장음표시 사용
691쪽
6 6 Selecta ex libris Top eorum.
a secundis deduci non potest: quia neque inferunt consistentiam totius , nec eam tollunt. A partibus plures Maximae deduci possunt,propter necessariam connexionem, quam habent cum toto,& cum cum eis totum: ut sunt istae: aeuia necessario comitatur partem, necessario etia debet comitari totum Ac,Quod repugnat parit,etia
repugnat toti.Et haec accipiuntur ex pacto subiecti propositae quaest. Aliae vero possut sumi exparte praedicati secundum proportionem. Luintus locus a Toto.
Totum duplex est. Aliud uniuersale . quod est uniuersale prae- 27
dicatum respectu inferiorum, quae sunt partes eius subiecti-uae: ut genus respectu specierum : & terminus distributus signo uniuersali: ut omnis homo , respectu particularium , quae sub eo continentur. Et ab hoc toto . ad eius partes ; sumuntur omnia a gumenta quae fiunt a superiori ad inferius negative:& in summu lis sunt manifesta. Aliud est totum Essentiale aut integrale; ut ho- No , equus , domus. Et ab hoc toto deduci possunt plures Maximae,&exaeis confici plures syllogismi vi, Posito toto necesse est poni omnes partes necessaria.. Vnde valet arg. a positione totius, ad postionem cuiuscunque partis necessariae. & etiam Abiatd toto , necesse est at erra aliquam partem necessariam. Vnde valet argu a n ratione totius ad negationem alicuius partis necessariae, sub distinctione: ut si deficit domus aut non est fundamentum , aut non est tectum,aut non est aliqua alia pars necessaria. Locus sextus a Descriptione.
DEscriptio est definitio, quam appellare solent descriptiuam: 28
quia non explicat essςntiam rei, nee per genus, & differentiam traditur,sed per propriam passionem, conuertibilem tamen cum re descripta .; ut animal, aptum ad ridendum eum homine:&ideo omnes Maximae, quae ex definitione deducuntur, ex descriptione deduci post uni, & eodem modo applicari ad syllogismos eostituendos. Et quod de deseriptione dicitur,de definitione quid
nominis,intelligi debet:eum conuertatur etiam cum Ie , non tamen de etymologia nominis : quia saepe contingit, diuersa esse, id a quo nomen imponitur,& illud quod significat:quare non potest argumentum firmum duci ab etymologia ad rem significata. Dein septimus a Proprio. P Roprium est , qued non indicat, quid est so reisoli autem inest, ct conuersim praceaturivi definit Aristot.eap.4.I. lib. quasi dicat,propriam passionem , non pertinere ad quod quid est, seu rei
essentiam,conuerti tamen cum ea sicut definitio conuertitur eum
definitio.Et ideo iisdem sere modis,eade fere arg.deduci postili a proprio
692쪽
Selectu ex libris Mopicorum. 677
proprio , atque a definitione et quia, Cui conuenit de initio conuenis propria passio dc. Cui non conuenit propria paDo, nec definitio conuenit. Et sicut bene colligitur, Rem esse pei sectiorem, quoipeIfectiorem definitionem habet: via quo perfectiorem habet pallionem: cum haec procedat ab essentia,tanquam a propria causa.
