Praxeos medicae universae praecepta. 1826-43

31쪽

HISTORIAE ET LITERATURAE.

Vero essatum tirones vos terreati ordine enim /ς ι ηδ et selectu in rebus addiscendis, artem breviorem; tempuS Vero Omne, quantiam fieri licet, ε tudio et exercitio illius impendendo, Vestram pro scientia vitam longiorem reddere poteritis si). Medici dummodo primo decennio resi Stere Valeant , alioquin longaevitate frui solento, quod ex illorum, non ignorandis, biographiis 'b, pr Odit. 4. Sed

5) Hi DPoc RATEs Aphor. Lib. I. No. 1. - Aiebat alteT: Vita brevis, libri multi, nummi Pauci, tempus RT-Ctum ls I. P. FRANT Oratio academica de vita brevi arto

vero longa HIPPOCRATI s. V. opuscula posthum a. Vindob. 1824.' p. 13. BAigri Diff. de longaevitate medicorum. Aliors. 1705.8) Exempla vobis sunto vitae medicorum quas describunt: ADU OsELBAcas, vitae celebrium medicorum. V. REI 8 HI et FABRI opus c. med. edit. GAUNER. IIalae 1776. SYΜPHORIAN. CAMPEGI Us de claris med. Scrip t. Veter. et recentior. Lugd. 1531. OTHO BRUN-xΕLs catalogus illustrium medicorum. Argent. 1530. RuΜACL. FUcias illustrium medicorum, qui superiori saec. sortier. ac scripsere, Vitae. Paris 1 41. Jo. SAMBUC Us icones Veterum aliquot et recentior. medicor. et philologor. cum elogiis etc. Loid. 1603. PA-s 111 Lis GALLUs bibliotheca medica, s. catalogus il-- lorum qui eta professo ni tem medicam scriptis illastrarunt. Basil. 1590. PETH. CΛsT EI LANI vitae illustr. medicorum. Antwerp. 1618. IIENNINO UIT-TEN memoriae medicor. nostri aevi claris a. Frauci.

32쪽

CONSPECTUS

Doctrinao historia.

4. Sed antequam ad ipsa praxeos medicae

Laiadsti. 1816. V EssPRE MY succincta medicorum Huningariae et Transylvaniae biographia. 4 Centuriae. Pest. 1774. - I. S. PLTER HA memoria virorum eruditorum

33쪽

HISTORIAE ET LITERATURAE.

clementa perscrutanda deveniatur, summatim hujus scientiae vicissitudines enaΥrare, RC nonnulla de auctoribus, quorum librorum in decursu hujus operis 8aepe mentio fiet, dicere juvabit'). Formale autem historiae medicae Studium, dumtaxat absoluto curriculo academico

locum habere debet. Tunc legantur ne de antiquioribus minorisve momenti loquamur ψ )LE

de Te medica optime meritorum. Pest. 1810. - BRAMMILLA Geschichte der, Mon d. berithmtesten Munnern Datiens gemachien Ent dochumen in der Messicin. LVtera 1789. 4. Abbil ven beriThmfer v. besondera um d. Arz- Ποί. versent. Gelehri. Augsb. 1805. - 2Dict. des sciences medic. Troisieme partie. Biographie. Paria 1820. CHOUTANT l. c. p. 49. Soeries Lahare-Historia. Ugmen VI. F. SARLLE. 1. V. 1822. 2. V. 1823.s , , Nescire quid antea quam natus sis, acciderit, id est semper esse puerum. Quid enim est aetas homi

nis, Nisi memoria Terum nostrarum cum superiorum

aetate contexitur Θ Cro BRo in orat. cap. 31. 10 G. GRATAROLUs de laudibus medicinae, ejus origine, Progressu etc. Argent. 1563. 8. GUNT DER AN DERNACEN sis de Veteri et nova med. Basil. 157 1. fc l. I. BoκRRUs carmen de origine et progressu artis medicae. Viteti. 1577. I. II EURMius oratio do medicinae origine. Lugd. Bat. 1589. 4. JEssENI Us a JES-sEN Progr. de Origine et progressu medicinae. Viteb. 1600. 8. M. DORI dici do medicina et medicis. Giessae 1611. 8. J. N EANDER, medicinae, artis antiquissimae et nobilissimae natalitia. Brem. 1623. I. D. V. HELModiae ortus medicitiae. Amstet. 1648. 4. G. Monius do medicinae natalitiis. Jen. 165 1. B. Mosan

