De Junio Gracchano commentatio

101쪽

vare oetilingi erat, similes iterarum Ianspositiones inerre, ut suae derivationi fidem saceret. Quod quum supersederit, nos quae desiderat, proseremus. Et primum, quod ab aperiendo ductuinalectivum anquirit eum fuga literae , in promtu est apricus v. oederi rin. T. V. p. 17 Deinde terminationem ius verbis ameeti posse

102쪽

doeet cubile, sedile. es. Dueniseri oribillig. p. 48. Aprilis der rostiter de Erde de de Iah- res. Neque enim opus est, ut eum Husokio p. AN. a. m. haec ternititutio a verbo ire repetatur. Idem quae de forma quintilis, Sextilis habet, sateor me non intelligere. In horurn meIIsium nominibus sermandis videtur Aprili, terminatio MLquam vim habuisse, neque profecto alia eligenda suerit, si ceteris numeralibus distinguere volebant Romani. Denique non video cur potius e Gallia antiqua Groissendus arcessat nomen, quod Latinam linguam redolet habent enim, ut Varronianis e M loquar, nonnulla nomina in utraque linguais dicis, ut arbores quae in confinio natae in utroqueam serpunt. Dociae Grotelandi disputation addatur sententia Gompii Beeani in Croniis, Aprilem a Cymbrico perii et per syncopen pri derivantis, quod inter eos menses, qui tellurem recludunt, sit excellentissimus es Rosin Anti Rom. p. 264.

'censorinus dera n e m. p. Is M. Linos. Annum vertentem Romae Licinius quidem Maeo, et postea Fenestella, stam ab initio duodecim mensiui fuisse scripsemini. sed magis

Junio Grauehano, et Fulvio et Varroni, et Su

103쪽

tonio aliisque redendunt, qui decem menalum putaveruiit illisse ui tunc Albanis erat, unde orti uiani. Annus vertens qui sit docet ipse Censorinus e. Is p. 140 . Annus oriens est natimi, dum sol pereurrens duodecim signa, eodem, unde pr

sectus esti redii annoti Lindenbron Aliter annum vertentem intelligit maerobius Sat. I, 14. p. 277. in somn. Scip. c. 11. p. 174. deIerusT. . p. 17 21 vertit: in Sonnenjah - is Monaten. De Licinio Macro I. rause. 234. g. Ad Junii vero et ceterorum sententiam stabilien dam accedunt Ovidius Fast. I, 27 sq. III. 119. sq. merob Sat. 1, 12 p. 26 sq. Solin. e. 3. mil. III 16 Plut v Num. 18. ia d. de mens. p. v. 18. 22. Ceterem eum numeriim ab Albanis venisse majorem prae se fert speciem, quam quas vidius commemoravit eausas, neque Obstat, quod idem ast III, 87. Albanis Martium mensem tertium suisse dicit, quum censorinus reserat, ut tunc Albanis erat, unde verisiniale sit, annum 'M-banorum easdem vices atque Romanum subiisse. quod videor mihi colligere posse ex verbis Macrobii S. I. U. ,,Numae ordinationem finitimi mox secuti totidem diebus, totidemque mensibus, ut Pompili pla mii, annum mini omputare com

104쪽

censorinus de d. n. e. m. p. is L. Postea sive a Numa, ut ait Fulvius, iue, ut Iunius, a Tarquinio duodecim acti sunt menses et dies CCCL.V. quam is Luna duodecim suis mensibus CCCLIIII dies videatur explere. Idem demum testatur Livius 1, 19. Ovid. Fast L, 43. III. 15L Aurel. Victori . 3. 2. Macrob. I, 13. p. 272. Plut v Num c. 18. 3d demens. p. 18. 22. et Gotuing. p. 179. m. Seli

ber, legi nain Censorinus dies Aenderuntdem Tarquinius ei, line Z esse dem Priscus dennda Misaeli Macrobius de Servius Tullius ala den heber der insinaltun ansali, mussis sicli das Montis seius alis ais die Ausglelchoidessetibe mi de Sonne sed hi oder egimbi haben, das die Romer exst ei rein montine haven, eho sie in gebundenes intesten, Wenu man m. der annismen dare, das die omisineti SehrisDstella die Notiren die si vo de selibem vidi rechnungi es Res geben, nacti richiden astronomisine Principiet aligeWοgen haben Nie-huhr. . l. p. 300. Recte Rubino p. 319. a. obsovavit unum unium hoc institutum Tarquinio

