장음표시 사용
11쪽
.8 De sacris Ecclesiae Conciliis.
gatos praefuisse Conciliis, Imperatorem vero minime nec per se, nec per
Prob. ant. I. Per se Praeses sitit Romanus Pontifex occidentalibus omni-hus , excepto Tridentino, ut constat apud omnes; orientalibus vero per Legatos, ut sic ostenditur ; nam praefiut Nicaeno Ι. S. Silvester per Ostim , Visum, & Vincentium Legatos a se mill os; Constantinopolitano I. praefurtDam Ius per Nectarium Constantinopolitanum Patriarcham, non missimi quidem, sed sui loco praesidere permitium , vel ut probabilius opinantur alii, per Timothcum Alexandrinum; Ephesino I. & Cecumenico III. praefuit c Oelesinus I. per Cyrillum Alexandrinum, deinde per Arcadium de Proiectum Episcopos , & Philinum Presbyterum; Chalcedonensi Concilio praefuit S. Leo per Paschasivum & Lucentram Episcopos , Bomfactum de B Iilium Prcsbytcros; Constantinopolitano II. oecumenico praefuisse dici potest Vi ιlius per Eutychium Constantinopolitanum Patriarcham , praesidentiam Vigilio ultio olferentem, & nihil in Concilio definiri patientem ,
nisi prius lectis Vigilii epistolis, & csus praehabito consensu; Tertio Concilio Constantinopolitano, cecumenico sexto, praefuit Agatho per Theod rum S Gregorium Presbyteros, Ioannem Diaconum, & Constantium Subdiaconum; Septimo Cecumcnico Nicamo secundo praefuit Adrianus I. per Petrum S. Sabae . Romanae urbis Abbatem, & Petrum Archipresbyterum 3 in octavo denique cecumonico , seu Constantinopolitano quarto praefuit Adrianus II. per Donatum & Stephanum Episcopos , & Marianum Diac num : Tridentino vero occidentali, & cecumenico omnium ultimo pra suere primo nomine Pauli III. tres Romanae Ecclesiae Cardinales, videlicet Ioannes Moronus Episcopus Praenestinus, Marcellus Presbyter, & Ruina dus Paulus Diaconus, natione Anglus; nomine vero Iulit III. post obitum
Pauli III. praefuere Cardinalis de Crescentio, Sebastianus Pighion Archiepiscopus Sipontinus, & Alositus Lippomanus Veronensis Episcopus; & tandem post obitum Iulii, praefuere quatuor Cardinales alii, nomine Pii IV. videlicet Hercules de Mantua , Hieronymus Seripandus, Stanis laus Hostas ,& Ludovicus Simoneta.
Ergo ex hac antiqua & constanti Ecclesiae praxi constat, Romani Pontificis esse, non Imperatoris , generalibus praesidere Conciliis. ObJicies I. in primam partem. Quatuor priora cecumenica Conciliasiere ab Imperatoribus convocata, videlicet Nicaenum I. a Constantino , Constantinopolitanum I. a Theodosio seniore, Ephesiinum a iuniore, &Chalcedonense a Martiano; ergo non Romani Pontificis, sed Impcratoris est cecumenica convocare Concilia. Resp. I. neg. ant. Nullum enim est assignabile vere cucumcnicum Concilium, quod fuerit a solo Imperatore, re non a summo Pontifice, vel de illius consensu tacito , vel cxpretio , aut saltem illo minime inconsulto convocatum, ut facile singula percurrenti patebit; nam I. Nicaenum I. non a Constantino solo , sed a Constantino & Silvestro congregatum His se constat ex sexta Synodo, act. i8. ex Rulfino, lib. Io. his . cap. r. dicente illud a Constantino congrcgatum, ex senten'tra Sacerdotum, oe nominatim Silvestri. 2. Constantinopolitanum I. non a Theodosio seniore, sed a Damaso Romano Pontifice, Theodosii senioris opera convocatum, satis indicant ipsi Concilii Patres, in epist. ad Damasum , dicentes t Mandato literarum 4s periori anno, a vestra rexerentia ad Ductissmum Imperatorem Theodosium
12쪽
