장음표시 사용
1쪽
Reproductions may noti made ithout permission rom
2쪽
States Cod concems the mining of photoc optes nother reproductions of copyrighted materiai. . . niversit Librar reserves the right to refuse to
accepi a copy orderiis in iis udgement fulsi liment of the orderwould involve Violation of the copyright law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSld LIBRARlES PRESERVATION DE PARTMENT
Master Negativo Origina Materia asci ilinei Existin bibliographic Record
5쪽
6쪽
8쪽
Ρ0stquam infinitivi Aesetiylei et uripide usus dissertationibus '' diligenter et accurate conscripti tractatu PSt, non indignum videtur, perquirere qu0m0d Soph0cleS, qui inter tres poetas tragi eos medium locum tenet et aetate et gensere dicendi, infinitivum in abulis Suis fragmentisque,
quae ad aetatem 110Stram perVenerunt, SurpaVerit. PriuS- quam autem ad hanc ipsam rem tractandam aggrediar. ageren0n40ssum, quin de Drmis infinitivi, quae lim in usu fuerint
quaeque apud poeta tragic0 inVeniantur, pauca praemittam.
Ut in unaquaque lingua innes rati0nis parte aliis temporibus aliis utuntur Drmis, ita apud Grae00s inlinitivus qu0que temp0re progrediente varias Drmas induit Antiquissimas Drmas inprimis B. Delbrueckius in dissertatione de infinitivo graeco' Hali 1863 p. 2 1 1 uberius tractavit. Jonstat autem
inter omnes hasce terminationes Statuenda OSSe μεναι, μεν, ναι, ν ειν d0riste εν Re Iice iu), σαι, σθαι.
Si Η0moridas infinitivi seruias perquisiveris, uberrimam e0piam invenies, qua de re e0nferendi sunt e Meyer ἡ de Infiniti de homerischeu praelio dissertat Gottingent 856' 4 5 sqq. G. En glas ch de infinitivi homerico, dissertat. Vratistavia 1867 9 6 sqq. Kar Sten l. l. p. 4 Sq. Quae formarum ubertas annis decurrentibus in singuli dialeetis paullatim magis magisque imminuta est. Suffixa infinitivi μεναι et ιεν in attiea dialecto pr0rsus perierunt ut iam in Aeschyli tragoediis nullo loco legantur. arstensius resti exp08uisse niihi videtur p. 5 sqq. A essthylum in formis infinitivorum, veterum p0etarum ratione derelieta, populi ut 0nSetudinem SerVaSSe, coniecturis indorsit, qui tribus locis infinitivos κατακλε' ν,
' De infinitivi syntaxi Euripidea dissert Halis 1881 scr. . ebold. De infinitivi usu eschyleo diss. Milia 1877 Scr. L ars tens.
9쪽
abh0rrent, refutatis releetisque. Ne in uripid0is quid0ui fabulis infinitivos litor eoni Ornautos depreliendas atque clunaiticis cono ruentes. Apin Nophoeloni autem uno b co obs0letam infinitivi formam inveni dico infinitivum ti/ιεν, qui legitur Ant. 23. ' Codicum Scriptura St εμι εν Sed ει 3 εν Scribendum OSSe nunt inter viros doctos constat ei K illine P gr. ram . . . SI Lob. ad i. V is l. uelit sta sed de diui trag. p. 26 Si pl. Praeter hane formam nulli invenitur tua uliena ita conSu0tudine populi; sed omnes , ip oclei infinitivi torui se in hanc legem stilam esetiylus illis iliae Ut Ulripido nullo
Iam transeunti mihi ad inlinitivi, 0 lihoetei sui ituX in omnibus exemplis quae XStant et in fabulis servatis, in doli eruilarum fragmontis illusti uir hian. '' tot uni luteriam in dua parteSita distribuoi' aptum visum ut in prior do infinitivis insearticulo Suritatis disserum, in ultori do iis qui bii arti eulus adlectu est, tua distributio illiani quam Ab Heboldi l. l. p. plane repudiata St. quod ut iam apud seselivlum in apud Euripidem utentus infinitivi usus haud raro sine graviolo diserimine signis eationis in voti tui . auten mihi ideire aptu VI lettit', quia utile Si cognoscere. luibus linibu usu articuli' In libuis proferendis secutus sum Selin 'id 'Nini editionein novissimani a Xauckio curatani in eoiannΡinorandis fragnuntis unieros Dindorsanos inter neos auellianis addidi. ' De rigine infinitivi dissorer nivi si liuius l0ci Ortas esse in- fiuitivoruui fortitas ex dativis et oeativis nunc ninPS eonSentiunt. atque in nonnullis usus infinitivi genseribus alia originem cognoscere licci praeter libello Supra continem oratos inprimiS.
1887y serius prodiit quam ut in c0nfiuienda hae dissertatione ea uti potuerim.
infinitivo praep0siti ireum scriptus fuerit, id autem nisi exemplis articuli sub uno c0nspectu pr0positis facile fieri nequit.