105쪽

iribuere, sed quum id non recte laetum iudicet, utinam argumenta protulisset. Vix enim a ne vix quidem, ut nune se habet res, eam quaestionem

mero. Sat L. ia. p. 275 M. eum Iunius Servium Tullium regem primum snte ealasse eommemorat. Praecedunt haee: quando autem primo late ealatum sit varie refertur, et Macer quidem Lisl-nius ejus re originem Romulo assimat. Antias libro secundo Numam Pompilium sacrorum ausa id invenisse contendit. Iunius Servi - - comm morat, a quo et nundinas institutas Varroni plaeet. Tuditanus reseri libro tertio Maostratuum Decemviros, qui de m tabulis duas addiderunt, de inte Calando populum rogasse. Cassius eosdem scribit auctorem utrius autem id egisse Manium eo sulem diei ab urbe condita anno quingentesimo sexagesimo seeundo, inito mox besIo Aetolico. Sed hunc arguit Varro scribendo antiquissimam egem fuisse inelsam in olumna aerea a L. Pinario et Furio consulibus, ut mentio intercalaris adscribl-tur. Haec de inis andi principis salis relata sint. ef. Ideler T. 24. 43 sq. Hus ce SerV. P.

106쪽

- 45 -- si de laciniis p. 624. 10. Plass. Ilist. Abhandu liber d. Ver elimelag. d. tushisehen, d. Mni. v. e. helthi Ialendere in immem annal. IMB. p. 1164. oeuling. p. 14. Varro utrum Iunio adstipulatus sit, ne ne non liquet; sed ad sententiam ejus pertinent, quae habet Maerobius Sat. I, 16 p. 290.

varro de L L. l. s. f. p. 274.

IIo ipsum Inlicium scriptum D inveni in M. Juniit commentariis, quod tamen', ibi idem est quod illicite illexit quae uni E et si eum G magnam habent' communitatem. 1 Sciore in mars : uidam et Cod ex E umseriptumi. Enlegium ineste Cia milus ad Columnam Rostrat p. 20. - inlicitum pr. m. IIavn. - Ort. In licium Messium scriptum 2 inveni uncii eod. Par. 3 et tamen cod. B. Edit princ. vet. his idem Verimn. Sesopp. - Hudem Florent. avn. Cod. B. Ed princ vetust Rhol Ven. I. II. Ald Bas Paris Goph. Vulgat. item Uaeconitis ovi laud. -- cum ibi cod. Par. b. b illicite iurant Florent. Editi princ vetusti Mol ven. l. ii. Ald Bas Paris Gryph. Vulgat. - inlicite inlexit avn. eod. Par. a. inlinit et inlexit Cod B Mirit et ib

107쪽

clareonius. - sit, iueritque i eum s et e eum sinos num habet Q uatem Turnebus. - cossi Par a quod reponendii in si quae cuni cum G Florent. Eil. trilic vetust. bol. Veneti I. I. Ald. M. Par. Gryph. Vulg. - qua eum C et G Cod. B. - quia eum , et C. eum, quidas apud Augustinum, item

sis ille quidam est iacconius, qui Iovi cu ita haec laudavi verba haud dubie ere. 7ὶ habeant cod. n. habebat cod. Par. b. Ivelleri P.

IIo ipsunt inlegium inlexit b scriptum in veni in M. Junii commentariis, quod tamen ibi idem est quod inlicium inlexit quod ei Deum .

et C cum G magnam liabent communitatem. I inlesumi intrarat cori scripsi, posterius verbum addens propter sequentia. inlicium codd. elimium vet. cod. apud ei pium in mam. ibi idem a. ut videtur sicut Vertranius ibidem codd. - inlicium cori inlicito Glla illisit Fb ut saepius uiritimi pro inneium acria, ptum liabeii lii dii illicit et Veriran. - quod et cori qua E

codd. ortum id e figlis verborum quod et es Praelati p. XXul a id cum ciaeconio apud Augustinum orn. codd. nisi quod eum legitur in a.

