장음표시 사용
11쪽
mociliam tamquam idem et in chaliam quocim pie modo possent, in coli temptiam nil dueerent ij. Susarioni vero comoediam uandum sero ridendi conviciundique licentiam,
conii metam cum actione mimica, retinuisse, testos uni Anonym de com p. XXXII lit νον ι ν D. ω τὼ aras κε ia-tas ιενον et Diomed. Gramin. III p. 486 ut soli , Susario, Myllus et Magnus veteris disciplinae ioculatoria quaedam
minus scite et venuste pronuntiabant. Illum vero, cum Megaren Si iam lusus soluto sermone dicteria osti deront, primum comoediam versibus inclusisse Scimus, unde eam fuisse praemeditatam et quibusdam argumentorum finibus circumscriptam iure collegit ei ne-kius δ), ita tamen, ut ipsa illa argumenta neque artificiosius excogitata neque ad certum actionis finem directa fuisse
videantur. μΡroximis post Susarionem temporibu comoedia, cuius totam rationem admodum rudem et incomptam fuisse Verisimile est, ita obmutuit, ut minori poetarum studio coleretur et quasi in obscuro lateret, fortasse ne in urbem quidem intromissa teste Aristot Poet V, 3 hiscosio dici διατο f ιν σπουda εσθαι ἐξ αρχῆς λαθεν ac post aliquantum demum temporis archon chorum poetis praebere incepit, antea. Voluntariis compositum ), cum tragoedia pridem in urbem esset recepta ). Post igitur satis longum intervallum apud Atticos comoedia aliquanto elegantiore, ut suspicari licet, ornatu prodiit, cum ex Sicilicae comoediae perfectione haud exiguum incrementum cepi SSet. In Sicilia enim comoediam, cum elementis illis poe-
γος ἐγένετο aspas. ad Eth. Nio. p. 53b. 3 Meinehe, fragm. comic. r. I p. 25. 4 Aristot. l. l. 5 Hor Art post. 28 L, Bonuo opusc. p. 259. elcher Ueber-
12쪽
sis comicae Megaricis sine dubio arcte coniunctam, Epicharmus Is cultiore sorma expoliverat et ad persectionis gradum quendam perduxerat. Qui cum primus comoediis suis singula et certis finibus circumscripta argumenta subiecerit perque totam fabulam persecutus sit ), a veteribus pater lusus Vere comici appellatur ). Ex illa vero Siculorum comoedia, adeo aucta et exculta, etiam Atticorum comoediam, quamquam plane diversa fuit illius natura ab Atti ea licentia, haud spernendo fructus percepi SSe, et ex rei natura verisimile est et certis veterum testimoniis firmatur. Aliquanto igitur temporis post Epicharmi aetatem )Chionidem Atticam comoediam coluisse tradit Aristoteles,
ita ut eum omnium qui apud Atticos floruere comicorum aetate primum fuisse censuerit in non aliam puto ob causam, quam quod omnium antiquissimus fuit, quorum O-moediae et scriptae et artificiosius exculta fuerunt, id quod etiam illos significare Voluisse probabile est, qui eum 7Γρυ9Tarci νισνην λῆς αρχαίας cous codia nuncupant β). Isdem fero temporibus Magnes floruit, quem nonymu de com. τοῖς αξιολογωτατοι τῆς αρχθαίας .c0μφdia accenset, id quod etiam Aristophanes ei concedit, non sine laude nomen eius praedicans q). Argumenta tractanda sibi sumpsisse
videtur ludicra et festivitatis plena, quod praeter Diom. Gram m. III, p. 486 significat Aristophanes t. l. D Eophanti de hoc loco id commemorare libet, quod cum qui ante Magnetem et Chionidem fabulas docuerunt
poetae comici, suis sumptibus choros instruxissent teste Aristot Poet V, 3, cphantidis chorum non fuisse Θελον-τχην, clare eiusdem Aristotelis testimonio probatur 7).
