장음표시 사용
11쪽
gientes literae adeo dissicilem te stiolae in reddant. ut ego, quantumviS anniS multo minor . iunc laborem mihi praegravem ducerem. No Veram equidem. Reveren
dissimum Regni SuioGothici Arctii episcopum. & hujus Acadamiae Pro Cancellarium, Dornisi iam Doet orem. LRICUM BENE ELIUM, non solium idem consilium agitasse, verum etiam in Angliatu transmisisse apographum accuratius Codicis hujus Argentei. versione Latina & annotationibus instructum, sed quum incerti essemus, quae hujus Editionis fata futura essent . inprimis postquam desideria eruditi orbis jam adeo diu suspensa tenuitat. hortatu Reverendissimi Domini Doctoris. HENRICI BENZELII. qui jam tanta cum nominis sui. Gentisque gloria Archiepiscopale pedum tenet, examen Codicis Argentei instituendum. judicaVi. Quum vero. uti nuper professus sum. nec oculi mei huic labori pares essent. DcC otio. quantum satis, Ebundarem. ex univcria ad hanc Academiam literis Vacantium pube . in Dominum ERICUM SOTAERG, oculos conjeci, illique
id injunxi. ut mihi in hac re ad manum csssiet. & dissicilem hanc spartam inise susciperet. Annuit ille, pro suo in me & artium studia affectu , facilis. & una cum duobus aliis frugi Juvenibus ita collationi instituendae se accinxit, ut ille in ipso Codice intentos oculos figens, subsequeretur praeeuntem singulas i iteras ex Editione
Iuniana. altero subnotante, ubi dissentiret Stieria hiel Aniaua..Annotavit hic noster omnia sedulo, & ita non tantum quamplurimis locis veram reddidit lectionem sed etiam totas paginas, ut taceam minores lacunas alias , quibus antea caruimus, restituit, idque ita, ut quod
12쪽
non sine ostentatione SoTBERGII mei dico, ne unica qui dam jam sit apud Ulphilam vociata , quam noli Publico
Et buc usque jam perVentusta erat, , quum ecce illat m, anxie diuque expectata Editio Benzclianai ' pro eiu mante Viro . etiam aliunde de. Repulta ira Literatiar meri ii Ilimo. ED ARDO LYΕ. ix uidisset me cdita, . in manus nostras Vettit. Et licet tum facile auguraremur statim, praecepta per tanti Viri sagacitatena est e Omnia uia. quibus nos opera metia Ostram impcndiinus. lnihilominus quum post tantam messem , aliquod . qua ut Vis te nudipici legium. nobis relictum csse, deinde animadverteaxemus . non penituS erudito orbi ingratum futurum exi stimavimus. si in incepto stadio per Remus, idque tanto magis quum haec nostra opella Lautum abest . udiauia
per se huic Editioni quidquam detrahar. ut potius; incri. ta Viri Summi sit illustratura . illique suum decus vindi. eatura, quum raro ipse notet, quid prioribus Editionibus novi adnexuerit, & quid adeo ipsius curae debeamus. Quod unum ad desideria nostra penitus explenda deesse videtur, hoc unum est, quod Gosiarium Uliphilanum pari ac ipsum textum eura illustratum nolin. quere noluerit, . qui id omnium optime Valuisset, Revcrendissimus Archiepiscopus. Operae pretium non est,
commemorare, me Ialamerosa quidem . sed nescio an ai.
