장음표시 사용
71쪽
εβα ταλαιναν Καρδ αν in quibus neminini uni quidem ineiri vestigium deprehendas Credit sane Beckius priorem debere senarium esse. Sed recte Musgravius edidit ikAutis ex E. LBSC. GloSS. Aeletrei, recipά. Brunckius delevit vαλαι--ν, utpote inutile, et e versu SIS. profectam, et bucii transposuit:
recte iaciens, ut opinor, nisi quod lectionem Codicis A. e usi procβ in textum infersit simplex
enim verbum metro convenientius est, et per se longe melius. Notent tirones Alitii subjunetivum SSe: vi ,λυω rerierint nostrates romistam musis Mar Verunt aliter hosce dochmiacos concinnavit doctissimus Elmsteius: T- δη ποθεν,
Flor habeant vαλαιm Pro ταλαιν χν, transpositis vocibus legit, Γυναι,
branis suis, in quilius recte dividuntur ii versiculi et sic olim edideram nunc vero, ab Elmsteio
Lascaris et Aldus perperiam dupli-
sona ex familia moritur. Ab isto Supplicum lοeo versus Ilippol tisatis defenditur contra MuSgruvium, qui audacter conjicit Ephμον, κυν
ab Eustallii sine nomine auctoris forte itala essent, Brunt ius,iecubae quondam editor, Fragmentis Helenae Sophocleae inseruit. 8SI Brunckius, homo, vel Sejudice, metri imperitissimus, quo tamen nemo unquam in versibus Propter metrum concidendis audacius egit, Copulam et delet, et versum inde effictum hetoe αελιο dochmiacum appellat, satis infeliciter. Vide ermannum de Metris p. 2g2. Pherecrateus Proiecto est . 85l. Sequitur veroas narietus e duplici Iambica penthemimeri constans, quales Sunt hujus fabulae v I 28. IIS. 6O.
sellicet dochmium. In talibus non multum auctoritatis Codicibus tribuendum est in exclamationibus enim repetendis vel omittendis ludere solebant librarii, de metrorum rationibus parum solliciti. 855. Pulchrum habet senarium X. II. 23. ά Pυσί τε βλεφαραθε'μοδ τε εται De interpol tionibus ineptissimi istius versuum consarcinatοris parum attinet loqui: si quis tamen suspicetur epitheton, quo ille usus est, in nostris versibus inventum fuisse, poterit totum I cum hoc modo dividere 'Ω -λαq,
talis scriptoris auctoritate nihil novandum, et optime se habent vulgata. Te Reτα Lasc. qui mox omittit παλαι.
72쪽
86o Nolani interrogationis, quae vulgo a St, 'St ripiri sevri PDSui. Vale enaerius interrogationein Post δελτο PοSuit, Post ,εον sustulit.
Eligat igitur lector quod optim uni
et alibi. 363. g tu LaSc.S6s. rq ενδόνη dicebatur palastotili, i. e. Circulus ille aureus in quo repta re sive annuli gemma in- eluditur. I in ipsam gemmam
Platonem Republ. i. 'm. II. P.
est Cicero de ostic III S. tbi, cum
palam ejus annuli od palmam eon-rer ferias, ct nulla nidebatur, ipse cutem Omnia ridebas Iloc monuit Il. Steplianus in Thes. Gr. Ling. et post eum Valchenaerius Hesych.
pestes incrumcidis r. Similia habent Elym M. et Photius. Videtur quidem iste circulus dictus fuisse inoeuoduri, quia gemmam Suam, ut funda lapidem, amplexu eSt. 866. ci vel proprie dicuntur canes, qui Caudam moventes hominibus blandiuntur. Ilom. OdySS.Κ. 216. Ωι δ' ταν, λψ ἀνακτα
blandiri, arridere, et apud Tragicos satis usitata sunt. Attulit alcken- aerius Soph. Ed C. II s. ψαι ἀ
ibi sex alia apud aesch lum exempla notavit Blomsieldius Addas Nostri Ion 6yZ. M Yά με σαίνει θέσ*ατα. Rhes 55. Fragm. Sοph. Teucri ap. Stobseum CXXI p. 6 IS, I 6 Grol. P. OS. Ceterum de hujus verbi indole et significati nibus egit Blom fietilius in disputatione longe elegantissima apud Glossarium ad F Sch. Theb SIS.
