장음표시 사용
191쪽
ita. TR Ac T AT V sporale, ubi Papa iure diuino nihil quicquam habet it
ris. Cum Apostolus Paulus incestuosum excommunicaret,nihil quicquam de ipsius bonis disposuit, nec liberos ipsius debita succestione priuauit. Sanctus Ambrosius Episcopus Mediolanensis excommunicauit Impe ratorem Theodosium, nihilominus tamen durante naCipsa excommunicatione pro legitimo Imperatore, fuit recognitus. Nam licet Ecclesia habeat potestatem super Reges, haec tamen ipsa potestas se non extenditii per Regna: Reges sunt in Ecclesia, sed non Regnum 1 psum. Est ergo Regnum ipsum cxtra potestate ni Eccle si et de Papς. lino Ecclesia ipsa e contrario est Sc conseruatur in Regno Sed quid exinde sequitur: Hoc ipsum ., quod tantum abestse, ut Papa vel Ecclesia habeat ali quam potestatem&iurisdictionem sit per Regna mundi, ut potius & e contrario Reges habeant potestate ni
super ipsam Ecclesiam , quia illa in Regno est, in Regno nutritur, conseruatur Sc defenditur. Sed ut redea mus ad operationem excommunicationis , illa rem uel quidem hominem excommunicatum ab actionibus
pi)s , quae in Ecclesiae Cartu peraguntur , quemadmodum etiam ab ipsius Ecclesae communione, sed nulla ratione se cxtendit ad politica & temporalia, ut hominem excommunicatum bonis & facultatibus sitis etiam priuet : Agit Contra animam gratia Dei pri
uatam, S non contra bona temporalia. Et propterea etiam ,,quando excommunicatione Contra aliquem
est utendum, excommunicandi vita & conditio pro he est consideranda : opus etiam est prudenri consilio M deliberatione , an nempe excommunicandus tam sit aegrotus , ut morbus ipsius tantam requirat . Violentiam & tam extremum remedium : Vti tunc demum paticiatia, dc admonitionibus paternis, S non .
192쪽
adhibere oportet centurae aciem , nisi videamus carnem putrefactam de seipsa decidere de corpore , dc nullo amplius remedio putrefactionem corporis tota- . teri fauerti & impediri posse : non nisi cum lacrimis& cordis minitia adhibenda est excommunicatio, Vtpote quae cum vulnere vitam etiam adimit. Et li cet praedicta omnia fuerint adhibita , tamen opus cst, ut postea Ecclesia Dcum precetur pro ipso sine intermissione, ut remissionem peccatorum de gratiam Uci impetret, & ut sic per ipsam vicissim in fidelium caelum assumatur rccipiatur. Et quando etiam Episcopus sit mina quasi vi cogitur excommunicationis fulmen vibrare contra despcrata: vitae hominem: nihilominus tamen , quando obseruauit formalitate δίCircumstantias, quas deduxi, cum iudicio SI consensu Ecclesiae ibidem procedere debet. Sarnosa tenus ScNouatianus fuere simul excommunicati, sed per totam Ecclesiam . IEsvs CHRisT, s solus noluit damnare mulierem adulteram : Apostoli in Ecclesiae gubernatione vires, ossicia SI consilia coniungebant: Dauid consilii scintillul:s a populi primoribus emcndicabat : Moses cogebatur Mnu'care consilium Israeliticum': Quando Christhis dicit ad suos Apostolos: Haecunque ligaueritis, O c. Non tantum loquitur ad i psos tanqua in ad personas particulares , sed hanc potestatom toti corpori Ecclesiae concedit. Et si permistum est Regem nostrum excommunicare , nihilominus tamen Pontifici Romano hoc minime liquia extia fines cominissi muneris in alienam
Ocationem excurreret, & iurisdictionis suae limites transgrederetur. Nam non sequitur , quod ,
quia Rex est infans de membrum Ecclesiae , ideo Papae' liceat ipsuin ebcere,, dc regno spirituali
193쪽
