장음표시 사용
211쪽
cum Carolo Magno se curauit ungi, consecrari SI coronari per Papam. Et licet hic primus actus non citet nisi comunicatum consilium,& secundus applicatus, ut haCratione Conciliaretur plus ponderis S authoritatis inuasioni P egni, quam super Carolum, dictum simplice sibi
usurparant; Pontifices tamen accipientes hos duos actus pro titulo possessionis tranquillae, exinde sibi sunt ima ginati se posse Reges nostros excommunicare, dispensa- rex absoluore ipsorum subditos a iuramento fidelita tis, Sc transferre Regnum ad alium; se etiam ius habere Coronandi, ungendi &consecrandi Reges. Pontifices in suis aduersitatibus Roma in Galliam tanquam in ce tum salutis asylum sic recipiebant. Anno millesimo nonagesimo quinto Vrbanus Secundus secundum praedictorum exemplum in Galliam venit, ut esset in portu Mloco tuto contra populum Romanum, a quo male exceptus, & tractatus fuerat, & ut ulcisceretur excommuni Cationem , quam Imperator Henricus Tertius contra ipsum in Concilio Germaniae vibrauerat. Ludovicus Crassus cupiens Galliam magno procerum squi Pepino Meius successoribus fauentes ad summum authoritatis fastigium peruenerant,&qui ipsi tot iocij in Regno erant)cumulo cxonerare, solicitauit Papam, ut Conciliuvniuersale in Gallia conuocaret, & ut in eodem Nobilitatem-omnes alios excitaret ad bellum sanctum,quos etiam promptos paratos linuenit ad iter trans mare si .cipiendum. Quanquam vero hoC non erat, nisi exiguum specimen & officium,tamen inposterum hoc ipso& solo facto & actu Papa&ipsius successores ita sunt abusi, ut credant se poste pro libitu publicare cruciatas Cohortes non tantum contra infideles, Verum etiam Cotra
Reges Christianos&alios plures. Publicarunt elusino dicohortem cruciatam contra Albigos, ad extirpandam,
212쪽
DE POTESTATE PAPAE aoivi ipsi praetendebantaueresin. Sed loco bonorum,legitia morum &salutarium remediorum,quibus uti debebant ad reducendos errantes in sinum Ecclesiae, implebant Galliam Narbonensem & prouincias vicinas igne, sanguine & clade, ubi nec viroru nec faeminarum Sc infantum, nec nocentium nec inocentium ratio S respectus habebatur. Annon Romae proposuerunt se Magno nostro Henrico absolutionem no esse donaturos, nisi prius a Papa illa dignus agnosceretur 3c iudicaretur: per hunc ipsum actum annon potuissent Pontifices praetcndere, se Regna conferre Annon firmiter perstitissent in hac opinione erronea,nisi Oslatus animo virili Papς & Cardinalibus dixisset: In teporalibus Reges nostros non nisi solumDeum supra se recognouist e, quemadmodumhoc ipsum confirmatur per Papas in Canone recto, sicuti etiam per declarationes, alias factas in Concilijs generalibus in caetu Clericorum & Ecclesiae Gallicanae: sitniliter per summa Curiae decreta,per omnium aliarum societatum & facultatum,in Regno magna authoritate praedi- rarum iudicia,& per vocem x consensum omnium Gallorum. Quemadmodum igitur Pontifices pessime sunt abusi his insiumsitanasiorumq; eleuationem; ita non dubito, quin simile cum his cerem ni)s sint facturi: Verum ut posteritas probe intelligat & sciat, fraudes & imposturas , quibus Papae usi fuerunt, ut eo melius scopum praefixum assequi S intentionem falutarem procuratorum Regis praeuenire&anteuertere possciat, enarrabo vobisvcriminam historiam, quς simul docebit & admonebit Reges & Principes, quam sit periculosum & damnosum grauia negocia committere ciusmodi farinae homini, qui caeca, dc impatienti ambitione est occupa tus, dc qui nihil aliud noctesq; diesq; quaerit, quam ut ad magnoa honores& dignitates eleuetur.
