장음표시 사용
181쪽
prietatk memoria delabi carpit. Verum quia disina clement, Ac hcris vobis in hostes illos se perp/e concedenda, terram i 't manus Ueseras tradidis, ulteriti bos causam hanc ignorare no- . Dimus, ne suod supernm arbiter, legum, aciet ille conditor det recuperanaa istitia, σ honore Sancti Petri,clusique sancia, orto, obcaesidis guria nossae tamaluati ad benemerendum contulis, nobis, aut vobis ex Iaciturnis. re in negligentra culpam, aut vobis ex ignorantia, quod a a detri nonrum propos ita, diuinitiis oblatae r tribat sonis obueniat.
Haec ipsa Pontificij Diplomatis iuniversa. At in Hispanicis Histor)s geri: est, Henimina Secundum Imperatorem anno Ios s. in medium attuliste t Iispaniam Romano Imperio subiectam elle, M per Legatos suos apti ci Utinorem Secundum mastu c onquestum,quod Fe dinandus Lionis, SI Camiliat Rc x se ab Imperio seiunctum iam taret,&Imperatorium titulum silci arrogaretia Negotium fuit Romae agitatum, SI a Pontifice sententia promulgata, Caesaris petitionem aeotiam esse. Qua Per Legatos nomine Pontificis, & Cardinalium Ferdinandus factus cst certior , se teneri Caesaris postulatis
non abnuere, nomenque Imperatorium, quod nec lege nec consuetudine, nec ratione sibi adiecerat, dimitte
ret. ni protinus pergeret, sacra Romanae sedis arma experturum. Rexpost multa inita consilia Pontilici significauit, ut viros mitteret, quorum iudicio iura discuterentur. Quare Legatis ideo a Pontifice missis , de acta Toleti causa, iudicatum fuit, Germanis imperatoribus in Hispaniae Reges nullum competere ius. His Marianae Societate Iesu sacerdos haec verba su bijci ti, Romani prae- ..,ia se Po t fico Hispaniam sibi vectigalem reddere cogitarunt stari. ut ar mcnso suns litterae Gregori VII. ad Leges, Comites, teros ue Principes Hi pania, id hormantis antiquis Iempori-TI A o seruatum, prin quam a iahris I Uania edita eversa. I
182쪽
rum ijs conatibus nihilesse profectum, ac vero pari animorum constantia olesum itum erum euenius declarat etent empera nostri, immunitate.
Cum igitur hinc in Gregorij,55 Alexandri Diplomatibus plurima extent , quae prophanum Ecclesiae dominium in omnia pene Christiani orbis Regna arguunt, quibus forsan aduersari non licci homini priuato; indo Reges, qui Dominatibus hs insistunt, de hactenus institerunt, non illud prorsus licet Christianissimi,& Catho- Iici sint,quod Vasallos,&feudatarios decet, obsequium
sacrae Ronianae sedi exhibeant, temeritatis esset, suam hic statuere sciatentiam,aut iura partium tueri. Quapropter cum ab initio nobis proposuerimus argumenta tantum colligere, quibus Romana Ecclesia ditiones aliquas possidet, in aliquas actio ei competit,scopum praemcipuorum Historicorum ductu attigimus:extrema igitur manus operi sit imposita.
183쪽
VONIAM ali quandiu sensi, quod propter librum pestiferum Antonio Sancta-uelli Iesultae, virgula censoria dc quidem iure merito notatum, homines quidam factios, huius Coronae inimici capitales, inter nos nescio quas opiniones de Authoritate Papae summo cum praeiudicio & detrimento Regis nostri des egni Galliς occulte introducere &spargere sunt conatu necessarium esse iudicaui, resistere va- , nis conatibus huius Cabalae & ad oculum demonstrare Gallis initium & progressum magnae huius Potestatissi- se mul etiam exhibere, ostendere priuilegia S immuni- tates Ecclesiae Gallicanae&quales prςrogatiuas nos habemus prae omnibus statibus Christianisma Expresse vero hic protestor me non cupere hic quicquam derogare dignitati & authoritati Papae sium mi Ecclesiae Pontificis, cui ego,ut bonum Catholicum decet,omnem honorem
α obedientiam defero & promitto.