34쪽

CONSPECTUS

A. HAL-i quadriga medicinae triumphantis. Colon. 1645. 12.

I. MAYN ARING, thes riso and progress of phy sic historical&- illusIratem Tond. 1668. 8. LEONARDO DACAPo Α, otio ruisnamenti, ns' quali narransi l'oriagines e'l progresso della medicina. Napoli 1681. LANGE historia medica in Eius d. opp. omn. edit. Rivini. fol. 1704. I. H. ScHULZE historia medicinae a rerum initio ad annum urbis DXXXV. deducta. Lips. 1728. 4. Continuat. sub titulo: Compendium historiae medicinae ad excessum Hadriani Augusti. Hal. 17 2. 8.J. LERNIER hιεIoirs chronologiques des la me cine eedea me decins. Paris 1695. 4. A. ZIEGRA, Progr. de medicinae origine et progressu. Torgav. 1693. I. P. BURGGRAV libitina ovans fatis Hygieae. Frcos. 1701. D. ALBINUs oratio de ortu et progressu medicinae. Lugd. γ Bat. 1702. G. A. ZAHN de ortu, progressu et dignitate medicinae. Vesal. 1708. 12. I. SPINAE Lon don's medicat informer etc. Lond. 1710. I. C. BARCHUS EN liis t. medicinae. Amst. 1710. 8. M. AL-MERTr progr. de fatis theoriae medicae. Hal. 1711. J. G. Asae succincta mediocriam medicaevo laistoria o

delineatio. Lips. 1715. 4. G. L. GOLDNEn de med. origine. Gera 1721. 4. L. H. RUNo de fatis et mutationib*s, quibus obnoxia fuit ars medica. Brem. 1716. 4. A. o. G OLI Crin historia medicinae univeris salis. Frco f. ad Viadr. 1717 - 1720. 8. A. VATER, de incrementis artis medicae. Viteb. 1718. 4. G. STOLLE, Anteitum zur Historio reor med. Gelahrtheis. Jera. 1731. 4. CH. Hnsae divit. lureter Legri uer II IO-rte Eer Medio. Halle a 743. P. C. FAnnici Us scia- graphia liis t. physico- medicae. Vctgl. 1746. JAM Esiliacorso iatorico eopria D medicina. Vonea. 1752. 8.

35쪽

HISTORIAE ET LITERATURAE.

Vers. angi.). FR. BonNTR progr. de vera medicinae origine. Viteb. 1 54. 4. W. II ILLARY inquio inlothes means os in roring modical knowledge. Lond. 1761. G. MATTHIAE conspectus historiae medicorum chro- nologicus. Goetting. 1762. 8. N. JAD Lo et de fatis medicinae. Pont - a - Moiasso P. 1766. 8. F. CARRERE biblioth. literatres hist. Paris 1776. 4. G. B. SCHMIEDLEIN primae lin. his t. med. univers. Lips. 1777. J. C. LETaeso M historF of the origines of medorine. Lond. 1779. 4. H. F. DELI Us synopsis introduction. in med. universam ejusq. hist. literar. Erlang. 1779. 'VITT-wΕR Archio f. die Goschi te der Aret,nomisasnach t. irn b. 1790. S. TH. DE MEZA tentam. liis t. med. IIa . 1795. R. WALRgri memoirs of modoc. Lond. 1799. CH. FR. ELs NAn oratio de medicinae per hoc seculum fatis in opp. acad. Regio m. 1800. VAN AL SEN Diss. Telatio brevis praecipuarum medicinae rein novationum saeculi decimi octavi. Duisb. 1801. E. ToURTELLE histoires philosophiquo de la modec. Paris 180ι. C. WiNDI SCII MANN Vorsuch liber don Ganr derBildum in dor heilenden Nunst. Frankf. a. M. 1809. DE MERCY considerations fur la NaisSanco s Geclescans les Hoers agos des la modocino. Paris 1816.11 Histotres do ta mei cine oti Pon Moit Porigine et Iea progres de Cot art. Geneo. 1696. 12. Amoloris. 1723. 4.

13 Morborum antiqυitates. Vratisi. 17 l. Et No sologia historica ex monumentis medii aevi. Jcn. 1794.Ejusilcm Almanach f Aetate M. Nicbturate. 1782 1 97.

36쪽

CONSPECTUS

N. At

14) Bibliotheca medico- practica. Bern. 1776 - 1788. T.

37쪽

HISTORIAE ET LITERATURAE. 11

F. HEcRER '). Conspicuam auctorum laudatorum partem in Cu Sandam esse Censemus, quod in historia medicinae elaboranda fundatores sectarum εupra medicos naturae ScrutatoreS extulerint,

quodque plures longe paginas enumerationi hypothesium futilium ab illis excogitatarum, quam relationi praeceptorum practicorum ab his exaratorum, dicaverint.

s. II.

Medicinae origo. Medicina Aegypti et Graeciae. Hippocrates. Dogmatici. EmPirici. Aselmiades. 1. Prima remediorum Cognitio Procul dubio, Medicinae non QVigo.

