Epistolae Gerberti primo Remorum, deid Rauennatum archiepiscopi, postea Romani pontificis Siluestri secundi. Quibus accessit Decretum electionis eius, ... Epistolae Ioannis Sersberiensis, episcopi Carnotensis, ... Epistolae Stephani, ... S. Genouefae

발행: 1611년

분량: 856페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

131쪽

strari non posse scimus. Cumque in uno quoqueEpiscopo sit 'hoc speculandum,maxime tamen in eo qui caeteris praeestMe- tropolitano. Eligimus itaque hunc Gerbertum. Himis is vitam ac mores a puero nouimus , studium in diuinis ac inhumanis rebus experti sumus . huius cori filiis ac magisterio Vinformari quaerimus, eius electionem subscribendo confir- Vmamus,stabilimus,corroboramus communi omnium bono 'ru consultu. Veram quam Curus sibι ipsi reputnet,assequemur ex de

bis electionis Arnulli qua huiusemori seunt. Samsiae & uniuersali Ecclesis Catholicae talutem dicunt filii Remorum Metropo-

lis dioecesis. Patre nostro Adalberone sensus corporeos relin- quente clarum lumen pastoris amismus, praeda hostium fa- cti sumus. I taque dum molimur, conamur tanti viri resiarcire is ruinas , elapsa sunt canonica lcmpora, violatς sunt vleges , quibus cauetur nullam sedem amplius triginta 'dierum spatio vacare licere , nuncque tandem pulsan- 'tibus diuina lux apparuit, de quid sequeremur ostendit, 'depulso Antichristo & simoniaca haeresi damnato. Nos qui 'dicimur Episcopi dioeceseos Remorum Metropolis cum om- ni clero diuersi ordinis, populo acclamante , orthodoxis is Reg:bus nostris consentientibus , eligimus nobis in P Q- Iem virum pietate praestantem,fide insignem,constantia mira - bilem, in confiiijs pro uidum, rebus gerendis alitum, in quo hae virtu. tes quae sic relucci in iudicio,abessensi posse manife 'stum est Arnulfum dicimus Regis Lothari filium,quem eli- gimus, hic ortum , hic educatum smoniacae lis sis expcr- ..tem, a factione tyrannica remotum , si1acuique iura debita . reddontem. Sint procul ab electione nostra dolus & fraus, 'nec putent eum ad se pertinere fili j Belial, filij pacis & con- Vcordiae. Stabilem & solidam in perpetuum, laciant confir- 'mando,corroborando, subscribendo: Gerbertus igitur fa- uore regis gentis, &Arnulfi ut diximus, odio Epistopatum Remorum obtinui sed eo deiecius auctoritate Ioannis Romani Pontificis, ad Maiores Magistratus dignitatesque per- ueliit: ut verum sit illud antiqui scriptoris: Saepe cum unt quaserare non Quando im& quomodo sperare poterat sc ad epturum Rauennatem Archiepiscopatum ,mox summi

Pontificis nomen dc Episcopi Romanis Quasi iamcn dignit

132쪽

tes fauore Othonis tertii cuius doctor fuisset,obtinuit, ac di- νυ' pro se, to mit,si eruditionem & scientiam ςstimare libet, . ill rsmio vi rtutis. Nam praeter Theologiae &diuinarum

rerum Cognitionem Mathematicas quoque artes & Philosophiae arsana exacte didicerat. Sed plurimum miramur confictam de eo fabulam mortalium aures ita penetrasse, ut. nunc

quoque euelli ex plurium mentibus non possit. Ex Synodo Romae habita Ruso magno,& Fausto Ameno viris clarissimis coss. in qua erant Calius Symmachus, & Theodorus serenissimus Rex Gothorum, iis c verba reperio. Dum esset Synodus 'in Hierusalem, Basilica Sesseriani palath,quem locum ignora, tum esse Gerberto viro Doctissimo turpe esset dicere. Ergo v rissimile est Romanum Pontificem in loco sibi ignoto Sacra fecisse,& Hierusalem nescisse locum esse Romanum &jgnorasse poeticum illud. Aio te IE aeua Romimos vincere possi Itaque hqc fabula verisimilitudine caret, prςsertim cum tumulus eius ostendatvi in Basilica Laterani , & elogium quod Sergius successor locandum curauit, quo Sylvestri memoria, resque eius Ividabiliter gestae continentur,ute locus mundi ,s h. imembra sepulti

Ventum Domino eonferet ad fontium: Quem Enerat mando Glebrem doctissima irgo, . Atque caput mundi eulmina Romulea. Primum Gerbertus meruit Francigena pede, Remensis populi M erevoum patria. Inde Rauennatis meruit eo cendere summum Ecelesia regimen nobile ,sitque potens. Post amnum Romam mutato nomine sumsit. Vt roto pastorseret orbe Nouus.

