장음표시 사용
31쪽
Xaver Hurth, De Gregorii Nagiangeni orationibus unebribus.
Oratio in titulo quem libri tradunt, aucti εΠiTuq ioc neque aliter Gregorius ipse ariTuφio eam Vocat ep. 233. Cave tamen ne o onus orationis his testimoniis constar opineris. Etenim si accuratius duas illa rationes quibus inprimi genu eogn0Scitur tempus die Orationi et OmpOSitionem, pereensueris neque auetorem tituli libri traditi neque Greg0rium pr0pri et distinet locutos esse invenies, eum rationem Πi-T6φio dicerent. uaeramu igitur, et quo anno Gorgonia defuneta et quo anno oratio habita sit. Gorg0niam post mortem Caesari vita delessisse concluditur ex orationis p. 23: εχoio at o DεTεpo λoso uvTi
buκpυa' tis ep. 40 orationis in regorium patrem 'T V εKV V, 7790KITεθα ι ac matremque ipsam filia mori0nti adfuisse legi niti in p. 22. Cum autem CaeSarius . a. 369 et pater, ut infra pg. 48 videbimus, . a. 3i mortui sint, inter lio duoSterminos et Gorgoniae mors et haec ratio ponendae Sunt. Haec sunt, suae certa duco artioribus finibus, cum testim0nia deSint annum Orationis circumseribere non licet. Ex his igitur nihil ad genus rationis utinioni mi ilici patet. Sod quamquam templi neque morti Gorg0niae neque orationis stabiliri 0ssit, tamen pro certo affirmare licet hanc
orationem funebrem non esse. Quod Sequituri ipsa orationis compositione Deest enim ea pars, quam et epitaphii et orationes consolatioriae praebent, consolatio. Neque parente neque maritum neque liber0 neque propinquo alloquitur Orator, Sed omnino ad Christian0s urbis Ic0nii, ubi ratio habita est, Sese convertit ini neque porro in prooemi Consolationis mentionem facit sed laudare tantum atque adhortari se veli dicit p. 3:
Statuendum igitur est orationem in Gorgoniam die memoriali ad sorori memoriam recolendam post annum 369 tanto annum 374 habitam esse. Itaque cum oratio funebris non it Supersedeo plura verba de a faeere redeo ad Ceteros Gregorii quo proprie dicimus epithaptai0S.C. Orati in Gregorium patrem. Migne, P. G. VOl. 35, 81 Seqq.)1. Quo sempore oratio habita sit. Ut 0liniamus, ii temp0r haec oratio habita Sit, quaerendum OSt. quo anno pater mortuus Sit. Atque primum qui deni Orationem Iconii habitam esse negari non poteSt, quamquam in Monito huic orationi prasimisso Migne 35 289 legitur locum incertum esse alii vero in urbem Ariangum rationem tranStulerunt. Nam Gorgonia Iconii nupta erat lypi hoc nomen mariti suiSSe, neque Meletium neque Vitalianum Tillemon l. c. IX 380, igne 35 789)certo efficitur e Gregorii epigr. 24 Migne 38 21 et T. 160 - qui civis Iconisensis suit; deinde parentes Gorgoniae nominatim ab Oratore
commemorantur ep. 4: priTopio λέΥus a NovVαV n TO0bE ULUTOV), quod necessarium non erat, Si riangi in patria rationem dixisset. Praeterea lacta quaedam Gorgoniae auditoribus notisSima esse Sumit Orator, id quod apud eos solos auditoreifacere poterat Orator, quibuS- cum Gorgonia maius vitae spatium ViXerat.