matris suae priuare.Papa solus non est Ecclesia; Ergo 'iam axecutio relinquenda est Ecclesiae Gallicanae, quae hac ipsa via est contra PhilippumPrimum,in Concilio instituto Claremonii vel Gergouiae, Papa Vrbano Secundo praesente: & contra Philippum Augustum, ais stententi
Legatum Papς Caelestini Terti j: Nam sicutRex est filius
Ecclesiae; ita forum ipsius agnoscere & coirectionem maternam audire M recipere tenetur. Et hoc est verum, legitimum & unicum medium Sc remedium,quoReges ad aequitatem cogi & reuocari possunt,quando framum affectibus suis nimium laxantes licenter abutuntur authoritate S prseminentia, quamsuper subditos habent. Cum Iulius Primus sese etiam immiscere vellet excommunicationibus , quibus Episcopi Orientales utebantur, omnes Episcopi rescripserunt, ipsum nihil iuris habere nec praetendere posse: Esse hoc extra ipsus territorium, i& ipsum contentum esse debere gubernatione, suorum subditorum:obiecerut ipsi,cum ipse CXCommi ni caret Nouatum, Ecclesiae Romanae acerdotem, sese tali excommunicationi non immiscuisse, S propterea debere ipsum etiam pari respectu &modestia erga eos
uti: Porro,ipsi etiam excommunicationem minabantun,
ouam postea in pleno Concilio contra ipsum executi fuerunt: Quoniam, dioecesses per Apostolos & eorum successores iam diuita &separatae sunt,ordo &legesEcelesiasticae postulant& volunt , ut quilibet in suada oec si officium suurn faciat, SI quae ali)s ini uncta, expedienda relinquat & sibi caueat,ne falcem in alienam inestem immittat. Quis excommunicauitTheodotium8Sanctus Ambrosius. V idctis &cognoscitis ergo ex hoc discursu, quam viriliter Praelati scripserint & sese opposuerint
Pontificibus, qui Reges nostros excommunicare Vole bant; quomodo etiam cum Nobilitate& Partamentis consul
194쪽
.eonsultarint de tractandis & excipiendis Pontificum Legatis eorumque bullis: Omnes excommunicationeis quae a Pontificibus solis contra Reges nostros emissae ruerunt, malo etiam in hoc Regno exceptae fuerui, quia Pontifices sunt homines, & propterea etiam ut homines possunt peccare irascendo, affectibus de passionibus nimium indulgendo, decipiendo, S: in actionibus,consulistationibus & iudicijs suis temerari)s inconsideratis fallendo & errando , Et sic consequentia & exemplum hoc esset valde periculosum & incommodum Regi no- .stro,si ipse deberet esse mancipium calidae irae, furoris Mmalae voluntatis vel falsiς persuasionis unius solius hominis, qui ipse obnoxius est varias animi motibus & perturbationibus, & immoderatis passionibus naturae corruptae , imo qui ipse in summa sua dignitate passiones-affectus corruptae suae naturae neC deposuit,nec adhuc deponere & exuere potest, quemadmodum huius rei exemplum habemus in ConstantinoPrimo,qui etiam cum omnibus alias nationibus voluit venire ad Imperio cladem S spolia acquisi ta participare; Et propterea, Vt scopum propositum assequeretur, excommunicauit Phiarium hac ratione pertcr zm excitauit in Gregorio Tertio desiderium absolvcndi id, quod inceptum crat, dc propterea utens oblata occasione excommunicauit Leonem Ysauricum, quem bonis, quae in Italia posside-hat, priuabat,&ipsius subditis prohibebat, ne in posterum ipsi vel obedirent vel ullum tributum conferrent; quos etiam hanc ob causam ab omni seruitute liberauit: se etiam curauit,declarari &proclamariDucem&Principem Romae per ipsos Romanos,qui etiam ipsi iurametum fidelitatis praestiterunt. Robertus Guichardus Normandorum Capitaneus ab Imperio Graeco abalie-Αa nautae
195쪽
