장음표시 사용
21쪽
tot νον Ant. 705,' p0S ελπιδας l. 952, post ελπιδα C. 385 ' Ai. 605, quo p0strenio l000 quanu tuam Subiectum n0nmutatur tamen aceu Sativus cum infinitivo legitur. Singularis est ratio loci cavo ν Πανὶ ν), ubi in uno e0demque enuntiato prius casus dativus, tum a te usativus praedicative infinitivo adiectu eSt. Casus genetivus iisee 0cis inveni tui: a χὐ Ai. 103. δνοῖν κακοῖν OR. 640. ''' ubi casus nominativus participii infiniti v addi ius est instruetio aedusativi eum infinitivolsegitur 90st πιδων El. 8l0. Duobus locis dativus substant lVIGm ita usurpatur: ελπίσιν si κο tu Ant. 246. εν ἐλπισιν τέγε νυ ibid 897. inter tuos duo loeos hoc os discrimen,
quod . 9 infinitivi subiectum idem est lu0d verbi in
enuntiato primario locum liabentis, luamobrem praedicatum casu n0minativo uti iuri V. 246 cum Subiectum ut Otur accuSatiVus praedicati Surpatus est, tuam tuam infinitivi subiectum non pr0prie significatum est. Denique huc adde επὶ di σκλμ Ai. 43, ubi adeusativus cum infinitivo legitur. Etiam adverbium Dro infinitivum et exegeticum assumit Tr. 10 ace. c. ins exstat Ant. 39, cf. ur. hoen. 380.
Laurentiarii odi eis scripturain γε in νιν tutandam Sse in
Ν0s exspe tantus aut accusativunt uti infinitivo voce ς nilSSaaut indieativum futuri cum coniunctum, tua duae On- Structiones permixtae sunt ut Aesch. um. 99. t. rueger Gram. 55 4, 10. laydesius coniecit in id ς' retiov. artuugus
Dind0rsius, cui avehius astipulatur, in editione tertia Oxonii)
tire n0n possum, qu0ὐίποκρiνει, numquam eam significati0nem induere contondit, quae hoc l0e ei impertienda St; nam, ut unum exemplum asseram, apud Herodotum hist. VI, 13 Significatio auswahlen' huic verbo subesse mihi videtur. In dubi , relinquo quid hic scribendum Sit. Id negari 0 90SSe put0, hoc loco infinitivum epexegeticum Statuendum SSe.
πρακTεον λημῖν. Latine iune l0eum n0 vertas nisi particulam , ut ' Surpes. Ut in hoc exemplo nominativus τοι praedicati itinere fungitur apud infinitivum μανθάνειν, ita in sequenti quoque mominativus larii stipit irae distative positus Si
epexegetice accedat ruege Gram. I. 6, 8.'')Nudus insultivus legitur OC. 66l κρίνοις δ' ἴσως, κεἰ δείν' περρώσυλ λεγειν τῆς σῆς ἀγωγῆς. Latine Si illi e processerunt audaciae ut' vel illis
ade crevit fiducia iit. μAnt. 63. ἀρχομεσθ' εκ κρεισσόνων,
τοσονδε μισεῖν. Dc ' χημνυ τοι, φιλτάτ η διαγκομαιτο κοσμιον μεθεῖσα συν τάχει μολεῖν. Hanc noti0nem deducendam esse ex significatione termini vel finis apparet. ' Sane non consecutivus est huius infinitivi sensus; sed aptissime mihi hoc loco commemorandus eSS Videbatur.
22쪽
D0nique duo ei inposita verbi ευρισκειν asserenda Sunt, quae ipsa qui que infinitivum pexeg0tieum sibi adiungunt autequem nos utimur particula finali ..um ii ' vel dumi
Similo Xomphim exstat OR I 2 n. Non modo orbis singuli s sod etiam totis nuntiatis infinitivus sese aliplicat ad 00rum Sententi in planius Xplidandam. Hie infinitivus consecutivam notionem induit. Haec ex nil, hi liaben qua proleram: l P. 25. ubi Sic Scribendum est
Nauckius νερε δ' et Gleditschiu νέι εις proponit. ' Pari modo atque ex infinitivis supra tractatis etiam ex talibus infinitivis elucet pristina infinitivi vis. f. R. 393 et 17.