1 Aristot Poet. V 5 του ὁ μυθους ποιεῖν Ἐπίχαρμος κῶ
2 Plat Theaet. Theocr. Opigr. 17. 3 Meinehium sequor, . l. p. 27, contra quem disputat L. Schmidi, Quaesit Epicharm. p. 20. 2 et Gott. et Ang 1865 p. 936;
nec potest, opinor, certe definiri illorum poetarum aetas.
4 Aristot Poet. III, 5 Polit. VIII, 6.
6 Aristoph. qu. 519 et 24 sqq. 7 Aristot Polit. VIII, 6.
13쪽
Cum dini eo mim, qui tua8 Viam ii nivemant oraeo persecta comoediae Outariam historiam enarravimus, iam ad eos accedimus, quorum singulari ingenio et artificio comoedia, si V externam Ormam si V argumentorum rationem Spectamus, ad id persectionis est elata, ut non haberet, quo ultra procederet. Nam aucta potissimum mirum in modum vitae et publicae et privata libertate, cum Poriolo duce Athenienses fastigium potentiae essent adepti
omniumque artium cultura ornati, etiam comoedia, universa
reipublicae ratione fota insurrexit omnibus viribus et quidlibet audendi potestate, ipsis legibus concessu ), impune
usa est. Quam quidem reni praeclare demonstrat Bern-hardyus Grioch Litoraturgesch. II p. 956. Hanc summi floris aetatem indo ab Ol. 86 ad 6 pertinuisse statuamus i. Nec tamen defuisse, qui his ipsis temporibus effrenatam
comicae Musa libertatem in arctiores fines reprimere Onarentur, multis veterum testimonii constat Archonte enim Morychide, h. e. l. 85,1 scholi: asta ad Aristoph. Acharn. 6 teste senatusconsulto cautum Sto D 4 cs ire δεῖν νομαστέ, eisdemque fere temporibus etiam illam legem perlatam es8 Suspiceris, qua Areopagitam comoediis scribendis operam dare vetitum est ). Quae quidem leges etsi non diu Valuerunt, comoediae tamen rationem ipsis illis temporibus haud raro graviter esse afflictam et mutatam, tacite ex reliquiis et veterum testimoniis colligitur. Illam ver summae perfectionis aetatem clarissima comicae Oeseos sidera illustraverunt, eorumque princepSet quasi antesignamus extitit Cratinus, cuius aetatem recte ante Cratetis posuisse videtur ei noli ius adversante Bern-hardyo ). Atque Cratinum ad maiorum perfectioni gradum artem perduXisse, et per se probabile est et diserto
affirmatur testimonio anonymi de com p. XXXII Lips.,
1 Cf. id do opubl. IV, 10 Themist. Orat VIII p. 1l0B. 2 CL Meinuhe, fragm. Com. I . 39. 3 Cf. Plutarch. bellone an pace praest Athen. p. 384 e Sehol. Aristoph. v. 1297.4 CL Bernhardy griecti Literaturgesch. II p. 958.
14쪽
qui commemorata priorum comicorum ratione ut satis nidi et inculta ita pergit: ε ιι γενos ενος δε ὁ Κρατῖνος -τε-
κcti υσπερ ζ1 costa stoe στιγι 8 ου tusedia κολαζων. Quibus verbis quod actorum numerum, apud priore promiscUum, ita constituisse dicitur, ut tres tantum in scena perSonae simul colloquerentur, certe dubitari potest, an erraVerit Anonymus, quoniam Aristoteles de ari poet V, 4 ignorari profitetur, quis personas protulerit vel prologos vel numerum actorum alia id genus Argumenti autem naturam ita immutavit, ut cum antiquiores poetae comici fabulis suis risum maxime et iocum captassent, ipse primus politicam quandam rationem eis immisceret et improborum hominum mores flagitiaque acerrimis conviciis insectaretur ), quare audacem eum apellat Persius Sat. I, 123. Vere autem poeticam fuisse eius indolem Aeschylique ingeni in dispari genere simillimam, diserti verbis tradit
τaσκευacco εἰς τον Αἰσχυλου χαρακτ/ηρα, atque ipse, qua fuit sui confidentia, ingenii venam praeclare praedicat in nobilissimo fragmento ap. schol Aristoph. qu. 523. Neque minus honorifice Aristophane l. l. eum Venusta magine torrenti omnia secum auferenti comparat dignumque Vocat propter reportatas olim Victorias, qui in rytaneo epuletur oratio eius, in melicis potissimum fabularum partibus dithyrambicam quandam audaciam spirans' et
lyrico colore tincta, summam omnium laudem .reportavit δ). In inveniendis quidem fabularum argumentis optime Cratinum Sse Versatum, sed eundem in progressu abulae, impetu quodam ablatum, actionis rationem saepe turbaSSeet quam inceperat ab initio argumenti telam non ita pertexuisse, ut Summa esset singularum partium ad certum
I CL Platon de com p. XXVII. 2 CL Platon l. l. Moinelio, fragm. Om. I p. 51.
