De Gregorii Nazianzeni orationibus funebribus [microform]

1쪽

AS partis the Fotundations of Western Civiligation Preservation project

Funded by the

Reproductions may noti made ithout permission rom

Columbia Universit Library

2쪽

use, Vanat uso mantis liabis o copyris ni infringement. Tnis institutio rasorvos tria riunt to refus to accepi acopy orcle is, in iis uosement fulsi liment of the ortiorino ut involve violationis ne copyriunt lain.

3쪽

ARGENTO RATI

4쪽

COLUMBI UNIVEl SIT LIBRARlES PRESERVATION DEPARTMENT BIBLIO GRAPHIC MICRO FORM TARGET

Master Negativo Origina Materia a Filiale Existin Bibliographic Record

156 2 ill

FILMED BYL RES EARCH PUBLICATIO S. INC OODURlDGE, TINITIALS

5쪽

Contimeter

l. 4

2.22.0

6쪽

QUAM AD SUMMOS IN PHILOS0PHI HONORES AB AMPLISSIMO PHILOSOPHORUM ORDINE

ACADEMIAE ILHELMAE ARGENTINENSIS

RITE IMPETRANDOS

7쪽

PARENTIBUS CARISSIMIS

8쪽

PROOEMIUM.

Quam quana Gregorii Nagiangeni praeclarissimi illius quarti saeculi theologi rat0ris poetae opera legentem fugere n0n poteSt ea et verborum et sententiarum luminibus distincta veraque illa antiquorum iraeeorum humanitate repleta SSe, tamen a viris philologis adhuc plane fere neglecta sunt. Suo igitur iure doctissimi huius aetati viri queruntur, quod ad ea cognOSeenda et perquirenda non ea diligentia neque id studium adhibitum sit quo digna sint λ). Sed ne iniquum me esSe iudicem dicas : Sane carmina eius tractari coepta Sunt nam Achormann d Nagiangoni carminibus didacticis

Stoppetius de arto motrica scripserunt. Quid vero orationes 3 Ad has perscrutanda adhuc, quod quidem Seiam dedita pera nemo neceSSit nam XOrdeuus generatim uantumm0do du

)Wilamowitzius, commentar gramm. III 14 dicit 'multos versus deScripSi, cum Sperarem Xemplo propOSit,facilius quam commentatione mea hunc aut illum permotum iri, ut Gregorio studia impenderet, quibus ille prae multis dignus est bis terque nuper editis' es etiam Wilamowit gium, HorakleSU202, Nor denum, Herm. voLXXVII pg. 613. W. Acker mann Di didaklische Oesie de Gregorius OnNagianZ, diss Lips. 1903. y Ind. lect Bonnens. 1836 3 - pu Sc. I g. 236. - In Mus Rhenan. Ol. XLII g. 236. β In Annal. Fleckeis. Ol. CXXXV g. 621. ' Quaestiones de Gregorii agiangeni poetarum Scaenicorum imitatione et arte metrica di SA ROStoeli. 1881.

9쪽

Nagiangeni arte et genere dicendi egit a paucis rem absolvitii. Miramur amplissima liae artis oratoriae documenta traetata nondum esse, idque eo magis quod eiu Sunt Viri qui non Solum e praestantissimis ac praeclarissimis oratoribus Christianorum fuerit Sed haud pauco e celeberrimis paganorumqu0que arte dicendi aequaverit vel adeo superaverit. Neque ignorabant posteriore Gregorii artem Oratoriam neque parum aestimabant constat enim nullius fere orationes medio aevo dili-g0ntius lectitatas evolutasque esse tuam Gregorii Nagi angeni quo factum est, ut tanta copia continenturiorum qui ad illustrandas et Xplicanda sermonis sententiarumque difficultates confecti Sunt, ad nostram aetatem pervenerint. Quid quod p0stori0r0stantopere eius orationes admirati sunt, ut sint inventi qui eum Vel Demostheni anteponerent' . Quare minime mirum multos rhetores ex illius orationibus magnas elegisse eXe0rpSiSSeeXSeripSiSSepartes quae e Xempla studi0sis artis rhetoricae proponerent i. Hae Sunt inter ausas quibus commotu ad Gregorii Oratione tractandas me contuli; neque vero omn0s hoc libello in censuram OeaVi - malu hoc uisSet neeptum quani quod meae nune ire et aetas perficerent , Sed ad solas orationes funebres illustrandas me accinxi. Atque ita hanc disceptationem instituam ut praemissa dissertatione d laudationum Graecarum compositione primum eXplieem, quo tempore Singulae orationes qua tractaturus Sum confeetae vel habita sint. 0indo illarum formam compositionemque

eruam atque eonferam et cum artium fluae dicuntur praeeoptiSet cum eiusdem generis orationibus oratorum aequalium

vel aetat antecedentium tum do eius dictione agam, quam comparem eum Atticorum et Atticistarum sermone, denique de Gregorii litatus vitandi studio singularia quaedam disputabo.