missarum, ad iter dumtaxat constantinopolim usque faciendum nos praeparo mas. Testantur & vetustissimi Vaticanae Bibliothecae codices, expresse sic dicentes : Sententiam de damnatione Macedonii σ Eunomu Damasus e firm τι praecepit, etiam in sancta 'cunda Synodo, qua praecepto σ auctoritate eius apud Constantinopolim celebrata est. a. Ephesinum I. non a Theodosio juniore & Valentino , sed eorum opera a Coelestino I. indictum, colligitur ex Coelestini ad Curillum Alexam drinum literis , imo & ex ipsa Concilii relatione ad Theodosii im Imperat. milia act. 3. sic dicente i Haec , antequam hac sanctit a Synodus convenis ret, Coelestinas L magna Roma viscopus per literas suas indie erat, Cyri loque sanctissimo, Deoque dilectismo, magna civitatis Alexandria viscopo, ut suas vices subiret, commiserat. . Chalcedonense, non a Martiano, sed a Leone Magno indictum comstat , ex epistola Martiani ad Leonem , ante Chalcedonense Concilium posita, qua rogat ipsum ut veniat, & ipse Concilium faciat; vel si venire nolit, per literas significet quid agi velit; & ex ea isdem Leonis ad Martianum epistola, ubi ait : Literas dedimus ad fratres, oe coepiscopos nostros , iisque Concilium generale indiximus. Inio & ex ipsius Concilii Chalcedonensis facto, non permittentis Dioscorum inter Episcopos sedere , quia aliam celebrare Symodum fiterat ausus absque S. Romanae Sedis assensu, quod nus quam licitum, nusquam factum, conclamarunt omnes Concilii Patres. Quis ergo dicet ab Imperatore solo, non a Romano Pontifice convocatum Concilium illud, vel ante illud, aliquod oecumetricum aliud pcum clare & mani seste Pronuntiet, Id nusquam licitum, nusquam factum. De caeteris sequentibus Conciliis Orientalibus dubium sere nullum ; s, tetur enim quisque peritus quintum oecumenicum a Vigilio, sextum ab Agathone, septimum ab Adriano I. de octavum ab Adriano II. Romano Pontifice convocatum. De Occidentalibus, constat in iis per seipsos Romanos praefiuste Pontifices, Tridentino cxcepto, in quo varii praefuere Legati. objicies x. Concilia particularia Galliae, Germaniae, Hispaniae, non ab alio, quam a Regibus fuere convocata , & tamen pessim corum Cainnones observat Ecclesia; ergo supponuntur rite convocata. Resp. hujusmodi Concilia non fuisse a Regibus convocata propria auctoritate . sed de consensu vel Romani Pontificis, vel Episcoporum nationalium a& potissimum Primatum aut Metropolitanorum. Objicies 3. in χcundam partem. In primis orientalibus Conciliis se per praefitere Imperatores, vel eorum Legati, & nusquam summi Ponti. ces; ergo Imperaroris est, non Romani Pontificis, generalibus praesidere Conciliis. Resp. nea. ant. Id enim luris non habent Imperatores, sequo non habere satis testatus est religiosissimus Imperator Constantinus in primo Nicamo Concilio, cum in eo nedum minime praeesse Concilio , sed
nec in eodem, quo Episcopi Ioco, sedere voluerit, & publice prosessus fuerit se non Episcopos judicare, sed ab Episcopis judicari debere. Quod
si primum locum materialem in Conciliis interdum tenuerint Imperat res, tenuere non ut Iudices & definientes, scd solum honoris causa; iton
ut Concilii Praesides aut Iudices, sed ut de sensores ac tutores.
13쪽
1o De sacris Ecclesiis Conciliis.
Quanam personae sint ad concitium vocanda. 5 Ciendum est quadruplex hominum genus Conciliis intercile posse; alii enim intersunt ut Iudices habentes suffragium decisivum , ut Eeiscopi; alii, ut Iuriscontati, habentes suffragium consultivum, ut viri docti; alii ut Ministri, seu ut ministernini impendant aliquod Concilio, ut Notarii sive Scribae , janitores , & alii similes ; alii denique intersunt, ut
Concilii defensores, caventes ut in eo pacata fiant omnia, eiusque decreta executioni mandentur , ut Principes . His ergo ita politis, quaeritur, quinam de jure, vel ex Privilegio sint ad Concilium, ut Iudices vocandi, seu ut habentes siuffragium decisivum. Circa quod varia sunt haereticorum figmenta; volunt enim aliqui, ut Lutherus, de cum eo Protestantes caeteri, Omnes peritos etiam Laicos ius habere suffragii decisivi; alii, ut Brentius de Calvinistae, solos electos, utpote solos ad Ecclesiam pertinentes ; opinantur alii omnes nedum Episcopos , sed etiam Presbyteros curam animarum habentes, sive Parochos, este ad Conciliiun de iure vocandos r contra quos, aliosve quosciunque
iure debeat ces; σ ex consuetudine Cardinales; Abbates xeris oe Religionum Generales ad genera- ex privilegio.