23쪽
hanc litterpretationem Ellenditu in ex Soph. S. πλάθειν infinitivum ita durissime dictum eSSe monens. Ab eodem Ellendii et ar proponitur, et ut pro a dictum Sit . quibus
in rebus concurrere cum Oientioribu conti OVerSia Serentem
rati non est. ' At non m0d et a J Sed etiam ρισχά et πλάθειν fuerunt qui mutare vellent. Mihi si lectione codicum servata infinitivum πλάθειν peXegetice Surpatum StatuimuS, prorSUS apta Sententia evadere videtur. CL in dorsi tu olfhi adnotationeS. Ibid. 276. μη μ' ἰποστερήσοc
αποσχερὲ σs obiecto utitur χ δονάν, cui voci infinitivus epexegeticu μεθεσθαι o σι μεθεσθαι Sese applicat, qui et ipse eodem utitur obiecto es ruege Gram. I, 6 8 et adnotationse Selineide in et Dindorsit. Etiam hunc locum n0nnulli viri docti sine causa mutRVerunt.
In exemplis, de quibu nunc dissuram, nos infinitivo epexegetie0, qui proprius accedit ad inalem SenSum ante
' Locus corruptissimus. ιπεμ ολ Triclinius recte G. II. uelleri Scripturam Dio ερ ωαρσico ουπω or ανδ , αγακλει row ἐπέμολε πάθος ἐκriscia Nauckiu recepit, qui praeterea in iκrimia ostendens Lorengi et,underi lectionem αἰκisca comprobat. HariunguSinfinitivo deleto οἴκιστον scribi iubet. Utcumque re se habet, infinitiVus ἐκrirem. Si genuinus est, Sub idem genus cadere mihi videtur atque quos antea tractavi infinitivi.
' αναδεικνυνω quod multis interpretibus displicet cf. Jahni edit. p. 44 et 73 hic simili modo usurpatum est atque riSt. Nub. 304.
Ηaee St 0dicum Scriptura Her erdenus alterum versum deleVit quem Nauckiu quamquam in textum recipit, undis in eludit adn0tan fieri n0n 0SSe, ut egiSthu p0Seat, ut omnes Mycenaei et Argivi 0rtuuna Spistianti Hoc sane p0seere n0n potest Sed illud Vult cuicumque a res curae Sit, eum Spicere 90SSe 0rtuum neque i Sensus a verbis alienus esse mihi videtur. OR. 792. γενος ὁ
Non recte coniunxit Selioliast hunc infinitivum cum adiecti v praegreSS0έιλχητον qu0 propter collocationem Ver-b0rum tolerari nequit, Sed ea leni ratione, qua l. 459, 11- finitivus ρῆν additus est verbo δι μωσοιμι quos duo loe0S
Denique, ut lianc tuaestionem ad finem perducam, ideat ea assurro exempla, ubi infinitivus elleXegeticu gράσεως νεκα, ut dicitur, orbis praemissis dieitur. Talem infinitivum in iis p0tissimum inveni constructionibus, quae e EXOrtae Sunt. quod dua construetiones permiSeentur cf. ruege gr. Gram. 61 6 8 duarum talium e0nstructionum iam Supra commemorationem feci l. 277. C. 12ll. xempla hue pertinentia in medium proierantur:
' CL Eur. Alc. 845. A. Schoellius interpolatos esse censet v. 534-551. Nauckius pro spuriis habet v. 541-543. ' Hunc alterum versum abeSSe vult nuckiuS.
24쪽
Ut verbis dandi infinitivus χειν vel similis, ita verbis mittendi infinitivus verbi alicuius veniendi abundanter additur:
Duobus l0eis infinitivus a si simili in id adhibetur: Ant. 439. ἀλλὰ πάντα τανγ' ἔσω λαβειν
Iam finita si disputatio do infinitivo pexegetico. Ex exemplis allatis efficitur. Soph0clem aeque atque Euripidem
' βουλευσαι falsum esse iudicans Nauckiu Seribit κοινωνεῖν. ' ἐνηκας coniecit HerWerdenus Xere crit. p. 122.
v. De infinitivo subiecti vico fungenti.
