De praepositionum usu apud Aeschylum

11쪽

ne Ute genetiVum pendere e adjectivo quod multi homi se docti voluero Summa injurin cf. arsten ad . 63. Namque Omnia verba composita in quibus ἀντί significat, , Ontra' b Omnibu Scriptoribus conjunguntur cum dativo dummodo ne in Substnutiva. Compyrus Sept. 283 993 Prom. 527 te eum Ag. 40 Πρι μου ἀντιδικος a et Sept. 52l Λιὸς ἀντιτ ιον Pind. P. 4, 22l ἀνιεTosta odi νaν δ). Quam facile vero ad ἀντι/foλrro suppleri poSSit Πν erso patet ). Eodem modo in Eum 553 ἀντιτολειον nullo leui dativo p0situm si quia haud dissicultor simul auditur contra jus fasquo . eilium ver perverSeugisse qui in Eum 69l ut ne dativus deess0 τοτε mutavit

in Quod verbum difficultates affert non tam propter significationem , quae offensionis nilhil habet, quaan propter metrum, cui non Convenit. Versum integrum non esse Constat. Num HermaDni restitutio, an conjectura indoriii Ρhilol. 6, 230 αντιπνους, an Hartun-gii αντο-ον, an Heimsoethii , die iuderherstollun dur ramendes Aeschylos p. 257 αντιτυπουν praeferenda sit, disti illinium est ad discernendum. Mihi propter facilitatem majorem maxime lauet scriptio Hermanni. Quo loco quum Mediueus suppeditet LIquesto climia κος Engerus posuit II Pu tuo id quod mihi recte fecisse non videtur quum ν-τιδικος nihil esse possit uisi Substantivum. δ H01 manuus ad Eum 7743 cf. 0ilium ad v. 7b2 qui jure

hanc constructionem damnaVit.

3 Ρrorsus similia sunt verba in Eur Med. 2176 ντιρεολπος

. Duri quidom aliquid hase loci explicatio hubere Videtur quare

quaeritur an non aptius Sit v mutatione seribi αυτοτολμον quod, ut nuper vidi, etiam einelio proposuit in hilol. 19, 226. Cf. Το- βουλος Sept. 1053, αυτοκλητος, ιυTοσσυτος Eum 170.

12쪽

in Loλει Omno nisi fullo concedent. - quae apud Aeschylum certe ut fortasse apud cuncto Soeiptores Graecos sui similem non labet est ἀντιαενθν vel ἀντιπαθλὶ )0xstans in Eum 782 0 812 nihil aliud significar pot0st niSi pro mea injurire ut nororem Vel injuriam acceptam ulciscar ἀντὶ ναενΘους, ἀντὶ mi θους. Etsi haec vocabula quod attinet ad compositionem consurri possunt cum rariSillis orbis νε ί φερνος ut ἀντι νέ0 supra ullati8, tamen haud parvum discrimen intercedit. Ego do hac r0 0rdissicili ni

of Ag. 574 ροπὴ , ubi imago desumta stis lancibus et τοiσδε dativus Xplicandus praepositionis vis oppositionem indicantis r0spectu habito, minus dissicilis si ad perspiciendum.

Aeschylus his compositis frequentius usus Striunm Oph0oles et Euripides. Praecipue id animadvorti velim quam libenter Sum serit imagines a bullo, sertaminibus t litibus repetita , cui Studio vis praepositionis xx repugnantiam

non permisit.

13쪽

Curtius, Grundg. d. tym II. 44.2 De signiscatione. a Rusmodi usus adverbialis quulsemolirens. Philol.

constituorunt audaci SSimum in modum, comprobari non

potest o Idem de hujus sententia quod attino ad Theb. 336 et u arsioni opinione ad g. 008 9ll prolatacen Suerim. Apud Attico enim De προ δε quidem notionem habet adverbii tanton , nedum implex reo, ne quidem in ipso nunciati sine collocatum. Neque magis in Prom. 696rreo γε per Se 0Situm Si ignis cun sentite , sed aut me sin ibi osse putandum est quam rationem Omne fere editores sunt se uti os terson in Mus Rhenan. I, 107), aut cum Brunckio et indorsi consentiendum qui Scripserunt reci γε δ).b Praepo8itio reo, cujus Sus in universum artis suibus est cireumclusus, et dVerbialem originem praeclare ostendit cs. Bernhardy, Wi88enSch. Synta p. 23 I), apud Aeschylum minoris momenti Si partes agens praepositioni8

Idom falsissim in Cho. 766 817 conjecit πρου lucrem' - es Bambergerum do judicantem in hilol. 2, 17.

δ Posteriorem scriptionem meliorsem esse pro Certo hisbeo. Commendretur enim primum πρωγε lectione Medice προῆγε deinde accedit quod notio praemature etiam ad sequen membrum κω φοβουπλεα τις εἰ trahendum est quod prohibetur aut tamen maXime impeditur si προ γε scribitur mes constituta.

