De vitis philologorum nostra aetate clarissimorum volumen primum quartum et ultimum. Auctore Theoph. Christoph. Harlesio culmbacensi

2쪽

VIRO ILLUSTRI DOCTISSIMO ET CELEBERRIMO

PATRONO ET SOCERO SVo

OMNI PIETATIS CULTU PROSEQUENDO HOC GRATI PIIQUE ANIMI MONIMENT

M. THEOPH. CHRISTOPH. HARLES.

, , .

3쪽

ra .

. a.

4쪽

si iam diu,

nosti, quo ego erga TE sim ani- rmo, cuiUS quidem candore et a ldore a nemine me vinci facile ,

Patiar ; eiqua pietate Re religione, sqUa nulli cedo, τί Prosequar. Et sis iam saepius ed praesens et Per

littoras miram TUAM erga me .

humanitatem ac liberalitatem, insignemque amorem, 'cUi in posterum dissidere flagitium a que nefas erit cum iumma os ficiorum testificatione laudaui rireligioni tamen duxi , ii cui alii, M TIBI, quem alterum patrem colo venerorque, et a quo in mei

5쪽

tot tantaque proficiscuntur beneficia, hoc opusculum sacrum esse iuberem. Exiguum qUidem . ac leuidense est munusculum pro insgnibus ornamentiS, quiOUS me cumulasti at TiBI tamen, a quo me amari scio, haud omni no ingratum fore, sum persuastis 'Mihi vero, quid honorii 'centius esse potest, quam palam Profiteri, me TE m, qui litteris, gratia, auctoritate et gloria flores, arctissimo necessitudinis

Vinculo esse coniunctum λ Quid

mihi exoptatius, qUam TIB omnibusque declarare, me Pi latis erga TE esse totum Z Atqui Voluptatem, cuius vim sentio, et qua, in splendidam ΤvAM me receptum esse familiam, persu dor, satis exprimere nescio; mi

hique haec scribenti TvΑ obuer-, satur

6쪽

satur imago, remi rus aurem pro

o, qui in TE suauiter elucet, Pudore, Omnus laudeS, quas TD, AEI TVisque in academi In Erlam gensem, inque rem litterariam inoritis debeo. occipe igitur. VIR ILLvSTRIS, hoc pietatis . religionis , gratique animi pignus eo vultu, quo me Nes Entea e cepisti, quam in TUAΜ consu tudinem, quam meuS tantum pudor mihi clauserat, i penitus insinuaui, filia TUA, animae m ae dimidio, ducta. Equidem Primarum mearum partium fore censebo, pro diutumidite et felicitate vitae TvΑE preces ad mdera mittere ardentissimas. Pones Deum vero omnium rerUm arbitrum, esto, num senectutis . TUAE extremae. qu.m Tiri Opto,

aliquando esse queam solatium:

8쪽

' edito volumi ivlus, non timor aliquo me torpore, sed partim vitae ge here et loco plus simpliei vico mutatis, partim aduersa valetudine, partim notus iisque amplis nec satis eEpediendis neg μ iis muneribusque ' mihi subinde delatis hic tandem tomus enem adiuvi; idemque initium, quae habui, quae de vis doctis dicerem, quaeque de illiς sentirem, meo pristino more stribendi. Neque enim verecundia et pudori qui mihi a na tura datus est 3 neque dignitas atque a stoinas eorum, quorum vitam enarraui et X s ' ne-

9쪽

neque copia omnia omnium philolog rum scripta perlustrandi, in tanta apud nos amplarum bibliothecarum raritatili nequo satis plena de omnium vita et moribus no , stitia mecum communicata, permisierunt, ut de omnibus aeque libere et adcurato dicere et aperte sentire potuerim. Neque eamen is sum, qui, me, centiam, eun ctorum hominum doctorum esse possi i Nilom; video enim inquid hi: tergo me sit: nticae, neque in tanta omnium. xum imbecillitate et humanao nasturae in firmitate suum euique, atque adeo mihi ηttributum esse errorem, ignoroe At hoc

adfiri re posivin. mu nihil amori, nihil odio, nihil inuidiae dedisse, atque, quae sentirem, sed enim meierrare potuisse nullus nem) omnia libem, at verecundo seripsisse 3 quod quidem homines veri

amantes, et humanarum suarumque viri

um constis, nee suis viribus, haud raro invalidis, superbe eonfisi atque intempe. Muto elati mihi ignoscent. De delectu

10쪽

Hemrim Quid dicam mihi habeo, ne alia mos omndere videar, et quaedam iam dixi in praefatione priori volumini praeis 'missa. Hoc autem me praeterit, cur limroes uia idam et vindices elegantiorum litis terariam, nescio num arrogantim quadam an nimia verecundia moti; mihi dissidant, nee comperiri velint, quae illorum vitae, studiorum et consuetudinis ratio, quae munera publica, ingeniique sint monumenta. 22 'ec igitur abunde dixisse prome mihi videor. Illa autem raritas bibi ioiat earum omni genere librorum instruἀλrum, commutatio vitae et munerumῖ et valetudinis imbecillitas, quae grauia impedimenta quidem supra commemoraui, in eaussa fuerunt, cur nonnullorum sumin morum philologorum vitae, quae vero insequenti volumine non ita multo post' tomparebunt, me quidem inuito, sine' prvtermissae, et cur hic tomus serius, ς' quam volui, mecumque constitui, lucem

aspexerit, et in quibusdam denique vitis