Euripidou Ippolytos stephanephoros [microform]. Euripidis Hippolytus coronifer, ad fidem manuscriptorum ac veterum editionum emendavit et annotationibus instruxit Jacobus Henricus Monk ..

발행: 1813년

분량: 114페이지

출처: archive.org

분류: 문학

101쪽

Neque deuia scriptura idcirco du-hitandum est, quod prior dipodia

non integra voce terminatur: siquidem triginta fere alia neglectae istius regulae exempla e Tragicorum reliquiis descripsit Gaisfordius ad Hephaest. P. 2ps. Id 58. Exponit Schol. leto, --

facile permutantur literae E et C. Similem correctionem adhibuit Po

I 36i. os versiculos aliter di tribuerunt alch et Brunck ut basis anapaestica Paroemiae praefigeretur. Sed id frustra factum esse arbitror De anapaesticorum divisionibus hene disseruit Butlerus adaesch. Prom Ss.

Is66. Pro vulgato e elyclac, quod metrum jugulat, Valchen- aerius e Lasc. reponit ueteβAq. quam formam, perinde ac alteram, quoties metro convenit, libenter scripserunt Tragici Ilo monuit Valch ad Phoen. I II. ubi up μηθία, versu Cogente, ut in Soph. Ed C. 332. Electr. SO. Eυαε- βlae recte legit Valch in Fragm. Hippolyti Καλυπτ. p. Stob. V. P. 63, 2. P. II. Grot unde verSuS, quos in fine prioris fabulae credo fuisse lectos, in gratiani juniorum

Eur. Egei apud Stob. LXXXIV. P. Osd, et g. Oelii in Fragm. Antiop. Stob. XXX. P. Octogo Corrigente Valch Alia dedit exempla Vir doctus Quart. Rev. Vol. viii. p. 226. De his formis multa habet Dorvillius in Charit p. ψO,6.

Da lege Dorice pro viisv quod prora circi legit Non enim ad Longinum x. AEuhylus ibidem,

1sI2. Edidit Brunckius, e com

102쪽

jectura Mar landi, ovet vo δυο δαιμον a, ut duos dimetros itingeret. Sed in systemate illegitimo, talia non tentanda sunt. In Sequentibus ordo est Epαμαι ἀμφιτόμουλ-xori, is rete Aci soιpἀσαι, monente Porsono ad Med Iss6. ψιλίου

e Cod A. recepit alch. IsT6. Intelligit eathius Atreum et Th3estem, fratres Pitthei.

Pittheus enim aethram genuit, matrem Thesei. Noster Med. 6SI. Πιτθευ τι εστ etri cuci Doid P

respiciuntur Tantalus et Pelops, qui et supra v. Id. IIII. παλ. Te rp. Lasc Munc v. et Praecedentem transponendos esse censentieath et Reis . ISIS. Versum notent tirones Sapphicum Ilendecasdillabum Alius effingi poterit, si cui ita visum erit, mox v. II 32 legendo me ,αλ- λάμω βιοτὰν ἐμάν oυδ metrum legitur in Antistrophicis, Med.6is 658.

jecit Musgravius: deinde Brunco

ius Conjecturam istam certissimam Pronuncians, vocem eo quidem Seculo nunquam exauditam, in Euripidis textuni temere infersit. Aάλ- rivo in Soph. m. sa6. et alibi significat qui dolore non tangitur,

immisericorg, vel etiam erudelis: et hanc equidem interpretationem, etsi olim ob substantivum rάθove durior videbatur, hodie omnino amplectendam esse intelligo voco duciA όπου κάθυ- Iram his revelealamim. IIS . Versiis est Choriambicus dimeter Posset vero, modo tanti esset, Senarius effici, legendo, i

II8S . Vitiose exhibent A. Fl.

tum erat post Aldinam, donec ervvedmai reposuit alchenaerius e Codd. plerisque, Lusc. et X. n. 8 . optini defendens per Androm.

38s. De divino odore, quem spirabant Numinum vestes vel capilli, multa iubet panhemius ad Callim Idymn. in Poli 38. Prometheus, Smphas adventantes sentiens, inquit, T. clxae, se oo λά-POσεπτα μ ccpeet rit aesch. Prom. IIS. Virg. aen. I. SoZ. Ambros reqtie comae divinum uerellae Odorem Spirarere ovid. Fast. V. SIS. tenura successit in curas Mansit Osiret Ones scire fuisse deam. Cons. Milion Par Amiss. III. IIS. et V 286. Hunc et seq. v. adhibuit Auctor X. N. I IBIM.