Cu nimium placuit sociali mente Helis, i obtulit ιοe Caesar tertius Otοο sibi.

Tempus. terque eomit elara irtutesophia, Gaudetim omne seclum frangitur omne υπ-Cla geri instar erat euelarum sede potitus Ternasu semi , cui ire pavor erat.

133쪽

. VIT A

obriguit mundus discussi pace triumphus,

Ecu siae mutans dedidicit requiem. Sergius hunc loculum miti pietate sacerdos Successorquesiuis compsit amoresui. Quisquis ad hunc tumulum devexa lumina derns, Omnipotens Domine die , Miserere sevi.

Ergo quis de S uestro dubitare audeat, & fidem tanto mendacio adhibere 3 cum legerit hunc locum Dilmari grauissimi optimique scriptoris, qui illis ipsis temporibus, quibus Ge

bertus prserat sedi Romanae in Germania vivebat. Superius inquit, de uniuersali Papa Brunone disputans, cum successo- rcm eius Gerbertum tantum nominarem, ut de eo aliquid la- tius scribam, non incongruum est.Erat is natus de occiduis re- gionibus, a puero arte liberali nutritus, ad 'Vltimum Remen- sem yrbem ad regendum iuste promotus : optime callebat .strorum cursus discernere, dc contemplatores suos Varis artis

notitia superare. Hic tandem a finibus suis expulsus, Otho- nem petiit imperatorem, & cum eo diu conuersatus, in Maia 'gdaburg horologium fecit,illud recte constituens, considerata per fistulam qiridam stesta nautarum duce. Haec quidem Dit- 'marus histor. lib. 6. atque huius tabulae inuentorem suspicor Bennonem, presbiterum Catilinalem. Is enim odio Hilde- prandi multa quoque de praedecestaribus eius fingit, quos ob Mathematicas disciplinas velut maleficos damnat, & nanc dc Sylvestro fabuum narrat, pontificatum cius breuiorem faciens quam fuerit. Quinquennio enim, ut Sergius testatur,Episcopatum gessit. Igitur de Sylvestro nihil aliud dicam , nisi

quod legi codicem Epistolarum eius ad Robertum Regem:

Francorum, Othoncmichium,& alios illius temporis praestantissimos viros, quae aliquando erumpent in lucem, eruditae enim Sc rerum verborumque elegantia instructis sunt,ut

nihil aliud quam legi & videri velint. Constitutiones quidem

eius neque aGratiano citantur,neque ab ullo illius velfuperiorum temporum scriptorepraeter unam ,quam Ad emarus Monachus sancti Martialis Lemovicensis iccitat in hunc modum: Uuido vicecomes Lemovicensis capto Grimoaldo Episcopo pro Monasterio Brishomiensi: quod ab eo exposccbat, 'in turre Lemovica cum captiuum tenet. Sed dimisI duxta by Corale

134쪽

is conditionem Uuidonis, Romam adiit,&Geibertum Papam in Sylvestrum nuncupatum interpellauit. IbiUuido euocatus est ad iudicium coram Papa: cau* ipso die paschae ventilata, a ' Papa Senatuque iudicatum est, in omnis qui Episcopatum C ptiuaret, equoriim indomitorum ad colla pedibus ligatus di ia rumperetur,& demum a feris laceraretur. Uuido autem conre ia Episcopo Grimoaldo traditur ad custodiendii. post diem teris tium tradendus ad poenam, sed inter se concordantes amicio sunt, & ante diem condictum clam Roma egrcssi, reuersi sunt ad propria.

135쪽

EPISTOLAE

IO ANNIS SARESBE

RIENSIS EPISCOPI

Carnotensis.

136쪽

8s EPISTOLAE

BERIENSIS EPISCOPI

DOMINO PAPAE ADRIANO. γ EPIs TOLA I. N T E R Monachos Abbatiae Hugonis,& Clerum de Hentiam controuersia diutius agitata est. Monachi si quidem a nominato Hugone x x III. solidos petebant, dicentes eos esse debitos nomine pensionis, in quam eius tenetur ab antiquo Ecclesia de Hentiam. Adhesentes

memoratum Η. ad solutionem eorum

dem esse cx speciali pacto, intcrueniente fidei vinculo, literarum testimonio obligatum. Et ut petitionis sus intentionem stabilius fundarent, se a duobus decesibribbus praedicti H. Vuillelmo.cΗ.Η.&ab ipso Hugone dicebant receptiae praefatam pensionem, parati hoc probare incontinenti. Ad haec Huntsredus Ecclesiam suam ab antivo libe xam esse dicebat: Licet Monachi ab Hugone antecestare eius marcam indebitam violenter extorserunt. Negabat enim constatissime se cumipsis de aliqua pensione reddcnda quam cum que iniuisse pataonem. Asserens se ab Abbate Abbendione Ecclesiam liberam, de sine expressione cuiusque oneris rece-

