장음표시 사용
11쪽
iticum characterem numquam in sacris Hebraeorum Bibliis eomparuisse . Hunc autem non pauci, qui eodem quo ipse instructus suit, eruditionis genere excelluerunt, non temere& incognita causa sequuti sunt. Hos inter principem obtinent locum Franciscus Iunius si) qui inter Milesias fabu. Ias Capellianam sententiam enumerat, Stephanus Morinus
a), Viselmus Schischardus 3), Benedictus Carpetovius ), Christophorus Volsius s5 , Marcus Marinus Brixiensis M, Iulius Bartoloceius ), Simeon Messius 8 , Caesar Baro. nulus G , dc Riechardus Simon, qui licet in Historia erblica veteris Testamenti aliter senserit, attamen re accuratius perpensa tum alibi, tum praecipue in Bibliotheca eritia ea contra Dupinium palinodiam canit. Nobis itaque non deest praestantissimorum hominum illustre praesidium, si tueamur, nullam in sacris Bibliis eirea characterem innovatio. nem factam suisse neque Ezdrae manu, neque peculiari ipsius ordinatione, neque deinceps a quovis alio ' eumque ex nonnullorum iudicio optimae notae eruditorum disquisitioni adhue pateat aditus profecto non inutiliter in hae quaesti, ne versamur. Sed progrediamur longius, Sc ita agamus, ut
o In commenti de opti gen. nebrae. gr Imn. a In exercit. de ling. primaeva , ejusque appendia. In Beehinnat appenuseim . In not. ad ius reg. Iehischard. 3 Biblmih. Hebrae. parte II. sest. VI. 6 In Area Noe, seu Thec ling. sanctae lib. κ Biblioth. Rabb. parte IIII. 8 In asserti Hebrae. Veriti ad calcem commenti su est serim
12쪽
oihil nobis assentati esse videamur; quaeque ab adversariis dicuntur, sic persequamur, ut nihil, cui ipsi nituntur, relinquam a
Nihil eruitur ex Scripturis circa ejusmodi immutationem.
aestioni propositae de quadratorum characterum vetuis
state manus procul dubio admovenda non est quin prius pro re certa atque explorata penitus habeatur, quid operis ac laboris exercuerit Eetdras supra codicem Scripturarum iuxta quod referunt Scripturae ipsae, cum sere omnes qui contra opinantur, velint Eetdram hujusce immutationis auctorem . Etenim hoc semel tonsti tuto facilius viam ster. nimus ad faciendam fidem argumentorum , quae undequaque peti possunt, & ad ea repellenda, quae in nos depromi solent. Libeat ergo ipsos Scripturarum textus proserre, ut quid egerit Eadras super Scripturas, plane innotescat. In septi no capite libri Eadrae versu sexto haec leguntur: Ipse Exdras ascendis dae Babilone, G ipse Scriba velox in lege Domini quam Dominias Deus dedit Israel. Ia capite vero octavo haec habentur: Attulit Eadras Saeerdos legem eream multitudine mirorum o muIieνum, eunctisque qui poterant inreuigere, legis in ea operae de mane usque ad mediamd em in eo pectu vitrorum o mulierum o sapientum, oe
13쪽
14 aures omnis populi erant ereme ad librum. Hare sunt genui. na Historiae sacrae testimonia, quae quid egerit E Edras Q. per Scripturas, nos instiuunt. Coram populo solum tradunt praecepta Dei legisse Eadram, neque ullum prorsus suppeditant vestigium, quo innovationem circa literas in eodem codice erui posse videatur. Unde si eam silentio praetereunt, quonam erunt praesidio iis, qui pro eadem decertant 8 Earum siquidem rerum, quae ad Historiam pertinent, non solum iu dubium vocare existentiam, sed negare etiam prudentis erit, quoties illorum temporum Historiae mutae omnino sint. Hoc autem eo vel magis, si personam, cui peculiare opus tribui velimus, & ipsae commendent, atque in gestis eiusdem enarrandis potissimum immorentur. Unde apposite animadvertit B irtoloccius, cum EEdras in sua Hilloria tot tantaque recenseat, quae sine ullo poterant Historiae praejudicio reticeri, uti nonnulla , quae libro primo Eadrae capite septimo & octavo describuntur; cur de hac quoque mutatione characteris nullam plane fecerit mentionem Τ Credibile nullo modo est factum hoc satis dignum, ut memoriae mandaretur posteritatis, in suam noluisse Historiam transferre. Et quamquam iis in locis vocetur titulo Scribae, non inde tamen colligi potest literas immutasse Scripturarum. Duplicis generis apud Hebraeos fuisse Scribas tradunt eruditi I . Ita enim nuncupabantur publici tabellarii, ii nimirum qui in publicis actis conscribendis occupa.
