De praepositionum usu apud Aeschylum

31쪽

usu γε roλλας ἐκμαθ σοντω τενας Facile igitur quis adduci potest ut putet in Prom. 170 δει tu τι νεον βουλευμ

prima manu praebet ages του, retinendum esse ch, Handoquidem hujus significatio eadem fere sit quae υτ praepositionis. Sed primum Oro caussam emcientem grRViUS

designat, deinde Aeschylus quidem nullo loco addidit verbo

eum are CompOSit praep0Sitionem agro; quare Secundis munus, quae in univerSum haud raro lectiones integra nobis tradidit o restituit secuta archetypum, hoc quoque O-co in Medice non conjecturam immisit verbis, sed lectionem primariam et genuinam refecit i). - Quin etiam convenientiam exprimit circo in Ag. 157 φωρσιs det ορνίθουνοδίων sicut aves fatidicae indicaverant, sicut intelligi pot0rat e volatu avium ).d Multo autem umorosiores ei loci sunt quibus ἀπο dicitur de origine ex qua quid provenit, de parentibus Vel de patria e quibus quid ortum est, quo Sensu etiRm Repius Aeschylus usurpavit κ. Permultis locis agro solius gravitatis gratia est positum quum genetivus satis fuisset qui et ipse satis saepe legiturδ). Quod manifeste apparet e Sept.

' Falso explicat Hormannus orba in Ag 1599 1567 ἀπι- να-

γῆς μων sa mactatis carnibus, fastidio scilicet affectus, vomitanse, quae interpretatio artificiosa se implicata est. Recte logitur ἀπωσφαγην ἐριων εο υν cf. arsten ad h. l. i. o. ἀπεμῶν σφαγήν. Facile perspicitur quomodo factum sit ut propter antecedentem praepositionem σφαγήν mutaretur in σφαγῆς. mpseos exempla affert Blom gloss. g. V. 569.2 es. o. ed. r. 395 310 ἀπ οἰωνων φάτιν; ind. l. XIII, 76 κοιταξατ νυκύ ἀπ κεινου χοήσιος se illius jussua. 3 A Latinis odem modo circumscribi genetivum nemo non nOVit.

32쪽

unde praep0Sitio pendeat non legatur ipSa magnis praepositionis vi indieatur actionem ab aliquo mei. Huc mihi pertinere videtur tiam locus in Ag. 630 1 γε mcdν ἀστῖφθογγῆς χαρα, quod St gaudio e voce coorto namque nimis durum est nc φθογγι ς conjungere cum Verbo i γε et Separare a voce aea ); es Ellenditum quoque in lex. p. 195. - Non possum non mirari quod tam diu locus qui legitur in Sept. 703 incorruptus est habitu quum prorSUS quali nunc S SonSu carent. Nam Πρι ν φ 1 1χων - λοιχμων θαυμάζεται nulla ratione esse potest gaudium quod dii percipiunt se interitu domus nostrae admirationi est. liae qu0que Xplicationes nimia arte quaesitae defendi non possunt. Scribendum minima mutatione χαρις cr

Eandem explicandi rationem jam Schneideminus secutus esse videtur a v. 1698ὶ.

33쪽

0 Sicuti dico apud Graeco in univerSum raro sumitur ut materia sex qua quid meitur signetur, Si etiam apud Aeschylum uno tantum loco hoc St sensu g. 70 ταν δετε χ πιυς re ostφακος πικοας ἐνον. s Postrem duo instrumentum indicat cujus ope liquid paratur, in qua tamen significatione facile ubique cognoscitur vis illa primaria loci unde quid exit vel mov0tur. Ag. 10l βαλέυν σφενδονας det ευμετρου ); g. 282 φρυκτος δε φουκτον δευρ δε ἀγγαρου ζυρος εγιε ιπεν RUXilio

Ag. 805 Ac κρας φρενος se e superficie nimi ci. e. leViter, Cum nrvo meo studiose oppositum est locutionibus in θυμου, detris κραδίa hex intimo pectore ).3. Vocabula cum etco composita permulta apud Aeschylum leguntur plus centum). Onge major eorum p Saperte comprobat localem praep0sitionis detro notionem, etiamsi haud raro praepositio nullam paene Vi Seeum hR-

