장음표시 사용
91쪽
His usanus ita exp0suit mnia, quae unt, pr0pria SS0 subsistentia, ut ea etiam individitatibus signis aliquibus ess0ntialiter disserre dicat. 0 plurimis l0cis perum ejus dilucidatum invenitur, ex quibus n0nnulla etiam app0nimu8. . Necesse est inquit Τ), ut disserentiam e0rp0rum ita ex disserentia animarum c0ncipias, qu0 pariter earum animarum disserentiam ex c0rp0r0 0njicias. Et anima igitur et 0rp0ra individualitate pr0pria secundum usanum ab invicem disserunt. Singul0s 0mines inter se disserre ita Cusanus exp0nit. Qu0 humana, inquit ), anima e0rpus suum a c0rp0ribus caeter0rum differre saei animalium, est pariter x 0, qu0d tale c0rpus disserentiam spiritus exp0stulet. Plat0nisare enim Plat0nis ab omnibus disserth0minibus atque haec disserentia pariter ex unitate animae et alteritate c0r ris exsurgit, quapr0pter illi, qui animarum disp0siti0nem per sensibilia inquirunt, uti physi0gn0mici, e0rpus intuentur atque ex ejusdem cum aliis h0minibus atque animalibus disserentiis et e0ne0rdantiis spiritus venantur disserentiam, hinc etiam est, qu0d 0lle carne, apt0Sment experimur. Dissert qu0dlibet sensibile animal a qu0- libet disserentia c0nn0xa, ex spiritus c0r risque disserentia pr0cedente; mnem autem spiritum ab mni spiritu et omne c0rpus ab omni 0rp0re disserre, necesse est. Est igitur verum qu0d 0ctissimus Zimmermann de phil080phia Cusani est pinatus, esse videlicet 0n 0nendam hanc phil080phiam inter systemata pantheistica, quia inveniatur in ea d0etrina de entibus-individuis pr0priam et veram subsistentiam habentibus φ. g. 25. Jam sine facturis unum n0bis adhuc in mentem Venit, ut 0mmem0remus e Cusani phil0s0phia
92쪽
tur. Honi in videlicet libere agendi naturam qui tribuit pantheista haud p0test v0cari. Atqui HSanu quam pra elari hane h0mini esse naturam est pr0sessus qui hoc velit seire legat ejus excitati0num libr0 decem. Ex quibus,
nimus. Secundum usanum tali 0m praestat 0luntatis energia', ut de ea sequenti h00 0d disserat ): pr0babilitas est tenuis spiritualis lueis apprehensi et debilis ideo n0n firmat, stetit vid0ntia veritatis Drtifer penetrat figit, sirmat ortitudinem intelloetus Ide ex h0 manifestum est, qu0 credere impr0babilia Drtitudinis atque vig0ris
110Strae v0luntatis est, sicut amare m0lesta Drtitudinis ac vig0ris est 110stri asseetus. . . . Credere, undamentum
religi0nis habet 0ntra se stilum disputativum et dissua-Sivum, e0ntradiet0rium et impr0babilitatis, quae improbabilitas directe pugnat 0ntra rati0nem, quia ubi rati descit, fides supplet. Omne autem bellum bellica virtute agendum est, quia sine Virtute n0n pervenitur a viet0riam; quare sd0s virtus . . . Fides est virtus cum justitia, qu0niam justum est veritates credere de De0, quas intellectus attingere n0n 0teSt. . . . V0lentes autem ad Dei 0gniti0nemaee0dere p0rtet prim peccat0rum tenebras abjicere et arma lucis induere, p0rtet rati0nes naturales, quae sunt
ut lumen putridi ligni in n0et lucentis et in i nihil, abjicere, p0rtet p08tp0nere c0mmutabile b0num et inhaerere ine0mmutabili. Qui talia de vig0re et Drtitudine mentis humanae pr0fert, num p0test pantheismi, qui necessari0 est fatalismus, argui Qui talem humanae menti tribuit vim, ut vel se ipsam impugnare p08Sit et Vincere, qui affirmat inesse menti humanae n0 tantum ind0lem respi-
93쪽
ciendi in proprias inclinati0nes et m0tus, Verum etiam p0sse mentem iunia nam actus u0 dijudicare habereque eam testatem et facultatem actuum persciend0rum aut mitten-d0rum: hic e ips0 0cet affirmatque, eandem mentem humanam ens esse pr0prium et habere distinctam et ab omni vi externa, quam Vincere n0n 088it, abs0lutam exiStentiam. Qu0 vero, quam multum ab innis pantheisticaed trinae c0nsequentiis absit, quum uniuscujusque pantheistic systomatis de h0mine d0ctrina, tum etiam . Har, manni, qui Drmaliter quidem, Sed n0n realiter n0vum
