De Hebraicorum characterum in Sacris Bibliis origine et antiquitate disquisitio elenchtica auctore fr. Hyacintho Arizzarra ..

2쪽

- Ebraicae linguae peritiam prodesse

H plurimum iis, qui in studio Verinsantur Sacrarum literarum eXplorata res est. Quam plurium enim verborum quae Sacri Codices complectuntur, nemo erit persectus ac cumulatus interpres, si peregrinari eum contingat in ea lingua, in qua primo conscripti sunt. Hieronymus hanc vidit utilitatem, ob eamque causam mole stum suscepit laborem Hebraicae linguae asdiscendae, non solum ut Scripturas in latiis num Verteret sermonem, Cui operi cognitio illa necessaria fuit, sed etiam ut ea rumdem sensus investigaret. Quod vero in antiquioribus Ecclesiae saeculis utile suit, decimum quintum summopere eXpetebat. Etenim tunc temporis cum non defuerint, qui in religionis negotio non amplius audituri Ecclesiam, sed parati ea credere &persequi, quae unice ipsis arrisissent ; artem

3쪽

excogitarunt sese tuendi ab omni argumentorum vi, qua premebantur; simulque quod

venditabant impudenter, ut quidpiam roboris ac veritatis praeseserret. Nnlla interim aptior visa est, quam ut auctoritates Scripturarum ab ipso originario textu repeterent . Hinc factum est, ut quorumdam catholicorum arma, licet optima adversus veteres hostes, contra ipsos nihil valerent. . Ipsi enim latinam versionem reiiciendam conclamabant, A solum Hebraeum textum consulendum. Opus itaque erat, ut quibus muniebam se praesidiis, eisdem profligarentur. Et certe Ii ex nostratibus strenue dimicarunt, ac prae caeteris excelluerunt in refutandis illorum erroribus, quibus datum erat adire sontem Hebraicum. Ea enim methodo quae hauserant ε Vulgata in confirmationem catholicae Veritatis, ostendebant apprime congruere cum Hebraeo te

tu . Si autem hoc studii genus exposcitur in iis, qui ad vindicanda se conserunt fidei dogmata ab illorum commentis qui originario textui nituntur, eo vel magis inquaVis aetate contra Hebraeos. Ipsi enim

4쪽

nonnisi quod suum est commendant, & adprobant, caetera despicatui habent. Unde quos audiunt Theologos, qui eos adgrediuntur cum Versionum testimoniis, contemnunt, & irrident, etiam propter unius uoculae discrepantiam; cumque suum Tal-mudem suosque Magistros Venerentur etiam, ii potissimum habentur idonei ad evertendam eorumdem superstitionem, quibus nedum scripturarum lingua, sed & rabbinismus compertus sit. Quare scriptores illi, qui Iudaeorum perfidiam petunt, licet Hebraicis textibus libros exornent suos,&augeant ; parum vel nihil obtinent, nisi curam habeant, & confirmandi ea quae adserunt, cum auctoritatibus, si suppetant, rab

binorum; & ubi magistri isti dissentiunt,

ostendendi etiam quam longe a Vero sint ipsorum dissensus, atque praeposterae ac fabulosae quas obtrudunt, Verbi Dei expositiones. Hinc optimo sane consilio provisum saepe est, ut in celebrioribus publicis Archigymnasiis non deessent, qui Hebraicam linguam traderent. Et re quidem vera nulla est bene instituta scientiarum

5쪽

Academia , in qua sileant Hebraeae lite

rae a

Haec quamvis clara sint & perspicua, adhuc tamen non desunt, qui Hebraicas abhorreant literas, & quam plures etiam qui huic studio adjicerent animum , ab

eodem enituntur abducere. In confirmationem vero suae opinionis sententiam proserunt Capelli, Vollii caeterorumque, qui ipsis adstipulantur. Ludovicus Capellus p steaquam probare conatus est ipsas literas originarii textus nou ese eenuinas illas o primigenias HebraeorMm, subdi, textum nostrum Hebraeum in locis quam uri niς fen rem gignere manifeste falsum, absonum, insulsum,

incommodum, inconUenientem, ac proinde m

lior o verior leti io quaerenda sit e versionibus. Isaacus vero Vossius longe sanctiorem praedicat Codicem Samaritanum , quam Hebraicum ; nam Samaritanus, inquit ille, se at charae Ierem Mosis , Hebraicus vero Chaldaicis literis es exhalatus. Haec & alia hujusmodi proserunt homines isti . Nos itaque eorum iudicium expendendum su

scipimus, & ne ab hujusmodi studio, qui

6쪽

rebus sacris incumbunt, deterreantur, pro viribus adfirmare contendimus, charactein rem quem praeseserunt etiamnum Hebraei

codices, ipsum es e quo usus est Moyses,& reliqui Sacri Scriptores, nullamque ab

ea longissima aetate usque in praesens etiam circa literas factam es te permutationem. Qua de re Hebraicum nuncupamuS, Propterea quod comparuerit semper in Sacris Bibliis. Sed haec instituti nostri ratio in

capite primo uberius enucleatur. Illud animadvertere hoc loco juverit Ecclesiae statuta neutiquam collidi inter se; neque ubi definiit authenticam editionem Vulgatae Versionis quidpiam dignitatis detrahere volui si se existimandum Hebraeo textui, neque alinguae Hebraicae studio arcere neminem cum illud tantopere commendarit. Etenim decreto illo Vulgatam jure merito caeteris anteponit Versionibus; at de gradu suo non dejicit Hebraeum textum, quemadmodum testantur Salmeronius, Vega qui Tridentino Concilio interiit , Bonstrerius, Xistus Senensis aliique permulti . Authentica dicitur, notat Natalis Alexander, quia