cf. Il. 24, 60 πεφνεν ἀπ ἀογυρεοιο βιοm Pind. em. 6, 31 ἀπ τόξου ιείς. Ibi cum Schuelgio, Thierschio ,Abhandi. d. huyr. kad. V. 2. p. 30 et Schnoidemino mesin statuere omnium salsissimum est. δ Has formulas per Diphasin dictas esse sic ut ἀφ ἄγνου στο-MGTO X cIεῖν sit magna voce, libere et palam vocaree; ἀπ μμ-ων IrευθεG9 α respondere Homericae dictioni ἐν φθαλιιοῖς δεῖν cf. Schnoidem ad ed. r. 122l utc. liquet D ejusmodi circumscriptionibus videas Bernhardy. p. 23 sqq. 3 cf. Philol. 9, 154: Herm. ast v. 780. Abreschium ad h. l. Hesiodi εργα . i. ἀπ γλωσσ1ὶς xi σσετο i. e. fraude et astutinet. 4 quae postrema locutiones adverbialem rim Unt naetne.

34쪽

bet se simple non minus apte sedem invenire potuit ac revera invenit. Erant enim jam illa aetate non nue composita in quibus potestas praepositionis usu frequenti aut prorsus interiverat aut comminuta irat Huc pertinent

liceat mihi ipsis tironsii Philol. Suppl. I. p. 629 cui asti

praeterea addo haec area τεi δίκαν Ch0 398 non solum eSt ju 90Seere, quaerere', Sed jUS meum perSequen ultionem repeto. Rara sunt adjectiva composita cum agro

in quibus praepositio sensum habet carsendi ut sit sine , i. e. idem quod στεργητιον Prom. 20 ἀπάνθρo07πος; g.

λ of etiam in hilol. Suppl. I. 605 perbonam conjecturam ἀπέπαυσεν ad A. 1024 excogitatam.

35쪽

Bothius scripserunt in Suppl. 3. Quibus non stipulandum neque enim alibi apud seschylum xstat usitatum Euripidi

Jam transeamus ad illustrandam significationem praeposi90ni εκ quae aptissime de ea causa praepositioni cirrcsubjungitur, quoniam ita maximo perspicue lucebit qualis ratio intorcedat his duabus vocibus quae nunc ibi propiu- quiSsimae, nunc longe alienae Sunt. 3

36쪽

ε est inter eas praepositione quae frequentissime usu Veniunt, partim quia ejus notio localis et concreta creberrimum usurpationem permittebat, partim quia facillime ex vi nativa multiplicos se diversissimae significationes ducebantur.

Ρrimaria vis praepositionis quae ensibus percipitur ea est ut indico locum vel rem ex qua aliquid moveatur vel exeat. Ita certum est discrimen inter ocre quae praepositio non tam definit ut disserto eam partem describit unde motus fit, sed magis in universum regionem tantum denotat aqua quid accudit et inter εκ quae VOX interiorem quem ro locum indicat ex quo motio provehitur vel effectus ditur. Facit autem intelligitur qui fieri potu0rit ut has

praepositione Saepe partes commutaVerint cum in concreta

signification tum saepius in tralatis rationibus in quibus plerumque ne constitui quidem potest num effectus vel eventus procedat ab aut X aliqua conditione vel persona vel

μου ταν θεμερῶ τιν αἰδου. Ibi dubitari non licet quin εκ conjungendum sit cum etcnis' non cum μου, quia Aeschylus non dicit ιλησσειν τι ἐκ τινος, Sed κzrλγησσειν τέ τινος Prom. 360 cf. Blomsold a v. 136; ierson in Mus. rheDRDO XI. p. 106. εξεπληξε proxime praecedens διῆρεν apte equitur. ,ΑQui praepoSitionem sive dverbiascentem sive nomini postpositam quanquam olim decrevit Hermannus de Em. R. r. r. p. 10 I, ratio non est. Ellendi. leX. I. p. 547.2 Ubi praepositio est, osse undum tritam et creberrimam significati0nsem conjunctum cum verbis movendi illum locum vol spatium indicat unde motus initium capit vel ex cujus parte aliqua interiore res excedit et prodit. Re quae proficiscitur antequam separatio accidit a tribus partibus circumclusa esse potuit aut ab una, quum scilicet sita esset in planitie. Prom. I 060 OIcων μετοι ποι χω-

37쪽

rem non pertinet). Non probandum est judicium quod Bornhardy sedit d0 0pt. 476 ἐκ Γυλί0 χωργήσεται, dicenS p. 225 ἐκ raro secundum antiquam notionem adVerbistiem Significare extra , quae vis in compositi magi HS Veniret, quum in Sermone quotidiano transiisset ad adverbis εκιος et bo. Sed illud ἐκ γαυλων χωρ quum minime Sit

38쪽

hVersabitur ante portas , Sed ibi e portis, in quibus ante segressum stabat , eodem jure dictum est quo g. 40 δια

αυλαν βαινειν ). - Cum nomine quoque hominum pro Omine terra posito conjungitur εχ nec non refertur ad coe

postea dicontur de dativo instrumentali); - de vultu equo maeror vel studium vel alii affectus luconi Suppl.

positionem regens deest, Sed gravissime dictum. - Neque longe abest is usus quo εκ describit rei statum et condicionem e qua quid secodit vel proficiscitur , qua tralatio

Alia potius Oxompla afferr debuit, ut Suppl. 949 κομιζου ἐξ ὀμuc πων, in quo revera ἐξ locum explet adverbii ξω vel ἐκτος.

