장음표시 사용
111쪽
Mookhi existimandum est, in hac didascalia conspici
didascalorum victoriae monumentum, quod ab omni parte oum monumentis horagicis, qualia ea cognovimus, sit comparandum.
Cum Richtre potius statuendum, id exemplum esse catalogorum illorum didascalicorum, νquos pulaico sumtu actos esse, etsi veterum nullus, quod sciam, tradidit, sit in theatro maxime, in Dionysi sano in toto Lenaei agro sacro depositos esse' per se patere dicit i. s. l. uua de re num publico sumptu sint facti lios dubitari possit, inter omnes, ni fallor, constat, tales catalogos numquam argumento esse posse Meahit sententiae, e qua didascalus in scenico certamine suerit victor, cujus didascali victoriae tribuum choragorumque victoria nil nisi additamentum atque appendix quaedam uerit. Contra e disquisitione, quam nos hac de re instituimus, apparuit, Victoriarum, quas tribus reportarunt, publica hodieque exstare monumenta sarum, quas didascali, nullum. Apud ipsos autem veteres, quoties de Scenico certamine loquuntur, de chororum certamine atque victoria mentionem fieri reperimus monumenta quoque
112쪽
nobis servata chori choragique vici0rias celebrare apparuit. Nonne licet jam inde concludere, horum eiusque choragum in scenica commissione victorem esse censendum cui quaestioni antequam respondere conamur, Videamus, num alia sorte ratio obtinuisse putanda sit. Nonne fieri potest, ut duplex locum habuerit e lamen, didascalicum et choragicum, quorum alterum ex altero nullo modo penderet, ita ut seri posset, ut, ubi poeta vinceret, chorus cladem acciperet, aut contrarium obtineret, nempe ubi chorus vinceret, poeta vinceretur' in.
I Si hoc admittimus, unum adhuc imbis superest, ut nimirum statuamus, histrionum quoque peculiare obtinuisse certamen. Rusmodi quid revera statuore videtur Gepperi, qui dicit alvirleeli. Bilhno, p. 265): Da Resultat alter dieser Umtriobe a den nunendlic de Sire, liber de in de Tragodie gelin, in de Komodio suns Ricliter g entscheiden atten. Ea murde aberra ei nichi allei uber die Leistunge de Chorage und Dichterrae stetit, sonder auin uber die Schauspieior, uia hier um so strenger, da man ogar in assen, vo es noth raction, auchisus Strase rhannte. Die hochst Ehre die dem ictiter g Thet werdon honnie, War die de Offenilichen Behran. Zung, Wogege de Chora noch a sei dem die Hau is ectivit, demGot in Beetu aus scine Sie eiu ethgeschen machen et ducton. Qui tamen locus, ni fallor, non ita explicandus, ut eum duplex vel potius triplex certamon Statuere putemus, sed in certamine tres personas victoria participes fuisse. Quis tamen trium illorum hominum certamen decemeret, incertum ex Gepperti verbis manet licet jum ex eo, quod
113쪽
uuum tamen nullus suppetat veterum locus qui eo nos ducat, ut tali ratione revera res sese habuisse putemus, nec recentiorum doctorum quis, quod sciam, duplex vel triplex certamen admittat, nec nobis quidem veri simile videatur, missa hae quaestione, Statuere posse nobis videmur, in certamine aut poetam aut choragum vicisse quum poeta vinceret, horagum simul, qui poetae chorum praebuisset, victoriae a ticipem suisse quum contra choragus victor Met, didascalum quoque, qui sabulam docuisset, oron,
Qua ratione rem se habuisse viri docti sibi n-Xerint, quum eorum effata saepe obscura sint et secum pugnent, nos latet/j. e Boeckhius quidem usquam de industria rem explicasse videtur. Credo, neminem unquam fuisse, qui rei satis, ni fallor, impedita dissicultatem prorsus perspexerit, nedum quaestionem sibi solvendam proposuerit. Ex omnibus vero, quae de Boeokhi opinione docommissionis scenicae natura nobis innotuerunt, jam hoc ossicere licet, rationem, qua sabulam et chorum,
chora ian maximorum honorum participem fuisse concedit, confici posse videatur, hujus quoquo laudes ocrevisse ceriamen. 1 Cf. e. g. locus Gepperti supra allatus.
