장음표시 사용
21쪽
Τum capite extremo exponit Plutarchus viam ad Hamm0nem ferentem valde periculoSam esse ea de causa, quia Saepissime magna austri vi proficiscentes harena obruerentur; exemplum adfert Cambysi regis, cuius exercitus ita interisset. De qua re mirum quantum consentit cum Strabone XVII p. 820, qui sua hausit ex Herodoti l H c. 26: Strab. εκ ὁ ρελχιος κεν εἰς IIρῆιινι ερυlιρο
Do Alexandri itinere ad Hammonis templum acto laudat Plutarchus c. 27 Callisthenem hunc ipsum Strabonem adhibuisse et exscripsisse de eadem re videmus ecl. XVII p. 13 - 14, ubi multa ex eo proseruntur de expediti0ne illa oraculisque acceptis ab Hammone. Uterque consentit de forma urbis conditae c. 26 εἰς σχῆμα χλα ιυδος - Strab. p. 793 εστ δε χλαμυδοειδες τὰ σχῆ/ι του
Denique Straboni id maxime convenit, quod Plutarchus Homeri qu0sdam versu de Pharo in8ula adfert quam studi0se Strabo omerum in libris geographicis laudaverit quis nescit Itaque dubium manere nequit, quin haec capita uxerint ex Strabone. Accedit vero, quod ip8am sabulam, de qua nunc agimus, apud Strabonem invenimus XVII p. 792, ubi loquitur de Alexandria condita. Dixerit quidem quispiam ex Strabone tutarchum hic ideo haurire non potui88e, quia novam sabulam de avibus sarina vescentibus addat. Quid tamen
impedit, quominus Strabonem non omnia ex hypomnematis in libros geographicos transtulisse arbitremur Nonne etiam Arrianus sabulam de avibus prolatam misit Hic quidem Aristandrum commemorat, cum Strabo et Plutarchus in universum de vatibus loquantur; sed Arrianum quoque de com-De fontibus quibus usus Arrianus Anabasin composuit 25
pluribus vatibus dicere videmus τουτ δε εαHε μενους τους ιι αντεις καὶ ιαλιστα θ άρεστανδρον τον ελμισσεα Atque de ceteris Strabo et Arrianus tantopere consentiunt, ut iure hunc ex illo sua petisse latuere p08simus. Id autem semper in his quaestionibus respiciendum est saepius Plutarchum sontem suum abbreviasse, haud paucas memoria pror8us praeterisse, denique complures in unam contraxi88e, qu0niam omnia commemorare neque volebat neque poterat quam rationem etiam saepius inlustrabimus exemplis sat luculentis. Ita intellegitur, quomodo lactum sit, ut Arrianus et Plutarchus, quamquam in Summa re consensu perspicitur, tamen ingulis rebus nonnunquam inter se discrepent. Quae cum ita sint, communem hic Arriani lutarchique sontem suisse Strabonis hypomnemata nos contendimus. Lib. V ll profert Arrianus multas de Alexandro apud Mallos vulnerato memorias atque disserit de sagittae Vulnere extracta. u. 3 sqq. exponit Alexandrum non in Oxydraeis, quod salso multi tradidissent, sed in Mallis vulnus accepisse neque Ptolemaeum regem ex Vitae periculo imminenti servasse. Addit similem locorum commutationem a rerum Scriptoribus commissam errore enim deductus plero8que referre so rcci λογος κατεχεes ultimum cum Dareo proelium pugnatum esse apud Arbelam, non apud Gaugame-lam. Invenimus hanc eandem quaestionem de proelii illius loco in Plutarchi vit. c. 3l ambo vero scriptores prorsus de hac re congruunt cum Strabone XVI p. 7374 3.
βηλα δε του χώρου νω τὴν ἐσχατην μαχην Παρεῖος τε καὶ χώρανδρος ἐμαχέσαντο οἱ μὲν Plut την δε μεγcii θνμάχην προς Παρειον
22쪽
Facile intellegitur Arrianum et Plutarchum ad eundem redire auctorem, quem sui88 Strabonem negari nequit Quoniam vero Strabonem quaestionem cillam ante ipsius proelii descriptionem praebuisse ex Plutarcho adparet, iure statuemus Arrianum eam inseruisse in memoriarum de Alexandro vulnerato traditarum conlectionem, cum hunc locum commodum aptumque esse duceret Nequaquam igitur anxie et religiose servavit ordinem a Strabone institutum, sed transposuit, quando placebat quae re neminem offendet. Nullo vero argumento nititur coniectura Fraenhelii, qui Schoenium cs. p. 28hsecutus contendit, sump8isse sua Strabonem exaratosthene cf. p. 46); quod etiam si verum esset, nihil impediret, quominus Arrianum et Plutarchum ex Strabone sua peti88e intueremus. Denique notandum est Arrianum ipsum ortasse adtulisse tolemaei et Aristobuli auctoritatem, quia nihil simile invenitur apud Plutarchum et Strabonem. Sed etiam reliquam narrationem testimoniorumque Variorum conlectionem Arrianum debere Straboni satis certa ratione
comprobari potest. aerstius enim p. 33 sqq. contulit hos Curtii et Arriani locos, quibus disseritur de Ptolemaeo, quem
Do fontibus quibus usus Arrianus Anabasin composuit
Alexandrum in Mallorum urbe expugnanda comitatum 88e multi tradiderant. Curi. IX 5, 21 tolemaeum qui postea regnavit huic pugnae adfuisse auctor est Clitarchus et TimageneS.