licujus frugis mantissa ad auxisse labores J UNI I &STIERNHIL LMqΙ , & ad suos fontes rotulisse .ea V cabula, quorum huc uSque dubii fuere nata luS. FOret tamen in illis aliquid forte, quod nun penituSincommodum censeretur, si in pusterum. Glosiario .Ulphilano novam
13쪽
hanc Editione na stipare coiissilium duceret, Vir modo
laudatu S ED V. LYE. quo etiam, qUanliun ego judico , Carere lata pera haec editio non debct. Praeter hanc colicetionem, convenit etiam me inter &SoΥBERGIUM meum, ut uter nostrum plUS aliquando nanciscercitur Otit,hsubsequeretur aliquot Disiertationibus Ulphilanis , illa quae jam ad se ire chartae spatius n& Academici Specimitiis modulus negaret. Videbamur enim nobis, Varia animadvertissc quae vulgo haud adeo cognita sunt, quaeque sub hisce lucubrationibus nostris in mentem venerunt. Quum V cro futura nc mob praestare queat, corum nonnulla, icit Pauca tamen , helo in ante cerium delibabo. I. Quod principe loco suo merito ponitur, Observavimus Codicem hunc Argenteum nec Penna nec data mo scriptum esse. sed rex era, quocunque artificii genere, literas illi impressas esse. Somnia me narrare, arbitrari SB.L. qui impressum tantae vetustatis CC dicem dico, quum tamen Typorum adeo recentem aetatem esse, IJOVim US. Sed esst tamen, uti dico. & quum Vereri deberem , ne mihi in re adeo nova fidei forte parum haberetur ,. ali
quot Collegarum meorum. Viros Nobilissimos Celci errimosque Dominos SAMUELEM KLINGENSTIERNA, OL. CELSIUM& JOH. ANNEL una cum BLbliothecae Praefecto vicario BIRGERO FRONDIN ro- .gaVi nuper, ut suo testimonio re L fidem adderent, quod eriam benigne praestiterunt. Ut Vero, quid rei sista-ltim indicem, velim observes , antiquiori aevo scripturae genus fuisse , quod encaustum dixere, quodque a Pultorum seculorum oblivione ita jam desitum est, ut apud B ' PAN-
14쪽
PANC1ROLI UM inter artes dc per clitas loci lm invenerit. Hoc vero ipta tioni in is rati t. indicat, calefacto quodam
ferro 'iteras nu)mbranae in pacta 8 suisse. uti etiam pictur u genias apud Antiquos sibit, quod simili ex caussa CDCaustu in audiit, dum cc is vcmaculo fingebant, & itasOrmam. quam voluere, illi indebant. de quo picturae genere hi tolligendus Ovidius in Fastis: Tubulasque coLiribus Dris. Qtiod vero hac arte cia catulicat Cod ex noster sit eXaratus, & quantum scio, soliis in Universb orbe, evincunt
I. Literarum forma. qia ae manifeste ab adversa parte cava cst. & ab aversa convexa ; atque id ita, ut ad hoc animadvertendum non oculis, sed digitor tim seritu C pus sit, quum charra, alias levissim: I si .marginem spectes & linearum interstitia. inter literas taetri aspera sit, & sustulorum clementorum ductus digitis qua fi discernendos of erat. Atque hinc factum. ut quam Vis color jam plusculis in locis penitus exesus sit, lite u ramen depressior sulcus. siti vestigia servet, immo etiam transeunte S in a Versam
folii partem literarum ductus i sic immisceant ibi exaratis characteribus. Atque hinc factum eisse, Observavimus. ni sepe nostri Editores errandi occasionem acceperint. literasque primae paginae in altera legerint, & versa vice. Sic ubi JUNIUX legerat galbi QR. Luc. 6: et . SYIERN HIEI, VIVS hoemi gathod. vel quod tu Glossario habet gadaliis, cum tamen C. A habeat gathuitθ. Pari modo STIERNHIELMIUS L Uc. 3 : χΙ. mitotbim legit, loco mana eiu , alterius paginae literis solium permean tibus: quae ad o dissonae lectiones non aliunde provene
15쪽
runt, qtuam ex mixtura partis anticae & posticae folii. Iam Vero animadvert re pronum cst. I Urii sa Calamo vel a rundine pictae fui fient literae . adco in i Vcce instrumcnta scribendi incumbere non potuisset libraritam, ut ductus literarum Cavaret. 2. Innui nuper. calefacto ferro impressam fuisse literae formam & hoc rationem reddit, cur in Codice videamus. saepissime integram sit rarusis figuram Porciam esse , ita ut pertula charta characteris forma mi exsinu sim scrvet, uti alias innumeri S in locis si quid lcmpus edax absumsit. id sit tantummodo inpra literariam ' line a S, integro margine. integriS linea tu si intervalsis Aut itaque dicendum erit, corrosa S i ultra lidera S per stupera venientem picturam; sed illa aurea & argentea est . ad eoque conservandae quam atterendae membranae tapti ior, aut etiam conjicere licebit, diversium calo: se in tyapo gradum, aut diversi, nil imprimcntis nisum plus. mi. nusve vitii chartae attulisse. Immo, quum adco facile fieri potuerit . ut vel minima incuria nimies Sque ferri casalor totum folium vitiaret, hinc factum arbitror, ut hoc scribendi genus in desuetudinem abierit.
