De Junio Gracchano commentatio

71쪽

leo fuisse Series autem sententiarum, et interduin ipsa adeo verba, quae Lydus expressit, nacongruunt eum leus Ulpiant in Digesus servatis, ut inire quis nimiretur, si eadem, aliunde petita tantam similitudinis speciem servassent. Simul animadvertendum est, Lydi notitiam de quaestoribus ex Ulplano haustam oei illius Digestoriunfines non excedere, quod quidem eas laetum esse possit, sed idoneam habet causam, si nostram sententiam probas. Lydus autem si erravit, habet excusationem inde, quod in illo Digestorum titulo Ulpianus aliorem sententiis suas interposuit alternatim. Neque opus est, ut propter exiremas. 24 verba, quod ense Schraderus v. krit. raseliri f. Reeliis . 1820. N. l. sese. 2. p. 48. 3, ipsum Ulpian libram de mei quaestoris egerit, quia haec considenter et jure pronuntiare potuit τε aeeuratiore ullus operis nouita destitutus. r. virlinen Brueliside re p. 57 sq. Civilistisino Amtiandigen. . l. p. MI me ne in mus Rheii Jur. 1- p. in s. ebullas, Lellam. t. instit Geso. d. mem Privr. l. p. 94. Temporum ratio nobis saltem non obstat Lydus enim de .gistratibiis li-airos inde a a. p. h. 55 scribere instituit, Pan-deetae vero Iustinianeae a. Miublici duris si

ctae sunt.

Sed ubi ad res Medimus a sinio traditas, valde impeditis quaestionibus implietimur. Primum

72쪽

- II autem de quonam genere quaestoreum dixerit, ex ipsius verbis non liquet neque est aliunde faelle ingestu. Nam ex illis Ulpiant: Et a genere qua rendi quaestores initio dictos, et Iunius et Treb uos, et Fenestella scribunt quae etymologicam

Gracchani doetrinam sapiunt, nilulo simus certiores.

ploso de his mi Rubino p. 315 sq. cujus sag

citatem et oetrinam dum admiror, non ab omni parie sententiam probo. Secundum opumos auctores constare ait, quaestores antiquissimo tempore indagandorum riminum munus habuisse. Cujus

rei testimonio in ann. t. adllibitis Ulpiant verbis et Zonarae VII, 13. addit ceterum onaram

Marissimum testem esse, unum tantum senu misenuorum quaesiorum me, ut per aliquod tempus duplici munere sungerentur, et eris inum conquirendomini et administrandi aerarii, undem de ius ita a Male diuere, ut per se e dignus sit, sed aliunde quoque diei clus confirmari. me . ter Tacitum Anu. XL 2 L , Varronem de l. I. R14. p. 24. g. m. utramque munus ab iisdem ad ministratum diuerer 'in toro a quaerendo, qui onquirerent pecunias publieas et maleficia; aliter loqui, si eodem vocabulo duas res munetas significet f. e. o. g. 87. s. v. Iegail. Pra term ius non solum Ulpianum l. e. onsentire, sed etiam, ut illud initio probaverit, tres ab eo laudatos aint iplares. Ad eandem sententiam dueere

73쪽

narrationen apud Liviiiiii IV, 3, ubi verba dupli ndo quaestorum numero signisseent, usque ad a. 334 omnino nos tantum quaestorea fuisse. Mitio alia. Non possum tamen mente assequi. quomodo Ulpianus, adhibitus modo testis unius dudueandi curae antiquissimis quaestoribus mandatae, simul probet, eosdem per aliquod tempus et eriaminibus et pecuniis publicis eonquirendis vaeasse. Imo unius, qui Romulo Numaeque binos quaestores tribuit, si hos initio a genere quaerendi dictos scribit, ad reges illos neeesse est haec temporis

nota reseratur. Expendenda est hoc loco Rubinonis sententia,

quam attigimus pari. I. p. m. Graecitani de quam storibus dicta egenti ultro eo eeturam suboriri ait p. sq. provoeatam verbis de industria positis ab Ulpiano servatis. Die Aus iesce quos ipsi non sua voee, sed populi inragiis erearent, xeige moli deuilleli die opposition ent eder g gen ne heresehende minunc ex Versiairung Melae m. Sequuntur ea, quae nos p. 33 exhibuimus. Pergit desine: Ad id a emisse, quod propius fuerit. Senatum post Tiberii et an facinora, eaedes usurpasse jus in turbis usque remanens, quaestionibus sine populi susso in silinus, quibus Iuni annes quavis erudelitate anteerentur, quas ipse aegre effugeriti quamobremnuere, ejus rei reprehensionem agnoseere in dieto,

