장음표시 사용
131쪽
huic caedi palam defendendae Magistellum quendam
cognomento Paruum submisit futurum huic facto patronum, a quo in Academia Parisiensi discutiendae nouem Propositiones promulgatae sunt. Earum haec summa, atque sententia. Cuiuis stibdito aut priuato ius,fasq:imb laudi fore, si tyrannum contra Regem situm res nouas molientem Vt, dolo, aut quacunque ratione e medio
sustulerit: adeoque hunc ciuis perfidi, hostisque publici
interfectorem a Rege prcem ijs ornatidum. Propbsiti
nis primae hic stylus, Licitum es conicuique subdito absque
quocunque praecepto, vel mandata, secundum leges naturalem, moraim, diuinam occidere, mel occidi facere quemlsibet 0rannum, qui per cupiditatem fraudem,sortilegium, aut malum ingenium machinatur contrasalutem corporalem Regis sui, in superiorum, pro auferendomi suam nobilissimam es altissimum dominationem. In Propositione tertia, Licitum ess inicula, subdito, bonorabile, meritorium occidere, mel occidi facere supra nominatum tyrannum, proditorem, ex infidelemDORGι. Denique in sexta, debet praemiare, vel remunerare illam, qui occidit modo , qui dimis eH, vel occidi fecit oran, num supra nominatum. Has Iohannis Parui assertiones ut impias, ac in Ecclesiae scandalum pronas Synodus damnauit Constatuaensis. Cum autem nemini dubium sita dicto Concilio Tyranni nomen eodem sensu intellectum, quo a Iohanne Parvo est usurpatum, sequetur sane hanc fuisse illi Concilio mentem, ut eum diris d uoueret,non qui Regem libcrum,aut absolutum Principem trucidaret, sed qui sibilitum forte e primoribus v- num Regi suo rebellem, ac pestem patriae molientem obtruncaret. Illud enim in se susceperat Iohannem, Ut
132쪽
Ducem Aurelianensem iure caestim tueretur; quem licet nunime supremum suae ditionis dominum, sed sceptri Gallicani clientem, tyranni nomine designauit. Ita sculicet si quis Patrum Constantiensium sensiis intimos fuerit rimatus, facile deprehendet, eorum decretis Regum incolumitatem non confirmatam, sed concussis, non communitam, sed comminutam. utpote prohibentibus, ne priuatus quispiam subditum in Regis ac d mini sui caput nctaria ineuntem consilia e medio tollere audeat.
Verum concedamus a Concilio Constantiensi comtra Regum percusseres his diris esse fulminatum. Hoc enim mihi prorsus perstiadeo, si de liberorum ac indopendentium Principum vita temeranda orta tunc Κίset quaestio,ab illis Episcopis responsum sanum piumq; sitisse exiturum. Hoc, inquam, si largiamur, quid inde Regibus praesidij Z ut nunc stat saecula,quod inde staenuparricidis 3 Dirarum capitalium vinculis innodantur Ex officina Iesuitica oleum ijs suppeditat Do ' Cardinalis,quo ubi se persederint,itatim anguillae fiunt; et buntur. Reatus damnationisque catena grauantur λ Exarmamentario Iesuitico limam ijs porrigit in manum noster Cardinalis, qua crassas atterant compedes, & fmgiant. Reges scilicet sen oraculum) tantisper pro Regibus habendi, dum tales sunt, nec iure sito exciderunt. Si
iueitur in eos sacrς disciplinς magister virgam vibrauerit, i flagello plagosus insenuerit,imb intonuerit hic Orbialius, iam non sunt amplius Reges, iure suo exciderunt, ne pilum quidem habent reliquum natiuae maiestatis. Hos trucidare non est Reges laedere, unctos mauu s
133쪽
crilega tangere, Dei vicarios conculcare : sed umbras, laruas,ac nuda nomina verberare. Ita hi serices demula puta ludunt, ac plane capti dentibus tamen exitum moliuntur.