38쪽

CONSPECTUS

Medicina Aegypti e

non ratiocinio, sed casui, experientiae. vel forsan et instinctui , debetur. Hinc medicinae pars, quae praxin et maxime diaeteticam δ), respicit, theoria Certe antiquior. 2. Medicinam, ut doctrinam, jam Aegyptii ), circiter MM annos ante aer. chr. excolui S Se Videntur. Tardius ad Graeciam ea migravit P. Ambabus

cte gli a Drebbero distria ti infallibilmonte. Della origine dello Ieggi, deli arti e delia acienae a dei loro Progresai pres3o gli antichi popoli. Tucca 1761. T. T. P. 1 53 . 2 A. CALMEae de medicis et Te medica Πebraeorum. Paxis 1714. M. ALBERTI de medicinae apud Ebraeos et Aegyptios conditione. Hal. 1742. FR. DORNEn de

statu medicinae apud veteres Ebraeos. Viteb. 1755. Ejus d. antiquitates medicinae Aegyptiorum. 1756. DE ALBERI ITn an etiam gens Hebraea olim medicinam de industria coluerit ac promoverit 2 Vindob. 1765. I. S. LINDINGEn de.Ebraeorum veterum arte medica. iteb. 177l. I. A. LAUTE discHLAGER de medicis veterum Hebraeorum eorumque methodo satiandi morbos. Schleit. 1786. M. LEvire dis a. analecta historica ad medicinam Ebraeorum. Hal. 1798. D. CARCΛε-so NE Os1ai historiquo sur L m. cine des Hebreux anciens et modernos. Paris 1816.3 P. Gunivκ dis s. de scholis et institutis medicis in Graecia et Aegypto. II eliust. 1748. I. N. WEIsa de

39쪽

HISTORIAE ET LITERATURAE

habus in regionibus primum sacerdotes hanc artem exercuere. Nec viri bello fortes , nec ipsi reges, exercitium illius Spreverunt q). In animi grati significationem templa iis erecta fiunt fi). A sacerdotibus

Te medica Veterum Graecorum. Aliors. 1746. I. A. Wo HLEAHRae Diographien priech. Aerzte. Hai. 1770. C. G. NUBN pro grammata de medicis nonnullis Grao- eis in Caelii Aureliani de acutis morbis L. I. c. 12- 17. occurrentibus. Lips. 1820.4) J. G. PIEYNE de medicis heroibus et heroibus medicis. Viteb. 1755.5) J. T. MAY ER de valetudinis Diis deabusque. Lips.1670. EDE RH. RUD. ROTH dias. de Osiride, Iside, II oro ac Typhone, Diis olim Egyptiis. Jen: 1671.

IIcnΜ. Codini No II de hermetica medicina Lib. II. ed. 2. Uelmst. 1669. 4. OL. BO RHICHII Hermetis Aegyptio-Tum et chemicorum sapientia a Herm. Conringit ani adversionibus vindicata. Hai. 1674. C. F. IIUN-DERT MARR exercit. de principib. Diis artis medicae tutelaribus apud veteres et Romanos. Lips. 1735. J. F. MLYLn de valetudinis Diis deabusque Veter. gentium medicis. Lubec. 1736. I. C. SCHLAGER de Diis hominum servatoribus. IIelmst. 1737. P. F. Gon- ΜΛNN de Diis medicis ad Ovid. metam. Misen. 1740. I. D. MAIon serapis radiatus Deus Aegyptius. Hilon. 1685. I. A. SEni TZ diss. de Aesculapio invento xc medicinae. Argent. 1669. I. LEONICENUS metamorpho

dias. de templis Aesculapii. Lips. 1790. I. G. GULri R

40쪽

CONSPECTUS

Hippocra

dotibus medicina sensim sensimque ad philosophos seu potius ad sophistas transiit, qui eam gymnasticae, sophismatibus Caeteris, meditationi bus id eisque mysticis adjunxerunt D.

3. Sophistarum e manibus eam vir Summus, .

HIPPOCRATES, ex insula Coo e stirpe Asclepiadarum, anno CDLVI ante aer. Chr. , quo tempore ε cientiae et artes in Graecia maxime florebant, Ortus, liberavit. Optimo sane jure HIPPOCRATES pro fundatore medicinae habetur. Verum, ut re

ctum de divi hujus senis doctrina judicium feratur,

operat et J. F. G. RICHTER diss. de δαδουχίως in sacris Ae sculapii. Lips. 1737. Vide ACHERMANN opusc. adimed. hist. peri. G. CUPER Harpocrates. Amst. 1676. I. GRO NOV de icuncula Smetiana, quam Harpocratem indigitarunt. Leid. 1693. CLAUDE Boet E sur te culteque tis anciens ont rendu is Ia Deesse Sante Paris 1705. G. MUs GRAVE dis s. de Dea salute. ΟXon. 1716. A. Q. RiVIN Us de chirone Centauro, a patria Thessalo. Lips. 1694. H. CONRINO de incubatione infatiis deorum medicinae causa olim facta. Heimst. 1659. A. BRENOEL περὶ τὸν εγκοι mi σιν. Viteb. 1701. CHOULANT I. c. p. 50. 6 es premiers philosophes frent bien du mal is ta me- cino. III l'arrachorent a l'ignorances Sans metho , mala il la Precipiterent dans plasteurs hs Oin os haza deos; iis la frene passer de rei ivtrismo a Memla Gudogmatismo imprudent. CADANIs I. C. p. 71. HUHNde philosophis ante Hippocratem medicinae cultoribus. Lips. 1781. 4.