in expeditionem memoriae tradidit. Arr. 11, 8 II τολεμαio γαρ τον 19γου στιν of νέγραψαν ξυναναβῆ
Haec tantopere conspirant, ut ex eodem sonte ea fluxisseveri sit simillimum; in quem existimandum esse Strabonem ratio temporum docet, ii bene aerstius Gutschmidio monentestatuit. Accedit autem quod Strabo saepissime imagenem
libris geographicis utroque vero loco eius fidem in dubitationem vocat eiusque auctoritati alius scriptoris testimonium opponit. L. I p. 188 hausit nonnulla ex Timagene de ectosagi8, Statim vero monet τιθαν υτερος δ' ἐστὶν ὁ Ιοσει- dcupio λογος. Deinde fabulas quasdam a Timagene de miro quodam aenearum guttarum imbre respuit X p. 11 his verbis ιυθος ὁ καὶ τὰ ac Iris aγενους λεχθεν, quibus Subiungit Megasthenis testimonium maiore fide dignum: εγγυτερ υ δε ιιστε δ φ σιν ὁ Μεγασθενης. Consuevit igitur Strabo η Timageni narrationes impugnare, quod maximi momenti Videtur esse, cum videamus etiam Curtii loco illum refutari. Itaque etiam hic Arrianum sua ex Strabonis hypomnematis
1 Sic etiam Schoenius iudicato. T. 2 Consentaneum est non placuisse Straboni, qui Octaviani partes Sequebatur, mores et ingenium Timagenis, quem liberiore in Augustum
23쪽
Maximilianus uedeche De fontibus quibus usus Arrianus Anabasi composuit
29petisse mihi persuasum est. Num vero etiam plura Curtius debeat Straboni praeter locum a nobis adlatum, nunc amplius
Iam tractanda sunt l. VI c. , 5 3, 6 Primum profert Arrianus narratiunculam quandam de Indorum philosophis, qui regis cupiditatem imperii quam maxime amplificandi vehementer perstrinXerant; quoniam in eis quae antecedunt β 2 et 3 suturas Alexandri expeditiones enumeraverat, apti88ima erat occasio talia inserendi, quae ad eandem rem spectare adparet Ceterum signiscat se uti tertio illo sontes . λέγουσιν ἔστιν Ους κτλ. c. 1, 5-2, l) Quam sabulam cum his verbis concludat: re εσε ιD 'm ανδρος τους τε λογους
τία οἷς τέννεσεν, transitum parat ad fabulam de Diogene regem X 0li splendore recedere iubente circumlatam, quae et ipsa ex tertio lante petita esse existimanda est: Ἀναεὶ
καὶ Λιογενι ν τον- ιν ore linat 3 aσαι λεγεται. Eandem sabulam Plutarchus narrat . 14, 2 pror8us congruenter cum Arriano sic locutus: προς τουτω λεγεται τοὐ λέξανδρον Ουτο διατεγῆνα καὶ alis asa Etiam 4m reliquis ita consentiunt ambo auctores, ut de communi fonte dubitari nequeat.
Tertia denique additur narratio, quae item de philos0phis
agit, quorum καρτερίαν εβαι/ιασεν cuius originem produnt
verba μοκρινασθαι γαρ λεγεται quin etiam is laudatur,
qui narratiunculam illam memoriae prodiderat: λλ Καλανον
παρα σφίσι ει δαι/ωνέαν, ὁ δὲ δεσποτλην Ἀλλον G τον θεὸνεθεραπευε. Potuit quidem hic Megasthenem ipsum adhibere, quam saepius evolvit in historia Indica conscribenda. Eandem autem sabulam narrat Strabo XV p. 18 et ipse Megasthenem secutus Apud quem cum Calanus initio sabulao
commemoretur, ArrianΠs Ordinem muta88 videtur propterea
quod dicit c. 3 ineunter ταυτα ἐγευ νεγραφα, χτι καὶ ὁντερ Καλανου ἐχρῆν εἰστεὶν εν τὸ περὶ Ἀλεξανδρου συγγρα ID. Voluit
nimirum aptissime ad ea quae secuntur transire. Id vero bene animadvertendum est etiam a Strabone hanc Megasthenis memoriam coniungi cum Calani cremati narratione, quod vix casui
tribuendum St. Sed ut de eis quae secuntur rectius seramus iudicium oportet lutarchi memoriam accuratius inspicere, ut cognoscatur, quomodo eiu narratio composita sit.