Cφης i '' Prob. prinia pars. I. ex communi Ecclesiae praxi, qua constat in an liquis omnibus Ecclesiae Conciliis, solos Episcopos tanquam Iudices d definientes subscripsisse, hac utendo sormula : Ego Episcopus definiens sub-
a. Ex illo S. Cypriani ad Iubaianum dicentis : Ecelesiam , ac consequenter Concilium repraesentans Ecclesiam, In Episcopo esse. 3. Ex illo celebri Concilii Chalcedonensis Patrum dicto i Mitte foras superfluos, Concilium Episcoporum est. Ergo si soli ut Iudices antiquis interfuerint Ecclesiae Conciliis Episcopi; si in Episcopis sit Ecclesia, de Coimcilium repraesentet Ecclesiam; si Concilium denique sit Episcoporum , soli de jure ad Concilium vocandi videntur Episcopi, ut Iudices, suffragiumque decisivum habentes. Prob. a. ratione fundamentali. Ut quis sit ad Concilium de iure vocandus ut Iudex, iurisdictionein spiritualem in foro externo habeat necesse est ; cum in Conciliis vel damnari soleant haereses contra haeretiacos, vel condi Canones pro reformatione morum & disciplinae, vci pruvatorum Episcoporum , aut aliorum privatae causae judicari; qui omneSactus, sunt externae iurisdictionis actus; atqui soli Episcopi, de nulli alii, sive Parochi, sive Docti, sive Imperatorcs , sive Reges , de cuiuscu*quc alterius dignitatis Laici habent huiusmodi iurisdictionem ; ergo Episcopi soli, de nulli alii sunt de iure ad Concilium , ut Iudices vocandi . Prob. I. Cum Concilium sit Ecelesiae repraesentatio , ad illud hi solusendDisiligod by Corale
14쪽
sunt de iure vocandi, per quos possit Ecclesia repraesentari, seu in quibus est Ecclesia i atqui hi sunt loli Episcopi, cum dicat S. Cyprianus r Ecclesia est in Episcopo. Ergo hi soli sunt de iure vocandi; ex privilegio vero , &ex consuetudine Cardinales non Episcopi, Abbates, & Religiosorum ordinum Generales; ut sic . o. Prob. secunda pars. I. de Cardinalibus; nam Cardinales, vel sunt Epi- .. E . 'scopi, vel non; si Episcopi, sunt de jure vocandi, quia Episcopi; si non iune.
ssint Episcopi, sunt etiam ut Cardinales, si non de jure, saltem ex consumtudine usu recepta & approbata, pariter vocandi; & merito , I. quia ut Cardinales & Papae collaterales, licet non Episcopi , sunt ipsis Episcopis maiores ob amplitudinem suae dignitatis, di assistentiam , ut habetur ex cap. Volua de iudic. m 6. oe ex Clement. Pastoralis eodem titulo . 2. Quia Cardinales suis in titulis jurisdictionem habent Episcopalem , ut constat ex cap. Idque de maior. σ obedient. Ergo si non de jure , saltem ex consuetudine iure merito recepta vocandi; imo & Abbates, & Religionum Generales, ut sic Prob. tertia pars. I. quia id ex praxi & consuetudine constat. a. Quia ς illud ipsa suadet ratio; nam ipsi Abbates, & Religiosorum ordinum Geta Pr ν ιςS nerales sunt Superiores fidelium exemptorum a jurisdictione Episcoporum; ergo cium Concilium generale sit universalis Ecclesiae repraesentatio, & ad
illud vocandi fini de iure Episcopi, ut sibi subditos repraesentent fideles , ita & ad illud vocari debent Abbates , & Relieiosorum ordinum Generales Superiores, ut sibi subditos fideles, & ab Episcopis non rema semiatos , quia Episcopis non subditos, repraesentent, & in quos jurisdietionem quasi Episcopalem habent; & quia huiusmodi iurisdictionem quasi Episcopalem , illamque ab Episcopis exemptionem ex privilegio , non de iure tenent; ideo non do Jure, sed ex privilegio ad Concilium ut Iudices vocandi.