3. Accedit, quod omnes in hoc Codice litera fiundiustus adeo per omnia similes sint, ut nulla 'sit .
quae non ubique Occurrat: adeo; quidem, ut veris milerni hi videatur, typo quodam, ut dixi, non Calatii o. scribentis manum libere secuxo . eos estorinato S, fuisse
16쪽
. Ceromatis cujusdam haud obschira vestigia exa. minantibus demonstravi e. g. fol. 23 . fac. 2.) quodque lineae materia quadam, genus collae Vel ceram referente, cui aurea lamella inhaereret, inductae fuerint. Quae pinguior crulta impediret certe nostro more scribentem, pennaeque ductus frustrarcitis. Immo etiam manifeste iisdem testibus osteiadi, quod dum membrana soli ob Vertebatur, inter candem & impressum argenteum colorem interesset pinguior quaedam materia, quae inaequali mensura illita, luculenta sui prodidit indicia. s. Aliquoties literas in Codice nostro ita transpositas per Amanuens s incuriam offendi, ut haud facile tales, prout jam exstant, literarum conjunctiones , ita animo ejus fingi potuerint: omnium vero facillimu fieri hoc potuit, si inter plures typos, pro Uno alter in manus Venerit: ut dum habet pro , albi ' Iatth. '. 23. dissicilis pronunciationis. & vitiosa haud dubie VOCe, est enirn abairaia , ut infra docebit Domi in
6. Testimonium dicit excidens literarum color, qui per partes interiit, ita quidem, ut scintillulae argenteae aureaeve laic illic superstites in literae sulco maneant, reliqUa parte colore penitu S Vacua. Ratio ejus in promtu est, si ignito ferro formam litcrae impressam aridae auri argentive lamellae vel folio judicaveris, non item stinctura aurea literas formatas duxoriSέ ques nempe ratione Veterum Chrysagraphos exaras te docet MONI FAUCON in
Palaeographia Gr. haud procul initio.
17쪽
7. Tand cm etiam videor mihi, in illa, quae est
monumentorum de cncaustica s criptura coria memorantiu in penuria, animadvertisse, solenne fuisse, ut ad eam color purpureus cum literis aureis argentei Sque adhiberetur, unde etiam factum. ut, ubi desiere literas inurere, ipsum purpurae colorem encausti tamen Domine insigniverint. Et ait vero ille adeo sacer habitus, ut
Impertatores Constantinopolitarii sub poena prohibuerint, ne quis praeter ipsissi, in subscribendo, ei causto vel Colore purpureo uteretur. Quod quoque ab initio alii libri hoc purpureo chartae pigmento aureisque literis scripti non fuerint, quam Sata a Biblia . testatur S. BONIFACIUS. Ep. 28. ad EADBURGAM, Abbatissam, apud MABILLONIUM, dg re Diplomatica p. 3. Solenne etiam hoc scriptionis genus futue testatur HIERONYMUS in Praef. ad Hiobum. Habeo ut inquit, qui vola ut Veteres Libros, vel tu membranis purpureis curo ar- geutoque descriptos , vel cincialibus , ut vulgo adiunt , Iiteris, onera nur res exaraia , quam codices, dummodo milii meisque permititii ut , pauperes habere schedulas is non tam pii Dros codices , quum emendatos. Conferri meretur jam modo laudatuS MABILLONIUS , Chrisubjungi possunt, quae habet Du FRESNE in Glossar. Lar. v. Cbaris purRurea. In Borealibus hisce plagis visum fuisse librum P LENARIUM, uti Vocabatur, a Patriarcha Constantinop . SI- GURDO Regi Nor . dono datum, & literis aureis exaratum, memoriae proditum reliquit STUR LESONIUS in ejus
vita. Ex hisce adeo, quae jam dicta sint, sed multo melius ex inspectione ip situs Codicis patebit, en causti-
18쪽