C. 6 primum refertur sabula quaedam de Ocho Persarum rege, quam iterum narrat Plutarchus de mulier viri. 5; cuinani debeatur sonti ignoratur. Tum agit de Cyri sepulcro violato. Quae habet de Polymacho Pellaeo, apud alium scriptorem non redeunt titulum vero sepulcri illius ex duobus lutarchum composuisse lacile cognosces, si comparaveris, quae Arrianus VI 29 S ex Aristobulo profert. Huius enim verba continet titulus, quem adfert Plutarchus. Memorias Vero de Cyri sepulcro conlegisse Strabonem elucet ex XV 3 7 sq. ubi laudat de hac re Aristobulum Onesicritum Aristum. C. 69 exeunte Plutarchus mortem Calatii narrat Arte cum hae narratione cohaeret prima capitis 70, qua potatio illa describitur, quam post philosophi illius mortem rex instituisse dicitur. Hic Chares lans statuendus est primum enim ipse a Plutarcho laudatur, deinde eadem sub illius auctoris nomine deprehenduntur apud Athenaeum X p. 437 in catalogo φιλο- reor υν. Iam Vogelius l. l. p. 16 sibi persuasit Plutarchi narrationem de Calani morte proditam ex eodem Charete fluxisse,
quia Verba, quae Calano morituro tribuerentur: εδεβωυτ τους παροντας ιυν Μακεδον υν καὶ παρεκαλει τὴν sιεραν κείνην ηδεως γενεσθαι καὶ μεθυσθῆναι μετα του βασιλεως ad ea, quae c. 70 ex illo adferrentur, Spectarent cum eiSque cohaererent. Hoc quidem recte virum doctissimum statuisse nemo
negabit. Attamen argumento gravissimo prohibemur, quominus totam Plutarchi de Calani morte memoriam ex Charete hau8tam esse nobis persuadeamus. Nam quae Plutarchus dicit de habitu, quo usus Calanus mortem igneam expectabat: ταυτα
24쪽
Iam raenkelius p. 16 Athenaeum non diligenter reddidisse
Charetem atque tota narratione in unum enuntiatum alis breve contracta salso Verbo usum esse arbitratu est. Quam Sententiam probaret quispiam, nisi Athenaeus cum altera memoria a Strabone de Calani morte prodita consentiret: μετα Iro1ια ἰν
τε se H p. diaque Plutarchum non unius scriptori narrationem
1 Calani mentionem facit Lucianus de morte Peregr. 25: κεῖνο γα a Scit o Bi αχμῆνες ου ἐμποδῶσιν εις ὁ πυρ, ως νοσίκριτος ὁ
κλlσεως. Tradidit igitur Onesicritus similiter atque Chares et Strabo insiluisse Calanum in ignem aliter Luciani verba intellegi non possunt. Sed conexum huius loci perspiciamus. Peregrinus in ignem Sese praecipitavit tamen cum Brachmanis eum comparare non licet, quia hi maximam prae Se ferunt conStantiam, cum priusquam moriuntur vehementissimos suscipiant dolores Perogrinus vero flammis deditus illico necatus est. Quae Si nobiscum reputamus, nonne mirum videtur, quod Lucianus Onesicriti testis oculati auctoritatem adlata id ipsum comprobat, quod factum esse negat Nonne contra se ipse pugnat Neque ullo verbo significavit salsam esse Onesicriti memoriam. Aptius hercle fuisset, si suam sententiam oculati testis testimonio confirmasset. Sed accedit aliud. Omnino non rettulit Onesicritus Brachmanos in ignem insilire vel Calanum insiluisso. Hoc elucet ex duobus locis Strabonianis, quos ex Onesicrito desumptos esse conexu vincitur XV . Tl Di, διαλεχ γ ναι δ' εν τουτων Καλάνω ον καὶ συνακολουοῦν σω τε βασιλεῖ μεχρι Περσίδος κε ὶ ἀποθανεῖν τοῖπατρί ν νομω τε ν τα επὶ rivo καιάν p. 164 6 cc σχισeo δαυτοῖς νομlζεσθαι νοσον σωματικήν τον δ' πονοησαντα καθ' avro υτουτο, ζάγειν εαυζον δια πυρος νήσαντα πυράν, παλειφάμενον δὲ καὶ καθίσαντα ἐπὶ την πυρὰν φάναι κελευειν, ἀκένητον δε καίεσθαι. Ergo Lucianum scripsisse suspicabimur: κεῖνοι γαρ υκ ἐμπηδωσιν εἰς τὀ πυρ, ἀλλ υνησlκριτος ὁ δε κυβερνητ=i ἰδων Κάλανον καομενον φησιν, ἐπειδὰν νησωσἐ κτλ.
