Quinque capitula ex Purgatorio Dantis latinitate donata a Cajetano Dalla Piazza

1쪽

CANONico ECCLESIAE CAT IEDRALIs VICETINIE

Quandoquidem te , πtime merite Rec or, et tua pistus, et Reperendi . Discopi gratia, augusto patriam consilio Cathedralem Vicetinam illustrantium inseruit, nos alumni tui qui te tamquam ρα-rentem alterum suVicimus, haec ex longo latinoostero deρ milia, quo jam defunctus est C etantis lia Hazza quondam in hoc litterarum, grapiorumque disciplinarum domicilio alumnus, deinde PraecePtor, quae Use nobis ultro largitus est, nunc ρrimum in lucem edenda, tibiquemdicanda curauimus, ut nostri erga te amoris, atque Obserpantiaemoniam tum extaret, exoramus ut ea, qua SoleS

benignitate hoc Pignus exc*MS.

3쪽

.viat iam currat aquam meliorem carbasa tollit Navicula ingenii nostri, post terga relicto Tam diro pelago: veniuntque secunda canenda Regna ubi stant animae purgandae, et scandere coelum Emergunt dignae. Verum hic extincta resurgat 5 Ars nostra, o sanctae Musae, me namque ministrum Legistis. Nunc Calliope det surgere vati, Λltius atque illo sonitu deducere carmen Qui auditus miseris pressit praecordia Picis, Sic ut spem nullam in venia posuisse serantur. do Dulcis ab Eoa saphiro color, undique circum Aeris aspectum puri sine nube serenum Primam usque ad sphaeram suffundens, gaudia rursus Iussit habere oculos simul ac me mortua passa est Aura Suis exire antris quae aciemque meumque 3 S

4쪽

Vexarat pectus. Qui pulcher amare planeta Hortatur, radiis juga subdita matutinis Spargebat risu celans velamine pisces Qui sibi ductores fuerant. Dextram ipse petivi, Alteriusque poli vestigans lumina mente 20 Quatuor in coelo suspexi sidera nunquam Cognita, primigenae nisi genti, atque ignibus horum Ipse videbatur gaudens hilarescere Olympus. O vidua extremam quae tellus vcrgis ad Arcton, Cur tibi subducta est illas spectare facultast 25 Cum detorsissem visum, oppositumque parumper Axem quaesissem coeli, piger unde Bootes

Cesserat, ecce senex, nullo comitante ministro,

Qui tanto dignum cultu sese ore serebat Molorem ut patri natus non debeat ullus 30 Adstitit. In pectus longa illi barba cadebat Cano mixta pilo, et simili coma sparsa colore Hinc inde in partes geminas divisa fluebat. Quatuor bae sanctae radiabant lumine tanto In faciem huic luces, eluti mihi si qua suisset 35

Flammiserum coram spectandi copia solem. Quinam vos estis, qui contra flumina caeca Ex imo aeterni fugistis earceris antro3Talia, concutiens plumas, est satus, honestas.

Quis vos adduxit3 Vel quis praeserre lucernam qO

5쪽

Vobis est ausus noctis per opaca profundae Insernae quibus usque solent nigrescere valles3 Sic quas Tartareae subierunt funera leges Franguntur3 vel sic caelestia numina mentem Mutavere noFam, ut Fos, o damnata, cavernas, 45 Pectora, adiretis nostras 3 Dux, atque Magister Tunc me corripiens verbis, nutuque, manuque Iussit in obsequium componere genVB, OculoSque.

Talia deinde illi contra: Non ista petivi Begna meis opibus fretus. Descendit Olympo do

Faemina, qua implorante comes, ductorque juvare Hunc ego constitui, et quoniam tua certa voluntas distulat, ut mage nostra tibi, utque est vera patescat

Conditio, hoc equidem me haud posse negare latebor. Numquam hic supremam sibi vidit funeris horam, 56 Stultitia at ducente, fuit sic proximus, ut iam Temporis haud multum abfuerit quin protinus atro Conciderit letho. Ut dixi, me miserat Illa Hunc ut subriperem. Etagii, at via vera dabatur Nulla alia, excopia quam sum molitus inire. 60

Huic ego monstravi devotae examina gentis. Nunc seri mens illos animarum Ostendere coetuS,

A qnibus abluitur macularum landitus omnis, Te jus dante, tuos. Longum esset dicere, ut illum Traxerim. At ex alto virtus descendit, Opemque so

6쪽

Dat mihi, ut adducam fruiturum lumine vultus, Atque oris sermone tui. Ne taedeat huius Adventus. Illi libertas quaeritur omni Cara viro, ut novit, pro libertate cruorem

Qui dedit, ac vitam; tuque id nescire negabis, οPro qua dulce Uticae duxisti occumbere, ubi ipse

