장음표시 사용
21쪽
nomen Iustinianus assumpserit. Haec omnia Agatias eo rum temporum scriptor breuibus Complexus, sic in hi storiarum suarum prooemio inquit: Caere ran Procopimas
C rcadij morte exorsus bibloriam eis. Et i n fia .J tque Vansla- lyra m Gebmer, id loco est nomen, Carth gos Vrbs es Afrorum regio m=nisper Bonificium, Vericum praeses os possdefectionem multis post annis si finiano inferniturem concesserint cum alias quondam sub Romano fui si it Imprrio. Aphrica recepta, Iustinianus Regiminis rationem in ea constituit,qualem in Codiceleg inuri: Bellisarius, ducto Constantinopolim triumpho, copiarum partem Salamoni tradidit,quibus illo,in Aphrscam madato Imperatoris traiectus, lauritios copressit. I orio cummilites, qui Vandalicas foeminas in uxores d uxerant,ab Imperio desciuissent, &in Salamonis caput iurassent, Belli sarius
iterum in Aphricam se contulit. quo etiam belloru moli succumbete Imperator eo Germanum, nepotem suum, cu exercitu misit. Is perduelles debellauit, Salamoncq an prouincia reliquit moderatorem, qui, fractis rursum
Mauris)s, ad eius gubernacula faelici satis dominatu co sedit; nec & ipse, quodam exardescente conflictu, fuit
ab usdem hostious de medio sublatus. Sergius post Sala
monem Aphricae praefuit,quo dominate, cum res in de Terius vergerent, Arcobindus ab peratore mistus fuit, que Gontharis, defectione ab imperio facta,coepit,interemitq;. At Gontharida Artabanes Armentis, cui Aphri Cam Imperator regendam crediderat,obtruncavit. Post Artabanem Ioannes illas uscepit prouinciam, pacificeq; toto Iustiniani Impherio, nec non per aliqua Phocae tempora, usq; ad Heraclium,sive Heraclianum notiti A phricae Praefectum,gabernavit. Is,coniuratione inita, filium Heraclium Constantinopolim misit:vbi,PhocaImpera-
tore interfecto, Heraclius iste iunior in Imperatore fuit
22쪽
ROMANORUM POMTIFICUM. Hassumptus,qui firmioribus praesi dijs cofestim Aphricam
munitiit; Quae tamen tanti no fu erunt,ue Pers rum Regem amouerent,quin illam subiugaret. at Cana consinuo Imperator recepit, recepta q; sub imperio permansit, donec in illam irruperunt Mauri,& Mahometanae sectae veneno infecerunt. Ex his certa licet a sicqui conicc ira,
nunquam Pontifices in Aphrica fui lle dominatos 1oriturq; suspicio non exigua, Genebrardum Ecclesie assentari volui fle, a qua praemia ui bene de ipsa merentes proficisci solent amplissima. uid iuris in Gallia antiquitus habueris Ecclesia,NVN c in Galliam transeamus, ubi ex ipsis etiam G nebrardi verbis exurgit, ius nullum Ecclesiς regna-di competiuisse, sed peculium habuisse, cuius redditus
pauperiuillitat spei abantur,quemadii dum Epist. 11. 9- bris.& alibi dicitur. Peculium hoc eisdem cpistolis,quas
Genebrardus pro sua commemorat sentetia, Gregorius' Regi, Reginael commendat, non uti iniquis eius inuasoribus,sed uti pijs eius seruatoribus dq;nil nisi priuatos
census continuisse ibidem in aperto est:&hoc ex Epig. 33.M. 2. adDirta Ium Galliae Patritium detegitur,qui redditus illos exegerat,ibi ergo dicitur Euodus nobis gloria D . ostendit , reae peren i muneri intenta, B. Petro olorum Principi, seorum redditu mfructus intulit. Et infra si epimus,uamifer Hilarin uam vestrum depraefatis cWia no-
'a reditibus, Callicano solidos quadringentos.