14쪽

t semp0lnμ. Similitor ros fortasse habet in Suppl. 475, ubi

sicut otiam Latini didunt pro muris, tectis cf. ritZ ad Sall. Jug. 67, ); nequo vero contenderim nec verba implicius Significare non posse utite moenia'. In Suppl. 19Hormantius Bothius 3 rectissime reo Loλεέ0 mutavit in προς c., quia illud nihil est προ et reo errore non infrequenti commiXt Herm. ad rom. 250 Cho. 635). Non solutum est judicium de Sept 164 υγκα ερο ιολε υς

hiatu vix D in dochmiacis quidum vorsibus tolerabili, Hartungiu 90Suit Leo πτολις, indorsus transpositionibus usus est et Reunum designavit, alii alias in tentaverunt. Mihi facilius visum est scribere προ ιτολε υς, CUJUS SenSUS non dissuri ab adjectivo ἀγχι Letoia in v. 501. Verba in Αg. 008 -J014 nondum omnibus partibus Sannia tme-

15쪽

sis haudquaquam statui potest quoniam praepoSitionem X-cipit genetivus neque sententiae causa αρ trahi licui ad χρ Πατc0ν , quod Hermanuus voluit fortasse accipiunda est Αhron si i conj0ctura Philol. Suppl. I. 602 φοργηιιατ υν. Sive in Suppl. 882 accipietur Hermanni restitutio λυ/ιαν θεὶς συ ιρ γας λασκοις, SiVe liorum conjeeturn probn-bimus, verba ραρο a ibi certo constant ), quibus Sensu Sinhaeret depulsus o terra, extra terram vel in litore μ. Ex hac prima signification locali omnes cetera tacite proveniunt. β Primum enim saepe eo quod res ante iteram stat vel collocatur designatur eam graviorem et dignitate priorem esse, alteri rei antecellere: prae . Quod dilucide apparet e loco ut 0gitur in Ch0. 788 1xρ δε ι

- Deinde facit intolligitur, quoniam notioni locali otiam subesse potest significatio tuendi ut apud verba standi et

si Stendi, quomodo factum Sit ut praepositio vim nanoiSceretur in utilitatem, auxilium commodum, περμ. Sed tenendum est hunc usum artos habuisse fine quum respectus loci longe praevaluerit. Quare audacia quadam et libertato non carent loci quales Eum 835 θυνὶ προ ιαίδων καὶ a

sιχηλίου τελους cf. o. Traeli. 504 Oed. r. 34), quibus de loco ne ullo quidem modo cogitari potest quia sacra sunt de commodis et bonis futuro demum sempore obtinendis υπερ ibi magis e regula fuit. In g. 266 quoque On- nulli es. Bothium hunc significatum ineSSe cenSHere, AUR, quo varia hominum doctorum explicationes enumeratae et justo dijudicatae Sunt. Etiam Heimsoseth. p. 363 ea intacta reliquit.

16쪽

r nihil perversius esse potest. d Vim temporalem queo habet sexies oppositum praepositioni s εια); g. 37 rec

quam postponitur 3 lectio in Suppl. 827 των ε ρ συ ιαρ- ζει κἄs νοις pro prava habenda et Xpellenda est quod judicium ei mirum non videbitur qui considerauserit totum illud cantioum corruptissimum esse et desperatum. - Signifieationem , loco, stati, apud Aeschylum praepoSitio τρο non habui legitur tamen exemplum Sum continen non multo diversum. Intelligo rom. 682 γῆν Γρ γλῆς λαυνο- tiat, ubi ne denotat sucoessionem rei in altorius locum. Qui usus rarissimus et poeticus est; es. r. Acharn 234 Elmsi ad rom. 703 Kruegerum II 68 l5, 1 Bernhardy. p. 232. - ἰὼ Γροσθεν, caροιθεν et ερογα ooιθεν ab Α0

of So. hil. 876 γαρ του δεοντος. Pro quo multo aes u simplex adverbium nota vel ποοσθεν vel 1αιγοιθεν Vel alia adverbia ponuntur.

17쪽

schylo haud raro dicuntur pro reo, quae nisi tallor, Obmajorem forma umbitum et quoniam non ita saepe usu veniebant, vi et gravitate Superabant praepOSitionem reo. Nullo loco alia signiscatione frui tu nisi locali aut temporali: cf. 0pt. 25 Pers. 447 529 Eum 46 Cho. 390; Sept. 334. 3 De numerosis compositi haec mihi monenda sunt visa Partim significant motum qui se loco alium locum in anteriore parte itum petit, aut rem quae ante oculos ullus jacet vel agit vel patitur, qui usus requentissimus est quum in propriis dictionibus tum in metaphoricis: f. rooβαίνεέν,

i sSaepe ubi abi dare vid0lur. 1abet aliquam vim et fere quam O per in fort. re exprimimus, ut Irροῖα2TTειν δε hic m. et Herm. ad Viger. p. 860.2 De verbo reoti Θί ιν a Dindorno in Sept 16 intruso os ejus praef. p. XXXIII. Num recte recte fecerit dubium manet.