32쪽
D Grogorii Nagiangeni orationibus unebribus.
hoc constat pater sicut post Caesari m0rtem, quam c. a. 369 accidissu modo dumonstravimus p. 353, sic Horatio id docet anto Basilium qui anno 379 occubuit, vita cessit. Ac urat Dor0m40mporis seminum facile colligimus CGr0goriispisula 63 ligne v I 373. qua perspicitur patrem Greg0rium eodem tempore
I sipi tutam initio hi mis a. 373l4 scriptam esse p0S LO Sl- , Ed Schwarigius demonstravit Τ. Legimus autem in haesipistula Basilium ab incolis Iconii arcessitum SSe u OV una
et κε iupra paucrivoci Cum autem verisimile n0 Sit Amph1 ohium statim post hanc Basilii epistulati episcopula Raetii noss0 Basili enim eod0m 0mpor a0grotanti rem maturaIenon licitat sepist. 1383 Dolini Amphilocli ius ineunt anno 374 munere episcopali iam iunctus sit, ut idem . d. 0 demonstravit ex Basilii rapistula 161, Statii 3nditia est eum vel x0unt anno 373 0 indunt anno 374 ad hanc digni
Α accuratiorem etiam set certiorem terminum perVeniemu Ssi hoc consideraverimus. Hau senim oratio est ora 1 funebris
dicta. Cum autem Basilius et autunino et ineunte hieme TL66sq. Eugiathiu vo Sobasto uri die Ch onologie der
et , nostrotaverit patriamque relinquere Π0 p0tueri ),
io in mirum in modum Menes0gia, quamquam horum Ahohis mi vis attribuenda St, 0ΠSentiunt, qui
um patrem alendis Ianuariis mortem
scrutemur eandem, quam m0d in Gorgonia laudati0n d Dutavimus quaeSU0nem, qua ec i0ne haec ratio dicta it.
solation. ita ut eam paulo p0St 0rtem habitam esse facile doli . ioind 0 Gregorii ipsius verbis concludimus am
disced0ntibus es dicit. Etiam e verbis, quae legimu ep.
s D opeodiis vide Seba Πιη, ' φ' ni,infitiosa Liviam do o carminum consolatoriorum apud Graecos et Romanos historia Marp. 1889, g 1 et auer l. c. g. o.
33쪽
IIp0cφ vrici ad Basilium: Alloquitur orator Basilium, qui funeri interest, umque rogat, quibus causis commotus illiae senserit Eum senisse aut sui oratoris aut pastoris illius ecclesiae patris Gr0g0riii
aut rogis civium agi angenorum visendi Causa ta v To0ΠOlμεVOC. 'coro Vrici. Se OSSe SemimortuUm patrem mortuum gre gem tristem atque filietum maerore. Quorum ut suum cuique tribuat alitu det, Basilium oratirator: 0rtuum laudet, gregem atque Se pSum OnS0letur. Atque profert orator breve argumentum orationis quam Basilium mox habiturum AsequaSi praeSagiente animo enuntiat. Sese, ne Basilii laudatio Gr0g0rii patris gloriam 'di' Tuoia Tin εκεivo καλ V dentinueret, tantummodo parte quasdam e Vita patris onstituisse depromere atque narrare breviter lue laudem eius adumbrare Basilium peritissinitim harum rerum pietorem, materia aesturatius formata legantiusque X polita apud omnes homines m0rtii laudem praedicaturum eSSe β paxea iac
patrem loco minime laudabili ortum eum enim aeque ae maiores sectae Hypsistariorum addictum fuisse. Eo magis autem laudandam esse sive Dei gratiam Sive voluntatem illius, qua factum Sit ut falsa a perversa illorum doetrina, qua puer imbutus erat, abiecta Christianorum fidum amplecteretur ep. 3. Sed multos homin0 Cliristianis optimo iure
De Gregorii agiangeni rationibus unebribus.