Hi vero solidi crant aurea numismata,quae tunc temporis subtracta ex Budam ratione, pretium sexcentunae,
nostrormn scutatorum attigissent. Et Epissio ibris. ad
23쪽
Candidum,qui peculium illud administraturus erat, prae cipit , ut pecunijs exigendis, vestimenta pauperibus, & pueris Britannicis,qui Christo nomen daturi erat, com-io. paret, de subdit , male nussolidi Galliarum, qui in terranos λa expendi non possunt, apud locum proprium et Initer expendatur Quare arguere recte licet, calo iuris Pontilichnon fuisse, cum ibi moneta cuderetur, quae Roma: Cxpendi non poterat. Id autem fiebat, quia nusquam Pontificis, Caesaris vero sub imagine ubique, vel in ipsa Persia, argen tum, aurumque imprimebatur. Galli tantum, qui tunc a Germanis oriundi erant, suis in pecunus proprium Regem, quouis pretiosiore metallo, ponebant: Quare nusquam extra regni fines usu veniebant,& id forsan Caesaris decreto. Gallorum autem Historiae rationem produnt, qua Gallia ab Impcrio reuulsa propriis exinde Regibus semper sit obsequuta. Stat ergo sententia nullos in Gallia Ecclesiam redditus posi edisse, nisi
Psidiaris in Sicilia anIiquitus habuerit Ec
QVo o in Gallia, idem fuisse in Sicilia,nec ipse qui
dem Genebrardus videtur inficiari: cum id ex epistolis ab ipsemet allatis pateat. Insecunda primit briaustino Praetoli de eius in Siciliam aduentu gratulatur, certioremque facit, se in Insulam illam,peculi; Ecclesiastici gratia hominem misisse, qui semper cum ipso coueniet. Is autem erat Petrus ille Subdiaconus, quem proxima epist a Carolo Scolastico commendat. Quare inferendum est, Praetorem ab Impera torc mitti litum, de quo extat Iustiniani constitutio, qui septem, & viginti annos ante Gregori)Pontificatum vixit, Administratorem ve
24쪽
OVANORUM PONTIFICUM. uno peculij a Pontifice, qui propterea epist. 7o. cauero
studet, ne in frumenti exactione, quod Romam, qua Vrbs tunc Imperatori obtemperabat, annonae pcnuria laborantem, crat mittendum, Coloni Ecclesiastici vexentur. Nec ideo ab hac deh cior opinione,quod Libertino Siciliae Praefecto, Iustini successori, Pontifex praeci-j iat,ut abIud o corpoream poenam exigat. Causa enimiaec toti erat Religionis. Altare namque Beato Eliae Iudaeus erexerat, quo ad sacrilegam adorationem Christianorum multos fraude pellexerat,& in multos etiam, seruitutis iugo deuinctos, domini iure utebatur. Conqueritur Gregorius, Iustinum, Libertini praecessorem, pecunia labefactatum ustionem diuinarum iniuriarum
distulisse. At non questus fuisset, sed poenas exegisset, si
Iustinus sibi, non Imperatori Praeturam acceptam retulisset. Vt vero haec magis innotescant, percurrere lubeat epistolam si.libra 8. a Leontium exconsulem, ubi de hoc Libertino mentione facta, quem Pontificis ministrum, dc Praetorem Siciliat Genebrardus nominat, haec penitus extant verba. Sed debet gloria vestra meminisse, quia nunquam epistolas meas pro commendatione alicuius accepit, nisi Diprotectionem vestram auentet ilia ,praestaretis. Et quis de eo em Libertino tota mul Prouincia satiri referebat, iudicaui. Nam vel rius esset,vel quases causas habuerit, neque et
quam professussium,nec hactenussimpliciter scio.
Ex his, quam Genebrardi dicta sint veritati consona, perpendamus. Atqui Gregorius in illa epistola ad Leontium, qui velut ex ea, & ex proximioribus colligere est, supremus Siciliae Gubernator erat, nimiam illi seu eritatem exprobrat, qua in Libertinum usus erat, qui Ponti scis gratia ad Praeturam euectus, ob praeposteram deinde publicarum pecuniarum contrectationem fuerat mulctatus. Hac seueritate, inquit Gregorius, tempori-
25쪽
14 DE IV RE SAECULARI bus Imperatorum tenebras offundi: dc inferius addit Nam simihi constare potui siet, quia iusta causas de suis ratio-mbus haberent,prius per epistolas vos pulsar habu es auditus minime fuissem Gerentissimo Domino Imperatori sonererem. Sed quia mihi deforum rationibus nihil constat ideo cui dixi, vobis,orpiissimo Principi nihil dico.
Tota demum ea Epistola Leontium increpue , MCum ipso, licet Imperatoris locum ibi sitis hinc ret,uti Pontifex instar iubentis libere loqui Gregorius videtur,
quemadmodum & Cum caeteri S consueuerat.