De sontibus quibus usus Arrianus Anabasin composuit 31
reddere, sed varias in unam conglutinasse oportet concludi. Vides quam bene haec quadrent ad sententiam nostram de conlectaneo quodam opere a Plutarcho adhibito nimirum contraxit narratiuncula quas in eo invenerat in telam artissimam. Etiam c. 70 facile demonstrari potest Plutarchi narrationem ad diversos redire auctores Fraenhelius quidem censuit descriptionem nuptiarum Susae celebratarum Charet ideo attribuendam esse, quia satis copiose de hae re eum egisse constaret. Habemus enim amplum eius fragmentum illis de estis, quod servavit Athenaeus I p. 38 B. Sed perlegas velim Plutarchi et Charetis narrationem nihil fere invenitur, in quo uterque consentiat. Iam ad Arrianum redeamus. Primum certissimis vestigiis intellegitur, Arrianum narrationem Calani cremati non hausisse ex Aristobulo, sed ex tertio illo fonte Compluries enim siccitat οἱ ὁ λεγουσιν quin etiamsi laudatur Nearchus Denique ipse multorum auct0rum memoria se reserae indicat his: at et a laaνοι ναγεγραφασιν Itaque neque ex solo Aristobulo neque Ptolemaeo hausit. Redire vero lutarchum et Arrianum ad Strabonem non est difficile demonstratu. Primum enim, ut iam supra p. 28 monui, Strabo et Arrianus coniungunt Megasthenis narrationem cum memoria de Calano mortuo
prodita deinde vero ex Strabonis verbis p. 7l adparet
multas eum novisse memoria diver80rum scriptorum. Sic enim loquitur: τῆς ὁ α νομολoria Tto συγγραφευ ν στυ παροραδειγμα καὶ ὁ περι του Καλάνου λογος Tum addit comitatum eum esse Alexandrum et mortem voluntariam obisse
omnes quidem referre, sed qua ratione et quibus de causis mortem sibi consciverit inter eo minus constare. Sine dubio haec iam in opere historico exposuit Proseri vero duas memorias de Calano cremato altera vulgaris est, altera Chareti tribuenda erit, quem auctorem apud Plutarchum reperimus, quod haud mediocris est momenti. Accedit tertium argumen tum, cuius iam aerstius mentionem secit. Dicit Plutarchus c. 69 extr. po8tquam Calani mortem descripsit: τουτ πολλοὶ ετεσιν στερον λλο γνδος εν Ἀθηναις Καίσαρι συνὼν
25쪽
rosei σε quae ex eodem sonte fluxisse atque ea quae antecedunt negari nequit. Idem autem amplius reser Strabo XV p. 719-720 Nicolaum Damascenum secutus breviter tantuni alio quodam loco commemorat p. 6864 4, ubi itidem Calani mentionem inicit: ν κεν - καὶ ὁ γ aetaκαυσας at τὰ I9ήν, σι sospes rης 'Iνδος, καθαπερ και ὁ Καλ&νος Ἀλεξανδρε, τὴν
Haec omnia argumenta adeo valent, ut etiam hic de Strabone communi Arriani et Plutarchi auctore dubitari non liceat. Postremo loco agendum est de VII 13, 2-5, ubi narrat Arrianus de magonibus ab Atropate Mediae satrapa ad Ale-Xandrum ductis. εγο ιεν eum reserre apertum est dicit enim initio ενταυθα λέγουσιν τι et paullo post οἱ δε και λεγουσινοτι Disertis deinde verbis monet Arrianus 3 am o ε
dere ei quam Plutarchus c. 6 proderet, ibi persuasit Schoentu p. 45, cui paene pror8u adSen8u est Schaeserus l. l. p. 441. Contra oeblerus p. 24 et iraenkeliu p. 6 3 sqq. Statuerunt hos duos locos Vix esse con8ociandos, quia Arrianus valde discreparet a Plutarcho narrat enim Atropaten ad Alexandrum centum mulieres habitu Amagonum vestita et armatas duxisse; haec autem sabula plane aliena est a vulgari et a plurimis scriptoribus circumlata quam Plutarchum quoque reserre Videmus. Immo patet narrationem ab Arriano proditam ad alterius exemplum consciam esse, quod dilucide ex his praecipue
scriptore, qui illam sabulam veri similiorem reddere studebat. Itaque statuendum est duplicem extitisse memoriam de Amagonibus ad Alexandrum venientibus. Attamen Arriano eam quaestionem, quam in Sum suum convertit Plutarchus, ante oculos esse potui88 nemo negabit, qua in re cum Schaesero prorsu consentio, nam etiam apud Arrianum in universum de Amagonibus agitur Atque ordinem iperis conlectanei eum
neglexisse iam semel vidimus Certe novit alteram illam
De fontibus quibus usus Arrianus Anabasin composuit
sabulam, sed elegit hanc sat diversam memoriam, quia illam omni de carere ibi perguaserat. Plutarcho magnum auctorum numerum commemorari capite illo notum est, quos omnes eum ipsum inspeXisse nemo contendet nisi quis consulto id quod verum est videre nolit. Amagones cum Alexandro conveni88 Plutarcho testante contenderunt quinque auctores, inter quos Clitarchus nominatur, negaVerunt multo plures praeter alios quosdam Aristobulus quoque et Ptolemaeus hos vero diXi88 φαροι γεγονεναι τουτ adfirmat Plutarchus. 0 verum esse nequit, immo id certum videtur esse illos omnino non mentionem secisse Amazonum. Fortasse id quod de uno vel altero reliquorum dixerat Plutarchi auctor, ipse neglegentius ad omnes rettulit. Hoc unum recte Fraenhelius mihi statuisse videtur.