15쪽
fabula sine in conspiratio, diserte docet Platonius de coni. p. XXVII. Illum vero, secutum Arctii lochi mordaces iambos ), auctorem et principerii priscae Atticorum comoediae recte appellaveris eundem quo, comoedia ad rationem politicani redacta, poetis idem genus sectantibus exemplar extitisse merito contenderi S i. De Crato te gravissimum testinionium extat Aristotclis Poet. V oi di ut o ους ποιεῖν πιπαρsto καὶ si ορμις γηρων. ων ε ' Io ην' σι, Κρατ 2 7 ρωτος λὶρξεν, τέμενος τὸ ς as ιβικης ἰδίας, καθυλου corei λογους in ιυ γους In cuius loci satis obscure proditi interpretatione ei ne hium sequor, contra Hermannum quae Aristotelis sententia fuerit ita explicantem ): Mihi quidem Aristoteles hoc significare voluisse Videtur, cum Cratinus ceterique antiquiores comici certos quosdam homines in fabulis suis exagitassent populoque propinaSsent ridendos, Cratetem primum apud Athenienses extitisse, qui Epicharmi exemplo comi- ea poes eos materiem a Singulorum hominum irrisione ad generale morum notatione rerumque descriptiones traduceret quarum cum alia e communi hominum vita, alias autem e mythicarum fabularum cyclo petisset, non male ut equidem opinor Aristoteles Cratetem καθολου λογους η ιιυθους ποιλῆσαι perhibet. Quae interpretatio fragmentis p. Athon. VI p. 26 id et III p. 11 c servatis plano
confirmatur iisque conferre liceat locum Aristophanis Equ. v. 38. Idem Crates, eodem hilaritatis studio commotus, teste nonymo re υτος ιεθυσους ἐν κω tui dia Γρο ιγGγε, qua in re eum Epicharmi vestigia secutum esse affirmat Athenaeus X p. 429 a. Inter cetero comoediarum Oetas, qui paullo ante Aristophani aetatem floruerunt, commemorare libet herecratem et Eupollin. Ac priorem in praestantissimorum
1 Platon l. l. cf. etiam Bergk, de reliqq. Om. At rent. p. 6 sqq. 2 CL nonym de com p. XXIX, schol Aristoph. Thesm. 215 et Equ 923 Athon. VI p. 267 0 et XI p. 473.3 v. Meinehe l. l. p. 59, Bernhardy l. l. II p 11 atque conseras velim Bergh, de reliqq. Om. Ait aut P. 276.