94쪽
Hast pulcherrimis quidem verbi et eum pr ell0m qu dam animi impetu et mira cum vehementia, quae legentes animum pereellit m0vetque, pr0lata sunt atque exp08ita, sed quem finem h0mini totique humano generi pr0p0nunt qu0m0d explicant ausam et rati0nem Iunium, qu08 genus humanum suseipit expeditque laborum et m0lestiarum γQu0m0d0 0s et quare scientes et v0lentes aliqu0s pers quimur nes, qu0m0d valemus ine00pt desistere', i0mne, quod in n0bis est verum . mnis meli0r 0stri pars,n0 Sumus n083 Quam0brem, etsi pantheistae multis exquisitis et subtilibus argumentati0nibus probabilem reddere e0nantur e0natique sunt suam fatalistieam de h0mine d0ctrinam, nunquam tamen h0c 08 putamus e08 pefectu-r0s, ut ade e0nseientiam sui SelbstbeWussisein in genere human infringant bnubilentque suis p0rtent0sis pr0p0Siti0nibus, ut redant mnes singulique h0mines, se n0ndistinet pr0pri0que m0d existere et n0 agere Se suae pr0priae v0luntatis impetu e0mm0t0s. Attamen etsi haec n0stra sententia a multis viris d0etis vera habebitur, multis videbitur esse repudianda et rejicienda. tenim quem fugiat, pantheismum n0stra mem0ria l0nge lateque esse dilatatum, magnaeque esse auct0ritatis 3 Omnem veramphilae0phiam pantheisnium esse debere multi affirmant. Hujus ver affirmati0nis nulla alia est causa, nisi ea, qu0dn0 decere virum phil080phum multi pinantur, Deum putare en e8Se per80nale. Hae de re n0 ita tamen sentire 0mnes, Sunt 0bi argumentum Verba v. Le0Πhardi, quae in e0ngre88 phil080ph0rum ann 1869 r0tulit et quae necessitatem statuendi Deum pers0nalem ita Dpr0p0nunt: 'Vernielit inen pers0nlichen selbstbeWugste G0t anerhenni,hat hein Religi0n. Qu0rum verb0rum Setisum Si cum
1 Conse Philosophische Monatshest B. VIII. 6. Hest.
95쪽
intenti0ne atqhi studi e0mparemus, quae Cusanum in Pstemate ejus c0mp0nend et explicand0 0mm0vebant, jam ex h0 ips videamus p0rtet, eum pantheistarum d0ctrinis scientem et v0lentem esse c0ntrarium. Quid enim aliud intendebat et studebat phil080phus n0ster suam phil0s0phiam pr0p0nens, nisi id, ut 0nferret aliqu0 0d ad Deum c0g-Π08cendum eumque m0d dign0 et 0nveni senti laudandum p
dere 80lebat, ptime p0test c0gn0sei. Itaque innin dissertCusani 110stri d0ctrina a pantheistarum d0ctrina, qu0niam dissert Deus usani 0stri a De0, quem vel pr0fitentur Vel presteri simulant pantheistae, quia Deus in sit esse ita ab e c0gitatur et describitur, ut essentialiter appareat disserre ab entibus finitis, et quia in su agere ita ab e0pr0p0nitur, ut quisque Deum ita agentem necessari habeat dicatque en esse per80nale. Mundus autem, quia Deus unicum infinitum est abs0lutum est edundum phil080phum n0strum naturae finitae et relativae, quippe qui et in u0 esse et in sit agere ex infiniti entis pendeat 0luntate et intelligentia. Haec tamen dependentia mundi ab ente infinit n0n ea est, quae est dependentia addid0ntis ab substantia, quia mnia entia finita n0 sunt accidentali illusi0ne, sed essentiali veritate' i. e. mnia existunt pr0pria, distincta subsistentia. Huic de mundi natura d0ctrinaee0ΠVenienter et c0nsequenter n0 subjecit Cusanus h0minem satali necessitati alicui et dirae, sed d0cet 0minem tali p0llere v0luntatis ind0le et vi, ut, si ei et qu0tiescunque ei lubet, vel se ipsum p0ssit vincere et ea p0ssit b0na amplecti, quae assectibus m0lesta esse appareant, et a Vera habere, quae cur int vera, intellectus n0u 088it perspicere. Sed hic mundus, singulis et indefinite multis partibus c0nStans, pulcherrimae harm0niae est imag0, nam unitas illa abs0luta, infinita, sapientissima, imnip0tens il-