장음표시 사용
11쪽
et alterum illum codaeem ab septimo fibri Leesimi quarti capite usque ad tricesimi librisinem Livianam orationem comprehendentem non modo non parvi habendum sed etiam in optimorum de dis tertiae librorum numero reserendum esse nam quod in prima eius libri
parte multa menda deprehendi possunt, hoc inde factum videtur, quod librarius littor
rum antiquarum haud ita peritus, cum rationem uno ac continuo tenore scriptam pervi socere atque expedire nequiret, nec ea quae comiungenda erant, Semper apte coniunxit, nec quae Separanda erant, scite visit quo Iomitis tamen in scribendo progressus est, eo
minore inscitia rem ille suam iactitavit, ut in is
posterioribus eius libri partibus nihil admodum
desiderari possit, nisi persectum omnibusque numeris absolutum librum habere velis, cuius generis vel nulli ex illis antiquis temporibus sunt vel perpauci nec tamen ab eodem totum 20 librum descriptum ess librario, non tam Luersum illud litteras ipsas pingendi genus, quod
in una plagula extrema priore multo elegantius invenitur, nobis probat, suam quod in illo postremo libro pronomen is non addita lit 25lerara spectatur, quam praescribere illis vocibus atque etiam quae eiusdem generis esse videbantur, alter ille librarius ita assueverat, ut um in undelficesimo tum in tricesimo libro nam in prioribus libris hoc mendum Mnon ita reperitur, qua re vel de tertio γω
12쪽
dam huius odiei librario suspicari liceat nulla paene loco incore tum illud pronomen praetermitteret Ac primum quidem dissiciliores eos locos, qui s Puteanes et Medice codicum oratio ab reliquis bris discrepat cum hoc Bambedigena conserebam, nec parvo assiciebar gaudio, cum plerumque et in mendis et in virtutibus hunc ita eum illis duobus congruere viderem, i ut sicubi discrepantia quaedam reperire u Bambergensis aut propius ab Meaneo abesset
quam a Mediceo, aut ubi in neutro eorum V rum nosset, non numquam hic unus rati
nem Livianam praestaret integerrimam. hoci enim vel ex eo veri εimile sebat, quod cum Ba - berge is ex praestantissimo libro descriptus
videretur, eius librarius ubicumque peccabat incuria quadam atque imprudentia erraverat, non consulto nec ut sua ratione Scriptorem emem,s daret, si exceperis illud in pronominibus scrubendis mendum paucaque alia quae non tam unius librarii quam aetatis vitia sunt quo cognito ad tricesimum librum, in cuius capite vicesimo sexto ediceua, tricesimo Puteaneus s desinunt, maiore quodam studio incubui, nec
quidquam repperi, quo id quod in prioribus
sex libris mihi perspexisse videbar, infirmare, tur . um i tu in hoc Bambergens codico librum tricesimum Livianum usque ad sinema absolutium viderem nec pauca in hoc ipso libro me iam dudum magnopere ostendissent,
13쪽
quamvis de eis rebus nec a Gmnovi nec a Drahenborchi quidquam annotatum explieatumve invenissem non inutile sere arbitrabar, si illo liber de gravissimis rebus a Livi scriptus ad huius potissimum Bambergensis dicis fidem emendatus separatim a me in pu . 'blicum ederetur. Verum tamen eum singulos locos diligentius perscrutari coepissem, permagnum eorum numerum inveniebam, ubi quae ex Puteaneo et 10 Medice a Io. Frid. Gronovio exscripta erant, in Bambergens plerumque ita reperiebantur, ut alia cum illis prorsus consentirent, alia Hiscreparent in quo necesse erat alterutrum s Ctum es8e, ut aut Bambergensis codicis libra 15rius eisdem locis vera cum salsis confudisset, utrumnovius in describendis optimis libris parum diligenter versatus esset idque auterum primo veri simile videhatur cum in Bambergens ea omnia, de quibus dubitandum 20 erat, accurati8Sime congruerent, sed quae nihil ad rem viderentur pertinere, apud Gmu vium ita reperirentur, quem ad modum vulgoedi solerent, longe aliter non numquam in
Bambergens libro: deinde res ipsa id quod us
auspicatus eram ita esse docuit neque vero hoc unum de Liviana ratione me incertum
iaciebat, sed quod multis aliis liscis id quod in
Bambergens legebam, aut scriptum non videbatur nisi in minoris auctoritatis libris, cum ni ad hil eius modi nec ex Puteaneo nec ex ediceo
14쪽
allatum esset aut quod talia ne in illis quuiuem reperta esse videbantur, nisi sorte eius
generis, quid in Moguntina aut rebeniana editione apparebat. Cum igitur amplius dubi tandum non videretur, quin alii laci, qui in Bambergens libro secus atque in reliquis i gerentur, ab eis quibus illorum egregiorum librorum copia suerat, prorsus praetermissi ac neglecti essent, alii non integri sed eae a i tum eorum partes, quae ad res dubias spectarent, ex optimis libris exscriptae essent, cumque in uno ambergens acquiescendum non Videretur operam nostram si non irritam atnon satis idoneam perfectamque ore videbai mus, nisi cum Bambergensi ΡM.aneum, quem omnium huius de dis tertiae librorum et a liquissimum et integerrimum esse conStaret,
conferre atque coniungere potuissemuS.