184쪽
Primo :Verum est s& nemo etiam hoc in dubium vocare porcst quod nos Papam pro summo Ecclesiae capite recognoscimus,utpote, qui habet superioritatem adiunctam & dignitati suae incorporatam : Nam totius Christianismi interest habere caput uniuersale,ad quod
. in genere deuoluatur omne,quod concernit generalem
Ecclesiς conseruationem:Nam si hoc non esset,quilibet Episcopus in sua dioccosi introduceret farraginem propositionum de opinionum, quae non tantum sibi essent odiametro contrariae, verum etiam quae tandem religionem nostram subuerterent. Et quamuis nos credamusti recognoscamus hunc primatum , propterea tamen
nos non permisimus, ut Papa sibi in hoc statu acquireret plus , quam Vsq; ad tempus praesens habet de possideri.
Nam cum etiam aliquando hoc conarctur,nos opposui mus immunitates Ecclesiae nostrae Gallicanae, quae sunt Conformes consuetudini veteri EccIesiae, iuri Apostolico de Canonibus Conciliorum generalium & uniuersalium; ita ut ipsi non fuerit permissum ad se trahere, nisi quod Ius Commune ipsi concedit. Nihilominus tamen plures inimici, quos Gallia nostra in silio sinu fouet & nutrit, spargunt internos nouam Theologiam, de qua nostri Maiores nihil unquam audiuerunt; nempe: Quod potestas temporalis nostrorum Regum dependeat a Papa,&per consequens, quod ipse possit disponere de hoc Regno, S Regem deponere secundum suam voIunta- stem: doctrina certe impia, maledicta sinistra & infelix,
quae euertit nostra priuilegia & immunitates , minuit maiestatem nostrorum Regum & liberat subditos ab obedientia, quam superioribus suis debent. Oportetnos Qt hic praesupponere &scire quod aut horitas nostrorum Regum immediate a Deo, A nulla ratione, nullo modo
a Papa dependet. Et quicunq; contrarium docet, sup
185쪽
Reges nostros vult constituere alium Regem, & Coro- nam hanc exponere publicae Rapinae , ut vel euertatur, Vel perpetuae seruituta iubi)ciatur, vel in aliorum M quidem peregrinorum manus tradatur. Ego 'i se concedo Papam esse supremum, sed in his, quae con- , cernunt potestatem spirithialem, quae potestas spita tua- Iis etiam nihilominus est limitata δί restricta in Gal- r lia per Canones antiquorum Conciliorum, in hoc Regno hactenus receptorum & obseruatorum : VCrum, quantum attinet potestatem lcmporalem, ego simplicitcr nego, illum ibidem aliquid iuris hibere vel praetendere poste. Status Galliae viriliter & fortiter se opposuerunt Pontificibus Romanis , qui, ut author ita- tein sibi acquirerent, in nostrum Regnum potcstatem suam temporalem introducere ibidem stabili iesunt conati. Curia Partamenti simile fecit, tum, cum Regi Ludovico II. demonstraret priuilcgia & libertates Ecclesiae nostrae Gallicanae: Et cum per decreta cxpressa poenam honorariam , Vt Galli vocant, i iniungerent Iohanni Tanquerello & Florentino Iacobo , Theologiae Baccata areis , quod in tuis the sibus defenderant ; quod Papa possit deponere Re eges , ut qui supra illos habeat porcstatem temporalem & spiritualem. Im uniuersa scriptura hoc nunquam inuenietur , quod Deus ipsi cum potestare spirituali etiam temporalem super Regna mundi assi gnet : E contrario hoc inuenitur & legitur, quod i E-svs CARisTus ipsi aufert & adimit, quando discipulis & Apostolis suis demonstrat. Quod hae duardistinctae potestates in uno eodemque iubiecto si rid& vna subsistere non possunt. Ille , nempe Chrasius 'omnia poterat , & tamen recusauit hanc potesta rem temporalem , & seipsum subiecit huius mundi Impcrio
186쪽
Imperio S iurisdictioni, cum ipse SI mater eius Virgo Maria iussu Augusti nomina sua profiterentur:cum Cς sari tributum si, lueret: cum rogaretur, ut iudicaret inter duos fratres: Quis me sdixitille inconstituit iudicem aut diuisorem supra vos Z cum etiam tempore mortis suae mori vellet non quidem insania Iudaeorum,sed authoritate Caesaris vel ipsius Vicaria & praefecti. Exemplum, Domini nostri Iesu Christi est sufficiens ad damnandum hanc dominationem, quam Papa supra Coronam nostrorum Regum sibi attribuit Reges gentium dicit Dominus noster)dominantur eorum,& qui potestate . habent super eos, benefici vocantur: V