14쪽
1 Irentur. Alii vero scribarum nomine insigniti leguntur, qui veluti legis periti habebantur ac doctores, eorumque munus fuit tum legem interpretari, exponere, & legere coram populo, familiarum genealogias perspectas ac notatas habere, ae fideliter custodire; tum etiam dubia dirimere ac quaestiones, quae ad ejusdem legis observantiam spectarent. Ex istorum numero fuisse EZdram dissileri nequit, cum
constet abunde ex allatis testimoniis eo munere lanctum fuisse. At ex ossicio quod apud gentem suam exercuit, pro pugnari nequit, quod contendunt adversarii. Cum adhuc Babilone moraretur, celebrabatur veluti excellens scriba, cum illius cor servitutis tempore eo jugiter intendebat, ut investigaret legem Domini, Sc faceret & doceret praetep. tum in Israel, & judicium. Haec autem munia cum e Xe ceret etiam post reditum, nihil superest iundamenti ut adstruamus immutationem illam ab eodem sactam suisse, cum
nihil addant Historiae. Neque vero quidpiam face Tint negotii quae leguntur verba apud Scriptorem libri illius qui Eadrae quartus in strabitur i) in quo traditur sanctas Scripturas spiritu Dei
afflante de novo conscripsisse Eetdram, utpote quae in diu. turno Babilonicae servitutis jugo interierint. Hoc autem maxime arridet Iudaeis a , ob eamque causam summis laudibus celebrant EZdram, & vocant alterum Moysem , utpote qui eadem ratione ac Moses Dei eloquia conscripse. rit; ac nonnullis visum est, Malachiam, quae vox angelum
15쪽
Is Ium indicat, esse ipsum Esdram, ita ut hoe nomen fuerit ipsi proprium, alterum vero ossicii. Et cerie si in dubium seret hujusmodi Historiae monumentum, probabile etiam suppeditaret adversariis argumentum, cum consentaneum omnino fuerit, cum scriberet ad Iudaicae gentis utilitatem, characterem illum adhibuisse, quem praecipue Iudaei agnoscebant. Illud tamen a veritate alienum omnino esse ex luculentis. simis verbi Dei testimoniis comprobatur ita dilucide, ut nihil magis. Nuper observatum a nobis est Esdram Scribae nomine suisse insignitum cum adhue Babilonem incoleret, cui quidem nomini respondet uti vidimus, munus vadandi Scripturarum lectioni: eumque ille huic rei operam daret in eadem urbe, ibi prosecto Scripturarum libri reperiebantur. Rogatus etiam a suis paulo post reditum ut asse rei librum legis Moisi, legeretque coram multitudine, statim eorum voluntati obsecutus est. Ivisse Babilonem quam . plures ex ordine tum levitico tum sacerdotali certum est, quos nullum detulisse secum legis exemplar, Sc in re tanti momenti desides omnino suisse dici nequit. Illos etiam, qui servitutis tempore floruere, sanctissimos viros, qui suae gentis mores, quos praescripsit Moses, constanti fidelique animo servavere, quos inter annumeratur Mardocheus , Ester, Tobias, aliique, credendum est Scripturarum libros nedum percurrisse, sed ne vidisse quidemὶ Susannam a parentibus suis iuxta legem Mosis optime suisse institutam auctor est Da-
niel si . Ipsum quoque Danielem tenuisse librum Ieremiae
16쪽
II vaticinationum, ex verbis illis plane colligitur ubi ait se intellexisse in libris. numerum annorum, de quo factus est