Interca deprehendet, credo, lector dolum hunc im-l cime improoum,ac prodigiosum, quo Regibus os suta init DV Cardinalis, dum eorum sesuti adminicula cxquirere videtur. Regicidia clamat sacris Ecclesi e or culis prohiberi. Ad hanc vocem aures arrigimus, ac Regum capitibus protegendis Scripturae diuinae paginas ore Cardinalitio citandas expectamus. Ita scilicet maiori cum authoritate, pondere loquentem lubent us audiemus. En vero, huiusce nectaris loco, conuiuis frigidum apponit decretum e recenti Concilio depromptum, nec alio quam Constantiensi: quod quidem Pontificio serdet palato, Papisq: putidi schisinatis
nauteam olet: quod nec crudum,nec coctum praesentem
controuersiam sapit: quod denique, si rei modulum acu tangeret, Cardinautia manu furcam distinctionis bicornem protendente protinus cluderetur. Via vix ulla compendiosior ad prauam opinionem stabiliendam,qubn si argumentis inualidis, ac ridiculis impet tur ; nec ad vcram do strinam concutiemdam, quam si ratiunculis stramineis, ineptisque testimoniis suffa netur. Sic Plato animas 1nde probat esse immortales, tam P - uod olores caruissent morituri. Sic Scripturis non nemoniam ideo vult adhiberi, quod Papa iis authoritatem conciliauerit. His certe paria sitiat illa firmamenta,qui bus Do ' Cardinalis Regum vitam incolumitatemque
134쪽
Haud absimili artificio prae se feri,detestari se, ac O
co deuouere Regum inicidationes, eos interim per do positionis callem recta ducit ad lanienam. Illud enim extra omnem dubitationem ponendum, Regem a Papa exauthoratum nihil non tentaturum, ut se, suamque tueatur dignitatem, omnibus se praesidiis, copijsque muniturum , quibus subditos rebelles per Papam fidelitatis nexu exolutos in ossch gyrum reuocet, atque compes cat. Hac in rerum permrbatione factionumque fluctibus Rex quibus non obsidetur periculis λ capite suo belli aleam subit, proditorum insidijs patet, totam denique fortunae procellam odijs, telisque obuius sustinet. Neq; enim aliud expectari potest, quam ut Rex rccte atque ordine Ni videtud regno exutus, si gubernaculum nolit descrere, pro Tyranno, ac usurpatore habeatur, ac inde vita eius proscriptioni, praedaeque exponatur, cum leges publicae cuiuis permittant priuato in Regni usarpat rem insurgere. In reos missatis, . t ublicos butis omnuhomo miles est: inquit Tertullianus. Regi eripe Regis is sitimi titulum, vitae custodem illi aufers satellitibus qui usuis, ac stipatoribus firmiorem : quos quidem haud dissiculter peruaserit proiectae audaciae sicarius , vitae iam Dominus alienae, quia contempsit suam. Qui igitur ea in Reges pietate sunt, ut eos vita exturbari nolint, solio velint; ita se comparant, ac si dicerem, Rcgem ne occidamus, sed, ut male pereat, exarmemus. Regi Vitam haudquaquam eripiamus, sed media vitae tuendae necesseria. Regem ne iugulemus, dum manci Rex;hoc
impium, hoc sacrilegum, hoc ipse sono horrcndum.Sed
caute, prudenterque regnum ei tanquam vellem detra, hamus:
135쪽
DA C LARATIO hamus : ita nudatum qui transfoderit, non poterit esse
Regicida. Haec de Rese breuiter die a stanto, qui post Pa em depositionis sententiam armis iusque situm
od si finem optatum Papalis cens ira sertiatur, si
Rex reipsa Exrex, solioque extorris deuenerit, fieri vix posse reor, ut, qui regnum non potuerit, vitam possit sitam sartam tectam conseruare. Non est Regibus, non est a natura inditum, quod selibus, ut de loco excelso in terram deiecti pedites semper cadant, illaesique ab ant. Imperatoribus, Regibulue paucissimis datum, ut suo stiperuiuerent imperio. In inronum malem es mens ascensus datur, fiala gradibusue paulatim increscens. De fastigio non est qua descendatur: cliuo rutitur praecipiti. Qui resp.nauem, cusse gubernatore,im dit, non satis se tutum putat, si, dum ipse ad gubem
naculum sedeat, veterem Palinurum per foros cursitantem videat, vel stib transtris captiuum habeat, potius in imos fluctus demittendum clamabit in Thetidos sinu dormiturum. Si qui autem regno exuti percutaris manum effugerint, ij profecto aut exules profligique inter
ignotos ignobiles nunc errarunt, nunc latuerunt, aut domi aeternum carceribus mancipati vitam traduxerunt
quavis morte fimestiorem. Dionysius Syramisius re-. gno pessiis Corinthi Scholam aperuit, ac pueros doc it : eo nempe vitae genere delecto, ut quadam regni imagine se oblectaret. Hic selus, credo, inter mortales occurrit, cui post regnum ereptum ridendi animus erat, forinnaeque seae priori iocinariter illudendi. In regno hoc meo Anglicano complures solio excussi sunt, EdouarduS,
136쪽