, , ' Ccides est, quod adest, is abs subiecto prater corruptionem elui: I. ut definit ibidem Arist. Sed haec definitio, solum videtur eo uenire accidentibus vere inhaeren ribus,quae ideo vocantur intrinseca: nihilominus etiam alia quae solum videtur extrinsecam de nominationem significare, sub nomine accidentis hoc loco debet intelligi: ut dextrum esse, vel sinistrum parietem: aut visum vel intellectum esse . quia in modo denominandi, similia suut accide-tibus intrinsecis. Ab accidente, deduci possitnt plures Maximae, Scab his plura arg. Vt, Si accidentia pradicati,non conuenfunis lecto, non coharebit predicatum siubiecto:quo arg.vsus videtur beatus Pe erus, Actor. h. probans discipulos non fuisse ebrios:quia tempus illud tertiae horae diei,non erat conueniens ebrietati, & ideo, nec discipulis, cum eadem hora eis imponeretur ebrietas. Et bene probatur,aliquem non occidisse alterum,si probatur eo tempore; quo occisus eli,in eodem loco occisionis non fuisse,sed alibi:
DEsubiecti inhasionis, inte igittar locus iste, cui inhaerent acincidentia non de subiecto praedicationis, cui pote it praedicatum essentialiter conuenire:& ideo merito numeratur inter locos intrinsecos. A subiecto possunt deduci Maximae istae & sirnilest Cui repugnant accidentia,etiam repugnatsubiectum : ut si alicui repugnat in te luctus , etiam anima,& fi repugnant corporea accidentia , etiam repugnabit corpus. Vbi subiectum est bi debent esse accidentia:& Vbi non sunt accidentia nee ebl 'biectum. Ac, Motis nobis mouentur omnia, rua sunt in nobis: id est accident i a. Et ex his, dc aliis Maximis,multa possunt effici arg. a loco Subiecti de isti sunt. Omnes loci intrinseci. Sequuntur extrinseci. per quos vatiatur idem nomen : dc verbum. Αή haec reducunturalia quae eandem formam significant, licet diuersae omnino sint voees et ut Iustus, & Studiosus: quae ita se habent, quantum
ad rem signis aram, sicut iustitia, de iust . his deducuntur
693쪽
6 8 Selecta ex libris Topicorum.
istae maximae, & smiles : sua dicuntur de uno coniugatorum , sue' etiam modo, ' cum debita variatione, dicuntur de alio; vi si PhiΙΟ - sophus est sciens; PKilosophia erit scientia &,δε quo dicitur unum coniugatorum, dicitur etiam suo modo alterum. Et ex his, ac similibus propositionibus poliunt fieri multa argumenta a conra
SImilia sunt, qua participant eandem formam. ut omnia alba. Ad quae reducuntur , quae habent eandem proportionem: ut auriga N dux, quia similem curam et,quam habet auriga in suo curru, debet habere dux in exercitu. Ad similia etiam reducuntur aequalia,& ab eis deducuntur Maximet plures,pro argumentis instituendis, similes huic; Cunus csigregat visium ergo etiam paries albus. Sed semper debet fieri in his argumentum a ratione formali similitudinis,& non ab aliis materialibus, quae habere possunt simili amon est enim bonum argv.si dicamus; Cunus est auis. ergo etiam paries albus e t auis. Locus I 2 a Causa. QTadruplex est causa: Finalis, Veiens, Materialis, is Formalis 3IVerum locus iste, cum sit extrinsecus,solam Finalem,& Ε fici. ntem complectitur:non Malarialem,& Iormalem, quae cum sint partes rei Intrinsecae, potius ad locum partium pertinebunt. Causa malis est, cuius gratia operatur efficiens , & producit estectum : & Causa esciens, a qua effectus procedit. Maximae,quae ex eis deduci possunt,s miles sunt his: Popta causa, necessariὸ ponitur assectus: quae intelligitur de causa actuali,& sum eienti,& Non posito ectu,non ponitur causa .maae simili modo intelligitur. rum quae ad naturam,& proprietatem harum causarum pertinent,in secundo lib. Physic.a nobis explicantur. Locus I 3 .ab Esse . V Alde similis est locus iste praecedenti. quia eaedem Maximaea causa , & effectu deducuntur: idem est modus arguendi in eis; ut, a Positione essectus,ad positionem rauμ. v.g. Si dies est,sol estia nostro hemisphaerio. Ablato ess ctu, aufertur causa: vi, non est dies, ergo nec sol est in nostro hemisphaerio. Sed intelliguntur istae,&aliae similes,de causis necessariis.& sufficientibus.