213쪽
Cum Henricus noster Magnus anno millesimo quingentesimo nonagesimo quarto se Catholicum Aposto licum Romanum esse, ipso facto declarasset,& anno C iam proxime subsequenti uniuersam fere Galliam iustis armis sibi stibiecisset, Perronum SI Ossatum suo nomine ablegauit, ut benedictionem,quam a Papa recipere cupiebat , quemadmodum etiam reconciliationem cutata
sancta Sede,impetrarent. Ossatus, qui viginti annos Mamplius in Italia fuerat educatus S versatus, P crrono bene inculcaui quod voluntas Papς promptior esset ad Conferendam Regi benedictionem,quam Rex ipse esset ad cupiendum eam, & quod propterea etiam benCCauendum esset, ne nimium se humiliarciar: Nam patientia sua se facile acquirere poste talia, quae non solum inta Regis honorem,verum etiam in totius Regni Galliae salutem redundatura essent: nam prout ille diu in Italia Commoratus fuerat; ita dicebat se bene addidicisse Mobseruasmemores&humores Italorum xlima etiam Ita- Iicum subtiliora ingenia quam Galliam ferre: Italos e
plus astutia & calliditate,quam alijs bonis medi)s S consilijs res suas agere:& quod si tempori seruirent, se facile obtenturos esse, quod Rex spsorum desideraret: dixit cisa in son genie lius S consultius esse, iacturam teporis, quam honoris Principis sui face se, quod tum fieri facile posset, si proptet magnitudinem Principis sui, sese
nimium submitterent &humiliarent. Id quod etiam erat pulchrum, bonum M prudens consiliuni viro tam ve-ncrabili tu vero G allo, qui honore Regis & salutem Regni amabat, lignissimum. Perronus de Ossatus omnibus neruis tu facultatibus contondebant,ut ad insignem simul gloriam sibi acquirendam Papae benedictionem sine ulla tamen iactura honoris sic Maiestatis Principis sui obtinerent. Papa Romanus vicissim sito loco eo laborabaru
214쪽
tat, ut in conferenda benedictione petita praeeminen-riam, quam alias semper praetendunt,quemadmodum etiam honorem, maiestatem & dignitatem Pontificum simul augeret & magis magisq; hoc ipso modo & medio Confirmaret. Ab utraq; parte nihil omittebatur, quod facere aliquid poterat ad extollendam, stabiliendam MConfirmandam authoritatem ipsorum. Papa ut voti sui Compos fieret, Vtcbarur omnibus artifici)s & mediJs, ut sic Commoueret Regis Legatos, Perronum de Ossatum ad diuersas submistiones, quae Regibus nostris praeiudicare videbantur: Illi vero simpliciter recusabant hoc Mdeclarabant sese nullis coditionibus vel Ceremoni js e ternis, quae falle speciem Regis sui authoritatem minue di vel obscurandi prae se ferrent,subiecturos este. Et qua- uis factio Hispanica rec5ciliationem hanc detestabatur,t Papa tamen omnibus medijs utebatur, ut voti propositi Compos fieret. Et quoniam videbat, in Cosistorio propter hoc ipsum negocium ad Sanctum Iohannem Laterani instituto plurimorum fere Cardinalium animi ab
hac reconciliatione valde alieni erant, ipsos tamen Omnes successive &vnum post alterum in suam sententiam attrahere conabatur. Propositum hoc sors valduadiuvabat. Nam cum eoderi tempore podagra laboraret, per suos procurabat, ut Cardinales successive cum,
visitarent & ut hac occasione cum ipsis de negoci)s GaIlicis deliberaret. A ripae partibus stabant Cardinales Toledus S Baronius, qui propter fauorem, quo Christianismi salutem, pacem & tranquillitalcm prosequebantur, magni ab ipso aestimabantur, SI quos etiam semper secum habebat, ut rationibus sufficientibus Oppugnarent eos,qui se fortassis laudabili ipsius proposito opposituri essint. Papa prudentia & bono conli lio impe-nabat & essiciebat, ut omnes Cardinales pedibus in Cc 3 Cius,
215쪽
eius sententiam irent ; diligenter enim ipsis inculcabat verba, quae Nestor pronunciabat, cum videret discordiam particularem, quae in obsidione Troiae inter Agamemnonem S Achillem excitabatur. O quanto gaudio, dicebat ille , assicientur Troiani, inimici nostri, quando audient discordiam, quae inter duos fortissimos Graeciae Principes cst exorta: Ita etiam dicebat Papa sciatis haercticos in sinu suo gavisuros esse, quando audient, quod Pater SI primarius Ecclesiae filius in mutua discordia vivunt Facere, quod inimici nostri optant, quid hoc est aliud, quam ipsorum propolitum promouere , nostrum vero destruere ; Quid dicetur, quando quilibet videbit, quod Ecclesia, quae iure merit pacem Conseruare debet , contra seipsam dissensio nem fovet 6c nutrit. Quemadmodum haec pertinacia