sermo Domini ad Hieremiam Prophetam, ut complerentur desolationis Ierusalem septuaginta anni I . Ex secundo vero Machabaeorum non obscure traditur Hieremiam fratribus euntibus in Chaldaeam varios donasse Scripturarum codices, ut eorumdem haud obliviscerentur, eorumque lectione facilius simulacrorum cultum abhorrerent. Commode eos Ie gere potuisse in dubium verti nequit, cum volumen illud non in odium inciderit Chaldaeorum, neque vetitum umquam ne illud Hebraei legerent, quin potius contrarium eruitur ex psalmo ubi invitantur ad decantandos hymnos,
quos canere seliti erant in Sion sa). Et Baruch Pmpheta, librum quem scripsit, publice legit Babilone audiente Iechonia, & universo populo, ejusdemque exemplar ad illos qui remanserant in Ierusalem missum suit 3 . Alibi etiam loquitur de lege Moysis quasi de libro qui adhuc extaret ). Insuper si valeat in hae causa Iosephi auctoritas ab ipso. met instruimur s) Hebraeos Cyro Regi testimonium illud
ostendisse Isaiae, in quo aperte illius nomen, imperium, Rgesta describuntur. Sed quod rem maxime conficit illud est
quod ex libro primo Ezdrae depromitur ses. Ibi enim me.
17쪽
18 moriae proditur, anno sexto Darii Regis templum secundum sui se aedificatum, & Sacerdotes una cum levitis in suis os ficiis constitutos suisse juxta quod mandaverat lex Moysis. Ut itaque haec rire agerentur, & apposite ad legis pra scriptum, necesse utique erat habuisse scriptam hanc te. gem , ut ne latum unguem ab ea discederent, & ea potissimum de causa, quia ritus & caeremoniae multiplices erant. Haec autem contigerunt multis annis ante reditum Ezdrae
in Ierusalem. Sed in re satis aperta non est cur diuti usim moremur, praesertim cum id in consesso sit sere apti atmnes, qui ob eamdem rationem, & alias etiam, quas hic
reserre locus non est, consentiunt quartum Eadrae librum non mereri ut inter canonicos computaretur I . Haea tamen quae diximus necessaria omnino erant, cum opinio de immutatione characterum, quatenus a nonnullis veterum recepta est, totam repetit originem suam a commento isto
quod obtrudit Pseudoesdra, uti suo loco videbimus. Interea cum filem damus Iosepho, qui libro primo contra Appi nem munus fuisse tradit Sacerdotum , sublata qualibet rei. publieae calamitate, rebusque in pace compositis, sacros cindices diligenter excurrere ne quid aliena manu adiunctum fuerit vel ademptum; fatemur etiam laborem hune susceptum ab Eadra fuisse, & sanctos libros a naevis si qui I repserint emendasse, ac pristino nitori, & integritati restituisse. Non est tamen cur adfirmemus in sacra Biblia n,
18쪽
Is vos invexisse tharacteres, eum id scripturae non tradant, quin potius ex iis quae de EZdrat ossicio nos docent, conistrarium colligatur. Legebat enim ipse Scripturas pro suo munere in Babilonia captivitate, legebant & alii multi, unde neque interierunt, neque opus erat ut immutarentur li
penditur causa , quae reddi solet, cur Ez-dras veteres literas abiecerit, petita ex diuturnitate Babilonicae captivitatis.