SImiliores sunt duo isti loci. a maiori,& minori:& ideo de illis 3x simul loquendum est. A maiori , sumitur haee Maxima: Luod potest efficere maius, potest escere minus r & a minori haec,Luod non p test essiora minus iniec potes scera maius. Sed utraque debet.intel
694쪽
s Iectu ex libris Topicorum. 67y
ligi,de maiori & minori ,eiusdem condisionis.Nam s di nersae rationis sint,non valebit argumentum. v. g. Angelus potest Intelligere, quod est maius: ergo potest ambulare,quod est minus. Q Cadiuersae conditionis sunt intelligere,& ambulare.Item non potest ambulare,ergo nec intelligere. Locus I 6.9 I7.ab Authoritate Diuina ct humana.
TEpimenium με digni, cui fides innititur,υalde extrinsecum ea
rebus testificatis vel eroditis; ut ex te est manifestum unde locus ab authoritate fide digni,maxime extrinsecus est. Sed si sit ab authoritate Diuina, infallibilem veritatem tribuit rei: quia cum Deus sit summa, & prima vetitas, non potest falli:& cum sit sumiama bonitas, fallere non potest.Vnde quae DEvs testificatur,ea in- fallibilem vetitatem habent r& tales sunt res nostrae fidei, quas propter Diminam authoritatem credimus,& argumenta Theologica,ab hoc praecipue loco deducuntur. 33 Ab humana vero authoritate aut tesimonio,non adeo firmum arga de ei potest. Sed valet plurimum,ad explicandas res diuinae fidei. Nam licet sacti Doctores homines fuerint,tamen expositio factae Scripturae, quam omnes, vel plures eorum adserunt etiam si dissentiat unus, vel alter θ maximam facit fidem : quia non est credendum, permisisse Deum eos in hac re decipi, ad quos pertinet. Scripturam exponere,& expositam aliis tradere. Valet etiam multum in rebus , quae dependent ex libera hominum voluntate; ut ad impositionem ,& significationem uominum:quia nominibus Vtendum est,ut plures utuntur. Praeterea in rebus quae per senius euidenter cognoscutiata atque etiam in his, quae ad historiam pertinent. quae inniti debent euidentiae alicuius,ut plurimum, per a sensus habita, ex qua ita contigisse, credunt alij. Sed non valet iuitis,quae cognoscuntur per discursum,in quibus praecipuum locum ratio tenet, quamquam adhuc in his multum valeat communis consensus omnium. Semper ergo ducitur argum . probabile , ab authoritate humana :& quo plures sunt, qui aliquid testificantur; eo essicacius argum. deducitur. Negaraue tamen, non est ab authoritate humana arguendum, quasi probetur, rem non ita esse, quia a nemine narraturiquia non est necesIarium scripta fuisse
Locus I Is .ab Oppositu. Repugnantibus seu Disparatis.
Non multum differunt duo illi loci,ab Oppositu-Repugnantibus,seu Disparatis, quia eadem fere argumenta ab utrisque deducuntur. Oppositio quadruplex est , ut in Postpraedicamentis diximus. Contraria,quae est inter Album, & Nigrum. Contradictoria: Inter album, & Non album. Privativa: Inter caecum ti videns:
695쪽
68 o Selecta ex libris Topicorum.
