장음표시 사용
101쪽
CHI haec dictinctio utilis se necessaria esset iis, Iri veterem pronunciationem Joata, hkstfvuntur: uisunt Anglio alii ordiphthongum tolleret.
Atini bu W- consonanti sonu se usum,
o ante sepost Ocalem habent Sed vartum eorum de ea judicium est.
P Rimum ante vocalem es,ut Iaceo, ecur, Iocus,Jusius Toda consuetudine or pronunciatione ingvae Graecae diversum es. Hic ergo Grammatici Latini veritatem facile viderunt. Cum enim his nihila Graeacispraescriptum haberent suo udicio libere M Amature iis consonantem esse viderunt
102쪽
G re ce per consonantem vocaba ecfa, Iegendum esse. Et sim versim pro exemplo si ibitimis GCIZσ.I. i dice ne naac Iilis infuscet vellera pulli S.
D J post vocat Vm arra es raIio γ' matagis varia Latinorum opinio. Nam consonas sic in ny ibi dam dictionibus Hosam nuit hodie etiam senato G a Latini con
ouans esse agnoscitur se docetur L aliis Premisit puidem sonuit sed horie non nat Et hispro vocat si perfere habita est,
103쪽
hodie sonante. ergo consonans, hodie sonat, partim mmedio dictionas,partim in ne Deq a Primani judicium audiamus Acprimum de in media diction .
in medio dictioniS. PR/mram ergopost vocalem consonantem esse G positionem facere fatentur cum in medio Eictionisgeminatur 'Isian pag. Io. 'infuit,pro duplici consionante est fando ab ea incipit Arsiab post vocalem ante sepos tam sibsequente vos vocabis eadem syllaba ut sus, pedi edim,in suo loco Aniis solebant gramnare eandem litteram C mibus, peto e usscribere . Fodnon aliterpronunciaripoteis fuam cumsuperiore ollaba, prior , cum seqUent , altera proferatur ut pellus, e Vm ma νω, ordu, V pro duabus consenantibus accipietabant Nam quamvis consonans, in ea dem dilaba, eminara, tingi non posset:
104쪽
Ergo non abier quam tesi manni profrariae uis unde Pompeν quos gemitu per tria i antiquisierabebant vomam duo geriora loco consonantium accipiebant, uisidico, Pometsi, Nam tribu tu unctis, 'Valis possiti Labapronuncvari Nampo fremum pro vocati accipiendum es t od viri docti Nimo artis Grammaticae placusilui seria miritire Vog , in arte chrammatica, Ees Labis, comprobo cur spetyo. In Graecis et ero oties ou fusmodi pu nossit Diueresspenultimael Easie j pro duplice consonate accipitur, ut massa emat a se Ada uvas. Dp .RI oce' 'Fando per Draere proferatur in Graecis nominibus C Graecam strvat scripturam. Prio enim res ponitur. O Omen, sicut supra dicium en ocum pincis consonanti obtinet. ut Troyapro Us es a pro μανα. Haec Pristam . Ergo
Damps vocalem ultu emo abae,in medio dictionis consonans in Prisciano. Cum Prasiano stentis etiam Fabim lib. cap. f. Sciat φν Dingvit ciceroni placuisse bo,Mab gemmata scribere. που
Ghetiam ungetur, ut consonans.
105쪽
J medio cum locatur hinc&hinc vocalium
Nominum primas videmus esse vocales brevcsci tamen ita sequente, duplum hasbere temporis. Ergo vel loco duarum cosonantium fungitur: Ve gemella sit locanda est ut vid tu pluribus: Bis tibi vocalis eadem praebet usum
Ante vocalcm sequendo, cum priore syllaba: Praedita mox in sequenti jure quo
Jejorvocalem busdem labae, in sine
diritionis,rarius en apud Latinos Nempe in ρυi Udam vocativis Secundae declinatio
106쪽
digit lib. r. In vocativosecunde echnationia De Pompeior ult0, inquit, se C. simi hin ocativis loco consonantis, antem habent in Nominaimo dubItatur, NIra in extremapro vocali an pro consonantes acciprenda, quomodo in aliis casiabus. OEMI IS, more anII FVo ratIonabi lius et e tritur. Nam solebant illa Aon δε-lum in princapio citam infine o abaelonere Voco confinantis us in vetustissimis invenio, ripturis, oties intcr duas vocales ponatur, ut eius, Pori peditu, Vulte us, cim jus a Fo etiam omness, Dade lucris curios risi ri cruxi mant. Nec non metra osten ant,fz o dicimus. Et regi Li,us ii in pracos vocarivo. Omnis nIm προ- carium in Id nens unas ab minor essedobet nominatizo suo ut Salusitans o Salu-Hi Virgilius o Virgili, Terentius ora renti.
