장음표시 사용
91쪽
ll8a Vertendiim, POSfqΗαm P dem Sc in curru cum calceis de- ixerat. Versunt laudant tymol. M. P. IIS, I 2. Eustath ad Il. E. P. Scis, 22 . 56, O indicante Vale enaerio, qui PerPerum, mea quidem sententia, aequitur Eustallii uni et clioli astam, intellirentes ipβυλα. de Parte eurrus, in diastabat aurigas talem renini vocis significationem I, rorsus rigitoraSSevidentur veteres Ellipsis Praepositionis obveum alias apud GraecoS, tuni praesertim addito dativo pro
mouri sepoliri et sic alibi: quoniam vero Atticis construetio ista maxime usitata est quaedani liorum loca describere non pigebit ae Sch. Prom. 22T 'Epicii δε βουλα. Trap-
Bucch. IIII. de Bacchis Penthei membra discerpentibus, coepera il
λcile ferebat autem rectilaam, illa Pedem tim calceis. o hunc locum
nolui mutare in versu Hippol tivulgatum rota in rcfoci e quod habent E P. Lase et nuper editores.
dirota reiiunt Etymol. et iustath. Adde Arist. q. I. I. man. 56O. VeSP. I ID. Idas Pac. I 288 Si pluma hujusmodi exempla belli lector, quaerat apud Lamb. Bos. Ellips. Graec. s. I S. d. Cliaef. Haec de solenni formula idcircontonuimus, quod ii nostri loci interpretatione haeserant Viri docti. IIS S. Respexit Eustath ad Il.
Nub. I 62. Sed nihil opus est rei
omnibus notissilias exempla congerere quorum tamen abunde est
apud IIemstertius ad Lucian Toin. I. II. Valck. Animadu ad Ammon. P.SO. Ruhnken ad Timaeum P. I 2I. Tetigerunt etiam Wesseling. in Diod. Sic Tom. P. I 26. Toup. in Suid Tom. I. P. OI. Euripidem vero reprehendit Grammaticus aliquis, cujus commentum descripsit Photius v. ευθυ υκείου, quod bduc Pro cυθυadhibuerit. Eodem nomine ab Amnionio inculpatur Menander in
negant alii Grammatici cudue de Deo recte dici posse. Credo tamen Euripidem et Menandrum in hoc
usu vetustioris lingua indolem Sectatos fuisse eadem enim ratio est vocum dux et flo, quorum Prius fere semper adhibuit Homerus cum genitivo conjunctum. l. M. I . BG flut actioων. o. Sao. O
tcbetov. Apud Ilerodotum autem
92쪽
I2OI. Noster Cycl. 26a. ε ἀκυμα)α. Hesychius, Eustath ad Il. Κ. p. 8s, II. Oct ad aliique Graiianiatici exponunt MPO. , e Q, quam interpretationem huic loeo plerumque donant Viri docti. In hoc quidem sensu omeri poclxstuc Il. N. doI. intelligunt e- sych. Suid. Et3mol M. et omnes fere veteres glossographi Dubilo an recte conferatur Virgilianuin, Auri sacra fiames.I 2D2. Ad umbratum est ab Ilonierico, Il. l. al2. ΗT GAI , μεν
I ubi vitiose citatur obpανόν. στη-pido explicat Eust. Per et I v. Hesychius etiam retripecti ET IIcrcti. Suppleniluna est citivo, ut in locis
I eod. xpci emendati est Lu- Eacii, ut videtur, Exerc. Acud. P. 5T. Pro vetin, quod liabent omnes Edd. et M SS confirmat Scholi-
haec Euripidis exprimeret Senec. Hippol l O22 silueret ex n&men Epidauri Dei, Et scelere Petroenobiles Seironides, Et tine duobus terra comprimitur fretis. Vide
μάτων φλε μαίνει, θάττει Pariter Suidas, Photius, alii Optime vero vocem exponit Et inol M. P. acta.eitatus a lanteio ad Esch. Theb.