gnum suum magis m. gisque augere & dilatarc cupie L .t, ademit etiam Beneuentum Nicolao Secundo, quiquam primum excommunicationis fulmen contra eum, emisit, Sc obtinuit, ut Robertus ille dictam ciuitatem reddere, dc propter Aptaliam dc Calabriam Homagium. ipsi pr.estare cogeretur. Adrianus iaci artus, postqUam Gurl sc liracm Normandum excommunicaucrat, acquia
fuit sibi ius protectionis super Siciliam: Fcidericus Secundus Rex Neapolis δί Siciliae fuit excommunicatus per Clementem Quintum , de ipsius Rcgna data primo occupanti, quae postea Carolus Comes Prouinciae M Auenionis, frater Regis Sancti Ludovici acquisiuic
Papae Duore, a quo etiam inuestituram accepit. Rex Iohannes Sans terre , excommunicatus ab innocentio Tertio maluit Regnum suum Angliae fieri Papae tributarium , quam illud contra Gallorum arma defendere : Et sic uti per suas censuras Papa libi fecit
hoc Regnum tributarium ut etiam unum idem quoe remedium simul operatur contrarios effectus secundum dispositionum diuersitatem , in ita CXCOmmunicationis fulmen a Clemente septimo contra
Henricum Octatuim emissum ipsum potestate spirituali de temporali in Anglia priuauit. Valde pauci inueniuntur Reges & Principes per Pontifices cxcommunicati, a quibus ipsi, scilicet Pontifices, per formam satisfactionis aliquam utilitatim non receperint , ita , ut vel caecus videat 3c cognoscat, scopii ipsorum in talibus excommunicationibus launc Vni cuin fuisse ; ncmpe stib illarum proetextu authoritarem suam angere, dc plus bona corporalia, quam Dergloriam de Ecclesiae pacem quaerere dc procurare. Gal- lia, Maz
196쪽
DE POTESTATE PAPAT 1871ia , quae fclicior , fortior δc generosior esto , quam omnia alia Imperia dc Regna, dc quae nunquam negauit obedientiam& fidelitatem , quam Regibus suis debet, hoc ius excommunicationibus nunquam Concessit, sed semper ab illis ad futurum Concilium appellauit: Et eiusmodi appellationes sunt Conformes politiae Ecclesiae & constitutionibus Sanctorum Conciliorum , Sc impediunt excommunicationis effectui .. Et quoniam hae appellationes semper durabant , nos recursum nostrum habuimus ad appellationem , quae viget de valet in curia Partamenti, quod cognos Censabusum declarat tales bullas abusivas dc nullas. For- Imae , quas usque ad tempus praesens in Gallia contra Pontifices, qui Regibus nostris aduersati sunt, obseruauimus, debeat merito cominouere Papam, Ut prius bene consultet Ze deliberet apud se ipsum , quam cx- Communicationis fulmen emittat Contra aliquem Regem dc Principem : Excommunicationem suam ponderare dc conferre debet cum potestate de viribus illius , quem vult excommunicare , Sc cum obedientia prompta dc voluntaria, quam ipsi subditi sui praestant : Et si videt Regem v ci Principem aliquem non tantum armis , sed de legibus de beneuolentia subditorum bene armatum dc munitum , ipsius est abstinere ab eiusmodi violento remedio , ne eo ipso, dum morbum vult expellere , maiorem Sc peiorem
excitet , id quod in Anglia accidisse historiae testan
Multum certe interest Papae, ut sua authoritas sarta tecta conseruetur , id quod faciet, quando omittit de suspendit excommunicationes , quas eXCqui non potest. Melius δί honorabilius est Principi alicui A a 2 non
197쪽
non constituere leges quam leges constituere , &eas vel nunquam exequi vel obseruare. Ulterius nimiae illa excommunicationes-Censurae, quae non feriunt 8c nihili aestimantur, tandem in iocum Conuertuntur, sicuti in Gallia contigisse videmus &scimus. Eesicci Pontifices mirum in modum auxerint potestatem&authoritatem suam per hoc ipsum remedium ;Papatui tamen semper magis perniciosum quam fructuosum fuit: Nam ex hoc remedio vidimus nata & exorta tot schismata,.