SI Dei Providentia factum est ut quemadmodum in adaversis aliis Hebraicae reipublicae temporibus, ita funestissimo illo in quo Babilonem captivi deportati sunt, co . servarentur Sacrorum librorum Codices; ac propter non i frequentem eorumdem lectionem non deperdita sit Char, cteris intelligentia, nulla prosecto su pe rest causa qua moveretur EZdras ad ejusdem immutationem. Quam plures evmen comminiscuntur adversarii, ac primo nonnulli ex ipsis ad id permotum volunt Eadram, ut commoditas afferretur Iudaeis legendi Scripturas, qui septuaginta annorum spatio cum Chaldaeis commixti eorum characterem didieerint . cuti & linguam, quae ipsis vernacula evasit, & familiaris. Huic tamen rationi occurri primo potest percontando ab adversariis, cur EEdram sollicitum faciunt super immut C a
19쪽
tionem literarum ut Hebraei scripturas legere possent, non
vero linguae, ut verborum significationem assequerentur Si haec profecto immutata non est, non oportebat etiam ut immutarentur & literae, nisi velimus curasse EZdram ut te. gerent Scripturas,. non vero eas dum legerent, intelligerent.
Mos siquidem legendi Scripturas in Sinagogis eo tendebat, non ut voces tantum auscultarent legis, sed potissimum ut ea perent sensum, ac deinde probe scirent quid juberet lex quid vetaret, & ipsi ad legis praescriptum suas actiones componerent. Sed videamuς num contigerit Hebraeos in Chaldaeorum regione detentos tantum consuetudinis obtinuisse in Chaldaicae linguae usurpatione, quod est fundamentum adversariorum, unde adstruant idem existimandum de Charactere.
Quamdam Babiloniae exercuisse judiciorum sermam ex Daniele satis colligitur I), cui addendum est, commer cium ad invicem, quoad licuerit, exercuisse, & aliorum devitasse consuetudinem, ut observantiam legis, quantum loci ac temporis serret conditio, fideliter custodirent. Quae res conservationein promovent quidem, & usum familiarem proprii ldiomatis, qui augeri firmarique poterat eae non infrequenti Scripturarum lectione , quam apud illos probatum abunde est viguisse. Quapropter etsi verissimum fit integram gentem alio transvectam, suam paullatim deperdere & habitantium linguae assuescere; non ita tamen absolute ac sine ulla exceptione censendum est de Hebraim
20쪽
rum gente, quae licet usurpaverit etiam decursu temporis aliquantum Chaldaeorum linguam, suae tamen, spectatis iis quae diximus, oblivivisci nequicquam poterat. Rem tamen propius investigemus. Gravissimas easque multiplices causas simul eonvenire oportere contendunt jure merito eruditi, ut proprio abiecto idiomate familiarem sibi adsciscat quaevis integranatio alienam linguam, quae si deficiant, numquam satis id erit assecutura. Ac primo longissimi temporis spatium excurrere oportet, ut populo, qui alio transferatur,
alienae linguae usus accedat, & suae obliviscatur omnino. Requiritur etiam ut ibi sedem ac domicilium perpetuum constituere velit. Id vero satis non erit, nisi qui sedem alibi figunt, ita cum iis ad quos descendunt, commisceantur, ut vix aut parum in suorum communione versentur,
etiam solliciti sint gradus, dignitates, honores & commedicia potissimum conquirere, quibus se tuetur & efflorescit regio illa , ad quam se contulerunt, ita ut patrii idio matis libenter ' ex sententia negligant usum , novumque quod audiunx, assectent, honorum spe ducti & utilitatum. Haceerte via & ratione faciliter immutatur totius integrae gentis lingua . Praeiactis itaque hujusmodi fundamentis, quibus
neminem refragari confidimus, consequitur sane Hebraeos, quidquid didicerint linguae Chaldaeorum, oblitos nequaquam fuisse proprii sermonis iis temporibus, quibus in eorum regione commorati sunt. Ea prosecto captivitas ut ex Scrupluris liquet annis perduravit septuaginta eo nimirum tem