Sequitur S TOTOc quen rhetore praeter Menandrum εrri Tiab ευμα Tu Oeant proieSSi Vel Vitae institutun laudatur. Ρatr0m dicit Gregorius Sacerdotem et epi Seopum faetum eSSe eum autem priore epiSe0p multo ante mortuo eelesia negleeta esset, eum pristinum Statuna reStituere conatum t brevi temp0re ad tantam gl0riam atque amplitudinem progressum eSSe, ut editio orta una eius auetoritate Sedaretur. Sud pergit orator hae re Se iam praeoccupaViSSe quod in Xplan tione factorum sibi exponendum esset Ian igitur ad novam partem his vectis transitum sibi parat: p. 18: 'Aλλ' 6 μευ
Antequam enini ad facta illustranda accedat orator, laudat virtutes ep. 9-273 patrem tot tantisque virtutibus praeditum fuisse, ut omnes enumerari non p0SSent. - Singulas nihil attinui virtutes hic referre id notandunt est praeter patri virtutes nonnumquam matri qu0que laudari ep. li,
nee virtutes una eum faetis, Sed per Se Sola eXponi. Patris autem virtutes docet orator, certis testimoniis confirmatas esse Deum nin ipSum ea Signorum ne mira-
34쪽
βεβaio θεο τη ευcεβεiav; λ Et enarrat orator ημεici illa, quae et patri ep. 28-29 et matri cp. 30 accid0runt ultimum ver addit miraculum cuius ambo participes fuerint ep. 31). Atque equuntur Πp6ξεic ep. 32-37ὶ quo in loco Gr0g0rius dicit Se 'catu καip BV ducχεpεiacon suumn faeturum eSSe. Atque primum quidem Italiani ducem celesiam aggrodi conantem ab eo propulsatum eSSe ep. 32ὶ paulo post Caesariensibus et imperatori ipsi studentibus episcopum it ac legitime ereatum amovere. Ortiter eum restitisse ep. 33-34 . Quo epiSeos m0rtuo, cum OV Caesareae orta esset seditio eum effecisse ut Basilius piscopus fiseret ep. 35-36). adem fortitudine laureticis eum Se OppoSutSSe ep. 3 i).Θ6uaToc Centum fere annos natum summa gloria florentem patrem mortem ObiSSe. - Vero posteri eius memoriam obliviscerentur, templum ab eo XStructum esse, quod Oratorius describit scp. 39 δ .sIpoc pulviaci ad patrem Offert filius patri hanc laudationem eumque rat ut Si ei Sufficiat, accipiat clarεχεic viv
TOυToVJrraivovi Dieat ubi versetur dirigat gubernetque gregem, cuius pastor fuerit, et oratorem filium ep. 40J. II poc qua unci ad BaSilium: Ad Basilium denuo c0nver-Su r0ga Greg0rius, ut is iudicium ferat de laudatione quae si sufficiat dicat si non ipso sua oration sibi auXilio veniat detrimentumque areiat vocem tollat laudationem incipiat, ut paterea meliore fruatur. - Restare vero, ut matri consolationem praebeat Tia ΠVεUμuTiκη Ttippa . . . UμψiλOcOφη cui Tu εΠlκ 'delui.
3 Quam sententiam, quamvis sorte credas Christianorum Solorum propriam SSe iam in paganorum epitaplitis invenimus Legimus enim in Libani epitaphio in Iul. p. 40 τη M T V θείου π9Oc UTOVεUVoluc ευ60c VapΥε irro pauunc is Dup λου κτλ. et p. 41 idem
De Gregorii Nagiangeni orationibus unebribus.