& Relativo. Inter Patrem & Filium; Et in contradictorie oppositis; Maxima haec semper est vera : Luod cui conuenit uni , non po- res conuenire alteri, &, Cui non conuenit unum, necusaraὸ conuenit alterum:quia immediata est eorum oppositio. Et idem eii in priuatiue oppositis. no quidem absolute, sed circa subiectum aptum; Vt , Cui conuenit cacitas,non potes simul conuenire visus e nec . Cui conuenit visius , potest simul conuenire caritas. Et si visus non conuenit, necesse est conuenire cacitatem: Sc,Si non connenit cacitas,necesse est visum conuenire. In contrariis vero, valet arg. ab affirmatione unius,ad negationem alterius: ut,est album: ergo non est nigrum. Sed non valet a negatione unius,ad negationem alterius:Vt, non
est album; ergo est,nigrum:quia oppositio: contraria, non est immediata. Et similia argumenta deduci possunt, a repugnantibus, aut disparatis,quorum exempla satis sunt manifesta. Locus 1 o.a Di 'mili.
D Usimilia appellantur,quae diuersam habent formam,aut na
turam:vi albedo,&dulcedo album,& nigrum:homo , & leo ad quae reducuntur ea, quae licet eandem formam habeant, notatame in eodem gradu, sed diuerso: qualia sunt, calidum ut unum,& calidum ut octo. Et ab utrisque desumi possunt argumenta. uia, qua uni conueniant, non possunt conuenire alteri. Sed sempersunt accipienda formaliter, hoc est, in quantum dissimilia in natura, vel gradu:& non secundum alias rationes materiales,in quibus, manifestum est,posse conuenire. Et haec notasse sum ciat circa librum Topicorum.
PRO LIBRIS ELENC HORUM. Tractatus de syllogismo Sophistico.
I,Vo agit Aristin duobus libris Elenchorum,ut uniuersali di-
uisione, totum hoc opus comprehendamus Explicat naturam si ruosi mi Sophistici.'partium eius, ex quibuS componitur. tanquam obiectum propri j. Deinde locos omnes enumerat, ex quibus fallacia argumenta deducuntur , aut occasionem sumunt: qui sunt Fallaciae tam in Dictione : quam extra Dictionem. Nos vero ea, quae ad fallacias pertinent, ad summulas remittentes, in quibus
copiose explicantur,aliquid de natura syllogismi sophistici dicemus:qua intellecta, quidquid in praesenti opere tradit de eo AH stoteles,aliqua saltem ratione percipi possit.
696쪽
S Tyo simul sophiiticus, si etymologiam nominis sequamur, ideiignificat ac syllogismus sapietis, cum σοφρς sit sapiens: via tamen philosophicae scitolae factum est 1, ve iam non syllogismus sap1entis, sed decipientis,aut decipere volentis,per eum inteli gatur. Hlia per sophista, non iam verum sapiente,sed eu,qui sapiens videri vult,omnes intelligunt.Dcfinitione,& Diuisione diguismi sophistiei tradit Ali I.li. Topic. c. I. Sed ut tria illa,quae de eo con- 1iderari possunt,co modius explicentur,a diuisione Incipiendu est. Diuidit autem Ara. syllogi linum sophisticum, in tria membra;& primum ita defiesin Litigiosus autem est olluimus, ex his, qua videntur probabilia non sunt autem Secunaum vero,his verbis ε, Eequi ex probabilibus quidem , aut ex his qua videatur probabilia,sapparens. Et paulo inserius, de utroque in particulari loquens aia serit; Primum,esse verum syllogismuin: Secundum , non verum, sed apparentem. Postremum membrum,vocat paralogismum: Mait eum esse, quia intimit propositiones proprias alicuius scientiauquae ut ab ea scientia assumuntur, necessariae sunt: sed vi ab eo assumuntur, solum apparent necessariae , & sunt falsae. Et talis est
syllogismus iste: Lineae ductae ab eodem puncto, in idem puctum,
sunt aequales: Chorda, & arcus ducuntur ab eodem puncto : ergo sunt aequales. Syllogismus iste constitutus est in materia geome triae, sed maiorem propositionem sic accipit geometria: Omnes lineae rectae,ductae ab eodem puncto, in idem puctum,sunt aequales. Et sic vera est,ac necessaria : sed cum accipiatur in illo syllogismo,sine illa voce,recta,apparet quidem necessaria, quia apparet eadem: sed falsa est,& valde diuersa; ut constat,& ideo procedit ex propositionibus illius scientiae apparentibus necessariis, non tamen vere necessariis, sed falsis.
