장음표시 사용
401쪽
391 AD ITERATAS P. SIMON et Ietiam nominet qui non suere hellenistae, ut Parthici generis που τηι δι-mως Iudaeos, praecipuos tamen neg lexit, recutitos nempe, qui utique in summo gradu suete hellenissae. Si potuisset ostendere recutitos peculiarem
distinctam ab aliis Iudas habuisse linguam, consecisset
negotium & gloriari potuisset inventam a se tandem lin guam esse hellenisticam. Sed ipse recutitorum linguam non uno loco vocat Rabbinicam, cum tamen Rabbini non soliti fuerint sibi praeputium adducere, ne Romae quidem, ubi tamen pars haec vectigali erat. Iterum dein ad LXX relabitur interpretes . iterum negat eos recte vertisse initio genestos ει -- η. - άρχας νοκας. Dicit ancipitem esse Vocem isdia, cum S principatum principium notet. Addit diligentis si interpretis vitare ambiguitatem, quam ipse amphibologiam, sed qui Graece norunt amphiboliam vocant.
Cur non Christum rapostolos carpit, qui passim similiter loquuntur 3 Quis non primo statim aspectu videat, utrum vox haec accipienda sit pro principio, ut cum in actibus Apostolorum vas seu linteum caelo dimittitur
τετAerm - αῖς an Ver pro principatu ut cum dicitur ουτ αγγελοι, φαργι , ε m . Adeone quis ineptus sit, ut cum Deus conderet solem clunam, ut praesint diei nocti, et vis της ηρώ - ῶ νυκτος Vocem ἄρχειν
accipiendam cile existimet de principio diei noctis, cum saepe totis noctibus absit luna, quamobrem additurm τους Κυις, sive stellas, qua nempe noctu silente luna lucem landerent vicariam Θ Recte itaque αργψ, quidem plurali id est amplificativo nui uero ut solent ri Gad declarandam majoris principatus significationem Sedi'. Simonius preser Aquilam, qui ξυmeo hoc loco posuit, quia nempe LXX interpretes vocem Hebraeam aliisi i locis sic reddiderunti Sed profecto sis hoc loco ξου posivissent interpretes, alteram ineptus iste inter pres reduxisset lectionem utpote irius unicum sui studium
402쪽
OAIECTIONES RESPONSIO. 333dium invertere ordinem Verborum quem LXX posuere . terpretes, ut hac ratione sensum Scripturae obIcuraret ocri nihilum redigercto admirationi esset latuis: Omηia enim solidi magis admirotur simaηtque Does qua sub verbis latitantia cernunt.
Et tamen hic est ille Aquila quem deperit P. Simonius μquo praecipue duce noVam S literarum meditatur editionem. Quod autem addit ab Origene magis probatam hoc in loco Aquilae suisse lectionem, hoc quoque sitae se habere jam ante diximus,
- -ν- Negat P. Simonius ae locum habere, comparative enim haec dici existimat. Sed fallitur, plane enim est prosopopola, qua ut passim, non br tis tantum animalibus, sed mutis Ananimis rebus sermo ct ratio tribuitur. Imprecatur enim serpenti deus ut omnia animalia tam sera quam mansueta maledictis illam incessant. Capite sequentio. II de Caino similiter
ramis haec quoque comparative vulgo dici existi
Paulo post eodem cap. ubi vulgo η σει legitur, dixeram si quid mutandum sit, scribi posse rimis, neque nim Graecum esse is ervi pro ηχῖ. P. Simonius tanquam rem novam monet verbum m ω habere futurum primum τερσω. Verum egregie fallitur, quamvis non , lus, quod nesciat multa in verba, quae si habeant futurum prius, careant altero; c contra si primum habeant futurum, carent secundo. Itaque suturum primum huius verbi nusquam invenias. Nam σε πω quod apud P tas passim occurrit, non posse esse a ἀροι, vel ipsi docet significatio. Omnino verum est quod notant Grammatici Veteres