Liquisti vestem quae multa luce micabit Magna dies cum aderit; nec per nos laesa videbis Edicta aeternae legis; nam vescitur iste Aura vitali, nec Minos arbiter Orci 75 Me ligat, at me ille orbis habet, tua Martia casto Lumine quem lustrat faciemque habitumque precantis Nunc quoque habens, sanctum pectus, pro laedere primi Conjugii, utque tuam sese patiare vocari. Flecte igitur mentem per, qui hanc tibi iungit, amorem. Nos septingemini valles sine visere regni. Huic de te grates reseram, si fama seratur

Vis tua per sedes illas. Mihi Martia, dixit,

Tantum cara fuit vestra dum sede fruebar

Ut sim largitus, dum vixi, quiquid habebat 36

In votis. At nunc cum trans mala fluminis atri Stet vada, tempus abit, quo possit nostra movere

Consilia, ob legem, quae egressum jusserat istis Imperitare locis. Sed si te saemina coetu De Supero movet, atque regit proni ipse lateris, Θο

7쪽

Haud opus est precibus, tibi nam satis esse putandum est Hanc quod me poscis veniam, exorasque per istam. Ergo i, et fac cingas huic crinem simplico junco, osque laves ipsi, ut sordes eluta recedat Omnis, namquc aliqua nebulae caligine laesos 9s Dedecerat primo visus offerre ministro Aulae caelestis. Perparva haec insula in imo Fundo, ubi se illidunt undae seri sponte palustrem Per limum juncos. At quaevis altera planta Seu frondens, solido seu stans in stipite, habere 400 Hic vitam haud possit, namque harum nulla secundat Plagarum inpulsus. Ne postea ferre regressum Hinc sit. Sol jam oriens clara vos luce docebit Carpere iter levius qua sit minus ardua rupes. Haec ubi dicta dedit nostris evanuit ille 40o Ex oculis. Ego humo mutus mea membra levavi, Totus et accessi prope vatem, ac lumina in illum Verti, atque is coepit : sili, vestigia nostra

Tu sequere, inque viam retro tendamus euntes;

Namque hinc planities sines descendit ad imos. 4 10

Eos vincebat modo facta crepuscula terris

Praemeditata fugam, nec jam procul inde videbam

aequor crispato tremulum servescere fluctu. Per vacui non culta soli nos vertere gressus

Qualis qui excessit recta regioue viarum 4 s

8쪽

Εt redit, effusus cui tum labor ire videtvr Donec eo veniat. Postquam pervenimus illuc n os ubi cum radiis pugnat solaribus, atque Sedibus insistens, quas mulcet frigidus aer Rarescit lente, super herbam utrasque tetendit 420Suaviter ille manus. Ego tunc haud nescius artis Flens utrasque genas protendi. Tum ille colorem Omnem detexit, mihi quem celaverat Orcus. Exin desertam pelagi devenimus oram, Quae sua mortales numquam vada findere remis 4 25 Viderat expertos reditum. Hic is mea tempora cinxit Pro lubito alterius. Verum, o mirabile visui Nam qualisque et quanta fuit, quam legerat ante Planta humilis, talisque, et tanta est visa renasci Ilicet, inque loco pariter posita, unde revulSa est.

9쪽

43 I a

Iam sole albebat qui in plano terminat aethrae Prospectum circius cui qui super imminet alter Partiturque diem medium, qua se altius insertΕst tegmen Solymae; atque viae, quae conficit orbem Parte sub opposita nox evadebat ab undis clGangis, praeportans aequato pondere lances Dextra elapsuras simul ac superaverit hilum: Quare candidulo, ac roseo suffusa colore Pulchra Aurora genas in qua regione morabar. Lutea fiebat nimio jam languida ab aevo. 40 Cum duce adhuc ibam propter vada caerula Ponti, Ut gens quae meditatur iter procedere certa

Corde, suoque moram non rumpens corpore; et ecce

Qualia, iam exoriente die, fulgentia Martis Igne rubent inter densatos ora vapores 45

10쪽

Hesperiam propter tumidi super aequoris undas; Talo mihi lumen sic hoc spectare facultas

Sit rursus) visum est ascendere per mare eursu Tam cito ut alarum non ullum aequare volando

Remigium possit. Cum visus inde parumper 20

Flexissem, donec doctorem pauca rogarem Hoc fulgere magis vidi, increbrescere maius; Dein stetit ante oculos jubare undique circumfuso Albi ignotum aliquid, sensimque exire videbam Huic quiddam simile inserius. Dux hactenus ore 2s Conticuit donec nobis prima alba videndas Ostendere alas; sed ubi bene navita cursus Arbiter huic patuit, clamans est talia satus: Fac, lac utrumque genu flectas, ac iungito utrasque Palmas, ecce tibi coelestis nuntius aulae: 30Jam tibi continget tales spectare ministros. Cerne ut spernet opes humanas. neo velit ullum Velum, nec remum praeter, quibus emicat alas, Per tam loginquis distantia littora terris. Λspice ut arrectas ad coelum hic aera tranans Is

Explicat aeternas pennas, quas cernere non est Tempore mutatas mortalis more capilli.

Dein quanto propius, propiusque accesserat ales Divinus, tanto manifestior ille micabatClare, ut nostra acies aspectum serre nequiret qu