De adiectivis compositis Homericis. Dissertatio ..

21쪽

ve8tigia reperiemus. Tantum ver ab08 ut hanc interpretati0nem mnino iustam esse arbitremur, ut eam subtili0r dialect0rum studi tantum e0 firmari aut reselli 0bis persua8um sit. a. se adieetivis eumpositis quae a tumine ineti iiiiii.D8. Quum n0mina quae alteri v0cabul praefiguntur, aut substantiva aut adiectiva sint, huius generis e0mp0sita in duas classes di8iungenda sunt. Iam n0mina ad tres declinati0nes pereensebimus. 0mp0nendi leges qua ad 0mina prima declinati0nis Spectant, paucissimi sic c0mprehendi p08sunt: 0mina in exeuntia nihil mutata sequenti v0cabul praefiguntur; quae in breve eadunt, hanc V0ealem in o mutant, metri causa, in η, Uini transeunt. βουλη φύρος, Ἀπομύλγος, δυνη φατος, μυλοφατος, 50η- θύος, λυκη- νής, αἰθρη- γενής, αἰθρη- γενεTης, κοτυλτρυτος κοτυλη - - ρυτος), νεφεληγερίτα νεφελη '- Πρίτα), στερ0πηγερίι ς στεροπη - αγερέτης) a breve in o mutatum est

23쪽

rum syllabarum extremam eonS0nantem exstinguer 80lent, eum

24쪽

etiam Arma ἀργι- καλλι- κυδι enumerandae Sunt, quae adn0mina ἀργήεις, κάλλος, καλλίων, κύλλιστος, κυδος, κυδίων, κυδιστος speetant et in e0mp0sitis ἀργι- κίραννος, ἀργι-ύδους, καλλί-ρροος κυδι- άνειρα sseruntur. Hue etiam quae supra

κηδὴς peetant, i 08tra sententia 80 reet habet. Qua in

nans sequenti literae assimilatur μελαγχροιῆς, μελάμπους, μελάνδετος. trimam syllabam metri au8 110nnumquam pr0duci iam

25쪽

Sati notum est υ-yίνειος ευ-πωλος. Numeralia ubi praefiguntur1 0rmam primitivam ut 0ngum vel breve cadentem Stendunt.

27쪽

αἰγί- βοτος ab αἰγί- λιφ distat. Sed etiamsi haec anal0gi ad Drmati iam in carminibus Η0merici deprehendatur, tamen dubit v0cabulum λι- πύρφυρος eadem rati0ne interpretari. Cert liceat milii alteram xplieati0nem huiu8 0mp08iti pr0d0r0 quae eius sensu melius c0nvenit iam Supra in c0mp08itis ζείδωρος ut λη -βύτειρα vidimus declinati0ni Signum ut 011 0sita ad 0trum dactylicum apta fiant, elidi 0880 igitur sicuti λη - βήτειρα V00abuli par pri0 9 110mine Nox descendit, ita λι-

sita τδρεὶ φύντης et ργεὶ φύντης interpretanda int, inter h0mines

δράσι pr0nuntiatum esse q0ntenderimus, nemini Drta 880 11 0Π-8i0ni erit. Dativus singulari ver ἀργεσι a n0mina V neutrius τὼ ἄργος splend0 vel lux duetus ea de cau8 110 inter res fabul0sas rei ieiendus est, qu0d etiam alterum c0mp08itum εν-αργὴς ad eandem V0cem interm0rtuam ἄργος pectare videtur. Quare si verbum veri, interpretamur, ἀνδρειφύττης

28쪽

alis o pr0dueti n0 Sibi c0nStitisse videtur, cum saepius otiam o deprehendatur. Illam ablativi Drmam in cadentem etiam nune adverbia in in Servarunt; ibi enim Gittera, quae in exitu 10lerari n0n 088et in inlata Si κακῶς, καλῶς. Ρ0π0 0 nulla v0stabula in agro exeuntia hic e0mmem0rari

Ex do)δ-απος Dymata sunt. Dum ablativi suffixum t praecedent v00ali 0nga ubique ervatum St, 08 brevem V0ealem melle evaneseere p0tuit. Quare cum enset etiam τῆλε huc refer0 00demque 1110d dyχε in γχί-μaχος explicandum mihi visum est. Unum adiectivum αλλοπρόσαλλος re8tat, qu0d 0m-p08itum Statim ex praep08iti0ne eo inter repetitum αλλος p08ita adulterinum 880 0gn080itur. Quare in pri0re λλο casus aliquis lateat necesse est; sed quae larina hic lim exstiterit,

melle est intellectu eum et χλου t ἀλλοι et ablativus ἀλλο in λλο debilitari p0tu0rit signifieat vero Martem ἄλ

