Quibusnam litterarum studiis C. Corn. Tacitus imbutus fuisse videatur et quam rationem in ea re secutus sit [microform]

41쪽

supra exposuimus. Vidimus hoc fuisse acito in Scribenda historia propositum, ut excitandi maiorum exempli cive Su0 a malo averteret, propelleret ad virtutem Materiam autem ita tractavit et digessit, ut summus historia e0ndendae artifex habendia Sit Verumtamen Scripta eius legentibus nobis tacita quaedam animo obverSatur ingenii morumque expreSSaina ago. Apparet autem in iis eximia ingenii Vi et acumine excellenS, antiquae libertatis paIriaeque amantiSSimuS, vehemens impiis SceleStisque moribus adversariuS. Eadem illa Scripta eum produnt eximium oratorem, praeclarum hiStoricum, Summum phil0Sophum, qui interna humanae indolis consilia bene expl0rata habebat et omni modo aequales ad pristinam virtutem morumque Simplicitatem reducere c0ncupiScebat Antiquae rei publicae amantiSSimus nihilque boni Sub imperator adesse civitati arbitratus comparat praeSentia tempora cum praecedentibu atque ubivis rei publicae bona, mala principatu OStendit. Continent igitur eiu Scripta continuam querelam de Romae mi Seria, cui remedium adhiberi non amplius p0terat, cum priscae virtuti desiderium iam Sset XStinctum, exstincta libertas illa civilis et moralis. Vixit enim acitu ea p0puli Romani aetate, qua cuncta ab uniuS V0luntate nutuque pendebant, qua optimi quique in civitat viri falsis criminibus ad mortem ducebantur Vel plectebantur exsilio. Morum corruptela in principi aulam, in curiam, in larum Sensim irrepSerat; desiderabatur prisca illa p0puli Virtus, conStantia, des adulabantur omnes imperatorem et varii 1lagitii libidinibhSque ei placere nitebantur i). Vidit ipse aditus imperium R0manum per uniu anni patium a quattuor imperatoribus occupatum, taliam proVinciaSque caede et p0pulati0nibus pollutas vidit D0mitiano imperatore bSeSSam curiam et clausum armis senatum et eadem Strage t0 conSularium caedes, t0 n0bilissimarum seminarum exsilia et fugas; φ vidit bellorum civilium crudelitatem, quibus filius patrem insuiu interliciebat ), quibu eque lintrem a Se occisum proseSSuS praemium a ducibus petebatε). 0 mirum idcirco acitum, cuius animus legendis antiquis maxime historici imbutus esset iusti honestique sensibus, comparatione inStituta inter veterem rem publicam et miserrimam illius aetatis condici0nem maeStitiae fuiSSe plenum eamque Sui Scripti expressisSe. Ha igitur dissicultates, quae ingenium minus insigne infringere poterant, acitum tamen non vocarunt, immo impulerunt et incitarunt, ut ex proverbio illo antiquo ,ardua quae pulchra quod ibi prop0Suit, erageret ad sinemque perduceret.