librarii alicujus manu, de Senario efficiendo cogitantis Et bellum sane denarium tedit mrunckius,
tendum arbitror Mihi igitur, propter id quod Delum est, erit
73쪽
8Z5. cro v Co l. Par teste Valc . 8Z6. lτουμενη Ald. Priami Barnesius e conjectura anteri edidit letob. e, quod exhibent duo Codd. et Lasc. Quoties e et dici in Manuscriptis confundantur, nemo fere non animadvertit: neque illud mirum, siquidem in libris impressis repetendis, ob compendiorum similitudinem, idem nonnunquam accidit. SIT. Pro vulgato civου, edidi eum Brunckio taxorum, e Codd. A. Fl. ad mentem Valckenaerii, qui statuit niagis Euripideum esse .-
vitiosi est, quodam, vel a quadam Purie, quam nominare consulto refugimus. Pari modo adhibetur dilein Soph. m. IIa S. - λ ἀνίαν
voris vii A reposui maiorem enim vim habet, quam ut enclitica sit. Sis. Nulla causa erat cur Coi jiceret quidam apud Vale . ciueaevo . Quod editum est, legitur in omnibus Edd. et SS. et X. II. ZIa et defenditur versu Sap. 8SI. ro ob eo LasC. Ald et sic vulgo 'r restituit Vale . e Cod A. recte; nam ob de motu diei non potuit vid. Porson adiec. IOZO. νἀ, C. Dor. Pro re, hie
propriam significationem habet, quaria De usu subjunctivorum in interrogationibus videndus est Da esius Misc. Crit. p. 8. OZ.Vv. 8I-2. in hunc modum divisit Brunckius, Cod A. secutus; βο-
go. Doricam formam recte servavit AIS. Flor. 885. abet . n. I S. Non absimilis est locutio in Sch. Agam.
888. Alterum Aoo , deest in A. FI LaSc. νολι Semel in A. I. Unde pro noStro versu Scribendunt censet Elmsteius ciaeo , It WOAie. fortasse recte. Nolui tamen repetitiones verborum tollere, memor Porsoni moniti ad Med. ISI.88s. Idem senarius leviter nauis latus legitur in Nostri Electr. 225. observante Valckenaerio. 8s2. μιάσματειP ασταξ FI.8ss cpvit Ald quod valet, ne sinas ut fugias. Sed rectius, ut videtur, optantis et recantis sententia est. pu o LaSc. et quinquemininium,SS poetae L
74쪽
Ssa. pile dictitest infra v. IIII. ubi vide notata. 8SS. veuxo placuit alchen- aerio, cujus verba apponant. UT dices in άπευν ταυτα COI SPirrunt: nilla tamen potius scripsisse videtur Euripides, ἀνευχου ταυτα. Alteri optata si quis evenire nolit, illa quidelia dicitur quis άπευμσDU ut
in his Platonis de I L. III p. 68I.
ν εω ευχά V. νεσθαι. Sed qui palinodiain cantat, et Sua ipsius optata revocat is, ut opinor, dicitur άνευξασθcii quique illis alia uiustituit nieliora, ceteύξασθcii hoc in Euripidis est Medea v. oo.'occurrit quidem in isto sensu ἀνευ- νεσθα. bis apud Platonem. Sed in nostro versu nοlim quidquam mutare: palinodia enim significatur per vocem vi A v, et vim quandam addit iretixov. SenSus St, Per Deos Oro te, reae, mulatis rotis hae deprecare Cod Florentinus habet gno xxob, et in sequentibus vitiose
Ss6. Hoc addas exemplis similium constructionum allatis ad .ctos. De citidie significante posthoc dixi supra ad v. 3I2. Orest Sys.