Consolatio ep. 42-43ὶ Res humana prorsus diversas osse a rebus divinis has esse constantes et aeternas, illas fluxas et caducas. Unan esse vitam respicere ad vitam aeternam, unam mortem e Catum. Cum moriamur, Separari nos
omnibus err0ribus fallaciisque mortuo ad lumen aeternum nos migraturo eSSe quare mortem lamentandam non esSe ep. 42ὶ Si vero doleat mater, quod a marit Separata Sit, illum hac separatione laetari. Nec diuturnum dolorem fore, cum ipsi brevi eum secuturi sint. Ut autem illa mortem liberorum aetate florentium tulerit, ita hanc quoque calamitatem patienter ferat. Se ipsum eius curatorem et tutorem esse atque fore. Si vero aegre ferat, quod auSu Sit eam OnSolari, OnSolationem non illi, sed omnibus, qui maerore affecti Sint, Se praebere ep. 433. 3. 0 orationis comp0Sitione. Oratio maxime admirationem nostram mOVet, quia Orator Basilii praesentiam sollerter cum epitaphio pS0 0niungere Seivit. Nam cum Basilius Caesarea Nagiangum veniSSet, ut epiSeopum defunctum cuius opera et auXilio ipse ad hanc dignitatem prOVectu erat, laudaret, Gregori certe adventus archiepiscopi Caesareensis oratione compellatoria λOTUI rpoc pu)VηTiκ hy celebrandus erat. Sed cum aZiangenus ipSe patrem oratione laudar sibi proposuisset, has duas orationes artificos ita connexuit, ut fingeret e Basilio materiam porrigere, e qua ille Suam laudationem conficeret. Qua re id quoque intellegimus, cur non in fine totius orationis, Sed perorata parte laudat0ria Basilium alloquatur et roget ut suan laudationem ineipiat. Vidunuis igitur Gregorium satis non habuisse rhetorim praecepta Striete Sequi, Sed Si tempus et occasio postulabant, illorum Sehema ad suum usum immutare vel amplificare non dubitavisse. Quod in hac oratione summa arte eum perieeiSSenem erit, qui neget. Quamquam hae alloeutio, si non X ratione artis rhetoricae, Sed e sensu iudicioque hominum Communi consideratur, mininae ad totam rerum condicionem convenire videtur haud leviter enim in eo offendimus quod
Cs Pseudo-Dionysii et Menandri artes Vol k mann l. c. g. 3M. Himerius plurimas orationes compellatoria compoSuit.
35쪽
filius qui summo dolore affect tis esse debebat praesente matremuirore afflieta. Orationem funebrem orditur a laudationsaliserius hominis libanditiis referta. Si primam hanc rationi partem reSeeamVS reStat, qui
se desunt thr0ni t consolatio brevissima est: nam capita 5-39 Ilaudem capita 42-4 φ cons0lationem continent. Itaque in hae quoque oratione duas istas partes aeriter et perspieue inter se distinctas et separata inveni nilis ut seni ni in Oratione
in Caesarium is Torroci suo Oiser Orator mortuo hau ha tinnem
interpositus Si ita in h0u pilaiphi allocuti is ad patroni invenitur ep. 40 . Quod aut0m laud0m ipsam attinet statuendum est Ora
εmTrab ευuaTu Isel professio. ui Torro c. eum in Oration in CaΡSarium non ita Omparatus sit ut a ceteris Torroic distingui p0SSit ilo epitaphin aperto a ceteris separatur: ep. 5-18 enim fuse e Xponitur patrem a ei dolom set episcopum notum PSSe re autem quas pater ili O munere gessit, ut palliorat0 non subisecit sed Torrvi prii pi is post numeratas Virtutos
et ab socrate receptam posteriores rhetores ot oratore secuti non esse videntur Menander solus and sena divisionem exhibet; ea vero re a Xenophonte differt illa Od hi virtut 3 post faeta, ill ant facta ponit. Gregorii autem temporibus usitatum non sitisse virtutes seorsim tractare eoncluditur se Iuliani verbis, quippe qui aperte pronuntiet orationem suam ili Con tantium im
De Gregorii Nagiangeni orationibus unebribus.
igitur, ita Iulianus virtutes poStiXplanationem factorum laudato singulas virtutes factis testimoniisque oppositis confirmat. Grigorius Ver nusquam neque in hac ratione neque in oratione in Basilium quae eandem partitionem faetorum et virtutum exhibet, in ea parte quae laudem virtutum continet faeta vel testimonia affert qua re eum Menandro
ConSentit. Duobus autem testimoniorum generibus Orator patris Virtutes confirmat primum enim novo laudationum Torrim Susmiraeulis eas probat. Deinde e saetis patri rebuSque gestis argumenta Virtutum parare Studet quae argumentandi ratio ex ipsis transitionibu perspieitur orator enim OStquam p. 32 primum patri factum Xposuit pergit capite Sequenti ep. 33ὶ 'εTεpo b To ui)T00 a Thc UT' ivbpici 'l'Italau', illa parte perorata OVum adiungit factum verbis ep. 35ὶ
orationes haberi duas Gregorii ut filii rat et memoriam patris haudation celebrare et matrem consolari ad Basilium, quippe qui Superiore munere uel eSiastico fungeretur adhortationes quaSi lege pertinebant.