Quem vero Plutarchi fontem fuisse suspicabimur Non dubito, qui Strabo fuerit, qui XI p. 505 amplissime tractat
οἱ εἰποντες τα υτ εἰρχηκασιν quibus adicit Clitarchi memoriam. Inde equitur magnum Variorum auctorum numerum
eum adiisse, ut quid tradidissent de Amagonibus cognosceret. Atque etiam id quaesivit, num ei qui Amagones cum Alexandro
convenisse narrarent inter se consentirent. Quorum auctorum
omnium testimonia et memorias composuisse eum in hypomnematis consentaneum est. Sed aliud accedit, quod animum advertit in Strabonem. Inter auctores quos lutarchus recenset invenimus Polycletu mi quendam, quem de rebus Alexandri scripsi88 e fragmentorum argumento viri docti conlegerunt. Quem scriptorem semel laudant Aelianus N. A XVI 41 et Athei Quod traditum est Πολυκριτος, sine dubio recte emendavit Coraes; eundem librariorum errorem deprehendimus apud Strabonem XV p. 735. Cf. Mueli Fragm. Scripti rer AleX M. P. 124.
26쪽
Maximilianus uedechenaeus XII p. 539 A quinquies vero Strabo, I p. 509 de mari Caspio, XV p. 7284 2 de Sugorum urbe muris non circumdata, ibid. A de Choaspe uiae Tigride, p. 735 de Persarum moribus, p. 742 de Euphrate non exundante. Utri igitur illorum testimoniorum conlectio probabilius adtribuitur, Plutarcho an Straboni 2 quidem nullus dubitaverim adfirmare ad Strabonem redire et Plutarchum et Arrianum. Praeter locos in quos adhuc inquisivimus complures extant unius Plutarchi, qu08 ea de causa placet commemorare, quia Strabonem suisse operi conlectanei auctorem ex ei adparet. Atque primum omnium monendum esse videtur etiam Plutarchum c. 62 eadem de Sandrocotto Indorun rege et Seleuco Nicatore narrare atque Strabonem es p. 724 93, ex quo Appianum sua hausisse supra p. 18 ostendimus dicit haec Plutarchus άνοροκοττος γaρ στερον ου τολλtygasiti LGaς Σελενκ rενTa-κοσέους ἐλέπιναντας ἐδωρήσατο. Quae verba non fluxi88 ex eo auctore, e quo reliqua quae hoc capite continentur repetenda esse videntur, recte opinor monuerunt Vogelius . l. p. 15 et Fraenkelius p. 153. Strabo sua sumpsit fortasse ex Megasthene.
Congruit porro Plutarchi c. 59 eum eis quae a Strabone p. 6984 28 exponuntur de regno axilis, cum quo Alexander foedus icit: Plut. ὁ δε αβέλη ς λέγεται
35 Hi loci ideo gravissimi sunt momenti, quia Plutarchum
pariter ac Strabonem variorum scriptorum memoria proferre elucet.
Denique consera quaeso, quae Plui. c. 35 Strab. p. 743 15 narrantur de puero quodam naphtha supersus et quae c. 72 - p. 641 β 23 de Stasicrate vel Di nostrate memorantur, qui Athonem montem in figuram humanam sese Onsormaturum pollicitus esse Alexandro dicitur. Ex Strabone igitur sumpsisse suspicabimur Plutarchum omnia quos laudat in Alexandri vita scriptorum nomina. Nuorum novissimus est Sotio, cuius auctoritatem adfert c. 61 λέ
philosophus ille Alexandrinus, quem floruisse . . Chr. 134cimus e Hieronymo, quo tempore Romae eum docuisse inde adparet, quod Seneca, qui anno a Chr. quarto natus est, se puerum sedisse apud Sotionem narrat Epist. 49, 2). loterat igitur Strabo Sotionem adire in opere suo conscribendo Sed quid de Potam0ne Hunc imperante ibeii floruisse vulgo serunt, cum Suidas de eo adnotet σοφέστευσεν εν Huμη Dcὶ Καίσαρος ιβερίου Sed hoc Suidae testimonium, quo si recte ses haberet sententia nostra fortasse concideret, salsum esse nuper demonstravit C. Cichorius Pom in Mytilene p. 62 sq.; evicit enim praecipue titulo quodam usus Mytilenis invento Potamonem illum a. 29 a Chr. legatum Lesbo Romam venisse iamque eo tempore inaud larva Tuisse auctoritate. Itaque initio imperii Augusti eius ἀκιι, ν fuisse putabimus Videtur autem Potam Sotionis praeceptor fuisse cf. F. Nietetschium in Mus Rhen vol. XXII p. 639 eique Lesbi narrasse tabulam illam, quam in Plutarcho scriptam legimus Nihil igitur nos impedit, quominus Sotionis quoque testimonium e Strabone