74쪽

- 13 quo ipsi reges, et ab initio quidem eluitatis, min-

quam soli quaestores crearint, sed adllibitis semper populi suffragiis. in tantum formam et vim illius notitiae explieandam esse, neque eam fietam censendam, quod sine certo argumento nunquam sumendum sit, neque opus Me ut nunc sumatur. lagenisse profecto haec, sed audaeter d. vii Deli Primum, quo tempore seripta sint, quae Ulpianus refert, ignoramus, deinde ne genuina quidem Junii verba tenemus, et sertasse Ulpiani adeo dies Pandectarem compositores, in brevius eontrahendo, immutarunt, ut summa sautione opus sit in sententia serenda de animo, quo unius illa scripserit. v. Dirrieno emeris en uber Justinians Compilation in l. c. p. 192 sq. D nique nondum constat, de quo genere quaestorum Iunius dixerit. Iam vero, quomodo verbis quos ipsi sua voce non populi suffragiis rearent, ii esse Potest id, quod vult Ruhino 3 quae verba alii aliter inim pretati sunt. Husciatus Serv. Tuli. p. 400. a. 10. vertit et , elehe si selber Winiten,

desie nielit duret euene Prociam Μ, solidem indem si das Vol uber die von linen GeWahiten summe nessen f. p. 99, a. iebubrius verissime T. I. p. 550: Wali des oth das latder cursen, Me den, nigen, meidete unius Graeelianus a Maelitich. Neque hoc Rubinonis sententiae favet. Non facile enim Romanus, vel

75쪽

- 4 modie doetus, Junii verba tegendo, populi suns agi a Ionisis et Numa aliter atque de comitiis

curiatis a eperit, neque sui temporis tributis minis quaestores sebant, comparationem inierit,

nisi sumas, in uriatis omitiis praeter patrieti, plebem iusse qua de re ambigere rid tu ipse Rubin v. p. 330. Meu glus, qui odolavi verba mutanda censuerit dirimus supra, et videtur is rapiam locum praeie l. e. v. obbe em --h. . l. p. XXXV. DI mihi ista

non aliud signineant, vis reges remulis per svs-hagia populi quaestoribus praefuisse, qua potestate Livius eremini meem de magistratibus angulis frequentati v Fabri a Llv. XXI, 15, α Deinde eot ealionem et miseri, revin inde repeto, quod amminuus illud his definiendum erat. Denique non rediderim ipsos Rommios ea Me aecepturos Mase, ut Mevit Rubino, sed eam sententiam, si voluisset unius exprimere, non occulte, ut mine iit, sed multo peruus sinoe loeutuom. Manet igitur dimi repantia inier Iunium et acitum, qua verba Rubino praeeunte mola de eum. Gram thes. . . p. m. optime narravit. Non dure tamen idem p. 324. a. i. Iunium logem nimiam de quaestoribus latam ab ipsis regiabus ignorasse aut neglexisse a M. Imo saltem non magis rediderim atque oratorie exaggerata

esse Cieeronis verba de lege agri L 10, 26 ol

76쪽

auditum uti curiata lege magistratus detur, qui nullis inmitiis ante sit datus es Rubino p. 392. a. HGIIura ae necti. Ineertoae. II.

Plin. H. N. XXXlli. . . l. s. d. Sillig. T. V. p. Id sq.

Equitum quidem etiam nomen ipsum saepe variatum est, in his quoque qui ad equiti tum te tiebantur. Celeres sub Romulo regibusque appel- Iati sunt, deinde nummines, postea rossuli, eum oppidum in Tuscis citra VoIsinios passuum X,

sine ullo peditum adjumento epissent ejus vo Buli; idque duravit ultra c. draectum. Junius certe qui ab amicitia ejus Graeelianus appellatus est, seriptum reliquit bis verbii , quod ad eque-atrem ordinem attinet, antea trossulos voeabant, nune Equites vo rant ideoque quia non intellisunt trossulos nomen quid valeat, multos pudet eo m ne appellari, et eausam quae supra iudieata est exponit invitos que etiamnum tamen trossulos

vocari. q. m. Quin etiam equitum nomen ipsum M. r. qui tum quidem etiam si L Tolet. V s. I viit --κ d. Menap. Mad. Emendarit Pinthuius. ma id ad aequitatem trahebant, Tolet. - flexumentes, Ultini. Res.

77쪽

I. IM. - attinet, codd. Geleni ideo quia non α- ωα ideoque quia et trossutio, et malech. - ---ne istia um tamen, haec denuo inservi e Bain-herg. p. sanum libet Plin. II. p. s. et edd. Vett., quum Harduinus ea cum Tolet chim. Voss. omisisset, in quibus

modo legitur mulios pudet trossulos oeam Pariter aberant a Menap. Gud Maa. qui tamen multos pudet

habenti vocari ait, et Dalech.