18쪽

certa ration dictum S pro ξένος BariSSimum Certe ompositum est εροδουλος g. 45 idem significans quod ἀντι- δουλος Servi Vicem gerenS' Cf. KRrsten ad Ag 954. Addo praeterea haec Creodi κος Ag. 4b quae VOX Omnino rara est, apud unum eSchylum Significat arbitrum, dominum, regem', une notio poetica profecta est e studio poetaseimagines utendi a litibus. Neque silentio praetereundum e8 Verbum reora0rro HXStan in Ag. 65l et 1652, quo in priore versu deSignatur Strictu gladius, in ulter audact0r is qui gladium strictum habet χέον Γροκί0zιον

Vsrba illa nihil continent nisi gradationem et conferri possunt aptis-Sime eum locutione supra commemorata xj γπρο γῆς, ut significent aliud ex alio malo, Ungluc liber notuck4.

19쪽

tavit in cohoνομος ef g. 1169). Num recte habeat reo-groaσσειν in Cho. 834 dissicile est ad discornendum fortasse dolandi potest heXSequere tamquam propugnator purverso Blomseldius et Bothius xplicavero); sed probabilior est sententia eorum qui lectionem codicis corruptam putant. Idem dicendum de προαιρετέ0 g. 25 cf. h-rensium in hilol. Suppl. I. 302 Heims00thium p. 269 . προστosu Suppl. 3 8Se non potest ipsum fluminis os, sed par terrae ante ostium ita ut haros insula poeta hoc nomine id dicer videtur quod Prom. 847 recncolia Oeat, eam regionem in qua Canopum sitam dicit. Cui significationi etiam prasedicatum λεπτοφαs άθων egregie reSp0ndet Herm. λ). De βροτους εν ἴκτω προθεstενος rom. 239 nihil dicuro nisi id orem multos ut Bothium Bloms, ali OS, προτιθεσθαι Significare putasse praeserre c. Jovi et diis; est vero nihil nisi sibi proponere vel locutio gravior pro

J Do falsis no ullorum sententiis of -οπρο Sub ἀπο Tamen quaeritur an O simplicius προστομιον, qua voce Polluce est 2 90 ubi f. Beckerum notatur commissura labrorum, deseribere possit ultimam oris partem, et apud poetas os fluminis in universum. Quia pra0positioni πρό nulla alia tam propinqua est quam υΠερ quia praeterea hujus conjunctio cum accusativo apud Aeschylum quidem multo minoris momenti est quam eum genetiVo, jam Statim nos vertamus ad tractandam praepositionem πω. Ita ἀντί, πο, υπερ, id quod optandum vid0tur, se excipientia et inter se conjuncta facilem comparationem et conspectum commodum permittunt.

20쪽

quod conflatum Sset e notionibus quae coire non OSSentneque metro conveniret, admodum difficile est dijudicatu . Per Se ιροβουλOzζαις non minus Sensu caret quam alia er- multa comp0Sita, quae nos in nostro sermone imitari Omnino non OSSumus, ut ἰνογύαιγὶρ Ch0 3l 5), αἰνολδευν, GἰνOTOκε a, πλουZOχθίον Eum 947 alia Neque id constat, illam vocem metro non idoneum esse quam puta Verim

I D forma. υτιειρπος quod Mediceus praebet rom. 428 octo et metri et formae causa mutatum S in 7περπος. Probandum non videtur quod Ebbeckius in Mus. Rh0nan. 4, 27 illam formam retinere studuit permultas molitus mutationes. - De una Strophe, HRm haec praepositio patitur, compluribus locis dubitatio esse nequit, ut Prom. 67 Sept. ill Eum 684, quibus et substuntivum sequitur et in ipso versus fine praepositio posita est. Neque dubitatur de scriptura in Ag. 30 λι ινγὶν σἰπερ οργὰ πιν quia δε interpositum est et notio primaria sequitur. Contra in r0m. 66 set g. 365 ambigitur; sed certum est illo loco zζερ. ho υ περ ponendum esse. Q ne in PerS.l00 quidem, ubi Orcs tmesi separatum est a Verbo, OnuS retro cedat necesse est os infra).2 De signi catione praepositionis a cum genetivo conjunctae. zζερ terdecie Secundo casui additum, habet vim localem, indicans aliquid altiore loco versari altero, quod et ad statum quiescentis et admotum incedentis accommodatum est. Verum non modo Significat Supe s. supra oberhusi, liber in)μ. sed etiam quRmquam rarius et magi apud poetas si ultra suber