114쪽
munera choragi et poetae disjungit, necessario eo ducere, ut choragi victoriam didascali victin lae e sisse eamque seculam esse existimet cui sententiae Omnes, si dissicultatis vix ut videtur, sibi conscii, assentiri videntur. Nos autem Meahit opinionem ab omni parte supra redarguere conati probare studuimus: '. talem, qualem sibi finxit summus vir sabulaeo chori disjunctionem ab ipsa rei natura prorsus esse alienam in dramate contra partes dialogicas et lyricas quam arctissime esse conjunctas; 2'. didascalum solorum histrionum suisse magistrum, veterum locis probari non posse ex quibus potius conficiendum esse, eundem eum a chorodidascalum fuisse;
3' choragum denique, etiamsi fortasse totius ludi sumptus non secerit, totius nihilominus commissionis curam moderamenque habuisse, omnesque, quibus in commissione munus aliquod esset, si subditos fuisse. Haec igitur si vera sunt, sponte sequitur, fieri nequaquam posse qui didascalus is fuerit, qui in certamine summam tenuerit atque victariam reportarit. Si enim didascalus non, quemadmodum Meckhius putat, estp00ia, qui a choragi auctoritate prorsus liber, histriones docuerit, sed chorodidascalus, sive poeta ive non
115쪽
esset, choragi auctoritati subiectus, absonum osse, hunc chorodidascalum potius quam choragum in ceditamine victorem censere, omnibus Statim apparet j.
omnibus igitur perpensis, quaestioni, quam nobis
solvendam proposuimus, Sic respondendum esse censeo
choragum, quippe qui tribus Atticae choro praeesset,
non vero poetam s. didascalum, in certamine scenicosuisse victorem.
I Boecthio nihilominus adeo persuasum est, poetam in cortamine victorem fuisse, ut statuat, si poeta nomen publice non prosessus esset, actoe em primarum partium loco poetae victoriam reportasse Vid. C. I. l. l. quum constet, poetae, nisi chori magister esset, neque in commissione neque in Victoria ullas fuisse artes, quae in primarum actoremeratasire potuissent. Ex hac, de qua mentio hic fit, sententia B Ahius explicare conatur dimillimam illam de Callistrato et Philonide, Aristophanis adjutoribus, quaestionem. Statuit, hos primarum actores Aristophanis fuisse, in quos, quum Aristophanes nomen profiteri nosset, ejus honores transierint. Potius credendum, eos Aristophant loco chori magistrorum munero esse functos, qua explicandi ratione nostra confirmatur sententia, ex qua non poeta, sed chorodidascalus tantum Victoriae honorum fuerit particeps. De hac quaestione, praeter alia multa cf. och, de Phil. et Call. Gymn. Guben Programmis . 1855 .
116쪽
Vulgarem virorum doctorum de scenicae commissionis natura sententiam ita se habere supra cognovimus, ut poetarum obtinuisse certamen existiment, illustratum illud auxilio choragorum poetis adjunciorum, qui chori instruendi instituendique sumptus sacerent. Nunc jam, quaestione de choragia absoluta eiusque ratione accuratius undique perspecia, ad illam accedamus doctorum opinionem. In prior hujus Commentationis nostrae parte vidimus, choragos, a tribulibus suis lectos, inter ditissimos suisse atque illustrissimos tribus cives, qui inch0r ornando atque exercendo liberalitato ut cura ceriures insignum ducerent gloriam: choragiam mon
117쪽
modo esse munus publicum, quod inulti peierent, quippe quae viris ambitiosis ad auram popularem captandam, vanis ac superbis ad divitias statumque ostentandum omnium aptissima esset via, sed sacerdotium etiam, quo qui ungeretur, Sacrosanctus
Vidimus, choragicam reportasse victoriam in summis habitam osse civis laudibus maxima autem sollemnitate celebratam esse talem victoriam, eiusque memoriam conservatam et praemio in pulcherrima basi in loco publico collocato et inscriptione, quae per saecula duraret elicisque victoris ad posteros trans-krret gloriam. Ex hisce, quae omni dubio maiora tenemus, Veram rei imaginem nobis ingere conantibus, parum nobis veri videbitur simile, eam obtinuisse rationem, ut choragi poetarum adjutores fuerint, choragorumque victoria corollarii fuerit instar poetarum, quos adjuverint, victoriae.