Obiicies i. In Concilio generali Apostolico, pro determinanda Legalium cessatione Ierosolymis habito, quodque cieterorum debet esse Conciliorum norma, interfuere non solum Apostoli , sed etiam Presbyteri omnes, juxta illud Actuum, cap. I s. vers. 6. Comenerunt Apostoli, O seniores videre de verbo hoc, ubi nomine seniorum, intelliguntur Presbyteri curam animarum habentes; imo interfitere & Laici, ut colligitur ex comtextu sequenti r Tunc placuit Apostolis oe senioribus , cum omni Ecclesia rcrgo non soliim Episcopi, sed citam Presbyteri, presertim curam animarum habentes, seu Parochi, imo & alii viri docti, licet Laici, sunt ad Concilium ut Iudices vocandi. Resp. perm. ant. neg. conseq. Ratio est, quia licet hi omnes interfuerint Concilio praefato, nIn tamen eodem modo seodcmque iure, Sut Iudices; nam Apostoli interfuere ut iudicarent, juxta illud Iacobi ibidem dicentis: Propter hoc ego iudico, oee. Sciat TeS ut consultarent di inquirerent, juxta illud, Et cum magna disquisitio fieret ; caeteri vero Laici, ut tacerent & acquiescerent, juxta ulud, Et tacuit omnis multitudo . Et hoc idem in caeteris Conciliis fieri consuetum est; Episcopi enim, caeterique habentes ex consuetudine , vel ex privilegio suffragium decisi-vum , intersunt, ut 3udicent & definiant; alii viri docti, ut consultent &inquirant; caeteri Laici, ut taceant & definitionibus acquiescant. Resp. a.
ibi per ly Seniores intelligi tam Episcopos quam Presbystros, iuxta illud
Petri epist. I. cap. ultimo, vers. I. dicentis: Seniores ergo, quι in vobis sunt,
15쪽
Septem genuina Α-postolorum Concilia sunt.
I 2 De sacris Ecclesie Conciliis.
objicies a. Causa communis communibus votis est ab omnibus tractam da ; ergo cum causa fidei, quae solet in Conciliis tractari, sit Christianis omnibus, etiam Laicis, communis. ab iis omnibus est in Conciliis tractanda; ergo. Resp. dist. ant. Est ab omnibus tractanda diverso modo ;conc. Eodem modo; ne . ant. & conseq. Licet enim causa victoriar sit a toto Exercitu promovenda, non tamen eodem modo ab omnibus, sed a ducibus, ut praecipientibus & dirigentibus ; a speculatoribus , ut vigilantibus & inquirentibus; a militibus vero, ut pugnantibus: ita & fidei causa est ab omnibus tractanda; & reipsa in Conciliis ita tractatur ab omnibus , sed diverso modo r ab Episcopis nempe, ut Iudicibus definientibus; ab aliis non Episcopis, sed peritis & doctis, ut consultantibus N inquiremtibus; a Laicis, ut audientibus & acquiescentibus.
De sacris Apostolorum Conciliis.
APostolica Concilia voco ea, quae a Iudae Iscariotis obitu. & S. Mathiae in eius locum per electionem accessu celebrarunt Apostoli; quorum aliqua fuere proprie dicta, alia improprie & late sumpta tantum , licet omnia Ierololymis habita , uno excepto Mileti congregato; suntque numero septem, ista videlicet,
gilem Ecclesiae curam, anno 38.
no 38. De quibus singulis ut hic fictus inquiramus, eaque vere extitisse, &quid in unoquoque gestum sit, summatim hac in Sectione videamus, sit
De primo Apostolorum Concilio, anno 34. Pro eligendo Mathia loco proditoris Iudae. Concilium istud vere Apostolicum esse & Ierosolymitanum , hoc est ab Apostolis , & Ierosolymis aliquando celebratum , non aliunde melius constare potest, quam ex Actuum Apostolorum cap. I. Veri. I . ubi cxpresse dicitur, quod dum in coenaculo Ierosolymis reclusi, pro 'Diqiligos by Corale
16쪽
lam a Christo Iesu Spiritum Sanctum expectarent Apostoli omnes, caeterique Christi fideles , tunc , hoc est , in diebus illis exurgens Petrus in me dio fratrum dixit: cerat autem turba bominum simul, ferὸ centum viginti s iri fratres, oportet impleri Scripturam, quam pradixιt Spiritus Sanctus peros David de Iuda , qui fuit dux eorum , qui comprehenderunt Ie1um t qui connumeratus erat in nobis , s sortitus est sortem mini ierii huius. Et hic quidem possedit agrum de meri eis iniquitatis , ct suspensus er uri medius ro' dissus a sunt omnia νscera eius. Et notum factum es omnibus habitantibus IerWalem, ita ut anellaretur ager ille, lingua eorum, Haceldama, hoc est , ager Sanguinis. Scriptum est enim in libro Psalmorum : Fiat commoratio eorum deserta, ct non sit qui inhabitet in ea : Discopalam eius acerptat a ter. Oportet ergo ex his viris, qui uobiscum sunt conSregati in omnι tempore , quo intravit oe exivit inter nos Dominus Iesus , ineιpiens d bapti mate Ioamnis, usque in diem qua assumptus est is nobis, testem resurrectionis eius nobisecum fieri unum ex tuis. Et statuerunt duos , Ioseph , qui vocabatur Barsabas , qui cognominatus est Iustus, oe Mathiam. Et oranter dixerunt: Tu Domine, quι eorda nosti omnium, ostende, quem elegeris ex his duobus unum accipere locum ministerii huius, ct Apostolatus, de quo praevaricatus est Iudas, ut abiret in locum suum. Et dederunt sortes eis r oe cecidit sors super Ma-rbiam, O annumeratus est eum undecim Apostolis. Ex quo contextu manifeste patet, quomodo S. Petrus incipiens sui primatus ossicio fungi, & Ecelenae curam gerere , caeteris Apostolis in coenaculo Ierosolymae congregatis , anno 34. a Christo nato , hoc est post Christi ex hac vita disces liam, de ad coelos ascensum, ac ante Spiritus Sancti de coelo descensum, proposuit unum alium eligendum esse, qui Iudae. praevaricato succederet. Quo audito , itatim oratione praemissa , coeptus electionis processus, duobusque atque dignis in medium statutis , Barsabascilicet de Mathia, eisque sortibus datis , sors cecidit super Mathiam, qui numeratus inter Apostolos, Iudae suscepit Apostolatum. Sed circa illam
Mathiae electionem sorte celebratam,
Quaeritur i. an sortibus proprie dictis hac in electione usi fuerint Apo- sortἰbus stoli. Resp. I. varia esse circa hoc Auctorum placita. Sunt enim qui cen- II L' sent sortes illas non fit ille sortes proprie dictas, sed signum aliquod e cce ' 'lo divinitus lapsuia super Mathiam, puta lucis radium aliquem luper caput Mathiae di Winitus lapsum, quo designatiis fuerit eligendus Mathias; eo sere modo, quo S. Gregorius Magnus lucis radio designatiis fuit olim summus Pontifex ; idque ita censet S. Antoninus I. parte titul. 6. cap. a. ves
columbam aliquam in caput Mathiae de coelo missam , sicut in Fabianum olim dum creatus est summus Pontifex, ut putat Dionysius Carthusianus; vel denique aliquod aliud simile signum divinitus missum , ut S. Dionysius.
Areopag. lib. de Eccl. Hierarch. cap. s. pari. 3. expresse tenet, dicenS : detur mihi Scriptura sortem appellasse divinum illud munus, per quod illi choro sacratit imo insinuaretur, qui esset divina electione declaratus. Resp. a. cum
aliis, Apostolos vere sortibus proprie dictis fuisse usos, i. quia id ipsa
sonant de indicant Scripturae verba i Et dederunt sortes eis, s cecidit sors super Mathiam. a. Quia S. Ambrosius in cap. r. Luc. Apostolos viam cligendi per sortes inusse putat, ne Apostoli electio a mandato esse crepare legis veteris videretur : at in lege veteri e sacerdotibus sorte et, gi solebat unus, qui incensum adoleret ante altare Dei, ut constat de Zacharia Ioannis patre , de quo S. Lucas cap. Iia vers. 9- sic ait : Secundum
17쪽
i De sacris Ecclesiae Conciliis.
eonsuetudinem sacerdotii forte exiit, ut incensum poneret iniressus in templum Domini. g. Quia Apostoli secuti sunt alia Scripturae exempla varia : licenim Saul sorte creatus est Rex , ut habetur I. Reg. cap. Io. vers. 2o. sic
sorte divisa est Terra promissa, ut constat ex Iosue , cap. I s. Ita Cornelius a Lapide in Act. cap. I. Quaeritur a. an licitὰ hac in electione sortibus uti potuerint Apostoli , sicque illam electionum sacram casui ac fortunae committere. Resp. alli malivὸ, I. quia duo eligendi , Mathias videlicet & Barsabas, ita erant merito pares, ut non post et humano iudicio discerni quis eorum dignior esset; atqui cum res ita se habet, ut humano iudicio discerni non possit, recte & licite committi potest sortibus a divina providentia dirisendis , quia tunc hoc non est tentare Deum ; ergo sortibus hoc in casu licite uti potuerunt Apostoli r idque totum colligitur & confirmatur ex S. Αugust. Epist. I 8o. ad Honoratum docente , sorte discendum esse , qui sacerdotes persecutionis tempore in urbibus manere debeant de fidelibus
assistere, qui vero sugere; & sic dicente i Si inter Dei Μmiros inde sit
disceptat o , qui eorum maneant , ne fuga omnium ; ct qui eorum fugiant, ne morte omnium deseratur Ecclesia ; tale quippe certamen erat inter eos , ubi utrique femearit charitate, o utrique placeant charitati; qua disceptatio si aliter non poterit terminari, quantum mih videtur, quι maneant σqui fugiant, forte legendi sunt. r. Quia si sortibus usi sunt Apostoli hoc
in casu, id fecerunt ex spociali Dei instinctu, quo illis tacite promittebat Deus , se suam voluntatem per illas sortes ostensurum , & digni rem ex his duobus designaturum ; sicut olim Dei jussu Samuel sortibus est usiis , ut Saulem Regem crearet, & Iosue ut Achan deprehenderet, Terramque promissam divideret : ita Lessus lib. a. de Instit. cap. q3.