Hi inlinitivi ad quos traetandos nunc aggredimur, biis de quibus adhuc disputavimus e disserunt qu0d 0ngiuS pri Stina Sua natura atque vi abScesserunt. Ex o iliterato casu Substantivi etsi exorti ut in romanicis germaniciSque linguis ita in graeca quoquo sensim gradatimque non modo ad verbi notionem inclinaverunt, sed etiam ad substantivi Significationem rursus prope acceSSerunt ut fieri 90SSet ut subiecti l0eum obtinerunt. In Homeri carminibus un0 0q0 infinitivo partieula cum substantivo coniuneto Subiecti partes impertitae sunt l. . 74 πανεεσσιν π ξ ρου rara ἀκμγης γ μάλα Drρος λεθρος Ἀχαιοῖς βιωναι. ad quem loeum L. Meyerii l. l. p. 29 adnotat: .da SStribi dos λεθρος dei Infiniti βιο, ναι nur Scheinbar
Subi stet ei' .)Ut Mey0rus ita arstensius inlinitivum subiecti munere fungentem non seiunxit ab eo, qui obiecti parte agit quae distributio in Sophoclois infinitivis tractandis necessaria mihi videtur esse. Liceat autem quaestionem do infinitivo subiecti locum habenti instituundam in duas partes ita distribuere, ut prius agam de iis infinitivis qui substantivi Significatione induta verbum cuiuslibet notionis praedicatil000 Sibi aseiseunt, ut subiecti vis maxini eluceat. deinde de iis, apud quos vox aliqua imperS0naliter ursurpata liraedicati
I. De infinitivis qui subiecti maturam
25쪽
Hi duo postremi insulti vi respondent chiasino effieaciter Drmat substantivi praegreSSi πὸ sia et a qui V. 19. His infinitivis eum substantivis coniunctis alio nudi S
του θυμου. . far ἐωθοι oti lion o ανθρωπος. Non recte Νauckius cum Blaydesio hos Versus eicere mihi videtur adnotaus Sie enthalien in hier ungeliorige SentenZ. Blaydesius articulum o infinitivo λαβε ν antep0ni Vult qu0d metro repugnat.
Subiecto misso accusativus partieipii infinitivo additus est l. 005:
In hae tuaestione ruetanda quattuor species discernendae sunt; nam praedicati mulius importiri potest a Verbi impei Sonalibus vel a Ssivi generis b. Substantivis ubstractae significationis, Sive haec cum copula σιίν ut alio verbo auxiliari coniuncta Sunt, sive coli illa a poeta miSS OSt, c. neutris adiecit Vorum, d adverbiis quae uni verbo aliquo c0niuncta V aequantvostem aliquam imporSOnalem. a. irae die uti vices funguntur verba imp 0r Sonalia vel verba passi Vi generi S. Haec orba impersonalia inveni, quibus infinitivus subiecti loco sese applicat: δε δε ιιαι, χρη, conlp. Παρα, εν μετά, B, εκπελει, πρεπει, ἴiκει πρός), rρμοζει συμ Ιερει, ἀρκει κατά), μελει, πάρχει, γίγνεrat, δοκει. Haec Verba passivi generis δεδοκιαι, δεδογμιενα σείν, νείλεται, λεγεται,
Usitatissimus est infinitivus apud orba debendi δε et χρ . Apud δει nudus infinitivus reperitur: h. l. 428. r. 479.' 817. R. 406. C. 494. 509. 1022. 1148. ni. I 2.1rg. 736, 4 770 4). Mult0 Saeptu ace. c. inf. XStat, qua in e0nstructione exceptis tribus l0cis R. 1528. rg. 614 609)-
Articuliis to coniungendus 'St cum προς ἐκεiνου non cum in finitivo λέγειν.