Non tanti ea sunt, quae Diaconus affert, Siciliam nempe septem talenta cum dimidio Ecclesiae soluisse, quae Lutatorum nostrorum bis nulle, & centum efficerent. Idem enim asserit Diaconus, illam pccuniarum summam ab Siciliae Ecclesses fuisIe crogatam. Quanquam nec est, quod admirationem tanta exactio pariat, Cum ex Epist. 17. lib.7. ex 3o. lib. I 2. & aliunde palam liqueat , Ecclesiam in pluribus Siciliae partibus sundos, redditusque possedille. Siciliam vero Imperatori fuisse subiectam Genebrardus ipse testatur , dum, Diaconi verbis consentaneus, inquit, Belli sarium Iustiniani Ducem , cum Neapolim depopulasset, deleuissetque, homines e Sicilia, & aliunde eb deduxisse, qui eam rursus incolerent. Atque ab eodem etiam Vnum ex proceribus praesidem mitti solitum,qui Siculis ius diceret,corumque dirimeret
26쪽
Luid antiquitus , Sardinia, infidis aliquibus Siciliae nitimis Ecclesia iuris habue
QV o D porro ad iuris Ecclesiastici insul is attinet,
quarum D. Ciregoritis Epist. 7o. libri primi ad Petram Subdiaconum meminis,aitque, multos ibi iure emphyteu-tieo solum sibi petisse, quod aliquibus concedebatur, aliquibus nesabatur, & insuper Ecclesiae utilitatem ipsi commendat, existimandum non est,eas fuisse regna, si tionesque, sed fundos tantum, & scopusos Siciliae finiti mos, Ecclesiastico peculio annexos: Ad Petrum ideo de ipsis scribit, cui patrimonia administratio, non regenda-
rum urbium cura incumbebat : praecipueque illum admonet,ne rusticoS a colonis torqueri patiatur,ut factum
videmus Epist. 6Σ. lib.aim inic Lb. 1Σ & Decreto tertio eiusdem libri. Epistola vero tr. libri septimii, Romanum Siracusani agri, aliorumque peculio procul omni dubio praeficit ; rerumque illarum administratione illi commissa, subi)cit, se personis in peculio contentis de more imperasse, Ut illi obtemperarent ; qui vero hi forent, ex epistola sequente colligitur, coloni videlicet peculio incubantes. Epistola insuper 29. libri 12. Romano praescribit, via Leontio facultatem frumcnti euehendi impetret,uelut antea a serenissimis Principibus, qui sine
lubio Imperatores erant , fuerat impetratum. Exurgit hoc, Peculiorum Curatores dominatum non exercuisse, Siciliamq; Imperatoris dominio paruisse. Quod etiam ex Vandalorum historias, per Procopium, aliosque conscriptis in comperto est.
27쪽
16 DE IV RE SAECULARI Sed quid de Sardiniat cum Gregorius Epistoti so .ct6I. bis primi ad Ianuarium Episcopum iu Sardinia Caraletanum scripta iubeat, causas omnes Catellae mulieris Religiosae dirimendas amandari,ne fori molestijs exagitetur: Quod meri imperi) indicium est. An hoc tale est, ut cogitationem fortastis nequeat effugere, id Ecclesi stici fori cancellis cohibendum, cum foemina sacris fuerit initiata ZPerscrutari tamen veritatem liceat ut decet, sereno animo, non affectuum, non pertinaciae nebulis caligant .
Victi quoq; 46. libri primi foeminas quasdam The
doro Sardiniae Duci commendat, S I. scribit, Theodori actionis mirum quantum a mandatis pientissimorum Dominorum deflectere,quibus iussum erat a ciuiu, Δί incolarum ceruice onera tolli: de quo certiores ipsos csse faciendos, afferit: Nec vero cuiquam dubium insit, hos Mauritium Imperatorem, Tiberiumque, & Theodosium Augustos fuisse , quos nomine etiam appellat Epist. 41. libri sib. s. & Theodorumextitis te eoruministrum. Id quod longe esarius effertur Epist. 33. lib. . ad Constantiam Imperatricem, ubi nobis non obscure innotescit,Sardiniam,vnaque Siciliam,& CorsicamImperio fuisse subiectas: Quandoquidem Gregorius Constantiam rogar, veri ea deprecante, Imperator amoueat, aboleatq; corruptelas, & iniquitates, quae in dies illis in insulis i alescebant. In Sardinia Iudex, pretio emptus, Idolis immolari sinebat; In Sicilia Stephantis quideri taper scelera nephario grassabatur: In Corsica tot amictabantur habitatores oneribus, Ut corum soluendorum causa proprios liberos venundare cogerentur. Quare, petit,ut a serenissimis Dominis mandata promulgentur, quibus tantae prauitatis actiones coerceantur. Haec Cadem epistola nos praeterea quid magni momenti edo
28쪽
Cet,pecuniam publicam nimirum,quς ab illis insulis exigebatur, non fuisse Imperatori mitti solitam, sed Ponti fici, eo bello expendendam, quod tunc in Italia cum Longobardis gerebatur. Tacitus hicpertranseo, Sardiniam inter Aphricς prouincias enumeratam, Ut ex prouinciarum digestione a Iustiniano facta constat,&a Bellifario restitutam Imperio, ut enarrat Diaconu
Pridioris antiquitus in Dalmati or Abrico habu , it Ecchi a. Tri E Dalmatia non mororicum ex epistolis ab ipso Ge- - nebrardo allatis nil aliud emersat, nisi Ecclesiam Patrimonium quoddam ibi possedisse. Quod de in epistis L 7i eiusdem libri legere est. Mihi enim videtur non absurde arguendum, Pontifice asserente , se in Dalmatia peculium, hoc estpriuatos redditus,habere, regnandi ei ius ibi non competere .