36쪽
Migne, P. O. Ol. 36, 93 Seqq. . Omnium Gregorii rationum hane maXime posteriorum rhetorum admirationem moviSSe inde apparet, quod plurimose ea loco artium auctore SumpSerunt, quae studiosis loquentiae Xemphi proponerent. Omnium eius epitaphiorum lite copiosiSSimu periectisSimus eleganti SSimus est. Atque tantopere inter Hidatione ceterorum Oratorum Xeollit, ut
apud Christiano vel apud ipSos pagano auetores vi similis inv0niatur. Quid Libani celeberrimum illum epitaplitum si non superat ei Certe parem SSe putandam iano Gregorii orationem iudico. Quod enim Ol 'denus, Oratorum iudicandorum Vir peritissimus atque SagaeiSSimuS, dicitii: Tatfacho ab se ist, da se sicher linter de chris ilichen vi ellei chi nichi in mal
r0ferri potest. Quare non dubitavi hane rationem, tuamquam funebribus adnumerari n0 90te St, ut demo Strabo tamen hoc loco traetare. Per se autem patet hane haudationem non ea forma quam nune tenemus, a Gregorio letam esse. Quod non solum ex orationis ambitu sed etiam ex illius argumento efficitur nequeenin Orationes tantae amplitudinis habentur neque crediderim oratorem apud Christianos urbis Caesareae apud lucis Orationem Gregorium habuisse e prooemio apparet, Homerum Hesiodum Ρindarum haudavisse aut fabuliis heroeSque anti fluor uni Graeeorum Oni emoravisse ). Quamquam falSa esset Sententia eorum, qui contenderent Gregorium orationem finxisse, di Xisse nunquam. Nam primum quidem se eo, quod auSa affert probabiles, quibus prius Oratione ni habere prohibitum se esse
Zeiis chr. s. issenscii Theolog 1893 v. II g. 441. Gregorium litterarum Graecorum antiquorum periliSSimum fuisse dudum v. d. observaVerunt latUeruntque eum inprimi poetarum Opera novisse ut Homeri. e Siodi Tragicorum Empedoclis Callimachi Theocriti. Apollonii Rhodii irati, Nicandri. Oppianorum, Parthenii vid.
De Gregorii agiangseni orationibus unebribus.
0X ponit orator, efficitur nostrae orationi laudationem SubesSe, quae Vere dicta est. Deindu nemo mihi persuadebit Gregorium
satis habuiss0 Basilii, familiarissimi amici, laudem clitturis
Gregorius repetit notam illam imaginem, qua Heraclitus rerum mulationem explicat; cf. Heracliti rgm. Dieis, Die Fragmento de Vor-SOkratther g. 79, lagm. 1): ποταμL Tu ου ccTiv μpiqua hic in αυτω καθ' H pdκλε leto ses etiam Dielesii rg. 12 g. 68, vel Platon. Craiyl. OTA . Theologum hoc loco Heraclitum imitari iam Ordenus animadvertit. Annal. Flecheis. Supplem. XIX g. 386 not. 2 cf. etiam Wilamowitzii comment gramm. II 15). Neque ver Sententia Sola Heraclitea est, sed verba εμπεb OV υbε Heracliti ipsius verba esse contendo Lucianus enim Heraclitum doctrinam suam exponentem illa locutione utentem facit atqui eodem Luciani loco certum Heracliti fragmentum exstat legitur enim in Luciani vit auci. 14 'c b τ κλdεic,
μεVoc quod Heracliti fragmentum osse perspicitur ex Hippol resul. IX: Dieis frgm 52ig. 4). Quare mihi persuasum est ἔμπεbovi υhεvmeracliti ipSius verba SSe eiuSque fragmentis inserenda. - mulli locis, qui ad Aristotelem cuius opera agi angenus sexcerpsit Pranti, Geschichte de Logi P66T , recedunt unum exemplum proferam legimu in Carm.
de ira vers. 31 seqq. Migne 37. 15):
37쪽
Xaverin inrth De Gregorii agiangeni orationibus lanebribus.
