Quaestiones scenicas ad choragiam pertinentes: Commentatio litteraria ...

101쪽

nificatio vocis est, cum accipitur pro eo scripto, quo explicatur, ubi, quando, qu0modo et quo eventu mbula aliqua suerit acta. Hae circumstantiae et similes his necessariae sunt ad rectam et plenam dramaticorum poetarum intelligentiam im vero ad capienda recte historia Graecae tempora. Ideo non leviter in hac parte doctissimi veterum suere occupati qui super hoc libros multos conscripserunt quibus et ipsis

nomen e re indiderunt: Διδασκαλει aut περὶ Δι--

καλιῶν.

In his Casauboni verbis frustra quaerimus talem didascaliarum rationem, qualem e publicis victoriae monumentis aliquis exspectet. Contra Casaubonus de grammaticorum loquitur scriptis, quae egisse credit de nescio quibus sabularum in scenam inductarum idicumstantiis: it in iis, quain sequuntur, multorum

liae verba iis, quae asserimus: .Quid igitur est διδασκαλία Duobus modis haec vox in hac ro accipi solet Primum, pro actione ipsa Mulae, et editione, quae dicitur etiam κάθεσις. Ranarum interpres: Λι- δνιεος οτι ψ περιέχουσι θάνατον αρείου o Πέρσαι δραμα διο - ἐς διττὰς θέσεις, τουτέστι διδασκαλίας, των φασι ' etc. Dubitari potest, an scholiasta recte perspexerit fabulae actionis atque ditas-caliae notiones revera, ni fallor, diversas. Si sabula bis in scenam inducobatur, duae quoque exstabant didaMaliae, unde nondum sequitur, eandem fuisse horum vocabulorum significationem.

102쪽

nomina laudat, qui variis temporibus ales c0mposuerint didascalias aut de didascaliis scripserint, inter quos ipse Aristoteles primum tenet locum in deinde discipulus ejus Dicaearchus, postea Callimachus et

Eratosthenes, Carystius in Aristophanes grammaticus, alii Addit Casaubonus o Praeter omnos hos industriam suam in isto negotio occuparunt nobiles critici, Aristarchus, Crates et alii multi, qui fabulas veterum poetarum sunt interpretati. De his accipiendum,

quoties sine nomine laudantur αἱ Διδασκαλέαι. ''

Meckhius vero illa Aristotelis it grammaticorum scripta, de quibus loquitur Casaubonus, non genuinas

i Novimus o Diogene Laertio V, 26, Aristotelem duos composuisse libros, quom alteri titulus est νοῦκα Λιονυσιακαί, alteri ιδασκαλίαν. Nonne fieri potest, ut in priore hoc opere chororum choragorumquo conscripserit nomina, Dionysiorum certaminibus victorum, in altera sabularum, quae nctae erant, poetarumque, qui eas egerant, collegerit nomina Haec conjectura si vera esset, argumento es8et Sententiae nostrae, ex qua tribus et choragi in certamine soli Victores fuerint, quum veris, in quo consignarentur, titulus esset νοῦκαι, Λισνυσιακαι Opus Vero, in quo didascali conmemorarentur, nullo adhibito Victoriae nomine,Aιδασκαλια appellaretur. 2 Hujus Carystii effatum ab Athonae l. l. citatum: - ν δ νυν λεγόμενον παράσιτον καρέστιος ὁ Περγαμηνὸς ἐν τῶ περὶ Θιδασκαλιῶν, τρεμμαι φησιν υπὸ πρώτου 'Aλέξιδος ἐκλαθόμενος τι επιχαρμος' ', etc. ansam dedit Casauboni animadversioni de Didascaliis, e qua supra nonnulla attulimus.

103쪽

mistimat esse didascalias, sed tantum publicorum monumentorum didascalicorum editiones, quas viri illi docti curarint: νquippe vetustissimae didascaliae ipsis iis temporibus publie consectae sunt, quibus ii docebant, quorum opera didascaliae commemorant ut olympici violares, ut aliorum gymnicorum ludorum victores inscribebantur, ita poetarum certamina consignabantur tabulis ex ordine annorum' i).uuid statuendum do a Mookhii sentantia de di-dasealiis publice consectis, e quibus hauserint omnes illi, qui serioribus temporibus didascalias conscripserunt 8

Nonne jam hoc, quod tot fuerunt do didascaliis inde ab Aristotele virorum doctorum scripta, tali opinioni advorsari videtur Νum credibile est, si publica monumenta xstiterint eaque ediderit Aristotelos, fieri potuisse, ut post hunc de iisdem hisce tot scripserint grammatici atque adeo inter o litigarint, quod Callimachum fecisso reperimus, qui vituperavi didasca lias ante se editas, ut Eratosthenem, qui eas defendiis

