae novellae Congregationi expetiit, fuit is
M voltus nomine, qui tamen nonnisi ad annum IIIo. Praesidens morte sublatus Brenae obtiis
nuit sepulturam. In diplomat quo privilegia antiqua Monasterii
Novi operis transsiumuntur, memoratur Nistolatis Praepositus s. t monialium in Mene, at quia nulla ibi nota anni Characteristica su petit, hujus, qua ViXerat, ait tem augurari necdum licuit, nec quoque ulteriorem ipsius Partheis nonis subsistentiam, quam is cum