26쪽
frg. 849, qui praecepta ili universum Valentia Xllibent. Semper pronomina Subiecti loquin ibtinent; irima persona legitur: Ph. 397. l. 339 8l4. 037. 1604. R. l 9. 25. 96 95M. 1334. C. 22. 032. 776.' Ant i5. i. 393. Facile suppletur Subiectum P h. 2S6. IV 2. Alterii Orsona σε Subieeti partes agit: Ph. 50 et 53. '' 587. i5. 982. 998. l. 957. '' '
s Ph. 4l8, ubi nituit iv particulam negativam sta appositam
iuvenimus, eum aliis logis, si infinitivus lu)0ationum exhibet oi legatur. Haud raro inlinitivus missu est, ubi O praecedentibus verbis facile suppletur Ph. 379 583 909. R. 627. 185. si h 72. Ant. 679. r. 337. miliaemolandum denique si, M apud 0ph0clem du0bus l0cis coniun ii eum accuSatiVo iersonae et nati Solitentia οἴεως, i. 556 ubi ei Selineide vini adn.). h. 4. Duo loci pr0 ferendi sunt, ubi interpretes nimia ulli Meum infinitivo c0nstructum esse Statuunt, siuod equidem ni inprobo C. 721. ubi truditum est:
Sic cod. Laur. M pro hi praebent libri deteriores. - . . . δεῖ tenuerunt euius et Hermunitus; sed δεῖ apud S0ph0clem nullo loco uni dativo et inlinitivo construitur, quae constructio etiam apud alio poetas tragicos rarissime invenitur; τοι . . . di nimis artificiose defendit Bellormannus. Itaque auckii emendationem σὸν . . . di comprob0.
' vv. 50 sqq. interpolati0ne 0rrupto iudicat auckius. v. 95 delevit underiis sed cf. olim adn.: Certe hoc loco pro tradito δε rct legendum est δει, ei. 0beckin Phryn. p. 78. 'l vv. 75-78 . . Rieliter n0n recte interpolat0 duxit.
Aut 1098 0dices praeter Laurentianum sie exhibent ευ ρολάας δεῖ, παῖ Μενοικεως Κρξον. Laurentianus non Κρεον sed λακεῖν vel λαβεῖν praebet, qu0d certe ex . 1094 errore illatum est. ditores recenti0res
invenimuS: OC. 569 οεν P γενναῖον P Q κρω λογωπαρῆκεν οῦσι βραχε Esto δεῖσθαι τρασαι. Foli mannus . l. p. 63 δεῖσθαι in δεῖ σοι ommutari iubet iniuria pin0r, num hoc loco p0S παρι κεν αγ- infinitiVus desideratur praeter ea construetio non dativi eum infinitivo post δεῖ Sophocles, ut iam supra dixi non adhibuit. Hariungius ει οι in stoi mutato Vocem σε, cui subieeti munus tribuendum sit, Subaudiri vult si das dii nur ine urgo rivulinungv0u mir egelii est,' qua in mutatione ipsum illud σε missummo stendit Sententia lectionis traditae, luam e quidem cum Din dorso aliisque servandam esse arbitror, multo aptior
φρ άσαι, tuae mutatione eandem fere Sententiam praebent
quani id quod nobis traditum St. Creberrimo χρη cum infinitivo nobis occurrit a primum ea Xempla asthram, quae nudum infinitiVum praebent Tr. 385. 390 494. 598. i55.' 724 969. i. 457 734. h. 451. 897. l. 6. R. 235. O 2 71. 268. 037. 1l7. 517.