I BOI et rotarc Irin vulgato ό-uOισι, e M. A. certissime reposuit Musgravius vide Supra v. I. Deinde, o δε A. o. omnes edutores ante Brunchium, qui ex e

103쪽

etiam sitie Codice reponetidui I erat. Idali dativi forniani Plerumque obliteravit librarioruin inuitia, nunc

tium. Exeinpia quaedam notavimus supra ad . do2. Dudum equidem einendabam in Esch. Prom. 2det. ci volaiU υδcura

istas correctiones in nuperis quibusdam Censuris occupatas SSE video. In Alc. Iss edidit e MSS. Gaissordius mola iδ'. Reponenda est haec vox in Ileracl. 262. Provourat et' in Ion 326. pro volirtat oti reluxn MS. quidam apud Musgravium. Iass. opse hi , g δεσποιν Lare. solenni vitio. Iasa Hinc forsan ovidius Met. II 62I. neque enim eoelestia lingiora deret laehrymis oυδεμι Ald. Idysi Sies A. m. rpocr*ιλόη 'Fl. eoAe rei D. Mira est varietas, Sed vitiosa, in Aldina: mob

Porsonus in Nota Sta Sophocli

restituendam esse monuit. ' S.

phoclis H. 256. lege ex Aldina

mis, i dici de honore neglecto, conserensioni Il. A. ss. υτ α δ et

eum duobus MSS. eoAεσεν μια Κv- mPiq. hoc vero Cum Per metrum Stare non posset, duas ultimas voces

transposui nec dubito quin sic scripserit Poeta. Vidimus enim quoties ordinem vocum librarii sub finem huius Tragoediae linmutarunt. supr. v I 283. I 28d. I 2sci. IIII. IBIS. 32s. 365. Conjicit quidem alchenaerius nec 3σθημαι, μια. Loca autem ab eo allata nostram lectionem apprime defendunt. Orest. Id. IIo lavii ri

δίκη μία. Troad 268. Iph. T. ID65. Legit G. Burges ad Tr.

Iio2 ξυνα*po vitiose A. -- Appo vpsetri Fl. Idos Aoristos saepe adhibent Graeci significatione paullum distante a praesentibus. Exempla complura e Tragicis dedit IIermannus ad Viger P. si observans in talibus praeteritum revera indicari, sed ut vix alia lingua exprimi possit, nisi circumscribere Velis. In Med. 2ἷ .

104쪽

αν, de qua vide supra ad . das. ut deest in M. A. Id I 2. v Versus Iaa2-3-a cessinum. omittit M. Flar re P. I sunt Ial et Ia II meo Editionis. Etiam vas Idas Id absunt ab Ed.

Floro Iais. Recte statuerunt interpretes Orata in activo sensu capiendum esse, ut Med. 368. ci ero icάpcita et Oυσα τυ χανω δο uiolet Iph. T. TZ8. Esch Agana 2a5. Soph. Ed. T. I 2s . nec opus est alchenaerii mutatione elv lv. Exponit Schol. de riv xcticipἀσβα άν ωetro flevi. Omnes editiones, quas inspexi, habent citi OG i. Id Id. oboe Obbo Aldus, et editores una secuti, donec tacite correxit Barnesius o eth ούδε:sie enim ille in libro Miltoniano,

quo Sus est, emendatum viderat.

Pariter adhibentur Particulae negantes in Soph. Trach. 28o res iu

X. n. Is26. I IS geti 1o in hoc sensu exponit Schol aesch. Choeph Io IS.άvisa privm. alchenaerio videtur imitatus Noster EschIlum Agana. I 288 O sis, in civi sios , ἐκ θεῶν τεθνήξομεν. Nostrum autem Vt gilius aen. l. 8a5. Non tamen indecorem tua te regina relinquet Extrema jam in morte neque hoc Sine nomine letum Per gentes erit: avt famam alteris inultae.