137쪽

pisse, & per Archidiaconum Episcopi ut mos est in possessionem liberam Canonice introductum , nec fidei, aut alicuius obligationi vinculum ex quo conueniri possit, intercessisse. Illos vero a quibus Monachi se praefatam quantitatem recepisse dicebant, asserebat jam dicis Ecclesiae non fuisse personas .f. conductos sacerdotes,&Ecclesiam &praedia instructa a Monachis accepisse, ut pretiatae pensionis semma solui posset. Producebat septem testes hoc ipsum probare paratos : ipsorumsquoque Monachorum testimonio utebatur, Contra cos pro ferens scriptum , quo nobis persuaserant, . A. ' non personam

prςdictae Ecclcsiae, sed Vicarium, ipsiimque conductitium extitisse.ProptereaEcclesiam suam tants paupertatis esse dicebat, ut deductisEpiscopalibus & ministrorum necessariis alimentis onus unius marcae vix possct sustincte. Sed quomodo non debet obesse, si nomine Ecclesiae aliquid quandoque inuitus soluit, cum & Ecclesia utatur iure pupilli, & ei beneficio minoris aetatis debeat stibueniri Monachi vero pactum interuenisse, modis omnibus probare nitebantur , producentes viros plures , qui assertione in eorum suo volebant testimonio roborare, & quoniam de paupertate Ecclesiae causatus fuerat, et x x. solidos annuos sine omni onere, dum illi Ec-iclesiam ad tempus traderent, promittebant. Quidam vero volentes inter eos componere, H. solidos annuos, deducti, omni onere, dum illi Ecclesiam cederent, offercbant, parati super hoc idoneos fidejustares dare. Quod cum Huntse dus recipere videretur , habito incontinenti Advocati sui, amicorumque consilio, resilijt, dicens non esse tutum se cis. aliquomodo rem suam confidere , qui eum omnino moliebantur eij cere: prauertim cum ab eis tanto opere grauaretur, ut prae timore Monachorum ei nulli amicorum suorum vel

testium audeat assistere , sed & patrem suum contra ipsuma Venire compesierint: unde ad vestram Audientiam appella uit, diem Fffigiens festum Epiphaniae. T

Domino Papa Adriano. EPIs T. II. EX Mandato Apostolicae sedis lator horum Berengarius In vestra praesentia stetit aduersus Rogerium de Pichevurda acturus, &post multas utriusque allegationes inter eos cin

138쪽

EPISTOLAE. σν

positum fuit. Sed ne processis temporis alter aduersus alterum suscitandi litemvuam posset habere occalionem,com. positionem inter eos factam fidei religione iuramcnto fecimus roborari. Porro praefatus Rogerius nihilominus contra pactionern illam veniens, & fidei religionem, compositioni 1tarc noluit, de quo in nostra conuictus priscntia, suspensionis poenam reportauit, qua postea pra satisfactiohem congruam, quam se praestiturum euadcns promittcbat', iterum tergiue sui coepit, &vt manus nostras euaderet, ad Vestram appcll uit praesentiam, diem praefigens Dominicam, qua cantatur, Laetare Hi rusalem. Ne possit vestram itaque citcumuenire clementiam , cum manifestissime contra n dem venisse,& jur mentum , pro ccris sciat emincntia vestrae Sanctitatis. Domino Papa AdrianoT PI s T. III.

VT de his quet ad aures Sanctitatis vestrς ab Insulanis notastris perseruntur, cognita rei totius serie, melius ac lucidius judicare possitis, delatorem praesciatium,quatenus factum nobis innotuit, vestram mittimus certificare excellentiam. Bamb. quide lator horu a veiurabili Datre vestro Herico bonae memoriae Eboracensi Archiepiscopo Presbyter ordinatus in ordine suo aliquandiu ministrauit: Contristor autem eum in comitatu quodam extitisse laicorum,qui praecipitem sequetes temeritalcm, homicidium quoddam inconsultius perpetrauerunt. Ipse dum incomitatu existeret, cum qui postea occisus fuit, non animo concidendi, sed ut iurem qui ei vestimenta sacerdotalia furto subtraxerat, persequebatur. Fratres enim eius in persequendo eo citius incedentes, furem cum vestimento consecuti sunt,& eo vidente , Ut subsequebatur, Veruntamen, ut falctur, volente, flarem deprehensum trucidauerunt: exinde euolutis paucis diebus ab Archidiacono ab ordinis sui ossicio suspensus est, eo quod Sedes Eboracensis tum temporis vacabatmihilominus in Diaconatus ossicio ministrare prssumpsit. Quid autem poenae ei ad peregrinationis iudicium crucem gerenti infligendum si vestra sublimitas prouidebita