104쪽

8tatuamus, Aristotelem non collegisse modo publica, ad quae facilis ei aditus esset, monumenta, sed eo nomine eum de re scenica optime meritum esse, quod e diversis sontibus, non solum publicis inter quae choragica primum sane obtinuisse locum necesse est, quae, ubi commemorabant didascalos, plerumque poetas simul aperiebant )ὶ, sed etiam privatis didascalorum et sabularum, quas docuerint, ex ordine annorum composuerit catalogum Talis catalogus, ex ipsa rei natura, observationibus criticis, emendationibus, additamentis obnoxius erat, atque ita factum est, ut Dicaearchus, Aristotelis discipulus, magistri jam retractaverit opus, cujus seriores grammatici imitati sunt exemplum Fatemur tamen haec, quamvis speciosa, ad redarguendam Meckhii de vetustis didascaliis sententiam, non sufficere. Jam instat quaestio, num didascaliae illae revera monumentadidascalica nuncupanda sint, ab omni parte ad choragicorum monumentorum rationem constituta, quae unius 'antum victoriam prodiderint memoriae. Cui

t Nimirum ubi poeta didascali unus suscepisset, quod saepius factum esse supra vidimus; sin minus, alia deunda erant, unde πn-reret, quis sabulae suisset poeta.

105쪽

quaestioni, quem jam supra laudavi, ichtorus 3 ita

respondet: o Hujus generis exempla supersunt nulla. Nam quae leguntur in argumento Persarum Aeschyli:, 'Επὶ Μένωνος τραγονδων is τυλος ἐνέκα Φινεῖ, Πέρσαις. Γλαυκον, Προμηθεῖ, ea nimi brevia sunt; quae vero in Agamemnonis argumento, ea potius ex choragico monumento et didascalia videntur conflata esse Ii que quum de monumentis, quae vocamus didascalicis nihil constet, neque consentaneum sit, poetas Uam

ipsorum victoriam tabulis, ne dicam tripodibus, celebrare aut voluisse aut potuisse, restat quaestio de catalogis didascalicis Rusmodi tamen publica victoriae monumenta vetustas illas didascalias suisse, Meckhius revera putat, atque in Corp. Inscpr. in eodem Agonisticorum capite, in quo

choragica reperiuntur monumenta, nonnullas asserti Vid. Julius Richter in Prolem ad Aristoph. Vespas, Caput I,

De tempore fabulae Vesparum actae X, P. I0.2 verbis allatis Richteri: ineque consentaneum sit, poetas suam ipsorum victoriam tabulis, ne dicam tripodibus, celebrare aut voluisse aut potuisse' manifesto apparet, egregium hunc saltem Virum veram ac justam habere notionem earum, quas poetae in Dionysiaco certamine habuerint partes Choragi solius victoris suisse tripodem consecrare, tabula vietoriam celebrare, bene perspexit Richterus.

106쪽

inscripti s e quibus unam saltem Vetusiam ac genuinam fuisse contendit didascaliam, publico Athenis consectam in .

Harum inscriptionum, quas sub ni 229, 230 6 231

nobiscum communicat, duae priores Romae sunt inveniae. uod ad has attinet, Meahius concedit, eas non fuisse genuinas didascalias used multo post ex doctorum haud dubie libris compositas esse, jussu Romani cuiusquam hominis, ut imaginibus eorum, quos Spectant poetarum, apponerentur' in Non modo igitur vetustae non sunt didascaliae, sed ne probari quidem potest eas umquam exstitisse, nedum ea depromptas esse ex doctorum libris, qui didascaliarum nomine vulgo significantur, e quibus eas compositas esse Meckhius conjecit. Idem enim complura nobis indicat argumenta, unde manifeste apparet, fieri non potuisse, quin hae poetarum imaginibus assxae inscriptiones e vetustis didascaliis sint haustae. Has igitur mittentes, ad tertiam nos vertamus inscriptionem, de qua Meckhius haec dicit Onihil neque in

107쪽

scriptura, neque in ceteris rebus obstat, quominus vera illa et vetusta didascalia videatur ' Desumpta est schedis Fourmonti, cui non nimiam fortasse habendam esse fidem, e verbis Richteri moere posse nobis videmur i. talumnae duae sunt priorem adscribo, quum alterius rarae modo iterae supersint.

