De adiectivis compositis Homericis. Dissertatio ..

31쪽

Accentus nisi eri suffix inha0ret, quantum pr0 quantitate xtremae syllaba seri p0test, retr vergit. De exi0n ill0rumc0mp08it0rum in universum 110tandum si ea ad similitudin0mp08teri0ris substantivi in casus flecti, eandemque sermam in masculin et feminin generibus usurpari genu neutrum i lenti praeterire p08sumus, quippe qu0d iusquam inveniatur. Inc0mp08itis ἀρτι-πους, ελλή-πους serma 110minativi, ut metr0 her0ic apta fiat, in o debilitatur. Substantiva in cadentia saepiu et ρῆν 0 Semper

ubi c0mp0nuntur in m et φρων tranSeunt; ea Ver Π0mina, quae is terminati0nem habent, eam etiam in c0mp08iti retinent. φθισ- ρ ρη - νωρ, dy-ήνωρ, πρύ-φρων, ταλασί-φρων, μελλτρων, ἐπι-ίστωρ ἴστωρ), επ-αμυντωρ ἀμυντωρ) adiectiva in φρων exeuntia Xcepi un0 0eabul πρόφρασσα eandem Dymam etiam in genere feminin retinent. Sed cum terminati m 80li generi masculin c0nveniat, substantiva in P, ubi semininum quaeritur, ingularem 1 0rmam in /ρα 0rmare 80lent. ἀντιύνειρα, βωτιήτειρα, κυδιάνειρα, καλλιήνειρα quae Drnia esita explicanda est, ut ια suffixum semininum stilii pirimitivae re suffigeretur, atque ερια meta thesi litterarum in ιρα mutaretur. Hae laminina accentum in antepaenultimam retraher 80lent. Ex pr0xima v0dalium ' et in affinitate apparet, prisc tempore in his n0minibus a pro ε exstitisse a pr0Det quidem stirps φραν etiamnunc ex dativ0 900lic φρaσί et Verb0 ευφραίνω m ευφρανιωc0gn08ci licet terminati0nem a ver ut inveniamus, ad linguam Sanseritam 110bi requi rendum 8t, in qua r 00alis una aucta in a mutari 80let. AE terminati simplicis in his e0mp0sitis SerVata Si δυς- μήτηρ, μηλο- βοτήρ, οἰνο- ποτήρ, atque haec qu0que c0mp08ita, Si seminin0 pus est, 1 iniam ειρα pr0gignunt πουλυ - βότειρα. Ea 0mp08ita quae simplicis terminati0nem ρ retinuer0, 0n tam adiectiva quam substantiva putanda Sunt.

Substantiva neutrius generis in o cadentia ubi c0mp0nuntur exitum M praebent. περι-καλλὴς δυ κλε , θεο-I ειδής,

32쪽

αἰμα Ἀνδρ-αίμων, κακo- είμων εὐμα ἀν- είμων, φιλο- ast μων παῖ μα). Pr0feci quidem primum uspiei0nem n0Stram movere p0teSt, qu0d terminati0nes illae, quarum altera in ματος altera in Moxo desseetitur, pr0xima c0gnati0110 0niunctae appellentur; ed revera a gen0re tantum discrepare latina lingua auxili v00ata statim extra dubitati0uem p0nitur. Namque Substantivi graesti in μα, ματος exeuntibus v000 latinas in men minis resp0udere et e singuli V0stabulis ovos a m0men 00g-n0Scitur, et grammatica e0mparativa dem0nstratum St; unde stirpem primitivam mant fuisse appar0t ex qua lingua latina graVi0ren f0lmam men, minis graeca levi 0rem μα, ματος ibi pessuliarem elegit. Suffixum mant tiam nune ex iis substanti-Vi c0gn08citur, quae terminati0uem m0 0 0eali addita in mentum amplificavere, Veluti tegmentum, m0mentum, mamen tum in per80nalibus ver substantivis utraque lingua gravem formam SerVavit, cui rei d0eumeni sunt n0mina δαίμων et Xerm0. Eandemque i, ausam etiam neutra in a cadentia ubi c0mp0nuntur terminati0nsem gravem inditure debent; μαν

33쪽

stantiva tertia dedit nati0nis syllabis o et η stirpi additis in

34쪽

ονρύν-ιος. an dubitari licet 001 0sita in o ead0ntia huic e0rdini adnumeranda int, an in sequentem classem reiicienda. verum etiamsi adtesstiva θύνιος, δως cetera reperiantur, tamen si t0tam c0mpositi0nem et 110ti0nem V0cabul0rum respeXeriS, ha00 0mp0sita de substantivis descendisse males, quam ut ab adiectivis riginem trahant. lurima huius hi mali0ni 00m-p0sita J0ei vel temp0ris n0 0n instimet sunt veluti ἐναρίθμως, ἐνυπνιος, μεταδήμιος, μεταδήρπως, πηοῖος, μογάστριος alia, vel ut planius dicam, 10minem se rem aliquam ad certum J0cum Vel tempus speetare significant quare relati0ni Vis usefix ως inesse videtur in V00abulis δυωδεκύβοως, τεσσαρύβοιος suffixo m pretii significati e0mp0sitis iniungitur. Iam 80lumc0mp0Situm ἐπεχησως restat 00dem sumx to instructum finis stirpis τε Ver0, cum quinque syllaba breves mela her0i00

eludi 0test, qu0d eadem suffixa pauli infra tiam radicibus verbalibus addita videbimus. Tum εις suffixum sa0pius declinati0nis stirpi subneet 80let ut 0pia n0U0nem adiectiv in

35쪽

2 se adieetivis ompositis uurtini pars posterior adieetivum est.