7쪽

nihil continet fidei, & bonis moribus reis

pugnans. Non sic Vero dicitur, quassi sontibus Hebraicis vel Graecis praeserenda, aut etiam coaequanda. Textus originarii in eo statu relicti sunt, in quo erant. Haec sunt quae breviter praefari constituimus. Utrum Vero causae, quam pertractamuS, respondeant etiam argumenta, judicent eruditi Lectores. Quod si aliter senserint, eosdem

obtestamur, ut nostram de textu Hebraeo bene merendi voluntatem libenter excipiant .

8쪽

De statu O conditione hujus quaessonis.

IV multumque disputatum est exacto proxime saeculo ab eruditissimis viris de Hebraicarum literarum vetustate, quas exhibent libri veteris Testamenti, quaeque communiter Chaldaicae vel etiam quadratae litterae nuncupantur. Quam plures siquidem in ea suerunt opinione versati, ut existimarent non alio charactere quam Samaritano ex haratos olim fuisse divinos libros, quem subinde post reditum e Babilone abiecerit E dras, eumque invexe it, qui in Chaldaeorum regione usu paretur, quam diuturna captivitate incoluerunt Israelitae. Alii vero huic opinioni non acquiescentes, characteres qua dratos, propugnarunt, nullum in sacris libris auctorem agnoscere praeter Mosem ipsum caeterosque sacros scriptores; neque ulli umquam subiecisse permutationi, sed eosdem omnino sub quavis aetate diligenter semiatos ad haec usqua

9쪽

tempora pervenisse quemadmodum in hodierno etiam Hebraeo codice perleguntur. Post tot tamque vehementes con. certationes, quibus factum est, ut utrique opinio ut non de fuerint qui uni subscriberent, interea dum alii alterius se. sciperent defensionem , eique adhaererent; sublato deinceps cujusque pariis conflictu, paucos reperies qui Hebraicorum chara Rerum remotissimae saveant antiquitati, sed recepta communiter, & adprobata sententia est, eorumdem in cindice scripturarum initium tantummodo ab EZdra esse auspitandum. Quod vero admirationem vehementer excitat, nonnulli id habent pro re certa atque explorata, ut nulla inter sacrae Philologiae controversias , quae plurimum agitaverint, di ingenia contorserint eruditorum, ita sit absolu.tissime demonstrata ; proindeque contrariam sententiam vel respuant solum negando, vel ne nominent quidem. Illud etiam animadvertendum sane est, quod saepissime usu venit, plures ex rece aliorum numero, cum iam noverint in quam

partem deflexerint ii praesertim scriptores, qui ob alias causas praeclarissimi habentur, idcirco ad eamdem confugiunt opinionem, propterea quod viros illos magni nominis &delectasse viderint, & rapuisse, quos procul dubio imitatos dixeris Pithagoreos, apud quos tantum magistri auctoritas valebat. Hinc est quod non pauci ea ducti securitate, qui vel praeloquia cuderunt vel apparatus ad Scripturarum intelligentiae conquisitionem, id ipsum statim confirmaui; quos plerumque sequuntur ii qui protegomena instituunt, ac Ba. res locosque concinnant Theologiae dogmatum. Huc

i Dipitigod by GOrale

10쪽

Hucusque tamen quaestionem hane penitus non esse di. remptam non ii soli sumus qui censeamus, sed id proba. tum legimus a doctissimis viris. Nuperrimi si quidem Sertiptores Anglici si) inter dubias conlocant quaestionem hane, prudenterque haerent ancipites , cui opinioni subscribant. Et jam Bernardus Mont lauronius sa) licet adversariorum sententiae favere videatur, concedit tamen adhuc examini locum esse, & aliis investigandam relinquit, cum propos, tum ei fuerit noa de Hebriica tractare, sed de lingua grae.

corum. Nos non latet, argumenta omnia, quae ad Iabesactandam Hebraici characteris vetustatem excogitavit Ludovicus Capellus s3 , quem secuti sunt Iucus Vossius ), Brianus Vallonus sue , & Ioannes Morimus G, aliique , illiusmodi ponderis ac momenti censeri a multis, ut nouultra aliquod de illius certitudine super sit dubium. Verum id sibi suadere nequeunt, nisi ii, qui scpiptores illos, qui

in contrariam sententiam iverunt, nequaquam consuluerint. Ipsi quoque sedulam navarunt operam in hujusce causae ia- vestigatione, quibus certe, ut huic muneri pares essent, nulla defuit necessaria cognitio. Porro hanc laudem sibi promereri Ioannem Buxtorfium inficiari nequit. Hunc autem