I Verba, quae pecto, ita se habent: Quorum, si eum Boe hio des habenda est Murmontio, simplicissimum et sincerissimum exemplum deprehendisse mihi videor in C. I. q. 23 I, p. 353. 2 Ceteri assentiens, huic conjecturae non adstipulor, ex qua idem qui proisgonista poeta fuisset, quod antiquissimis temporibus nonnumquam obtinuisse a scholiastis traditur, tempore Vero, quo actae sunt mulae hac inscriptione conruiemoratae i. e. Olymp. VI, 3, quo anno Diotimus arat archon jamdiu in desuetudinem abiit. A edit, quod magna pars nominum Graecorum desinat in , quas ob causas nullam sere haec eon-jeetura mihi habere videtur veri speciem.

108쪽

Manifestum est, hanc inscriptionem esse catalogum duas commissiones complectentem, annis, ut Videtur, duobus deinceps habitas in quarum quaeque constitit quinque poetis comicis, ut videtur, quum altera tragicos contineat ex ordine positis, quod Vocibus πρω.

τος, πέμπτος post eorum nomina intercedentibus, imdicatur; non vero duorum horum certaminum catalogus integer exstat initio ante vocem τε quatuor priores commissionis poetae supplendi sunt, ad finem vero quintus poeta sequentis anni certaminis. Porro υπε 8 pro πεκώνετο atque, ut verisimile est, prin

tagonistam significat.

t Cir quae hac de re affert ichter, I. I. -Certe poetae uinem commissionis nominati sunt; sed quod Mechrius praemittit: -Utraque columna ad eadem haud dubie sollemnia pertinet ' id non de unius anni solemnibus debet intelligi, quum archontis nomen in media sit inscriptione et duae potius commissiones uno hoc catalogo comprehendantur. Itaque ipso vir summus voluit intelligi. Col. I duos complectitur annos, secundus incipit a s. 6, ubi archo Diotimus Ol. 106, 3. Qui quum statuerit, eadem sollemnia fuisse, eorumque nomen, cujus in titulo nulla mentio lacta est, supra scriptum fuisse, nemo facile habebit, quod contradicat.

109쪽

dam instat quaestio, num haec inscriptio conveniat cum opinione, quam nos habemus de publico dramatic rum poetarum victoriae monumento. Ut in monumento choragico victrix tantum commemoratur tribus, ita in didascalia quoque poetarum certamini exitum, victorum ergo nomina afferri exspectes. virorum doctorum nimirum didascaliis atque omnibus, quae nobis de rebus scenicis sunt tradita, tria videntur data suisse poetis praemia eorum igitur poetarum nomina eorumque sabulas memorari, ni fallor, rei naturae conveniens suisset, quibus ex iudicum sententia τα πρωτεῖα, δευτερεῖα et τριτεῖα i. e prima, Secunda, tertia praemia data essent. Hic tamen nihil hac de re. Ipse Meckhius dicit olii vetusta didascalia '. 31 res aliter se

habet uuini in ea comici poetae ex ordine recensiti erant in utroque anno et primo anno post quintum poetam victor inscriptus est J-υμιος ἐνικα:unde apertum sit in hac didascalia numeros non ad praemiorum ordinem referri, sed ad eum ordinem, quo sibi comoediae in commissione successurant.' uuam disscito sit, tale quid in victoriae monumeni statuere, jam animadvertit Richtopus, ubi respiciens haec dicit VΝon repugno, quamquam invitus c0nced0, certe hanc legem

110쪽

suisse negaverim. Aut utrumquo factum esse credas, tabulasque et commissionum ipsarum o secta esse et victoriarum praemiorumve Nostrae quidem didascalias eae nimirum, quae ante sabulas reperiuntur altinim h0 genus vicitariarum profitentur. VCredi revera vix potest, in publico victoriae monumento non quidem commemorari secunda ac tertia praemia quibus poetis data sint, sed nomina asserriearum sabularum, quas Miderint nec magis radimiorum e judicum sententia ordinem, sed, quod nullius hinninis interest scire, Ordinem, quo sibi comoediae in commissi me successerint uuae res sibi ipsi conlparia videtur.

Alia afferri possunt: primo quod in eodem lapide, in quo comoediarum ditasealia inscripta est, altera quoque reperitur didascalia tragica Parum mihi verisimile videtur, in publico monumento divorsas hasce res suisse conjunctas. Denique, quum in inscription, bus choragicis annus semper indicetur hac ratione: ΕυΘυκητος e. g. ῆρχεν, hic simpliciter legitur: ,ἐπὶ Διοτίμου' quae dicendi ratio ad communem vitae

usum magis apta, ad monumenta saltem minus Oblemni pertinopo videtur Nequaquam igitur cui a