Paulus Diae P. 114 ,,Illictim dicitur eum populus ad concionem elicitur id est voratur. Unde et collietae tegulae, per quas aqua in vas defluere potest. et p. 115 ,,Inlicium vocare antiqui die bant ad concionem voeare an timue eri .

108쪽

Gellius noei ait i. iv c 8 ed. Lion. T. 2. p. 287. Praesecim urbi Latinarum causa relictiunaetiatum habere posse Junius , negat quoniam

ne senator quidem sit; neque jus liabeat senten- tiae dieendae, quum ex ea aetate praefectus fiat, quae non sit senatoria Marcus autem Varro in quarto epistoliearum quaestionum, et trius C piis in conjectaneorum ducentesimo quinquagesimo nono, diis esse praesecto senatus habendi dicunt: deque ea re assensum esse Capitonem Tuberoni eontra sententiam Junii refert, nam et tribunis, inquit, plebis senatus habendi jus erat, luanquam senatores non essent, ante Auitium plebiscitum.

I Iunius. Ita Carr ex vett. libb. Εmend. I, 9. quibus accedit Gueis Edd. vett. Mutius et post viii. D, namque et vulg. -- et cod. Tom. - et Edd. veit dederunt: namque eLAniiquam lectionem Mutius, Mutii probare videtur uetuinous p. 346. a. st Nobis in incerto rem relinquere placet. f. DraveIthoreh. de ies urbi d. opp. p. 23. Creuaeri p. 148. Ne plebiscito Atinio v. lenete Fragm. Iegis Servilio

109쪽

- ου p. - , . oeulis i. p. apus quem tamen mendose videtur exaratus a. 425, quili locus Pighi adscriptus lil. p. m. illud in a. Quo ponat Tempus autem lituus plebiscit plane non Oiistat, atque id lauium ausim assimare, Iunii aetate non. duni latuiti fuisse. De aetate senatoria Rosin.

p. 490. Hossa de sen Rom. T. L p. 23 sq.

Festus ed. Muell. p. 246.

Publica pondeo ad legitimam normam exacta suisse, ex ea causa Iunius in colligi-t, quod duo Silli' P. et II. Trib pleb rogarint liis verbis , Ex ponderibus publicis, quibus hae tempestate populus Oetier qui ' solet, uti coaequetur sedulum, ut hi ' quadra ta vini octoginta pondo siet congius vini decemP. is D sex sextari consus siet in '): duo de quinquaginta sextari quadranta siet vini sextarius aequus aeque cum librario siet: sex equinque librae in medio sient si quis magistratus ad versus lia d. m. pondera, mediosque' vasaque publica modiea, minora, majorave sinit, ussit vere fieri, dolumve adduit, quod ' ea fiant, cum quis volet magistratiis multaretur dum

110쪽

minore patri familias laxat, liceto sive viis in ' sacrum judieare voluerit, liceto. i Silii 2 qui dele. 3 uti. 4 decem p. l. e. pomoo siet. 5 vini. 6 sexdecimque librari. 7 modio. )inodios. 9 jussitum 10 quo la multare in paril. a imSuppl. Annot. p. 393. Urs ita:

Publica pondera quibus populus Rom. Mi solet, ex ea ausa Iunius in . . . . dicta sic ait quod duo illi P. et M.

Haec ex Junii Graechani de potestatibus libris fluxisse existimarunt Bertrand de durisperitis l. II. l. p. 166. et Brissonius de semi. . l. p. 23. quibus dubitanter accessit immerii. h. I. T. l. p. 305. a. m. Cui conjecturae profecto nihil est, quod adversetur, neque tamen ea quidquam habet, quo se ineatur. Nam Silianae rogationis tempus quum ne oeel inius quidem, Nus id, vim iniererat, ausus sit consuluere, nulla doduni probabilis sententia ferri poterit, erius ut videtur libri nomen ignis invidus dele ai. v. Boco. metrol. Unters. p. 17. 206. quo loco . d. cie roniano aevo multo superiorem rogationem Mameenset quo argumento nisus a oldus mon. leg. d. pangenbg. p. XCVI. eandem eonfide ter ad a. u. 510. referat, me praeterit. Apud Festum vero nemo alio Iunius deprehenditur, ut ambiguam et ancipitem rem pronuneiare erear es. Vinalpand in Ex hiel tom. 3 pari. 2. lib. s. e.