Valck. comparat Catuli LXIII. 2ps leni et resonant plangore Ciaehinni Attius, mella Soλis Soercto no Crepitu elangente cachinniat. Lapilli, quibus illiduntur luctus, dicti sunt OxAnixeq. teste Suida,
93쪽
i2o8. pixυμια. De hac voce eonsulas Blonifieidii Glossarium adaesch. Prom. IOSI. Iston Princi pio Fl habet dictyoν:et ex ista vitiosissimi odicis corruptela excogitavit s. Vossius Ai- σα ν Gronovius A. αιου frustra. I 2II. ἀντεφθεYS l. X. I. 8SI sed alterum verius Puto tempus enim imperfectum durationem istius mugitus reboantis denotat. I 212. Vertendum, nobis ero intuentibus, immaniva vectaculam ridebatur. tiam tit Oculi rustinere Possent. Petiaciveo exhibent Edd. et M SS. omnes, quibuscum facit X. n. ysi ubi oμμάτων explicatenim radicli. v ματων ό p εων, oii 1άτων. Sed hac voce nil re L fensi sunt alchenaerius et Mu gravius, quorum ill δειμάτων, hicode μάτων Proposuit. Sed ista coniecturae ab omni specie veritatis abhorrent, et, nisi a viris doctissimis Profectae essent, frigidae et insulsae videri poterrant.
Vale enaerii emendationem . νι-ae oririv POSVBrunchium, admisimus: Pοstulatur enim dativus cum e-oi-xών. ηθεσιν Lasc. qui et infra I 26o.υμμασιν. Nos quidem Porsoni judicium secuti, baragogicum iii fine senarii non adscribimus, nisi Sequens versus a vocali ilicipiat.12IS. ναθμοpq, quod exhibet
unus Codex A. ediderunt alch. et Branch. abet aesch3lus Theb.
x. v. A. Similiter Latinus Tragicus vertit, Nunc requia reveri vclla. I 222. or laetae vulgo, quod Ioniani est correxit alchen Brunckius recepit ευθυνo. Pro buoi e Cod A.
utrumque probum. Quod edidi, habent Lare Ald et AISS. Pleri
adhibuisse Tragicos Illud legitur in Suppl. 66Z. 6IS. 6ZZ. 685. d. Gaisi. Flelen. Z2s. Soph. Tracti.
Dicitur Oxo Pro ipsis equis, ut Oxti a infra v. l352. Virg. Geom. III. I. Martis equisbuges, et munii CURRV Achillei. I 225. revpci A. Flor. I 22Z. να χαιτι . Proprie de equo dicitur, qui Se arrectum tollens, atque adeo jubam rejiciens, equitem effundit. Hinc arpineratio, Mesychius, et Suidas e
I 228. Branchius Post et o αλων distinctionem ponit, ut Sit, μι-
μθαι De Solis curru dieitur in
94쪽
Euripideis suam de Hippolyti falis
narrationem imitando expressit Ovidius Metam. XV. 5 - θ2s. quem locum cum Tragici nostri descriptione conferant velim lec
β ovo D. P. Ald. I 2g2. Terminationem c Prod ioci aeolibus et Doribus adsienat Elymol. . . I epflev. Frequentabant quidentiomerus, PindaruS, Theocritus, et alii Poetae Atticus autem magicus rarissina licentia adhibet. Editum erat ante Valck
Ald et X. n. 26. I 28 p. articulam inseruerunt Valch et Brutich. MSS. A. l. et sic in secunda editione Musgravius, qui primuin dederat octobet et2 Monuit Censor Promethei Edit Bloinsielit.(minb me. Vol. vii P. IS. quem ferunt esse doctissimum
rissime apud Tragico occurrere.12a6. Exempla similis Construotionis congessit,usterus ad Aristoph. Plut So.I2a3s. Vox reb v respicit ad tabellas Phaedrae e ligno piceae factas qua eo nomine vocari testatur Eustath ad Il. . . si II, 22 msso I. ubi de hoc loco fuse disputatum est. Ita quoque WEυxu est cλτιμ in Iph. A. Ss. Damni.Lex. omeriC. P. 262Z. v. WEυΚ I. Olim ante inventam Chartum, fiebant ex hac ari ore pugillares. Hinc Eur. Ilipp. 253.-Και τηνἐν lpti Cretensi, nam respicitur ad Phaedram Cressam genere ραμμά των κλήσει τι ΓIcυκην. Ejusmodi pugillares vocabantur Athenis AF ovee, quia eralit tabulae oblongae. plures inuit, quae superne ad Comni unem axein Convertebantur ejusmodi tabella lignea oblonga vocabatur et v πλαίσιον. CeteruIII superne, ubi isti libelli ad eominu-nem Clavum Convertebantur, fuere angustiores, inferne latiores. Unde ista pugillarium species lignea m-X
95쪽
mum verSum ita emendavit te sonus Verisim P. IIS. Stobieriis
M Phrasis ab Ilomero Il. A. 58 p.
ad illos poetas transiit, ut ad
Ηomeri voce ni similiter exponunt Ilesych Apollon Lex. EtJm M.