Contra neque neceSSalium ut neque aptuni, accUSativum
cum infinitivo et nudum infinitivum di Seernere, qu0dmeilmannus
fecit in dissertatione d infinitivi syntaxi Herodotea Giessael 879 conscripta, quam ita instituit, ut infinitivis, qui eum
articulo et sine articulo positi Sunt. Seperati priu ageret
de infinitivo, tui sui iuris est neque ab ullo alio 110mine pendet deinde de eo, qui aliis membris orati0nis legitur in huc altera tarte prius nudum infinitivum tum infinitivum cumca Su nominis pendentem absolvit. Ned in hae dispositione id offendit, quod u0n inues accusativi cum infinitivis in istam
alteram partem ei erri possunt, cum Sint, qui aut non ab aliis verbis pendeant aut cum articulo coniuncti sint. Praeterea infinitivos subie et vice fungentes Helim annus prius in numero eorum p0nit, illi Sui iuri Sunt ne lue ab ullo alio n0mine vel Verbo tendent tuui in altera parte accusativos cum infinitivis subieeti munus sustinente in numerum e0rum refert infinitivorum. lui ab alii membri orati0nis Suspensi sunt. Huca dedit luod persaepe non faeile est diiudieatu, utrum accusativus eum infinitivo statuendus sit an nudus infinitivus accuSatiVo e regenti Verbo pondente. Itaque mihi quidem melius videtur has duas Strum uvas non disiunetis l0ci tractare.
Propositum mihi est primum de infinitivis absoluto p0Siti agere. Qua disputati0n in tres particulas divisa primum disseram de infinitivo iussum aliquod signis eanti, deinde de infinitivo adverbialiter posit0, tum de e qui in exclamati0n adhibitus est l. D infinitivo pro imperativo posito. Infinitivum imperativi 000 Surpari, ut iuSSum qu0d
10쪽
- Ssieri quis velit, exprimat tir notum est.' ΕXStant tale con- Structiones non m0d in Homer carmini lius sed etiam in attico sermone, et apud poetas tragicos et apud Thucydidem. Platonem Demosthensem tamen eum ex Homero l0ngo plurima exempla peti possint, postia tragici talos infinitivos nonnisi paucis locis adhibiturint, hunc usum antiquioribus temporibus Vulgatum tempori progreSSu magis magisque imminutum et exiguis piibusdam serminis circumdatum esse apti a P t. Homerus infinitivo utitur et pro altera pers0na imperativi et pro tertia illud tamen saepius apud Aesehylum iri finitivus quater imperativi alterius perSOnae. Semel tertiae munero fungitur in uripideis abulis i agmentisque tal0s infinitivos non invenies nisi Secundae personae inrte agente Seosque tribus odis. Apud poetam in quo nostra quaestio vorsatur, decem locis infinitivo imperativi vis ubi petu est. Iamiam Xumpla ipsa in medium Pl'010rantur ac trinium infinitivus φάσκειν tribus logis pro imperativi altera persona
' Hae igitur fortaui uis, quem appetere qui cupiat vel quo quis tendat, indicatur quani eandent notionem uni datiVO, quo eaSueodem sensu Franeo-Galli et Brittanni utuntur tum afui locativo Subesse quis Si tui neget Ct. Oll p. 32, qui ad talium infinitivorum naturam atque vim expiatiandam a locativi casus Significatione . ,. Zielbedeiit ung' proficiscitur p. 138. 140. Hunc infinitivi usum ita explieare, ut verbum petendi aut voluntativum animo supplendum esse Vel imperatiVOS ριπο . 9ι, aliOS. quae Meyeri Sententia est, ante infinitivum excidisse Statuamus mihi tuidem videtur minini Opus esse ne puerorum quidem sexemplum ad usum declarandum afferre necessarium est, quoniam DSereberritu infinitivo ad omnia omnino exprimenda uti notum est, Sed haec significatio, quae erantiqua est et omnibus fere linguis indogermanici communis es. Wilhelm l. l. p. 90), origine infinitivi explicanda est. In romanteis linguis ut in talida et iuantiqua Franco-Gallorum infinitivus iudierative dici potest, et iunostra ipsorum lingua infinitivum usurpamus et pro imperativi altera persona et pro tertia maximeque in iussis abruptis velut: halle herkOmmen'. .dre Manu Ortreten μ, .hierbleiben .
Hercules, qui modo a 900ta disputans inductus est, infinitivo νάσκειν eoptolemum e adducere vult, ut Sentiat atque intellegat. Se Herculem ipsum oram audire et praesentem vid0re. νάσκειν hoc loe idem fere signis eat, qu0d 0s dicimus Wisse' . Vis verborum κλνειν aDδχην κτλ. infinitiV0ist praep0sit Valde augetur atque amplificatur, cum p0eta simpliciter κλνει - λευσσεις dicere potuerit. Similiter usurpatum νάσκειν inveni l. 9:
Oresti, eui tandem contigit, ut patriam Suam UiHS desiderio iamdiu ita abat, ingrederetur, paedag0gu S0lemnibuSV0rbis pronuntiat. quibus Hostis eulos iaScere mune liceat. Voce ραν τέ eisscitur, ut quasi sentiamus, quom0d OreSteS summa admiration raxeitutus eogitati0ne vix fingere p0SSit, se in patria sua ipS VOrSari.
De huius l0ei struetur aliter iudieat . Hi erum , sin dissertati0ne de infinitivo apud gra000 classicae aetatis p00tas usti tui fertur pro imperativ0' ratisi. 867). cum dicit p. 35, paedagogum id putare Orestem iubere n0n 0SSe. eum nesciat ille, ubi sit iam . 2 signifieatum ess quid sit Supplendum
neque orationem ita esse institutam, ut imperatiVum XSpeetemuS.
Ad quod eonfirmandum affert vir doctus eum alios l000 ut Arist0ph. ch. 566. Stydam. r. VIII 3, tum senioelii p0etae comisti fragmentum, qu0 Stobaeus n0bis tradidit in il irit XLIII, 27 III 1, 56 Mein.)