bio 9. & cum illo Corn. a Lap. in M. cap. I. 3. Quia ut volunt alii cum SS. PP. Hieron. in Ionae cap. I. S. August. Ser m. de Mathia, & S. Thoma a. a. quaest. 93. art. 8. ApostolI adhuc rudes & inexperti id fecere ex Consuetucine Patrum veteris Testamenti, antequam recepissent Spiritum Sanctum ; ideoque post eum receptum, id postea non fecerunt in electione septem Diaconorum.
Quaeritur 3. an exemplo Apostolorum sortibus uti liceat hodie in el ctionibus sacris. Resp. nesative, I. Quia tam jure Canonico omnis sors in electionibus Ecclesiasticis est Drohibita, ut constat ex Honorii III. de cretali ad Lucanum Capitulum directa, & s. decretalium libro inserta ti- tui. de fortilegiis , cap. Ecclesia; N in qua sic rescribit praefato Capitulo consultus ille Pontifex , dicens : Ecclesia vestra Episcopo destituta , νos conν
nrentes in unum ut de futuri tractaretis electione Pontificis , unum elegistis ex γobis per sortem, qui tres auctoritate vestra elegit, per quos Nice omnium Lucanae provideretur Ecclesia de pastore, quorum duo tertium , Magistrum P .scιucet elegerunt, quod expresse licebat ei dem secundum traditam d vobis omnibus potestatem. Nos tali examinato procella, lichi nota non careat, quinimo multa reprehensione sit dignum, quod sors in talibus inter It .....electi em de ipso celebratam ad confirmationis gratiam admittimus , fori susum in electionibus perpetua prohibitione damnantes. a. Quia in election, bus Minastrorum Ecclesiae, Pastorum praesertim curam animarum habentium, cligendus est dignior, ut passim docent Theologi, & Conc. Tridentinum Sess. 2'. cap. I 8. de reform. Atqui alius utendo sortibus in electione potest eligi, nec nisi per accidens ci casu sic eligitur is qui judicatur dignior:
18쪽
dignior: unde uti sorte in electione, est electionem casui & fortunae committere ; ergo sortibus in electionibus uti non licet. Dices sorte. Concilii Barcinonensis Patres, anno 399. sub Gregoria Magno congregati, Can. 3. sortium usum in electionibus Episcoporum approbant; ergo perperam hunc illicitum esse dicimus. Rei p. diu. ant. approbant, si casus ita contingat, ut ad Episcopatum propositi, sint ita meritis pares & aeque digni, ut humanae prudentiae iudicio non possit dignior discerni; conc. Secus, neg. ant. & sub eadem diae conseq. quia non alia fuisse credenda est mens illorum Barcinonensis Concilii PP. a mente S. Augustini in epistola ad Honoratum supra laudata.
