De Cardinalis Nicolai Cusani patheismo

1쪽

QUAM

CONSENSU T AUCTORITATE

AMPLISSIMI PHILOSOPHORO OBDIXIS

ALMA LITTERARUM ACADEMI REGIA MONASTERIENSI

SUMMOS IN PHILOSOPHIA UOXOBES

BITE IMPETRANDOS

SCRIPTOR

PRESBYTER OSSANIENSIS.

MDCCCLXXIII.

5쪽

D. D. D.

AUCTOR.

6쪽

243 6 5

7쪽

Deus secundum usanum respectu mundi, sive Deus in suo agere consideratus. V. Mundus secundum Nic0laum Cusanum.

9쪽

Praevia amonitiones. g. 1. 0n me quidem fugit, tir0nis Π0 esse quum in milibus, tum in phil080pliteis rebus difficillimas et res maxime ardua dijudicandas suscipere Attamen cardinalis Nie0lai Cusani ingenium quum subtilitate disserendi atque

acerrima acie, qua erat praeditum, de me assecerit, ut iterum iterumque viri hujus pera rev0lverem inspiceremque, velim ne Viri 0cti, clari arr0gantiae atque ins0lentiae h0 mihi tribuant, qu0 0mnium philosophicarum quaesti num quaesti0nem difficillimam et Drtasse ejusm0di, quae a nemine h0mine res0lvi 088et 080lvendam mihi pr0p08ui. Utrum ie0laus usa in pantheistarum numer Sit habendus, nec ne, quum in Heem p0nere intend0, qui n0nvidet 0g0tium me suscipere illud Spin0sum atque argUttim, in qu t0 tantique jam insudarunt viri praestantissim0rum ingeni0rum, in qu0rum tamen numer nullus habetur, qui neg0tium illud sufficienti perfecerit m0d - suscipere me vid0lidet neg0tium illud resp0ndendi, quaenam intercedat rati Deum inter, sive ens abs0lutum, et creaturam, SiVe enS finitum. Etsi enim n0 meas, sed clarissimi ic0la Cusani hac de re pr0p0nam sententia atque explicati0nes, luce tamen clarius patet, lare, ut laeere n0n 08sim, Uin Vel invitus, quid de hac re sentiam, n0nnullis in l0cis app0nam. Hac Ver de re aliqu0 ferre judicium quam sit res difficilis ac pericul08a, 0nne luculentissim m0d phil 0phiae

10쪽

historia testatur Belati0nem illam inter ens absolutum et finitum elar et evidenti m0d exp0nere idem est ut n0tissima repetam minusque in dubi apta e0mparati0ne utar -- atque tutam m0nstrare viam inter Scyllam saxum et Charybdim, nam in utr0que neg0ti h0 ut assequi p088imus n0bis est nitendum, ut ita medium teneamus, ut ab neutra inminentium partium damnum nobis exadat. Is enim 80lus quaesti0nem dictam sui ieienti m0d se s0lvisse p0sset affirmare, qui ita rem exp0suisset, ut esse necessitudinem atque relati0nem inter Abs0lutum et finitum certis et elaris oscriptam finibus p0rspieseretur, et ut simul uteret, hae relati0ne neque Abs0lutum, sua dep0sita natura, niti SHScepiSSe naturam, neque nitum Sua cum Ab80lut necessitudine finitum esse desiisse. . . Quam quidem relationem et neeessitudinem, quae est Infinit eum nit0, quum mnes fere, qui phil080-phiae peram dabant, exp0nere et explieare sunt nisi et

quum omnes in e c0nVeniunt, qu0 finitum ens, Sive mundus a se ips0 0n 0ssit habere initium, quia natura ejus talis Sit, quae p0ssit esse et n0 esse, et qu0 statuunt aliqu0 priueipium abs0lutum, a nulla re dependen8, a qu0 principi abs0lut ens finitum sive mundus Suum aeceperit esse; si inspieiamus t 0nsideremus vari08 ill08 0d0s, quibus phil0s0phi finitum ab infinit esse suum dicunt accepi8Se, pauc08 tantum Drsitan inveniemus, qui hac in quaesti0ne n0 sint sibi e0ntrarii. Varii revera Vari0s pr0p08dere d0euereque m0d0s, quibus nitum esset pr0fectum ab ii finit0. Erant quidam, qui m0dum istum in 00 0nstare dicerent, qu0 res finita passiv qu0dam atque inerti m0d0 emanassent sive effluxissent ex principi abs0lut0. lii ver0 rem eandem ita exp0suerunt, ut en abs0lutum, qu0 ab aetern unitas quaedam esset simplicissima et purissima sive identitas abs0luta, in se ips0 0d aliqu0, qui neque

diei neque intelligi 40sset. diseretum esse factum et ex