haereses, Δί bella horribilia Ss crudelia,quae Pontificibus funestam de maledictam memoriam reliquerunt,& hoaideo,quia authores fuerunt, quod tot Imperia de Regna in cinerem redacta fuerunt,quod dignitas Papalis pede tentim diminuta de sedes Apostolica fuit contempta pec status dc Principatus, qui se ab ipsius obedientia exemerunt, ut Graecia, Germania, Anglia,magna pars Galliae, Nauaria, Bohemia,& totus Oriens,& in genere quasI Ο-mneS reliquae nationes, ita ut metuam ,ne prouerbium hic verificetur: Qui vuIt omnia, perdit omnia: Quod si Papa bene facere ω prouidere sibi cupit, tantum salutem animae respiciat & quaerat, & utatur simpliciter remedi s illis, quae in doctrina Euangelica proponuntur, & non patiatur se abripi affectibus malis pestiferis: Namsi ad satisfaciendum affectibus ille vult abuti doctrina & authoritate sua, non considerans, quod Deus ipse summam hanc dignitatem spiritualem ad salutem animarum in manus tradidit, ω non ut Reges a Regnis. suis remoueat et certe fructus nullus alius quam insigne infortunium, in toto Christianisimo, tumultus & irreparabilis Papatus ruina insequi potest.Vt nos paucis eXpediamus , nos dicimus, quod Papa extra Galliam & sinci Ecclesia Gallicana non potest excommunicare Regem nostrum, vel ipsum Regno suo exuere & priuare. Et tria
198쪽
hac ipsa libertate omnes ipsius antecessores steterunt SC se ita defenderunt, ut, quoties Pontifices ipsam labefactare Voluerunt per paria dc illegitima media, ipsι hoc nunquam permiserunt:ita ut tandem Pontifices ipsi melius informati recognouerint, M hanc libertatem SI nOstros Reges & ipsorum subditos pro Christianismis, veris Catholicis membris Ecclesiae. Qitae doctrina conformis est iuri communi, vcrbo Dei, fanctis decretis, Conciliorum determinationibus &decretis,libertatibusEcclesiae nostrae Gallicanae, sanctis de veteribus consuetudinibus,statutis SI usui huius Regni. Credo ego,quod Omnes,qui amant Regem & ipsius Regnum , renovabuntdcresuscitabunt hanc veterem doctrinam . cum Gallia
natam,tantopere amatam, exceptam & defensam a nostris antecessoribus: Et quam doctrinam certae quaedam Viperae in hoc regno reptantes conantur adulterare Mex oculis SI cordibus hominum remouere, Ut Papan Romanum cum Regis nostri diminutione, conculcatione,detrimento & dedecore eleuent,& ut rem eo deducaur, ut excommunicationes Papales sint tot media
regnum ipsius inuadendi. Reponam huc, quod Sanctus Augustinus scripsit ad Papam Caelestinum Tertium: Mittere Legatos suos, qui sunt magis volaritatis, quam potestatis suae executores, nihil est aliud , quam fumos vendere mundo & Ecclesiae simplicitatem suffocare- De Immunitatibus Ecclesiae Gallicana.