tantuin tradere inina eum qua erat militia reverentiaque adversu episcopum ae Sareae, ubi BaSilius mortuus a sepultus rat eius laudem die memoriali publice praedicavisse mihi psersuasum eSt. an quam ipse alluit rationem postea
Cf. quod Diogenses Laertius IV 2 J Xenocrate dicit: καί ποτε καὶ
Eidem Scriptori hanc quoque narrationem Gregorius debere mihi videtur. quam legirmis in epist. 32 Migno 37. 2 is , luco 'AvuΞαpxoci v
idem sere in epigr. IV Migne 38 83 liae enim Diogen Laert. IX 10:
Gregorius legantissimo elaboratan atque amplissime uetam edidit quae orationis restenSi ad nos pervenit. Haec mihi praemittenda erant, priusquam ad ipSam Orationem X plieandam transirem. Iam StatuamUS, J. Quo tempore habita sit oratio. Basilium ut 0ndis Ianuariis mortem bisse inter viros doctos constat Τ post uno igitur terminum oratio confecta et dicta est. Eodem autem tempore, quo BaSilius mortuuSeSt. Gregorius aegrotavit, ut funeri interesse mortuumque laudation colobrarum sequiret quod efficitur e Oration ipsa, in cuius prooemio Orator X ponit quibus causis commotus Serili fluam Voluerit. Orationem habeat p. 2 laci Tu το 0 cilluuToc icta Oυδε apphcui pη λεΥεi θVdpi εVValvi ai Πε0TO LUM . . . Tu με hil 'c ΠολOTiuc VTa60 κε ic0tu'. Gregorium illis semporibus aegrotum fuisse etiam melius apparete epistulia quam ad consobindum Basilii fratrem rogorium misit Migno pist. 6 'lu' Tua με Πλη T v λλ tu airobro viri prma diu b seu Ti rounpta εχεi TO CLUMITO C
addit qua prohibitus sit, quominus oratione Basilium iam
Phliarchias quoque breviter hanc narrationem perstringit moraL 449 F, neqtie Ver aueto Gregorii haberi potest. Basilii vita es Socrat. Η. E. 4, 26 Sozomen. 6, 15 - 1 T. 21; Theodoret. 4, 19, 30 Rusin. Η. E. 2 9 Hieronym de vir ill 116: Phot. Od. 137. 138, 141 - 144 191 - auch, Real-Encyclop. 3. Aun. 1897 H 36; Ohringor, Die alte iret, T. Teii das ierie Jahr-liunderi die rei appadogier . Aust. 1875, g. 9.
38쪽
atque potentiae opprim0ndae causa se contulerat i), et ubi post illius mortem usque ad autumnum anni Si manserat. Quibus x urbis iam Gregorii Scholiasta an Onymus Oncluserat Gregorium rationem OStram, OStquam ConStan
tinopoli discessit, coniecisse Migne . Gr. 36, 9 not. 38ὶ:
'εOiκε OV rupOVTa λ6TO μεT T κατελθεi orro sic K vcTαυ- TiVOUΠολε c Kbεb κεVai' neque aliter viri docti nostratus iudicaverunt. Ergo rati post autumnum anni 381 edita est. Ad accuratiores autem tempori termino perVeniemUS, Si consideraverimus, qualem Greg0riu in Apollinarium eiusque Oetrinam Se praebuerit. Atque prinium quidem Constat
Gregorium non ante annunt 3 Si de Apollinarii doctrina edoctum eSSe, idque mea Sententia sub insem anni Sisin. rasohs enim argumenti probavit Gregorium anno demum 382 priore opistola ad Cluilonium data fortiter contra Apollinarium pugnavisse, id quod usque ad illud tempus nondum fecerat δ);
Omnes viri docti qui de Gregori egerunt. OnSentiunt eum anno demum 379 Constantinopolim pervenisse. Idem Drusehe nuper repelivit Theolog Studio v. Kritthen vol. 65, 1892J g. 479): Bis gum Jahre 379 geno e dieser heilige Rulle, nur e an und annwithren de Bedruchun der iuch unter Valens ornen Freundenbrie icti Rat Tros undauspruch spendend. Hier in Seleucia ares. O lin die achrichi on dem ode seinos Basiletos 1. Jan. 379)ereille'. Quod legitur etiam pus Ulim annum l. c. g. 10έ), B Ohringerum l. c. g. 207), en Oitium l. c. g. 382J. Quamquam certum terminum non praebet ille montius i. c. IX PTH). cum dicit Gregorium iam ante diem XX. Aprilis anni 379 Constantinopoli suisse, tamen potest demonstrari Gregorii ipsius verbis eum iam ante 379