16쪽
comicorum numerum refert Anonymus de com p. XXVIII. idemque Pherecratem non acerbum quoddam et invidiosum sed festivum et hilaritatis plenum iocandi genus coluisse eaque in re Cratetis vestigia legisse docet orationis elegantia e fragmentis perspicitur; quare ATTικ 0τατος dicitur ab Athon ad VI p. 268 e et Phrynicho Sophista p.
intelligenda esse videtur, quam te de orat. III, 52 ,re-- Tum quasi gerantur sub aspectum quasi subiectionem apellat ). Quod fuit concinnus et ingeniosus in dictoriis et conviciis iaciendis, eius rei luculenta reperiuntur Xempla in fragmentis atque iratum pellat Eupolin Persius sat I, 12 et Lucianus I v. Aec vol. II p. 32 etSt. Sed iam comoedia historiam inde ab incunabulas USque ad eam aetatem prosecuti SumVS, qua mirum in modum aucta popularis imperii libertate et succrescente in dies nequissimorum hominum, qui reipublicae statum labefactarent, proventu, comoedia cum liberrimam nactae8Set παρρησia totis viribus insurrexit et praeclarissimum Suum propugnatorem protulit Aristophanem. Ac quoniam in eius potissimum principis comoedorum fabulis tota quae
Sequetur commentatio nostra VerSetur nee PSSe St, prae Sertim cum ceterorum poetarum comicorum, qui quidem
Aristophanis exemplum sunt secuti, nihil nisi exigua fragmenta invidiam reliquerit satum, iam nunc transire licebit ad alteram propositi partem, ut eius quam tractavimUS persectae comoediae naturam et indolem et leges, quales exhibeantur in veterum testimoniis et ipsius comoediae reliquiis, exponamUS.
1 CL Platon de divers. com P. XXVI.
17쪽
At illo gregium sanes iudicium te generali natura priscae comoediae, quam recte parodiam quandam priscaotragoediae nominaveris, II egelius protulit in , ut quin ipsius Verba apponam, priusquam Singula pertractem, sacere non possim. KOmis chris es, inquit ille, v cnii an sicli te ineundisichtige Zweche war init dem An Sche in vo grossem Ernsi in I unitassendon an stat term gii citando inebrachiwerdon sollen, de Subjoh aber, en es se in Vorhabenversetili, eben ei es et was an sicli eringstigiges olite,
18쪽
Sichorhoit de Subjektivitat, o ma horum en und elinmie es ili, ni emat vortieren E is dio lachendo eligkoit de olympis chen Gottor, lir unbehum morte Gleich-muth, de in die Menschen heimgehehrt ii mi A llem fertilist. Popularis igitur imperii vi in dies aucta licentiaqueo intemperantia libidinum imprimis post oriclis mortem
legum in Oderatione Soluta, cum in omnibus vitae et publicae et privatae rationibus mirum quaeque novandi studium eXOrtum 8Set, et maiorum salubria instituta in o. terius vorti coepis Sent, comoedia quae Cratinum, rationis polliticae fabulis immixtae auctorem, Secuta eSt, ut OVa illa consilia, reipublicae Statum everSura, reprimeret, quidquid in republlica et in hominum studiis minus rectum et a patrum Severioribus moribus alienum videretur, in
iudicium suum vocabat et vel parodiac illo, quem egregio indicavi Hegelius, lusu ironice perstringebat vel gravi et acerba Vituperatione aperte reprehendebat. Comici poetae, ut Horatii verbis utar tritissimis,
Si quis erat dignus describi, quod malus ac fur, Quod moechus foro aut sicarius aut alioqui
Famosus, multa eum libertate notabant, atque ita notabant, ut ipsos illos quos vellicare vellent in scenam producerent et liberrima petulantia exagitarent.