96쪽
I 2Ia. id supra ad . 52 p. Corruptam Codicum A. et El. lectione ni ci flosaduci in textum intulit Valchenuerius.
I 2IS. Scripsit fortasse Euripides
excidit e versu Sophoclis M. Elo. si in hoc loco inseratur, versus fiet Iambicus dimeter. Quod ad metra
hujus cantilenae attinet, operam dedi, ut versus, quantum fieri potest, eorundem sint generum, a ceteri
in hac fabula chorici, qualesque Euripides libenter coniunxisse videtur. Sunt igitur dochmiaci v. i 266. I 2II. I 2II. Creticus I 2I2. Ex iambiex dipodia et iochiilio
I 2IO. I 2Id. I 2Ita quales in Tragicorum melicis haud iii frequentes
sunt Pherecrateus v. I 26Z. Reliquorum notissima sunt metra. I 2Z6. Subauditur, ut Pinor, Prae-Positio civά. Locuti autem ab Ilotii ero sumpta est, Il. . Isd.
l2IS. Noveni superstitum fabularum Euripidis Deos vel Deas ad solvendum nodum in ultinio actu inducunt. Eae sunt Orestes, it Polditus, Andromache, Supplices, Iphigenia in Tauris, Bacchar, Helena, Ion Electra Iloc vero
meliore jure in ippolyto, qualia
I 2Is Miretur quis Dianam Thesea Egei filium vocare hic et infra
v. laes licet ipsa intra tantillum spatium xv. IIII. III a. Neptunum illi patrem tribuat Potius aulein quam illud ex incuria r gici evenisse statuamus, credibile est nomen Regis Atheniensis, patris
scilicet professi, velut Solennem titulum, addituri esse. Sin voluerit duos Theseo Patres, ulteruli Inortalem, alterum immortalem, tribuere, uno Certe exemplo se ipsuin
defendit Euripides quippe Passim in dramate Ilerculis urentis, tum Iovis, tum Aniphitryonis filius Hementes dicitur. Quae ad Thesei Parentes Spectant congessit Meursius in TheS. C. i. I 2SO. αυδα vulgo. αυδι e Cod.
Fl. recepit ale enaerius, recte: solebant enim Dii Euripidei, istius-imodi formulis nomen suum indicare. Orest Isia2. svo Sch e do imo
I 28 I. unc versum imperite sollicitavit alch scribens er et ήδη Pro συνηδη Sed hoc recte defendit Brunckius allata Glossa ex Cod A.
ad quem lοcum Porsonus, ite Iocus Valekenaerii memoriam effugerat, cum in Rheso SCI. ἐφηδομα.
Sed hoc satis defendit Brunckius ad Hippol. 2sci. PI 28 d. Vulgo crae r άταν, renuente mel rο. exei E. P. Male res cessit Musgravio et Val clienaerio emendantibus detre Sri r et exeq. Melius conjecit Marulandus cinxeflee. Nos vero facillimam medelam, Voces tranSPonendo, Post Brunckium adhibuimus. In suPeriore verSU, eodem facto Pu erat veteres enim ditiones contra leges unapaesticorum habeti πεισθε bour sed ibi verum verborum ordinem servarunt tres SS. A. B. D. Simili eorrectione in Eseli Pers. Zy.
97쪽
Eσχεθε Senarium claudit, Aldus cuni SS. nonnullis exhibet o xeq.Ηoc monuit Elmsteius, qui de forma mxebo videndus ad Herael.
I285. νω δ' oux Cod. l. et sic Valch sed conjunctio abest a ceteris 3ISS. et Edd.
I 288. Pro vulgato mo δ', olim emendaveram unius literae mutatione Gy. Eandem conjecturam deprehendi inter lectiones quasdam
fectas, quas mecum communicavit
Vir doctrina et humanitate PeCt bilis, ac de me nunquam non optime meritus, Robertus ole. Similis est loeutio in sch. Prom. I.