' Versunt sequenteni qui infinitivum ad χρή pertinentem continet, deleri vult auckiuS.'' Sic traditum est: εἴτε χρὴ θανε ιγν εἰτ' ἐν τοιαυτηὶ ζωσα τυα - βευειν στεγ . Haec Scriptura defendi nequit; nam eum infinitivus Duβευειν cum χρή 0nStruendu Sit, accuSatiVum ζωσι νeXSpectamus Subiecto Subaudito, non nominativum posce. Atque ζωσce τυμβευε ν a multi Scribi Triclinius adnotavit, sed haec lecti a metro abhorret ζά σα υμβευει XStat in III10 90grapho, quae emendatio ad sententiarum nexum prorSuM accommodata
27쪽
cum infinitivo usurpatus est Ant. 736. '' Si quidem ruet se habui libr0rum Seriptura. Ν0nnunquam infinitivus ex Sententiarum nexu supplendus os ut OR II 84 Sq.Ν0n hue referendus est C. v. 48, ubi sic legimus: πριν αν ενδει , τί δρύο. Reifigium it Hermannus Scripturam pauc0rum 'p0graphorum 4 δρῆν Seil. Pi receperunt ollipsin statuentes; sed hane scripturam reiciendam Sse nune inter omne conStat. Transgrediamur ad verba εστιν et 0mp0sita Illud, quod significat ali luid fieri 90SSe, Ἀδυναεόν, οἱον ' σΓιν, semel eum nudo infinitiv constructum invenimus C. 1677,
Sententia, si quidem anu est postremus Versus non reSp inde Versus Strophistus), haec mihi videtur esse si Neoptolemus Phil0etetae obsequatur, aut Secum eum dueen Saul in insula versans, fore ut multi dissiduitatibus astidiantur capiantque detrimentum M igitur iudico Supplendum est εστιν. quod cum dativo ii κινοῖς et infinitivin 'νιδεῖν
Alter l0eus, ubi εστίν subaudiendum est, in adum fabula V. 1165 q. exstat, quos versus c0dice Sic tradunt: ἀλλὰ γνῶθ' υ νωγ τι σοὶ
28쪽
- Ω iungitur cum nudo infinitivo Ph. 768. R. 1253. OC. 755. l75, cum dativo et infinitivo R. 49. r. 022.
quod i Restuat 0Strum .es k inimi u es Si die Sache emandus, nudum infinitivum sibi adiungit El. 401 ἐστίν in hac structura omittitur i. 3l9 58 l. rg. 296. Praecipue notandus est l. v. 07l, ubi subiectum infinitivi animo supplendum est ad accusativum appositioni in Star Surpatum. Ut εἶναι ita e imp0sita saepe in sinitivum pro subiecto sibi asciscunt. Ac primum Πάρεσι ν eum nudo infinitivo consociatum legitur Ph. 44. 420. l. 307. 300. r. 60. Ai. IUS l. Ant. 293. 1 g. 28 l. dat. c. ins Ph. 9 364. 667. '' Tr. 224. i. 432. l60. '' El. 959 0 96l. Singularis est ratio l00 qui si l 58 2:oDθ' o stDγος εν βραχεῖς ράσαι πάρεστιν,
ubi personalis e0nstructio adhibita est quae rati dicendi Euripideis qu0que exemplis e0nfirmatur velut Alc. 279. Participium παρόν absolute dictum nudum infinitivum sibi adiungit bis h. 1098. 1 g. 323 321). Infinitivus facile Suppletur si g. 40, 3 148, 3). OmisS0 ε ν coniungitur ἄρα cum nudo infinitivo El. 285. 788. i. 904 982. C. 15, 4. Ant. 1179, eum dativo et infinitivo i 10lU, cum accuSatiVo
ενεστι cum dativo et infinitivo exstat Ph. 1270. r. 296. Ant. 2l3. '' El. 76. μετεστι eum dativ et infinitiV constructum, ibi0d significat da Reelit haben', legitur l. 536. 0dem Sensu μει eum dativo et infinitivo iungitur Ant. 48. Multo saepius infinitivum apud βεσι invenimuS ac primum nudus inlinitivus legitur l. 595. i. 1l25. C. 3.323. h. tu 32.''' fi g. l94,l 204, l) si g. 736,5 779 5), dativus et infinitivus: El. 2. 9l2. i. 346. ii l. 328. 373. OR SIT 1402. Ant. 507. frg. 64.2 65 2). Participium εξον absolute usuriiutum Semel cum infinitiV coniungitui'. cuius sublegium Suli plendum est ad praedicatum, simod casu accusativo utitur El. 365. Ideni qu0d sem signifieat εκπελει Ant. 478, ubi ad infinitivum subiectum ex sequenti nuntiato 2lativo intellegendum St. Cognatum his Verbi est Πρεπει, luod iungitur cum nudo insulti vi El. 639. r. l26. Ant. 92. h. it. C. 1586, quo l000 0strem I urticipium πρεπον legitur. Accusativum cum infinitivo habemus Tr. 728. 1 g. 285 293 b) si g. 862 6863 Un0 0e infinitivus supplendus est h. 1227. Pari m0do atque πάρεσι ν V. Supra Ssemel Πρεπε per-S0naliter eonstruitur ita, ut 0s infinitivum passivi generis eXSpectemuS. 90eta autem activum genus retineat El. 254. Eundem fere signifieationem habet νηκει, quod dativum et infinitivum sibi adiungit C. 738, qua conStructione Om-Ρ0Situm quoque προσχηκε semel utitur l. 213.