Codicis s. Bambergensis C. Plinii Secundi N. H. Libroso postremos continentis varietas lectionis integra. Conseripsit et brevi adnotationet irrexit Ludoviciis anus. p. illigi T. V. p. 367 sq.

in iis quoquo uti ab equitatu trahebant auni appellai deinde sexunt citra volainios p. viii IIIJ- deosque quia, multosque pudet eo nomine μpelluri et uisum quae supra indicta est exponit οι-- qua etiamn-m tamen' trusulas vocari. I Mon n etiam quatio nomen ipsum saepe οπιέ-- est in his quoque qui ad equitatuin trahebantur. De codicis Bamb. lectione qui id nomen ab eqH- triti trahebant, omnem dubitationem tollunt haecce: h. lib. I. s. 7.ὶ quod antea militares equi nomen dederant, hoc nunc pecuniae judices tribuunt. De dicendi formula mem trahere f. tu, Ib. s. 29. S. M. Nomis Caesaris

78쪽

liberto eum in trahentis, et XXXVn. 8. s. ab M litis.

trahere.

2 Non exhibet Harduim lectionem, nisi quod habet poetisret . . . . . rosulas et natosque pudet troiae εο - Haec lectio inde orta est, quod librarius a ver. his eo nomine appellari aberravit ad trossulos voearia an libris ante Harduinum edius idem sere legitur atque in Bamb. Ad explicandum infinitivum voearri, ex antecedento verbo aponit supplendum est ait, id quod in uno codicem legit adscriptum Daleebampius. Lecti Plin. ΙΙ p s. qui trossulomim nomen explicariint, aut Pinnium secuti sunt, et ut e consentiunt Paulum

Diaeonum. v. Trossuli p. 567, Trossuli equites dicti, quod oppidum Tuscorum rogauIum sine opera peditui ceperint, et Seholi iam Persi ad Sat. l. v. M. Trossulum oppidum sui Hetruriae non longe a Volscis. IIo equites Romani sine peditibus expugnaverant Numio quodam duce. Unde equites Romani Trossuli Meti sunt. aut etymologlia eam rationem adhibuerunt. Oppidum illud a Plinio significatum agnoseere sibi visu est Simidus apud Lixium X, 46, 10 in his ,,Inter haec a vilius consul, in Eloria milium primum obpugnare adortus, quadringentos septuaginta ditissimos, pecunia grandi pactos, ut abire inde liceret, diu sit: eteram multitudinem oppidumque ipsum, cepit, inde quinque eastella, locis sita munius, expugnavit,' et Trossulum reponendum ensuit, quem sequuti sunt e verius Bal. ant. IL p. 562.

79쪽

idem nomen resuluens Diodoro te. XIV. M. T. l. p. m. d. ess. et leb Hus h x. . in p. 4 5. quae si recte se habent, mani

oppidum expugitaverunt a. u. 460. quo L. Papirius cursor, p. carvilius Maximus, quorum nomina Livius habet, consules fuerunt Diodorus vero, ut licet judieare ex nominibus triis mil. quae principio g. posuit, ad οπαφον pugnasse Romanos a. u. 302. resist, unde sequitur chi-rium temere eὁσιλ- eorrexisse. Eo anno P

gnatum esse eum Volsinieniabus narrat quidem Llvius V, 2, sed nullo urbis nomine memorato. Foreenimis autem . Trossuli seribit , Cum Liviust, I narret, Decium eonsulem Volsiniensium eastella aliquot vi cepisse, armi posse videtur, in sulum captum ab equitibus eo anno l. e. v. e. 446 Numio quodam duee ut ait Sehol. I. o. quarum opinionum si eri in re ancipitio edendum est, Sigoni emendationem praetulerim, quum eo bello Livius equitum memoriam Dequentet, eontestante praeterea Harduino ad Plin. T. II p. 608 ,γanent etiamnum loci vestigia vulgo IMMO viein que fossa, si ad G Fosso, duobus passuum. missibus a Monis Amons. quod addit Plinius ., sitie ullo peditum alumento et Sehol. Pers. r, sine peditibus ' eur additum sit, et num quid

faciat ad rem explicandam non liquet. Videtur

autem verbis istis signifieare Me equum in illa

80쪽

II, 20. III, M. IV, 38. VI, 24. VII, 7. IX, M.

Dionys Hal. II, 13. more suo equites Lacedaemonios omparato v. Rubino. p. l. lv l. quem male intellexit Husclivius Inceri aucti expos. ined. p. 14. v. Hermann IIalidb. d. griecti Siaata- alterin p. 76 17. Aliam viain inierant Creugerus in Ant. R. p. 24 , qui ense vocabulum aut per uneopen ex toros illo, i. e. ἐν μικρῶ παχυς, derivatum a toro, ut ait Nonius i. nr. 240. aut significatione mutata duetum a τροσσυς delicatus. Fest. s. v. p. 577. e. ann Scal et Daco Doederiinus Syn T. L P. 577. Mirossuli, d. h. equites de troauli Gl. Isid. On troiten. Fande in auin die Soresb-m i troxuli, so are es Von est o τροχερος syno