3 Ex his autem tribus syllogismis,primus, qui dicitur Litigiosus.& tertius qui dicitur Paralogismus, conueniunt in eo, quod uterque seruat formana syllogisticam,cum in Figura,& Modo constituatur: unde exhac parte non peccat: sed disserunt in his ex quibus procedunt. Quia prior ille procedit ex his,quae apparent proin babilia, sed probabilia non sunt: paralogismus vero,ex necessariis, ac propriis alicuius scientiae,sed quae nec sunt necessaria, nee ad illam scientiam pertinent, sed sunt falsa. Secundus vero,quietia litigosus vocatur, in utroque differt ab aliis duobus. Na primo non
seruat sorma syllogismi,sed peccat in ea: de ideo dixit de eo Arg. esse litigiosam syllogismum.Nec vero esse syllogismum, hoc est,
Mon habere veram formam syllogismi,sed solum apparentem. Et ex his intelligitur, Primum is tertium, veram habere formam Iillogisimi:& ideo veros esse syllogismos.Nam procedere ex appa rentibus,aut etiam ex falsis,non tollit veram formam syllogismi. Secundism vero non esse verum ullogismum,sed apparentem. & talca
697쪽
sunt omnes, qui regulas syllogismorum non seruant used vel ex medio aequi uoco procedunt, vel non distributo, vel ex negati uis praemiliis:aut alios defectus patiuntur circa formam. Secundo intelligitur, Hos tres ollogismos,essentialiter ess e diuer- 41ω:quia vel differunt ratione formae syllogisticς:vel ex parte praemissarum. Ex parte quidem formae, differt secundus a primo , &tertio:& chim differentia ex parte formae sit essentialis, euides est, differre essentialiter ab eis. Tandem primus,& tertius,licet conueniant in forma syllogistica,& quasi generica, differunt tamen in forma speciali,ex modo concludendi desumpta. Nam primus procedit,& concludit ex his,quae solum apparent
probabilia. Tertius vero , ex his quae apparent necessaria. Ideo primus & tertius differunt tanquam verae species syllogismi. Se- cundus vero, non differt ab eis , tanquam vera species quia cum non habeat veram formam syllogismi, nec vera species eius esse
potest sed solum secundum apparentiam. Vnde duo illi, sunt syllogismi simpliciter, ille vero non,nisi secundum qaid:quia solam habet apparentiam syllogismi, eo modo quo homo pictus, solam
habet apparentiam hominis:differt ergo ab eis analogice.
Quocirca intelligitur tertia, Diuisionem fungi mi 'ph Itici in
hac tria membra, esse Analogi in Analogata. Verum respectu duorum membroruia nempe primi,& ter iij, esse generis in tuas species:& ideo Arist. non definiuit omnes una definitione sed diue sis: simul diuidens syllogismum sophisticum,in haec tria membra:& singula definiens,propriis definitionibus. Quarto inteli i gitur: Generalem diuisionem Hllogismi in Demonstratiuum, Dialecticum, Sophisticum,esse diuisioπem generis in siumsdecies Ai sophisticus solum sumatur pro eo,Qui non peccat in forma,quo pacto primum,& tertium solum comprehendit. Nam so- tu hoc modo sumptus , vera species syllogismi eiti subalterna ramen, cum in duas alias species diuidatur. Tertius vero syllogi iamus,non est species vera syllogismi cum forma careat: sed solum secundum apparentiam.Vnde si sophisticus sumatur,prout omnes tres comprehedit,eadem diuisio generalis ex parte eius, erit analoga: cum unum