Laudes inopiae

3쪽

audes inopiae

Dissertati Inauguralis

quam Amplissimi philosophorum ordinis OnSenSu et auctoritate In eadsemia Georgia AugustandSummas in Philosophia Honores Rit capessendOS Seripsit

Gulielmus Meyer

MCMXV.

4쪽

D dissertatione probanda ad philosophorum ordinem rettulerunt M. Politen et R. Rettgenstein. Examen rigorosum habitum est a. d. ΙΙΙ nonas Februarias MCMXV.

6쪽

Chremylum autem atque Blepsidemum . quod Pluto visum aestituere et laupertatem ex urbe depelleres in animo habeant non recte iacere Penia exponil Qui senes se omnibus hominibus profuturo esse putaVerunt V. 4604qq.):

invenimUS.

Sed enia ei haec opponit: Chremylus, si onsilium illud bene evenerii, summam Calamitatem ivitati Deseret. Nemo enim, Si Plulus rursu oculi cemet atque pecunias aequaliter inter onines distribuet aut arti ulli aut artificio operam dabit; quis laborabit, si otium habere ei licebit γNon igitur eliditatem omnibus Chremylus iteret pauperiale

sublata, Sed vita mullo miserior, quam antea fuit, Sequetur. Ad hoc autem tempus omne res prospere edebant, quia Penia continuo assidebat opitiei eum, ut laboraret et ita victum otidianum quaereret, adhortans. Cum vero Chremylus eam ita refellere conetur, ut Vilam miserrimam hominum pauperum describat, Penia mendicitatem a paupertate secernit mendicus enim nihil possidenSeontinuo iam premitur, eum pauper, cui non multum Sit pecuniae,

7쪽

victu necessario numquam indigeat industrie laborans. Postremo autem Penia dona sua cum Pluti donis componit Penia efficit, ut homines sint optima corporis atque animi valetudin0, Plutus Rulem, ut aegro corpore atque animo laborent. Quod si homines paupertalem Oderunt, pueri Simile Sunt, qui parentibus, a quibus educantur atque beneficia accipiunt, irascuntur. Ad extremum autem Chremylus per vim Peniam sepellit: o Yα πεiσεiς, o δ' ' πεiσus v. 600). Atque Penia, quamquam aliquando Senes se revo a iuro profitetur, dis sedit. Apertum est has agonis sententia non bene congruere Cum reliquae tabulae consilio. Quod maximo fit in propatulo, si versus 4S9 506 atque versus 507 sqq. contemplamur Chremylus enim versibus 489 sqq. de condicione civitatis iniquissima loquitur animo salis concitato atque, quod homines boni sint in miseria magna,

improbi aulem in rebus Seeundis ei Sentur, Vehemente reΡΓe

Secundum quae verba nem, laboribus hingitur atqui iniusti homine uestant, qui Pluto ut Sus vidente paupere iacti nune, ut victum quaerant olidianum, labores SuScipere debeant. Secundum ipsius tabula consilium igitur Pluto sanato iusti divites erunt, improbi pauperes. At Seeundum agonem perieulum eSl, ne Omne homines, sive iusti sive iniusti sint, divites iant. Quod consilium nisi ponimus, ea, quae enia profert, ΓΟΓSUS non intellegimus neque videmus, Cur dea ludiosissime Vehementissimeque loquatur. In versibus autom 629 sqq. denu invenimuS illam divitiarum secundum iustitiae normam divisionem Cario enim Servus, ut horum de luti sanatione certiorem aetat, apparens digil:

Quo cloe, dici viris probis delicitassem illatum 4ri conspicuum

est: eandem quoque opinionem in scaenis insequentibus reperi-

8쪽

mus'). A versu igitur 60 usque ad versum 29 loquunturaetores, quasi Chremylus, ut homines omnes ditescant atque hoc modo paupertas de medio tollatur, velit efficere. Qua a cogitatione, ut vidimus, Versus 475 et VerSu 489 sqq. abhorrent, quibus locis rursu ea res, quae St proprie fabulae proposita, appareat. Qua ratione ristophanem duas cogitationes, quae

Vere non inter Se conVenirent, artisSime Oagmentare voluisse

crediderim. Respicias quoque verba, quibu Chremylus suam de condicione civitatis orationem coneludit v. 505 506) Ουκου εIva Φημ ε παυσε Taurq βλε tu ποθ' o πλουτος. 666 hvriu' ω rois v porro iς Yd ' civ 1εisae TOpiσεlεv. Quae verba sunt salis ambigua ei ad sententias illas Conglutinandas idonea. tque poeta, ut hic verbis nonnullis ambiguis a consilio fabulae priore ad consilium divitiarum Omnibus pariter dividendarum ransit ita versibus 549-56 paulatim fabulam traduci ad scaenas insequentes, in quibus rursus Consilium iuste divitiarum 1 paupertatis dividendarum invenimus Penia enim hi versibus exponit paupertalem singulis hominibus utilissimam, opulentiam autem inutilissimam esse. Quae Verba Penia, etiamsi non omnes homines evadunt divites, digere potest. Hoc modo sententias duas paulum Onglutinare poetae fuisse in animo opiner sed discrepantia illa, quam Stendi, restat. Quam Brentano i ita explicat, ut comoediam se duabus fabulis esse eo agmentatam laluat Brentano enim inde pro eiseitur quod ultimae eaenae, quibus Mercurius et Sacerdos cum Carione vel Chremylo colloquantur, ita cum agone cohaereant, ut intellegin0n possint, nisi omnes homines divites esse laetos putemus. Sed hoc etsi verum est, tamen magni esse momenti nego. Nam apertum est Aristophanem has Pluti scaenas effinxisse ad simili-λὶ Iam rim versibus i 12 sqq. consilium irius significat Blepsidemus enim dicit

Sed verba Blepsidem laetissimi ad trutinam expendere n0 licet. Brentano. intersuchungen liber das arteehische Theater. p. I Aristophanes, pag. 109 sqq.