eam laripturam peractam fuisse paene ad eundem modiim, quae Bibliopegi libros titulis ornant: & hinc adeo animadvertimuS . quam Prope remotissimis temporibus arypographiae in Vento abfuerint. II. Quod deinde observavimus . id fuit, Codicem hunc Bibliothecae nostrae Argenrcum, non, quod multi crediderunt, ipsius metaphrastae manu exaratum fuisse, sed aliquoto tempore ipso citeriorem esse. Unde id confecerimuS, dicam paucis. . In margine praefert haud uno in loco varias lectiones, quae consistunt iri Vocibus te- qui pollentibus . quaeque aliunde Provenire non potuere, quam ex collatione Variorum Exemplarium , qualem collationem ipse versionis auctor instituere non potuit. Miror nullum Editorum has varias lectiones sua animadversione dignas censuisse, quum tamen singuli eas videre debuerint. Quatuordecim ejusmodi numeraVimus loca Varia, quae, ut uno obtutu B. L. contemplari possi sit, heic, SOTBERGII nostri cura collecta, subdam :Marci I: 6. in textu: inargine : III hi. II. in textu: in thumei maiiagalethaida , in marg. thu ei milia. V: q. intextu: gatam n, in margine: gabin
V: 18. intextu: idasta . in marg. Iasida. VI: 27. in textu: fandam, in marg. hut Vandam.
19쪽
Immo in ipsum textum alicubi irrepsisse varias ejusmodi lcetiones, haud obscuris indiciis observavimus.
duntur Q in diua Syriais, i. e. existente Praeside Syriae, quae verba immediate excipiunt raginon diu Durim reinata u. h. e. imperante Syris Cyrenaeo. Nemo non videt. posteriora haec lectionem praeferre alterius Codicis. & incuria exscriptoris in ipsum textum irrepsisse. Pari modo. Johan. 12 et 3. retinetur tanquam proprium nomen sifileinis . sed proxima voce explicatur fugaiaubeis . quae vox nihil aliud est. quam versio τὼ πιπικῆς. F.Iugaiaubeis enim non notat πολυτιμον, ut credidit STIERN HIELMIUs . sed fidum vel potius oppido fidum, agaiausan credere,undegatakbein, fides Luc. F: χo. cui sita praemittitur, quod multum
20쪽
notat. & superlati Vuin efformat. VOX Vero πολυτίμου ita versione itii C penitNS Omittitur, id quod tanto minus mirabimur, quum integro S Veissiculos dii hac versione desiderati animadverterimuS, Uta Vicistim additur unus, Luc. 9 : PO si Versum 4 I. quem nulla Vel Io Antiquiorumhobet . nulla catena Patrum aut Vetus Commentator Biblicus. Tu Vero B. L. ne existimes , noS ita rarii 1
ino huic Codici quidquam detractu in velle: nam ad scientiam, hoc est cognitionem Linguae Moesogothicae pa-rUm re it , CU US maim eXaratus sit: id quippe nihilo minus nobis cellum cit, & penitus in dubium , hanc versionem c me qua usi fuerint Gothi exteri , quamque Ulphilasn concinna sie, concordi Veterum Ecclesiae Patrum testimonio firmatur. Atque adeo hoc monumentum antiquitatis palmam omnibus in univcrso orbe libris
praeripit, qui qujdem alia lingua, quam quae erudita appellari conluevit, scripti sint. In In animum Quoque induXimus, incredibile esse, quantum lucis exigua haec λείψ/οινα Linguae Gothi- sororibus illius. Vel filiabus potius, Graecae & Latinae socii crari possint, si is huic labori se accinxerit. qui praejudicatis suis opinionibus plurimam eruditorum
partem exuere Valuerit. Nos enim de Lingua Gothica fere ira existimamuS ; illam ante aliquot, haud tam euadeo multa secuta , aut in ra hOS Parri ad monteS , aut apud finitimos Alemannos, Velut de terra fungum, e- Datam esse, locupletatam deinde L. Latinx .cognatarumque divitiis , adeo quidem, ut si quaeras, Unde nos sussum, dentem , tand) nomine appellare didic