Edouardus, Richardusque II. ac Henricus V L qui omnes in carcerum latibulis crudelissime sunt trucidati. Regnante Edouardo III. publicis omnium ordinum ldecretis perduelles declarati sunt,maiestatisq; res,quicum Regis morte vel faelo machinaretur,vel qui legis stylusi lcogitatione efformarent. Qise lege ficti Iudices Angliae consultissimi proditores deinceps pronunciarunt, quota squot de Rege deponedo consilla inirent, vel etiam semel mussitarent. Id enim optime perspectu habuerunt, non posse Regem seeptro, nisi times vita etiam, spoliari. In re igitur seria ludit Des Cardinalis cum dicat, In
Regum subditis ab obedientia minculo soluendis Ecclesiam se si
non nisi in foro Ecclefiastico intermissere'; ac praeter banctam si suram duplicem, absolutionis in subditis, excommmicatioω in , Principe,poenas alias non infigere. -- censurarum ae texta tantum abesse ait, mi consentiat Ecclesia eorum mirae per vim temerandae, quos huiusnodi censuris peremit, ut omnes prci ius lanienas abominetur et eas praesertim, quae ex improvise patrantur: stuod in huismodi caedibus animae plermiscum corporibus in ma is rem pessundentur. Illud enim a nobis satis est demonstrarum huiusmodi Regum proscriptiones una secum semper trahere aut necem Regis violentam ac acerbam, aut aliquid nece longe intoler
bilim. Quid vero inde nobis commodi emergit, si Ecclesia ipsos non submiserit percussores, nec Rmicidium modo, & forma ut aiuntὶ patrandum imperarit, id tamen interim sedulb curauerit , ex quo naec sequuntur necessarib, adeoque regum pectora vulneribus hisce e cipiendis plane denudauerit 3 A recha autem ratione
longissime abludit ea Cardinalis sententia, qua asserit. P hi clesiam
137쪽
Ecclesiam tesa sua in Reges e foro tantum Ecclesiali,co,ea die propria re domestica vibrare, cum sabditos a iuratae fidelitatis ossicio liberat. Qiini vero haec poena, qua incia ciuilia dc naturalia Intercluduntur, ac Iura n tiua & h editaria auferuntur,non sit usquequaq; ciuilis; aut pro tribunali Ecclesiastico queat taxari,quin ' liticet potestaris iura potiore sei parte mutilentur. Id autem vehementius miror, qua fronte asserat Ecclcsam nec probasse, nec tolerasse unquam, Ut in eorum, qui cem siliis spirialibus icti stat, vitas temere inuoletur: cum Papae Urbani de cathedra pronunciantis ita sonet vox,
catholis metris Ecclim ardentes, aliquos eorum truciadusse contigeris. Enimuero si Rmicidia neutiquam ain probet Romanus Pontifex, cur quae , cum alios IM, De Marianae libros percensere, ac dispungere non fuerit orauatus, pestilentem illum eiusdem codicem R iciduorum praxonem, ac laudatorem non damnat 3 Cur C rhe Parisiensis meritissimam contra Iohannem Cas Llum latam sententiam cens iris sitis confixit Cur Gara muri,&Oldcvmum meos puluerarios sinesseres p titur albo scilicet Martyrum instribi, adeoque Romae libellis celebratos, tabulisque ad viuum delincatos ape tis ossicinis vendium 3 Curcum duos Franciae Rege mlentissimos nouerit non ita pridem scia transiremer tos , cum ingenti Europae gemitu cecidisse, super lae
re quid sentiat, quid probet, quid iubeat, orbia non
dota Christianum Cur Decretum nullum, aut commonesectionem promulsat, quo Regum incolumitati melius inposterum pro crucin '. Becani certe labellum perstrii it,
138쪽
se trinxit, sed leui brachio: ut sensura illa languida &Gptiosa, seueriori e scholi serte. Sorbonica proditurae
octareret. Etenim Becanum Pontifex gmeta tantum increpatione inuoluit, qua nihil, quod Regum capita attingat, speciatim explicatur. Post binos autem vesciticiter menses iterum typis editus, ac Papae apud Germ nos Legato nuncupatus idem orbi renatus est Becanus,' nulla siti parte mutilatus, extra duos articulos, in quibus de abseluta populi supra RFes potestate agebatur. rum detruncationi compentandae tres quatuorue den uo Acin euerum de Papali in Reges dominio) aeque certe distorti,ac improbi, imo paulo nequiores dent ris& uncinatis illis, quibus Regum paludamenta antea vellicauerat. Quod 1i exemplis va et immorari umterum, ut Henrici IIII in cuius etiam mortui cadauersaeuhi Papa; Frederici II. in quem Papa Sullanum instigare ac immittere non erubintr hesternorum, ut toto orbe laudatissimae Elisebaerae nostre, maam non lamel,
sed sypiuscule sicarij Roma, plane quidem Roma emicsi e medio tollere conati sint, si nuiusmodi exempla animus esset conglobare qualia in Apologia nostra commemorata fiantὶ luce clarius constaret, quis longe a veritate absunt illa, quae, qua est confidentia, D Ndinalis asserint, Neminam Pontificum eo quam prorupisse, nem Regibus iugulandis consilii- praeberet, aut cinifensum. A- istia ut missa faciamus, hoc ipsum, quod iam prosequutissimus, satis habet ei conuincendo r quia nempo Papam ipsb quod Reges sceptro exarmat, 1 ad macellum
mittat; ac dum regno cedere iubet, eadem voce Vt tinmulum parent, commonere censendus sit.