os autem non sic. Papa non nabet aliud Ius, quam quod Sanctus Petrus δί succes res ipsius habuerunt, & quod Ius etiam Iesus Christus in allegato dicto limitat & restringit. Et Apostoli hanc eandem doctrinam ctiam docuerunt. Apostolus Paulus Commendat, quantum potest , obedientiam debitam Regibus,& hortatur primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes pro ipsorum prosperitate & magnificentia,tanquam pro re,quae Deo valde placet: Dicit etiam: quod qui resistit potestatibus supereminentibus, ordinationi Dei, a quo unico procedunt, resistit. Ipse etiam acciriatus non declinauit iurisdictionem Felicis &Festi, erum appellauit ad Cς- sarem , se subuciens iudicio coram Agrippae: Et hoc omne fecit, ut exemplum imitationis praeberet suis suc- .cessoribus. Sanctus Petrus, cuius haeredes sunt Papae, reijcit & damnat hanc dominationem, quando seniores admonet, ut pascant gregem Dei, non ut dominantes in cleris, sed tormae facti gregis exanimo. Et ipse recepit a Domino Saluatore nostro claues caesi, quas postea suis successoribus resignauit. Nam, ut dicit & docet inpostolus Paulus, nemo militans implicet se negocijs
187쪽
secularibus, ut ei placeat , cui se probauit: Nanata be ne iciebat , has duas potestates non poste una subsi sic re. Et propter hanc ipsam rationem Pontifices pec
spacium octingentorum annorum non Vsurparunt nC- . que usurpare voluerunt dominationem semporalem,
super Regna mundi. Magnus ille Gregorius appellat inas epistolis suis Imperatorem lauritium Dominum silaum, α&se ipsus subditum est e agnoscit, proic statur etiam scisum per in ipsius obedientia permansurum esse. Pelagius suspectus haeres)ωs fidei suae rationem reddit Regi Childeberto Sc fatetur, quod sacra scriptura ipsun iubeat obedire Principibus supremis. Carolus Magnus Lictus imperator fuit adoratus siccundum consuetudinem veterem Principum a Papa Leone. EC Leo Quartus accusatus coram Ludovico appellat . Miti S: Pacifico se ipsius iudicio subiecit. Tum tem - . . Poris Pontifices non ibiebant deponere Reges &ipso . .' a xum ditiones SE Regna primo o cupanti tradere: ve- , - , rum C Contrario imperatores privabant Pontifices se- . de & ossicio, & alios in ipsorum locum substituebant
quando ipsis placebat. Alexander misit in cxilium Pollianum Primum: Honorius Roma ciecit Bonifaciunde Eulalium: Constantinus Liberium, in cuius locunsubstituit Felicem : Iussu imperatoris Iustiniani pio uauit Betilarius ossicio suo Siluerium & in eius locupromouit Vigilium : Constantius Tertius Martini γ'Frimum : Octo Primus Iohannem S: Beneci ictu noteo Tertius Leonem Octauum : Henricus Quata Benedictum Decimum de Gregorium Septimum : dbridericus Barbarosia Alcxandrum Tertium, . Siletio iam lubcias praetero plura alia Exempla, quibus storiae sunt repletar. Imperatores igitur remouebία restitu bant ipsos quisquis secundum suam volunta
188쪽
te .ulterius ipsi non poterant promoueri Meuehi ad Papatum sine imperatoris confirmatione. Suactus Gregorius nunquam fuit ausus sibi titulum hunc vendicare, nisi postquam ab ipso impetrauit literas Confirmationis. Reliqui Pontifices omnes hoc ipsum etiam fecerunt S obseruarunt, donecI cx Ludovicus, dictus Pacificus, potius ignoranter quam iusta SI legitima aliqua ratione Pontificibus facultatem sese inuicem eligendi instituendi concederet. Et hinc tot mere mota bella a Ger maniae Imperatoribus, ipsius successorὶbus, qui praetcn- derunt, hunc principem non potuiste cum ipsos una prae iudicio eu detrimento hoc ius resignare, utpote quod est deessentia, natura A dominio status Imperialis. Et ex hoc ipso discursu patet oculariter, quod neque Christus,' neque Apost di, neque Pontifices ipsi per multa seculane per somnium quidem cogitarunt, aut conati sunt 'o testatem temporalem principum ad se rapere. Christus etiam, cum venisici in mundum, ut adimeret metum M suspicione , tuam alias Reges & Principes de ipso con Ciperc potui sient, exprcsse deci irauit ac non quaercre regna mortalia ., culti sunm Regnum sit caeleste pirituale : Declar.utit et t. in Caesari esse dandum , quod sit ipsius : Id quod etiam nussicienter monstrat , quod Christianismus nec subditos liberat ab obedientia, quam suis superioribus dubent, nec debet vel cupit e-m uertere potestatem & iurisdictionem politicam. I co ' . . scribens ad Regem Ludovicum, dictu in Mitem vel Pa- ς ' . t cificum , ipsi recenset, quod sicut Reges ri bus politi- cis & temporalibus ; ita Sacerdotes praesideant rc bus spi itu ilibus : Et quemadmodum priores Pontifices . Regis de Imperatores ab ipsorum imperijs Sc domi-nlJ, non remo iebant ; neq; cxcommunicabant, nequC