Quid autem profeceris I De voce
supra ad . 2I. Credit Vale en- aerius haec, sive potius hinc expressa Menandrea, respexisse Terenti uni in Andr. I. i. I 6 cfqtie liquis diaetis, nihil promoreris nullum ni iratus certe ei Dero. I 2ys cla gae omnes SS. et Edd eum Eustathio ad Il. A. P. I sit, Sm I 22, 23. Plaruit Ba nesio m Y- Sed noli , Surpari
isse Pro ei e vel dirpor, nisi de Personis, monuerunt, OS alios, Valcken- aerius et Porsonus ad Phoen. Id I S.I2sa. Reiskii conjecturam e ccx ela Probasse videtur alch. Sed receptam recte defendit Brunckius, citans Procli Chrestoniath P. s.
protulit Brunckius ex ec. 265.
Θυσαί μ' Vid. Vale en ad Ile-rod P. 52 l. Deinde άνo Ald. θάνη . . . l. La,c et sic Valch Brunc . recte, ut Pinor. Notissima quidem Danesii regula est, Mise Crit. P. S. optativum cuni particulis, , - οπωq, Appia, M i, verbis non nisi Praeteritu significationis subjunctivum vertia, non nisi praesentis vel futurae significationis subiungi. Observavit autem Pol Sunii ad Phoen 68 hanc Tegulam non videri per omnia servas, Tragico onferens Ilee. II 28-IIIs. Nonnunquam Sane, licet praecedat verbum praeteriti temporis, effectu tamen, qui petebatur, aut PraeSens est aut futurus: ideoque verbuni subjunctivum postulatur. Cum igitur nondum Ino tuus esset II ippolytus, dixit Dianaia, - εἰ λεία θάνη, thos e mo diemith a good rutilation. Alterum tDq-θάνO vertendum esset, has hem hi, -&c. De hac re subtilius disputavit ermannus de Emend. Gramin. P. 2OS-2Ia. I 2sZ. mcipflevesci e conjecit Mus- gravius, quod respuit metri lex.Wcipfle ira γμον, citat Eustath ad Il. a. p. 562, 3I ISI, BG. Utraimque formam rαpθένειine et rci'θέν. usurparunt Tragici Vide supra notata a. v. BO .l2s8 δηχθε α κεντροιή MSS. et Edd. objicit autem alchenaerius, nusquam dixisse Euripidem eptamcηχθόνα ι, nedum Amori S κεν orareriχθόναι, et hanc locutionem ab ejus seculi consuetudine alienam esse judicat. Scribendum igitur
v I S. et exempla quaedam satis obvia, in quibus leguntur poemetrλη ε q, et cmore PerctinNS. Videtur autem Porsonus cogitasse defieri hendo πληχθεῖσα κέντρoice hunc
98쪽
enimnoristum, ita sequente notula, exemplis defendit. ' πληχθε Sehol. ad Aristoph. v. Ido2. Noster Tr. ISB. xv ληχθεἷσα. IRA T. III.
rorationis nota, Vale enaerius, cui ne lueo SSentiri Vulgo citra ordinem mutavit Brunckius, secutus Codices A. Fl. irci tela bici SuPra
v. si Ad quem locum Ualch. attulit Cicer de off. I. O. iam sicut in sabulis exf plumis, quod Theseo promimo non secisset, ID
μαq. Cum vero duo Codices A. Fl habent cyκεψιν παpέσχε*, hoc potius in textum adsumendum judicavi idem fecerat Brunckius. I 32I. Dorica forma Rosiaci in Editionibus erat Aldinum Sequentibus, et evos actu infra v. IgOS. Contra Consuetudinem dialori r gici Correxit Vale . Amo imielieiter conjecit Marklandus.
99쪽
I 323. Abundat se Cain infinitivum, ut supra v. ZO2. in Suppl.
quuntur, indicavit Porsonus apud istordium ad Supplices Sophocl. ind. Col. IIasi . sch. Eum. 262 228. Eur orest. 2. Markland ad Iph. T. IISO.' voee Promάδ A. Flor. I 32d Virg. n. II. 586. an mumque ea lene jurabit stricis lammre 132,6 Ilos versus citat Eustath. ad od. N. P. SIS, 28. et rurSus attingit ad Od3Ss. . P. 266, d. ed Bas observante Vale enaerio; qui censet ex his Euripideis expressos esse Ovidii versus et III. 236. Pater omnipotem, neque enim licet irrita ratiquam Faela Dei fecisse Deo pro lumine adempto Seire sutura dedit. XIV. SI. Sola Venus portae cecidinei mula sensis, Et elotisura fuit, nisi quod reuindere nunquam Diis lieet aeta
II2p. ex p ta reflci Lasc. II2s. φίλτατον ἐμio i ovis LaSC. Ald. ordinem, quem metrum Postulat, e duobus Codd. A. B. reposuit Musgravius, post Maligerum. φίλτατόν et cito uspomis Barnesius, otiosa particula male inserta.I3IO ervv Pro re taSC. vitiose.Isd I. Crases in vocibus , δενα. et ad elδem apud Tragicos haud rarae sunt. Ne quis tironum in hoc versu haereat, exemplis sint orest.