esse derivatum uspicemur. Quae cum ita sint, sat certa ratione adhibita nos enucleasse credimus Strabonem suisse illum quem Schoenius tatuit sontem, ex quo Arrianus ea sumpsit, quae commemora8Se
27쪽
SeS D c tiro ιεν s o νον περ υλεξανδρου in praelatione adfirmat, cuique lutarchus maximam vitae Alexandri partem debere videtur. In Plutarcho quidem non miraberis, quod sontem Suum nusquam nominavit; sed quaerat quispiam, et cur Arrianus quoque silentio eum Suppresserit, qui reliqua ex tolemaeo et Aristobulo sese hausisse disertis verbis consessus sit, et num verum Vogelius viderit fontem illum communem fuisse anonymum existimans No melius statuemus ab Arriano ideo Strabonem non nominatum esse, quia Videbat non certa ratione ductum historiam Alexandri eum composuisse, sed id solum studuisse,
ut quae de regis illius vita et expeditionibus diversissimi rerum
gestarum Scriptores memoriae prodidissent in unam congeriem conligeret. Ac ne voluisse quidem Strabonem Alexandri historiam scribere etiam ex eius ipsius verbis iam supra p. 14 adlatis reo μνηφιατι ομένοις τα Αλεξανδρου πραξεις satis adparet. Composuit Strabo uos ινηιιατα ἱστορικα, non
Dixi de fontibus, quibus usus est Arrianus in Alexandri hist0ria conseribenda sequitur, ut dicam de ratione, quae Os adhibuit. tque primum quidem quaerendum erit, quodnam in auctoribus laudandis Arrianus observaverit consilium. Multos scriptores antiquos, si ex aliorum libris quaepiam depromunt, auctoris nomen ut mentionem eius inicere operae pretium esse ducant non initio verb0rum exscriptorum ponere, Sed eo loco, cuius fides auctoris adhibiti testimonio imprimis confirmanda sulciendaque esse Videbatur, observare licet. Idem sit in Anabasi Atque imprimis tum, cum numeros proseri, amat Arrianus sontis auctoritatem adferre. Sic I , T descripta pugna cum riballis commissa, quorum tria milia ceciderant, cum Macedonum undecim equites et quadraginta pedites interfecti esse dicerentur, disertis verbis adnotat sic reserre Ptolemaeum αυτων ὁ Μακεδονων τελευτῆσαι λεγει IIDOλ ιctio κτλ.), ne numeris magnae suspicioni obnoxiis fides deesset neve ipse salsa vel incredibilia memoriae prodere videretur Simillime IV 25 4 caesorum Arigaeorum multitudo
De fontibus quibus usus Arrianus Anabasin composuit 37
commemoratur tolemaeo teste adlato. II 1, 8 memorator-rianus proelio Issico centum et decem milia Persarum necatos esse adicit autem illic εὐστε λεγει LIτολεμαio ὁ αγου,
Etiam Aristobulus ubi de numeris agitur laudatur; sic III 3, 3 de spatio inter Alexandriam et Paraetonium deinde ΙΙ28, 1 de annis, quos Vixit Alexander. Neque ero sine probabilitate suspicatur Schoenius l. l. p. 18 omnia ea quoque quae arte inter se cohaerentia Aristobuli locum sequantur usque ad c 30 extrem pendere ex Aristobulo, cuius auctoritate iterum utitur . 29, ubi loquitur de regis conviviis. Sed aliarum quoque memoriarum fidem Arrianus sontis auctoritate comprobat, si ea non po88e carere identur, etiam eis locis, quibus reliqua ex eodem eum peti88 sumere
licebit. Laudat hac de causa Ptolemaeum PS, 1 de Perdicca signo non exspectat in hebanorum praesidia impetum sa- ciente V 28, 4 de sacrificiis cum Hyphasin flumen esset transiturus saetis VI 10 1 de Alexandro in Mallorum urbe
vulnerato Atque hic prosecto multum eius intererat illius memoriam addito nomine proserre, quoniam paullo post se. 11 7)variae aliorum sententiae exponuntur et resutantur.