DE GRAECORUM ORATIONUM FUNEBRIUM COMPOSITIONE.

Quamvis niuitae atque copiosae ex antiquitate ad nostram aetatem pervenerint arte rhetoricae, tamen non nisi duorum

rhetorum praecepta de orationibus funebribus istant, Seud0- Dionysii dico λ 0 Menandri j. Quorum ille unum geuUS no Vit, nempe oso εrrirti*iou qui partim pertinet ad militos

Vero, Menander quattuor genera rati0num funebrium, quae

in singul0s homin0s habentur, diStinguit Sunt autem apo l. 6 καθαpou 3κ salo δὶ, quod dicitur multis annis postm0rtem ius, qui laudatur est mera laudati hominis mortui.

1. 6 7riTti pio λOToc 'i constat e duabus partibus laudis et c0nsolationis quarum pri0r, quae laudem c0ntinet, praevalet alia eius atque in tertio onere tractatio St; nequeonini' secundum tria illa tempora Xstruitur, Sed Seeundum

Ex quattuor his generibus Gregorius agiangenii nec mera laudationes, nec monodias ut Himerius et Libanius, neque consolatione ut Gregorius ySSenus, Sed niee Πi-Tu pioυ λOTOUc. UOS Oeat Menander, confecit unum igitur

10쪽

4 averin nrth, hoc geniis in censium venit. Sed cum iam auerusi nupor fuse atque c0piose disseruerit, quae ratio inter Singula rationum funebrium genera intercederet in Supersede plura verba de illarum rationum affinitate vel diversitate iacere, atque ad id statim me convertam, qu0d ad explicandam Gr0gorii Orationum compositionem maXime neceSSarium Videtur, Menandri, qui perfectissimam de genere epidiotico artem scripsit, Schema oro επira pioυ Est autem hoc I. RUS. 1. TἐVOc ΠαTpic. 0Voc, T Voc)

4. Π962εic quae diSponuntur Secundum

Q. Bauer Die rostrede de Gregorios . Nyssa in threm Vorhalinis gur antiken Rhetorik diss Marp. 1892. g. 21 Seqq. Baiae l. c. g. 6-29. s. etiam r. O limer, Laudationum lanebrium Romanorum historia, in Annal. Fla cheis. nov. series XVIII 1892 pg. 445. qui omnes libros hanc materiam tractante assert. Ilo modo Menandri tractatus disponendus est. Cum in hoc tractatu non omne Torro elare perspiciantur adhibendus est etiam prior irae latus qui inscribitur paciλiκocooroc Spenge II 331).

De Gregorii Nagiangeni orationibus unebribus.

necesse erit perquirere, quo modo diSpositio haec orta sit, cui aut quibus autoribus singula divisionis in ea adhibitae partes debeantur. Nam per Se patet compositionem tam trictam tamque artificiosam non ab uno homine Onieetam SSe, sud plurimos in illa constituenda elaboraviSSe. Atque primum dicendum si duas illas pitaphii partes, laudem et conso-hati0n0m adhortationem) omnium epitaphiorum Communes esse Thucydides, Seu do-Lysias, Plato, Hyperides, seudo-D0mosthonos, Dio Chrysostomus, Aristides, Themistius eas praebentini supervacaneum igitur Si diutius in hac re immorari. 0d maximam movet admirationem dispositio prioris partis pitaphii qua laude completur. Cum autem ad intellegundam is menandri disp0sitionem AEt Gregorii orationum

rorum oratorum dispositione rhetorunique praecepta tangere opus nobis rit), maXimi momenti Sit Scire, quam Vim et significationem unusquisque Torroc habeat et quo modo Xstiterit, alienum non esse putavi in hane rem inVeStigare atque brevissim de c0mpositione laudationum Grae earum disserere. Epitaphios vero illos, qui non ad singulo homines pertinent,s0d ad milites in pugna m0rtuos ut Thucydidis, seudo-LySiae te in cuni ad quaestionem noStram provehendam nihil fere attribuant. non nisi in transcursu tangam. Terquisitis igitur omnibus Graecorum laudationibus praeceptisque a rhetoribus datis conatus sum singulturum dispositione eruere, ut quae ratio inter singulos Scriptores intercederet. Statuerem; n0 laeta hac instituta disputatione egiSSe cum iam Volhmannus in 'Vendlandius δ), Brunsius ε), 00β ren per