Edd. et AISS reipo LaSC. 8sI. 3PA Pro inmper, subaudito votivole, ut in aliis scriptoribus, ita in Tragicis usitatum est Noster
θι aveis e P . In quibus etiani exemplis, vim suam corrigendi et augendi exercet particulane orest.
εξαντλελ εμοί. St. Med. S. Sicelium usurpabant veteres Latini verbiini a Graeco fonte derivatum, exantiare Lucilius apud Noniunt. Quantas quosque modo ErlimNGS, quanto ue labores mantioris. Videas alia exempla apud Cataker. in M. Antonin IV. O. Virgilius autem eisiatirire aen. IV. Id quae bellata ea hausta vovebat I. Totque maris acylaque rea hiatilla
et sic edidi cum Musgr. Valch et Brunc . quanquam dubitandi locus est, anno scripserit Euripides cis
M' νυ πτενειηr, quod exhibet X. II. Sas. Prorsus enim nitrum esset, Si Aldus et Pseudo-Gregorius eandent voculam O huic versui casu inter
75쪽
sis. v διολλυται 'getrip xlor. sed haec vulgato ordine exhibet X. n. sit. st S. Hunc versum postponendum esse versuis II censuit Mar landus. eui adsentitur Valckenaerius et ad eorum sententiam ordinem versuuntii textu suo mutavit Brutichius. Sed hoc frustra factum esse arbitror.Versum Sane, si omnino abesset, non desideraremus suspicor equidem ex alio dramate, propter Sententiae similitudinem, margini adscriptum, postea in hanc sedem irrepsisse. Huic suspicioni favet, quod in X. n. 56I- . duo Prae. cedentes et duo sequentes verSus continui leguntur, omisso v. SIS. SIG. ποθυσα LasC. st T. Ixum proprie est ealillo. I usta Metaphorice autem curimus, qui rebua quibuslibet cognos-rendis aride inhiat. Ad hunc usum vocum saevo et Aixi eis respiciens Porsonus, in margine editionis Brunckianae scripserat, Athen. V. P. 22O. B. corr. C. Ones Dion.
P.M. A. II. Schol. omni in D. E. III. . Steph. Thes L. G. T. I. p. Iscts C. D. E. Menander,
respicit Scholiasta exponit sacvov.
Soph. Antig sid. Sed non debebat ille cogitare de scribendo ou silv
ψίλο- ve neutiquam enim otiosa est particula ete. Seto is vroo iacipvάνoντε MSS.
et Edd. sed άμαρτάνειν - την vix dixisset Tragicus et vox si huic loco Parum apta videtur. Recepi emendationem Mar laudi, quam eonfirmat similis locus ecubae 368. Neque me iovet alchen. aerii objectio, de docentibus non de discentibus locutum esse Thesea. Enimvero necesse est ut is qui alios varias artes doceat, ipse prius db dicerit Brunckius, Valchenaerio obsecutus, postsu eviro distinxit,et μάτην cum sequentibus conjunxit, unde durissima fit verborum coli ratio. ab ovis LaSc.sas. εν Cod. Paris. o. Ai ripἀσθε νω Ald.
ita quidem citat Aristotel. Eth. Nicom. IX. Idem . S. Gnom.
eum secuti sunt editores, donec tumem mendam auctoritate odicum sustulit Musgravius.s 2Z ou - ἐν δεοντι λεπτο - etepe vertendum, non enim in OPPOSttino rerum statu viblilia diutilas. id est, non enim res postulat istas tuas ubtiles disputationes. ἐν δ ouv. similiter adhibitum est in No tri Orest 2 . Med. 12Zd Alcest. 82s oux hee ἐν δέοντι δεξασθιαδ aiori. Supplent plerumque Viri docti xαιρ- neque ego obnixe repugno incerti enim Poetae senarius a Valehenaerio citatus e Stobae XXXVI p. 2IZ, 6 p. Ig3. Grol.
ψών. Rectius tamen, ut videtur, ab impersonali ediderivantur Pa ticipia Loν, δίoνm. Alcest. II 22.
