De adiectivis compositis Homericis. Dissertatio ..

41쪽

πποδ-a aliis, quippe quae cum vere participii βάς, βαττύς,

τιθείς, τιθέντος in fine mnin e0ngruant hue etiam semininum πρόφρασσα pectare videtur, qu0d a Verb0 προφραίνω pr0sectum Dymae προφρατ ια 000 dietum est Sicut χαριεν ια in χαρίεσσα transiit tum masculinum προφρας suspicandum esset. Sed femininum πρύφρασσα etiam ab ips πρόφρων deScendere p0tuit; nam λίων, soντος, λίαιτ α λεαν- ια 0cument sim in 110minibus in m cadentibus stirpem graV0mox praeter stirpem debilem v lim exstitisse; 0c 0sit0πρύφρασσα legitimum femininum e0mp0siti πρύφρων est suffix0ια stirpi primitivae προφραντ subnex0. 0nfer quae ense Ip. 120. 0 00 adiectiv dixit. Deinde n0 nulla substantiva et adiectiva n0bis respicienda sunt quae tirpi verbali in sumxum subneetunt; sunt autem

a radice Fιδ-), ἐπι- βῶ- τωρ, δι-ύκ- τωρ qu0d 0rissimum c0mp08itum Metaplasmes in sequndam Meelinati0nem transiit διάκτορος. Femininum o-χgaιρα a Verb0 sm duetum cum pr0ιο- ναρ- ια dictum Iit, ad masculinam sermam oχεωρ mihi spectare videtur Resp0ndent haec v0eabula latinis in t0 cadentibus, qu0 suffixum 110mini per80na agentis n0ti0nem iniungit διάκτορος Ver eandem amplificati0n0m perpessum videtur esse atque latina participia futuri activi in rus cadentia, quae a n0minibus in t0 descenderunt terminati0n us addita. Ρ0rr0 01 multa adiectiva e0mp08ita qu0rum par p08teri0 Vesebum est adiectivi suffix μων instructa sunt. μεθ - - μων ἐζημι, - α-νο - μων, - δα - μων δύω, δαηται d- τλη-μων τλη ναι πολυ- τλ - μων. Η0 8uffixum lim μαν fuisse ex lingua sanserita i0gn0se Hidet, ubi mant casibus gravissimis, mangravi0ribus, at denique levibus inservit. Iam unicuique perspicuum erit suffixum illuc eum a terminati0ne substanti v0rum neutrius generis et eum terminati0ne mi adiectiv0rumc0mp08it0rum quae a neutris pr0laeta sunt arctissim amnitatis vinci c0haerere. Attamen illa e0mp0sita ab his Seiungenda esse quisque facit, n0bis assentietur cum alter0rum sermati ad substantivum alter0rum ad verbum pectet.

42쪽

Τum etiam mi , io Suffixum quibusdam sermis verbalibus additur exempli gratia asser ura-μfμν-ων θρασυ - μέμν ων, περι-κτι-ειν, quae ad ἔμον et Stirpem τι spectant. Feminina

mationis speciem prae se ferre videntur derivati0nis terminati0neύων suffixa. Deinde etiam 110nnulla participia eum saepius iisdem n0minibus vel adverbiis subnecti s0lerent in e0mp0sita adulterina transiere. Sic e0mp08ita ευκτίμενος, βαρυστενάχων,

flexi0nis sequenti parti praefixa esse denique verba antiqui8Sim0

43쪽

l. 21. In uniVersum haec lex valet, ut res quam v0eabulum p0sterius igitis det pri0re accuratius describatur vel ut planius dicam si signifieati0nem e0 1908it0rum respieimus in l0nge plurimis partem pri0rem e p0Steri0re pendentem e0gn080imu8. In iis tantum e0mp08itis quae a veri, indipiunt paucisque aliis ord inversus btinet. Ex 0teris v0eabulis tria tantum inveni, in quibus p08teri0r pars e pri0r pendeat sunt autem haed ποδήνεμος, θυμολfων, κυδιάνειρα.