29쪽
si . 73l. DIMνερε cum nud infiniti v iunctuuii l. 438. Apud ἀρκεῖ qu0 signifieatione aequat latinum .suppetit' vel Satis est nudus infinitivus legitur se ' . t l24) dat. c. ni.
1242. aec. c. in . i. Si . C. 295. ubi praeterea Vor bi dativus personae additus est quo is Significatur, cui id qu0d inlinitivus extirimit uti petit. Conalis Si tum καιΠρκεῖ eum nudo
Porro μελει Semper praetor infinitivum sibi adiungit dativum pers inae cui alii luid cordi est: l. 4. i. 0 l. OR. 377. Participium 1 Fur invenitur l. 459. Πάρχει contingit, ut cum accus. c. int . nobi occurrit t. 340. Uno loco apud γίγνεια nudus infinitivus exstat El. l89.
ace. c. inf. i. 37S. Denii lue δοκεῖ commemorandum St.
quod sum pur eum dativo et infinitivo iungitur Pli. 55l. 88 Εl. 335 r. 369. Nonnullis locis etiam verba passivi generis infinitivum pro sublueto sibi asciscunt: δεδοκιαι, ut eadem ere significatio subest aliive voei δοκει, eum dativo et infinitivo 0n-Struitur Ph. 274, cum acc. e. insor Tl9. δεδογ1 Ω' Scit.
bis eum dat et int. h. 42 l. l. 173,' Semel cum ace. e. ni. rg. 210 2I6, 2). λέγειαι uno l0co invenitur cum nudo infinitivo iunctum Ph. 199 ubi monendum St, in uno eodem ille versu duos infinitivos subiecti munus suscipere; nam Verb0λεγεται infinitivus ορηνα Sese applicat huic infinitivus
repoti 40test. semel ace. e. ins assumit C. 389 Denique
Ant. 203, qu de loe supra p. 20 ceuratius disserui. b. Praedicati vi eo iungitur substantivum aliqu0d abstractae significati0nis. Substantiva praedicati locum obtinentia qu0tqu0. apud Sophoclem indagavi 40 mrdine ir0ieram, ut primum sa' Hunc versum delevit Berethius Zischr. f. ait Wiss. p. 962.
enumerem, H0rum loco Verbum impersonaliter usurpatum vel in passiV0 genere p0Si tum poteS SubStitui quo in numero ponenda videntur SSe Substantiva cum e ipula μιν ut γιγνεTu coniuncta χρεων, ἀνάγκλη γερος, pro quibu χρη Vel δει vel simile verbum usurpari potest, deinde subStantivum λογοc, qu0 cum ἐστιν consociatum Verbum λεγεται Signi-seatione aequat.