403쪽
veteres suturum olicum minis, esse ab Eolico nyci, H est, siccare, alefacere, urere. At vero isti signis alio ne in hoc Genes loco plane sunt alienae. Quidquid contradicant Rabbinistae, recte se habet versio LXX in terpretum m is enim non tantum servare sed, obser vates insidias struere significat, idemque prorsus quod φυλατων. Itaque recte apud Procopium ararum cincatenis adducitur hoc loco e Psalm LV. υ p. Quaerit dein quare non possit navis construi ex plan. eis quadrati, Sed vero jam dixi tam utilem istiusmodi sore navem, quam sit utilis ipsa locutio. Demus tamen posse construi, quomodo istaec verba convenient cum He braici, At vero nostram expositionem ad amussim comvenire, nemo ut opinor negaVerit4 ter Simonium, qui videtur nescire quid rei sit navis. Tandem relictis LXX interpretibus, meis ad suas obsectiones responsis, ad ea quae majoris dicit esse momentis confert P. Simonius Scribit me maligno animo invia diam ipsi velle creare, quod dixerim, de incerto scriptorum veteris testamenti, ipsum paria seri tire ac senserit Di noct. Si haec aegre fert, quare ergo subjicit Verum
Actiores ipse Spinos se seηΔηt, qui libros scripturae saerae statim trifuexdos esse existimant quorum nomina ra.
ferunt. Ut hanc suam stabilia opinionem, relegat ad Theodoretum alios Patres , in quibus tamen nihil occurrit, quod non libenter legantis approbent Chri
Singulos dem producit Prophetas' primo quidem in aciem prodit Molas. Postquam dixit Iudaeos credere, ne unam quidem dictionem vel Syllabam in lege extare, quae Mosi a Deo non uerit dictata, addit; secvi sotiane Christianorum Ieriaue, qui aliqua bbris Moysis vel a Vadra, vel as aliti qui eos recogη erμnt, longo pos tempore a Ma
404쪽
ΟEIECTIONES RESPONSIO. 39s adjecta fuisse Iibere a maia. Scio quidem sic sentire P. Simonium, qui non uno affirmat in loco, prophetis &scribis licitum suisse impunem alienis grassari operibus,
ipsa quoque Moysis scripta pro ratione temporis
statu rerum interpolare, & addere vel demere quicquid placuisset, cum tantundem in reformandis quae vellent. quam Moysi in scribendo quae vellet haberent potestatis, utpote cum illo quo Moyses, eodem quoque ipsi, ut affirmat P. Simonius, inspirarentur Dei Biritu sed quod dicit plerosque sic sentire Christianos, id tantum abest ut verum sit, ut ex omnibus antiquae Ecclesiae patribus ne unum quidem possit sistere testem cui tale quid exciderit. Scio quidem Hieronymum ultima pentateuchi verba de morte Moysis, praeterea illud de sepulchro Rachelis que in hodiernum diem, existimasse ab Esdra fuisse addi.ta, sed illum manifesti erroris convincit Samariticum exemplar, in quo totidem verbis haec ipsa leguntur. Illud autem ab Esdra suisse interpolatum, nemo sanae mentis
Ut tamen efflata P. Simonius ab ipso Moyse non suisse
conscriptos libros, qui sub ejus leguntur nomine, dicit, non constare utrum Moyses ipse eam quam sub ejus nomine habe-mmisoriam totam literis mandarit, vel ex parte a notariis illis qua resartatis suae conscribesant, chartis excipi jusserit:& demum concludit, optime se demonstrasse, perinde esse utrum Moyses ipse, an vero a notariis sit conscriptus Pe tateuchus. Verum libenter hic quaeram, an ergo mentiatus sit Moyses Deuteron. xxxi, cum se haec scripsisse ad
firmat,in postquam scripsisset, tradidisse sacerdotibus