189쪽
nesciebant etiam, quid esset excommunicatio Impera iatorum, quamuis saepius etiam haeretici essent. Constantinus 5 Ualens Trinitarij:Theodosius Secundus de Ua-Ientinianus Tertius Eutyclitani: Iustinianus Secundus Chilpericus Rex Galliae, Theodoricus Rex Gothorum&Ostrogoti dominantes in Italia,& notanter Romae, Lombardi S milegoti, qui diu regnarunt in Hispania
& Vandali in Africa Ariani, non fuerunt excommunicati. Verum & certum est in prima Ecclesiae integritate Papam nunquam conatum fuiste excommunicare ullualiquem Principem. Gregorius Tertius excommunica uit Leonem ante annos ni fallor octingentos sexaginta quinque,propterea,quod defenderat imagines. Verum haec excommunicatio fuit infructuosa& vana, quiaGrς-ci subditi Leonis eam nihili fecerunt;nam Ecclesia Graeca iamdudum separara fuerat aRomana.Postquam vero post multos annos Pontifices pedetentim ad immauci'. ω admirandam altitudinem peruenerunt, inceperunt sub secunda & tertia Regum nostrorum linea excom-
municare Lotharium, Carolum Caluum, Philipputatae Primum,Ludovicum Crastum, Philippum Augustui Philippum Pulahrum, Carolum Sextum, Ludovicum, Duodecimum, Henricum Tertium SI Quartum: Verum has excommunicationes omnes Galli tanti fecerunt, ut etiam PraeIati ipsi Papae rescriberent, quod si ipsis
veniret in GalIiam Regem excommunicaturus, sine omni dubio inde redire cogeretur excommunicatus, cui suis bullis & fulminibus, quae veterum Canonibus erant contraria. Et status Galliae tam impatientes fiebor, urina pulsi partim iusta ira, partim legitima obedientia ipsi Papae rescriberent Imperia & Regna per tales excommunicationes non acquiriis se ipses etiam pro libertare Regis Regni usque ad mortem viriliterpropugnatu-
190쪽
DE POTESTATE PAPAE. r. ros esse: Imo nos ipsi captiuum duximus Papam in Ita- Iiam in pugnam obtulimus,in qua ipse victus suit. Viterius ipsius Legati diuersis vicibus plaustris e carcere inta Iocum publicum vecti & producti, tunicis nigris pictis Induti, mitellis papyraceis calamidiati S publica infamia assecti fuerunt cum Praelatis Gallicis ab ipsorum parte stantibus,qui beneficijs S officijs suis priuati postea manum ad stipem porrigere cogebaiarur. Et post haec omnia ipsorum buli Curiae decreto igni combustae fue-rrimi. Et hoc est ipsum medium, quo usi fuimus, quando
Pontifices Reges nostros excommunicare & proscribe re sunt conati. Nam obedientia Sc voluntaria Gallorum
subiectio nunquam diminuta fuit per has censuras, quia nos semper credidimus Sancti Petri succes res in Papa tu nunquam temporibus vltimis sibi acquiuisse plus po- , testatis, quam illam ipsam, quae ipsis tradita fuerat; po-
tillimum, quia omnes illi veteres Pontifices numero se decim iurauerunt conseruationem nostrorum Regunx.&ipsorum Coronae, de declarauerunt etiam expresse, i
ipsos sci Iicet Reges excommunicari non posse, nec ipsis Galliam interdici posse propter insignes immunitates,& praerogatiuas Regni, de quibus ipsi sussicienter informati fuerant, Et propter hanc ipsam rationem , ipsi de- cIararunt bullas suas es e potius declarativas, quam cO- stitutivas iuris huius nobiscum nati & propagati. In te . rim tamen, licet Rex noster non possit excommunicari per Papam , ego per formam praesuppositionis concc-- dam iam exerciti) gratia, ipsum excommunicari posse Sed nego ego,hanc Papi; excommunicationem vel Regi nostro Regnum proprium interdicere vel subditos liberare & absoluere poste a fidelitatis Iuramento , quo Principi suo sunt obstricti & obligati:Nam excommuni- catio concernit spirituale, Regnorii vero dispositio tem-