Quidquid igitur ei, quae optimi cuiusque animo insidebat,
virtutis speciei officere earumque rerum, in quibUS summa Graeci ingenii vis elucebat, ruinam ducere Videbatur, Udacter comoedia aggreSS Omnemque divinarum humanarumque erUm orbem perVagata est. Neque vero res uti
gestae sunt repraeSentantur, Sed pro arbitrio ingeniosa quadam audacia finguntur ac refinguntur, ita ut quidquid agitur in scena id poetae proprium ac peculiare Saepi SSimeque extra Omnes probabillitatis numeros positum sit; atque etiam ei homines, qui inducuntur, sive e Vita sive poetae ingeni eorum Species Sumptae Sunt, plerumque
in ridiculum depravati ac detorti prodeunt, ut hac festiva
19쪽
superlatione rac traiectione 4 vanitas it ipsoriam hominii met actionis e magis appareat. Sed ut trans ainus ad , Singula argumenta, spiam sibi tractanda sumpserit Omo Cilia, principium fluas imminentis ruinaes in io 4 potissimum luaerebant poetae, ' quod priscam illam erga i leges pietatem et Sacrorum Verecundiam, quam tota fere antiquitas tamquam praecipuam virtutem, Atheniensibus, tribuit ), prorsus abiectam et in Disonatam dicentiam, perversam ividerunt; at tuo huius irruentis .impietatis , imaginem multa fere abula non praebet Egrogio inimi Telo elides beatam' priscorum hominum, simplicitatem tum gravi , aequalium suorum vitu
lanesta reipublicae condicione conqueritur, cuius causam
in omissam . illam lictatem transfert Maximo vero Aristophanes imprimisque in quitum fabula, cuius universo argumento ronico quidem sed acerbe licentia castigatur, civibus, quod a prisca virtute de recedant, exprobrat ε). Etiam Ran. v. 7lὸ-73 integrae pietatis norma licentiae, quae num increbuerat, opponitum oti V V. 758-778,VV. 789-804 aves, quarum rimaginibus Athenienses de scribuntur, libere profitentur, inpud Ses iura contemnere, Scelera committere, subire turpia fas esso. Similia posita
indicat Nub., v. 1020. Tecl. 8, multis aliis locis quare
Lacedaemoniis moi tantam inversae reipublicae culpam
tribuendam esse, quantam ipsius populi depravatis moribus declarat Dicae opolis in Acharn. v. l0. Graviter quoque insectata est comoedia deficientem verecundiam, qua Athe nienses civium dignitatem imminuerent indignosque civitatis dono donarent ).
5 Eupol in fragm. p. then X p. 42 et p. Stob Serm. 41. Aristoph. Rau. v. 694, 30, 33, v. V. 762 etiam Ran. v. 18, AV. v. 11, 31, 876 tales de infima sorto cives irridentur.
20쪽
Una vero cum civium dignitate etiam ecclesiae auctoritas valde afflicta erat, cumque Pericles, quia plerique in forum descendere repudiarent, mercedem ei concessisset, qui ecclesiam adiret, iam nem fere ultra contiones frequentabat nisi ei, qui quaeEtum quaererent et intem perantiae suae in rebus publicis Satisfacere studerent eaque ratione forum scenam redderent, in qua solutissimae libidines certamen inirent saepissimeque summa intemperantia victoriam auferret. Ac miseram certe etsi tacetiis exornatam speciem, quantopere populi olim potentissimi auctoritas fracta fuerit, AriStophanes proposuit praeter multos alio loco in lepidissima sabula Ecclesia-gusarum. Totam enim eccleSiae rationem festivo lusu
traduxit eoque magis ridendam praestitit, quod mulieres inducit de ridiculis atque Obscoenis rebus consilia capientes ); quin ipsa Praxagora, contionis ridiculae prae Ses,
ecclesiae et universae reipublicae Statum plane eversum et ad perniciem adductum esse profitetur his versibus :
Quantopere Ver Verecundia eVanuerit erga plebiscita, quantoque plus aluerit privatum commodum quam Salus reipubli cae, exemplo civis illius ostentatur, qui ut sua Servet ecclesiae placita spernit et fallacibus dicendi artibus consilium Suum tamquam iustum probare Studet j. Eadem autem pestis iudicum quoque munera invaserat, quos lege a populo latas tueri oportebat ac praesertim ex quo iudicis officium 'mercede compensabatur,1 Eccl. v. 30 52, 28, 135-154 590-637 ac conseras Velim Thesin. 375 sqq. Equ. 888 χει oc 'ονία illuditur Acharn. v. 20 sqq. 599; quin servi ecclesiae subversam auctoritatem irrident Vesp. v. 3l. 2 Eccles. V. 176.3 Eccles. v. 181.4 Aristoph. cel. v. 730 Sqq.