Aristobulum laudat illa de causa VP22 4 de Gadrosorum
regione sat mirabilium plantarum arborumque plena. Notandum est, quod hic auctor de Pithagorae vaticiniis VII 18 quater in uno eodemque capite citatur; noluit nimirum Arrianus tale fabulas portentaque auctori nomine n0 addito proferre neque hic neque VII 24, 1. Qua de causa eum VI 2 saepius laudaverit de Cyri sepulcro, elucet exi 10 καὶ λεγε υριστο- βουλος αυτος τοδὶ ναι τρος λεξάνδρου κοσ1ιησαι ζ naρχῆς T 0 Κυρ 0 τον τάφον. s. etiam VII 20 5 de Icari insulae
Deinde citat Arrianus auctores, si unius sonti narratione finita ad alterum transit. Duobus loci nominatim adfert Aristobulum, quia ex eo in rerum bellicarum narrationem a
28쪽
Ptolemaeo suppeditatam inseruit quaedam geographica III 28, 5 et 30, 7. Sed non fecit II 29, 2 et IV 6 5, ubi inseruit quae Aristobulus de Oxo et Polytimet fluminibus X posuerat. III 1, 3- ubi agitur de proelio apud Gaugamelam commi880
acie Persicae descriptionem quam praebet Arrianus ex Aristobulo fluxisse statuit Fraenhelius p. 27l, quia Aristobulus laudaretur; cui sententiae Subscribere nequeo. Etenim ex verbissent i d αυτεμ η στρατια δε ' cibo ct υστερον 3 ταξις ἐντινα ταξε Λαρεio γεγρcis luxti, ευς λέγει υριστοβουλος non licet praepropere concludere omnia ex Aristobuli opere petita esse, immo Arrianum hae verba in Ptolemaei narrationem inseruisse mihi quidem veri esse similius videtur, cum huic unice conveniat aciei descriptio. Uno quodam loco inseruit Arrianus numerum a Ptolemaeo relatum in Aristobuli narrationem; de quo paullo ampliorem instituamus quaestionem, quia res haud leviusculi est
Libri sexti quinque prioribus capitibus describuntur navigationes in Hydaspe et Acesine factae, quas secuta est expeditiousquo ad Indi fluminis ostium. Iam dicit Arrianus . , totius classis ducem fuisse Nearchum eiusque gubernatorem Onesicritum tum g 4 numerus navium prosertur ἐν δὲ τοξυsina πλι θος τευ νεων, ως λέγει Πτολε/ι aio ὁ α
τευ δισχιλέ 0ν. Iam dixerit fortasse quispiam Ptolemaeo deberi totum huius libri initium tamen sat multa argumenta praesto sunt, quibus Arrianum Aristobuli verba hic exscripsisse demonstretur. Quae c. 1, 2 de crocodilis in Indo flumine conspectis Xp0nuntur cum Aristobuli fragmento a Strabone XV p. 70 servato congruunt. C. 4, 2 de Hydaspis magnitudine dicitur, ergo ne hic quidem cogitare licet de Ptolemaeo. Ipsa autem navigatio explicatur colore tam rhetorico, ut nemo eam Ptolemaeo adtribuat Recte igitur e0ntendit
I e fontibus quibus usus Arrianus Anabasin composuit
39Fraenhelius p. 130 Aristobulum in his capitibus suisse Arriani
Inseruit vero Arrianus verba tolemaei in Aristobuli descriptionem. Sed quanam de causa hoo secit Fortasse opineris Aristobulum Omnino non prodidisse memoriae, quanta navium fuisset multitudo. Quod ut per se veri est dissimillimum, ita revera dem0nstrare p088um commemoraSSe eum naviunt numerum in opere suo. Ad hanc quaestionem expediendam necesse est paullo accuratius inspiciantur capita 8 et 19 Historiae Indicae, quibus Arrianus praebet deseriptionem navigationis illius, priusquam ad Nearchi expeditionem narrandam transit. Consentit autem haec descripti adprime eum Anabasis capitibus. Iam dicit Ogelius De sontibus quibus Strabo in libro X conscribendo usus sit p. 18 de Nearcho ab Arriano in historia Indica componenda adhibito finde a c. 18 usque ad nem libri, si hunc ipsum et pauca quae in extrem. 19 traduntur exceperis omnia Nearchi esse apertumost Censet igitur capita 8 et 19 uxisse ex Nearcho, neque vero in hanc rem subtilius inquisivit, quod si fecisset, rectius tulisset iudicium. Etiam Fraenkelius p. 30 statuit Nearchum
Arriani fontem esse cuius argumenta refellere Supersedeo, quia sere omnia nimis levia sunt. Immo si diligentius nabasis et historiae Indicae capita contuleris, Arrianum etiam hic Aristobulum in usum suum convertisse statim videbis. Conferendi enim sunt hi loci, quos plene exscribere non supervacaneum mihi videtur.