quare veri est dissimillimum Gregorium, Si e tempore quo orationem Onfeeit rescivisset Apollinarii doctrinam plane
ab OrthodoXOrum abhorrere, tu mentionem mi SSurum
fuiSSe, eum necessario Ompertum haberet, quanti Basilius Apollinarium aestimasset i). Ergo Gregorius si post annum 382 rationem edidisset, debuit certo Xp0nere, quid Basilius de Apollinari Senserit, ut eum, Si re postularent, defenderet quod non fecit. Hic si quis dixerit dolensiones a genere rationeque laudationum alienas esse, Nagia genus ipse in hae nostra oratione Basilium in simili 0 010ndit. POStquam enim Xposuit quam doctrinam Basilius d Spiritu
ep. 93. Orator enim cum dicit se Basili ima purgare nolle, disserto eum defendit. Et mea quidem sententia oratori Oloco ep. 68-69ὶ ubi demonstratur, quo animo Basilius in singulas doctrinas ab Orthodoxis abhorrentes fuerit, Apollinarius quoque commemorandu erat. Quod quoniam non fecit. Conchido rationem ante annum 382 ditam osse sedita est igitur inter autumnum anni Si et annum S 2. Sed di his artioribus finibus tempus rationis eircumscribere nobis licet, si ponimus, id quod mihi probatur, laudationi, quam nune tenemus, orationem publice habitam dietamque subesse. Cum enim, ut supra vidimus, Basilius Kal. Ian. mortuus Sit Sitatumque fuerit memoriam mortuorum diebus anniversarii celebrare, rationem Kal. Ian. R. 381 habitam esse contendo Gregorius igitur. OStquam Utumno a. Si Constantinopoli domum aeversus aliquamdiu
39쪽
Xaverin urth, De Gregorii agi angeni rationibu sunebribus.
in patria remansit. Kal. Ian. Caesarean prose eiu Orationem in pristina sed Basilii dixit. Obvertenti vero Gregorii in Kal. Ian. a. 382 iam plane Ap0llinarii doctrina instructum fuisse eum sub finem anni Superiori in patriam reverSus eam OViSSet, parata Si responsio Gregorius ipso dicit in pistula quadam ad Olympium ep. ii II igne data se initi eum clementia Apollinaristas ad fid0m orthod0Xam pertrahere Studuisse unde patet, Cur il llae ratione. suae Statim post pereoptam Apollinarii do e trinam es)mposita Si in re leniter et aut tractanda verbis
Ergo oratio alendis an uariis anni l 12 habita
et initio eiusdem anni editu St. 2. Argumentum rati imiS. Exordium: Quanti suam difficillimum Sit eum laudare, cuius virtute a nullo Oratore apte digneque celebrari p0ssint, tamen Se ausum Sse lae ratione eiu mortui me mitriam recolere qui ipse aeuitate dicendi praeditus luseritii orationem ea tuoque de ait Sa habenda ni Sse quod mortuo debeatur χ9εOc Kα dic iociOυμε VOV)'). Auditorum Vero pars oratione delectetur, pars adhortationibus stimuletur, ut easdem virtute consei sui studeant δὶ ep. l. Quibus au Sis Omniti tum Se hane rationem aliendam Suse episse utiliae Certamen inissectun iis oratoribus, qui ante se BaSilium uitiationibus X- OrnaVerint 3 . Sive publice Sive privatim. Ignoscant autem t
mortuus et auditores, quod Serila S, quam templa postulaverit hoc offici iungatur. Et exponit orator auSa illas, quas modo p. 59 disserui. Sed priusquam ad laudem pSamine cedat Dei gratiam sibi implorandam sS dicit ne oratione gloriam defuncti
rlλia κ' c κTivo o arpoc υTu βλεΠOVTεc'δ ep. i. Laudatio Tεvoc Summa arte hune Oetro Gregoriu tractat quasi praeteriens enim dicit: si Basiliu genere SU0 Horiatus esset, magnum her0um catalogum Sibi proferendum fui SSe eum parentes et patris et matrissimam a gloriam a Ximi Sque honoribus floruiss0nt omnibusque illis fabularum heroibus ut el0pi vel eor0pi praestitiss0nt. Sed Basilium postulare ut nobilitatem non Horia maiorum sed virtutibus moribusque Singulorum hominum, qui laudentur metiamur. Quare pavea tantum de maioribus atque parentibus locutum ad Basilii ipsius laudem se transiturum SSe ep. 43.