Itaque cum ille liber pretiosissimus in regiam bibliothecalarisina esset, Car. Bened Hasium, virum cum doctrinae copia tum omni humanutatis genere celebratissimum, per litteras adii, ut mihi ex eo tricesimum librum Livianum ea qua in hac re opus esset diligentia deseribens dum curare nec quidquam mihi gratius contingere potuit, quam ut per illum mihi conciliar
tur Ε ΙΓllerus, cui graecorum manu scriptorum
custodia in illa bibliotheca mandata est tanta enim vir doctissimus in opere laboriosissimo
a sollertia tantaque assiduitate versatus est, utve minima quidem ne oculos nee mentem eius
15쪽
fugisse videantur tum demum intelligere mihi Videbar, non modo quanta praestantia hic ILber Bambergensis esset et quae habenda es-Set Vera orati Liviana propriaque scribendi ratio sed quo id peccato fieri potuisset, ut in melioribus etiam libris manu scriptis haud raro oratio ab recto aberraret cum enim illius Puteanei librarius, quamquam alioqui diligentissumus, interdum peccasset inter scribendum aut singesas litteras omittendo an similes alias 10 pro iustis scribendo, deinde vel ipse qui scripserat vel alter qui correctoris munere sungebatur, id quod parum recte scriptum Lderetur, emendaret non numquam accidit ut alia, in quibus nihil prorsus erratum erat, u 15larentur, alia non ita ut debebant emendarentur ex hac demum antiquissimi libri vel Lmilis cuiusdam emendatrice quasi recognitione prosecti sunt et Bambergensis et Mediceus Et
si qui alii libri meliores qui habeantur digni aesunt, quorum Variora menda unde orta essent,
vix ullo loco pro comperis habuissemus, nisi ex tam liquido sonte nobis hauriendum fuisse Sed cum tricesimi libri in illo antiquissimo codice priora tantum undetriginta capita reliqua 25 essent, et tricesimi capitis ratio usque ad verba
consu ereatus eu deinde ex posteriore parte una tantum exstare charta, quae orationem
capitis tricesimi septimi inde a verbis neque domarent alios usque ad sequentis capitis verba auindutiae me artarei complectebatur idem
16쪽
ille vir optimus reliquam huius libri partem
bis altero Parisino eiusdem decadis codice num. 5731. , quiΡuteaneo proximus erat aetate, d seripsit, unde corrupti quidam loci, de quorum emendatione quibusdam hominibus doctis iam
desperandum visum erat, ita in integrum restitui poterant, ut de eorum integritate non amplius dubitandum esset ex hoc genere suerunt tres potissimum loci: primus ex capite tricesimo i quinto, quo loco cum in codicibus manu scriptis vel ad decem vel ad x inveniretur, CariSigonius victores ad duo millia cecidere scrupsit, ut Liviana relati minus abesset a Polybiana atque ita recentiores omnes scribi ius- 16 serunt, quamquam id quod in alat. 3. cuius libri virius I. Gebhardum omnino praeterierat, mistores id mille et C. ceciderunt, ad Verum inveniendum ducere poterat in hoc agitur lubro Parisino idem quod apud Olybium 15,
20 14. . scriptum est, in supremo illo eumma nibale proelio Romanorum ad mille et quimgentos cecidisse id quod verissimum habemdum est, tum quod Livium in his rebus unum Ροlybium secutum esse constat, tum quod inu Bambergens scriptum est victores a x et cecidere, cuius codicis librarium etiam inici
cis litterae, et I numeros explicantes seseli rant alter locus est in capite quadragesimo secundo, ibi adhuc scribebatur de his rebus
17쪽
cum in Bamberg. inter verba remon et mammmm tulerunt laeuna esset, ex aris libri fide restituendum erat neque ipsi mite reus sum tulerunt particulam n-ue enim non modo
apud Quintisianum et Tacitum sed etiam apud
Livium et Ciceronem pro ne .syuidem Criptam reperiri, in libialo qui ad indicenda oulemnia examinis publici in gymnasio Beria nensi Leucophaeo instituendi hoc ipso anno in publicum editus est, multis locis ex utriusque 10 scriptoris libris diatis docuimus. Cons. X. C. apud Livium 23, 18 ,, primis repulsis umharba eum motore robore virorum missu necim e t Mem cohortium suistinui 31.22:,,non modo Sunium verare sed nec extra 15frium Euri i comminere veri mari se mdebant. 5, 33 , pinis quoque ea gentibus haud disio origo est, axime Rhaetiis, quos De ipsa esserarunt ne quid ex antiquo pra ter sonum uriguae nec um incorrumum reti mnarent tertio laco 30 45. etiam inmmb. male scriptum est qua agenos aeris, quo mendo ut a pro i scriberetur, es in odemisso numero exhibendo etiam 1 53 26, 47.