De secundo Apostolorum Concilio, anno 34. Pro septem eligendis Diaconis ad sedandum Graecorum murmur. Eodem pariter anno Christi 3 . non longe post Christi in eoelos asceimsum, & visibilem Spiritus Sancti in Apostolos de coelo descensum , cum jam Christum praealcarent Apostoli, & ad Christi fidem converteremtur multi; crevit fidelium numerus, & crescente fidelium numero factum est murmur Graecorum adversus Hebraeos , eo quod despicerentur in mirnisterio quo idiano viduae eorum i viduae siquidem olim , utpote quia sinniores & matresfamilias, ministrabant aliis necessaria; cumque viduae Hebraeae eo quod Hebratae essent, arrogarent sibi honoratiora & locupletiora ministeria, praesertim distribuendi cibos & vestes , viliora vero di tenuiora relegarent ad Graecas r & rursum cum in ciborum & vestium distributione magis favere plusque dare viderentur Hebraeis quam Graecis ἰideo murmur exiit a Graecorum , hoc est Gentilium viduis , & a viduis murmur transiit ad viros : quod murmur & schisma nascens ut statim s
darent Apostoli, Ierosolymis itertim congregantur, ubi per modum quasi Concilii conventum celebrant istum, pro septem eligendis Diaconis boni testimonii viris, sapientia & Spiritu Sancto plenis, qui mensarum ministerio vacarent , & providerent ut omnia tam alimenta quam vestimenta omnibus aeque distributa sorent, ut constat ex Αα cap. 6. vers. I. & seq. ubi sic legitur : In diebus illis , crescente numero discipuloriam , factum es murmur Graecorum adversus Hebraeos, eo Pod deisicerentur in ministerio quotidiano vidua eorum. Con ocantes autem duodecim multitudinem discipulorum,
dixerunt i Non est aequum nos derelinquere verbum Dei, ct ministrare memss. Considerate evo fratres , viros ex vobis boni testimonii septem , plenos Spiritu Sancto σ sapientia, quos constituamus super hoc opus. Nos vero Ora tioni , ω ministerio verbi inli antes erimus. Et placuit sermo coram omni multitudine. Et elegerunt Stephanum , virum plenum fide oe viritu Sancto , σPhilippum, o Prochorum, o Nicanorem , ct Timonem , ct Parmenam ,σ Λιcolaum advenam Antiochenum. Hos statuerant ante conspectum Apostin larum i ct orantes imposuerunt eis marius.
19쪽
16 De sacris Melesiae Conciliis.
Qui essene Quaeritur r. an septem illi Diaconi fuerint sicut nostri hodie laeti alia
nedum vul- taris Gnistri ; vel lolum mensarum communium praesecti , non facti. .si ' septem illos primos Diaconos vere fuisse institutos, & sacra ordin, cti , sed tione munitoS , nedum ut forent vulgaris & profanae mensae praefecti etiam saetae sed ut essent sacri sacrae mensae ministri, quales sunt & hodie Diaconi melilae mi- nostri ; idque constat t r. Ex iis quae observarunt Apostoli in his septem eligendis & constituendis Diaconis : nam I. quaesierunt an essent boni testimonii, &Spiritu Sancto ac sapientia pleni. 2. Oraverunt super cos ; & a. imposuerunt eis manus , ut ex ' contextu supra citato patet: atqui hos omnes tam sacros ritus non adhibui flent Apostoli in septem illis constituendis Diaconis , si illos instituere voluissent , ut vulgaris & probnae tantum & non sacrae mensae ministri forent, in qua stangitur sacer ille
panis, de quo Paullis ait I. ad Cor. cap. Io. vers. I 6. Panis quem framgimur, nonne participatio corporis Domini est Ergo nedum conitituti sunt ut essent vulguis & profanae mensae praesecti, sed ut essent sacri sacrae mensae ministri. a. Id constat ex eo quod S. Ignatius Martyr ad Heronem Diaconum , suumque posteti in Antiochena sede successorem, scribens dicat : Pohil sine Episcopis facito ; sacerdotes enim sunt , tu vero sacei dotum minisseris Bapti ant , fac ramant , eligunt, manus imponunt; tu vero illis mini r , ut Stephanus Iacobo ; ergo Stephanus qui unus e septem illis primis Diaconis erat, ministrabat Iacobo sacrificanti, ac proinde & sacrae mensae
3. Ex eo quod assirmet S. Hieronym. epist. I. Nicolaum e primis septem Diaconis pariter unum , ministrata calicem Domini ; ergo ut sacrum sacrae mensae ministrum.