Futurum etiam legisse videtur Con

I II. Legitur in X. n. 22. Hunc versum immerito suspectum habet Vale enaerius, ob similem infra Id52. Id I S. Adonidem indieari plerumque intelligunt Viri docti. In hane rem Muretus, Var Lect v. . Commode citat Apollodorum III. Id. p. 355. d. IIe n. Aoων. δ

Addit Valek. Claudianum Adonidis et ippolditi fata jungentem, in

Fescenn. I. 6. Venus rereratim vereat Adonidem, Damnet elum snthia Virbium. Quoniam vero nunc oblata est occasio,

Virgilii narrationem describam: En VII Z65. Namque ierunt fama Hippolytum, postqviam Ortemorer EOcciderit, patricsqve e terit Onguine Poenos, Turbalis distraelus equis, d Sidera rvrsus theria, et superos coeli renisse in clircS, Paeoniis raroeatum herbis et amore Dianae. - At Triei Hippolytum recretis alma recondit Semlais, et nymphae Egeriae nemorique relegas Solus tibi in syliis Italia ignobilis rerum Erigeret, 'S tibi nomine Virbius esset. De auctoribus qui eandem fabulam tractasse videntur, bene disputavit

Iedinius in Observ. ad Apollod. p. i s. Virgilium secutus est Ovidius Met. V. 33. Contra Iloratius Carin IV. vii 26. Infernis neqtie enim tenebris Diana villatim Liberat Hippolytum.1 Is Sie Lase et CodiceS. xv-pou quod exhibet Aldus, soloecum est Via nutata adis g8T. I 2I. I pro reo P Lasc.

bent Diodorus Siculus IV. 62. Pausanias II. 2. ubi plura de Ilippoldito Lucianus, qui vocatur, deridiri Dea, Tom. III. P. a8s, 53. I 25 Valckenaerii correctionem xcipetrov aevi Probavit Musgravius, et recepit Brunckius. Sed nollem factum. Sanum mihi videtur accie.

105쪽

ψιλτ ην στέ)ην. In Statii Theb. VIII. fin Minerva, aspecto Ideo jam moriente, mi cremata jaeensem, Nec Prim mira his, quiam mystica lampas, et insons Ilium multa purgam lumina lympha. pro *θιτο- M. A. Fl. habent

jectura longe infelicissima Valchen- aerio excidit, legenti, Mim Ne

Idao AG A. qui infra Ida8.eum tribus aliis Codicibus, ct crete. hoc sumpsit Branckius Utrobique

vero praeSens tempus Sententiae melius inservit. πατρό* l. Idae. Editiones nines habent x. cci ei, Sed metroplaiie adversante: vox enim illa primam cοrripit, Secundam producit. Monuit Ege

tonus in Addendis ad suas in halictabulani Annotationes, PorSolium legere iv χάνω recte omnino. Eandent vocem restituit Porsonus

insignein locunt Eustathii ad Od. E. P. I 625 Iom 26s, ris. qui docet

θάνω, λα χάνω et Sintilia, abGoω, λάθω, λάχω. Eundein indicaverat Ilermannus de Emend Gr. Granilia. p. cis qui tamen xlxχάνω scribere voluit, minus recte emendansielen 665 Soph. Ed Col. I SO. Sed niihi quidem, ut verum fatear, parum arridet ista Grammaticorum ratio, quae verba a formis obsoletis, sive fictis, deducit Credo equidem fluxisse praesentia i άνειν, συ -

πυθέσθαι : scilicet literas vel iis inserta In eaden fuisse opinione videtur Vir doctus Edinb. Neue.vol. II. p. 82I. qui λαμβάνω, πείθω, βαίνω, ab oristis suis derivabat. Ut ad .etχάνω revertar, formam agnoscitiesychius in vocibus . -

Per v χάνω. Corrigendus est Euripides apud Stobaeum XLI. p. 2aO, II. GeSn. P. I 6Z. Grol.

cori. Talem enim sive elisionem, Sive crasin ignorarunt Attici. IasC. Diversam lectionem xvria pro optare agnoscunt . . l. Cons. Ovid. Metam VII. Scio. Neu

106쪽

me momte tia Sceleratum degerat,

IaaI. cpo so pro pόνου l. quod si in aliis legeretur, quivis adsumendum esse in textum judicaret. objec. 8 33. 'Eπω σε θήσω vocue euθ ο φοβου. Phoen. IOSI. ser P ἀπαλλάξω φοβου. Sed saepe permutantur voces p oq, et psiote. utravis locutio per Se proba est, et nostri loci sententiae Satis conve

Cod A. sed monuit ale enaerius usunt, is cuλαβὴ de pietate, quem frequentabant Sacri Scriptores, veteribus fuisse ignotum. ευ ενOv e TE X. n. Sol. De constructione genitivi post Ohaol, subaudita Praepositione, egerent,oen ad Grmor.