membrum comprehendat,quod non est syllogissimus, nisi secundum quid. Praeter hanc diuisionem θllogi m. in tria illa membra,quae essen- stialis e t,diuiditur diuisione accidentali, in mebra, secundum duos diuersos effectus, vel fines, quos per eum intendere potest sophista. Primus sinis est, ostentare scientiam , & aucupari gloriam : &,runc dicitur svllogismus siophisicus tantum,vel litigio s:quia sophista per eum, non tam intendit dis itationem instituete,quam litem, alit litigium , verbisque fallacibus conuincere respondentem, R ideo sapiens haberi, in opinione vulgi. Secundus finis est. Pericu
698쪽
periculum sacere: vel experimentum sumere de scientia alterius:& tunc dicitur θllogismus Tentativus. Deinde diuiὸitur etiam accidentaliter, in quinque alia membra, secundum quinque inconuenientia, ad quae sophissa intendit deducere respondentem. Et inconuenientia haec,solent vocari metae, vel termini:quia quasi ad illa:tanquam ad metam,scopum,vel finem suae disputationis,alium deducere intendit: Prima est, meta Redargutionis: Quando respondens cogitur, vi syllogismi apparentis negare,quoὸ prius concesserat: vel concedere , quod nega 7 uerat. Secunda est meta falsi Quando cogitur aliquid aperte tal- sum concedere, ut quod i plem et non sit nomo, illo syllogismo: Quod ego sum,tu non es: Ego sum homo:ergo,Tu non es nomOzTertia est meta inopinabilis, seu Paradoxa:Quando cogitur concedere rem aliquam,inopinabilem a sapientibus, vel opinione vulgi inauditam, quamuis sorte non sit falsa. Quarta est meta Sol Gimi. Quando aliquam incongruam locutionem copellitur concedere. Quinta dicitur meta Nugationis:Quando cogitur ad inutilem minus ornatam locutionem,per quam nugari videatur. Vc si cogatur dicere : Nasum,esse nasum curvum,aut simum: Et haec de syllogismo sophistico annotasse sussiciat:ex quibus cognoscemus naturam eius,atque etiam quot species,& membra habeat:"nam ex membris eius,sint veri syl Iogismi,quotque non veri, sed solum apparentes. Fallaciae ve*O omnes quae sunt quasi loca,
ex quibus varii syllogismi fallaces deduci possunt , satis sunt in
Summulis explicatae:& ideo,non putamus,enumerationem & ex plicationem singularum, in hac parte repetendam.
Hac tandem qua circa uniuersam Logicam Arisotelis annotauimm in nostris commentationibus,dilucidam satis, reor,ac breuem eam lictentrivi facile,sir breui tempore possit liberalium Artium studiosis , huiu/forentissima Academia a suis Magistris in omnasiis explicari, ab eis percipi. Faxit D Evs Opt. Max.ot labor hic noyler in gratrum eorum assumptin inglorsam eiusfacrisimaque Deistara, ac B. Thoma, in maximάmque eorum studiosorum utilitarem
699쪽
INDEX RERUM NOTABILIUM, QUAE IN UTRAQUE
parte Dialecticae contincritur.
Prior numerus marginem 1, posterior paginam denotat. i uram de concreto nullo modo pradicatur. pag. 3I Abnpactum generis de abstracto disserentia non pradicatur .neque e conuerso. 8a
Abstractum superius de abstracto inferioris dicatuν ordine phr-fico,non vero metaphisico. MAUM tam superius de abstracto inferiori: in secundis intentioni- . bus pradicatur. 84 Abstractio alia simplex, alia com-ρ sita, Abstracta ph ea aceidantium ad
pradicamDapertine . n. 27. LII Ascensus.