37, 5 in optimis quibusque libris peccatum is est hoc igitur loco in ar. Od. repertum est multibus eae μα CCCC eris diuisit id quod
M. Glareanus pro vero habendum esse acute coniecera verum tamen quamvis ex postrema
totius libri parte hie tertius locus in uno a soris codie integer fuisse videretur, tamen huius
18쪽
ipsius partis tria sere capita postrema, quae in plerisque antiquioribus libris aut deerant
aut valde corrupta erant, ne in Oe quidem Par libro satis emendata reperiebantur sed ex alio ac priora sente hausta videbantur: qua re Bambergensis et Parisinus eum alia Semper prope consentiant, hac parte haud raro
inter se discrepant, quamquam etiam his trubus capitibus Parisinus si cum Gronovianis 1 et Drahenborchianis libris collatus erit, cundum a Bambermisi locum obtinere id bitur. Deinde cum ex Drahe . annotationibus uidissem, in senatoria civitatis Lipsiensis iui bliotheca esse quarti decimi saeculi odicem Livianum, qui cum Palatino primo quam a xime congrueret nec me sugisset, magnam quidem illius ol. i. esse praestantiam, sed eum non ita esse integrum, ut non φάbusdam a locis doctorum bomimam coniecturis atque interpolationibus. immutatus esset: tamen e re mea fore arbitratus, si hunc etiam Lipsiensem librum perscrutari possem, ipsiam prosectus curatorum illius bibliothecae honestissimorumas comitate statim optatum impetras nec me poenitebat huius operae Lipsiensis enim liber, sine dubio ex codice pervetusto exseriptus, saepe eum Meane consentit, ut in utroque et antiqua ratio servata sit et scribendi ra.
asso sed tamen ita, quod quidem ad hoc est rum attinet, ut id quod a vulgari ratione ,
19쪽
horrens in Puteane perram invenitur, in Lipsuens saepius exhibitum sit sic in ut interdum non esseres sed ferre scriptum erat, ab que hoc ferre, quod in Bambergens nusquam vidi, in Lipsiensi saepe Iegitur contra in dem libro litteras consonantes saepissime ita duplicatas reppereris, ut in quarti decim sam culi libris scribi sesebant: bruetii, lictora, comdictio, actinere, 'nacilium, cicilia, em nia, instiaue, malitaris: fallerati, recussan-10 dum M.; quamquam Φ1aedam eius generis etiam in optimis libris reperiebantur, ut Sumremus, sumenex hac ipsa tamen scribendi ratione interdum videbatur verum reperiri OSSe cum
enim in antiquioribus libris ii haud raro incis i contraheretur et in nominibus et in verbis, in Lipsiensi, si quid eius generis in illis scriptum fuerat, semper i positum vidimus Meum ita in Lipsiensi scriptum est, dubitandum sit an in antiquis odicibus una i posita sum ustit de qua re infra videbimus maximi autem momenti erat hic liber quibusdum locis, quibus in antiquioribus codicibus librariorum culpa aliquid peccatum erat, ut si qesd in illis omis . sum esset, in ipsiensi interdum verissimam ρε
Livianam manum servatam nobis videremur
deprehendisse, interdum id quod in illis L.
nus reine scriptum erat, ita emendatum ut in eo acquiesci posse videretur Lipsiensis codex
orationem tricesimi libri priorum capitum XL asi praebet omnem, tum quadragesimi primi rapit
20쪽
lis usque ad verba eo uti L quium Maria ex duabus lassibus, sed haec postrema verba non incorrilia, deinde apitis qui dragesimi secundi a verbis iam imia homimbus usque ad quadragesimi quarti capitis rictum με. Cum his libris Berosinensem quinti mcimi saeculi codicem Livianam tertiam dec dem complectentem principesque Livianorum annalium editiones magno cum tactu contuli.
a ille enim liber ab octo quodam homine ex longe antiquiore codice eo consili descript est, ut si fieri posset, dissiciliores locos omnes, quibus aliquid a prioribus librariis peccatum
esset, pereestigaret atque emendareu et muis rum prosecto quantum et ille et qui Ram nam primam editionem paraverunt, in hac redissicillima atque laboriosissima praestiterunt eum enim in antiquissimis libris Livianis e multi loci inveniatentur, qui ita ut Arebantur,
a sanum iustumque sensum praebere non id rentur, quod subinde verba quaedam in eisi ingenter praetermissa Asent librariorum cuiaram recentiorum in ' potissimum versari necesse erat, ut inprimis hi loci in integrum a stituerentur; et eum integriores libri, ex quia Ma vera Liviana manus cognosci potuisset, nulli repefirentur, ut coniiciendo, quid quoque
loco cum reliqua oratione aptissime cohaerere videretur, neglecti eius generis loci sanarem