inimicos nostros magno gaudio assiciet; ita nobis ruinam procurabit. Hae admonitiones tam evicaces erant in Cardinalium animis , ut omnes tandem reconciliationem istam S laudarent & approbarent. Papa , Ut ad obtinendum propositum suum Perronum & Ossatum ad suam opinionem traduceret, eodem consilio, quo Cardinales vicerat, utebatur. Et quoniam videbat, quod ipsos duos vialtos non poterat commouere,
xt se ulli censurae Ecclesiasticae submitterent, Porro num ad conuiuium aliquorum Cardinalium inuitari curabat: ubi ingenium hoc ambitiosum per particulares quosdam discursus ad tales conditiones, quae videbantur afferre posscte temperamentum aliquod inter Ecclesiae dignitatem & Regum nostrorum Maiestatem, flectebatur. Et postquam Perronus suffragij sivi calcu .lum conditionibus, quae ipsi propositiae fuerant, adiecisset, Papa in praesentia Perroni Ossatum vocari curabat, ubi ipsis ex animo gratulabatur de eo, quod ipsi duo
216쪽
duo unanimi consensu conditionibus propositis se subiecissent: addebat etiam haec vorba :Futura die Domini
Canegocium expedietur. Oslatusvero regcrebat,sic nulla ratione in dictas ceremonias consensille. Sed Paparcpetebat nihilominus Iaaec verba: Futura die Dominica. Cum Perronus Roma domum reuersus esset,ad Regem se conferebat, ut ipsum de negocio commisto Mexpedito certiorem reddcret & sufficienter informaret, sed amicus quidam mihi dicebat, Regem valde iratum fuisse humiliationi, qua die ceremoniarum pro impetranda benedictione usus fuerat. Perronus rei)ciebat culpam in Oslatum. Verum processuS, quenta ego vobis de utroque recensui, oculariter test atur, Cui culpa imputari debeat. Hoc verissimum est , quod Perronus tam artificiose & dolose hoc negocium tractabat , ut Rex non nisi post biennium intelligeret, quomodo res transactae fuerant. Illa omnia, quae die. benedictionis tractabantur , eo collineabant, ut Perroni ambitioni , qui pileum rubrum impetrare hoc modo conabatur , satisfieret. Nam contra opinionem. Δἴ voluntatem Oslati persuasionibus S promissionibus Papae se abripivi corrumpi patiebatur. Id quod tale exemplum est , per quod Reges nostri di scere debent, quod bene expiscari debent illos, quorum opera, studio & consilio in expediendis arduis Mgrauibus cum peregrinis negociis uti cupiunt: δί quod bene considerare debent , an non eiusmodi homines sumptibus & cum, dedecore suorum Dominorum, proprium honorem ae commodum quaerere & procurare Conentur, ut Perronus, qui postea Cardinalis factus fuit, fecit. Postquam
217쪽
Postquam breuibus enarraui originem &progressim magnae huius potestatis Pontificum: postquam etiam protuliimmunitates Ecclesiae nostrae Gallicanae, & r ccnsui actus, quibuscum praeiudicio Regum nostrorum Pontifices ad suum commodum & stabiliendam suam suorumque authoritatem pessime sunt abusi: hoc unum adhuc addam S dicam: nempe, me non posse satis laudare Censuram heroicam, quam de doctrina perniciosa&Regibus de Principibus damnosa Sanctarelli Iesui venerabilis nostra Facultas Sorbonica publicauit, quam nos hausimus SO didicimus a prima origine nostrae Galliae. Nam haec ipsa Censura testatur, quod, licet Regnum nostrum Galliae valde sit aegrotum & affectum. imo quas in mortis articulo constitutum ob & propter tot sceleratas opiniones, squas noui nostri hostes infirmioribus ccrebris inculcant) nihilominus de antiqua Doctorum nostrorum stirpe adhuc restant quidam, qui florere &repullulascere facientMaximas,& statuta qiis Regcs nostros contra Pontificum consilia de conamina
Sacrae Facultatis Theologiae Parisiensis ontrapotestatem temporalem Papae.