Ergo si Pompedius es ulte in trisyllaba sunt
in nominativo necessario in vocativo di
ollaba esse debent sod non potessieri ita
s loco consenantis accipiatur. Hec Pras anm 'ibus f Srmat o pro Di olin n. γνα modi vocatiborum, cosonantem esse . aeque Euplici ratione:
107쪽
Primum qzia 1 fe in Noms Inariet 'o consonans sit ternis Iz fa Jod cumpraecedente ocasi in unam lysiabam coalescere non potes nsibo loco consonantis accipiatur. Harum posurior ratio, ut de prior nunc nihildicam, erasolida seg nera Seli. Et proinde Atheenter observanda j,D-ςUis,nonpotent in his vocat et is crimet ocali praecedente, in unam stabam calcfcre , C cum eastroferri, ni ioco consonantis a cipiatisr Concludo ex verbis Prisiani Ergo do etiam in his Doctilis mono si abis, asprecita it Priscianias, communitere apis motas Vc G ceto consonans eis. Sic , in pracri ghthogo ruina e , ut parios, se edis, odio onans suis Et omnino consonans earit 'Polies tam vocaliprarcsen;e n eademolia a pro fretur. glic etiam caliger et critatem iii gbam trane ante a Prisiano visam cst pro positam esse non canincrat. Is ergo lib. I cap. Ia dos ait. Igitur nonsolum tim incipit ab eas Laba, ut dixere, consenans eris
hedetiam, Nod misere, quum terminabu,
es epout si etiam, sequente consona, ut
108쪽
est conserans astratur enim Nes RHorim Et es monosyllabum seu de est, quodprim fuit, cundo casu fus:
scut in Q est,quod erat in fus. Haec Sca- er. I hactenus Latini non minimum meruere decus, me ilia Graec, si desertare inventatem prodere μει tueri.
olina sonante. I pon vocalem me, o, perfere olim αpud Latinosint apud Graecossonuit: consona erat sed exceptistis stigabis,de Lbi, nunc dictum eis, in omni cibis Latoni, Graecorum autoritate cuti,' vocalem epularunt. cproinde hic etiam Grae corum exemplo ipfthongosfecerunt, eo nomine tres inpramis syllabas appellarunt,m,ei,o, Haec enim vetu cripturassis. Deinde in his syllabisscriptura mutata erit, 'pro aio Oi,propter vicinitatem o calcis e F i, de θυα in i,dicium est, eo oescriptum erit Priscianus passa.proj, infrice in diphthongo accipi-Praererea etiam pronunciatio mutata es. J enim consonans,difficiliori renunciationis
109쪽
Duess. Natura enim acilitate delectatur. Ande C cero in Oratorescribat, tria hic vastiori x, ex axitD,alam, maxisti, malam
vesZigium re alecun s permansit. Dat Iem Laba, in localem smplicem e vel , se pronunciatione siriptione, mu tata est
Iilianus Cyz I consonantis 2 veter pro inunciationem Latinam, Graecae similem,
est trispronunciationis, o friptionis veteri, mutationem aperte sendit lib. I. cap. II. Acin Pit, 3 abam, cra subsecundam, nunc ponimus, varie era est ferebant: Sidam semper, ut Gr.eci, Fidamsingulariter tantarum cum in dativum te enitivum incia dissent inde plectat vestis aquai Virgi-hm,amant imu vetusatis, carminIbus In fruit. In isdem plurali numero e uteban tu his te, Galbe Haec sint IntIlIanus. De ei autemsyllaba,eodem capite ait Dim
110쪽
iim duravit, ut ei imgendo, eadem rarione, φ a Graeci i, uterentur. Haec IA . Ande
diu confletudo man it,ut pro i longo, eis riberent Latini, ut passim in Varrone Idere eis. Et abitu eodem loco octenda es ulpa rum commodum reprehendit. Ea in I ratio calibus numeri .disreta est ut Lucilius praecipit: Jam puerei venere e postremum facito atq; i tit puere plures fiant. deinceps idem: Mendacci, fureiq; addes e, cum dare furi Justeri S. Mod quidem cum pereamu simiai, tam longae, quam brevis naturam habet: tum incommodum aliquando Nam in iis, quae proximam ab ultima literam e habe ount, seu longa terminabuntur bilum ratationemρ entes, utemur e gemina 'alias in haec avree argenteea es similia. H e iis proque, qui ad lectionem instituentatur, etiam Impedimento erit. Sicut in Graea