76쪽
enet, vim sublesia de Valckenaerius huc respexisse putat Ciceronem de Amicitia c. II. PereM-tur, quod omnibus in rebus homines diligentiores essent ut evrca et sura, quo quisqve haberet, direre Ponet a miras quot haberet nomponet dicere et in illis quidem parandis adhibere euram, in amieta eligendi negligentea erae nec here quasi signa quadam et notσ3. quitas eos, qui ad amieillam essent idonei, judiciarent.&32. δισσὰ δ vulgo Atro e veValeh. ex Codd. A. l. sal. Vide supra a v. 6is.s36. ἀλλ' er vis Lare Ald. Sed recte Cantems vim, quod exhibent membranae, quodque Seholiis tuetur Mar landus, monens eum interrogatione legendum et si quidem in 'i' ed Musgravius, et Brune ius Valchenaerius autem revocavit ἀλλ er vie, et delendo Post voevovμεν, frigidam effinxit sententiam. Interrogandi formula est ciλλ supra v. 86 I. Ion. Z68.
vertas, an a Lis ering rehoam notis ali hil rela apud Tragicos saepe dicitur de iis, qui
malo quolibe , vel infortunio, vel periculo laborant.
qui contrario vitio duplicat, in
&3s. Vertendum, rerbia hemrantia extra sedem et nes rationis: sive delirantia. Citat Musgravius Platonis Timaeum P. Ioad D. d.
τομεν. nisi plane deliramus. Co rigendum censet Blonitieldius se Oν si I. X. n. d22-I. sa2. laeto et Ald et ita diu legebatur, contra sententiam loci, et Codicum auctoritatem. Reposuit tandem Musgravius Sioτον, quod exhibent Lasc. et MSS. omnes. Vale enaerius Penset eo xωσεται esis e numero futurorum mediae formae, quae, praesertim apud Atticos Scriptores, passive significant: sic inetur creere infra v. I 58. ubi de his agere instituimus. κατ' ἀν-δpA foeto exponit alch κατὰ
hujus constructionis exemplum dabit Noster in Fragm. Autolyci apud
Cum sententia nostri loci quivis comparabit orat Carm. III. vi. v. nos crentum, Pejor uvis, fulit Nos nequiores, mox daturos Progeniem illaSiorem. υπepo'όν
sis. Usitatior structura esset
77쪽
scio. Vale enaerio placuit u gravi conjectura ελήλυθα. Putavit ille Thesea significasseritistrid tit-dem mihi jam piaculam emtrmi, leetim eoIIO,lM. Mi tonio sis uetere contaminatus. Sed hoc nimis argutum, et a Tragici nostri simplieitate abhorrens.s52 Iluc respexit Eustathius ad Il. a. p. 8l, Ism 36s, M. Ahei
Enimvero ille dictus fuit repur r , qui prudentia, pietate, justitia, vel alia qualibet re hominis modum
excederet. Itaque nunc in bonam nunc in malam partem, Pro mente loquentis, vox accipienda est vid. Supra v. dap. s56-T vulgo lassi sum sv χει, metro Pessundato. Cencliticum reposuit Vesch. ,απη eve. ProPriem onari, inde re etiam denotat quoratrem aliquem 'stidia nitim exisercere. Num accusativo in Esch.
Aevσειν μαχην. Η imitatus est, ut videtur, Ennius apud Cicer de offic. I. I 2. De eammontes helitam, sed heli erantes, Ferro non
gain' trade. Ennii loeum cum aesch3leo contulit Stanteius Iost G. Canter. Nov. Leet Plato in Protagor P. 2IS. C. de Sophistis,
κα δι' h. . ., et riefae illo tuo ex cibis inanimis constante, hominibvs fraudem saeuo. De voce
Qui locus apprime huc facit. Cf. Sprehem ad Aristoph. Plut I a. In aesch3li loco ap. Suid. v. Κάπη-
locunt exierodoto protulit Grotius ad D. Pauli p. II. Cor. i. II. Plura chleusnerus in voce Sed instar omnium magnus entleius(Sermon poni rerum P. I. Seq. observat Scholiast hic langi Pythagοricos, qui a carnibus animanti uni abstinebant. Ad hoc Orphei institutum respexit Iloratius Art. Poet. Is I. Irratres homines gacer interpresque Deorum adibus et letu foedo deterruit Orpheus. Institutis autem Bacchicis, Orphicis, et Sthagoricis eadem perhibetur origo fuisse cujus rei testem citat Valchenae ius erodotum II. I.