q. Ex eo quod Concilium Aquisgranense Can. 7. dicat, Diaconos in Ecclesia ordinari hodie adinstar horum septem primorum Diaconorum ἔergo sicut Diaconi ordinantur hodie ut sint facrae mensae ministri, ita &illi septem primi. Diccs . Septcm illi Diaconi primi instituti sunt occasione murmuris
Graecorum , eo quod despicerentur in ministerio quotidiano viduae eorum, seu eo quod in quotidiana eleemosynarum, praesertim ciborum distributione sive activa live passiva dcspicerentur Graecorum viduae ; ergo instituti sunt, ut ad mensas communes mini lirarent, ac providerent ne despicerentur Graecorum viduae, vel aliae , & curarent ut hac in eleemosynarum sive ciborum distributione aequaliter omnia fierent; ergo non ut
sacris mensis mini lirarent. Resp. conc. ant. & neg. conseq. non enim in
de sequitur illos ideo suisse institutos S electos , ut vulgaribus tantum di profanis ministrarent mensis & non sacris , sed ut utrisque simul ministrarent, sacrae mensae primario, di communi ac proflanae seriindario e primis enim Ecclesiae temporibus coiri tinctae erant illae duae mensae sive ccenae , communis videlicet di sacra; quia primi Christiani quotidie communica-baur, & post communionem limul camabant, ut pacet ex illo Pauli I. ad
Cor. cap. II. vers. 2I. dicentis : Unusquisque suam e uam praesumit ad manducandum, c . Unde non sumebant c;bum corporalcm in mensa illa com
mini & vulgari, nisi prilis sumpsissent cibum sacrum, videlicet Eucha' vilitam in mensa sacra. Diaconi ergo instituti suere, ut utrique illi mei sae nil irarent; ut scilicet ministrarent in mensa sacra quae erat Eucha tistiae,
20쪽
ristiae, & ut ministrarent in mensa communi quae erat Ampaer erat enim eapa commune convivium, seu coena vulgaris post Eucnaristiae sumptio nem fieri solita, in signum charitatis & imionis.
De tertio Apostolorum Concilio, anno 33. Pro definienda Petri s Ioannis ad Samaritas missone. CVm, occiso lapidibus Stephano, orta esset persecutio magna in Ec- 3.clesia quae erat Ieroὶlymis, saeviretque Saulus spirans minarum N h; I, 9.
caedis in discipulos Christi, intrans domos, & trahens virOS ac mulieres , Ioan indeque dispergerentur & fugarentur fideles omnes , praetor Apostolos , nia a1 S per Iudaeae Samariaeque Regiones , Samariamque venisset Philippus ab maritas Nostolis ad Chrishim praedicandum missiis , non quidem Apostolus, sed mi ilium Philippus alter ille εἰ septem primis Diaconis unus a Stephano primus, vir vere Apostolicus, signis & prodigiis clarus r ibique cum inter alia, Candacis AEthiopum Reginae Eunuchum baptizasset, Simonem pariter magumfacro Christi baptismate tinxisset, innumerosque Samaritas alios ad Christi fidem convertisset, & assidue intenderent turbae his quae dicebantur ab illo, unanimesque crederent videntes signa quae faciebat; eaque omnia magno cum gaudio cum Ierosolymis accepistent Apostoli, statim ibidem convenientes in unum , & per modum Concilii congregati anno post Christum natum 33. & post eius in coelum ascensum secundo , definiunt Samariam esse mittendos, & re ipsa mittunt Petrum & Ioannem, qui Samaritas illos ad Christum converibs, &a Philippo recens baptiZatos Comfirmationis Sacramento muniant, & in fide firment ac roborent; quod non poterat Philippus, utpote quia tantum Diaconus & non Episcopus . Quo cum venissent duo illi primarii sacri coetus Apostoli, statim oraverunt pro ipsis ut acciperent Spiritum Sanctum, imposuerunt eis manus .& sic Confirmationis Sacramentum administrarunt; quod totum manifeste
narrat Lucas Act. cap. 8. vers. I. & seq. praesertim vers. Iq. ubi sic ait :Cum audissent Apostoli, qui erant Ierosolymis , quod recepisset Samaria die bum Dei, miserunt ad eos Petrum oe Ioannem. Qui cum venissent, oro runt pro ipsis ut acciperent Spiritum Sanctum di non m enim in quemquam illorum venerat, sed bapti Rati tantum erant in nomine Domini Iesu . Tunc imponebant manus super illos, ct accitiebant Spiritum Sanctum, G. Circa hoc Confirmationis Sacramentum nic a Petro & Ioanne Samaritis coli, tum , ut tenent communiter DD. contra Calvinum , qui negans Confirmationem esse Sacramentum, dicit illam manus impositionem fuisse meram orandi pro aliquo caeremoniam. Quaeritur utrum Apostoli illi, hoc conferendo Sacramentum, usi fudirint chrismate, vel an illud sola manus impositione cum oratione contulerint .
Re . dura esse oppositas Din sententias, quarum utraque videtur probabilis. Qui lilia
Prima quae est S. Thom. Bonavent. Scoti, Durandi , Paludant, Suae Confirmaris N aliorum , tenet Apostolos hoc conserendo Confirmationis Sacra Appar. innati T. II. B men Mnςntum Diqiligos by Coral