29쪽
Hic quidem deorum, quibus Alexander sacrificari iussit, in Historia Indica nominantur Neptunus Amphitrite Nereides Oceanus, in Anabas Hercule et Hammon; neque vero haec discrepantia ea est, ut prohibeat, quominus idem statuatur sons. Utroque enim loco Arrianus misit nonnullos deorum, qui ab Aristobulo numerati erant. Quod iure licet contendere, quiam Ind. dicit θυε οἶσι θεοὶσιν σοι γε πάτριοι - φιαντευτο αυτ si Praeterea Hercules, qui in Anabas vocatur προπατωρ, εος τέτριος est Alexandri. In Anabas autem Arrianum disertis verbis dicere Videmus G πείσας . . . at Oiς ἄλλοις θεοὶς, quae verba permittunt, ut in eius sonte etiam plures deos nominato esse sumamus. Denique Arrianus in Anabas non commemoravit ludos ab Alexandro institutos. Ind. 18, 11 - 12 υς δε
In historia Indica mutavit Arrianus ordinem ab Aristobulo institutum, quod facile intelleges; sed complura usque ad
Primo obtutu credas hic esse gravem discrepantiam tamen manifestum est Arrianum in historia Indica duos Aristobuli locos in unum contraxisse. Itaque hic quoque idem fons statuendus erit. Denique notandum est Arrianum in Anabasi omisisse i trierarchorum enumerationem, quam si aliunde pe-
30쪽
tisset et hic inseruisset, nostro iure miraremur. Fraenhelius quidem censet p. 128 ex Nearcho eam desumptam esse propter g 10 ναυαρχος δε Det oiσιν Icεσταθ' Νέαρχος ωνὁρOris ιοι , τὰ γένυς ιαν Κρὴς ὁ Νέαρχος, ἴκεε ὁ ἐν si φιστόλει τὶ Gri2τρυμόνι, quae a nemine alio nisi ab ipso Nearcho scribi potuissent. Estne revera hoc certissimum argumentum Nego. Immo ipse Aristobulus non solum tales enumerationes proferre solebat sed etiam ingulorum Virorum genus et patriam accuratius enarrare. Sic VI 28, 4, ubi Aristobulum fontem esse Arriani adparet, enumerantur Somatophylace8, quos etiam inter trierarchos Ind. hist invenimus Placet du0s hos locos ex ad-'Ver80 ponere: VI 28 4 εοννατον υντέου,
Quae cum tantopere conspirent, de Aristobulo utriusque loci fonte dubitari nequit; sed in uno offendat aliquis. In Anabasi Arist0nus Pellaeis adnumeratur, cum in hist. Ind. ordensem eum esse Arrianus adnotet. Si quis librarii cuiusdam errorem statuat, Anabasis locum debebit emendare. Derivanda igitur sunt . 18 et 19 non ex Nearcho sed ex Aristobulo animadvertas autem, quod Arrianus c. 9, ipse
dicit 'O. o ἐν et ζυγγ γων ηντινα περ Πλεξανδρο ξυνέγραψε καὶ του to ἐφευσατο, ναυαρχον ἐαυτὸν ἐναι γραφας, κυβερνητην οντα. Quae eum desint in hist. Ind. Arrianus ipse addidisse videtur, nam Aristobulum ea dixisse iam per se veri est dissimillimum. Schoenius quidem p. 29 cenauit Aristobulum respexisse ad Onesicriti commenta, cum ex loco Arriani probari non posset Arrianum ipso Onesicriti libro usum esse. Sed potuit ex Strabonis opere notitiam illam περὶ ro των παραδορων αρχικυβερνητο sibi comparare; cf. enim geogr. XV p. 6984 28.
De sontibus quibus usus Arrianus nabasin composuit 43
mentionem inicit descriptionis in Anabas exhibitae: κως ιιεν
ταυτα λέλεκτα ιιοι oldix εν τῆ πιλλη Gτικὴ συγγραφῆ. Itaque nihil aptius erat, quam ut utroque loco eundem auctorem sequeretur Adhibuisse autem in hist. Ind. conscribenda se non solo Erato8thenem Megasthenem Nearchum ipse pro- stetur Anab V 5, 1 χλύ τε γνδ υν ἰδέα θιοι γεγραφεταιοσα rcιστο Tara ες ref ν γ σιν τε ξυν Ἀλεξανδρε, στρα τεισαντες καὶ ὁ Νέαρχος, Ἀστὶ δε σα Μεγaσθέννὶς τε καὶ φατοσθέν ς, οὐκ θιc ανδρε, ξυνεγραφατην. Denique unum addam: si minus Aristobulus capitum illorum sons esset, nequaquam eum in Anabasi adhibitum isse statuere liceret. Plane enim est incredibile Aristobulum aliis scriptoribus tam obnoxium fuisse, ut paene ad verbum eos exscriberet Hoc Fraenhelius quidem voluit, sed ne umbram quidem argumenti protulit ad sententiam suam confirmandam. Semper vero inmemoria tenendum est Aristobulum rerum relatarum testem oculatum fuisse. Sed redeamus e0, unde profecti sumus. Ex Aristobulo igitur sumpsit Arrianus, quae dicit hist. Ind. 19 7 de navium numero: νέες δε αἱ συμπασαι αυτ si χitia καὶ oκτaκόσιαι
Ergo usus est Aristobulus his vocabulis 3 ιακραὶ νῆες et στρογγυλα πλoia atque haec reVera reperimus c. 5, 2 quem locum p. 38 ad Aristobulum rettulimus. Neque vero apud Arrianum deprehenduntur Ptolemaei termini qui dicuntur technici, τριακοντοροι et κέρκουροι Sic c0niectura mea de Ari- stobulo et in Anabas et historia Indica adhibito pulcherrime
confirmatur. Verba lis αι καὶ quae unci incluSi, inserenda 88 coniecit Schmiederus; quem Secutus est Hercherus, qui ne adnotavit quidem in praelatione critica deesse ea in libris manu- scriptis. Contra illum disputavit C. Muellerus Geogr. Gr. min. p. 331, cui adsensus est berhardus in Hercheriana altera. Nimirum voluit Schmiederus numeros in hist. Ind. et Anab.