de Alvυπτίοισι, ,αL TIυθα opMOισι. ubi voces uncinis inclusas in textu reponendas e Codd. enset Vir doctissimus. In Apollodoro quidem legimus vera 'Opocu Παιτα ιo-σου μυστήρια Lib. I. I. P. II. Pro σιτοι conjecit Mus- gravius estoe, alch in vol. Credit sane Vir eruditus Quart. Nev viii. p. 22d. hic respicere Poetam voύσ' cpeoτελεστα et, quos incantandi ac divinandi artes in Graecia exe cuisse constat ex Theophrasto Xα- pci v. Ηθιx. G. Conferre possis
scis Valcuenaerius citat loca quaedani, in quibus Arsipdaei significat deprehensus sum et Confert Ire Maeci infra v. s63. Aristoph.
78쪽
s. v ψ λτατ frequentabat Euripides, ut denotaret piarentem, conjugem, vel librem De marito
De illo ibid. 53s Destia Troad.
Exti, et o Amram. In nostro igitur versu et osAuciet intelligo de a. rito ac liberis Phaedrae quos cum vita simul amiserat vertendum
autem Puto, is o her halred omyovrahe lostrae destres connecflans. nec aliter in Alcest. Iap. ora
arriserit alc enuerit interpretatio, qui vα φίλτατα hie et in Alcestidis loco exPonit Per ipsam ritam A. et Fl. η δυσμενεί'. SIO. Vide supra v. io et ib.
SId et hine est natura ririlis ingenii, ut in Menandro Supra citato ad v. si T. SIS. Aldus habet et bou sed hiatum post vocem et nunquam admittebant Tragici teste quam idoneo Porsono ad Phoen. 8S2. dure igitur nuper editores repo-duere vae ob ex Codd. omnibus Lase et Schol. Legitur quidem in Soph. Phil IOO. 1 υν ν άνω αcmo WAri x evori e eiu sed ibi eorrigendum Puto T. μ ν άνω αer In Esch. Suppl. eum Stanteio le
βο-: Pro vulgato v. v. Nec dubito quin in Septeni contra Thebas versus Id, ZIO eodem vitio laborantes, emendaturus sit Blom-lieldius, in editione ejus Tragoediae, quae ut brevi in lucem Prodeat, Onuies antiquarum literarum amante mecum impense optant. In
illo loeo set otiu in hoc edidit TIνυν. Ceterum apud Comicos hia. tus iste satis usitatu eSt. ypsi Meminertiit tirones, ExPOq, ubicunque cctarer significat, generis esse masculini. o Post alios monuit Porsonus adiec GFl. 'II. Observat Valch simplexe piis frequentisSimum SSE, Omposita ejus rariora. Et sane, untii Ialiud exemplum in Euripidis fabulis
79쪽
sSI Esuvi vulgo. Valchenaerius testituit e l. et LaSc. . , quod sine istis auctoritatibus restituendunt erat: ptimana enim dillabam brevem habet. Quam proni essent
librarii ad duplicandam , patebit ex insigni Blom sieldii nota in Glo
Sari ad Esch. Prom. I. Varia loea veterum hanc historiam Spe tantia, congessit eursius iii Theseo CaP. V. quorum praecis3ua indi, cabo Apollodorus Bibl. III. I 6. P. 56I. ευτερον δἰ Θησευqxxvesuet
άνεκτεινε. Paullo aliter saevitiam
ejus deseribit Diod. Sic IV. s.
