Petri d'Orville, jurisconsulti, Poemata

31쪽

ε ELEGIARUM

Ocyus indoctos de culmine dejice Pindi,

Aonioque scabrum de grege pelle pecus. . Jam mihi fac pereant, genus intolerabile, suci, Gnavaque apis tuto mella labore legat. Hic quoque, qui plumis alienis graculus auda En nitet, & vana pectora laude tumet, Furtivae exutus spoliis fulgentibus alae, Ad proprias multo suste fugetur aves. Autolucis obsessa feris sacra saxa videre An potes p ultrici nec rapis arma manu pTalibus a monitis remcantem sorte per agros Vertice de bifido vidit Apollo Deam. Ac Cyri ha delapsus adit, dotesque requirit, Dum nivcum cupido lumine corpus obit. Nulla mora ; incaluit, formamque & amabile pectus Arsit, uti Daphnen arserat ante suam. O quoties citharam sumsit, qualesque placerent Auribus exactis edidit ore sonos: Compositasve parum percussit pollice chordas Experiens, judeX an foret aequa satis: Nec timuit culpam deprensus sponte fateri, Veraque mirari judicis ora suae. Saucius ardores quoties alii carmine, amantis Nomine sub ficto, retulit ipse suos lCarmine , quo possit mollescere torva leaena, Et ponat tumidi quamlibet ira maris. Ipsa quidem nullos aestus per pectora sentit, Et lenta cupidos excipit aure modOS. Ut decuit tamen hos, nil non laudabile cernens, Comprobat, insidias nescit at esse suas.

32쪽

LIBER PRIMUS. 1

Quum Deus exultans secum, Jam vincimus, inquit. Ominor, in thalamos ibit, eatque, meos. Quid moror exspectat, fiam Confessus amator. Heu i tacitus votis obsto quid ipse meis pTalia sperabat prius in Pcneide Nympha, uum miser auguriis excidit ille suis. Atque ita, Ne fingi credas hos, Vita, calores,

Si nescis, animi flamma ea vera mei. Urimur, utque diu clausus magis aestuat ignis, Vix capiunt nimias pectora nostra saces. Non dubito ante tuos, o formosissima rerum, Ecce Deus supplex procubuisse pedes. Tantum ne placeam minus, ut sum fassus amantem, Quam modo, cara, tibi me placuisse liquet. Nunc pariter cantusque meos, flammasque fideles Incipe judicio, Nympha, probare tuo. Ne dubita. turpi non compellaris amore.

Quin petimus sancti nil nisi jura tori.

Sic quasvis habitem tecum, dulcissima, terras. Sed potius mecum culmina nostra petas. Ipse ego te lauru fragrantia visere Tempe, Parnasique dabo sceptra tenere jugo. His regina locis veneranda, novemque sedebis

Diva inter doctas doctior ipsa Dcas. Quid caput avertis tibi num facundia visa est Pro domino pejus, quam modo, nostra loqui Ut tamen hoc ita sit, certe promissa probare, Quaeque tibi porto ditia dona potes. Utque nihil portem, rutilus placuisse capillus, Ac juvenile potest semper in ore decus.

33쪽

g ELEGIARUM

Spernimur alii video, spretusque ego perdere frustra Sustineo surdis mollia verba Notis. Talia dicentem subita formidine fugit, Agna velut ravis obvia facta lupis. Quo fugisse tamen λ nam pes neque sentibus aspris, Spiritus aut longis cursibus aptus adest. Iamque instans Phoebus, Frustra fugis, improba, clamat.

Ecce mea es, nostra te teneoque manu.

/ Et tenuit. pallor simul inficit ora retentae. Et genibus, toto Nymphaque corde tremit. At, licet ignc calens, trepidanti Cynthius inquit, Pone age sollicitum pectore, pone metum. Nunc quoque te precibus, meritisque ego flectere conor. A Phoebo tibi vis nulla timcnda tuo. Quod libi dem puri documentum majus amoris lI e me quod pignus cortius ipsa petas lVocibus his paullum ex magno collecta pavore Mens rediit Nymphae, sed tamen usque pavet. Sic pelagi non omnis abit murmurque tumorquς, Ventorum quamvis jam posuere minae. id faciat ξ castum metuit violare pudorem. Et periisse, truci si neget ore, putat. An simul et 8 male ne simulatum prodat amOrzm. Ipsa, timet. verum stat simulare tamen. Osque simul finxit, fictoque quid annuit ore, Invitisque genis oscula passa rapi est. Hoc satis in praesens snat esse, precatur amantem, Nec sperare tamen postmodo plura vetat. At spe Phoctus ovans, Jam nunc, Styx audiat ipsi, Inter, ait, Divgs prima colere novem.