15. Adiectiva in e0mp0sitis nihil mutata parti pri0ri

subiuncta sunt exceptis v0eabulis in D cadentibus aestentus qu0que in plurimis e0mp0sitis idem manet atque in simplicibus fuit.

quippe qui terminati0ni quasi pr0prius inhaereat. In iis Ver e0m-0psitis, qu0rum implicia t0num in prima syllaba 0rtabant, t0nus retr0 tractus est. νμπλειος πλεῖος εμπλεως, σέμπας πῆς)πρύπας, πύμπρωτος πρῶτος πολυ-ιδρις ἴδρις). Deinde etiam moti 0 her0ic aliqua rati habunda st namque eius dactylici gravitat mihi factum videtur, ut πρύκλυτος et παμποίκιλος Simplicium aeeentus κλυτος, ποικίλος in antepaenultimam retraherent; eandemque b ausum πικρύς ne c0mp08iti πολί- πικρος 10nus

nimis disereparet ab leti her0ie ultima accentum in tertiam syllabam reiecisse videtur. 0inde n0mina pr0pria excipienda sunt in his nim aestentus semper in antepaenultimam r0trahis0l0t 'χρη φιλος, Ἐρ θοος, Ἐλκὰ ος. A diectiva in D eaduntia ubi e0mp0nuntur in mutantur, et feminina a mutati0n afficii tur ut 0num in tertiam syllabam retrahant. χαλκοβαρής, χαλκοβάρεια, γυμηδής, ἰν0βαρής, ποδώκης, μελιηδής, ἀμφιδύσεια, Ἀποδύσεια in ποδώκης a centus in paenultimam transferri debebat qu0d aput adiectivi

δκυς pr0ductum est infra enim Saepius 110bis ecurret, hane V0calem sibi adeuntum agitare. Denique pavea e0mp0sita hicn0tanda Sunt, qu0rum simplicia nusquam inveniuntur die haec ενδιος latin n0mini , dies 'nitimum interdiu, ιο-, εμπαιος peritus, callidu8), περιμ ειυς et ἀμαιμάκετος. 0ViSSima c0m-

36쪽

intelligi 0ssent, nisi accentu activa n0ti elar indieata esset, Sunt autem haec: Ἀκηβύλος, Ἀκατηβύλος. ἐλαφηβύλος,

38쪽

habent; attamen haud pavea intransitiva verba 00dem suffix0

βα vj m). ἐς Suffixum pr0prie quidem semper accentu rnari debet; attamen pauca c0mposita inv0niuntur, qua accentum in

39쪽

Stirpes in v0calem eadentes v0ealem pr0ducunt veluti:

De verb0 τελgm vix dubitari p0test, cum a substantivo τέλος ductum sit, hicis lim exstitisse qu0d inter duas vocales p08itum p0stea evanuerit; et cetera qu0que stirpes antiquitus dentali vel sibilante terminatas fuisse iustis de causis e0nit eiendum St. Sed eum ad hanc quaesti0nem 80lvendam etiam linguae amnes auxili v0eandae sint, et ne sic quidem tota res bene absolvi 08sit eam paucis his verbi a n0bis tactam esse quaesone m0leste patiaris. Omnia huius sermati0nis adiectiva accentum in antepae- mltima p0rtant; nam du0 0cabula συμφερτός et πιεικτος quae s0la huic legi repugnare videntur Π0n tam c0mp08ita sunt sed ex verbis c0mp0sitis συμφέρω et ἐπιείκω pr0fecta. l. 19. Quart generi ea adiectiva c0 0sita adnumeranda sunt, qu0rum par p0steri0 Suffixi της et τις rnata est haec suffixa adiectiv per80na vim attribuunt; tenim της masculino τις seminin generi inservit iis stirpibus quae in c0n80nantes exeunt, Saeptu V0calis annectitur in plurimis verbis haec v03

40쪽

calis pr0 0niuncti0nis vinet habenda est, cum aliter ης Suffigi 11011 0880t 110nnumquam ver etiam metri causa inserta videtur, ut duae syllaba breves pr0xima exstarent: νφι- βρεμ-f-της, κατη-βελ- ἔ-της ἐριβρεμ ἔτης, ἐερ0 -

Adiectivis in o cadentibus simillima sunt ea c0mp08ita, quae radici gravio litteram addunt, a quibus in e tantum disserunt, qu0 tertiam declinati0nem sequuntur haec qu0quelarinati ad pri8dam antiquitatem spectat: - γνῶς ἀ- γνῶτος, ἐπι- βλής, επι- βλητος, -κμης, ἀκμηr0ς, - ὁμῆς, - ὁμῆτος alia accentum ultimae inhaerere b extrema syllaba pr0du