139쪽

' EPISTOLAE. 83

comminabatur, nisi incontenti fidem daret se ante Archidiaconu venturvibique memoratqEcclesiae renunciaturum. Sacramenti itaque reuerentia tentus nec non impressione aduersarij potentis, quem non poterat nisi cum patria effugere , metuens sibi cum pinlicitus fuerat, in manu Archidiaconi Ecclesiae suae renunciauit. Haec S bis similia allegans super iniuria sibi irrogata , satisfactionem petebat, duos sacerdotes in medium, qui sibi vim factam testificarentur , producens. Econtra R. vim se huiusmodi inficiabatur, modo de patronorum' propitia c'nfisus, modo ad lcgum subtilitalcm confugiens, cum Ecclesiam illam peterct,quamde actionem propo-ncret, aut quo jure sibi satisfieri postularet , interrogabat. Porro cum veritatem facti diligontius inquirere tentaremus, ut quid juris csset postmodum lucidius appareret,appellatione interposuit , cui deferre habemus , diem prsfigens Domini cam qua cantabitur, modo geniti , quem terminum coamctauit ad Beatae Virginis purificationem. Domino Adriano Papa. E p I s T. VI.

AD versiis nobilem virum Comitem Rag. & osbertum Clericum situm Ernaldus de mulsis in praesentia nostra querelam stpe deposuit, dicens sibi a Comite,ut Osbcrtuni

suum intruderet, Ecclesiam de Plantona violenter & contra omnem reuerentiam iuris esse ablatam . quam Canonice diu ut dicebat , possederat authoritate venerasilis fratris nostri I. M. Episcopi,cuius chartam, quae donationis eius titulum astruebat, in medium proferebat:& ut po ssessionem sitam omni solemnitate juris doceret esse subnixam , concessione culti iadam militis, quem Ecclesiae Advocatum esse dicebat, se eandem obtinuisse ab Episcopo dicebat, asserebatque,& ob hoc sibi Ecclesis & omni umablatorum restitutionem fieri postulabat. Tandem post multas citationes Zc comminationes, a Comite, qui haec omnia inficiabatur, restitutio em Ecclesiae, quam praeuietus Ermidus petebat,extorsimus, dumodo Comes sum O.citra frustratorias dumones,& aliaru difficultatum

140쪽

molestias,ad quaestionem viros admitterct. Cum ergo partiabus super hoc dies esset praefixa, ea dic jam dictuso. & procuratores Comitis aduersus prς nominatum E. petitorium instituerunt, dicentes ipsum injuste occupare Ecclesiam', quam sine assensu Comitis, & Advocatorum eiusAEn Ecclesia quam contra consuetudinem totius Ecclesiae Regni Anglorum,contra constitutionem Regis antiquam,omnium Procerum dignitatem in gressus erat manu '& violentia praedonis, qui praesito Comiti totum fundum in quo sippe dicta Ecclesia sita est, diu abstulerat. Proferebatur vi super mandatum Regis, quo prae cipiebamur Comiti super aduocatione Ecclesit sup justitiam eXercere, aut O. praetaxatam Ecclesiam restituere, qua post decessum Regis contra ipsius edictum fuerat destitutus. Ad hm Ernaldus se juste per Episcopum assensu Advocati Ecclesiam possid ere dicebat. Sed Aduocatus ille & alis amici eius,potentatu Comitis ut asserebat, a Domino terrebantur, quod nullus eorum in hoc judicio Zc rcgno contra ipsum asscrere aud bat, praesertim cum Comes &suus Ο. non modo sua,sed & se regiae magnitudinis pondete in judicio tutarctur Cotra pauperem, quem ab Ecclesia sua multis annis excluserant. Hac de causa ad vestram appellauit audientiam, praefigens diem qua Cantatur.Ad te leuam. O non sibi cauens,& Ecclusiam tanti non esse respondens, litis ccssit appellationi. Domino Pape Adriano. E P I s T. VII.

PRecibus nobilis viri Rag. de SanctoVvallerico, venerae bili fratri nostro Richardo Londoniensi Episcopo dedumus in mandatis, ut ei de Comite Alberico,a quo sibilα marcas fide interposita deberi dicebat, onicam iustitiam

xx hiberet.Episcopus vero causis quibusdMn interuenientibus mandatum nostrum exequi praepeditus, tognitionem vener bilibus viris Rad. Lond. Decano, Hug. Archidiacono delegauit. Cum ergo reus tertio legitimis interuallis citatus esset,&ductore probato propositam intentionem implens, non faceret copiam sui, nec ri oportebat , iussicientes excusatoQres aut rcsponsales misisset, memoratus R. actor magna postulauid

SEARCH

MENU NAVIGATION