Dicta

34쪽

Dicta fides sequitur. Criticen juga sancta rcceptant:

Sacraque cultrici non caruere manu. Tunc rata se tutam manifesto denegat ore

Foedera, dc illuso gaudia vana Deo. Sceptra tamen retinet Stygia data teste palude, Oblataeque preces, farraque tusque Juvant. Saepe quidem Phoebus, crudelem pone rigorem, Saepe, tui, dixit, pectus amantis ama. Ast ubi blanditiis frangi praecordia nullis, Seque etiam sperni post 1ua dona videt; Destitit ingratam, sic fertur, amare, palamque Deserit. at tacito vulnera corde premit. Ac ducis exemplum simul omnis Musa secuta Neglectae Critices limina nulla colit. Non tulit hoc, Phoeboque dolet Musisque jacere: Et furiac spretam , tristis & ira subit. Saepe repentino veluti lymphata iurore Fingit in Aonio turpia multa Deo: Aut culpat sormaeque decus, flavosque capillos, Commeritaevo nihil plectra canora lyrae. Saepe invisa fovens animo fastidia, tersum Ipsis Pieri sin carpere gaudet opus. Mutat & in saevam modo mite tyrannida regnum, Eque pia fieri visa cruenta Dea est. Atque ardens odio, cultorum incauta suorum Corda subit, stimulis exagitatque novis. Ac consultanti praecepta nocentia tradit, Nil metuens dotes prostituisse suas.

Tune, ait, in chartis haeres sine fine pertas Crimen dc has ingens deseruisse putas 3

35쪽

ELEGIARUM

Ingenium septo, nescis, includis iniquo.

Me miserami in nomen semita ut arta patet At tibi jam per nos aperitur maxima laudum Area, dc ad famam qua via lata serat. Tompus ad hoc vana pietatis imagine tu Exhibita est timida cauta medela manu. Crede mihi aetatis revereri scripta vetustae Vana superstitio est, ingenioque nocet. o ne decipiant multae te nomina famae, Pluribus & seclis continuatus honos. Lyncis at hic oculis utcndum : nullus & error

Infamem effugiat, censor acute, notam. Tu timidos curare malum sine mollibus herbis. Ignis, ferrum, animos condecuere mares. Membranas veteres alii, ceu litora, servent, Qui metuunt medio Credere vela freto:

Sit tibi fas aura divinae fidere mentis. Hac duce nec fluctus nec sera saxa time. Non medicina malo cuivis praesentior ulla est. Certior artifici gloria nulla venit. Talibus atque aliis nimirum impellere dictis Sueverat in pejus pectora prona virum. At mala quot furiis manarunt quantaque ab istis Damna quot Aonisin turba proterva dediti Carnificem quoties sanis dare vulnera vidi, Quae medici tota vix levet arte manus lUel flammis segetes periere ob inutile gramen, Quod non difficilis tolleret inde labor. id referam durae censoria verbera linguae,

Quum patrius Livi sordet in ore sonus lini

36쪽

LIBER PRIMUS.

Crispus & historiae leges novisse negaturi Et Tacitus tenebris horret ab ipse suis lQuum tua, Pcllaei juvenis clarissime praeco, Pagina culparum mille peracta rea est lQuin etiam Pithus Cicero pater ipse Latinae

Verba, sed a rerum pandere nuda, Crepat. Quodque nefas, sacris non legibus abstinet unguis: Sentit & impuras litera dia manus. Nil adeo sanctum liquit veneranda vetustas, Sacrilegi dextram repulit unde timor. Sed tamen in veteres grassari haec turba poeta Maluit, Aonios laedere nata viros. Ilias ipsa mihi testis tua, marime Uatum,

Carminis heroi ponere jussa decus. Ergo, Maeonide, quanto sapientior ille . Qui statuit frondes caedere falce tuas, in totidemque libros artavit carmina Trojae, Per quot signa suum Cynthius explet iteri Pastoresque tui, terrae laus prima Sicanae, Si michida, crimen rusticitatis habent. Et tamen hic Suadae, si diis placet, arbiter unus, Pars labem eloquii sana vocare solet. Thaidaque & Phrynen duros locat inter agrestes, Et calamistratis stipat ovile viris.

Hoc tua testantur coelestia carmina, Flacce, Carmina inhumanis dilacerata modis. Tu versus positu variaras ipse, niteret Alter ut alterius proximitate magis.

floribus hinc illinc lectis ita virgo decorem

Conciliat textu versicolore novum

37쪽

ELEGIARUM

Distinguit tit plici legionem ita milite ductor, Deltituat captum ne labefacta locum. id juvat λ en critica turbat peregrinus in arte ordinibus validam tiro phalanga suis. Rusticus cn, plexam Phoebo monstrante, corollam Sustinet indocta dissecuisse manu. Haud secus Argolico jacuerunt litore quondam Hippolyti fractis membra cruenta rotiS. At si quid gelida sentit Venusinus in umbra, Famaque Lethaeos transilit ista lacus, Insano capiti pro tam crudelibus ausis

Dira Lycambro carmina more canit.