Levitis contervanda in arca cederi. Valeant itaque isti, quos P. Simonius fingit, notarii valeant quoque omnes isti commentiti scri in prophetae interpolatores min-
setares sacrorum librorum. Si tale quid licitum suisset, quam ridiculus suisset Iosephus prim contra Appio
405쪽
D AP ITERATAS P. SIMONIInem assimans jam a bis mille annis, qui a Moysis em aribus ad suam usque emuxerint aetatem, neminem tantae temeritatis suis repertum, qui in libris Moysis vel adde. re vel demere vel quidquam ausus fuerit transponere. Et tamen ridet me P. Simonius velut hominem ad superstLtionem usque religiosum, meque delicatulum vocat, quod erudas istiusmodio a nemine digerendas non possim concω quere Olmas. Post longam dein de sacrorum librorum scriptoribus digressionem c Rabbiniso recentibus compilatam theo. logis, non valde bonam, neque quidquam facientem ad propositum, tandem in libris P. Simonius desinit apoctyphis quos ideo vel ipso attestante voeabulo se dictos de affirmat, quod illorum auctores occulti sinto incerti. Verum si hoe vocis hujus legitima fit expositio, omnino oportet ut ma)or pars librorum veteris testamenti sint apocryphi, aut, si P. Simonium audiamus, omnes ur te qui, nescio an vel unum certo alicui relinquat auctori. Ego tamen libenter concedo omnes cieris testamenti& iplos
quoque Moysis libros fuisse olim apocryphos, sed non illo sensu, quo apocryphorum vox post tempora quilae accipiebatur, sed antiquo, legitimo significatu, quo apocryphi iidem sunt qui sacri ct digni qui in armariis&arcis templi conservarentur; undes arcani dicti, ut apud Juvenalem,
Tradidit arara quodcunque volumine Moses. Ne aliter inter se differunt areanumo apocryphum, nisi quod istud sit Gramum, alterum Latinum. In fine castigationum postulata me P. Simonrus, ut desinam Rum allatrare. Verum amicus quidam monuit, πistoc nugatore qui praefationem addidit attextam suisse hane clausulam Libenter sic credo, cum P. Simonius optime norit se primum in scenam contra mei ditisse. Sed
408쪽
ERRAT A praecipua sic corrigantur.
PAgI2.v. l . Ossiam Ι6. V 22. Murbis inmae,p. I9.v. pen se summaq; ibi columanarum, p.22. v. . addit mensuram, p.2 . v. . Januclerilis,la v. s. plurium p. 26 v.6. eorum neglectum omissionem centisimum, p. 27. v. i. civium, p. 29. v. i9. λέως Aip. 3I. v.23 crearit, I,32. numerarentur, Z.33. V. 33 muri omnino p. 39. v. Lyci, p. q2. v. I9, Carthagine, Dele, pM. 6. fieri, pq9. v.4 επιτρεψαν λ .l Aricinum,
in. v. I 8. tum temporis, p. o. V. II cavebant, . I. v. 3. Paulatim Ib. v. 19. Plus quam quartam, p. 32. V.9 scri&t, p. 3. v. I. Hannonas, p. 34. v. 12 seci. itis viribus, p. 6 I. v. penuit coniratam p. 6 v. 24. Ios appendices, pone asseriscum, multa enim hi omissa sunt. A64. v.33. quibusvis gentibus, i. . . . deis inscriptionem o scribe majus lu
nium, p. g. v. . Viatibus, p.79. V.2I. Parci p.88. v.23 Dyrracheno Ib. v.29. Pos incendium adde Rectius chronicon meum vetus, quod igni sulphureo totum hoc adscrib t, I v. 3 I. u.It , p.89. v. I. Rectius Chronico Uc vive ad adscribit, re ne eo quo diximus loco, Ιων. . dicemus, Ila v.9 PAEOnato, p9 I. v. a. ante quadringentos triginta sex gessit annos, Ib. v. Id. commentis, Ib. V. 3I. Ircitidis,p. 92. V. I 6 d enfer, v. m. prodigiosam, p.93. v. 8. Chalcondylas etiam mentionem, p9 V. IT. I eritius, Ib. I . audendum p.*J. v. I. in lyra, p. 96. v. t 6 dele ista verba, ut vero cognoscamus V p/s