29쪽

ωρυχς ς κεράννυμι. κῆρατος τείρω τερ - ἡ ἀ- τειρής; sm. ευ- ρρεί- της πείγὰγ ε - πιθον ἀ- πειθής. Inquirentibus n0bis illius gradati0nis causas, ea m0 10 0calium inc0118tantia 111040 sequentium e01180nantium natura saeta videtur esse. Ut rem exemplis illustremus νομα apud I01108 ουτομα dicebatur deind0 cum liquidae in v0cabulis comp0nendi paene ubique geminentur καλλίρρους, ευμμελίης ita), earundem litterarum pleni0ri pr0nuntiati0ni attribuendum est, qu0d40tissimum v0cales liquidis praep08itae pr0duci 80leant. τειρής, υρρείτης, πειθής neScio qua de causa Stirpem praesenti temp0ris exhibent. In universum ver n0tandum St 00ale metri gratia pr0duqta 8 880 cum ali 0 1110d0 0mp08ita ad versum her0idum apta fieri n0n

B. Sedund igitur l000 de mutati0nibus qua c0mposit0rum pars p08teri0r subeat, disputabimus. r natura secunda partis adiectiva c0mp0sita in tria genera disiungenda sunt, pr0ut aut in substantivum aut in adiectivum aut in sermam adieetivam

a veri, ductam Xeunt. I. se adieetivis e impositis quae in nomen substantivum exeunt.

q. 11. In universum haec lex valet, ut substantiva 1101140vis adiectivi suffixis augeantur sed nihil mutata parti pri0ri subiungantur. Attamen pauca V0cabula inveniuntur, quae cert0s adiectivi exitus 988umpserunt; de quibus in extrema uiu capitis parte di 88eretur. Iam Ver 110 0mnium Substanti V0rum exitu tales ruit, qui etiam pr adiectiv0mm 0rminati0nibus valere p08sint. Sed substantiva seminini t neutrius generis saepissime in ma80ulina translat mari debent; quin etiam n0nnulla maseulina ut in genera lesecti 08sint, levibus mutati0nibus amemntur. Quae cum ita sint, substantiva r Variis terminati0nibu respieienda sunt, atque quibus mutati0nibuS

Substantiva prima et secundae deelinati0num in , , ος, o cadentia 110nnullis tantum exceptis milia, exitum 388umere 80lent . . certam exi0nis terminati0110m in finitimi maseulini exitum c0mmutant; quare nomina masculina nihil mutantur, seminina et neutra vero G0ng in breve o mutat et x litera abieeta litteram assumunt. Antiqui tu exitu ος, , ον arcte c0haesi8ge et ex adiectiv0rum exi0ne in genera ς, η, ν 0g

30쪽

n0scitur, et ab h0minibus doctis ammiatur qui sermas primitivas RS, , a fuiSSe X 0ctrina grammaticae c0mparativae d0cent. Secundum regulam quae p08teri0re temp0re de adiectivis e01 p08itis Valet, genus masculinum etiam seminini vicibus fungatur 0p0rtebat quamvis haec regula H0mer Π0n ign0ta sit, tamen haud pauca 00mp08ita serma seminina expresserunt, atque inn0nnullis simul utriusque generis se a feminini J0c usurpatae sunt. Sed certa lex Vari usus statui 0 p0test iam

exempla Sequantur: ος ζύ- θεος ευ- πεπλος, τερπι- κεραυνος, χρυσώ-θρονος, μεγή - θυμος, βροτο- λοιγος ευρύ- χορος, Ἀρκεσί-λαος.

λύκη, κυνύ- μυια ibi igitur substantivum seminini generis nihil mutatum parti pri0ri subiunctum est, quia id genus v00abulas0lis laminini addi 0lebant. Eadem e0mp0nendi rati 0btinet

in neutrius generi e0mp08it ἀμφι- κύπελλον, qu0 cum una v0ce sua c0niunetum legitur. Omnia huius generis c0mp08ita accentum in antepaenultima p0rtant. N0nnulla substantiva in cadentia ubi c0mp0nuntur litteram 88umunt haec Ormati pri8stae vetustatis pestiem prae se ferre Videtur namque adieetiv0rum ill0rum usus apud H0merum peranguStU8 St, neque p08teri0re temp0r reeentia id genus c0mp08ita fieta sunt. mnia huius c0mp0siti0nis adiectiva in masculin tantur genere p0sita inveniuntur, accentum ver in paenultima p0rtant. εὐμμελίης, ἁργυρ0δίνης βαθυθίνης, λεχεποίης, μενεχάρμης, ἱππιοχαiτης his 10stabulis etiam c0m-p0Situm κυανοχαῖτα adnumerandum, in qu pro serina i0nica in ης ae0lica in caden eXpreSSA St. Substantiva primae deelinati0nis in ης terminata si cum alter v0eabul e sinuntur, nullam mutati0nem Subeunt. ἀπι-