Ovid. Met VII dio Oeeidis ille Sinis, magnis male tribus SM, Qui poterat currore friabra, et vehat ab alto Ad ferram tale vcrmrascor Orct Pinus Uusdem menti nito vidius Ep. Iter ii TO. b. doct. Pausanias Corinth. I. I. de hac historia agens, refert ad Suam usque ietatem Perniansis, istam Pinum. Ceterum Euripidis c holiasta fabulani illam notissimam, quae vulgo de Procruste narratur, ad Sinin retulit Pindari etiam Scholiasta in Argument ad Isthm. Sinin et Procrusten confundere videtur. rbi autem appellatio fuit cuivis latroni indita, ut in Epigramm . Anditae Antilol. III. xxiii. II VI
est disputatio Ilemsterhusii ad Lin
utuntur, linc ad alia animalia quae una PaScuntur, vox translata est: ut de ori in Aristoph. v. os. Audacissima vero metaphora vocat
fieldius. De Scironiis scopulis egerunt Bumannus ad ovid. IV. 525. emsterhusius ad Lueian. Tom. I. P. BOI. Scironis autem fabulam tractavit Meursius Thes. c. vi citans Diod. Sic IV. s. P. BOI Ovid. Met VII MI Hygin. Fab. xxxviii Strabon. Lib. IX sub init Pausan. Attic. c. id Plutarch. in Thes Tom. I. p. d. E. hujus verba sunt, xspωνα δε πρό ό r
dolorem et tristitiam fieri dicebatur. Cons. Cicer Tusc. IV. II. Eodem enim illa est Simo mimi in I lilia, quo in dolore confractio.
cum, Stephano illepidus, in ShnS: sed non loquax, eallidi rear si sermonis md peritus hic et in Fragm. Eur. Licymnii I. xo a pine enim apud Nostrum de facundia dicitur, et signitica la-qααX, cimtilus, cili S. Suppl. I. Κ ax o et cxxipve C cl. IIS.
versis ejus vocabuli potestatibus videnda sunt quae fuse et docte
80쪽
disputarunt Gata erus ad M. Antoisin III S. p. s8 aB Ruhnkenius ad Timaeum P. ISd. I 6 I. Exponit Scholiasta ad Aristoph. v.
similiter alii Grammatici Hesy
habet Plutarchus Tom. II. P. 6. B. Respexerunt Aristot mel. II. P.M, II. X. N. I S. nuda auctoritate edidit Brunckius. A
mine auctoris a Barnesio memorata, Viris doctis plerumque arriSit, et recepta est a Brunckio Mihi vero satius visum est vulgatum retinere, et intelligere in eodem SenSu, quo
Nutrix in hae fabula diei potuisset
I S. Male legebatur,uvae ante Valchenaerium, qui edidit Metoe, obsecutus Mar lando ad Suppl. 86I. sed debebatium et cras Attica pro citivo idem. Simili ratione scribebant Atticis .ep, cucis, uetusi, νθρωπoe, ά τεpoe,, Yαθόc pro disse, sine d Yων, c. as vero erases plerique ignorabant librarii, unde factum est, quod inveteribus editionibus fere Semper comparenti disi', ναε, Yων δ c. articulis non sine magno metri et linguae dispendio neglectis. In Nostri Heraclidis v. Ss. Io62.
Electra I ISI. SI remnendum est,'ν, p, metro Plane Postulante. Brunckius ubicunque in tales formas offendit, ut crasin male exprimit, aut prava quatam mutatione metro Satisfacere conatur. Prioris
vitii exempla sint Soph. Ed C. 32. Antig. 66. m. 32a IBI. Philoct.
O. 2I2. ubi dr i in 'isi mutat. In istis locis rescribas, isse, quοd saepe alias rescribendum secundum
Dawesii et Porsoni regulam et in m. M. Testino , , ρυερ. Diverso errore Peccavit Brunckius in Ed. C. 63O. ubi vulgo editum erat F
ille versu consuluit scribendo dν, poδ'. corrigendum est oδ' 'Mip et hic, et in Trach. 8SI. Vid. Porson. ad laevi ICIO. Ceterum, ut ad
enim recte edidit Gaissordius Epia
Contra passive significat, cum genitivo, in Soph. Trach. 68T GYDoc dei ep/1xi Mixvov. et sic alibi. Plerumque quidem flixeto valet