Huic non abiimiles eculium in Illyrico tenebat Ecclesia,ut ex Epi f. trib. . comperitur, nec tamen ex hoc infert Genebrardus, Ecclesiamin regione ista fuisse dominatam. Quod quidem si assereret,nulla essetilli fides adhibenda, cum ex Epist. 3. lib.i Imperator appareat Il lyrici dominus qui iusserat, Episcopos eius prouinciae, barbarorum furore proprijs ab Episcopalibus expulsos, ab eis recipi, qui sua retinuerant. Quod praeceptum, ait Gregorius,non tantum Imperatoris fuisse, sed Dei. Hactenus igitur in certam deuenimus cognitionem, Ecclesiasticapeculia nil, nisi priuatos reddit fuissse,quae Chri stianorum pietas Ecclesiasticorum virorum,oc Ecclesiae usui elargita fuerat, quale factum videnatis, vel in Vrba C ni pri-
29쪽
18: D E IV RE S AECV L Aarni primi Vita,qui anno Christi nati 223 ad Pontificatum
ni iuris antiquitus in Neapolitano Regno habuerat Ecclesa. PE N E in animum induxeram Neapolim, Campaniam iri scii Latium iuris Ecclesiastici fuisse, cum plures G regoria legissem epistolas, in quibus multa peream Vrbem, prouinciamq; iubet, quae laicorum personas, S res attingunt. Sed ab hac me sententia I 2. in qua patet, Imperatores ibi dominos extitisse, Trr-bunosq; eo mistos a Pontifice, missos nomine Imperatoris fuisse. Ex quo etiam patefit studium, ministeriumque,quod Pontifices in Italia Imperatoribus exhibebat. In ea namq epistola , ad singulos eius Prouinciae Episcopos data , Pontifex quem l laudat, quod Constantio Tribuno, a se urbi cu stodiendae mill , , ut eis per litteras
praecipiebatur, paruerint, hortaturque, ut serenissimorum Principum comodo, & ciuitatis seruandae gratiameidem omne praestent obsequiui L.
sorem scripta; eo quod aliqui, verbis Leontio datis, de quo superius meminimus, insulasvitiae ad ciuitatem Neapolitanam pertinebant, sibi occuparata t. Ei praecipit igitur, ut Episcopum admoneat, ne cupiditatibus homi num istorum raueat: & addit, diu a licet retro Principum iussionibus omnino de eiu em infulis ni muniti, nobis tamen cum in Regia Vrbe fuimus si fragant ibin , ita serenis mi Domini tata ritis, Principis es ita iussion em Z
30쪽
En Decretum super urbis Neapolitanae Iurisdictione ab Imperatore emanatum, Pontifice non reclamante, sed id exposcente,qui ppe qui se ijs, ut Imperatoris minister, immiscuerat: quam pariter pcrsisnam sustinendo, Credibile est , caeteras quoque cum cinisisse epistolas, quae dominium Ecclesiasticum in multas Regni illius ciuitates indicant. Huic Epistola po. libra T. ad Maurentium militum Magistrum ad ci potest, his verbis data. Valde mirati sumus , quod obuiis Neapolitana Citi rate post- 7 tis , veni a nos pro quibuwdam causis Theodorus vir me Vo ' rq Spraesentium portitor cogeretur,maxime Atm in iliare,contra antiquum morem a ratre, es Coepiseopo no stiro Fortunato quaeratur praeiudicium pertolis, quam a cur , so-ptionemque patroni ciuitatis eiusdem, gloria vestra rese, as
ris sine dubio pertinere. Vno ita se res habet, omnino contra murta, cur in erres Wos demen is vexita non praemouit, Ore.
En alium, quam Pontificem, Ciuitatis dominium. Domini vero huius Magister militum crat Minister: Non Gregori; certe, ut liquet ex Epist. τ . eiusdem libri ad ipsum, sic plane scripta. Filius noser Theodosiu bbas γε Mon erij,quoda f ibcrao quondam Patritio in Campaniae r 'I ribus nostratur esse constructam, a nobis precibus impetrauis, ut eum cum congregatione sua et frae deberemm gloriae comenda-γe. A Gerit. n. in murorum vigil se ultra vires fas vehemen era Petimus er gloriam et Gram, usquidem est ρ' bile de eodem per os onere rei etur. Si vero ex toto, ut nosthoc est omnino difficile, vel ita illi ex nostra commendatione ipsum levigantes ondus sollicitudinis temperetis,ut dum in Dei
laudibus tiberior vacare voluerit,pro vobis, cuius opere, ut le- tionem aliquam habeat, actum essecurior valea Dominum . C 2 exorare,