44쪽

p088088iV0rum, biecti V0rum appellavit, quam appellati0nem ad0ptemus liceat. l. 22. Priusquam ver ad Singulas e0 08it0rum cla88e accedamu8, pauca de praep0Siti0nibus praemittenda sunt. raep08i-

0nes enim aut casuum struetura cum Sequente40mine e0niunctae

sunt, aut adverbii l0e p itae. ἀμφί ad uti unique finem vel in utramque partem rei alicuius pediat; μφικύπελλον ἔπας appellatur, qu0 in utraque parte κυπελλον praebet ἀμφιβρύτη 389 σπίδι additur, qua t0tum e0rpus a capite Sque ad pedes tegit. μν κη τι - 433 ea n0cti par V0eatur, quae hine sideribus e00lestibus illine illucescent die illustrata est, resp0ndetque mi e parte n08tr0 Melielit. Quae vis prae-p0siti0nis ἀμφί etiam e ceteris e03 08itis elare c0gn08ditur; A 103, φρόνες ἀμφιμήλαιναι 5 181, ηας ἀμφιελίσσας is 393, ἀμφίδρυφοί εἰσι παρειαί. N 709, ἀμφιδρυφῆς ἄλοχος A 5, ἀμφηρεφόα τε ναρέτρην A 0, κεφαλαιτρεῖς ἀμφιστρεφίες.

λτι aliquid ex adver80 08itum esse ignificat αντεξιος. deinde eum res, quae ibi p90ni 4088unt, etiam pare e88 80leant, αντί eum n0minibus e01 08itum saepius e0mparati0nem v0 abes iniungit. ἀντίθεος qui adver8us deum p0ni 40tes i. e. qui de par est. ἀντιάνειρα Vir e0mparanda.

τιτος, ἀνύποινος.

inveniatur delude adverbialiter p0situm aut m0tum in aliquem l0- cum indieat ἐπιβλῆς, ἐπίδρομος, πῆλα δε aut n08tris adverbiis

45쪽

πρύπας, qu0d 0mni u8que ad extremam partem H 0tare videtur. πρύπαν μαρ et mnis innin die8. προπάσας νῆας 493 mnes innin naV08. περὶ primum quidem ad 0tum circuitum pectu περ δρομος, περιβεστος, περίπατος, περίρρυτος, περίσκεπτος alia; deinde translate p0situm 1108tr0 40hr 0mparari p0teSt. Περιδίξως, περικαλλὴς περικάμμορυς, περιπευκῆς.

παρὰ aut aliquid iuxta vel praeter aliquam rem Sse, aut in bliquum se significat deinde etiam latin c0ntra resp0ndet.

παραιβάτης, παραπλήξ, παραίσιος.

κατὰ ubi translat dictum est perlaeti0uem atque ab80luti0110m rei vel eti0nis aliquius inu0tat arύθν ος Saepe etiam latin sequndum verti p0test κατακαίρως, ita ut pr0xim0 adverbi παρὰ pp08itum sit. Ceterarum praep0siti0uum n0li 0 in c0mp0sitis nihil vel parvum distat ab ea, qua alias rnatae sunt quare ea hic Silenti praetermisimus. 0 unum addidebet, etiam alia praep08iti0ne praeter επὶ in quibusdam c0m-

47쪽

pri0ra enim ex c0nsuetudine graeci serm0nis tempus significant serma adiectivi, ubi n0s adverbiis utimur; cester in βοιος cadentia pretii uesi0ne ruata sunt. Reliqua huius rdini c0m

50쪽

epist. γλαυκῶπις MinerVae epith. κυανῶπις si . .), κυνῶπις, ἴππουρις L.), κυανοπρώρεως I 299. l. 26. IV. In 0mp0sitis a Verbesincipientibus partem Seeundam e priore pendere n0 m0d0 0n mirum Videbitur esse, sed