Ascensius predicamentalis per coLlectionem generum , o stecie--m : descensus viso per diuisio- mst. I. 3. IO' Assensus. Assensus premissarum, sunt eausa materialis esciens conclusio
Asensus pramiserum. formaliter ineluduntur in assensu eonclusionis, 1 ff8 Asensus eonelusionis in eodem inflanti ex assensibus ρνamisarum sequitur.u. 38. LII ensibus pra/nissarum positis , potest intellectus 'stendere sensum conclusionis, s 4 Assensus principioru ex cognitione terminorum habetur.N. 3. 636 Accidens. Accιdes tu concreto esιtuit quintum pradicabile ρον ordinem ad subiecta . a quibus sola ratione distinguitur.nu. 3. IT Aeradens primo interionalitersumptum n separabile,ct in inseparabile diuiditur au. 8. IT GAccidens per aisse.is abesse secundum inherentiam realem desi
Aecidens dupliciter sumitur pro accidente pradicabili, is p r δε-
Accidenti aptitudinalis inharenitas sontiatis.u. Ist. IgΣAcerdens tam extrinseris accidentibus, quam intrinseras substantia, anatigum est.n. 78. 2LI Analogia. Analogia est proportio inter multa eodem nomine significata.nu. I 2.
Analogum n diu tenet inteν aqui vocum, , umuocum, ibi.
portionatitas, etiam per nomen significata.num. I L. & I934 Analogum habet conceptum vocis unum.n. 26. 198 Analogis non datur unus eonceptus
Nised multiplex.n. 28. I '' Analogum aliud cuius signi ara formaliter reperitur in omnibus. aliud cui 3 solum in principaliori, di extrinsece n. O. 2
Ab analogatis,quacunque illa sint. non es abstrahibilis simplicitor
700쪽
Analogum immediatὸ signi aranalogata: qua actu confuso co-tinet, 1 6. 2 Ο -Analogum quo modo veriseretur de singulis analogatis,nu. 6 . a 2 Analogum pradicatur de analog tis, pradicatione formali secundum quid, is simpliciter aqua
Analuum habet unitatem secundum quid qua sufficit,n. 3 2. Lia, Analogi diuisio simpliciter, est υocis secundum quid rei. ibid. Ad ostiendum nomen analogum,s est attributio multorum ad unum,etiam adsignificatum per
accidentale,de inferiori,vel aquali concreto praedic eur,num. I s. 83 Concretum accidentale, resultans ex natura aecidentali , ct ex
modo inharendi in subiecto, est unum per se,ct prodicamentale,
Compositio. Compositio Metaph. in Deo non reperiturinum. 33. II Compositio Metaphysica ex conceptibus obiectivis fit, na Io. I 3Copositio realis petit extrema rea- realiter distin .n. 13. I 48 Conceptus. Conreptus significant naturaliter, voces vero,is scriptura, adplacitum,num.1. 66 ΤComplff a. Complexa non pertinent ad pria
Dialectica.DIalectica non diuiditur pro priὸ in naturalem, edi ac qu sitam,num. I. LDiaiactica ad alim silentim persecte comparandas est necessaria.
non vero ad quomodo nyue, num. L. LDialectica docens est sicietia,n. . IDialectiea diuiditur in docentem, ct urentem, 6.is r Dialectica viens. ut utens,non est scientia , nec habitus a docente distinctin .nu. s. 8.e, o Dialectica est unus simplex habitin quoad speciem, r numerum,num. I. Is
Dialectica habet modum, is memeomponendι, is resoluent,nu. I . I9.- in Dialectica mora speculandi or eo- poneri sub ratione superioris
maliter eontinet, num. I I. in
Dialectica formaliter est scientia speculativa, is practica, LI. LLDeus,& Angeli. Deus, ut Deus est, awetullum pradicamentum perse, ' reductiuδpertinet. 2. .26 Angeli-corpora coelestia, per se pertinent ad predicamentu substantia anum. IS. 27 In Angelis non reperitur compositio ex materia o forma , reperitur tamen ex potentia, Gn actu rea-li,n. I9. θ 2 o. 273. Os q. In Anaelis datur compositio Meta-