Idcta. ad viii Prior nostra editio, quemadmodum Praecedentes omisnes. μή - hic et alibi reponen

dum esse Censeo.

apud Graecos formas futurorum passive significantium. Exempla rem apertam facient. Primi igitur

Paulo post Futuri nomine distinguunt Grammatici, βεβλήσομαι,

Futuri Medii iitulum dederunt

reposuit Elmsleius. Alia quaedam hujusmodi in Tragicorum reliquiis deprehendet lector Apud ceterοs Atticos frequentissima sunt vid. Pierson ad Moerin p. II. 36Z. Praeiverat omerus in Odyss. A.

I 2I Xα ε εἷμε να άμμι φιλησεαι. Iis, quae descripsi, addi posset FO Κωσεται Supra v. Sa2. Sed hujus futuri usus videtur a ceteris jam notatis nonnihil distare, et reci- Procam Potius quam PaMivam Significationem CaPere. Ibid. , τλήμων, ω. Olmnis

senarii clavsula Conm Alcest. IOSS.Herc. F. SI. et hoc legendum in Aristoph. Psit. III. tibi evigo

in Esch. Theb. 862. Pers. SSI. et in undecim Euripidis locis, quae monstrabit Beckii Index. Diverse explicant Grammatici. esychius,

107쪽

ponitur autem is Dorum remorematrepitus, ab Aselidit Seholiasta ad

RERUM ET VERBORUM.

A. Hujus literae potestas ,πι-

108쪽

o nunquam otiosum M. αυριφ, Posthae. 2. III. mp p. 5I. Adjectiva modo duorum generum, modo seminina formas habentia, ψαυλ utαται , εν- να οφ &c. 55. Adonidis fabula I 2. aeschyli Persae emend. IS . Choephori emend. 2. Amor Iovis filius M. Amoris altare in Academia. s. Anapaesticorum leges a . Antiopa, mater ippolyti . . Aoristi sensu paullum distantea PraeSeutibus. III. Aristophani Nubes remend. a Porsono. D . II s. Aristophanis Ranae emend. o. - Thesmophoriagusae emend. 25. Atlas Mons maris et naturae finis. I. Atlantis fabula. d. III.

βάζειν. De constructione et . βαθύs, fertilis Ido.

O et te confusa M. Ilo. v et xcit confusa AEB. e male additum d . 22. IGi.

cutiones frequentat Euripides.IGo. Genitivi post adjectiva. M.

ET VERBORUM. I SI

junctivi et optativi Isis. Dictynna Diana fuit Cretensibus. 2I. Dorismi apud Tragicοs extra Cho

109쪽

e pri ut etσθι, ευ*xi utiq)ώνει. M. ευ υόνη. Unde Aoer sic vocata ho. exoctioTeοy, non ex civTEOS. M. Equi Veneti. 2. Euripides in fabulata oeconomia Peccat Deos vel Deas ad solvendum modum in ultimo actu inducit. 56. Euripides imitatur sch luna I 2. Euripides a Comicis irrisus. 6. BI D. Impietatis crimine in jus vocatus. I. Euripidis Alcestis emend. I . - Supplices emend. 2 . Bacchae emend. 12. - --εono. d. - Ηeraclidae emend. I25. I o. - Ηelena emend. III. - Ion emend. I2 . I o. - Electra emend Id. ID. I . Euripidis Fragmentum apud Si

i in fine dativi singularis perraro eliditur apud Tragicos 3I. In fine dativi pluralis nunquam eliditur. Ido.

se. v. Verba terminantia in f ιν.

tivis conjuncta. BI. Iaa. Cum subjunctivis et optativis B2. Isis, Ietretroλυτο Σres tauri I οφ Unde titulus Tragoediae inditus Io.

xeorinci significans Sum. I.

xTασθαι με νασ, prudentiae opinionem possidere, et similia. BB. Comparativi duplices. 62. Crases Atticae I 25. I si rases in 'i' δενοι, μή, &ναι, μη

Vec confusa. 22.

λών. De quantitate det. - λιαν,

110쪽

IS INDEX RERUM

syllabum. I Pherecrateum. V2. Hipponacteum M. Sapphucumiendecasyllabum IM.

OXOS, χημα, Pro ipsis equis. IGI. Odor divinus, que ni spirabunt Nuntinum vestes vel capilli. Gs. Orphei instituta. IID. Ovidius imitatur Euripidem. 52.362. I o. Oxymori figuram adamavit Euripides. IED.

πωλο modo de jurene, modo de puella dictum No.

SEARCH

MENU NAVIGATION