DE R MULTI praelati, qui tenenc primas dignitates: - Ecclesiasticas in hoc Regno & qui Olfichs optimis Mhonoratissimis in Consilio Regis funguntur, ficiunt, Vtara loquamur, lecticam ex immunitatibus Ecclesiae no-
199쪽
strae Gallicanae; ut Papam plus honorantis & eleuantis quam unquam in Gallia factum fuit, eadem opera
satisfaciant caecae suae ambitioni: quemadmodum non ita pridem vidimus, quod cotitra ordinem & leges Galliae quaedam pauperes religiosis summa vi coactae fuerunt Romam se conferre, Ss ibidem iudicio coniciadere dc causas suas agere, postquam diplomaticum postliminium ipsis fuit denegatum , & Partamenta interdicta. Scio, quod omnes, qui Galliam amant,sese oblectabunt in lectione huius discursus, qui breuibus describit
principium S continuationem nostrarum immunitatum. V t Vero earum veram sciamus originem, necessarium est ante omnia paucis hic indicare, quomodo Pontifices tantam potestat m & authoritatem,quam hodie usurpant, sibi acquisiverint: postea consilia, dc conatus quibus in hoc nostro statu 1 unt usi,& quomodo nos Coacti fuimus nostras immunitates exequi &ipsis opponere ad infringendum ipsorum conatus & consilia. Durantibus quatuor & quinque prioribus sicculis Pontifices fundamento suae magnitudinis & potestatis iecerunt super sanctitate, paupertate, afflictionibus & martyri)s, ut caelum pro sorte ipsorum haereditatis haberent. Postquavero successu temporis terram ipsam in matrimonium duxerunt, omnibus neruis conte derunt S in hoc unico elaborarunt, ut ad summam altitudinem & magnitudinem, in qua adhuc hodie constituti sunt,peruenirent.Et ut eo rutius 3c melius scopum hunc praefixum assequerentur,vssunt infortunio S ruina Episcoporuin Orient..huin, qui in suis aduersitatibus ad ipsos tanquam ad ancoram SI asylum Confugicbant : quemadmoduntiori ma gravaminibus, quae Episcopi potentiores&maiores minoribus imponebant, nam, ut inferiores oc
200쪽
DE POTESTATE PAPAE. Is rminores hisce grauaminibus subi uarentur , ad sanctam Sc dem recurrebant , ubi etiam valde amice Mbene excipiebantur & fuce suo leuabantur. Et prout authoritas ipsorum magis magisq; crcscebat; ita oti nidissicultatibus negotis, hisce intricatis dextre & prompto expediendis adsignabant viroS , qui non tantum, in negotios de rebus Ecclcsiasticas , verum etiam Pi l ticis nutriti, informati dc benc versati crant, qui cc iam magno cum reliquorum omnium Episcopolina L. incommodo sese promouerunt dc extulerunt: In Concilio Niceno praeeminentia ipsis concessa & assignata fuit: In Concilio Constantinopolitano conclusianx, fuit , primam, scisionei vi ipsis iure merito este tribuondam : In Concilio Chalcedonei si Leo Primus etiam titulo Vniuersalis insignitus & honoratus fuit: nihilominus tamcn nequc ipse, neque ipsus succcsso res titulum hunc diu usurparunt. Et in sexto Concilio Constantinopolitano Papa & Patriarcha Constantinopolitanus diuersis nominibus appellati fucrunt:
Unus oecumenicuS, alter Vniuersal: S: nihilominus imhoc titulorum concursu Legati Papae s rerunt primi in subscriptione , dc pos Leus trcs rc liqui Patria ochae. Imperatorum , qui Roma constantinopolim seta
contulerant , authoritas , potestas & molestas scil- sim evanescebat , Patriarchae authoritas in dies etiam decrescebat id quod sanctae Sedi magnum incrc-
mentum afferebat. Nam, in huius & illius deiectio ne,& depressione consistebat cleuatio Papae Roma i i, qui & spirituale S temporale occupabat SI ad se tra c-bat . progrcssu temporis Patriarcha: Alexandriae, Antiochiae MIerusalem ita deprimebantur & humili. ban