I g prima Aprilis, Anno Domini tins. post Missam de Spiritu sancto , habitis solenni more ae usitatis Comit ijs in Aula Collegh Sorbona ,de impio libro Sanactaret litesvitae, audita est relatio Doctorum ab eadem Facultates electorum, qui exposuerunt, in duobus illis capitibus, quae ipsis notata fuerant, sequentes propositiones contineri: Papam posse paenis temporalibus punire Reges S Principes, eosq; deponere S Regnis tuis
218쪽
priuare ob crimen haeresis: eorumin subditos ab illorum obedientia liberare: eamq; semper in Ecclesia futile co-
suetudinem: Et non tantum propter haeresin, verum etiam propter alias causas: ut pro delictis,si expeditisi Principes sunt negligentes; propter insufficientiam&inuta litatem titiarum personarum . item: Pontificem ius & potestate habere in spiritualia simul & temnoralia: & hanc ipsam potestatem Preani abcre iure liuino: credenduelle, Eccleuς summoq; eius pastori concessam esse facultatem puniendi temporalibus paenis Principes qui pec-.Cant contra legis diuinas & humanas, praesertim, si crimen :psorum est haeresis: Dixerunt etiam,eundem Sanctaretium assirmare: Apostolos fuisse quidem subiectos Principibus secularibus, verum de facto&non dein re: Item: statim atq; constituta est Maiestas Pontificia, Omnes Principes coepisse illi subiectos este: Breuiter: Retulerunt, authorem hunc explicare verba Iesu Christi ligauerit: terram, erit ligatum in coelis,&c.Non tantum de potestate spirituali, sed etiani
deprauare & corrumperc textum Sancti I'auli, detrahendo negationem: & assinste f ς re etiam authoribus a se citatis talia, uine ipsisne DCr 1 - Lmmum quidem in mentem venerunt; concludentes,n MD HῆCω multa alia, qua retulissent, gratii Facultatis ani
liberationem a D. Decano adducta, ditis etiam omnia' ' r. a Octoruna sententus,& votis ipsorum collectis 5 bene '
premae Regum authoritati a solo Deo dependenti de-D d rogam
219쪽
rro TRACTAT DE POTE IT. papa .
rogantem, principum infidelium &haereticorum cor Dcrsionem impedientem, pacem publicam rurbantem , Regna,status, Respublicasq; euertente breurter, subiaditos a debita obedientia, quam superioribus debent,a- uocantem, liberantem, Mad factiones ,rebelliones& seditiones 3c principum parricidia excitantem. Datum in Sorbona , die M anno praefatis, dc recognitum die ς April. I626. De mandato D D. Decani , Doctorum sacrae δε-
220쪽
PAp A hac ipse Censura vaIde vIeeratus suit. Et quem
clinii GeneaIes ad se venire curauit&ipsis iniunx)t.vi
quod supremam hac potestato h - λψς ι posset; utetia omnem lapidem
plorum Comitus fecundum ipsorum statuta, MOcapsum per Curiat decreta confirmari curare debent.