Se luitur laus maiorum laudem Ucεβεluc omnium Communem fuisse maiore Ter non ea de auSa se laudaviSSe ut
laudem Basilii augeret. Sed ut demonstraret qualia Virtutis X- empla parente ei praebui SSent et quantopere eo SuperaViSSet. Neque nimiasilium in gloria maiorum aequievisse. Sed SutS
ploret ut sibi subveniat. X aequalium laudationibus afferam quod Nyssenus dicit Orat. II in XL martyr. Migne 4 , PT C): cuoi ε
tionemque in Basilium. Atque lacet Libanius in Iuliani opitaphioa 4:
co picTo b Uvasaiu'. s. Aristid. XXXI 4 K. - Ceterum de imprecatio ad antiqua e Xempla redire Videtur, quae tamen altu orationis generis sunt et initium DemoSth de Cor.)
40쪽
virtutibus a factis eos superare summopere Studui SSe ep. 5 8ὶ λὶ Deinde parente tam coniunet laudat ep. 93 quam SeorSim patrem priorem, alteram matrem ep. 10 . Et quoniana primitias laudis clarapxa Thou rraiv v parentibus impertiverit secundum legem divinam. tuae iubeat parentibus Omnem
honorem deberi se Basilii ipsius laudem, quamvis difficile
sit praedi eaturum SSe. Torro κ6λλου traetandum non esse putat orator, non
quod BaSilius ut eher non fuerit, sed quia ea Sola laudare Sibi propoSuerit quae a fine orationi aliena non sint. Et sequitur transitione faeta nulla
Non solum libros sacros Oetri namque celesiae eum ph ne didicisse et percepisse, Sed etiam Studii antiquorum Graecorum eum imbutum fuiSse quae non modo non Oeeant, sed etiam utilia Sint, si iis recte utatur. lui ea didicerit ep. 11 Ae primum fluidem a patre inStitutum eum non ut Graeco antiquos venationi vel e luitatui se dedisse aut in antro quodam Thessalico medullis leonum et cervorum altum et educatum δὶ, Sed ei sentia et Virtutibus imbutum esse ep. 12ὶ deinde magistros Xterno eundem erudiviSSe, et Caesaream primum euius urbis Seientiam praedi eat orator,
deind0 vgantium, denique Athenas petivisSe; tua in urbeso Gr0gorium cum illo Basilio amicitiam iunxisse. - Atque
notatu digniSSima Sunt ea quae Sequuntur perSpieitur enim, quantopere illis temporibus Oratores praecepta rhetorum TegulaSque, qua Omne auditore eX Su noverant, equi debuerint. Nam Gregorius Torro Iraibευcε c OpiOSiUS, Unmus licebat, tractaturus et in illo alias res, quam quae X Quae sententia iam apii Isocratem invenitur de bigis grab):
et Panegyricum in MeSSallam vers. 28 Seqq. Cum defendit orator studia paganorum defendit etiam Basilii libellum irpo του Vcouc arta iv c 'EλληViκῖ φελoivTO AEOT V. R Cf. Nicolaum apud Spengel rh. gr. III 81, 8.