In altera Commentationis parte primo quaestionem posuimus, quaenam poetae in scenica commissione suerint paries, cui quaestioni ita respondendum censuimus, mi ipsi dramatis poetae nullae issent
118쪽
paries neque in conamissione, neque in vicinia, nisi, quod vulgo obtinebat, idem didascatus esses, et non quidem, quod ominius putat, histrionum a larum praeceptor, sed tori magister, ui et histrimnes et hi eutas docendi munus fuisse videtur. uuae si vera sunt, num credibile est, poetae ab adichonte adjunctum esse' ac serviisse choragum a tribu creatum, ut sacro praeesset dei esto, an contrarium
Secunda posita quaestione: Utrum choragi cura atque auctoritas ad iorum solum an ad universam sabulae
a qua in rei naturae magis consentaneum duco, non choragos o tis, poetas vero choragis fuisse adjunctos. Verbis enim, quae Graeci scriptores hac in re usurpare solent: παιυμ, διδόναι, λαμβάνειν ορεν perperam ea tribuitur significatio, quasi horus cum chorago suo, aut potius choragus, cui chorus colligendus erat, poetae adjungeretur, quum tantum significare videantur, poeta aut potius id evio horam inam tuendum fore. Quomodo vero hunc chorum nanciscebatur Nullo hoc docente veterum loco, ortasse ex iis, quae inlidiana reperiuntur de ratione, qua in aulaticis choria tibicen naneis ratur Gorum, aliquid conficiemus, siquidem statuere licet, hac in re inter auletam in tibicinum choris et chororum dramaticorum praeceptorem similitudinem quandam obtinuisse. Quod ad auletam attinet, Demosthenes narrat c. id Ll3, p. 5Is , archontem choragos ad sestum Iectos in comitiis sortiri jussisse, quis primus auletam suum eligeret, qui deinde, o ita porro Fortasse
119쪽
commissionem peruauerit, non hori solitis, sed istius ludi administrationem ei mandatam suisse reperimum unde choragum in certamine summam tonuisse Besseri potuisse, ut poetae s. didascalo ab eius motoritale libera uerit conditio, sponte sequitur. Tertio quaerentes, utrum choragus an poeta s. didascalus in certamine victor fuerit, e monumentis in bis servatis probavimus, choragum publicum suisse victorem, quod vel ex iis, quae antecedunt, ο -- fici potest. Si enim, ut probavimus, choragus cerim minis esset dux, poetae vero nullae, didascalo inferiores tantum in certamine essent partes, jam choragum victorem esse debuisse, necessario inde sequitur. Ratio igitur, qua quaestionibus a nobis mitis respondendum esse reperimus, ad eum, quem petiim , sinem nos perduxit, quum manifesto apparuerit opinionem illam, ex qua commissio scenica poetarum uerit mrtamen, salsam esse, imo chororum choragorumque
non nimiae audaciae est, eadem in dramaticis choris obtinuisse statuem, Praeceptores nimirum sorte choragis esse Munctos Boechhium l. l. paullo intra idem statuore de ratione, qua is agi chorodidascalum nanciscerentur, mirari non possunt, qui sciant, Bo khium distinguere inter poetam et chorodidascalum, quod tamen injuria summum virum sacere, probare supra conati sumus.
120쪽
reptamen obtinuisse, qui ch0ri quum a tribubus Atlidis
sisterentur easque repraesentarent tribus, hoc si tuere licet commissionem scenicam certamen suisse
Dibuum Atticarum. Quando igitur mentionem fieri reperimus de poetarum certaminibus, alia quaedam vis verbis hisce tribuenda videtur uuemadmodum vidimus, praeceptoris
munus plerumque suscipiebant poetae quo munere sungentes victoriae ita erant participes, ut cum choro, quom instituissent, coronarentur, inque choragicis monumentis nomina eorum inscriberentur. Hoc si consideras, de poetarum certamine et victoria loqui sane licet modo non tale poetarum certamen unicum vel primarium in scenica commissione suisse putes, quippe quod e tribus, chori, choragi certamine prorsus penderet.
Nihil tamen dubitandum, qui in poeta qui simul
praeceptor esset, maximum fuerit choro momentum ad reportandam victoriam, quae non minus sabularum praestantia quam bona choreutarum histrionumque institutione pararetUr. Ubi igitur chorago in certamine summam fuisse auctoritatem supra contendimus, publicam tantum rei partem spectavimus, quod qu0que in tota conica com-