Rodere quod Musam petulanti dente Maronis, Despicere ingenium sustinuitque viri, A caliga dictus Fatui sibi Caesar inustam

Retulit se justa posteritate notam. Ecce tuos alius tamen. o divine Poeta, Audet ut exiles insimulare modos, Nugacesque vocans, dc majestatis egentes, Vix se, vix Bavium posse decere putat. Nunc ego quid memorem, non quidquam ut sanior alter,

Ille pudor fecit ludibriumque sui, Praetulit Argivae, stupefacta Pallade, Suadae, Praetulit eloquio, Roma diserta, tuo, Illineret levibus quidquid plebs Francica chartis, Sermonis patrii plebs studiose nimis

Sic etiam, longas cui mox Deus addidit aures, Stultitiae testes ut sine fine forent.

Sustinuit, Tmolo victorem judice, Phoebum Arcadio Pani postposuisse Midas.

38쪽

LIBER PRIMUS. II

Illius an mirer praecordia pinguia, cujus Iudicio Ascraei carmina vatis hebent, Et modo cum Scythicis nivibus de frigore certant,

Aut capite annosae nata videntur anus;

Pascentem pecudes quamvis Helicone sub alto Dignata alloquiis Calliopea suis, Ac viridi e lauru baculum coeleste canenti, Fatidicam mentem, melleaque ora dedit Num magis indigner, quum non imitabilis ulli Dircaeae Clius vapulat ipsa chelys:

Pulcraque crudeli mutilatus membra securi Teius heu l luget corpora trunca senex At contra insolitas alius stupet arbore frondes , Insitaque audaci poma aliena manu. Ille dolet fracto versus incedere talo , Carmina mensuram nec capere ipsa suam.

Alter in exilium Syllis projecta cruentis

Ingenii moeret pignora cara sui. Parva queror: mentis vesania summa procacis En superat, seclis vix habitura parem :En nota, non unum, pariter strictura sed omnes,

Quot prior auctores protulit ulla dies. Excipe nam cursus Ithaci, Trojanaque bella, Herodoti Musis scripta dicata novem :Excipe sermones Flacci, Plautique lepores, Virgilii segetes cum Corydone suo :Excipe cum paucis Plini mirabile textum,

Naturae gremio cuncta sevcntis opus: Cetera, censorem helleboro purgate furentem, Non sua mentita nomina fronte gerunt:

39쪽

3 ELEGIARUM

Cetera sunt, blaterat, commenta recentibus aevis ἐΑrte scelestorum structa doloque virum. Zoile, magna tuae . at vetus est infamia culpae, Expleta & numcris jam tua poena suis; Sin minus, at cesses liceat paullisper, ut horum Infames subeant nomina dira vices; Per quos Invidia Critice Momoque Creata, Dignaque Tartareos creditur ire lacus.

At te . Phoebe, gravi liquet indoluisse furore . Consiliique olim poenituisse tui. Diceris o quoties medicas tentasse per artes, Pristina si possit mens rediisse Deae. Nec frustra; siquidem cessere potentibus herbis

Phoebcaque animi sunt mala victa manu. Ut rediit. ad se, rabidi monumenta furoris Quam maris optavit mergere posse vadis linam sibi, quos habuit furiarum iraeque ministros ιCultores odio jure fuere malil uod potuit, meritis ingentibus obruit ista, Nec levibus nisa est damna piare bonis. Sive ad Maligeros modo se, doctosque Valesos Contulerit; Critici nomina quanta chori. Sive Calaubonio secratam pectore sedem, Uel mox Salmasii mente capace locet. Teve Italis mystam, Victori, legerit oris, Teve, Ursine, sibi, leve, Faerne, sibi.

Artificive manu fingat Stanteia corda, a geniis magnis terra Britanna favet. Reinesiive aciem fuerit mirata, sagacem In lapide incisas explicuisse notas:Quo

40쪽

LIBER PRIMUS. IF

Quo prius, adgressus duras superare salebras , Tramite Gruterus nomina clara tulit. Seu magis antistes placuit Gronovius artis , Lucentemque viro praetulit ipsa secem. Vel dedit auspicium, patriae dum finibus orae Barbariem sorti pellis, Erasme, manu. Alite seu divam fausto coluere volentem Grotius. omne tuum, Delphica terra, decus: Et pater Heinsiades, Critica tam laude serendus, Quam celeber Graja, Romuleaque lyra: Heinsadaeque nihil proles cessura parenti,

Vulnere consessis vatibus una salus: Broukhusiusque, malis terror flagrumque Vacerris. Unicus & docti Graevius orbis amor. Provida quotque viros delectu Diva sagaci Artibus instituit, praeposuitque sacris. Quorum pars memori conservavere nepoti Scripta vetustorum jam peritura virum: Pars, acie mentis vigilem comitante laborem, Luce serenarunt secula prisca nova. Pars prolem adseruere, nothis dubiisque repulsis, Cuilibet auctori per rata signa suam. Pars quoque Musarum segetes populantia monstra Adgressi Herculea perdomuere manu. At mihi perpetuum salvete heroa propago, uos merito aeternus lumine vestit honor. Tuque o Diva mihi salve, nova cura Sororum, Rursus amor Phoebi deliciaeque tui. Tu. Burmanne, adeo salve, recidiVa perennant

Vindice quo Criticae fama decusque Deae.