9쪽

- i iudinem quarundam scaenarum, qua in vibus protulerat coniseras Iridem Avium cum Mercurio Herculem Avium cum Mercurio vel sacerdote . Quo modo facile effici potuit, ut ultima Pluti SCRenae non prorSUS cum Summa fabulae consentirent , Multo autem aliter res in agone Pluti se habet. Cogitationes enim illae, inter quas magna exstat discrepantia, graviter altera post alteram enuntiantur. eque Vero, quin vehementer reSponsum enias eum illa de statu civitalis iniquo oratione Chremyli discrepet, dubitari poleSi. Quam rem in Leeuwen alia via expedire conatur' Chre-mylus bonis hominibus solis divitias comparare vult, sed mox viros improbos non iam futuro censet; nam omne viri improbi, quia nullos nisi probos pecunias nancisci cognoscent, etiam probi fieri constituent qua de causa brevi tempore omnes homineSerunt probi. Sed haec explicatio valde mihi displicet. Nullo senim loco fabulae haec cogitatio, quam an Leeuge Supplet, indieatur. Immo iam in sersibus 29, 30 rursus legimus aes ευτυχεist', ae paxapiae πεπpdYστε, λλo F σois μετεστ Tou pq nou7porros. Atque versu 50 sycophania, qui omnia bona amisil, in Scaenam progreditur, quem Virum mox probum esSe oonStiluere nusquam legimus. Ceedii, quod, licet an Leeumen hoc modo Senientiarum discrepantiam explicare concedamus, difficultates reSlani, quas ipse agoni habitu praebet. Plerumque enim agonis Scaena ita composita est, ut superior fiat apud actores et speelatores ea cogitatio, de qua in scaeniSprioribu agebatur, qua constituitur par comoediae OSterior. Agon est, ut ita dicam, culmen fabulae . In Pluto autem Verum fabulae euhnen est colloquium, quod Chrsemylus habet eum Blepsidem V. 335 Sqq.ὶ Chremylus amico ut socius sanationis luti Sit, terSuadet, neque MutSquam. quin ionSilium proSpere Ven-y etiam n0nnullis pri0rum scaenarum versibus consilium divitiarum omnibus pariter dividendarum significari rentano statuit v. 25, 262, 28b), sed his versibus de Chremyli vicinis, qui omnes paupertate premuntur, agitur, eque vero de omnibus hominibus.' Aristophanis tutus. Cum Prol. et Comm. d. I. V. LeeuWen, Lugd. Bat. 1904 ad. v. 461. ' conteras, quae Th. Zielinsk in libro praeclaro Die Gliederun de alt-attischen om0die , ipsiae 1885, de agone Xp0Suerit.

10쪽

- turum sit, dubitat 3. Tum autem vehementer progressus fabulae adventu Penias et agone ita effecto urbatur. Sed fortasse de loco atque munere agoni dubitari potest. Aliae autem res plus offensionis habent. Adventus Penias plane es inexspectatus. Neque ulla comoedia invenitur Plulo excepto. in qua alter adVersarius non priuS. quam agon initium capiat apparet '. Subito Penia progreditur et paulo pos rursus bil. Abii his ipse autem plurimum ostensioni affert. Perspicuum enim est Oetae animum uni Verse eum Penias Sententiis consentire argumenta eius Sunt gravia atque ea quae Chremylus contradidit, efficaciter a Penia refelluntur. Quae quamquam ii Sunt, tamen prorsu praeter exspectationem Penia a senibus depellitur. Animum autem allendas ad versus 60S 609 ubi Penia dicit: μη υμεiς 'gri 1'εvraudoi Quae verba gravissime efferuntur: sed minime, quae de Vaticinatur, ae eidunt verba igitur inania sunt atque id tantum agunt ut Penia Vincatur atque depellatur, eum Scaeni posteris rurSUS agatur de ea re, quae principio est proposita fabulae. Diea qui poetam comicum magna esse usum lieensia in comoediis ex Siniendis neque curasse Constantiam sententiarum ' .

Audio. sed nobis singulis locis quaerere licet, qua de causa poeta usus si licentia comicis data. Quomodo igitur res se habet in tuli agone 3 serie Aristophanes agonem aliter ingere poterat. et ita ingere, ut non progressum fabulae vehementer turbaret neque magna discrepantias efficeret. Scilicet ita poeta agonem componere poterat, ut Chromylus insectaretur eniam et verbis Sui speelatoribus et Peniae persuaderet. Qua igitur re Aristophane es permotus, ut Constantia fabulae neglecta laudes au-

perlatis pr0ferr013 Quod mihi sexplicari non posse videtur nisi

λ cum hoc Chremyli et Blepsidem colloqui conferri potest illa in Avibus

agonis scaena qua Pithetaerus Vibus, Ut urbem condant perSuadet. quod etiam r. uebner in dissertatione .De Pluto . alae 19 14 ostendit. --gonem Nubium, ubi λογος iκaio atque Sixos subito progrediuntur et certamen instituunt, prorsus neglegere n0bis licet, cum hoc loco comoediae

alteram formam perfectam n0n SSe Sciamus.