πονηράν, μωpόη εστι. Contra frequentissima sunt , ου et an reo, quae semper apud Atticos mon syllaba efficere dudum monuerunt
ε ώ. vid. Schaeter ad Bos Ellips. P. 26. Figura Oropismus dicta est, qualis in Rheso Byl. cibis c
οισι εχθpών. Addas Nostri Sisyphum apud Suid et Elym M.
hunc locum, ab Ileathio, alchen- aerio, et Toupio frustra tentatum, emendavit Porsonus in Adversariis nuper editis p. 2IS. Ibi tym
100쪽
IBBs. ecipil et ut dis liabum pronunciari voluit Marklandus, credens scilicet mediani syllabam Produci. Sed fefellit eum corruptus locus Sophoelis AEEd. Tol. IIS. Dioc
fortasse legendunt sit Neci ci cita
ripit crepo in Nostri Troad Sao. et in anapaesticus, Eseli Agana. 6. 26I. Soph. Ant. ISI. Marklandi
errorem solita temeritate secutus est Brunckius, et sententium istam more suo defendit. ' σάρκα νεα-pA. Hic monometer e duobus spondaeis constat, quod vere monuit Marulandus uecipά duabus dillabis pronunciandum. Obloquendi, ut videtur, studio IIeathius notam illam carpit, et eαρά et anapaeStum esse vult sed fallitur. In νεανίαc, νεἀvic, ecipό r, Tragicis seniper
Producitur, quod qui eos legerit, nemo ignorare potest Sophocles
quaeSO, eundem Brunckium ad Sophoclis locum, et iterum candorent hominis ac iidem mirentur. v Libri omites habent id e vectPἀ r, quod mendosum esse titubans metrunt arguit. In voce vera Eq, media corripitur, nec ulla ratione produci potest. Ipse igitur, iterum inculpato eathio, e Valckenaerii conjectura tandem edidit pepet vile. IIa I. Ioc Lusc. Ald. oli eMSS. A. l. receperunt ultimi edi
Pers. IO. Male etiam Valchen- aerius et Brunckius Scribunt et is robo . quasi prima diphthongi voealis per se longa esset. ά σουσ'Lascaris, qui infra v. IIs I. λυτε.
Vocem adhibuit Esch lus Prom. sos. IOSI ad priorem locum interpretatur Blomfieldius, Dolor qtiitis iacvlvs Proprie significat morbum acutum, qui spinam dorsi, vel medullam, vel cerebrum afficit.'deinde pergit varios ejus uSuS, qua solet eruditione, illuStrare. I scio Iliatus in fine versus, contra morem anapaeSticorum, manere Sinitur. Hoc ob suspensam histrionis vocem, et exclamationes in versu sequente, factum esSe videtur. Suspicio tamen oriri Potest, excidisse parcemiaeum et fortasse plures versiculos ireiprive A. ISSI omittit A. Id 5 i. κατα δ' κτεινα A. R. Vale si Brunck. I 355. Ypc scit Vulgo. ατ μαCod A. Nos hanc formam, quae perinde ac altera Euripidi usitata est, et hic metro Convenit, Praetulimus. Idem fecit Brunckius. In Orest. 252. ἀτρεμα versus Plane flagitat. astaec άτρε λα Ald. I 356 άπτεσθαι . solenni vitio. II5I. Vulgo v. ecpεστηκεν δεξιάπλευpoli ubi si eξια Pro substam livo accipias, in metrum peccastasin pro civ δεξιά i. e. M 'χfrom, vereor ut in tali usu usquam adhibeatur. Primus edidit Valch e Codice A. τι ε*εστη ἐνδεξιανλevpoli: vis lateri meo adstat ad dextram et recte contulit Ilom. Il. A. SI Auτα d volagooire fleop ἐ-e- νασιν . O coeta