39쪽

omnibus ἐκ pingit disjunctionem et Separationem. Qua omnia Sati Sunt nota. Jam pauca alia addamu Sminus trita et majori momenti. Xempla attractionum quibus praepositio apud Aeschylum asscitur isto sunt Cho. 50 τὸν ἐκ βυθου κλέυστι ρα σευ ζοντες λινου i. e. o ἐν βυ- θ φ λ. ἐκ βυθου c0 οντες Eum 265 0φει ερυθρον ἐκ 1 ελέε0ν πελανον i. e. ροφεῖν ἐκ ελε υν ἐρυθρον ἐν ελεσι, ιελaνον Sept. 40 ἱ κω σαφλὶ τακεὶθεν ἐκ στρατου φερ υν; D. 210 4 cf. SchneideW ad 0. l. 137. Notanda est bruvitas in P01 8. 459 σπολλα ιἐν γαρ ἐκ χερῶν αιετροισιν ν ρασσοντο percutiebantur lapidibu e manu missis , quod compare cum Verbi Sequentibus ἰοὶ τοξικὶ anc θύι ιγγος Ireoςπιτνοντες; jam hoc praegnanter dictum quanto magis illud D Ag. 56 cf. p. 26 praepositionis gravitas notabilis A g. 178 καὶ γῆν ὁ χρησι ὁ Ουκετ ἐκ καλυlis aτων σται δεδορκους Oraculum meum non jam quasi conditum Sub velaminibus ex iis pr0Spiciet, hiutor hervor. of Schnoi-

EX Ore poetarum est Si pro verbo motum indicanti sumitur verbum idem fere Significans, cui tamen movendin0ti proprie non ine8t no in HuSmodi exempli praepositionem ἐκ plerumque vertimu per Rufμ imaginem Oetae dolentes. Id quoque poetarum est genetivum cum Sub- StantiVO quodam conjungendum, ut rem vel actionem quasi oculis legentium vel audientium subjiciant, explere per ἐκ c. gen. quod connecti volunt nunc cum SubStantivo unu

40쪽

cum verbo. Ad priora spectant g. 624 ἴφαντος ἐξ Ἀχαι

chritudines loci diruit versus qui Sequuntur corrupti. Imprimis notabilia sunt verba in Sept. 22 per variatio semperpulchram ) 1πολλύκι ν ἐν κακοί σέ ον si χανον κἀκ χαλεnta δυας - ρctoi scisi, ρεὶ γ) in rebus adversis d0Sperantem et e graVi iugore erigit i. e. Summovet μ; ubi falsa si sectio et interpretatio Schuelgii atque aliorum. Nonne multo magis graphicum est si in Prom. 59 0gitur δεινὸς γαρ ευρειν κα ἀιέχηχύν 0ν πορ0Γς, Ham Si poeta scripsisset ἐν sti χύνοις nonne in erS. 56 tagaιροτο- ρον θνος α Γάσκὶς Asia εναεται, ἐκ quod perbene omitti potuit cf. V. 59 τοιονν ἴνθος Lερσιδος ala οἰχεται ἀν- δρc0ν magnitudinem exercitus Rugere videtur Notissimae Sunt locutiones quaedam in quibus in po8itum SSevidetur pro ἐν quae tamen ita Xplicandae sunt ut dica mu eum qui loquatur respexiSSe locum alterius cujusdam.

Ita tiam in descriptionibus Ag. 116 χερος ἐκ δορι πάλτου quod nihil si nisi amplificatio po0tica locutionis usitatis8imae ἐκ χερος δεξιας Pors. 76, 70 ἐκ θαλάσσχης Ag. 1554

οὶ Γρανιοι cf. rueg. r. r. I. 50, 8, IT). Alia dicta minus simplicia libertati poetarum sunt tribuenda Clio. 727ποροι πόντες ἐκ sita odoυ διαινοντες γ), cui simillimus

yy E quo loco etiam hoc cernitur poetam sibi hac in re noti