139쪽
Mihi protauo nonnihil subolere videtur, qudd dicat
Eulesam lanienas praecipue lubitaneas ac inopinaras abomin ri. Tacite scilicet agnoscens non vehementer abhorrere eam a caedibus vi aperta patratis. Quinimo ipse sinum suum explicat, ac profitetur sibi non displicere, ut Rex a Papa exauthoratus bello aperto impetatur. Vnde, me quidem iudice, sequitur posse eundem in bello iure liciteque. occidi. Quod eximiae eius est erga Reges c mitatis benignitatisque argumentum. Longe scilicet, supraque quis dici potest, mitius cum Rege agetur, si in aperto campi aequore globo sciopetico trans temberetur,quam si intra domesticos parietes pugione tranLfodiatur οῦ longe mollius tractabitur, si, ume, in. quam se recepit, obsessa, Maniculis actis spiritu Sulphureo in' autum subvehatur, membratimque displodatur, quam si in I media pace silbterranei huiusmodi ductus Palatij Regii pauimentis subiuniantur. En autem rationem. In caedibus nempe improuisis plerunque cum corpore anima simul it in malam crucem. O clementes, o sit ues parricidiorum hortatorest Amicis quam studiose imserviunt, qui sic inimicos beant λ Quorum corpora i nienae dcstinant, animas Orci faucibus student liber re. AEnc profecto hoc est illi Marianae Iesultissimi consilio, cui non placet scilicet, ut veneno cibis, vel potibus infesto tollatur tyrannus;'ne si manu suas amar, ore sito hauriat venenum illud, quo intimis medullis concepto pereat, ipse sibi mortem cpnscire ,'adeoque manus inrerre cccitatur. Clementiam hominis praeducandam i imo dementiam , cui illud interim inprimis arridet, ut exterius isthaec ab alio adhibeantur: ita ut ni
140쪽
Ρκo IvRE REGIO. III ihil adiuuet is qui perimendus eae Laudatis itaque pluribus Maurorum Regum exemplis, suadet, ut venenis ipse odore, aut contabu interficientibus Regum pertimendorum sellae, ephippia, arma, ocreae, interute, Vel aliae velles intingantur. Ita nempe miseri tyranni poreuntis animam fore ab hac noxa liberam, atq; de exitu suo innocenteiit. Vah homines Tartaro eme
sos, vel potius daemones hominem indutos l Qui, si1 in Regibus quicquam sui, in populis quicquam viri adhuc
vigere suspicarentur, ab immanibus, horrendisque his, consiliis Orbi propinandis sibi . credo, temperarent. Vsquequo autem, quos une hos sitos indigitat Dominus, qui in terris spirantes sunt Dei ipsius imagines, quibus in promptu cit vermiculos hosce venenum pestemque exhalantes minimo digitulo, b ipse supercisi tactu is uillimo conterere, quousque sibi in os impune inspui
patientur, ac in sua diuinam conculcari maiestatem Eiusdem leuitatis est manifestum illud, quo nos Do Cardinalis ludificatur, delirium. Postquam enim in tyrannide exercitium ab usurpatione distinxisset,intionem procudit validam scilicet, & masculam,cur sibi non pro bentur profanae illae Etlanicorum leges,qinae contra eum, qui exercitio seu administratione tyrannus est, insidias necti, ac coniurationes iniri permiserunt. Ea sic habet. λὸd post ereptum Imperium, inhaemeat Regibus interna quaeo is, iam ad 'iam dignisinem habitudo, θ' quasi character mi, isticus, qui eos a priuaris p eiosque diuin uit, ac remoto tane isdem obice , legitimae regni ad inistrationi tandem restituet. is Haeccine eum ex animi sententia loqui Θ Nihil minus.
Si enim Regno semel spoliatus Rex, neci se possit suta P 3 ducere,