χρεων, cui copula nullo loco addita est, invenitur cum nudo infinitivo Ph. 43. 768. r. 7. li4. 49. l. 273.1252. R. 33 si g. 52l 12 5l7, 2), cum nec. c. ins Pli. 1439. l. 983. 1l05. R. 488. 502. C. 928. 153. Ai. 520. rg. 523 52li. 1rg. 227 3 234a, tu l0009 Stremo Subiectum suppletur ex accusativo participii apud infinitivum locunt habenti. ἀνάγκη eum nudi infinitiv iungitur si g. 462 2 447, 2) 615, 3 6lt 3 3. 45. 2 669, 2), cum acc. c. in Tr. 231. Ph. 1340. C. 605 πῆσ' ἀνάγκx uno loco nudum infinitivum sibi ascisei OR. 986, uno ace. e. in . l. 497. πολλλ -
ἀνάγκxi vel πολλή τ' ἀνάγκὶ eum nudo infinitivo construitur, C. 292. El. 309, cum nec. c. ni. r. 295.' Infinitivus 1aeil intellogitur C. 655 et adn. SchnoideWini et Beller- manni γε ut nudiui infinitivum sibi adiungit: C. 64l. Ant. 259. l. 565,'' dativum porsonae et infinitivum Ρh. 8l2. ut 88U. l. 27. C. 1556 irg. 56, 4 678,l43. 61 683) accusativum eum infinitiv OC. 119l, qui deloe p. 30 disserui eadem constructi etiam apud θεμις γίγνοιτο invenitur Ph. 346. Denisiue huc adde εξονα πάρεστιν - πάρεστιν cum
pro λεγεται eXStat cum acc. e. ini. Pli. 164 et 168. R. 1176. OC. 133. l. 17 sqq. qu0 0Strem loco λογος ς εστιν legitur.
' Wunderiis, indorfius, auehius hunc Versum eiciunt. ' Verba κεiνης γαρ ut μαθεῖν abesse Vult Nauckius, totum versum O. Jahnius et Sehenkelius.
30쪽
Ut ad alia substantiva transgrediar haec repperi quibiIS infinitivus subiecti loco adicitur: εργον, πονος, γελως, ἀλκ i,
εργον τινος εοιιν, quod Significat negotium vel officium aliquius esse Alve esse aliquius' in occurrit eum nudo infinitivo Ant. 730, cum accusativo c. ni. i. t et 52. ubi opula omissa est, oro P σον cum nud infinitivo Ph. 5. Vt easum
genutivum et infinitivum sibi adiungit εργον l. 372:
Ut latino n0g0tium ' abest, ita Si phoeles non mod0ἐσειν sed etiam εργον omisit Ph. 140 sq. ' OR. 78. 393. O C. 430 frg. 836 661), quibus omnibus locis nudus infinitivus legitur. Deni tuo e0mmemorandum est σον abS0lute dictum 72l, cuius versus iam supra p. 59 menti0nem festi praseter h0e xemplum nullum inveni, ubi infinitivus talim0do apud pr0n0men p0SS0SSiVum eum tenet, qui uSu apud Aeschylium t Euripidem n011 rarus est; neque enim cum exemplis ex his poetis tragicis petitis comparandus est Electrae versus 1470, ubi ad voiba D ρμῖν τόδ' ἀλλὰ σόν infinitivus articulo instruetus pexegetice accedit, es p. I. Aliis substantivis praedicati vi eos tuentibus plerumque nudus infinitivus adicitur: πονος περισσος nt. 780. γελως ἔδισιος i. 79. τις ἀλκὶ Ant. 1030. τις εστ' ἀπειD Ant. 753. πλεισιχὶ βλάβη Ant. 10 M. τις βλάβxi C. 1187. αισχρον νειδος
v. 1140 corruptus videtur esse; traditam scripturam explicare
finitivo ibid. 775 νο εος eum dativo et infiniti v si g. 22, 2 l32, 2). 0nstruetionem aecusativi eum infinitivo habemus apud haec Substantiva: Ἀρα i. 245. κάλλισιος πονος R. 15. Iavst OR 13l 9. 1 οῖρα R. 376 t C. 546, quo alter i
venitur, it ut 35. R. 983. l. 1327. αλγος praedicati, infinitivus subiecti partes sustinet id quod verba sibi volunt, ad
Sententiarum nexum prorsus aptum mihi videtur esse. Alii παρ' υδεν Myo c0niungunt.)' Codices exhibent σεβειν με ευσεβειά τις quae Verba Naucki0 displicent, qui pro ii exspectat σεβειν με ευσεβες νεκ9ους Vel σεβειν με ευσεβεις θεμις Non est Offendendum in σεβειν absolute usurpato: cf. R. 897. Significat σεβειν reVereri res divinas et iustituta religione Sancita, μουσεβεια pietaS.